Powrót strona Misji LIST KARDYNAŁA JANA-PIOTRA RICARDA NA TEMAT NOWEJ EWANGELIZACJI

Streszczenie dla użytku naszej wspólnoty polonijnej. Spotkanie Polonijne 26 maja 2013 r.

To już 3 etap czteroletniego planu duszpasterskiego. Zaczęto od Dziejów Apostolskich, aby zapytać czego Duch Swięty chce od nas poprzez wsłuchanie się w dynamizm pierwszych wspólnot chrześcijańskich. W drugim etapie naśladując Chrystusa w służbie ludzkości chcieliśmy konkretnie zobaczyć jakie może być nasze zaangażowanie w różnych dziedzinach takich jak rodzina, wychowanie i edukacja, poszanowanie stworzenia. Teraz za papieżami Janem Pawłem II i Benedyktem XVI i ostatnim Synodem który miał miejsce w Rzymie w październiku 2012 roku, odpowiedzieć chcemy na wezwanie do nowej ewangelizacji.

Benedykt XVI w liscie na otwarcie roku wiary, w homiliach swoich, mówi że trzeba otwierać nowe drogi dla ewangelizacji, która od początku Kościoła opierając się na słowach Apostoła Pawła, wyznaje: Biada mi gdybym nie głosił Ewangelii 1 Kor 9, 16. Trzeba w sytuacji dzisiejszej zróżnicowanej nowego entuzjazmu w głoszeniu prawdy Bożej. Odnaleźć radość z wiary i chęć dzielenia się nią z innymi poprzez świadectwo.

Kardynał Ricard proponuje najpierw medytację spotkania Jezusa z niewiastą Samarytanką. Różnie układało się jej życie, a Jezus szukał z nią kontaktu i prowadził dialog poczynając od : Daj mi pić. Nie śpieszy się Jezus w tej rozmowie, szanuje jej wolność, od sprawy wody ze studni przechodzi w pewnym momencie do innej wody, wody życia, którą tylko On sam może dać. Jezus poznał, że ta niewiasta ma w sobie jakieś ukryte pragnienia. Gdybyś znała dar Boży, mówi do niej i wiedziała, kim jest ten, kto mówi z tobą, to byś go prosiła o tę wodę żywą. Zycie tej niewiasty odmieni się całkowicie po tym spotkaniu. Stanie się ona apostołką Jezusa Mesjasza.

Można zrozumieć całe to zdziwienie uczniów wobec zadziwiającej płodności słowa Chrystusowego.

Patrząc na Jezusa odkrywamy prawdziwe oblicze ewangelizacji. To nie jest akcja propagandowa, czy jakaś reklama, narzucający się prozelityzm niekórych sekt, niewiele troszczących się o respektowanie wolności człowieka. Ta ewangelizacja odbywa się w ramach spotkania w życiu codziennym, rozmowy, na wzór tej konwersacji jaką prowadzi Bóg z ludzkością w ciągu wiekówm i z każdym człowiekiem w ciągu jego życia na ziemi poprzez sumienie, wydarzenia i spotkania z innymi ludźmi. Ten dialog może przyjąć różne formy, opiera się on na tym przekonaniu, że każdy człowiek posiada w sobie tajemnicze otwarcie na Boga et że to Bóg działa w sercu człowieka, którego spotykamy, Bóg nas tam w nim zawsze wyprzedza. Jezus mówi o żniwie wielkim, podnieście oczy i zobaczcie jak zboże bieleje dla żniw. Jak Jezus tak i Kościół czuje potrzebę by usiąść u boku mężczyzn i kobiet naszych czasów i uczynić Jezusa obecnym w ich życiu, aby mogli Go spotkać, bo On sam daje Ducha, który jest żywą wodą i daje życie prawdziwe i wieczne. Zdanie z deklaracji Synodu.

Cały Kościół ewangelizuje, a nie tylko tylko specjaliści. Potrzebujemy specjalistów, którzy poszukują nowych dróg ewangelizacji, ale sprawa ta jest sprawą całej wspólnoty Kościoła, jako takiej. Wspólnoty kościelne otwierają się na wszystkie środki spotkania z Jezusem: Słowo Boże, Sakramenty, Braterstwo w komunii, Służba miłości, oraz Misja w ramach parafii, stowarzyszeń, grup i ruchów, szkół i serwisów duszpasterskich, akcji katolickiej różnego typu i rodzaju. Do każdego Chrystus mówi: Idź i pracuj w mojej Winnicy Mt 20,7. Pierwsi byli Apostołowie, dziś ta misja jest w Kościele Chrystusowym.

