کتاب بهشت

 http://casimir.kuczaj.free.fr/Orange/perski.html

جلد 15 

من دعا کردم و علیرغم شک و تردیدهایی که در ذهنم وجود داشت در مورد آنچه عیسی نازنینم در مورد اراده خود به من گفت، به اراده مقدس خدا پیوستم.

با روشن شدن ذهنم   به من گفت  :

"دخترمن،

اراده من نطفه و راه و غایت هر فضیلتی است.

بدون بذر اراده من حتی نمی توان از فضیلت صحبت کرد. مثل درخت است:

با بذرش شروع می‌شود که کل درخت در قدرت است. ریشه آن از این دانه شروع شد.

وقتی اینها در زمین فرو می روند، شاخه های آن رشد می کنند تا یک تاج باشکوه را تشکیل دهند.

که جلال خود را انجام خواهد داد.

درخت با تولید میوه زیاد برای کسانی که آن را کاشتند سود و شکوه می آورد. رشد کردن به زمان نیاز دارد و برخی از درختان قرن ها طول می کشد تا میوه دهند. هر چه درخت ارزشمندتر باشد، مدت زمان بیشتری طول می کشد.

در مورد درخت اراده من نیز چنین است:

از آنجایی که گرانبهاترین، شریف ترین، الهی ترین، بالاترین است، رشد و ثمر دادن آن زمان بیشتری می برد.

درخت کلیسا  ، از سوی دیگر، بذر خود را از   درخت اراده من بیرون کشید،   بدون آن هیچ تقدسی وجود نخواهد داشت.

سپس درخت کلیسا شاخه هایش را دید که هنوز به درخت اراده من بسته شده اند.

اکنون کلیسا باید میوه ها را درو کند تا از خود لذت ببرد و تغذیه کند. این میوه ها جلال و تاج من خواهند بود.

پس چرا تعجب می کنی که

- آیا به جای اینکه ثمره اراده خود را در ابتدا آشکار کنم، پس از قرن ها انجام آن را از طریق شما انتخاب کردم؟

از آنجا که درخت اراده من هنوز رشد نکرده بود، چگونه می تواند میوه دهد؟

همه چیز همین است.

یک پادشاه تاج گذاری نمی شود مگر اینکه قبلاً پادشاهی، ارتش، وزیران و قصر داشته باشد.

تنها پس از آن او تاج گذاری می کند.

اگر بخواهیم تاج گذاری کنیم بدون اینکه پادشاهی و لشکری ​​داشته باشد، به پادشاهی کمدی می گذرد.

اراده من باید باشد

تاج همه چیز   و

تحقق جلال من در مخلوقات.

وقتی همه چیز مطابق میل من در درخت آفرینش برآورده شود،

نه تنها آن را به ثمر می   رسانم،

اما من به او غذا می دهم و

من به او اجازه می دهم به   ارتفاعی بی نظیر برسد.

فقط با اراده من  می توان گفت: " همه چیز تمام  شد". 

به همین دلیل است که من واقعاً می خواهم آنها شناخته شوند.

میوه ها و برکات عظیمی که به   اراده من متصل است،

و همچنین خیر بزرگی که روح با زندگی در   او دریافت می کند.

اگر این حقایق شناخته نشده باشد،

چگونه می توان آنها را خواست و پرورش داد؟

اگر معنای زندگی در اراده و شایستگی های آن را آشکار نکردم، کار خلقت من است

- ناقص خواهد بود

- نمی توانست تاج گذاری باشکوه او را بشناسد.

حالا ببین

- چقدر لازم است

بگذار هر آنچه در مورد اراده ام به تو گفته ام معلوم شود

-چرا اینقدر بهت فشار میارم و از دیگران عذرخواهی میکنم؟

شما همچنین درک می کنید که چرا، در مورد افراد دیگر،

من فقط بعد از مرگشان فیض هایی را که دریافت کرده بودند آشکار کردم.

-در حالی که من این کار را برای تو انجام می دهم که هنوز زنده هستی؟

برای این   است که هر آنچه در مورد وصیتم به شما گفته ام معلوم شود.

چیزی که معلوم نیست را نمی توان قدر دانست یا دوست داشت.

آگاهی از اراده من به عنوان کود برای درخت عمل می کند و میوه ها را می رساند.

خوشبختی من و تو خواهد آمد.»

من در مصائب  عیسی نازنینم مراقبه    کردم و دردهای او را همانطور که او احساس می کرد احساس کردم.

به من نگاه   کرد و به من گفت  :

"دخترمن،

من تمام دردهای شوقم را   در اراده ام متحمل شده ام  .

در حالی که آنها را احساس می کردم، راه های بیشتری در اراده من برای رسیدن به هر موجودی باز شد.

اگر در اراده ام که همه چیز را در بر می گیرد، رنج نمی بردم

-به تو ملحق نمی شدم و

- به هیچ موجود دیگری نمی پیوست.

آنها منحصراً در انسانیت من باقی خواهند ماند.

چگونه رنج های خود را در وصیت نامه خود فرض کردم،

-مسیرهای مختلف به روی موجودات باز می شود و

-مسیرهای زیادی نیز برای اجازه دادن به موجودات در طول تاریخ باز شده است

- نزد من بیا و با رنج های من متحد شو.

همانطور که مژه ها بر من باریدند،

اراده من باعث شد که هر موجودی را بزنم  .

به گونه ای که نبود

-نه تنها موجودات حاضر که مرا شلاق زدند،

- بلکه آنهایی که در همه زمانها،

آنها با جنایات شخصی خود در این شلاق های وحشیانه شرکت کردند.

