स्वर्गाचे पुस्तक

 http://casimir.kuczaj.free.fr/Orange/marathi/1.htm

घनफळ 14

"माझं प्रेम आणि माझं आयुष्य,

माझ्या जवळ जा आणि मला मार्गदर्शन कर. मी लिहीत असताना हात, अशा प्रकारे की सर्व काही तू बनवले आहेस आणि माझ्याद्वारे नाही.

शब्दांनी मला प्रेरणा दे म्हणजे ते बोलू नयेत फक्त तुमचा प्रकाश आणि तुमचं सत्य प्रतिबिंबित करा.

मी गायब आहे याची खात्री करून घे. की हे सर्व तुमच्या सन्मानासाठी आणि वैभवासाठी असू शकते. मी हे करतो फक्त आज्ञाधारकता!

तुझ्या कृपेपासून मला वंचित ठेवू नकोस."

मी माझ्यात असताना नेहमीची स्थिती, माझा नेहमी प्रेमळ येशू मला दिसला सर्वांनी आंदोलन केले.

त्याने माझं चुंबन घेतलं. त्याचा श्वास होता आगीच्या .

तो मला म्हणाला:

"माझ्या मुली, मला शांत व्हायला आवडेल. माझ्या प्रेमाच्या ज्वाळा आत्म्यात ओतून प्राणी .

पण ते त्यांना नाकारतात.

कधी मी माणुसकी निर्माण केली,

मी ठरवले की माझ्या प्रेमाची प्राण्यांच्या जीवनाचा पाया असेल. या प्रेमाला हे करावंच लागलं

-समर्थन, बळकट आणि समृद्ध प्राणी आणि

-त्यांच्या सर्वांशी सुसंवाद साधा गरजा . पण माणुसकीने या प्रेमाला नकार दिला आहे.

अशा प्रकारे, निर्मितीपासून यार, माझं प्रेम सगळीकडे आणि अविरतपणे भटकत असतं.

जर ते अ द्वारे नाकारले गेले असेल तर प्राणी, तो दुसर् याकडे जातो. जर ते नाकारले गेले तर पुन्हा, तो रडतो.

परस्परसंबंध न सापडणे, तो प्रेमाचे अश्रू ढाळतो.

"माझं प्रेम रडतं जेव्हा तो रडतो तेव्हा. जगाचा प्रवास करतो आणि त्याला एक दुर्बल प्राणी सापडतो आणि गरीब:

- च्या आयुष्याबद्दल कमी आत्मा,

-कृपेने गरीब .

तो या प्राण्याला म्हणाला :

"ओह! जर तुम्ही तसे केले नाही तर मी त्याला सगळीकडे भटकू दिलं नाही! तू जर मला परवानगी दिली असतीस तर आपल्या हृदयात राहण्यासाठी! तू बलवान असशील आणि तू करणार नाहीस काहीही चुकवणार नाही!"

एका प्राण्याला पाहून अपराधीपणामुळे भारावून जाऊन तो रडला आणि म्हणाला हा प्राणी :

"ओह! जर तुझ्याजवळ मी असतो तर तुझ्या हृदयाचे दरवाजे उघडले, तू पडला नसतास!"

जर त्याला एखाद्या प्राण्याचा सामना करावा लागला तर तिच्या वासनांनी प्रभावित होऊन पापाने अशुद्ध झालेल्या,

तो त्याला म्हणाला:

"ओह! तू जर माझ्या प्रेमाचा स्वीकार केलास,

तुमच्या आवडीनिवडींना शक्ती मिळणार नाही. तुझ्यात,

पापाचा चिखल तर नाहीच नाही तुमच्यापर्यंत पोहोचेल आणि

माझा प्रेम हेच तुमचं सर्वस्व असेल!"

म्हणून

-आग होते लहान आणि लहान पुरुषांच्या सर्व दु: खाचे उच्चाटन करण्यासाठी. महान, प्रेम स्वत: ला सोडण्याचा प्रयत्न करीत सर्वत्र विलाप करते आणि भटकते. पुरुषांना .

जेव्हा सर्व पापे होतात माझ्या मानवतेसमोर बागेत माणसे प्रकट झाली आहेत गेथशेमाने, प्रत्येकाबरोबर एक कण्हत होता माझ्याकडून प्रेमाची.

जर त्या माणसाने माझ्यावर प्रेम केले असते, तर कोणीही नाही. यातनेने त्याला त्रास झाला नसता.

हा प्रेमाचा अभाव आहे पुरुषांचा

ज्याने त्याचे सगळे आणले समस्या आणि माझे सर्व दु:ख.

जेंव्हा मी निर्माण केले माणसा, मी एक राजा म्हणून काम केले आहे जो,

- त्याच्या राज्याला पूर येण्याची इच्छा आहे खुशी,

विल्हेवाट लावणे त्याच्या प्रजेचा कित्येक दशलक्षांचा खजिना आहे जेणेकरून प्रत्येकजण त्यात टॅप करू शकता.

जरी हा खजिना होता सर्वांसाठी उपलब्ध आहे,

फक्त एक लहान संख्या आहे आणि हे कमीतकमी मार्गाने.

नंतरचा

- त्याचे प्रजे आहेत की नाही हे जाणून घेण्यास उत्सुक आहे त्याच्या मोठ्यापणाचा फायदा झाला होता आणि

- ठेवण्याची इच्छा त्यांनी इतर कोट्यावधी लोकांची विल्हेवाट लावली, राजा चौकशी करण्यासाठी आला खजिना संपला आहे की नाही हे शोधण्यासाठी.

