Stosunek do innych
"Uczenie się żyć razem, aby zwracać uwagę na innych, nie myślę tylko o sobie ... "Na pewno jest pewien pierwszy raz, ale wciąż jest jeszcze jeden raz, zawsze można wszystko powtórzyć. Oni wiedzą, że inne dzieci na świecie żyją w zupełnie inny sposób? Co oni myślą? Jak reagują?
Aby wejść w relację z Bogiem, dzieci muszą pomagać sobie wzajemnie, wspierać jedni drugich. Żyjemy w zgiełku "w nieustannym wyścigu z czasem." Jak możesz zadbać o duchowe bogactwo, jako rodzina, w celu ułatwienia dzieciom i sobie dostępu do tej modlitwy? (Preferowane spokojne chwile, proponujemy chwilę ciszy .... pokój i stolik, nawet mały, zbudowane na tym stoliku, kącik modlitewny np.. Krzyż, obraz, a nawet jakiś malutki znak, np. świeczka).
· Czy czasami nie możemy ze sobą porozmawiać?
· Oczywiście ważne byłoby, aby modlić się razem z innymi od czasu do czasu, ale czy jest to możliwe?
Przebaczenie.
Odpuszczenie win nie jest oczywiste, nawet jest często trudne, nawet dla dziecka. A jednak wszyscy doświadczamy przebaczenia i wybaczyć możemy jedni drugim, inaczej życie byłoby nie do zniesienia.
Ale, po co nam wybaczyć? W jaki sposób?
Jak doświadczamy jako rodzina przebaczenia, i jak możemy pomóc dziecku we wszystkich jego relacjach z Bogiem i innymi ?...
Kim jest ten człowiek, a jednocześnie i Bóg: powiedział nam, że istnieje Boże przebaczenie:
Jak sugeruje tekst o człowieku sparaliżowanym i uzdrowionym przez Jezusa, że wybaczyć to znaczy jakby dać życie lub je przywrócić. Jest umożliwienie kimuś sparaliżowanemu poczuciem winy, samotności, wstać i wyjść.
Współcześni Jezusa wierzyli, że tylko Bóg może wybaczyć, dać życie - `tego Boga właśnie, który jest mistrzem życia, objawia Pan Jezus.
Ale Jezus przebacza. Kto to robi?
Świadkowie na miejscu nie rozumieją Jezusa. Niektórzy myżłą nawet, że "to bluźnierstwo", to znaczy, że uzurpuje sobie miejsce Boga ... Widzimy już nakreślony w wyobraźni proces Jezusa oskarżonego o bluźnierstwo i fałsz ... Kim jest dokładnie i naprawdę ten człowiek?
CEL
Idąc dalej z dziećmi w stopniowym odkryciu Mesjasza: Mesjasza, który ośmiela się wypowiadać słowa, które tylko Bóg może powiedzieć: "Twoje grzechy są odpuszczone. "To powoduje, że jest skandal, bunt tych, którzy są przekonani o swojej dobrej wierze, przekonani, że tylko Bóg może odpuszczać grzechy.
Pomagajmy sobie i innym, aby dostosować się do słów Jezusa: "Wstań i chodź" i uczczenia się przebaczenia, które Bóg daje nam.
Dzieci zapraszamy do przemyślenia przebaczenia w życiu codziennym, uczymy się też przepraszać w tych ważnych i trudnych czasach.
Dla edukacji dziecka jest bardzo ważne, aby dowiedzieć się, że dorośli mogą się mylić i dlatego trzeba prosić o przebaczenie, gdy są błędne ich słowa. Obraz dorosłych rośnie w oczach dziecka. Może się też zdarzyć, że dziecko ma mylący stosunek do rodziców, wychowawców. Musi więc wychowawca najpierw starać się zrozumieć jego zachowanie przed zastosowaniem sankcji.
