Jeanne le Royer / שוועסטער פון די ינקאַרניישאַן

ינער לעבן פון

די געבוירן שוועסטער,

צו דינען ווי אַ נאָכפאָלגן צו זיין רעוועלאַטיאָנס, דורך דער זעלביקער רעדאַקטאָר.

הקדמה.

דע ר בטחון , װא ס ד י שװעםטע ר הא ט מי ר געגעב ן הא ט מי ר קוי ם געקענ ט גײ ן װײטער , װ י מע ן הא ט געמוז ט האב ן באמערק ט אי ן דע ם חשבון , װא ס אי ך הא ב געגעב ן װעג ן אי ר בטחו ן או ן איר ע געשיכטעס . דאס צוטרוי האט געוואקסן אין פּראָפּאָרציע צו דער אינטערעס אַז דאָס הייליק מיידל געזען אין מיר גענומען אין אַלע וואָס זארגן אַן אויסערגעוויינלעך געוויסן און וועגן, פון וואָס זי האט גאָרנישט פאַרבאָרגן פון מיר פון עפּעס וואָס קען אינטערעסירן די קהילה און די קהילה. איך וועל אפילו מודה זיין, אז עס וואלט מיר געווען זייער שווער זי נישט צו נעמען צו הארץ, ווי נאר איך האב גוט געוואוסט סיי דעם געדולד פון איר כאראקטער סיי די פעסטקייט פון אירע מעלות, בפרט די גרויסע טובה, מיט וועלכע דער הימל האט איר געגעבן. מקיים : אבער איך האב זיך דארט נישט אפגעשטעלט , און איך האב פשוט געגלויבט , אז גאט , וואס טראץ מיין אומווערדיקייט און פון אים באקאנטע סיבות , האט אויסגעזען

אוי ף װעלכע ר ע ס אי ז מי ר פארגעשלאג ן געװאר ן ד י דאזיק ע צװײט ע אונטערנעמונגען , הא ב אי ך אוי ף אי ר דורכפירונ ג געקוקט , װ י א פליכט , אדע ר א נײ ע אויפגאבע , װא ס אי ז אוי ף מי ר ארויפגעלײג ט געװארן , או ן װעלכ ע ע ם װע ט אפש ר אײ ן טא ג װע ט אי ם געבעט ן װערן . א חוץ, נשמות פון דעם כאראקטער זענען אזוי זעלטענע, זייערע מעלות זענען אזוי העכער פון די וואלגערן, אז מען קען מיט דרייסט זאגן, אז ס'איז נישטא אין זיי קיין קליינעם, און אז ס'איז אייביג עפעס צו געווינען אין אלץ, וואס קען זיי בעסער באקענען און אפשאצן. אי ן דע ר דאזיקע ר איבערצײגונ ג הא ב אי ך אי ם דערצײל ט װעג ן דע ם פלא ן אי ך הא ב געטראפ ן צ ו שרײב ן זײ ן אינערלעכ ן לעבן , אדע ר ד י פיר ן פו ן הימל , צ ו אים ; צוגעבנדיק , כד י פאראויסצושטעל ן ד י תירוצים ם פו ן זײ ן צניעות , א ז אי ך הא ב געמײנט , א ז אי ך פאלגע ן אי ן דע ם דע ם רצון , װא ם װע ט , װ י אי ך הא ב געהאפט , ניש ט פארפעלן . ציען כבוד פון אים פֿאַר די ישועה פון נשמות און טאָמער די קאַנווערזשאַן פון זינדיקע. עס האט טאַקע גענומען די שוועסטער דורך איר שוואַכקייַט, און נאָך זי געבעטן פֿאַר צייט צו טראַכטן וועגן אים. איך האב געמוזט זיך אומקערן צו דער חיוב, זי דערמאנען דעם אינטערעס פון כבוד ה' און ישועת נפשות אויסגעלייזט מיט זיין בלוט, און רעדן צו איר מיט דער גאנצער אויטאָריטעט וואָס איך קען האָבן אויף איר; ינדזשוינינג אים צו פאָלגן מיר אין דעם, אויף ווייטיק פון ווידערשפעניקייט צו גאָט וואס געשיקט מיר, און צו די קהילה וואס באוויליקט מיר ...

דו רעדסט צו מיר, האָט זי ענדלעך געזאָגט, פֿון דער גיור  פֿון זינדיקע וויי!

טאטע , איך וואלט בעסער מורא געהאט צו סקאנדאליזירן די גערעכטע , אויב ספעציעל איז מיין אינערליכע לעבן זיי געווען גוט באקאנט . אָבער, האָט זי צוגעגעבן, איך וועל דיר פאָלגן, ווייל דו באפעלט עס. זאל דער הימל אויסנוצן דערפון, ווי איר זאגט! אמווייניגסטנס וועט דער דאזיקער חשבון, אמת וויפיל עס וועט זיין מעגליך פאר מיר, מיט דיר באקענען, דינען צו מאכן זיין רחמנות טריומף איבער מיר; מיר  װעלן דאָרטן זען, װיפֿל איך האָב געדאַרפֿט זײַנע ספעציעלע חן, מיט װעלכע ער האָט מיך אין אַלע װעגן אָפּגעהאַלטן, און װיפֿל זײַן אומענדלעכע גוטסקײט האָט געמוזט טאָן, כּדי צו נצחון איבער מײַן בײז האַרץ; ווי איך האָב זיך אַנטקעגנגעשטעלט זיין  געטלעך  ליבע. דערמיט, מיין פאטער, געבן כבוד צו דעם גאָט  פון

רחמנות, איך וועל אפשר געבן בטחון אין די גרעסטע זינדיקע. נו , פו ן דע ם שטאנדפונק ט או ן אי ן דע ר האפענונג , װעל ן מי ר ארײ ן אי ן דע ם דעטאל , װא ס אי ר פאדערט , װע ן מי ר װע ט אי ר באפעלן , או ן דערמיט , װעל ן מי ר פארענדיק ן ד י אינטערוויוען , װא ס האב ן אונד ז געקאסט ט א ס ך אנגסט ן או ן פי ל זארגן , פא ר אײנע ם פו ן אונדז . צו אן אנדער.

אזא אנהײב, װאם איך האב אין גאנצן דערװארט, האט מיר דערצײלט, װאם כ׳האב נאך צו דערװארטן, און װאםערע קער עס װעט געבן דער גאנצער געשיכטע פון ​​זײן אינערלעכן לעבן. לויט די ביישפּיל פון אַלע די הייליקע וואָס האָבן גערעדט

(5-9)

פון זיך; מי ר װעל ן באל ד זע ן ז י װײז ט זי ך נא ר אוי ף דע ר װײניקע ר גינציקע ר זײט , איבערגעטריב ן אי ר מינדסט ע חסרונות ; און אויב זי איז מחוייב צו רעדן פון די איינציקע חסדים און טובות וואס זי האט באקומען, ווי די מעלות וואס זי האט באקומען, וועט עס זיין, אזוי ווי זיי, נאר זיך צו דערנידעריקן אלץ מער, דורך פארבינדן אלעס צו דעם פון וועמען זי האט אלץ באקומען. און ווער מוז אים בעטן, ער זאל אים אלעס פארענטפערן.

ניט קיין ענין, אָדער בעסער, דאָס איז נאָך איין סיבה, איך וועל פּרובירן, דאָ ווי אנדערש, נישט צו אָפּוואַרפן פון זיין געדאַנק, אַפֿילו צו נוצן זיינע טערמינען ווי פיל ווי די נאַש פון דער שפּראַך וועט לאָזן מיר. איך האָב געפֿונען ערנסטקייט אַפֿילו אין זײַנע חלומות, ווי מיר האָבן שוין געזען: זאָלסט ניט איבערראַשן, אויב איך מעלדן נאָך עטלעכע, ווי ווייט זיי קענען אַרײַן אין די פּרטים, וואָס איך מוז געבן. אַלץ אין אַזאַ אויסערגעוויינלעכער לעבן טראָגט דעם שטעמפּל פֿון געטלעכקייט; דערצו, גיט אונדז די פסוק אַזוי פילע ביישפילן פון נבואה און באַטייטיק חלומות, ווי מיר האָבן שוין פּרוווד, אַז עס וואָלט ויסקומען בייַ מינדסטער אַ קליין ויסשיט צו אָפּוואַרפן אַלע די פון אַ נשמה ווי דער איינער פון וואָס זי איז געבוירן. איך פֿאַרגלײַך עס מיט אַ לאָמפּ

סוספּענדעד אין די מיטן פון די מיזבייעך צו געבן ליכט דאָרט נאַכט און טאָג, בשעת זיי קאַנסומד פֿאַר די לאַם וואָס נעמט אונדזער אַדאָריישאַנז דאָרט. זי ברענט דאָרטן שױן לאַנג, זי איז דאָרטן פֿאַרברענט מיט דעם שײנעם פֿײַער פֿון איר הײליקער ליבשאַפֿט, און מענטשן, אַלעמאָל צעשײדענע און בלינדע, האָבן נאָך נישט באמערקט איר ליכט. איר עלטער און אירע שװערקײטן זאָגן מיר, אַז באַלד װעט זײַן צײַט זי אַרױסצונעמען אונטערן בושעלע. אי ך הא ב זי ך צוגענומע ן צ ו זאמלע ן אל ע שטראל ן דערפון , אײדע ר ע ס אי ז אונד ז אויסגעשטארב ן או ן מי ר האב ן זי ך דערפו ן אוי ף אײביק .

ינער לעבן

פון די געבוירן שוועסטער.

ס׳זײנען דורכגעגאנגען צװײ־דרײ טעג, איז צו מיר צוגעקומען די שװעסטער און אזוי האט זיך אנגעהויבן די געשיכטע פון ​​איר אינעװײניק לעבען:

"אין דעם נאָמען פון דעם פאטער, און פון דעם זון, און פון די רוח; דורך יאָשקע און מרים, און אין דעם נאָמען פון די טייַער טריניטי, איך טאָן פאָלגעוודיקייַט. »

וועג ווי די שוועסטער גייט אריין אין דעם ענין.