द. उत्तर असे होते: "महाराज, फक्त काही मोजकेच सेंट्स घेतले होते".

त्याच्या प्रजेला हे कळल्यावर आपल्या देणग्यांचा फायदा न घेतां राजाला फार दुःख झालें.

स्वतः त्यांच्यामध्ये चालत असताना त्याला दिसले

-चिंध्यांनी झाकलेला,

-आणखी एक रुग्ण,

-एक इतर भुकेले,

- आणखी एक थंडीने थरथरत आहे आणि

-छत नसलेला दुसरा.

दु:खी होऊन राजा त्यांना म्हणाला:

"ओह! अगर तुमसे होते तो मग माझ्या खजिन्याचा आनंद लुटला,

माझ्या मोठ्या अपमानाला, मी त्यांना चिंध्यात दिसणार नाही; उलट तुम्ही सर्व जण असाल चांगले कपडे घातलेले.

मला एकही आजारी दिसणार नाही पण,

याउलट, तुम्ही सर्व जण आत असाल आरोग्य।

मला एकही भुकेलेला दिसणार नाही, तुम्ही सर्व जण भरलेले असाल.

जर तू माझ्या संपत्तीचा आनंद घेतला होतास, तुझ्यापैकी कोणीही नाही. बेघर होतील.

तू स्वत:ला जे काही घडवू शकला असतास ते सर्व तुला आश्रय देणारे घर".

अनुभवलेले प्रत्येक दु:ख त्याच्या राज्यात राजासाठी दु:खाचा स्रोत आहे,

रडल्यामुळे त्याची मालमत्ता नाकारणाऱ्या त्याच्या प्रजेची कृतघ्नता. त्याचा चांगुलपणा इतके महान आहे की, या कृतघ्नतेच्या पार्श्वभूमीवरही,

तो त्याचे लाखो रुपये काढून घेत नाही.

त्याऐवजी, ते चालूच आहे सर्वांसाठी उपलब्ध ठेवा,

अ आशा आहे की भावी पिढ्या स्वीकारतील फायदे

- की त्याचे सध्याचे विषय तिरस्कार करतात. अशा रीतीने राजाला शेवटी वैभव प्राप्त होईल.

- जे त्याच्या सर्व चांगल्यासाठी आहे जे तो आपल्या राज्यात करतो.

मी या राजासारखा वागतो.

प्रेम हिरावून घेण्याऐवजी जे मी दिले आहे,

मी रडत रडत भटकत राहतो,

जोपर्यंत मला सापडत नाही तोपर्यंत आत्म्यांचा

कोण माझ्या प्रेमाच्या खजिन्याचा प्रत्येक शेवटचा पैसा घे.

तेव्हा हे

- की माझे अश्रू थांबतील आणि

- की मला गौरव प्राप्त होईल माझ्या देवत्वाने दिलेल्या माझ्या प्रेमाची देणगी चांगल्यासाठी सर्वांच्या .

हे काय असतील हे तुम्हाला माहीत आहे का? आनंदी आत्मे जे माझे प्रेमाचे अश्रू कोरडे करतील?

हे आत्मे आहेत जे जगतील माझ्या दैवी इच्छेमध्ये.

-यांना सर्व गोष्टींचा फायदा होईल मागील पिढ्यांनी नाकारलेले प्रेम .

माझ्या इच्छेच्या सामर्थ्याने सर्जनशील, ते या प्रेमाला गुणाकार करतील

-त्यांना पाहिजे तेवढे आणि

- सर्व प्राण्यांसाठी की फेटाळला.

त्यामुळे माझ्या तक्रारी आणि माझे अश्रू

थांबणे आणि त्याची जागा आनंद आणि आनंद घेईल,

माझे सुखदायक प्रेम ऑफर करेल हे आनंदी आत्मे

ज्याचे सर्व फायदे इतर आत्म्यांना काही फायदा झाला नाही."

माझ्या राज्यात असल्यामुळे मी सहसा तासनतास ऑफ पॅशन पाळत असे.

मी माझ्या प्रियेबरोबर असताना येशूआपल्या दुःखाच्या गूढतेत चाबकाचे फटके .

तो त्याच्या शरीराने ताठरलेल्या अवस्थेत मला प्रकट केले.

आवाज शरीर केवळ त्याचेच नाही तर काढून टाकले गेले कपडे पण त्याच्या मांसाचेही.

आम्ही एक-एक करून त्याची हाडे मोजू शकलो असतो. एक।

त्याचे स्वरूप भयानक होते.

यामुळे दोन्ही भय, भय, श्रद्धा आणि प्रेम.

मी ह्यासमोर गप्प बसलो होतो हृदयद्रावक देखावा आणि मी काहीही साध्य केले असते माझ्या गोड येशूला मुक्त करण्यासाठी.

पण काय करावं हे मला सुचत नव्हतं.

द. त्याच्या दु:खाच्या दृश्याने मला जणू मृत्यूच्या उंबरठ्यावर उभे केले.

येशूने मला प्रेमळपणे म्हटले:

"मेरी प्यारी बेटी,

माझ्याकडे नीट बघ म्हणजे तुला कळेल. माझ्या दुःखाची खोली. माझे शरीर ही माणसाची प्रतिमा आहे. जेव्हा तो पाप करतो.

पापी लुट़ी माझ्या कृपेच्या वस्त्रांचा माणूस.

त्याची कृपा पुनर्संचयित करण्यासाठी हरवले, मी माझे कपडे काढून घेतले.