برای تمام رنج های دیگر من هم همین اتفاق افتاد.

اراده من همه موجودات را نزد من آورده است. هیچکس غایب نبود.

"آه! رنج های من بسیار دردناک تر و بزرگ تر از آن هایی بود که فقط قابل مشاهده بود!

در مورد شما،   اگر می خواهید به آن برسید

شفقت تو، جبران تو و رنج های کوچکت به من،

- نه فقط برای همراهی من،

-اما راههای خودم را باز کنم و

-  برای آوردن همه چیز به اراده من،

آنگاه همه نسل ها اثرات آن را دریافت خواهند کرد.

نه تنها رنج های من به همه مخلوقات رسید، بلکه به کلمات من نیز رسید، زیرا آنها در اراده من بیان شده بودند.

به عنوان مثال،   وقتی پیلاطس از من پرسید که آیا من پادشاه هستم، من پاسخ دادم  :

«پادشاهی من از این دنیا نیست.

اگر از این دنیا بود، لشکر فرشتگان به دفاع از من می آمدند.»

پیلاطس که مرا تا این حد رقت‌انگیز، تحقیر شده و تحقیر شده دید، شگفت‌زده شد و از من جزئیات بیشتری خواست و گفت: "پس، آیا تو پادشاهی؟"

من قاطعانه به او و همنوعانش پاسخ دادم:

"  من پادشاه هستم. من به این دنیا آمده ام تا   حقیقت را بیاموزم.

این نیست

و نه مقام بالاتر،

و نه   پادشاهی ها،

و نه حق   سفارش

که به یک مرد اجازه حکومت می دهد،

که او را بزرگ می کند و او را بر دیگران برتری می بخشد.

این چیزها فقط بردگی و بدبختی است. آنها

- انسان را برده هوس های پلید،

- او را به ارتکاب اعمال ناعادلانه ای سوق دهد که او را خوار می کند

- نفرت زیردستان خود را برانگیزد.

ثروت بردگی است و

قدرت شمشیری است که تعداد زیادی را زخمی یا می کشد.

قدرت واقعی است

-تقوا،

- دست از همه چیز بردار،

-فراموش کردن،

-تسلیم شدن به دیگران

همه چیز و همه را در عشق متحد می کند.

سلطنت من پایانی نخواهد داشت و سلطنت تو در شرف پایان است.»

من مشتاق این کلماتی هستم که در وصیت نامه ام گفته شده است،

- به گوش همه کسانی که در مناصب قدرت هستند بپیوندید،

تا بدانند خطر بزرگی که در آن قرار دارند.

آنها هشداری بودند برای کسانی که آرزوی عزت و قدرت دارند.»

من از روی اطاعت می نویسم.

من همه چیز را به عیسی نازنینم در اتحاد با فداکاری از اطاعت او تقدیم می کنم تا فیض و قدرت را برای انجام هر کاری که او می خواهد به دست آورد.

ای عیسی من،

- دست مقدست را به من بده

-چراغ هوشت را به من بده و با من بنویس.

داشتم به معجزه بزرگ فکر می کردم

از مفهوم   پاک ملکه و مادر بهشتی من

و در خودم احساس کردم:

"دخترمن،

لقاح پاک مادر عزیزم چنان معجزه‌آمیز و شگفت‌انگیز بود که آسمان و زمین شگفت‌زده و جشن شدند.

سه شخص الهی با یکدیگر رقابت کردند:

پدر دریای عظیمی از   قدرت فرستاد،

من، پسر، دریای عظیمی از حکمت   و

روح القدس دریایی بیکران از   عشق ابدی.

این دریاها به هم پیوستند و یکی را تشکیل دادند.

و در میان او باکره آبستن شد که از میان برگزیدگان انتخاب شد. الوهیت بر جوهر این تصور نظارت داشت.

این دریا

او نه تنها مرکز زندگی این موجود منحصر به فرد و شگفت انگیز بود، بلکه او او را احاطه کرد.

برای محافظت از آن در برابر هر چیزی که ممکن است آن را کدر کرده باشد، و   همچنین

آن را به شیوه ای    همیشه  تجدید شده ارائه کنیم

زیبایی، لطف، قدرت، حکمت، عشق، امتیازات و غیره

شخص کوچک او در میان این دریا آبستن شد و تحت تأثیر امواج الهی رشد کرد.

به محض اینکه این موجود بزرگوار و استثنایی آبستن شد، خواست به درگاه خداوند تقدیم کند.

- بوسه هایش

- عشق متقابل او،

- بوسه هایش و

- جذابیتی که از لبخندهای صریح او می آمد.

او نمی خواست منتظر بماند، همانطور که در سایر موجودات مرسوم است.

علاوه بر این، از زمان تصور آن،

-من به او استفاده از عقل دادم و

-من آن را با موهبت همه علوم غنی کردم.

به او اجازه دادم که شادی های ما و همچنین دردهای ما را در مورد آفرینش بداند.

از شکم مادرش در پای عرش ما به بهشت ​​آمد

- ما را ببوس،

- عشق او به یکدیگر و بوسه های لطیف او را به ما تقدیم کنید.

خودش را در آغوش ما انداخت، چنان با سپاس و تشکر به ما لبخند زد که لبخند ما را برانگیخت.

اوه چقدر زیبا بود دیدن این موجود معصوم و ممتاز

- بسیار غنی از تمام صفات الهی،

در میان ما بیا، سرشار از عشق و اعتماد، بدون ترس.