Przyjąć Ewangelię i pozwolić się samemu być ewangelizowanym. Kościół jest sam ewangelizowany, aby mógł następnie ewangelizować. Nie wystarczy chcieć innych ewangelizować, trzeba siebie samego wciąż nawracać do słuchania Ewangelii i życia zgodnie z tym, co się usłyszało. Dar Boży trzeba odkrywać coraz bardziej i lepiej nim żyć aby moc Chrystusa odmieniała nasze życie wciąż na lepsze i bardziej autentyczne. Pogłębienie wiary i odnowa duchowa całego Kościoła Diecezjalnego jest początkiem aby serca nasze pałały ogniem miłości, zdolnym nas czynić świadkami Chrystusa i uczniami Jego. Trzy wymiary tej odnowy to: Słuchanie Słowa Bożego, Celebracja Sakramentów Swiętych, oraz Służba Braciom i Siostrom, aby być Wspólnotą Braterską. W tych trzech wymiarach spotykamy Pana , na modlitwie, w miłości braterskiej i w poważnym wzięciu pod uwagę wezwania nas do świętości, jak to Sobór Watykański II określił: Swiętość jest podstawą ewangelizacji. Swięci ewangelizują już przez to kim są, a dopiero na drugim miejscu przez to co mówią lub czynią.

Słuchanie i rozważanie Słowa Bożego. Nie znać Pisma św. To nie znać Chrystusa. Nasza wiara karmi się słuchaniem Chrystusa w Jego Słowie. Gdy doświadczamy jego obecności w Słowie, Słowo to staje się urodzajne, jak nasienie, które daje owoce w naszym życiu. Trzeba abyśmy wiedzieli w Kogo wierzymy i Komu wierzymy, a także dlaczego wierzymy. Mamy stawać się zdolni wyjaśnić innym jakie są racje i argumenty dla naszej nadziei, którą posiadamy. 1 P 3,15. Jeśli mamy trudności świadczenia publicznie o naszej wierze, to znaczy że brak nam albo języka, albo inteligencji. Brak nam zrozumienia tego Kim jest Bóg dla człowieka i kim jest człowiek dla Boga w Jezusie Chrystusie. W dokumentach Soboru Watykańskiego II jest mowa o konkretach i precyzyjnym fundamencie ducha odnowy osobistej żeby jakakolwiek ewangelizacja mogła mieć miejsce. Trzeba formować, szkolić się i edukować, aż do głębi swej świadomości i swych umiejętności, modląc się zawsze o wsparcie Ducha Swiętego i no Jego wspaniałe Dary z nieba. Kilka propozycji naszego Biskupa: Zdecyduj się przeczytać i rozważyć którąś z Ewangelii, zaabonować codzienną lekturę czytań Mszalnych. Wzbudzić Grupę wspólnego czytania w Parafii. Odkryć bogactwo tekstów Soborowych. Otworzyć Kataechizm Kościoła katolickiego. Wymiana zdań i myśli z innymi na temat. Kto jest Chrystus dla nas, Duch Swięty, Kościół, Zbawienie które przynosi i daje itd. Dla młodych wydanie Katechizmu Youcat z JMJ Madryt. Formacja stała na instytucie w Bordeaux itd.

Modlitwa i celebracja Sakramentów. Stoję u drzwi i pukam mówi Jezus w Apokalipsie. Jeśli kto otworzy to wejdę i będziemy razem spożywać. Ogień który pała w uczniach Jezusa jest wzbudzony przez Niego, ewangelizacja domaga się przebywania z Jezusem na modliwie i w życiu Sakramentalnym. Eucharystia jest w centrum tego życia w Komunii z Chrystusem i początkiem misji względem innych ludzi. Jak Ojciec Mnie posłał tak i Ja was posyłam. J 20,21. Sens Mszy św. Trzeba nam odkryć na nowo i sens Zgromadzenia niedzielnego. Atmosfera rozmodlenia, radosnego i braterskiego spotkania, uczestniczenia aktywnego i odkrywania adoracji eucharystycznej, to wszstko ma głębokie znaczenie w nowej ewangelizacji. Osobiste spotkanie serca z Sercem Bożym jest właśnie zawsze u początku służby innym ludziom i społecznej misji, aby wszyscy poznali i pokochali Chrystusa. Odkrycie na nowo Sakramentu Pojednania i Pokuty może stać się chwilą bardzo ważną dla nowej ewangelizacji. Dzieje Apostolskie mówią jak na kazanie Piotra ludzie pytali: Co mamy czynić? A on: Nawróćcie się i pokutujcie, odpuszczone wam będą grzechy i udzieli się wam Dar Ducha Swiętego. Chrzest, Bierzmowanie i Eucharystia, trzy Sakramenty inicjacji, ważne aby było dio nich przygotowanie i celebracja odpowiednia jako wejście na drogę nowego życia w Bogu i z Bogiem Ojcem, przez Chrystusa w Duchu Swiętym. Znów kilka uwag szczegółowych dla grup liturgicznych, i wszystkich, którzy się angażują w udział w Liturgii: Czytania, śpiewy, proponowanie adoracji, czasu skupienia i rekolekcji. Zastanowienie się nad kwestią Dni Przebaczenia, jak wymiar misyjny może objąć grupy spotykające się przy różnych okazjach. Jakby choć ta tutaj i teraz, czy też w przyszłości, od czasu do czasu. W czasie wakacyjnym: Wybierzcie Mszę i Kościół, gdzie będziecie mogli porozmawiać między sobą, i wymienić wiadomości. Czy Ste Eulali, czy Genevieve, o godz. 10.3o w jednym i drugim kościele. Lipiec i sierpien nie będzie Mszy w języku polskim. Byłoby dobrze by ktoś miał ściągnięte czytania Mszalne z Internetu i odczytał wobec zebranych na początku, czy stać nas na to?