पाप विकृत करते माणूस। तो त्यात बदल घडवून आणतो,

- सर्वात सुंदर प्राणी माझ्या हातातून बाहेर

-सर्वात कुरूप आणि सर्वात भयानक चीज

ज्यामुळे तिरस्कार निर्माण होतो आणि तिरस्कार.

मी सर्वात जास्त होतो भव्य।

ऐवजी माणसाला त्याचे सौंदर्य पुनर्संचयित करण्यासाठी, माझ्या मानवतेने सर्वात कुरूप रूप धारण केले.

"माझ्याकडे बघ, मी कसा ते बघ. मी भयानक आहे.

चाबकाने मला पळवून नेले मांस आणि त्वचा, आणि मला ओळखता येत नाही.

पाप केवळ नाही माणसाला त्याच्या सौंदर्यापासून वंचित ठेवते, परंतु त्याच्यावर अत्याचार करते गँगरीनचा संसर्ग झालेल्या खोल जखमा, जे त्याच्या सखोल व्यक्तिमत्त्वाला गंजते आणि त्याचे सार सेवन करते महत्वपूर्ण .

हे आहे का, पापाच्या अवस्थेत जे काही केले जाते ते सर्व

निर्जीव आणि

दिसायला सांगाडा.

पाप

-माणसाला त्याच्या उच्चभ्रूपणापासून वंचित ठेवते मूळ

-एंटरेब्रा त्याचे कारण आणि

-त्याला आंधळे बनवते.

ऐवजी त्याच्या जखमेच्या खोलीपर्यंत पोचत असताना माझे शरीर होते फाटले

- अशा प्रकारे की माझे संपूर्ण शरीर फक्त एक प्लेग बनला आहे. नद्या ओतून रक्त

मी माझे महत्त्वाचे सार ओतले आहे ते पुन्हा जिवंत करण्यासाठी माणसाच्या आत्म्यामध्ये.

जर मी माझ्याबरोबर नसतो तर देवत्व, जे जीवनाचा अंतिम स्रोत आहे, मी मेलो असेन माझ्या पॅशनच्या सुरुवातीपासूनच.

कडे माझ्यावर, माझ्या माणुसकीवर लादलेल्या प्रत्येक दु:खाचा मरत होती, पण माझे देवत्व मला टिकवून ठेवत होते.

माझे दु:ख, माझे रक्त सांडले, माझी ताठरलेली त्वचा हे सर्व जीवनाला पुन्हा जिवंत करण्यासाठी योगदान देत होते माणसाला .

पण तो माझे रक्त नाकारतो आणि म्हणून तो जीवन मिळत नाही.

तो माझे शरीर पायाखाली तुडवतो आणि म्हणून ते जखमांनी भरलेले राहते.

ओह! मला किती निर्दयीपणे वाटते पुरुषांच्या कृतघ्नतेचे वजन!"

स्वतःला माझ्या बाहुपाशात झोकून देत येशू अश्रू ढाळले.

मी ते मनापासून धरले जेव्हा तो अश्रूंनी गुदमरत होता! त्याला माझ्यासाठी असे रडताना पाहून हृदय तोडले!

मी तयार झालो असतो त्याला होण्यापासून रोखण्यासाठी कोणतीही शिक्षा भोगण्यासाठी रडणे।

मी त्याला माझी करुणा दिली,

मी त्याचे चुंबन घेतले दुखापती आणि

मी तिचे अश्रू वाळवले.

एक अनपेक्षितपणे, तो पुढे म्हणाला:

"कसं ते तुला माहीत आहे का? मी वागत आहे का?

मी वडिलांसारखा वागतो. जो आपल्या मुलावर खूप प्रेम करतो, तर तो आंधळा, विकृत आहे, अर्धांगवायू झालेला, इ.

आणि प्रेमळ पिता काय करतो? त्याचा मुलगा वेडा आहे का?

तो स्वत:ची विल्हेवाट लावतो डोळे आणि पाय,

तो त्याच्या त्वचेतून अश्रू वाहू लागले आणि स्वत: ला पूर्णपणे आपल्या मुलाच्या स्वाधीन करून, तो त्याला म्हणाला:

"मी अधिक आनंदी आहे. आंधळे, विकृत आणि अर्धांगवायू झालेले, जर मला हे माहित असेल तर माझ्या मुला, तू बघू शकतोस, चालू शकतोस आणि सुंदर बनू शकतोस."

ओह! हे वडील किती खूश आहेत. आपल्या मुलाच्या हे लक्षात येण्यासाठी

पाहतो आता त्याच्या डोळ्यांनी,

त्याच्या पायांनी चालतो आणि

तिच्या सौंदर्यात कपडे घातले आहेत!

तो जर त्याच्या वेदना किती मोठ्या प्रमाणात असेल तर त्याच्या लक्षात आले की, त्याचा मुलगा, गहन कृतघ्नतेच्या कृतीत, उलगडणे

-काही वडिलांचे डोळे,

त्याचे पाय आणि त्वचा,

बनण्यास प्राधान्य देणे तो गरीब प्राणी होता का?

"मी तसाच आहे बाबा.

मी सर्वकाही देण्यासाठी स्वत: ला सर्वकाही काढून टाकले माणूस। मी सर्व काही बघितलं. परंतु, त्याच्या कृतघ्नतेमुळे, माणुसकीने मला सर्वात क्रूर शिक्षा देतो."

मी माझ्यात असताना सामान्य राज्य,

येशूने स्वतःला एका लेखात प्रकट केले अवर्णनीय आनंदाची अवस्था . मी त्याला म्हणालो, "काय आहे ते येशू, तो जात आहे का?