فقط گناه

- مخلوق را از خالق جدا کنید،

- عشق و امید را از بین می برد،

- ترس را افزایش می دهد.

او به عنوان یک ملکه در میان ما آمد که به عشقش،

- سپرده شده توسط ما -،

ما را به خواسته های او پاسخ داد، ما را خوشحال کرد،

او ما را تشویق کرد که جشن بگیریم و عشق ما را تسخیر کرد. و همه اینها را به او اجازه دادیم.

با لذت بردن از این عشقی که ما را مسحور کرده است، او را ملکه آسمان و زمین کرده ایم.

آسمان و زمین   با ما شادی و شادمانی کردند تا بالاخره بعد از قرن ها ملکه داشته باشیم.

خورشید   در نورش لبخند زد

و او از خدمت به ملکه خود با دادن نور خود به او احساس خوشحالی کرد.

آسمان ها، ستارگان و تمام کائنات   شاد شدند.

و آنها جشن گرفتند زیرا می توانستند ملکه خود را مجذوب خود کنند

به آنها اجازه دهید زیبایی و هماهنگی خود را که در آن غوطه ور شده اند ببینند.

گیاهان   لبخند زدند زیرا می توانستند به ملکه خود غذا بدهند.

حتی   زمین هم   لبخند می‌زد و احساس شرافت می‌کرد که بتواند به ملکه‌اش خانه‌ای بدهد و بتواند در رکاب او قدم بگذارد.

تنها   جهنم گریست  که با آمدن این فرمانروا احساس ضعف کرد.

آیا می دانید   اولین اقدام این موجود آسمانی چه بوده است؟

چه زمانی او برای اولین بار به تاج و تخت ما آمد؟

او می دانست که همه شرارت انسانها از گسست اراده آنها و اراده خالقشان ناشی می شود.

لرزید و بدون اتلاف وقت و بدون تردید،

او اراده خود را در پای تخت ما نهاد.

اراده ما به او گره خورد و مرکز زندگی او شد، به طوری که همه روابط و ارتباطات بین او و ما باز شد و هیچ رازی وجود نداشت که ما به او اعتماد نکرده باشیم.

این دقیقاً   عملی بود که اراده او را زیر پای ما گذاشت.

که زیباترین، بزرگترین و قهرمانانه ترین اعمال او بود.

خوشحال از این، ما او را ملکه همه چیز ساختیم.

پس آیا می‌بینید که به اراده خود گره بخوریم در حالی که اراده او را نادیده می‌گیریم؟

دومین اقدام او این بود  که از روی عشق به ما تقدیم کند  .  

در دسترس بودن کامل او برای هر فداکاری که از او می خواهیم.

سومین اقدام   او بازگرداندن عزت و شکوه خلقت بود که انسان با انجام اراده خود آن را آلوده کرده بود.

او از اولین لحظه ی شکمش از عشق به ما و با درد برای سقوط   انسان گریست.

اوه چقدر گریه های معصومانه ما را تحت تأثیر قرار داد و به تحقق رستگاری که مدت ها در انتظارش بودیم سرعت بخشید.

این ملکه ما را راهنمایی کرد، ما را به بند کشید و فیض های بی پایان را از ما درید.

او آنقدر تلاش کرد که ما به نسل بشر نگاه کنیم که نتوانستیم در برابر التماس های بی وقفه او مقاومت کنیم.

اما او از کجا چنین قدرت و نفوذی بر الوهیت یافت؟

آه! شما قبلاً فهمیده اید که این قدرت اراده ما است که در آن عمل می کند. در همان زمان بر آن حکومت کرد،

این اراده به او قدرتی بر خود خدا داد.

چگونه می توانستیم در برابر چنین موجود بی گناهی مقاومت کنیم،

- پر از قدرت و قداست اراده ماست؟ این می‌شد در مقابل   خودمان مقاومت می‌کردیم.

ما   صفات الهی خود را در او دیدیم.

طنین صفات الهی او را مانند امواج فراگرفت، طنین حضرت ما، عشق ما، قدرت ما و غیره.

اراده ما در آن قرار داشت

-که این همه طنین صفات الهی ما را در او ترسیم کرد و

- که تاج و دفاع از الوهیت ساکن در آن را تشکیل می داد.

اگر این باکره مطهر اراده الهی را به عنوان مرکز زندگی خود نداشت،

تمام امتیازات دیگری که ما آن را غنی کرده بودیم بی اثر می ماند.

این اراده الهی بود که آن را تأیید کرد و امتیازات فراوان آن را حفظ کرد. و مدام در حال افزایش بودند.

وقتی عمل می کنیم، آن را با عقل، خرد و عدالت انجام می دهیم.

دلیل اینکه ما او را ملکه همه مخلوقات کردیم به شرح زیر است:

-  هرگز اراده انسانی خود را به دنیا نیاورد.

- اراده ما همیشه در آن یکپارچه بوده است.

چگونه می توانستیم به موجودی بگوییم:

"  تو ملکه آسمانها، خورشید و ستارگانی."

اگر به جای اینکه توسط اراده ما هدایت شود با اراده خود او هدایت می شد؟ در این صورت همه چیزهای آفریده شده از اختیار او می گریزند.

به زبان ساکت خود می گفتند:

"ما آن را نمی خواهیم.

ما از او برتریم زیرا هرگز اراده ابدی تو را ترک نکردیم. چگونه ما را آفریدی، چگونه هستیم."