Po tej realizacji, dzieci są zachęcane do omówienia tych chwil, w których one same doznały radości, że ich winy zostały odpuszczone i że one mogę też powiedzieć: wybaczyłem komuś.
· Jakie gesty pokoju mają być odebrane lub podane?
· Jakie słowa zostały wyrażone?
To przebaczenie ma na celu, aby ono uczyniło je szczęśliwszym?
Wszyscy potrzebujemy przebaczenia,
- Zawsze jest trudno wybaczyć,
- Jednocześnie jest to konieczne, i może uszczęśliwiać, którzy zawinili i wybaczyć tym, który jest wybaczone.
Odkryć Jezusa Chrystusa jako Tego, który daje dar Bożego przebaczenia. Jesteśmy w kluczowym momencie odkrycia Mesjasza.
SŁOWO BOŻE
MARC 2, 1-12
- Dlaczego Jezus mówi "twoje grzechy są odpuszczone. Bóg nie jest Bogiem, który karze? jak to myślałem, jak wielu współczesnych Jezusa", Nie wiedziałem, że jest wyrozumiały Bóg?.
- Czemu uczeni w Piśmie uważają, że Jezus wypowiedział bluźnierstwo. (Oni wierzą, że Jezus zajmuje miejsce Boga, który sam tylko może odpuszczać grzechy.
- Co więc zrobił Jezus? Dlaczego?
To daje im znak, że jego słowo jest prawdziwe i skuteczne. Chodzi, aby pokazać, że Bóg jest jeden, który chce ludzi przyprowadzić do życia: uzdrawia. Jest to również jeden i ten sam Bóg, który zawsze nam przebacza.
W tekście, gojenie ran sparaliżowanego jest znakiem Bożego przebaczenia.
Pozwalaj dzieciom wziąć trochę świadomości, że grzechem jest to, co paraliżuje ich stosunek do Jezusa Chrystusa i świętować przebaczenie, które Bóg daje nam.
Pomoc dzieciom odróżnić:
- Pomyłkę (nie wiedziałem)
- Błąd (wiemy, że nie wolno: zrobiliśmy to w każdym razie)- Grzech: gdy usterka dotyczy doświadczenia w relacji do Boga, kiedy decydujemy się odmówić Bogu tego, do czego Bóg nas wzywa. Staje się to świadome, lub w tym samym czasie, lub później, myśląc o tym, co zrobiliśmy, odnosząc się do Boga, na przykład, w chwili modlitwy.
Czy zdarza się nam, że my też się tak czujemy jak ten sparaliżowany? Co, gdzie, kto i jak? ?
Za co? Co Jezus mówi nam we wszystkich swoich działaniach, i co znaczą jego słowa? Zwalnia nas od tego, co nas paraliżuje.
Czy możemy go zapytać? Fakty pokazują, że chrześcijanie świętują jako dobrą nowinę, że Bóg przebaczył nam grzechy. Zaproś dzieci do obchodów radości z powodu otrzymanego przebaczenia.
Rozpoznać grzesznika, jest kochany przez Boga i odpuszczone mu są grzechy, gdy się z nich spowiada przed kapłanem katolickim, konieczne jest dla chrześcijanina korzystanie z tego Sakramentu Pojednania, ale od tego jest wolne dziecko przed 9-10 lat, zanim i kiedy odkryje Boga.
To zakłada:
- Dziecko jest przekonane, że jest kochane przez Boga,
- Ono ma świadomość, że nie zawsze odpowiedziało na Jego miłość i posiada pewność, że Bóg wybaczy mu, jeśli pragnie się poprawić.
- A także, że umie odróżnić to, co jest niezdarność, pomyłka, błąd i grzech.
Potrzebujemy trochę czasu, aby kształcić moralne sumienie dziecka, a tym samym osiągnąć możliwość, że jest jego wolna wola zdolna uczynić wybór w działaniu względem Boga i względem innych.