तू माझ्यासाठी कोणती चांगली बातमी घेऊन आला आहेस? तुला इतका आनंद कोण देतो?"

येशूने उत्तर दिले:

"माझ्या मुली, तुला माहीत आहे का मी का? मी इतका खूश आहे का? तुला लिहिताना पाहून मला आनंद आणि आनंद होतो.

शब्दांच्या माध्यमातून तुम्ही लिही, मला उदयास येताना दिसत आहे

-माझा गौरव

-मेरा जिंदगी,

-माझ्या देवत्वाचा प्रकाश,

-माझ्या इच्छेची शक्ती,

-माझ्या प्रेमाचे समाधान,

-निरंतर ज्ञान प्राण्यांद्वारे स्वत: ची वाढ होत आहे. मला सगळे दिसते आहे. तुम्ही लिहित असलेल्या शब्दांवर हे.

प्रत्येक शब्दाने मी वासाचा श्वास घेतो माझ्या परफ्यूमचा आल्हाददायक.

आणि मला हे शब्द मध्ये धावताना दिसत आहेत लोकसंख्या, त्यांना आणा

-नया ज्ञान,

- माझे सांत्वनपर प्रेम आणि

-माझ्या दैवी इच्छेची रहस्ये.

ओह! त्यामुळे मला खूप आनंद होतो!

मी विचार करू शकत नाही. जेंव्हा मी तुला पुरेसे बक्षीस देतो तेंव्हा बघा लिहा! जेव्हा आपण नवीन गोष्टी लिहिता माझा विषय,

मी त्यासाठी नवीन अनुकूलता शोधून काढतो तुला बक्षीस आणि मी तुला प्रकट करण्याची तयारी करत आहे. नवीन सत्ये.

कारण

- की ते माझे विस्तार आहेत सुवार्तिकाचे जीवन आणि

ते माझे प्रवक्ते आहेत,

मी नेहमीच सर्वकाही प्रेम केले आहे. विशेषत: जे माझ्याबद्दल लिहितात.

जे नाही ते मी राखून ठेवतो माझ्या शुभवर्तमानांमध्ये ते त्यांना प्रकट करण्यासाठी होते. एक धर्मोपदेशक म्हणून माझे जीवन संपले नाही माझ्या मानवतेचा मृत्यू. नाही, मला नेहमीच इतका प्रचार करावा लागतो. की नवीन पिढ्या येतील".

मी त्याला म्हणालो:

"माय माय प्रेम हा माझ्यासाठी सत्य लिहिण्याचा त्याग आहे जे तू मला उघड कर. आणि त्याग तर त्याहूनही अधिक जेव्हा मला गोष्टींबद्दल लिहायचे असते तेव्हा छान तुझ्यात आणि माझ्यात घडणारे जिव्हाळ्याचे संबंध.

माझ्याकडे जवळजवळ सामर्थ्याचा अभाव आहे करा.

मी काहीही करू शकत नाही. जेव्हा मी लिहितो तेव्हा माझ्याबद्दल बोलायचे आहे".

येशूने उत्तर दिले:

"तू नेहमीच वेगळा असतोस. मी .

जेव्हा तुम्ही गोष्टी लिहिता मी तुम्हाला काय देतो याबद्दल, आपण लिहिता:

वर मी

मला तुझ्याबद्दल जे प्रेम आहे आणि

माझे प्रेम किती दूर जाते यावर प्राणी .

की इतरांना माझ्यावर प्रेम करायला लावेल.

जेणेकरून ते प्राप्त करण्यास सक्षम असतील मी तुम्हाला जे फायदे देतो.

हे आवश्यक आहे की आपण लिहिताना माझ्यात वितळून जा.

अन्यथा, एखादी व्यक्ती असे म्हणू शकते:

"तो हे कोणाला म्हणाला? ज्याच्यासाठी तो त्याच्या उपकारांचा इतका उधळा होता, कदाचित- वाऱ्याच्या, हवेच्या दिशेने का? नाही!

असे म्हटले गेले नाही का?

- की माझ्या पार्थिव जीवनात मी प्रेषितांशी, लोकसमुदायाशी बोललो,

- की मी असे बरे केले आणि अशी आजारी व्यक्ती, आणि

- की मी उदार झालो आहे आणि माझ्या आईला उदात्त?

सर्व काही आवश्यक आहे.

आपण खात्री बाळगू शकता की मध्ये तू जे काही लिहितोस, ते नेहमीच मीच लिहितोस जे तू उघड करतोस."

येशूच्या गैरहजेरीचा माझ्यावर परिणाम झाला या मुद्द्यापर्यंत की,

मी फक्त त्याला फोन करत होतो आणि त्याच्या परतीची इच्छा आहे. पण ती व्यर्थ ठरली. त्याने केले त्यामुळे बराच वेळ थांबा.

जेंव्हा मी करू शकलो नाही खरोखरच त्याची अनुपस्थिती अधिक सहन करा, तो आला. कितने कितने बातें मला त्याला सांगायचं होतं.

पण तो एका जागी उभा राहिला. मी त्याच्याशी बोलू नये म्हणून उठलो.

मी त्याचा विचार केला आणि त्याच्यावर प्रेम केलं. "येशू, येशू, ये! तोही पाहिले.

तो एक दव प्रक्षेपित केले ज्याने मला मोत्यासारखे झाकून टाकले, आणि हे मला जवळ आणलं. जेव्हा मी खूप जवळ आलो, तेव्हा तो मला म्हणाला:

"माझी मुलगी.