این چیزی است که آنها می گفتند:

خورشید با   نورش

ستاره ها با   درخشششان،

دریا با امواجش و   غیره

با این حال، دیدن این باکره متعالی

- کسی که هرگز نمی خواست اراده خود را بداند، بلکه فقط خواست خدا بود،

جشن گرفتند و حتی بیشتر

آنها خود را مفتخر به داشتن او به عنوان ملکه کردند.

به طرفش دویدند،

با گذاشتن به او ادای احترام کردند

-ماه زیر پای او به عنوان یک پله،

ستاره ها به عنوان تاج او،

- خورشید به عنوان دیادم او،

-فرشتگان به عنوان بندگان او، e

مردان به او کمک کنند.

کاملاً همه او را تکریم کردند و به او ادای احترام کردند.

هیچ افتخار یا جلالی نیست که نتوان به اراده ما داد، در ما عمل کن،

یا در موجودی ساکن است.

آیا می دانید اولین اقدام این ملکه نجیب هنگام بیرون آمدن از شکم مادرش چه بود؟

و چشمانش را به نور این دنیای پست گشود؟

وقتی او به دنیا آمد، فرشتگان برای او لالایی خواندند. او خوشحال شد.

روح زیبای او بدن کوچکش را ترک کرد و با همراهی یک میزبان فرشته در بهشت ​​و زمین چرخید و همه عشق را جمع کرد.

که خداوند بر خلقت ریخته بود.

او به پای تخت ما آمد و این عشق را به ما تقدیم کرد. سپس ابتدا از طرف همه تشکر کرد.

اوه چقدر خوشحال شدیم که این تشکر را از این ملکه کوچک شنیدیم. و ما آن را از همه نعمت ها و همه نعمت ها پر کردیم،

از همه موجودات دیگر   با هم پیشی گرفت.

سپس خود را در آغوش ما انداخت و با ما شادی کرد. و با شنا در دریای سعادت، به دست آورد

- یک زیبایی جدید، یک نور جدید و یک عشق جدید.

باز هم برای بشر شفاعت کرد،

-با اشک دعا کنید که کلام ابدی برای نجات برادرانش نازل شود. در حالی که او این کار را انجام می داد،

وصیت ما به او خبر داد که کلمه بر روی زمین فرود خواهد آمد.

سپس بلافاصله شادی ما را ترک کرد. برای انجام چه کاری؟ برای تحقق اراده خود

اراده ما چه آهنربای قدرتمندی بود

-در این ملکه تازه متولد شده روی زمین زندگی کنید!

زمین دیگر مانند گذشته برای ما بیگانه به نظر نمی رسید.

و ما دیگر نمی خواستیم او را با اختیار دادن به عدالت خود مجازات کنیم.

قدرت اراده ما در این کودک معصوم کوچک بازوی   عدالت ما را  گرفته بود. از روی زمین به ما لبخند زد و مجازات را به شکر و لبخند شیرین تبدیل کرد.

کلام ابدی که قادر به مقاومت در برابر طلسم نبود، مقدم بر مداخله او بود. ای عجب اراده الهی: همه چیز به توست، همه چیز برای تو برآورده می شود.

هیچ شگفتی بزرگتر وجود ندارد

که اراده ما در موجودی ساکن است! "

من در مورد عملی فکر می کردم که با آن کلمه ابدی از بهشت ​​نازل شد و در رحم ملکه معصوم آبستن شد.

.

از درون عیسی نازنینم دستی دراز کرد و گردنم را بوسید و   به من گفت  :

"دختر عزیزم،

تصور مادر بهشتی من فوق العاده بود،

از زمانی که سه شخص الهی در دریا آبستن شدند،

من  در این دریا  آبستن نشدم  

اما   در دریای بزرگی که در ما ساکن است  ، در الوهیت ما، و در آغوش این مادر آسمانی فرود آمده است.

«حتی اگر منصفانه باشد که بگوییم کلمه   تصور شده  است،

پدر آسمانی و روح القدس از من جدایی ناپذیر می مانند  .

اگرچه من عامل این مفهوم بودم،

سه شخص الهی در عین حال "برنامه ریز" بودند.

دو آینه را در مقابل هم تصور کنید و یک شی را در بین آنها منعکس می کنند.

سپس سه شی ظاهر می شود:

مرکزی که نقش فعال را بر عهده می گیرد، e

دو مورد دیگر نقش دوگانه شرکت کننده و   تماشاگر را دارند.

شیئی که در مرکز قرار می گیرد با کلمه تجسم یافته مطابقت دارد،

- یکی از اشیاء منعکس شده در تثلیث مقدس،

-و دیگری به مادر عزیزم.

همیشه در اراده من زندگی می کنم،

مادر عزیزم در رحم باکره‌اش «زمین الهی» کوچکی را آماده کرده است، جایی که من، کلام ابدی، خود را بر تن انسان پوشانده‌ام.

من هرگز وارد عرصه ای کاملا انسانی نمی شدم.

با انعکاس تثلیث در مادرم، انسانیت من آبستن شد.

بنابراین، در حالی که تثلیث در بهشت ​​ساکن بود،

انسانیت من در آغوش این ملکه بزرگوار شکل گرفت.

همه چیزهای دیگر،

- هر چقدر هم که بزرگ، نجیب، عالی یا شگفت انگیز باشد، حتی تصور ملکه باکره،

آنها در بهترین حالت ثانویه هستند.

هیچ چیز را نمی توان با تصور من مقایسه کرد:

نه   عشق،

نه عظمت،

و نه   قدرت

طرح من

- ایجاد یک زندگی جدید نبود

-اما این حقیقت محصور کردن در جسم انسان بود که زندگی را به همه می بخشد.