Chrześcijanie uczestniczą w:
- "Nie-sakramentalnych" nabożeństwach, które uświadamiają nam, że jesteśmy grzesznikami, kochanymi przez Boga i wybaczone, jeśli przez gest pokuty i rozgrzeszenia kapłańskiego potrafią wyrazić odbiór Bożego przebaczenia i nasze pragnienie, aby się przekszatałcać.
- Każde takie nabożeństwo kończy się przez spowiedź i rozgrzeszenie indywidualne w postaci osobistego spotkania z księdzem.
CELEBRACJA
CEL
Sprawdź, czy dzieci zdolne przeżywać celebrację przebaczenia są świadome tego, że głoszą one, że Bóg nas kocha, przyjmuje nas. Bóg kocha nas bez surowego osądzania, nie potępiając nas. W obliczu takiej miłości, stajemy się świadomi wszystkiego, co oddziela nas od Niego, możemy umieścić siebie w pewnej odległości między nami, między nami a inniymi z powodu grzechu. To jest postawa przebaczenia grzeszników , w jakiej staramy się edukować dzieci.
Dlatego chcemy:
1. Uczczenia się miłości, którą Bóg ma do nas i stać się coraz bardziej świadomi naszego grzechu.
2. Wiemy, że grzechy mogą być odpuszczone, ponieważ Bóg nas kocha.
3. Zmienić trzeba coś w nas samych, poprawić siebie w naszym życiu.
Takie nabożeństwo jest wstępem do celebracji Sakramentu Pojednania. Jeśli dzieci mają już wystarczającą dojrzałość, proponujemy system ze spowiedzią indywidualną, może być stosowany do celebracji sakramentalnej spowiedzi wobec księdza i formuły rozgrzeszenia.
"Jesteśmy tu razem z naszymi radościami, ale i smutkami, takie jest nasze pragnienie, aby lepiej żyć z innymi z tej miłości, która jest w naszych sercach. Ale jesteśmy też czasem niedobrzy, z chwilą, kiedy nie chcemy robić to, o co Jezus prosi nas, czasem, kiedy brak nam odwagi. "
Kapłan:
Boże, nasz Ojcze, widzisz nas tu zgromadzonych, aby podziękować Ci za miłość, którą pokazujesz nam ponownie przez Twojego Syna, Jezusa, abyśmy byli w Nim, który powitał wszystkich, chorych, zepchniętych na margines, grzeszników. Przychodzimy, aby wyznać przed Tobą, jak my nie zawsze jesteśmy dobrzy i święci. Wierzymy, że chcesz dać nam przebaczenie z naszych grzechów. "
PRZECZYTAJ I CHCIEJ ZROZUMIEĆ
1. SKŁAD TEKSTU
Opowieść skupia się na sparaliżowanym, ktrego osoba jest wymieniona pięć razy. On jest opisany przez jego związek z jego chorobą, o nazwie paraliż: najpierw tam do Jezusa go przynoszą jego przyjaciele, a następnie jest on wezwany do wstania i zabrania swego łoża, aby iść do domu, na zakończenie tej historii. Centralna część tekstu obejmuje okres grzechu i czasownik o przebaczeniu, każdy powtarza się cztery razy. Jest to również w tej części, kiedy są z uczonych w Piśmie, którzy nic nie mówią, ale sami w sobie szukają przyczyny, dlaczego Jezus tak mówi: Odpuszczają ci się twoje grzechy. Ich rozumowanie, cytowane dwa razy, ma ważne miejsce.
Historia donosi o dwóch ruchach zebranych uczestników, którzy w domu i na zewnątrz drzwi się zgromadzili, i o tym, że paralityka niosą czterej mężczyźni. Oprócz nich, sparaliżowanego i uczonych w Piśmie, każdy z nas nadal jest powołany,aby wierzyć w Boga i w Syna Człowieczego, który ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów. Dziś czyni On to poprzez posługę kapłanów w Kościele Katolickim.