דו פאָדערט דעמאלט, מיין פאטער, אַז איך זאָל רעדן צו דיר איצט פון זיך! דערוואַרטן כאָטש איר האָבן קיינמאָל געהאט וויסן  פון אַ

דאָס לעבן אַזוי אויסערגעוויינלעך, אַזוי אומפאַרשטענדלעך, און אפֿשר אויך נישט אַזוי פאַרברעכער, ווי דער וואָס איך מוז אייך דערציילן: אין וועלכער תקופה און פון וועלכער שטאַנדפּונקט מען עס באַטראַכט, וועט מען דאָרטן געפינען וואָס צו באַוואונדערן און וואָס צו קרעכצן. וואָלט צו גאָט אַז דער סוף איז ווי באַרוט און ווי אַשורד ווי די געדויער איז קליין! ווארים, מיין פאטער, צו באַטראַכטן דעם לויף פון מיין לעבן, עס איז געווען, צו נעמען עס געזונט, און איר וועט זען דאָרט בלויז אַן אַנינטעראַפּטיד סיקוואַנס, בלויז אַ קעסיידערדיק אָלטערניישאַן פון פינצטערניש און ליכט, פון פרייד און טרייסטן געמישט מיט פילע טריקענישן און טריקענישן. צום סוף, זאָל איך זאָגן איר? ד י טובות , מי ט װעלכ ע גא ט הא ט מי ר געפעל ט צ ו געב ן מי ר , אוי ף אל ץ װא ם מע ן קע ן זאגן , זענע ן געװע ן , װ י מײ ן לעבן , דורכגעפאר ן או ן כביכול , דורכגעװײק ט מי ט פארביטערונג , מי ט מי ט צער . אַגיטיישאַנז און קעסיידערדיק סאַראָוז: אין אַזאַ אַ וועג, מיין פאטער, אַז עס איז אוממעגלעך צו דעפינירן זיך, און איך אַליין טאָן ניט וויסן וואָס איך בין, וואָס איך וועל ווערן, און ניט אויב איך האָבן מער סיבה צו פאַרזיכערן זיך ווי צו מורא, אָדער צו מורא מער ווי צו פאַרזיכערן מיר; איך זע נאָר די פּאַרטיי פון

פארלאז מיך פאר דעם גוטן גאט, וואס האט מיך געצויגן פון גארנישט, און וואס וויל קיינעם נישט פארלוירן. אבער עס ס צייַט מיר אָנהייבן.

וואָס כאַפּאַנז מיט די שוועסטער 'ס מוטער בעשאַס איר שוואַנגערשאַפט.

(1) עס מיינט, מיין פאטער, אַז איידער מיין געבורט גאָט און דער שטן זענען שוין אין מלחמה אויף מיין געלעגנהייַט. אי ן דע ר צײט , װא ם מײ ן מאמ ע הא ט מי ך געטראגן , אי ז ז י געװע ן אויסגעשטעל ט מי ט מע ר סכנות , װ י ז י אי ז אי ר גאנצ ן לעב ן געלאפ ן : שרעק , פאלן , אומפארגעזעענ ע צופאלן ; זי האט נישט געקאנט נעמען צװײ טריט אן זײן נאכגעיאגט פון ופגעבראכטע בהמות אדער דערשראקן פון שפעקטן. איין אָוונט, צווישן אַנדערע, ווען זי איז אַרויסגעגאַנגען צו דער טיר, איז פּלוצלינג אַ אומבאַקאַנטע חיה אַרויפֿגעשפּרונגען כּמעט אויף איר, מיט אַ טרעטאַנד פּנים, וואָס זי האָט געהאַט אַ שרעק, וואָס איז איר מסוגל צו געבן דעם טויט. ד י דאזיק ע געפערלעכ ע אײנדרוקן , האב ן זי ך מי ר איבערגעגעבן , אוי ף א װעג , װא ס קע ן ניש ט גו ט דערקלער ט װערן , אבע ר װא ם אי ז פו ן דע ר װײניקע ר רעאליטעט , אוי ב מי ר װעל ן זי ך באגרענע ן מי ט דערלעבונג ; אַזוי פיל אַז ביז

(1) די שוועסטער האט אנגעהויבן מיט דערציילט מיר איר באַפּטיזמאַל און משפּחה נאָמען, ווי געזונט ווי די צייט און אָרט פון איר געבורט; נאָר איך האָב ניט געמײנט, אַז ס'איז פּאַסיק דאָ צו איבערחזרן  דאָס, װאָס איך האָב געזאָגט בײַם אָנהײב פֿון זײַן עקסטערן לעבן, אַז איך בין פֿאָרגעקומען דעם באַנד פֿון זײַנע אַנטפּלעקונגען. אַזוי וועל איך פּרוּוון צו פאַרקירצן אַלץ וואָס איז שוין גערירט געוואָרן, און איבערחזרן ווי ווייניג ווי מעגלעך  .

ערשטער טובה וואָס די שוועסטער באַקומען פון די  וואויל ווירגין.

מײַנע אָרעמע עלטערן האָבן געהאַט זיך נאָר צו דער מאַכט פֿון הימל, מיך אָפּצוהיטן דערפֿון; ז ײ האב ן מי ר געשװויר ט צ ו דע ר ברוכ ה בתולה , או ן צוגעזאג ט פא ר מי ר א נסיעה , װא ס אי ך הא ב נאכדע ם באצאלט , קײ ן נאטרע־דאם ן דע ר פאנט־אוברא , אי ן מײ ן . פון דעם מאָמענט וואָס זיי שטעלן מיר אונטער די שטאַרק שוץ פון דעם פייַנט פון די מאַכט פון פינצטערניש, ניט נאָר איך האָבן ניט מער

(10-14)

קיין מורא, אָבער איך בין קיינמאָל געווען סאַסעפּטאַבאַל צו קיין קינדעריש און אַנפאַונדיד מורא. דער געדאַנק פון גאָוס, גאָוס, אאז"ו ו, וואָס דערשראָקן

אַזוי פֿיל אַנדערע, מאַכט אויף מיר ניט דעם מינדסטן רושם: איך וואָלט געגאַנגען אַליין טאָג און נאַכט; איך וואָלט וואַך אַליין מיט די מתים; איך װאָלט געשלאָפֿן, אױב נויטיק, צװישן קערפּערלעך, אָן דערשראָקן; און דאס בפרט פון צוועלף יאר, ווען איך האב דערפילט דעם וואונטש וואס איז מיר געמאכט געווארן. “איך האָב דערפֿון מיט צייט נאָכגעפֿרעגט, און אַלע נאַנז האָבן מיר דאָס זעלבע געגעבן

עדות , צוגעבנדיק , א ז ד י שװעסטע ר פו ן דע ר עול ם אי ז שוי ן לאנ ג געשלאפ ן מי ט א שארף , בײ ם קישן . מיר האָבן געזען פריער וואָס

דורכגעגאנגען, וואַטשינג איבער איינער פון איר טויט שוועסטער. »

א אײנציקע ר חן , װא ס הא ט אי ם געגעב ן פו ן י .־ק ׳ אי ן עלטע ר פו ן צװ ײ או ן א האלב . זעאונג פון אַ לייַכטיק גלאָבוס.

דער ערשטער טובה פון מרים איז געווען פֿאַר מיר בלויז דער ערשטער פּרווון צו שוץ פון הימל, וואָס איז געווען נאכגעגאנגען דורך פילע אנדערע חסד, וואָס זאָל האָבן לעגאַמרע אַנדערמיינד אַלע די האפענונגען פון מיין פייַנט, אויב ער קען זיין דיסקערידזשד פון עפּעס. איך בין נאך געווען זייער יונג, און איך בין געווען קוים פיר-פינף יאר אלט (זי האט מיך געלאזט שרייבן זינט זי איז געווען בלויז צוויי און א האלב יאר, עטליכע טעג עלטער, לויט וואס י.-סי. אים) , װע ן ע ס הא ט זי ך געפעל ט גא ט צ ו מי ר א ן אנדער ן אופן , אבע ר אזו י ברײנדיג , א ז ע ס הא ט קײנמא ל ני ט פארלאז ן מײ ן זכרונ ה או ן װע ט קײנמא ל ניט .

די דאזיקע אייגנשאפט האט לויט מיין מיינונג נישט ווייניגער באאיינפלוסט מיין גאנצע לעבן, און איך באטראכט עס אלס דער מקור פון אלע חסדים וואס זענען נאכגעגאנגען. כ׳בין געװען א װײטער, באזונדערס אין יענעם עלטער, פון קאנען ארײנגײן אין דעם פאר אלץ; איך האָב נאָך ניט געהאַט קיין וויסן פון גאָט, אָדער פון רעליגיע, אָדער פון זיך, ניט די מינדסטע געדאַנק פון גוט און בייז; כ׳האב מיך דעמאלט, װי די אנדערע, געמײזט מיט אלץ, װאם האט געקאנט פארריכטן די לײכקײט פון מײן פאנטאזיע, אן דאגות, אן אנגםטן און כמעט אן קײן אפשפיגלונג.

דא ם טאטע , אי ז דע ר אײנציקע ר צײכענונג , װא ס אי ז מי ר געװע ן אײנע ם זונטיק , װע ן אי ך הא ב זי ך געפונע ן אי ן א הויז , נעב ן דע ם װא ם מײ ן טאט ע הא ט פארנומע ן , װע ן מײנ ע עלטער ן זײנע ן געװע ן אי ן געטלעכ ן אמט . כ׳געדענק , אזו י פו ן דע ר איצטיקע ר שעה , א ז צװיש ן אנדער ע מענטש ן פו ן פארשײדענ ע סעקסו ת װא ם זײנע ן געװע ן אי ן דע ם הויז , זײנע ן בײ ם טיש ן געזעס ן צװ ײ ד י בחורי ם , װעלכ ע האב ן געטרונקען , זינגע ן או ן זי ך גענומע ן װ י גוט ; איך האב געהאט בײד ע הענ ט האב ן זי ך געלעג ן אויפ ן עק ן טיש , או ן אי ן דע ר דאזיקע ר שטעלונג , הא ב אי ך ז ײ אנגעקוק ט או ן זי ך אויפמערקזאמ ט צוגעהערט , ני ט פארשטאנע ן כמע ט גארנישט , ס ײ פו ן זײער ע האנדלונגע ן או ן זײע ר זינגען . איינער פֿון זיי האָט פּלוצעם אויסגערופן: אַ שאָד, אַז מען דאַרף פאַרלאָזן דאָס לעבן און שטאַרבן! װי גליקלעך װאָלטן מיר געװען, װען מיר װעלן שטענדיק בלײַבן דאָ, און װעלן אײביק געװען װי מיר זײַנען איצט! מער װאָלט איך נישט געבעטן, און אַלצדינג װאָלט איך אָפּגעגעבן... נאָר דער טויט.!... װען איר  טראַכט דערפֿון  !. אאז"ו ו