نبود

چیزی نیست که من را بیشتر از آنچه   بودم ساخته باشد،

اما چیزی که مرا محدود به   دادن کرد.

او که همه چیز را آفرید در یک انسانیت کوچک محبوس شد! اینها کارهایی است که فقط خدا می تواند انجام دهد،

-خدای که دوست دارد و

- که به هر قیمتی که باشد می‌خواهد مخلوق را به عشق خود ببندد تا او مجاز به عشق باشد.

اما همه اینها چیزی نیست.

آیا می دانید عشق، قدرت و خرد من کجا رفته است؟

به محض اینکه قدرت الهی انسانیت من را شکل داد

- به اندازه یک فندق،

-اگرچه با تمام اعضایش کاملاً شکل گرفته است) و این که کلام این انسانیت را در اختیار گرفت، بنابراین عظمت اراده من،

شامل تمام موجودات گذشته، حال و آینده، زندگی همه این   موجودات را تصور می کرد.

با پیشرفت زندگی من، آن زندگی ها در من رشد کردند.

حتی اگر به نظر می رسید تنها هستم، از طریق میکروسکوپ اراده ام می توان زندگی همه موجودات را در من درک کرد.

.

مانند آب بود که به دو صورت مشاهده می شد:

با چشم غیر مسلح شفاف به نظر می رسد   اما

زیر میکروسکوپ دیده می شود، مملو از   میکروب است.

این تصور من بود.

سپس چرخ و فلک ابدیت با دیدن آن به وجد افتاد.

-افراط های غیرقابل قیاس عشق من ه

-از این همه شگفتی

وسعت عالم متزلزل شد

ببیند کسی که تمام زندگیش را می دهد در خود بسته است، خود را محدود می کند و خود را کوچک می کند.

برای انجام چه کاری؟

تا تمام زندگی آفریده شده ظاهر شود."

من خارج از بدنم بودم و از غیبت عیسی دوست داشتنی ام بسیار ناراحت بودم.

در واقع احساس شکنجه کردم.

قلب بیچاره من بین مرگ و زندگی دست و پنجه نرم کرد.

هر چه به نظرم رسید که قرار است بمیرم، نیرویی پنهان مرا تقویت کرد تا به رنج تلخم ادامه دهم.

آه بدون عیسی، چه وضعیت رقت انگیز و بی رحمانه ای! خود مرگ در   قیاس با چیزی نیست!

در حالی که مرگ ما را به زندگی ابدی هدایت می کند، محرومیت عیسی باعث   فرار خود زندگی می شود.

با این حال، همه اینها هیچ بود.

روح بیچاره من برای من آرزوی زنده ماندن دارد

که بدن من امیدوار است حداقل در بیرون زندگی پیدا کند.

در عوض، خود را در بیکرانی بیکران یافتم.

در این ورطه به هر طرف نگاه کردم و با خود گفتم:

"چه کسی می داند، شاید بتوانم او را حداقل از راه دور ببینم و خودم را در آغوشش بیندازم؟"

اما همه چیز بیهوده بود. می ترسیدم در پرتگاه بیفتم.

بدون عیسی کجا می رفتم؟ چه اتفاقی برای من می افتاد؟

من می لرزیدم، جیغ می زدم، گریه می کردم، اما هیچکس به من رحم نکرد.

می خواستم به بدنم برگردم، اما نیروی ناشناخته ای مانع این کار شد.

این حالت وحشتناکی بود زیرا خارج از بدن من،

روح من معمولاً خود را به سمت خدای خود و به سمت مرکز خود فرافکنی می کند.

- سریعتر از سنگ

که از ارتفاع زیاد رها شده به سمت مرکز زمین می افتد.

ماهیت سنگی دارد

- در هوا آویزان نشوید

-اما به دنبال زمین به عنوان تکیه گاه و آرامگاه است.

به همین ترتیب، در ذات روح است که وقتی بدن خود را ترک کرد، خود را به سمت مرکزی که از آن بیرون آمده پرتاب کند.

این وضعیت باعث ترس و دلشکستگی من شد.

که می توانم آن را به عنوان رنج مستقیم از جهنم توصیف کنم. بیچاره هایی که بی خدا هستند چگونه این کار را می کنند؟

فقدان خدا برای آنها چه رنجی است! آه! عیسی من، اجازه نده کسی تو را از دست بدهد!

بعد از مدتی با این حالت وحشتناک به بدنم برگشتم.

عیسی نازنینم که به من ملحق شد، دستانش را دور گردنم انداخت و به من نشان داد که دختر بسیار کوچکی را در آغوش گرفته است.

به نظر می رسید کودک در آستانه مرگ است.

عیسی کمی بر او دمید و سپس او را محکم به قلب خود گرفت.

طفل بیچاره به عذاب خود بازگشت، اما نه مرد و نه نزد او بازگشت.

عیسی بسیار حواسش بود، بر او نظارت داشت، به او کمک کرد، از او حمایت کرد.

کوچکترین حرکت کودک در حال مرگ از او دور نماند.

تمام رنج های این کوچولوی بیچاره دلم را شکست. عیسی که به من نگاه   کرد به من گفت  :

«دخترم، این بچه کوچولو روح توست.

می بینی چقدر دوستت دارم؟ با چه نگرانی به تو نگاه کنم؟ من تو را با نفس   اراده ام زنده نگه می دارم.

اراده من شما را کوچک می کند، شما را می میرد و شما را زنده می کند. اما نترس، من هرگز تو را رها نخواهم کرد!