Służba braterska już w tym by się ujawniała. Ale jeszcze trzeba do życia codziennego. Rozpoznawać Chrystusa, który towarzyszy ludziom w ich historii. Ewangelia ma być głoszona ubogim. Łk 4,18 Ubogich nie brakuje, materialnie i duchowo ubogich. Czyx też chorych, samotnych, bezdomnych, opuszczonych. W Lourdes miała miejsce ostatnio tzw. Diakonia 2013 w ramach Kościoła we Francji. Jakie przyjęcie dla tych, którzy potrzebują pomocy? Jakie ich miejsce w naszych Nabożeństwach? Ludzkość ma się stawać coraz bardziej jedną Rodziną, solidarną i braterską. Każdy osobiście powinien się nad tym zastanowić i razem trzeba też szukać odpowiedzi na te wyzwania płynące z faktu że biednych nigdzie nie brakuje, ale ich liczba wzrasta. A jak opieka nad chorymi?

Jak uczynić nasze Wspólnoty braterskimi i siostrzanymi. Pozwolić Chrystusowi swoim słowem i sakramentem na nas oddziaływać przez łaskę miłości, aż będziemy żywymi członkami Jego Ciała, którym jest Kościół. Słowo convivial, mówi o atmosferze wzajemnego przebywania w radosnej atmosferze pokoju i przyjaźni. Taki ideał staje przez nami, trzeba porzucać niesnaski, uprzedzenia, zazdrości i posądzenia. Uznać nasze zróżnicowanie w stosunku do innych narodowości, mentalności, wrażliwości i upodobań, ale trzeba dążyć do jedności w różnorodności, przez łaskę wiary, nadziei i miłożci. Nowe przykazanie które Jezus daje, abyśmy się wzajemnie miłowali, tak jak On nas ułiłował, modlitwa jednych za drugich, i razem za innych, bliskich nam i dalekich, gdzieś tam w głębi naszych serc i dusz są podstawy i energie dla nowej ewangelizacji. Chodzi o dynamizm duchowy i misyjny.

Ryzykować trzeba, aby głoszone było Słowo, odnowić sposoby akcji duszpasterskiej. Trzeci i ostatni rozdział Listu Kardynała Ricarda. Dotyczy Kościoła Diecezjalnego w jego różnych instancjach i służbach, które mają zasięg ogślno duszpasterski. Dla naszej Polskiej Misji. Warto wiedzieć że tyle się tutaj dzieje dobrego i nowego. A gdy czasem coś nas zaskakuje i dziwi, to nie koniecznie to co inne musi być od razu złe. Mamy się starać spokojnie obserwować pamiętając, że wszyscy potrzebują Ewangelii i Chrystusa. Ewangelia jest dla wszystkich, trzeba aby docierała do wszystkich, i nieraz wydaje się nam, że lepiej wiemy od innych jak to czynić. Dopóki jednak tego wiem, jak, nie wprowadziliśmy do akcji i nie poznaliśmy jej skuteczności, jakie owoce to dało, to nie możemy sądzić, że działanie innych, może przynieść więcej szkody niż pożytku. Tak nam się może wydawać, ale to jest tylko nasz punkt widzenia, a często to mogą być po prostu nasze złudzenia. Złudzenie wydaje się zawsze czymś dobrym, prawdziwym, dopóki się zatrzymuje na sobie sammym. Troska o Boże sprawy, o oddziaływanie na dzieci, młodzież i dorosłych, Słowa Bożego i Sakramentów, zwykle przychodzi przez pokorę, ból bezradości, i coraz większe wołanie: Panie ratuj! Panie przyjdź nam na pomoc. Boże wejrzyj ku wspomożeniu memu, Panie pośpiesz ku ratunkowi naszemu. Niech nam w tej nowej ewangelizacji, gdzie doświadczamy pustyni i odkrywamy wielkość Bożego miłosierdzia, błogosławi Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Swięty. Trójca Przenajświętsza, Bóg Jedyny, który jest, który był i który przychodzi. Amen. Powrót strona Misji

Ks. Kazimierz Kuczaj SChr