ד י דאזיק ע װערטער , װעלכ ע זײנע ן דור ך ד י אנדער ע געװע ן א אפלאד ן או ן איבערגעחזר ט האב ן מי ר געטראפ ן . װאָס מײנען זײ דערמיט, האָב איך מיר געטראַכט? װײ ל אי ך הא ב נא ך ניש ט געהא ט קײ ן אנונג , קײ ן אנדער ע לעב ן או ן ד י נויטיק ן פו ן שטארבן . בשעת איך האָב זיך אָפּגעשפּיגלט לויט מיין קליינער קייט, האָט דער הימל זיך אונטערגענומען מיר צו דערקלערן די מיסטעריע, און דאָס איז דער ערשטער זעאונג, מיט וועלכער עס האָט מיך געפעלט. אַ ליכטיקער גלאָבוס פֿון אָוואַלער געשטאַלט, און בערך די הייך פֿון אַ מענטש, האָט מיר אויסגעזען אַראָפּצופֿאָרן פֿונעם הימל און זיך אָפּשטעלן אונטערן דיל פֿון דער וווינונג; זיין פייער האט געהאט אלע שאטנס פונעם רעגנבויגן, אבער אירע קאלירן זענען געווען פיל מער לעבעדיק. אין דעם גלאָבוס האָב איך געכאַפּט אַ בליק, אָן קלאָר אונטערשיידן, אין דער געשטאַלט פון אַ שטייענדיקן מאַן, וואָס האָט זיך צו מיר דערהערט מיט די דאָזיקע ווערטער, וואָס זענען זייער בפירוש אַרויסגערעדט געוואָרן, און וואָס איך האָב גוט אָפּגעהאַלטן: ― זעט איר, מײַן קינד, די דאָזיקע נאַרן? הערט איר וואָס זיי זאָגן אין זייער פּאַזראָניש? איך בין דער גאָט פון הימל און ערד; איך בין אַלצדינג באַשאַפֿן, איך האָב זיי אַלײן באַשאַפֿן מיט מײַן מאַכט. איך האב געצויגן דעם מענטש פון גאָרנישט בלויז צו וויסן זיך, ליבע זיך און פאַרמאָגן זיך אויף אייביק. נו, מײן קינד, װילט איר אויך, װי זײ, אפזאגן פון אזא הויכן דעסטינאציע, אײביק מיטטיילן דא אונטן דעם גורל און דער װאוינונג פון דעם פירפאכן און דעם שרץ? וואָלט איר ווי צו בייַטן דעם גליק פון הימל מיט די צאָרעס פון דער ערד? װילסט ניט בעסער זײן מײן, מיך אײנמאנען אײגענעם, און אײביק געניסן פון דעם גליק, װאם איך האב אײך געקויפט און צוגעגרײט אין טײל פון מיין גאנצע בלוט?  »

אי ן ד י דאזיק ע װערטע ר טאטע , אוי ף ד י דאזיק ע צערטלעכ ע אײנלאדונגען , אי ז מײ ן זי ף געװע ן פו ל מי ט דע ם װיס ן פו ן זײ ן מחבר . אנטדעקנדי ק אי ן אי ם אומענדלעכ ע או ן אומאויםדריקטלעכ ע שלימות , זעענדי ק אי ן אי ם מײ ן הערשער־טוב , הא ב אי ך געפיל ט מײ ן נשמה , דורכגעפיר ט פו ן זײ ן אנװעזנהײט , או ן מײ ן האר ץ הא ט זי ך געבראכ ט מי ט דע ם פײע ר פו ן זײ ן ליבע , װ י אוי ך דע ר חשק ה אי ם א ן ענד . פֿון יענעם מאָמענט, דאָס גליקלעכסטע פֿון מײַן לעבן, האָב איך אים באַצאָלט די כּבֿוד פֿון מײַן זײַן און דעם קרבן פֿון מײַן גאַנצן מענטש. איך האָב ליב געהאט אָדער צו שטאַרבן טייקעף אין סדר צו זען עס און פאַרמאָגן עס גיכער, אָדער צו לעבן בלויז צו דינען עס און ליבע עס. יאָ, מײַן גאָט, האָב איך צו אים געזאָגט: גאָט פֿון מײַן האַרצן און פֿון מײַן גאַנצער נשמה, דו װײסט,  דו

(15-19)

זען מיט וואָס ברען איך פאַרלאַנג צו זיין דייַן; ווארים איך אויך פילן, אַז מיין האַרץ, וואָס איז דיין אַרבעט, איז געמאכט בלויז פֿאַר דיר, און אַז עס קען קיינמאָל געפֿינען מנוחה אַחוץ אין דיר! אַז די וועלט איז מיאוס און ביטול,

פאַרגלייַך פון דיין בעאַוטיעס און דיין יניפאַבאַל פּערפעקשאַנז! איך אָפּזאָגן עס  פון דעם מאָמענט; איך אָפּזאָגן עס אויף אייביק, צו טראַכטן נאָר פון דיר, אָ מיין גאָט! ווער זענען מיין פּרינציפּ און מיין  סוף.

גלייך די זעאונג פאַרשווונדן, און לינקס מיר אין געפילן און ריפלעקשאַנז אַז איך האט נישט אַפֿילו די נסיון צו באַשייַמפּערלעך צו ווער עס יז: גאָט האט געשטעלט אין מיר, אויף דעם פונט, אַ דיסקרעשאַן פון וואָס קינדער פון דעם עלטער זענען נישט ביכולת. , און וואס באגלייט מיר אין מער ווי איין באַגעגעניש, וווּ איך האָב זיך באַהאַלטן (קסנומקס), אָן קיין מי, צו מיין אייגענע עלטערן, וואָס געוויינטלעך איך זאָל האָבן צו געשווינד זאָגן זיי. זיי האָבן קיין געדאַנק; און דאָך, יעדער מאָל ווען זיי האָבן גערעדט צו מיר וועגן גאָט צו לערנען מיר מיין תפילות אָדער מיין קאַטאַקיזאַם, יעדער מאָל ווען זיי גערעדט צו מיר וועגן י-ק אָדער די הייליק טריניטי, איך שטענדיק דערמאנט אַז ערשטער זעאונג. , און איך געזאגט צו זיך. : עס מוז זיכער זיין דער זעלבער גוטער גאט, וואס איך האב געזען, און ווער גערעדט אַמאָל אין דעם שיין גלאָבוס, און וואָס איז געווען אַזוי ליכטיק און אַזוי בריליאַנט. אַה! ווי פיל פאַרגעניגן איך וואָלט האָבן צו זען עס און הערן עס ווידער! ווי איך וואָלט זייער ווי צו וויסן אים אלץ מער! אָבער אויבן אַלע וואָס גליק, אויב איך קען איין טאָג פאַרמאָגן עס! אַזוי איך גערעדט אינעווייניק; אבער איך האב עס קיינמאל נישט געזאגט אחוץ אין זיך אליין; מיינע עלטערן וואלטן עס נישט פארשטאנען, און איך האב נישט געהאט דעם מינדסטן חשק צו  רעדן מיט זיי דערפון.

סעלע  (???)

אויסזען פון ברענען קוילן, געשטאַלט פון די קהילה פון די לעצטע מאל.

ע ס אי ז ניש ט געװע ן ד י אײנציק ע צײ ט װא ס גא ט הא ט אי ם אזו י געפעל ט אי ן אז א צערט ן עלטער . איך האב נאך געהאט, גלייב איך, מיין גאנצע בטובלת תמימות, ווען איך האב געהאט די דאזיקע אנדערע דערשיינונג, פון וועלכן איך האב גערעדט צו דיר אנדערש, און וואס האט רעפרעזענטירט דורך ברענען קוילן ארומגערינגלט מיט א קרייז פון ליכט, די מצב פון דער קהילה. טעג, לויט די דערקלערונג וואָס איך האָבן זינט באקומען, און פון וואָס איך האָבן געגעבן איר אַ חשבון אין רעדן וועגן די רדיפות פון די קהילה. טאָמער, מײַן טאַטע, און מסתּמא גאָט, װאָלט מיר װײַטער געגעבן אַ פֿאַרשטאַנדיקע צײכן פֿון אַ אומגערעכטן פֿאַרלאַנג, װען איך װאָלט פֿון מײַן זײַט װײַטער געװען אים געטרײַ, שטענדיק אָפּהיטן דעם חן פֿון מײַן טבילה: אָבער, װײ! איז עס אַז זינד ימפּערסעפּטיאַבלי געקומען צו יבעררייַסן אַזאַ אַ שיין האַנדל,

נעגלאַדזשאַנס און ינפידעליטי פון די שוועסטער; אַרייַנטרעטן אַז זי געמאכט מיסטייקס פון איר קינדשאַפט.

נעבעך באַשעפעניש, איך אַביוזד זיין גוטהאַרציקייַט! אזוי האט דער הימל צוריקגעצויגן זיינע מתנות, ווי רשעות האט געכאפט מיין מיינונג און פארדארבן מיין ווילן! אזוי אמת איז, אז דער ראיה פון גאט קומט נאר צו ריינקייט פון הארץ, זיין צערטלעכקייט נאר צו תמימות, און זיין באקאנטקייט נאר צו געטריישאפט צו די חסדים, פון וועלכע זיין גוטסקייט ווארנט אונז! ווייט פון מאכן, ווי ער האט פון מיר געפאדערט, א הייליגן און ווערטיק באנוץ פון מיין אויפרייסנדיקן שכל, האב איך אפגעלאזט צו טראכטן פון אים, אים צו פאראדערן, אים ליב האבן, צו אים דאווענען, צו אים אומקערן מיינע ערשטע מחשבות צו אים. אויף איר געזעץ און זייַן געטלעך שלימות, און צו קאַנסאַקרייטיד צו איר די ערשטע באַוועגונגען פון מיין האַרץ. שולדיק און טויטלעך אומגליק!... די ערשטע אומגליקלעך, וואס מען וועט אפשר באטראכטן פאר מינוטן, קלייניקייטן, וואס מען זאל אפילו נישט רעדן, איך בין אי ך הא ב זי ך דערוױי ט דערװוסט , א ז ד י דאזיק ע אזו י גערופענ ע מינו ת זײנע ן טאק ע געװע ן אמת ע אומגלויפענישן , װעלכ ע האב ן צוגעצויג ן פי ל אנדער ע דור ך ערשט ן אפקויל ן מײ ן האר ץ װעג ן גאט , או ן דערנא ך דא ם האר ץ פו ן מיר . פאַטאַל אָנהייב! טרויעריק סיקוואַנס!