بازوهای من همیشه تو را روی   سینه ام فشار خواهند داد."

من دعا کردم و کاملاً تسلیم مقدس ترین اراده خداوند شدم.

عیسی همیشه خوب من که از درون آمد و به من دست داد   به من گفت  :

"دخترمن،

با من بیا و ورطه ای را که بین زمین و آسمان است ببین.

قبل از اینکه فیات من اعلام شود، دیدن این شکاف بزرگ وحشتناک بود. همه چیز به هم ریخته بود.

هیچ جدایی بین زمین و آب و کوه وجود نداشت. این یک تجمع ترسناک بود.

به محض اینکه فیات من اعلام شد،

همه عناصر جدا از یکدیگر، هر کدام در جای خود. همه چیز

- مرتب شده اند و

- من نمی توانستم بدون رضایت فیات حرکت کنم.

زمین دیگر ترسناک نبود. آنها گل آلود بودند،

دریاها و آبهای وسیع با زمزمه شیرین خود شفاف شدند

گویی صداهایی هستند که با آرامش زیبایی زمین را می سرایند. این منظره چه نظم و چه توجهی را در موجودات برانگیخت!

چه منظره زیبایی است زمین با پوشش گیاهی و گل هایش!

اما این کافی نبود.

خلاء به   اندازه کافی پر نشد.

 در حالی که فیات من بر فراز زمین پرواز می کرد  ،

من همه چیز را جدا کرده ام و نظمی را بر روی زمین تحمیل کرده ام،

همچنین به اوج رسید و به وسعت آسمان ها افزود.

 آنها را با ستاره آراسته می کند  .

برای پر کردن خلأ تاریک، خورشیدی را آفریدم که زمین را روشن کرد،

بدرقه کردن تاریکی و آشکار ساختن زیبایی   آفرینش.

علت این همه مزیت چه بود؟

فیات توانا من  .

اما این فیات   نیاز به پوچی داشت

برای ایجاد این ماشین بزرگ که جهان را می سازد.

دخترمن

آیا این خلأ بزرگ را می بینی که من چیزهای زیادی از آن آفریده ام؟

با این حال پوچی روح حتی بیشتر  است.

در حالی که قرار بود فضای خالی جهان به عنوان مسکن انسان عمل کند،

تهی بودن روح باید به عنوان جایگاه خدا باشد.

آنجا، در خلأ روح،

من مجبور نیستم فقط شش روز فیات خود را تلفظ کنم

- مثل زمانی که من جهان را خلق کردم،

اما در هر لحظه ای که روح اراده اش را برای تحقق بخشیدن به من کنار می گذارد.

چگونه فیات من باید چیزهای بیشتری در روح ایجاد کند

که وقتی جهان را ایجاد می کند، به فضای بیشتری نیاز دارد. آیا می دانی چه کسی به من این فرصت را می دهد تا این خلاء بزرگ روح را پر کنم؟ این روح است که در اراده من زندگی می کند.

فیات های من در آنجا مکررا تلفظ می شوند.

هر فکر   او با قدرت فیات من همراه است. اوه چقدر ستاره ها آسمان این روح را زینت می دهند

اعمال او با   فیات من همراه است و اوه! چقدر خورشید در آن طلوع می کند!

سخنان او با لباس فیات من شیرین تر از زمزمه آب های دریاست.

و دریای لطف من جاری می شود تا خلاء عظیمش را پر کند. فیات من با تشکیل امواج شادی می کند

- که به بهشت ​​می رسند و برای وسعت بخشیدن به دریای این جان فرود می آیند.

فیات من بر قلبش می وزد  و ضربانش را شعله عشق می کند. هیچ چیز از فیات من فرار نمی کند:

او تمام خواسته ها، محبت ها و تمایلات خود را به تن می کند،

- به آنها اجازه می دهد تا به زیبایی شکوفا شوند.

فیات من در خلأ بزرگ روحی که در اراده من زندگی می کند، متوجه چند چیز می شود!

اوه ماشین بزرگ کیهان چقدر عقب است. آسمان ها حیرت زده اند و می لرزند

به   فیات قادر مطلق که در اراده این موجود عمل می کند نگاه کنید.

آنها احساس خوشحالی مضاعف می کنند

هر بار که این فیات وارد عمل شده و نیروی خلاق خود را تجدید می کند.

آنها مراقب هستند که ببینند چه زمانی فیات خود را تلفظ خواهم کرد تا شکوه و شادی بیشتری دریافت کنم.

اوه اگر همه بدانند

- قدرت فیات من

- تمام مزایای موجود در آن،

همه آنها تسلیم اراده قادر متعال من خواهند شد!

آیا این برای گریه کردن شما کافی نیست؟

"چند روح،

با این خلأ بزرگ در آنها،

- من بدتر از پوچی کیهان قبل از تلفظ فیاتم هستم!

بدون سکان فیات من در داخل، همه چیز بی نظم است.

تاریکی آنقدر غلیظ است که وحشت و ترس را بر می انگیزد.

ما مجموعه ای از چیزها را می بینیم، اما هیچ چیز در جای خود نیست.

در آنها کار آفرینش معکوس است.

چون   فقط فیات من نظم است. اراده انسان بی نظمی است.

بنابراین، دختر اراده من،

-اگر می خواهید درون خود سفارش دهید،

بگذار فیات من در تو زندگی همه چیز باشد.

شما از دیدن استقرار فیات من رضایت زیادی به من خواهید داد،

- آشکار ساختن عجایب و برکاتی که او می آورد».