-मला बघण्याची इच्छा,

-तीव्रता आणि पुनरावृत्ती या इच्छेपासून काळापासून वेगळे करणार् या बुरख्याला छेद द्या अनंतकाळ, आत्म्याला त्याचे घेण्यास प्रवृत्त करणे माझ्यासाठी उठा.

माझे प्रेम जवळजवळ अस्वस्थ झाले आहे

जेव्हा मी माझ्यात उशीर केला पाहिजे नंतर खितपत पडलेल्या आत्म्याला प्रकट करा मी . मी स्वत:ला फक्त ह्यासमोरच प्रकट केले पाहिजे असे नाही. आत्मा माझे प्रेम शांत करण्यासाठी, परंतु मी ते देखील दिले पाहिजे

-हून नवीन चारवाद आणि

-प्रेमाचे नवे पुरावे .

«माझ्या प्रेमाची इच्छा प्राण्यांना सतत प्रेमाचे पुरावे देणे.

कधी माझी इच्छा एखाद्या प्राण्याला स्वत:ला झोकून देण्यासाठी कार्य करते, माझे प्रेम उत्सवी बनले आहे.

तो धावतो, आणि उडून उडतोही. हा प्राणी: तो त्याचा पाळणा बनतो.

जर त्याला असे आढळले की आत्मा तसे करत नाही माझ्या दैवी इच्छेच्या पाळण्यात राहत नाही, म्हणून तो ते करतो. तिला विश्रांती देण्यासाठी आणि तिला झोपवण्यासाठी रॉक्स आणि गाणी.

आणि जेव्हा आत्मा झोपतो, तेव्हा तो त्यात नवीन प्रेमाच्या जीवनाचा श्वास घेतो.

अनियमित श्वास घेतल्यास आत्मा एक दुःखी हृदय प्रकट करतो,

मग माझे प्रेम माझ्या स्वत: च्या सह तयार होते या आत्म्यापासून मुक्त करण्यासाठी हृदय एक पाळणा आहे तिची कटुता आणि तिला प्रेमाच्या आनंदाने भरते.

ओह! माझे प्रेम कसे आनंदित करते जेव्हा आत्मा जागृत होतो आणि,

-सर्व आनंदी आणि आयुष्याने भरलेले,

- तिला तिच्या नवीन गोष्टीची जाणीव होते जनन।

तो आत्म्याला म्हणाला :

"हे बघ, मी तुला हादरवलं. माझ्या छातीत

जेणेकरून तुम्हाला जाग येईल मजबूत, आनंदी आणि परिवर्तनशील.

ताबडतोब मला तुझी पावलं, तुझी कामं, तुझे शब्द, सगळं काही रॉक करायचं आहे.

मला तुझे प्रेम हवे आहे.

जेणेकरून आमच्या दोघांच्या प्रेमाचे फ्युजन आपल्याला परस्परांना आनंद देतो.

लक्ष द्या आणि काहीही ठेवू नका आमच्या दोघांमध्ये, हे मला दु: खी करेल."

हे माझे प्रेम कोणत्याही गोष्टीपेक्षा जास्त आहे मला माणसाच्या जवळ आणते. माय लव्ह ही एक पाळणा आहे ज्यामध्ये माणूस जन्माला येतो.

माझ्या देवत्वात, सर्व काही आहे स्वरमेळ

कडे जसे शरीराचे अवयव परिपूर्ण सुसंवादात असतात.

माणसाकडे त्याची बुद्धिमत्ता आहे त्याला उजाळा देण्यासाठी. त्याला काय चालना देते ते म्हणजे त्याची इच्छा.

म्हणून

जेव्हा त्याला हवे असेल तेव्हा: डोळा दिसत नाही, हात काम करत नाही आणि पाय चालत नाहीत.

जेव्हा त्याला हवे असेल तेव्हा: डोळा बघा, हात काम करतो आणि पाय पळतात. सर्व सदस्य शरीरे एकमेकांना पूरक असतात.

तर ते माझ्या देवत्वाबरोबर आहे:

माझा प्रत्येक गोष्टीचे दिग्दर्शन करेल आणि

माझे गुणधर्म पूर्णपणे जगतात माझे प्रेम जे साध्य करण्यासाठी एकमेकांशी सुसंवाद साधा गरज।

माझी बुद्धी, माझी शक्ती, माझी ज्ञान, माझा चांगुलपणा आणि माझे इतर सर्व गुणधर्म सुसंवाद साधा आणि एक संपूर्ण तयार करा.

माझे सर्व गुणधर्म, इतके वेगळे आहेत त्यांना राहू द्या,

- च्या जलाशयात रहा माझे प्रेम आणि

-इच्छा पूर्ण करा माझ्या इच्छेच्या प्रेमाची.

«माणसाकडे काय आहे? गरज नाही ती प्रेमाची.

प्रेम हे आत्म्यासाठी आहे शारीरिक जीवनासाठी ब्रेड म्हणजे काय.

माणूस त्याशिवाय करू शकतो ज्ञान, शक्ती किंवा शहाणपण कारण हे गुणधर्म आहेत केवळ काही विशिष्ट परिस्थितीतच उपयोगी पडते.

पण जर मी मनुष्याशिवाय निर्माण केला असता तर काय म्हणता येईल? आवडले?

मी ते का निर्माण केले असते? मी जर त्याच्यावर प्रेम करणार नसलो तर?

हे अपमानास्पद ठरेल मी, माझ्यासाठी अयोग्य कृती, कारण माझे मुख्य कार्य आहे प्रेम करण्यासाठी .