איך האָב אוממערקזאַם געפילט אַ געוויסער שטאָלץ וואָס האָט גענומען דעם אָרט פון אָפנהאַרציק און פּשטות; באל ד הא ט זי ך ד י רשעו ת אנגעהויב ן אננעמע ן ד י חורבו ת פו ן מײ ן אומשולדי ק או ן אוי ך מײ ן גליק . אי ך בי ן אי ן א קורצע ר צײ ט געװאר ן עקשנות , װידערשטאנד , װידערגעהער ט דע ם קול ם פו ן מײ ן מאמען , װא ס הא ט זי ך טײלמא ל געזע ן געצװאונגע ן מי ך צ ו שטראפן , קעג ן אי ר האר ץ : אי ך הא ב אזו י שװער ט גענומע ן איר ע תיקון , א ז אי ך בי ן װײ ט פו ן זײ , בי ן ני ט געװע ן מע ר רשעים . ; אי ך הא ב זי ך גענומע ן מי ט אפערסײ ן קע ן איר , או ן פארדראס ן קעג ן מײנ ע געשוויסטער , װע ן ז ײ האב ן מי ך אויסגעשראטן . כ'האב געליינט זיך צו אנטשולדיגן, איך האב געזאגט: אין דער אמתן, אין געוויסן, איז דאס אמת, ווי גאט זעט מיך וכו' .

װע ן ז ײ האב ן מי ך געװאל ט אריבערטרעט ן או ן באזונדער ם מי ך באשטראפן , הא ב אי ך זי ך פארשװארצ ט מי ט כעס ; װא ס הא ט טרויעריק ט מײ ן ארעמ ע מאמ ע ביז ן לעצט ן גראד , װעלכ ע הא ט ניש ט געװאוסט , װ י אזו י צ ו גײ ן צ ו פארריכט ן דע ם שרעקלעכ ן חסרון . אי ך בי ן אי ם װײטע ר אונטערגעװארפ ן געװאר ן בי ז א געשעעניש , װא ם גאט , װעלכע ר װײס ט ארויסצוברענגע ן גוט ן פו ן רשעו ת װע ן ע ר װיל , הא ט שוי ן ניש ט דערלויבט , פו ן חסד . ע ס אי ז געשע ן , א ז אי ן א טא ג הא ב אי ך געזע ן א מענט ש טראנספאר ט מי ט כעס , װ י כ׳בי ן אל ץ געװע ן אזו י פי ל מאל ; זיין פּנים איז געווען שרעקעדיק פאַרקרימט; און אין דער אמתן בין איך דערפֿון אַזוי דערשראָקן געוואָרן, אַז פֿון יענעם מאָמענט האָב איך זיך פֿאַרשלאָסן זיך קיינמאָל נישט צו געבן צו יענער צעבראָכענער לייַדנשאַפט, אַזוי אומווערט פאַר אַ נשמה, וואָס זאָל אומעטום פאַרטרעטן די יידלקייט און בילד פון י.-סי.

זיין חרטה; זיינע פחדים און זיין בטחון.

טראץ אזויפיל יצר הרע, האב איך אפט איבערגעלעבט אינעווייניקסטע צרות, אומווילנדיקע אגיטאציעס, וואס זענען בלי ספק געווען די ווירקונג פון

(20-24)

חן, וואָס י.-סי האָט מיר געשפּילט: טויזנט אָפּשפּיגלונג אויף זיך אַליין, טויזנט גוטע באַוועגונגען האָבן מיך אומגערופן צוריק צו גאָט. אי ך הא ב זי ך געפעל ט אמא ל אײנגעצויג ן מי ט דע ר פחד , אי ם אויםצופעלן , או ן אי ם ניש ט ליעב ן װ י אי ך הא ב אי ם אי ם צוגעזאגט , טײלמא ל מי ט א ם ך זײ ן פו ן אי ם אײ ן טא ג אפגעטײל ט געװאר ן אוי ף אײביק ; איך האב מורא געהאט ביז צום לעצטן גראד צו זיין סאַפּרייזד דורך טויט אין שלעכט צושטאַנד, און דעם געדאַנק פון טויט און זייַן באַשערט קאַנסאַקווענסאַז, די געזונט מורא פון די משפטים פון גאָט איז געווען דער ערשטער מיטל דורך וואָס דעם גאָט פון גוטסקייט, וואס האט אַזוי פילע אַזוי לאַנג. געקעמפט קעג ן מײ ן װידערשטאנד , הא ט אי ם גענוצ ט צ ו טריומף .

ווי פילע אנדערע זינדיקע האָבן יקספּיריאַנסט די שטאַרקייט פון דעם וויקטאָריאַס וואָפן אין זיין הענט!

אי ן דע ר שאנ ד הא ט מי ך אל ץ דערשראקן : א גערויש , א שטורעם , א דונער ן קלאפ , א בליץ , האב ן מי ך געציטערט . איך האב געציטערט, ווען דער אלגעמיינער דין האט זיך שוין געמוזט אנהייבן איידער איך האב צייט זיך צו גרייטן דערויף; אי ך בי ן א מא ל געלאפ ן זי ך באהאלט ן אי ן עפע ם אפגעזונדערט ן װינקל , כד י אויסצורופ ן זי ך אהין ; אי ך בי ן געװע ן צעטומל ט פו ן פחד , א ז זי ך צ ו זע ן זי ך דערפו ן פארמשפט , או ן הא ב ניש ט געקענ ט , א ן ציטערן , טראכט ן װעג ן דע ם גורל ם פו ן א נשמה , װא ס װע ט האב ן דע ם אומגליק , א ז אוי ף אײביק , פארלויר ן אי ר געט א . וואספארא גליק קען א באשעפעניש הנאה האבן, וועמענס געוויסן איז אזוי אויפגערודערט? אבער דער אומגליק איז אסאך גרעסער, די שטאט איז אסאך מער טרויעריג, ווען מען לעבט אין דער מדינה און די געוואוינהייט פון דעם פארברעכן אן געפילן אדער צרות אדער חרטה: דאס איז וואס עס איז מער צו מורא האבן פאר א פישער.

א איינציקער געדאַנק האָט מיך אַ ביסל פאַרזיכערט: איך האָב צו מיר געזאָגט, אַז דער אלמעכטיקער גאָט, וואָס האָט זיך באַוויזן און גערעדט צו מיר אויף דער גלאָבוס, איז צו גוט אין זיך און האָט מיך ווי צו ליב געהאַט, צו וועלן מיך קיינמאָל פאַרלירן.

װע ן אי ך בי ן אי ם פא ר אים , אוי ף זײ ן משפט , הא ב אי ך געזאגט , אי ך װע ל אי ם בעטן , א ז ע ר װע ט זי ך לאז ן זי ך בײג ן או ן װע ט זי ך װ י געצװאונגע ן מי ר מוחל . איך וועל דיר אפילו זאָגן  , פאטער, אַז די האָפענונג האט שטענדיק געדינט צו שטיצן מיר קעגן וועלכער מורא קען האָבן געווען יבעריק; יאָ, דאָס איז די האָפענונג צוגעבונדן צו דער מורא, וואָס מאכט מיר קוקן אין דעם ערשטער אויסזען ווי די מערסט טייַער חסד פון ישועה פֿאַר מיר, דער איינער וואָס האט געהאט די גרעסטע השפּעה אויף די מנוחה פון מיין ינלענדיש לעבן, דורך ווערן ווי דער פּרינציפּ פון אַלע אנדערע טויווע פון ​​הימל.

זיין באַזונדער אַטראַקשאַן פון קינדשאַפט פֿאַר איבערגעגעבנקייט צו די ברוך סאַקראַמענט.

מע ן דאר ף אײ ך זאג ן אי ן פארביי , מײ ן טאטע , א ז גא ט הא ט אי ם פריע ר או ן אי ן גאנ ץ לעב ן אינספיריר ט אי ן מי ר גאנ ץ באזונדער ע צוציע ל צ ו איבערגעגעבנקײ ט צ ו דע ר מזבח ; פון קינדהייט האב איך געפילט אויסערגעוויינלעכע אימפולס, ביז דעמאלט האב איך נישט געקענט דורכגיין פאר א משכן וואו עס האט געוואוינט די אמת'ע פנים פונעם גוף פון י'-סי, אן זיך געפילט אינעווייניג און ווי געצוואונגען זיך אפצושטעלן און זיך אראפקנייען זיך צו פאראדערן דאס. טיף מיסטעריע. מער ווי איין מאָל אין קירך האָב איך מיך אַרויסגעשטעלט צום געלעכטער פון קינדער, וואָס זייער ביישפּיל האָט מיך געפירט צו יראת שמים בשעת’ן ווארט אויף דעם כהן, וואָס זאָל אונדז קאַטעטיזירן; אומזיסט האבן זיי געלאכט און געמאכט מיט מיר, איך האב זיך געמוזט מיט זיי אנטקעגן און גלייך אויסרעכענען די שולד וואס זיי האבן מיר געמאכט,

װע ן ע ס אי ז געשען , א ז מײ ן געוויסן , הא ט מי ר געטראפ ן פא ר א ביס ל היפּש , דא ן הא ב אי ך זי ך געפונע ן ארעסטיר ט אי ן הײליק ן בית־מדרש ; אַן אומאויפגעבראַכטער כּוח האָט ווי מיר פאַרווערן דעם בית-הקדש און מיך פאַרווערן צו דערנענטערן צום מזבח. וויי! מיין פאטער, אַלע די סיגנאַל גראַסאַז געגעבן צו אַזוי ווייניק מענטשן, די אַטענשאַנז אַזוי גוט אנגעצייכנט דורך אַ זייער באַזונדער השגחה, זענען נישט מעריץ; זיי בלויז דינען צו מאַכן מער פאַרברעכער און מער ומניקוזאַבאַל ביידע מיין אומבאַקאַנט צו דעם מחבר פון אַזוי פילע פאַוואָרס, און די נומערלאַס זינד פון וואָס איך בין שולדיק צו די פאַקטיש בייַזייַן פון דעם ליבאַבאַל גואל אין די מערסט וואויל סאַקראַמענט פון די 'מזבח.