وقتی خودم را در حالت همیشگی خود یافتم، شنیدم که عیسی شایان ستایش در من دعا کرد و گفت:

پدرم لطفا

- تا اراده ما با اراده این فرزند اراده ما یکی شود.

باشد که اراده او زادگاه اراده ما در مخلوقات باشد.

اوه برای افتخار اراده ابدی ما،

چیزی از آن بیرون نمی آید که از   اراده ما سرچشمه نگیرد.

برای رسیدن به این،

من تمام اعمال انسانیت خود را به شما پیشنهاد می کنم،

- همه در اراده شایان ستایش ما انجام شد.

سپس سکوتی عمیق برقرار شد. نمی دانم چطور، احساس کردم

-که من در داخل اعمالی که عیسی انجام می داد و

- که آنها را یکی پس از دیگری پخش کردم و اعمالم را در اتحاد با او انجام دادم.

این نور بزرگی به من تزریق کرده است،

به طوری که من و عیسی در دریای نور غوطه ور شدیم.

از درون من بیرون آمد، ایستاد و کف پاهایش روی قلب من بود. فرستادن دستی که از آن نور بیشتر از خورشید ساطع شد،

با صدای بلند فریاد زد:

همه بیایید، فرشتگان، مقدسین، مسافران، نسل‌ها، بیایید و بزرگترین معجزه‌ای را ببینید که تا به حال دیده شده است:

اراده من در یک موجود کار می کند! "

با صدای آهنگین و پر جنب و جوش عیسی که آسمان و زمین را پر کرده بود، آسمان ها باز شد و همه هجوم آوردند تا به درون من نگاه کنند.

تا ببینیم اراده الهی چگونه عمل کرد.

همه خوشحال شدند و از عیسی برای چنین خیری بیش از حد تشکر کردند.

گیج و تحقیر شده بودم و به او گفتم:

"عشقم چه کار میکنی؟

به نظر می رسد که شما می خواهید همه چیز را به من نشان دهید، که من یک نقطه کانونی هستم. چقدر احساس تنفر دارم! "

سپس   عیسی به من گفت  :

"آه! دخترم، این اراده من است

که می خواهم به همه اطلاع دهم   و

به عنوان آسمان های جدید و راهی برای رسیدن به   نسل جدید. تو چنان خواهی بود که گویی در   وصیت من دفن شده‌ای.

باید مانند هوایی باشد که تنفس می کنیم: حتی اگر آن را نبینیم، آن را احساس می کنیم.

به همه جا نفوذ می کند، حتی مات ترین پارچه ها. به هر ضربان قلب جان می بخشد.

هر جا وارد می شوید، باشد

-در تاریکی،

- در اعماق زیاد o

-در مخفی ترین مکان ها از زندگی همه چیز پشتیبانی می کند.

اراده من بیشتر از هوا در تو خواهد بود.

از تو، او زندگی همه چیز را خواهد ساخت.

پس بسیار مراقب باشید و از اراده   عیسی خود پیروی کنید.

با هوشیاری خود متوجه می شوید که کجا هستید و چه می کنید   .

هوشیاری شما باعث قدردانی و ارزش بیشتر شما برای قصر الهی اراده من خواهد شد.

فرض بر این است که شخصی در کاخ پادشاه است، بدون اینکه بداند ساختمان متعلق به پادشاه است.

حواسش پرت می شود و می چرخد ​​و می خندد. او حاضر به دریافت هدایایی از پادشاه نخواهد بود.

با این حال، اگر او بداند که این کاخ پادشاه است،

او همه چیز را با دقت بررسی می کند و از همه چیز قدردانی می کند.

روی کف پاهایش راه می رود، آهسته صحبت می کند و با دقت تماشا می کند تا ببیند پادشاه از کدام اتاق بیرون خواهد آمد.

او مملو از امید به دریافت هدایای زیبا از پادشاه خواهد بود.

می بینید که   هوشیاری راه شناخت  است.

دانش فرد و همچنین درک او را از چیزها تغییر می دهد و او را برای دریافت هدایای مهم آماده می کند.

از آنجایی که تو در قصر اراده من هستی،

شما بسیار دریافت خواهید کرد تا بتوانید به همه برادران خود بدهید. "

از غیبت عیسی عذاب می‌کشیدم و با خود فکر می‌کردم:

"چرا نمیاد؟

چه کسی می‌داند چه اهانتی می‌توانستم او را مجبور کنم برایم پنهان کند.

به خیلی چیزهای دیگر مثل این فکر می کردم که نیازی به ذکر آنها نیست.

عیسی شایان ستایش من در من حرکت کرد. مرا محکم به قلبش گرفته،

 با صدای لطیف و دلسوزانه ای به من گفت  :

«دخترم، بعد از این همه تأخیر که به سراغت آمدم،

باید بتوانید بفهمید که چرا من از شما پنهان شده ام. من در درون تو پنهان می شوم، نه بیرون."

سپس آهی کشید و   افزود  : افسوس که ملت ها برای مصیبت عمومی دوم آماده می شوند، من در تو پنهان می مانم تا ببینم چه می کنند!

من هر کاری کردم تا آنها را منصرف کنم: از آنها نور و تشکر کردم.

در طول چند ماه گذشته، بیشتر از حد معمول شما را رنج داده ام

به طوری که ملاقات با شما به عنوان یک مانع،

عدالت من می تواند اجازه دهد که نور و فیض آزادانه تر در ذهن آنها فرود آید تا آنها را از شروع این مصیبت دوم منصرف کند.