2. Czego pragnie nauczyń nas TEKST
a) Osoby, które nie są reprezentowane w inny sposób, mają taką wiarę w Jezusa, że pokonanie wszystkich przeszkód do przeprowadzenia do niego paralityka, leżącego na noszach. Ich celem jest dotarcie do Jezusa, "przynoszą tegoo, który nie może podejść. Cofają dach nad Jezusem i spuszczają go przed niego. " Jezus widzi znak ich wiary, a jest to wiara w jego Osobę.
b) Ta wiara doprowadziła Jezusa, aby powiedzieć do paralityka: "Mój synu, twoje grzechy są odpuszczone". Użycie trybu biernego domaga się przywrócenia miejsca Boga jako podmiotu czasownika: Twoje grzechy są odpuszczone przez Boga, to znaczy, Bóg tobie przebaczył twoje grzechy. Jezus twierdzi, że jest w stanie powiedzieć te słowa, więc jest to samego Boga przebaczenie, co zbliża wiarę o sobie samym, że przebaczenie jest głoszona. Jezus jest Bogiem i Człowiekiem jednocześnie.
c) Ponieważ, zgodnie z mentalnością czasu, choroba i niepełnosprawność były rozumiane jako konsekwencja grzechu, przebaczenie grzechów doprowadziło do odzyskania zdrowia. Polecenie Jezusa: "Wstań, weź swoje łoże i idź do domu", miał ona celu wykazać realność Boga i prawdziwość jego przebaczenia.
d) Ale niezwykła jest obecność uczonych w Piśmie i rozumowania w obecności Pana Jezusa nad sprawą odpuszczania grzechów. Te elementy mają posiadają główną pozycję. Jezus może dochodzić wobec tego prawdy, że ma własną władzę odpuszczania grzechów na ziemi. Uzdrowienie sparaliżowane potem przychodzi jako dowód tej mocy.
W rzeczywistości Jezus nie mógł być oskarżony o bluźnierstwo. Nie powiedział "Wybaczam ci twoje grzechy" - on też tak nie mówi w Ewangelii - ale "Twoje grzechy są odpuszczone" przez Boga. Ale on był wyjątkowy jako Syn Człowieczy. Jeśli człowiek może powiedzieć, że przebaczenie Boga w łatwy sposób można było przypisać mu i być tym, który przebaczył. Tak więc, gdy Jezus mówi do grzesznika: "Twoje grzechy są odpuszczone, goście Szymona mówią też:" Kim jest ten człowiek, który nawet grzechy odpuszcza? "(Łk 7, 48-4).
Uwaga
Jezus wykorzystuje do tej sytuacji tytuł"Syn Człowieczy". Wyrażenie to pochodzi z Księgi Daniela, w której ma ono zastosowanie do ludu Bożego, do jego triumfalnego pochodu wiary pośród prześladowań religijnych i cierpienia(Daniel 7, 13-14, 23-27). Jezus używa tego tytułu w podobnej sytuacji, kiedy ogłasza swój triumf po śmierci (Mark 14, 62).
Ale ten tytuł jest często ukryty, Jezus używa go, aby tylko mówić o sobie w trzeciej osobie, może być zastąpiony przez zaimek "ja". Tak więc, podczas gdy Łukasz pisze: "Ten, kto się przyzna do Mnie przed ludźmi, i Syn Człowieczy będzie również mógł się zadeklarować dla niego wobec aniołów Bożych" (Łk 12, 8), Mateusz napisał ze swej strony: "Ja przyznam się do niego "(Mt 10, 32). By w ten sposób zrozumieć identyfikację Jezus zapowiada tajemnicę swojej Osoby. Nawet jego współcześni, w tej sprawie ni mieli zbyt wiele wiedzy, po wysłuchaniu kiedy Jezus tego tytułu używa tłum pyta: "A kto to jest ten Syn Człowieczy?" (J 12, 34). Z tego powodu nie jest mało niejasności w używaniu go poza Ewangelią w Nowym Testamencie.