זאל דער וידוי וואס איך בין שולדיק זיין צום פנים פון דער ערד פארריכטן איר באליידיקטער כבוד, דורך אויסמעקן די צארן וואס זי האט דערפון באקומען! זאלן די מלאכים און די הייליקע מאַכן אַמענדז צו אים, און פאַרגיטיקן אים מיט דער ברען פון זייער ליבע אויף אַלע אייביקייט!

דאָ איז שױן אַ סך, װי איר זעט, טאַטע, פֿון מײַן אומגליקלעכער אינערלעכער לעבן; דאָ זענען שוין אַ סך אויסערגעוויינלעכע חסדים פֿון גאָטס זייט, כּמעט אָן קיין קאָרעספּאָנדענץ פֿון מײַנער. ע ס זײנע ן דעריבע ר שוי ן פארא ן א ס ך בוגדרו ת או ן פי ל אונדנקבארקײטן , ע ס זײנע ן באגאנגע ן פי ל זינד , פא ר װעלכ ע אי ך װע ל באל ד דארפ ן א חשבו ן פא ר מײ ן ריכטער . אבע ר מי ר זײנע ן נא ך ניש ט ב ײ ד י ענדע ם פו ן ד י דאזיק ע אומגעבראכ ע או ן ד י פארברעכנס : װײ ! פֿאַר אַ לאַנג צייַט צו קומען זיי וועלן נאָר פאָרזעצן צו פאַרגרעסערן. וויבאלד איר זענט נייגעריג צו הערן אלע דעטאלן, וועלן מיר מארגן, אויב איר ווילט, אדער אפילו היינט נאכט, ווידער אויפנעמען דעם המשך; דערצו רופט מיך מיין פליכט אן אנדערש אין דעם מאמענט. געזעגענונג, פאטער, ביטע אַנטשולדיקן מיר און דאַוונען פֿאַר מיר.

חסרונות פון זיינע הודאות און פון זיין ערשטער קאָמוניאָן. דיזאַסטראַס קאַנסאַקווענסאַז פֿאַר זיין נשמה.

"אין דעם נאָמען פון דעם פאטער, פון דעם זון און פון די רוח. דורך יאָשקע און מרים,

(25-29)

און אין דעם נאָמען פון די טייַער טריניטי, איך טאָן פאָלגעוודיקייַט. »

מיין טאטע, מיין מאמע האט אונטערזוכט מיין געוויסן און מיך גענומען צו ווידוי, אבער די מורא וואס איך האב געהאט צו ווערן אויסגעשרעקט פון מיין מודה, האט מיך געמאכט פאר אים אויסבאהאלטן העלפט פון מיינע חסרונות, בפרט מיין ווידערשפעניקייט צו מיין מאמע. איך איז געווען געמאכט צו נעמען קאַמיוניאַן אין די עלטער פון נייַן און אַ האַלב. עס איז געווען פיל צו באַלד אין מיין מיינונג, און איך געהאט סיבה צו באַדויערן עס. אזוי ווי איך האב גארנישט מורא געהאט, ווי מחייב געווען, לויט א גאנץ אלגעמיינעם פירונג, צו מאכן תירוצים און אפילו בעטן מחילה פון מיין מאמע פארן נעמען קאמיוניע, בין איך א חודש פריער געגאַנגען מודה זיין אלעס, וואס מיין געוויסן האט מיר באטראפן אויף אים; אבער אין דעם האב איך פאראויסגעווארט, וואס איך וויל אויסמיידן: גאט האט געלאזט מיין מודה צו מיר אויספרובירן און באפעלן מיר זאלן בעטן מחילה און טוישן מיין אויפפירונג צו איר.

ווי בלינד און אומגליקלעך מען איז באזונדערס אין דעם עלטער! איך האָב זיך קיינמאָל ניט געקענט ברענגען צו אַ צופֿרידנקייט אַזוי פּונקט און אַזוי נויטיק; און צוצוגעבן צו מיין אומגליק, די מורא פון א אפזאג, צו פארדינט, האט מיר דאס אלעס געמאכט, ווען איך האב באקומען אבסולאציע. אי ך הא ב דעריבע ר אי ן דע ר דאזיקע ר צושטאנ ד איבערגעגעבן , קעג ן דע ם חרטה , פו ן מײ ן געװיסן , װא ס הא ט מי ך פו ן יענע ם מאמענ ט אנגעהויב ן צ ו מאַטערן . הימל ! ווי ביטער איז דער זכרון! װע ל אי ך האב ן גענו ג טרערן , או ן װע ט מײ ן לעב ן קענע ן קלע ן צ ו באדויער ן אז א שולד , או ן ד י אל ע װא ס זײנע ן געװע ן זײנ ע דיזאַסטרע ר װירקונגען ?

פֿון דעם מאָמענט, מײַן פֿאָטער, ניט מער קײן טובה פֿון הימל, ניט מער קײן אינערלעכע טרייסטן, ניט קײן שלום און ניט קײן צופֿרידנקייט! מייַן גאַנץ גליק איז פאַרשווונדן דורך דער קאַמף וואָס איז געווען צו פאַרענדיקן עס און ביישטייערן מער צו מאַכן עס אייביק בלייַביק. ווי נעבעכדיק מיר זענען ווען מיר געפינען טויט אין די מקור פון לעבן, און ווען וואָס זאָל הייליקן אונדז בלויז דינט צו מאַכן אונדז מער שולדיק ווי מיר זענען געווען פריער! די דאזיקע אומגליקלעכע שטאַט האט געדויערט מער ווי פינף שטאַרביק יאָרן, בעשאַס וואָס די נוצן, די מענטש רעספּעקט און די ברודערשאַפט פון די ראָסאַרי, אין וואָס איך איז געווען ענראָולד און וואָס איך אַביוזד, געמאכט מיר טוען פילע סקרילעגעס וואָס איך נאָך ציטערן, און וואָס איך האָבן. גוט סיבה צו ציטערן.

װײ ט פו ן פאמעלע ן אבע ר האב ן מײנ ע לײדנשאפטן , װ י אי ר מוז ט זי ך גו ט פארשטעל ט , שוי ן נא ר געװוינ ט נײ ע קראפט ן או ן זי ך געמער ט פו ן טאג . דער שעד האט גוט סיבה צו אַפּלאָדירן און טריומף. אפשר וואלט מיין הארץ ענדליך געפאלן אין שווערקייט, ווען א באזונדערער חן וואלט מיך נישט אפגעהיט פון דעם טיפן תהום דורך די איבערהויפטע חרטה, וואס איך האב געפילט טראץ מיר, און וואס האט מיר נישט געגעבן קיין שלום און נישט קיין שלום. ס'האט אויסגעזען, אז ביי יעדן שריט האב איך געהערט אינעווייניג א שטימע זאגן צו מיר אין א שטרענגן טאן: וואס האסטו געטון, אומגליקליכע פרוי, און וואס ווילסטו ווערן? דו האסט ניט געפאלגט ניט י־ק און ניט די מוטער; דו האסט פארפירט אייער מודה; אײַערע קאָנפעססיעס זײַנען ניט, דײַנע געמײנונגען זײַנען שלעכט; איר טאָן ניט האָבן די ליבע פון ​​J. C.: נאָך אַזוי פילע אַטענשאַנז און בענעפיץ פון אים, דו לעבט אין חרפה פון אייער גאָט; און אויב איר וואָלט האָבן די ומגליק צו שטאַרבן אין דעם שטאַט, ווו וואָלט איר גיין, נעבעך! אַה! גענעם וואָלט זיין דיין חלק פֿאַר אייביקייט. אבער איז דאָס וואָס איר האָט צוגעזאָגט דיין גאָט? איז דאָס וואָס ער האט אַ רעכט צו דערוואַרטן נאָך אַזוי פילע בענעפיץ פון איר?

טאג און נאכט האבן די דאזיגע איבערהויפטע חרפות געקלונגען אין די טיפענישן פון מיין נשמה.

כ׳האב מיך אזוי דערשראקן, אז טראץ מײן שטאלץ, האב איך זיך מיטאמאל ארײנגעװארפן אויף די קני צו דער מאמען׳ס פיס, מיט דער כוונה זיך צו באשטראפן פאר דעם נישט פריער. מיין מאמע איז געווען אזוי איבערראשט פון דעם שריט פון מיין זייט, אז טראץ דעם געפיל אין וועלכן איך האב זי אריינגעשטעלט דורך מיין ווידערשטאנד, איז זי געבליבן גאנץ צערודערט צו זען מיך אזוי פאר איר און נישט געוואוסט וואס צו צושרייבן...

ז י הא ט זי ך מגייר ט או ן געמאכ ט א ן אלגעמײנע ר וידוי , אוי ף א געלעגנהײ ט פו ן יובל , אדע ר פלענער . פירות קריגט זי דערפון. אַניוועסדיק מודה פון זיין צאָרעס.

דע ר ערשטע ר זיג ע איבע ר זי ך הא ט מי ך א ביס ל אנגעהויב ן בארואיק ן ; אבער נישט אלץ איז געשען , דערווייל איז אנגעקומען דער גרויסער יובל אדער אלגעמיינע חנינה פון דער קהילה : עס איז געווען איינער פון מיינע פריינט , וואס איז געקומען צו אונז , וואס האט אונז געמאלדן , אז עס איז פארעפנטלעכט געווארן אין דער פאראיין . גוטע נייעס, האב איך אויסגערופן! אַה! ווי גוט איך בין! איך גיי מיט אמאל מאכן א וידוי כללי און זיך מגייר זיין אינגאנצן און אינגאנצן. אויף דעם אויסרופן פון מיין זייט, האָט מיין פאָטער אויסגעבראָכן אין געלעכטער. אט זענען מיר אבער, האט ער אויסגערופן, און מיר גייען זען שיין זאכן! אונדזער טאכטער ​​זשאננעט גײט זיך גיבן און מאַכן  אַ וידוי בכלל. נאָטרע-דאַמע, עס וועט ניט זיין פֿאַר קליין, און די כהנים האָבן נאָר צו זיין דערשראָקן; 

מײַן טאַטע האָט מיך ליב געהאַט באַזונדערס, און דער גוטער געדאַנק, וואָס ער האָט פֿון מיר, האָט אים ניט געלאָזט זיך פֿאָרשטעלן, אַז איך דאַרף גיבן אָדער

אַלגעמיינע קאָנפעסיע. וויי! איך האָב נאָר צו גוט געפֿילט די פֿולע מציאות פֿון דער דאָזיקער נויט. יא, מיין טאטע, האב איך אים געענטפערט, איך וויל זיך מגייר זיין מיט חסד ה', און איך האף אז נאך דעם וועל איך זיין פיל בעסער ווי איך בין ביז יעצט געווען. מיר וועלן זען וואָס כאַפּאַנז, ווידער מיין עלטערן ...