आणि माणसाचे काय होईल?

- जर त्याच्यात पाया नसेल तर प्रेम

"जर तो प्रेम करू शकला नसता तर?

तो गुंडगिरी करणारा असेल आणि त्याची लायकी नसेल एक नजरही नाही.

प्रेमाने प्रत्येक गोष्टीत शिरकाव केला पाहिजे.

हे सर्वांपर्यंत पोहोचणे आवश्यक आहे राजाची प्रतिमा म्हणून मानवी कृती सर्वांवर दिसून येते त्याच्या राज्याची नाणी.

जर एखादा भाग सहन करत नसेल तर राजाचा पुतळा, तो प्रजेने स्वीकारला नाही राजाच्या .

त्याचप्रमाणे, जर एखादी कृती नसेल तर प्रेमाने प्रेरित होऊन, मी ते ओळखू शकत नाही माझ्यासारखे".

मी माझ्यात असताना सामान्य स्थितीत, माझा नेहमीच मोहक येशू आला आणि तो मला म्हणाले:

"माझी मुलगी, माझे प्रेम प्राणी मला प्रत्येक क्षणी मरायला लावतात.

खऱ्या प्रेमाचे स्वरूप करणे आहे

मरणे आणि पुन्हा जिवंत होणे प्रिय व्यक्तीसाठी सतत.

त्यासाठी एखादी व्यक्ती हवी आहे प्रेम स्वतःच एखाद्याला मृत्यूचा अनुभव देते. हे एक तयार करते सर्वात लांब आणि सर्वात वेदनादायक हौतात्म्य.

पण, मृत्यूपेक्षाही बलवान,

हेच प्रेम जीवनदान देते ज्या क्षणी तो मृत्यू देतो.

असं का आहे?

-ऐवजी की प्रेयसीला जीवन द्यावे,

-एकाच जीवाची घडण होण्यासाठी ती व्यक्ती आणि प्रिय व्यक्ती यांच्यामध्ये.

प्रेमाच्या ज्वालांमध्ये सद्गुण असतात

-एखाद्या व्यक्तीच्या जीवाचे सेवन करणे

-ते दुसऱ्यात विलीन करणे जीवन।

नेमके हेच घडते माझे प्रेम: तो मला मरायला लावतो.

या आत्मकथनातून, तो तयार करतो प्राण्याच्या हृदयात पेरण्यासाठी बियाणे,

मला तिच्यात वाढण्याची परवानगी देणे आणि

त्यासह फक्त एकच तयार करणे फक्त जीवन.

तू सुद्धा प्रेमासाठी मरू शकतोस. माझ्यासाठी - कोणास ठाऊक किती वेळा, कदाचित प्रत्येक वेळी क्षण।

जेंव्हा तुला मी हवे असेल तेंव्हा बघा, पण तू करू शकत नाहीस, तुझी इच्छा माझ्या गैरहजेरीत राहते. एखाद्या मृत्यूसारखा.

जेंव्हा तू मला बघत नाहीस तेंव्हा तुझी इच्छा मरते हैं

हून ती शोधत असलेले जीवन शोधू शकत नाही.

पण तुझ्या इच्छेनंतर मरणाच्या या कृतीत खाल्ले गेले होते, मी जन्माला आलो आहे पुन्हा तुझ्यात आणि तू माझ्यात.

तुला जे आयुष्य हवं होतं ते तुला सापडतं,

पण पुन्हा मरण्यासाठी,

- नंतर पुन्हा माझ्यात जिवंत व्हा.

तुला जर माझी इच्छा असेल, तर तुझी इच्छा असमाधानी मृत्यूचा अनुभव घेतो. जेव्हा मी पुन्हा प्रकट होतो, त्याला एक नवीन आयुष्य सापडते.

म्हणून तर आपले प्रेम, आपली बुद्धिमत्ता आणि आपले हृदय असू शकते एका निरंतर कृतीत

-मृत्यू, आणि

-पुन्हा आयुष्याकडे पाठ फिरवा.

मी जर हे तुझ्यासाठी केले असेल, तर त्याने तुम्ही माझ्यासाठी हे कराल हे मान्य आहे".

मी माझ्या राज्यात होतो. नेहमीचा आणि माझा नेहमीच मोहक येशूने मला स्वत: ला दाखवले त्याच्या सर्वात पवित्र वर त्याचा क्रॉस घेणे खांदा .

तो मला म्हणाला:

"माझी मुलगी, जेंव्हा मला मिळाले क्रॉस, मी ते पाहण्यासाठी वरपासून खालपर्यंत त्याचे निरीक्षण केले प्रत्येक आत्म्याने त्यावर व्यापलेले ठेवा.

आणि प्रत्येक आत्म्याचा विचार करत, मी अधिक प्रेमाने बघितले आणि

माझ्याकडे आहे त्यांच्याकडे विशेष लक्ष दिले जो माझ्यात राहिला होता

इच्छाशक्ती।

जेव्हा मी या आत्म्यांचे निरीक्षण केले,

मी त्यांचा क्रॉस इतका लांब पाहिला आणि माझ्यापेक्षा रुंद

कारण माझ्या इच्छेने याची भरपाई केली आहे लांबी आणि रुंदीचा त्यात अभाव होता. ओह! जसा आपला क्रॉस उभा राहिला, लांब आणि रुंद

-कारण तुमच्या अनेकांमुळे अंथरुणावर घालवलेली वर्षे, फक्त त्यासाठीच सहन केली माझी इच्छा करण्यासाठी.