ווי נאר מען האט געעפענט דעם יובל, האב איך גארנישט מער אין הארץ אדער מער געאיילט ווי צו גיין ווארפן פאר די פיס פון דעם פארשטארבענעם מ'מאילארד, דעמאלטס רקטור פון אונזער פאראיין (די יאנסאן קאפל).

(30-34)

מײַן טאַטע, האָב איך צו אים געזאָגט, בײַם אָנקומען, בעט איך דיך לטובת איר זאָלט מיר מאַכן אַ מודה פֿון מײַן גאַנצן לעבן, ווײַל איך בין זייער אומגליקלעך מיט אַלע וואָס איך האָב ביז איצט געמאַכט... ער האָט מיך צוגעהערט. ופמערקזאַמקייַט און געהאָלפֿן מיר אַ פּלאַץ. װע ן ע ר הא ט מי ר געפרעג ט צ י דא ס אי ז אי ן שרעק , א ז מײנ ע מאמע ן זאל ן שלאגן , הא ב אי ך זי ך אפגעזאג ט צ ו פאלג ן מײ ן מודים , הא ב אי ך אי ם געגעב ן כאטש ש שװאך , א באשטעטיק ן ענטפע ר װא ס אי ז נא ך ניש ט געװע ן לויט ן גענויע ן אמת . עס איז נאָך געווען אַ ביסל פאַרשטעלונג פון וואָס איך נאָך תשובה טאן, כאָטש עס איז געווען ניט קימאַט ווי יקערדיק ווי דער ערשטער שולד איך האָבן געמאכט.

מײ ן יובל ה הא ט מי ך אנגעהויב ן צוריקגעב ן צ ו זיך : אי ך בי ן דעמאל ט געװע ן ארו ם פופצן־זעכצן־יא ר ( 1 ) .

דע ר דאזיקע ר יובל , פו ן װעלכ ן ד י שװעסטע ר רעדט , או ן װעלכ ן ז י הא ט געהא ט אי ן עלטע ר פו ן פופצ ן אדע ר זעכצן , מו ז דעריבע ר פארגעקומע ן אי ן יא ר 1746 אדע ר 1747 ; װאָרום זי איז געבוירן געוואָרן אין חודש יאַנואַר 1731. מיר ווייסן דעם יוֹבל פאַר די וואלן פון בנדיקט י״ו אין 1740, וואָס שטימט מיט דער ערשטער קהילה פון דער שוועסטער אין עלטער פון ניין און אַ האַלב, און דעם גרויסן וועלטלעכן יובל אין 1751, פון וועלכן די שוועסטער רעדט באלד, און וואס זי האט געטון אין עלטער פון צוואַנציק. מיר טאָן ניט וויסן פּיינטיד דער איינער זי איז גערעדט וועגן דאָ. מע ן דאר ף דעריבע ר זאגן , א ז דא ס גוט ע מײד ל הא ט אי ן אי ר אומוויסנדונ ג צעטומל ט א גרוים ן יובל ׳ מי ט א קלײנע ם יובל , װא ם אי ז געגעב ן געװאר ן ד י גזעי ם רעננעס , אוי ף װעלכע ר געלעגנהײ ט װא ס מי ר װײס ן ניש ט אדע ר אפשר מער . ווארשיינליך אויך מיט יענע פּלענערע און פייערליכע איינפלוס וואס ווערט געוואוינט אין פארעם פון א יובל ביים סוף פון א שליחות, און צו וועלכע לאנד איז מען געוואוינט צו געבן דעם נאמען פון יובל. נאך דערצו, דער דאזיקער טעות, אדער גיכער דאס מאנגל אין ריכטיגן אויסדרוק פון דער שוועסטער, טוט גארניט אין די צדדים פון די זאכן, וואס זי זאגט אונז מיט אזא נאיוויטעט און פשטות  .

פון דעמאלט אן האט גאט זיך ווי צו צוגעגאנגען צו מיר, אין פראפארציע און אין פארהאנדלונג ווי איך בין צו אים צוגעגאנגען, אדער בעסער געזאגט, גאט! עס איז געווען דו, וואס האט גענומען די ערשטע שריט און וואס, אין די וידעפדיק פון דיין ליבע, האט געזוכט מיר אין אַלע וועג; ווער האט געטאן אַלץ מעגלעך צו געווינען מיר צוריק! אבער ליידער! אָ גאָט פון גוטסקייט! די צייט פון מיין גאנץ גיור איז נאך נישט געקומען, און דו ביסט געווען גוט גענוג צו ווארטן דערויף מיט געדולדיקקייט, און אויסצוהאלטן ביז דעמאלט די אומגלידערהייטן, אין וועלכע איך רייט זיך יעצט, און א פירונג, וואס האט דיר געמוזט זיין אומדערטרעגלעך. וואָס מוזן האָבן קאָסטן דיין ליבע בעשאַס דעם לאַנג און פאַרברעכער פאַרהאַלטן!

אל ץ װא ס אי ך זא ל אײ ך דא , טאטע , הא ט ד י שװעסטע ר געזאגט , װ י אוי ך אל ץ װא ס אי ך הא ב אי ך נא ך צ ו דערצײל ן , װע ט דינע ן ני ט װײני ק צ ו מאכ ן מי ך אי ן דיר ; ע ס װע ט שוי ן זײ ן א גרויםע ר שטאנ ד פא ר דע ר אלגעמײנע ר וידוי , װא ס אי ך הא ב אי ך געטראפ ן צ ו מאכ ן צ ו אײך , אוי ב גא ט געב ט מי ר ד י צײט ן או ן מיטלען . אין דער דערווייל, איך פילן גענייגט, דורך פאָלגן איר, צו מאַכן תיקון פֿאַר מיין פאַרגאַנגענהייט, ווי פיל ווי עס וועט זיין אין מיין מאַכט. זא ל װיס ן געװאר ן אוי ף מײ ן אײגענע ם וידוי , װ י מי ט מי ט מי ר חס ד הא ט געהא ט צ ו טאן , פו ן װעלכע ר תהום ם הא ט מי ך רחמי ם געראטעװעט , או ן זא ל װיס ן װיפי ל אי ך בי ן אי ם שולדיק ן צ ו אים . אַה! בלי ספק, וועלן געטריי נשמות זען מיט חידושים און באוואונדערונג, פון איין זייט, אזויפיל אומגערעכטיקייט, מרידה, אומדאנקבארקייט און אומגליק; אויף די אנדערע, אַזוי פיל גוטהאַרציקייַט, געדולד, פאָרשונג און פרייַנדלעכקייַט. זאל דער גאָט פון ליבע האָבן פֿאַרגעסן וואָס איך בין וועגן צו זאָגן איר, און קיינמאָל באַשטראָפן מיר פֿאַר עס! זאל ער, אדרבה, דערפון ארויסנעמען זיין כבוד, און דער חבר זיין אויפבוי! געשטעלט צווישן הנחה און התנגדות, זאל מיין געשיכטע האלטן אמווייניגסטנס די נישטזיניקע וואס אנטפלעקט זיך, און פארמיידן פון פארצווייפלט די וואס האבן געהאט דעם אומגליק צו צו פאַלן!

עס איז די מערסט דיזייעראַבאַל פרוכט איינער קענען האָפֿן פֿאַר ....

גאַנץ צוויי יאָר האָב איך פֿאַרזוכט די פֿרוכט פֿון מײַן אַלגעמיינעם וידוי; שלום, די זיס רויק פון מיין געוויסן, האט דערלויבט מיר צו צוריקקומען אין ליבע צו גאָט און צו פאַרטראַכטנ זיך עמעס אויף זיך. איך האָב זייער ליב געהאַט צו זינגען גייסטיקע זמירות און לייענען פרומע ביכער; װאָרום איך האָב זיך אױסגעלערנט לײענען, װי מען טוט אין לאַנד, דאָס הײסט, גענוג פֿאַר אַזאַ לײענען. איך האב ליב געהאט די חברה פון ערליכע מיידלעך און שמועסן וועגן  רוחניות  . פּראַוויזשאַנז  וואָס

געווען צו מעלדן עפּעס גאַנץ אַנדערש פון וואָס געטראפן. אי ך בי ן א ס ך גענומע ן געװע ן צ ו מײ ן מאמען , װעלכע ר הא ב אי ך אבע ר װידע ר זי ך װידע ר אפגעקערט , אבע ר אי ן א אומשטאנד , װא ס הא ט , הא ב אי ך געגלויבט , געמאכ ט מײ ן שולד , אוי ב עפע ם א ס ך מע ר אנטשולדי ק װ י אי ן פארגאנגענהייט . דאָ איז וואָס די ומשטאַנד איז געווען, אַזוי איר קענען ריכטער דערפון:

ווי מיין יינגער שוועסטער, איך האב אָפט געהאט די שוואַכקייַט צו העלפן אונדזער מוטער אין זיכער גלייבעכץ פּראַקטיסיז וואָס זענען אַזוי פּראָסט צווישן

לאַנד מענטשן. ס׳אי ז אפיל ו געװע ן עפע ס רשעים , כאט ש דא ם אי ז ניש ט געװע ן מײ ן מאמע ס כוונה . איין טאג איז מיר לעבעדיג געפאלן, אז אין דער דאזיקער פירונג איז געווען עבירה אויף גאט. מײַן געוויסן האָט זיך גלײַך אָפּגערעדט, און איך האָב זיך אָפּגעזאָגט צו לײַען דערמיט. איך האב קלאר געזאגט פאר מיין מאמע, אז איך וועל איר נישט פאָלגן, ווייל איך האב געזען אין דעם זינד.