माझा क्रॉस तिथे असताना फक्त माझी इच्छा पूर्ण करण्यासाठी स्वर्गीय पिता,

तुझी तिथे होती. माझी इच्छा पूर्ण करण्यासाठी. दोघांनाही बनवले होते परस्पर सन्मान .

जसे की त्यांच्याकडेही तेच होते परिमाणे, ते विलीन झाले.

माझ्या इच्छेकडे आहे सदाचार

-काठिण्य कम करने के लिए ओलांडणे

-त्यांचा कठोरपणा कमी करण्यासाठी,

त्यांना लांब करा, आणि

-त्यांना मोठे करणे जेणेकरून ते माझ्यासारखे व्हा.

या कारणास्तव, जेव्हा मी कपडे घातले होते माझा क्रॉस,

मला दोन्ही जाणवले आत्म्यांच्या क्रॉसची गोडी आणि कठोरता

ज्यांना माझ्या इच्छेमध्ये त्रास सहन करावा लागला आहे.

ओह! त्यांना किती दिलासा मिळाला आहे. माझ्या हृदयात आणले आहे! पण, त्याच वेळी,

-द. या क्रॉसच्या जडपणामुळे माझा क्रॉस माझ्या खांद्यात बुडला

- या मुद्द्यापर्यंत की यामुळे ए खोल जखम.

तीव्र वेदना असूनही की मला त्रास होत होता,

त्याच वेळी, मला वाटले की माझ्या इच्छेमध्ये ज्यांनी दुःख भोगले आहे अशा आत्म्यांचा गोडवा.

जशी माझी इच्छा आहे तशी न मरता

त्यांचे दु:ख,

त्यांची दुरुस्ती आणि

त्यांच्या कृतींनी

माझ्या प्रत्येक थेंबात वस्ती केली रक्त

प्रत्येकाला घुसवले माझ्या जखमेचा, माझ्या प्रत्येक अपराधाचा स्वीकार झाला.

माझ्या इच्छेने मला असे पाहिले उपस्थित

प्राण्यांचे सर्व गुन्हे,

पहिल्यापासून माणूस, शेवटच्या माणसाला.

"हे विचाराच्या बाहेर आहे. जे आत्मे माझ्या इच्छेने जगतील त्यांच्यासाठी ते मी सुटका करण्याचा हुकूम दिला आहे.

जर इतर आत्मे करू शकतात मोबदल्याचा फायदा घेण्यासाठी हे जे आत्मे माझ्या इच्छेने जगले आहेत त्यांचे कारण.

मी जे काही चांगले देतो ते काही चांगले नाही,

जेवढे स्वर्गात पृथ्वीवर आहे,

जर या फायद्यासाठी नाही तर आत्मे".

मी ध्यान करत होतो गोड येशूने आपल्याला आणलेल्या अफाट चांगल्या गोष्टीवर आमची सुटका करून देतो. सर्व चांगुलपणा, तो मला म्हणाला:

"माझी मुलगी,

मी त्या सुंदर माणसाला निर्माण केलं, उदात्त, चिरंतन आणि दैवी उत्पत्तीचा, आनंदी आणि माझ्यासाठी योग्य.

पापाने ते केले या उंचीवरून खोल पाताळात कोसळणे. त्याने तिचे अपहरण केले त्याची उदात्तता.

माणूस सर्वात जास्त झाला आहे. दुर्दैवी प्राणी. पाप

त्याच्या वाढीस अडथळा निर्माण झाला, आणि

- त्याला झालेल्या जखमांनी झाकून टाकले ज्यामुळे तो झाला हे पाहणे भयानक होते पण माझ्या मुक्तीने त्याला वितरित केले त्याच्या अपराधीपणाची.

माझ्या माणुसकीने काहीही केले नाही. एक कोमल आई काय साध्य करते या व्यतिरिक्त: कारण ती नवजात अर्भकाला अन्न घेता येत नाही, ती तिचे छाती उघडते आणि,

-आणणे तिचे मूल तिच्यासाठी, तिच्या स्वत: च्या रक्ताचे दुधात रूपांतर झाले,

- ती त्याला ज्याच्या अन्नाबरोबर लबाडी करते त्याला जगवण्याची गरज आहे.

आईच्या प्रेमाला मागे टाकत जो आपल्या बाळाला आपल्या छातीने खायला घालतो,

माझी माणुसकी, खाली व्हिप्लॅश,

अनेक चॅनेल उघडले आहेत ज्यातून रक्ताची नदी वाहते जेणेकरून माझ्या मुले असू शकतात

-अ जीवन प्राप्त करा,

- ते खायला द्या आणि त्यांचे परिपूर्ण करा वाढ।

माझ्या जखमांसह, मला त्यांच्या विकृतींना आच्छादित केले आणि त्यांना त्यापेक्षा अधिक सुंदर बनविले सुरुवात .

जेंव्हा मी निर्माण केले पुरुषांनो, मी त्यांना एक पवित्रता आणि एक बनवले आहे खगोलीय उच्चभ्रू.

मुक्तीच्या माध्यमातून, मी त्यांना माझ्या तेजस्वी तार् यांनी सुशोभित केले आहे इजा

ऐवजी

- त्यांची कुरूपता झाकून टाका आणि

- त्यांना यापेक्षाही अधिक सुंदर बनवा सुरुवात .

त्यांच्या जखमांमध्ये आणि विकृती

मी दगड ठेवले त्यांचे सर्व कव्हर करण्यासाठी माझ्या वेदनांचे मौल्यवान दु:ख .