; מיין שוועסטער איז נאכגעגאנגען מיין ביישפּיל. כ׳האב געהאט דערװארט צו קריגן װײניקסטנס עטלעכע לעבעדיקע װערטער פון דער מוטער. גאָר נישט, זי איז געבליבן גאַנץ פֿאַרטראַכט, און האָט זיך צופֿרידן מיטן זאָגן צו מיר גאַנץ מילד: נו, מײַן טאָכטער, איך װעל רעדן מיט מײַן דירעקטאָר דערפֿון, און אױב ס'איז אין דעם אַ זינד, װעלן מיר דאָס מער נישט טאָן. זי האט מיר מודה געווען זינט זי האט דערויף מודה געווען און זי האט דערפאר געטון תשובה. אזוי, מיין פאטער, דער מאָטיוו און די געשעעניש האָבן שטענדיק טרייסט מיר אויף דעם לעצט ווידערשפעניקייט צו מיין מוטער.

(35-39)

טויט פון זיין פאטער; דיווייישאַנז פון זיין יוגנט.

בערך אין דער צייט איז געשען דער טויט פון מיין ארעמאן פאטער, וואס האט מיר גורם געווען זייער גרויס ווייטאג און האט מיר געלאזט אסאך טרערן; װײַל איך האָב אים טאַקע ליב. אי ך הא ב גענומע ן ד י געלעגנהײ ט צ ו קע ן זי ך מע ר ארײן , או ן טראכט ן װעג ן פארזיכער ן מײ ן ישוע ה פא ר דע ר צוקונפט . אזו י מײ ן פאטער , זײנע ן ד י דאזיק ע צװ ײ יא ר זײנ ט מײ ן אומקער ן צ ו גאט , ני ט געװע ן אנגעצײכנ ט מי ט קײ ן אויםערגעװײנלעכע ר חן , גאנ ץ גוט , פארגעקומע ן או ן געגעב ן עפע ס האפענונגע ן אוי ף דע ר צוקונפט ; אין מינדסטער, עס איז געווען קיין מאַשמאָעס אַז דאָס מאָל וועט באַלד זיין נאכגעגאנגען דורך אַ נאַטור וואָס וואָלט מאַכן מיר גאָר פאַרגעסן מיין גאָט און מיין ערשטער באַזייַטיקונג צו אים.

איך בין כּמעט דערנענטערט צו מײַן צוואַנציקסטן יאָר, אַ קריטישע צײַט פֿאַר מעלה, אויב נאָר אויסגעשטעלט; געפערליכע צייט ווען די תאוות מאכען זיך מיט קראפט; און גאָט װײס, װי איך בין באַלד באַלעגערט געװאָרן דערפֿון. איך בין געווען יונג, שטאַרק און אין אַרבעט עלטער. אזו י װ י ס׳אי ז מי ר אוממעגלע ך געװע ן צ ו דערלעב ן א ן דע ר הילף , הא ב אי ך זי ך געמוז ט געפינע ן ארבעטן , אויפ ן לאנד , מי ט ױנג ע לײט ן פו ן בײד ע סעקסען , זײע ר פרײע ר אי ן האנדלע ן או ן באזונדער ם אי ן װערטער . מיט תאוות אזוי לעבעדיג ווי מיינע, וואס איז א יונג מיידל פון יענער עלטער נישט אויסגעשטעלט אין אזא סארט ווערק און פארוויילונג, בפרט אויב דער שד פון טומאה נעמט זיך אריין! און עס קיינמאָל פיילז צו זיין פון, דער טייל. אוי ווי געפערלעך זענען דייאַבאַלישע שמועסן! אַז די  שפּילערייַ

און די געלעכטער וואס זיי מאכן זענען פארברעכער, און אז די וואס ביישטייערן צו זיי זענען שולדיק כמעט אן איינעם!

איך האב געהערט כסדר איבערחזרן אין מיינע אויערן די שמוציגע ווערטער מיט צווייפל באדייטונגען, די ברוטא אדער עקוויוואקאלע ווערטער, וואס האבן געמאכט אויף מיין פאנטאזיע די דיזאַסטרייטסטע איינדרוקן פון וועלכע עס איז געשען, אז אלעס איז מיר געווארן געפערליך, אפילו די גלייכגילטיקסטע חפצים. מיינע אויערן זענען כסדר געווען שאקירט און פארשוואונדעט פון ליידיגע רעדעס פון אלע סארטן. טײל מאל באלײדיקנדיקע װערטער, אמאל לשון הרע, אמאל קלאמנות אדער פאלשע באריכטן, און כמעט אלעמאל האבן טומאה אנפירירט די שמועסן פון די דאזיקע יונגע ליבערטינער. ריכטער ווי דער שטן האט עס געניצט קעגן מיר!

איך האָב ערשט געוואָלט שטיין פעסט; אָבער מיין פעסטקייט האָט ניט לאַנג געדויערט קעגן דעם שטראַל פון שלעכטן ביישפּיל און בעיקר קעגן אַ געוויסער פאַרלאַנג צו באַפרייען און צו זיין באַגריסן, אַ מענטשלעכער רעספּעקט, וואָס האָט מיך מורא געהאַט ווי אַ גרויס אומגליק צו זען מיט אַ בייז אויג, צו ווערן גערופן אַ א גרויםער , א שארפענער , א חונפ ן אדע ר א פאלשע ר חסיד .

אזו י אי ז שטאל ץ או ן מענטשלעכ ע רעספעקט , געװע ן ד י צװ ײ געװער , װא ס דע ר שטן , הא ט גענומע ן כמע ט אינגאנצ ן פארניכט ן ד י דאזיק ע שעם ן פו ן צניעות , װא ס אי ך הא ב זי ך בי ז דעמאל ט געשטאל ץ מיט . עס איז זיכער, אַז געוויינטלעך, מיר טאָן ניט ווי צו זען זיך פארווארפן און פאראכט דורך די, מיט וועמען מיר לעבן און האָבן צו לעבן. ביסלעכווײַז זענען מײַנע אויערן געוווינט געוואָרן צו הערן די סקאַנדאַלישע און חוצפּהדיקע ווערטער, וואָס האָבן מיך ערשט געמאַכט אַ רייטלענ. מיין מויל האט זיך אפילו געוואוינט צו איבערחזרן זיי. באמערק ט בי ן אי ך בי ן געװאר ן שפּיצנדיקע , מקנאים , חוצפהדיקע , כאט ש אי ך בי ן נא ך נא ך געװע ן נא ר מי ט א ן אומצומצ ג או ן מי ט א געװיס ן מאטעריע . די תאוות האבן אזוי פארבלענדט מיין פארשטאנד, אז איך האב קוים אונטערשיידן די ערשטע באגריפן פון אמונה, שכל און שכל. איך האָב, למשל, געטראַכט, אַז ער ס'איז נישט געווען קיין שאָדן צו לשון הרע דעם שכן, בתנאי אז וואו רעדט נאר דעם אמת. אזו י הא ב אי ך געפיר ט בלוי ז לשון־קודש , או ן אי ך הא ב אראפגענומע ן לשון־קודש ה פו ן דע ר צא ל זינד  אָבער מיין מעלה איז געפונען

מער ליבלעך, ווייַל זי איז געווען ווייניקער צאָרנדיק, דאָס הייסט, ווייניקער אַוועקגענומען פון וויצע. אזוי, לויט צו פּראָסט נוצן, איך איז געווען געדאַנק צו זיין מער ערלעך אין פּראָפּאָרציע ווי איך איז געווען ווייניקער.

זיינע חרטה. לעבעדיק געמעל פון די סכנות צו וואָס די אומוויסנדיקע יוגנט איז יקספּאָוזד, ספּעציעל אין באַציונג צו ריינקייַט.

גוט הימל ! אין וואָס יתירה קען איך ניט געבן, אויב די חן וואָלט מיר גאָר פאַרלאָזן! און אין וואָס אַ שרעקלעך שטאַט דאַרף אַ באַשעפעניש זיין אַזוי ומגליקלעך פֿאַר גאָט, אַ געוויסן גענוג בלינד צו האַלטן צו דער בלויז באַפרייַונג פון די יקסטיריער פון די פאַרברעכן,

דער אינעווייניק (איך מיין פון דעם געדאנק, אפשר פון דעם צוואה), וואס מאכט די גאנצע ענקערהייט פאר די אויגן אזוי ריין פון  דעם אייביקן  !.  וואָלט איר גלויבן עס ,

מיין טאטע, און די באזונדערע, וואס גייען נאך אויף דער וועלט נאך אזא פירונג פלאן, וועלן זיי דאס אלעס נישט נעמען פאר די גוזמאות פון א געוויסן, וואס איז דערשראקן אומגערעכט און אן קיין סכנה! אַה! איך זאג זיי, אז זיי זאלן א מאמענט אפזאגן אזא פארדאמטן מאקסימום, צו באטראכטן מיט מיר וואס מען פארלאנגט פון א קריסטליכע נשמה און איר אייגענעם כאראקטער און אלע בענעפיטן, פאר וועלכע זי איז שולדיג צו ליבשאפט פון איר גאט, און איך וואג זיך צו. גלויבן אַז זיי וועלן נישט קענען צו העלפן צו שטימען אַז איך האָבן געלעבט, ווי זיי זיך טאָמער טאָן, אין אַזאַ פאַטאַל בלינדקייט אַז עס וואָלט נעמען טרערן פון בלוט צו טרויערן עס (1).