मी त्यांना एक कपडे घातले अशी भव्यता

की त्यांचे स्वरूप सौंदर्यात त्यांच्या मूळ अवस्थेला मागे टाकते. म्हणूनच चर्च उद्गारते: "पापाचा आनंद!"

पापाचा परिणाम म्हणून, सुटका झाली, ज्याद्वारे माझी माणुसकी

माझ्या मुलांना त्याच्या रक्ताने खायला घातलं,

-द. त्याचे व्यक्तिमत्व आणि सौंदर्य परिधान केले आहे.

आणि माझे स्तन नेहमीच भरलेले असते माझ्या मुलांना खाऊ घाला.

किती गंभीर असेल त्यांचा निषेध

मला कोण नाकारते,

कोण जीवन ग्रहण करण्यास नकार देतो त्यांना वाढण्यास आणि त्यांच्या विकृतींना झाकून टाकेल!

मी निराश झालो होतो कारण माझ्या गोड येशूच्या उपस्थितीपासून मी वंचित राहिलो. मला खूप वेळ थांबायला लावल्यानंतर तो आला.

त्याच्या जखमांवरून, त्याने त्याचे केले माझ्या गळ्याभोवती आणि छातीवर रक्त. उन्होंने ही स्पर्श केला, रक्ताचे हे थेंब चमकदार माणिक बनले की सर्वात सुंदर अलंकार तयार केला.

माझ्याकडे पाहून येशू मला म्हणाला:

"माझी मुलगी,

हा हार किती भव्य आहे माझं रक्त तुझ्यावर. तो तुला कसा सुंदर करतो!

हे आपल्याला किती चांगले बनवते ते पहा.

आणि मी, अजूनही अस्वस्थ आहे कारण की त्याने मला खूप वेळ वाट बघायला लावली होती, मी त्याला म्हणालो:

"माझे प्रेम आणि माझे जीवन, जसे की माझी इच्छा आहे की मी तुझा हात माझ्या गळ्यात हार म्हणून ठेवला असता.

त्यामुळे मला खरंच खूप आनंद होईल. कारण मला तुझं आयुष्य अनुभवता येईल.

आणि मी तुझ्याशी इतका आसक्त झालो असतो की, मी तसे करणार नाही. मी पुन्हा कधीही जाऊ देणार नाही.

हे खरे आहे की तुझ्या गोष्टी आहेत सुंदर, पण जेंव्हा मी तुला स्वतः सापडत नाही तेंव्हा मला सापडत नाही जीवन नाही.

जेंव्हा माझ्याकडे तुझ्याशिवाय तुझ्या वस्तू असतात, माझे हृदय विक्षिप्त आहे. तो घाबरला आणि वेदनेने रक्तस्त्राव झाला तुझी अनुपस्थिती.

आह! तुला जर माहीत असतं तर तू मला किती? जेंव्हा तू येत नाहीस तेंव्हा छळ, तू मला वाट बघायला लावणार नाहीस तेवढा वेळ!.

सर्व कोमलता बनल्यामुळे येशू त्याचा हात माझ्या मानेभोवती गुंडाळला आणि माझा हात त्याच्या हातात धरून तो पुढे म्हणाला:

"मला माहीत आहे तुला किती त्रास सहन करावा लागतोय ते!

म्हणून, मी त्यात सुधारणा करतो माझ्या हाताने तुझ्या गळ्यात हार तयार करत आहे.

त्यामुळे तुम्हाला आनंद होतो का?

जाणून घ्या की जे काहीही करू शकत नाही जे लोक माझ्या घरात राहतात त्यांना सुधारण्यापेक्षा कमी. इच्छाशक्ती।

कारण की, त्यांच्या अगदी श्वासोच्छवासाद्वारे, ते कॉलर तयार करतात

जे फक्त माझ्या गळ्याभोवतीच नाही, पण माझे संपूर्ण अस्तित्व.

आणि मी जणू काही साखळदंडाने बांधलेल्यासारखा होतो माझ्या इच्छेच्या किल्ल्यातील त्या आत्म्यांना.

मला नाराज करणे तर दूरच, हे इतके मोठे समाधान देते की मी त्यांना साखळीबद्ध करतो त्या बदल्यात मी.

जर तू माझ्याशिवाय जगू शकत नाहीस, हे ह्या साखळ्यांमुळेच आहे. जे तुला माझ्याशी जवळून बांधून ठेवतात.

या मुद्द्यापर्यंत की माझ्याशिवाय एक सोपा क्षण तुम्हाला वेदनादायक हौतात्म्याला शरण जाते.

बिचारी मुली, तुझं म्हणणं बरोबर आहे!

मी हे सगळं आत घेणार आहे. विचार करा आणि, तुम्हाला सोडून जाणे तर दूरच,

मी तुझ्यात स्वतःला बंद करीन.

माझ्या वातावरणाचा आनंद घेण्यासाठी ते मला तुझ्यात सापडेल का.

तुमच्या हृदयाचे ठोके, तुमचे विचार, इच्छा, हालचाली

सर्व माझ्यासारखेच आहेत. मला तुझ्या स्तनावर सर्वात चविष्ट विश्रांती मिळते."

मी माझ्या राज्यात होतो. नेहमीच जेव्हा माझा गोड येशू प्रकट झाला. तो होता टॅसटर्न, खूप व्यथित झाला आणि तो काही बोलला नाही.

मी त्याला विचारले:

"तुला काय त्रास होतो, येशू, तू माझ्याशी बोलू नकोस म्हणून?