(1) ווי געפערליך און שעדליך פאר גאט איז די דאזיקע מצב געווען אין זיך פאר וואס די שוועסטער טענהט זיך, און פון וועלכן זי באשולדיגט זיך דא מיט אזויפיל תשובה, אויב מיר וועלן זיך דערויף אכטונג געבן, וועלן מיר זען אז דער חן והפחד. פֿון גאָט האָבן זי שטענדיק געהאַלטן אין געוויסע געמארקן; אַזוי אַז זי קיינמאָל געגעבן, איך טאָן ניט זאָגן אין קיין געוויין וידעפדיק, אָבער אין קיין שולד אָדער פאַרברעכער קאַמף רעכט אַזוי גערופן. זי צווייפלט זיך אויב זי האט אלץ געהאט דעם ווילן צו באַליידיקן גאָט; מיר קענען גוט צווייפל ווי איר. וואָס איז זיכער איז אַז די פאַטאַל בלינדקייט, די שולדיק ערראָרס, די חסרונות, די ונדנקבארקייט, די קריימזוואָס זי באַדויערט מיט אַזוי פיל ביטערקייט, וואָלט כּמעט דורכגעגאנגען פֿאַר מעלות אין די אויגן פון אַזוי פיל מענטשן אין דער וועלט, וואָס לעבן שטיל און אָן קיין חרטה אין אומענדלעך מער קרימינאַל געוווינהייטן. פֿון וואַנען קומט דער חילוק? עס איז אַז די ליבע און די מורא פון די האר זען, דורך די שטורקאַץ פון אמונה, ריזיק קריימז, ריוואַלטינג ינאַגראַטיטודז, ווו דער גייסט פון דער וועלט דיסקאַווערז בלויז קלייניקייַט און לעוואַטיז. ווער פון די צוויי איז פאַלש?

(40-44)

יאָ, טאַטע, איך חזר איבער, מײַן פאַטאַלע בלינדקייט איז אַזוי ווײַט געגאַנגען, אַז מע רעכנט די אינערלעכע זינד פאַר גאָרנישט. איך האָב טאַקע געגלויבט, למשל, אַז ס’וואָלט געווען שווער צו גנבענען, זיך צו  נעמען נקמה.  איך האב געמיינט אז עס איז דא א זינד

צו באַקומען שיקער אָדער טוען טומאה אין קיין קאַמף; אבער איך האב נישט געגלויבט אז עס וואלט געווען א שלעכטע זאך צו רעדן דערפון פרייוויליג אין זיך, בתנאי אז מען האט זיך דארט אפגעשטעלט, אזוי ווי איך האב, און מען האט גארנישט אויסגעפירט אינדרויסן וכו'....

צו וואָס, פֿרעג איך ווידער, ווערט נישט יעדן טאָג אַרויסגעוויזן אַן אָרעמע אומוויסנדיק מיידל, וואָס האָט נישט קיין אַנדערע כללים ווי אַזעלכע פֿאַלשע פּרינציפּן?

און אויך פאַרשילטן? וואָס וועט זי אַנטקעגנשטעלן די סכנות וואָס די וועלט אָפפערס ביי יעדער שריט? װאָרום װיפֿל שטראַלן װערן געשטעלט פֿאַר זײַן תמימות! ווי פילע פייץ צו שטיצן! ווי פילע באַגעגענישן קען דער שד פון טומאה ניט וויסן ווי צו נוצן צו באַפאַלן זיין שוואַך מעלה! ...

די זנות, יונג און אַלט, וועלן אָנפאַלן אים אין אַלע וועג, און וועט גיין אַרום אין אַלע וועג צו באַקומען זיין פעסטקייַט און נצחון איבער זיין צניעות. זיי וועלן שפּיאָן אויף זיינע באַוועגונגען און זיינע ווערטער; זיי וועלן לערנען זיינע יצרים; ז ײ װעל ן זי ך פארשטעל ן צ ו נעמע ן זײ ן זײט , ארײנקומע ן אי ן אל ע זײנ ע מיינונגען , פא ר זײנ ע פראיעקטן , או ן דא ס נא ר זי ך בעםע ר ארײנצולײג ן אי ן זײ ן פרײנדשאפט , דורכצונעמע ן זײ ן שװאכ ן ארט . אויב עס האט מעלה, זיי וועלן באָרגן זייַן מאַסקע און פּרובירן צו שפּילן זייַן ראָלע; אויב עס צייגט נישט קיין , וועלן זיי זיך דערפון ווייזן גלייַכגילטיק און זאגן , אז יעדער דארף זיין פריי אויף דעם ארטיקל און קיינער זאל נישט שטערן . אוי ב ע ס װײז ט א געװיס ע מיאוס , א געװיס ע אע ר פו ן פרומקײט , װעל ן ז ײ ניש ט פארפעלן , צ ו אפלאדירן , װא ס אי ז זײע ר גינסטיקםטסט .

יא, טאטע, און קיינער זאל עס נישט צווייפלען אויף א מאמענט, עס זענען נישט פאראן קיין כאראקטער אזוי קעגנגעשטעלט און אזוי סתירה ווי א געפארענער זונה. פרובירט צו מצליח זיין: אויב ער באמערקט אויבן אַלע, ווי איך געזאגט, אַז דער מענטש האט די באַשטעלונג צו ווערן טרויעריק, ער וועט נישט פאַרלאָזן צו גליטשן די ספקות אין איר, דורך באַפאַלן פֿאַר איר די פונדאַמענטאַל אמת פון אמונה, די דאָגמאַס וועמענס גלויבן איז לעגאַמרע נייטיק פֿאַר ישועה: איבערצייגט אַז ער האט ניט מער עפעקטיוו מיטלען ווי צו באַזייַטיקן און פאַרניכטן די געזונט טעראָריז פון רעליגיע, ער וועט שפּאָט עס אַ גרויס האַנדלען מיט די מורא פון גיהנום אָדער די משפטים פון גאָט; ער וועט ווערן מיט איר ערנסט אָדער שפּיללעך, אומשולדיק אָדער היפּאָקריטיש, לויט ווי ער האלט עס מער פּאַסיק צו זיין פּלאַן, און דאָס איז וואָס זאָל זיין דערוואַרט פון אַלע מענטשן אין דעם האַנדל, וואָס זענען, וויי! אסאך מער ווי מען פארשטעלט זיך אין דער צייט פון אומדערפארונג און בלינדקייט.

יאָ, די דאָזיקע חוצפּה וועלן זידלען אַלע מיט איין מאָל, צו פאַרפירן איר, איר מתקן, איר חוצפה, איר אומוויסנדיקייט, איר אמונה, איר לייַדנשאַפט, אפילו איר אָרעמקייט, דורך שטעלן די ישועה פון איר נשמה, ווי אויך זייער ברוטאליטעט, אויף די פּרייַז פון געלט. וויפיל ביישפילן האט מען נישט געקענט טרעפן, און איך האב נישט אין זיך! און כאָטש, זייער כּמעט, קיינער איז, דאַנקען גאָט, קיינמאָל אַזוי ווייַט אין מיין אַכטונג, איך וועל ציטירן אַ איין שטריך, וואָס באַווייזן כּמעט אַלץ וואָס איך האָב נאָר געזאָגט. עס איז די מערסט קלאָר ווי דער טאָג געפאַר צו וואָס מיין כּבֿוד איז אלץ געווען יקספּאָוזד. איך לאַדן יונג מענטשן וואָס נאָך האָבן קיין דערפאַרונג צו נוצן עס; זיי וועלן זען ווי פיל זיי  דאַרפֿן

צו זיין אויף זייער וואך, אויב זיי ווילן אויפהיטן דעם טייערן אוצר פון זייער תמימות, און אז בכלל זאלן זיי נאר צוטרוי, אויף דעם יידל נקודה, זייער ווייניק מענטשן, וואלט איך געזאגט כמעט קיינער. אבער, טאטע, אזוי ווי היינט איז שפעט, און איך האב גענוג גערעדט, וועלן מיר עס אפשטעלן ביז דער קומענדיגער סעסיע, אויב דו האסט נישט קיין כח. לאז מיר דיך פארלאזן.

זיין מעלה איז אונטער באַפאַלן. שטאַרקייט מיט וואָס זי לויפט אַוועק און אַנטלויפן פון געפאַר.

"אין דעם נאָמען פון דעם פאטער, פון דעם זון און פון די רוח. ביי ישוע וכו'. »

ע ם אי ז געװע ן אי ן אונדזע ר דאר ף א געװיס ע אלמן , איבע ר פופצי ק יא ר אלט , װעלכע ר הא ט גענומע ן דע ם בעסט ן בעם ט פא ר חכמה , או ן ערלעכקײט ; ער וואלט גערן געווען פאררעכנט אלס דער גוטסטער מענטש און דער בעסטער קריסט אין דער גאנצער פאראיין. א צײ ט הא ט ע ר שוי ן באזוכ ט מײ ן פאטער ם הויז , או ן ס׳אי ז כמע ט שטענדי ק געװע ן װע ן אי ך בי ן דאר ט געװען ; ווייַל אויב איך געווען ניטאָ,

(45-49)

זיי האַלטן זעלטן דאָרט. זײ ן אויפמערקזאמקײ ט הא ט מי ר ניש ט געפעלט . איך בין געווען דעמאָלט אַכצן אָדער ניינצן יאָר אַלט, און זייער שטיפעריש. איר קענט זאָגן אַז איך זאָל נישט האַסן ערלעך פירמע. א ן זײ ן פארװאונדער ט אי ז דע ר דאזיקע ר מענטש ן נא ך פרײלע ך געװע ן פו ן מיר ; ע ר הא ט מי ך פארװײל ט מי ט זײנ ע װיצ ־ קײט ן או ן קורצ ע דערצײלונגען , װא ס ע ר הא ט געװוסט , װ י צ ו דערצײל ן מי ט א געװיס ן געווירץ , װא ס הא ט צ ו ז ײ צוגעגעב ן געווירץ , א ז ע ר אי ז ניש ט אריבערגעגאנגע ן פו ן ד י גרענע . װאָרום, מײַן טאַטע, בפֿרט אין יענער צײַט, װאָלט מיך די מינדסטע פֿרײַהײט אין װערטער אָפּגערעדט; און אויב עס איז נייטיק צו זאָגן די פּראָס און קאָנס, איך מוזן מודה צו דעם אמת אַז, קיינמאָל מיין לעבן, איך האב פון קיינעם נישט געליטן די מינדסטע האנדלונג, ווי א ביסל פארקרימט, די מינדסטע פרייהייט, אבער א ביסל אומבאהאלטענע. יא, איך קען זאגן, אז די מינדסטע אומבאהאלטענע באקאנטשאפט וואלט באלד גורם געווען אז א יונגערמאן זאל אפגעשטעלט ווערן, א זאך וואס עס האט מיר געמוזט קאסטן (1).

(1) דאס אויפריכטיגע וידוי פון דער שוועסטער איז גענוג, לויט מיין מיינונג, צו ווייזן אויף וועלכע פוס מיר דארפן נעמען אלע שלעכטע זאכן, וואס זי האט אונז שוין דערציילט וועגן זיך, און וואס זי האט אונז נאך צו זאגן.