اما همه چیز بیهوده بود.

"ائتلاف های بیشتری شکل می گیرد،

هر چه بیشتر آتش اختلاف، نفرت، بی عدالتی و

به این ترتیب مظلومان مجبور می شوند برای دفاع از خود اسلحه به دست بگیرند.

وقتی صحبت از دفاع از مظلوم و حتی عدالت طبیعی می شود، باید موافق باشم.

علاوه بر این، باید بگویم که ملت های فاتح با فریب بی عدالتی آشکار به پیروزی می رسند.

آنها باید آن را درک کنند

و با ستمدیدگان سازگارتر باش.

برعکس، آنها حتی غیرقابل تحمل تر هستند،

- نه تنها به دنبال تحقیر،

-اما نابودی چه   کلاهبردار شیطانی!

و از این همه خونریزی ناراضی هستند. چقدر مردم فقیر از بین خواهند رفت! زمین نیاز به پاکسازی دارد.

چندین شهر ویران خواهند شد.

من نیز برای مجازات هایی که از بهشت ​​می فرستم، جان های بسیاری خواهم گرفت. وقتی این اتفاق بیفتد، من در تو پنهان خواهم ماند و مشاهده خواهم کرد.»

به نظرم می رسید که پس از آن او بیشتر در من پنهان شده است. سخنان او مرا در دریای تلخی فرو برد.

بعداً متوجه شدم که اطرافم را افرادی که نماز می خوانند احاطه کرده اند.

مادر بهشتی من که  وارد من   شد،  بازوی عیسی را گرفت و او را از من بیرون کشید و گفت:

«پسرم بیا میان مردم. آیا آن دریای طوفانی که می خواهند در آن شیرجه بزنند، آن دریای خون را نمی بینی؟ "

اما عیسی نمی خواست بیرون برود.

رو به من   کرد و گفت  :

"دعا کنید همه چیز به شکلی مهربان تر اتفاق بیفتد".

پس شروع کردم به دعا کردن با او.

بعد گوشش را در گوشم گذاشت و

این باعث شد که حرکت مردم و صدای سلاح ها را بشنوم. سپس او به من نشان داد که افراد از نژادهای مختلف به هم پیوسته بودند:

- کسانی که آماده جنگ هستند

- کسانی که در حال آماده شدن بودند.

در حالی که او را محکم به خودم گرفته بودم، به او گفتم:

"آروم باش، عشق من، آرام باش.

آیا آشفتگی بزرگ میان مردمان، آشوب بزرگ را نمی بینید! اگر این آماده سازی است، وقتی همه چیز شروع شود چگونه خواهد بود؟ "

عیسی گفت  : «آه، دخترم، این همان چیزی است که آنها می‌خواهند! فریب انسان به حدی می‌رسد، هر کدام می‌خواهند دیگری را به ورطه بیاندازند.

اما از آن به بعد،   اتحاد نژادهای مختلف در خدمت شکوه و جلال من خواهد بود."

چند روز گذشته را در دریای تلخی گذراندم

زیرا عیسی عزیز من را از حضور مهربان خود محروم کرد. وقتی خودش را نشان داد، این کار را در درون من انجام داد،

غوطه ور در دریایی که امواجش از بالای سرش بلند می شد. برای اینکه خفه نشود با دست امواج را دفع کرد.

با نگاهی رقت انگیز به من نگاه کرد و کمک خواست و جملاتی از این قبیل گفت:

«دخترم، ببین امواج چگونه می‌خواهند مرا غرق کنند، اگر دستم نبود، مرا غرق می‌کردند.

چه بد روزگار چنین عواقبی دارد! "

بعد عمیق تر در من پنهان شد.

چقدر برایم دردناک بود دیدنش در این حالت! روحم تکه تکه شد. اوه اگر او می توانست عیسی نازنینم را تسکین دهد، چقدر دوست داشتم به شهادت برسم!

امروز صبح به نظرم آمد که او نمی تواند بیشتر از این را تحمل کند.

او با استفاده از قدرت خود از دریا پر از سلاح های آماده برای صدمه زدن و کشتن بیرون آمد که همین دیدن آن وحشت را برانگیخت.

سرش را روی سینه ام گذاشت

او رنگ پریده و خالی از سکنه بود، هرچند به طرز لذت بخشی زیبا.

او به من گفت:  «عزیزم، نمی توانم ادامه دهم.

اگر عدالت مسیر خود را طی کند،

عشق من می خواهد گسترش یابد و راه خودش را دنبال کند.

به همین دلیل این دریای وحشتناک را ترک کردم

امّا که امواج آن توسط گناهان مخلوقات شکل گرفته است

-دست دادن آزادانه به عشق من e

-برای تسکین قلبم

در جمع فرزند اراده من. شما هم نمی توانید بیشتر از این انجام دهید.

ناله مرگت را در دریای هولناک شنیدم، زیرا از من محروم شدی.

بنابراین، به اصطلاح، با نادیده گرفتن دیگران، به سمت شما دویدم.

تا خودم را از این بار رها کنم   و

تا شما را با عشق متقابل خود بالا ببریم و بدین ترتیب   زندگی جدیدی به شما ببخشیم.»

همینطور که این را گفت، مرا محکم بغل کرد و بوسید و دستش را روی گلویم گذاشت.

انگار می خواست به من در مورد رنج هایی که به من داده بود اطمینان دهد.

با توجه به روزهای قبل گلویم تقریباً در حالت خفگی باقی مانده بود. عیسی من تماماً عشق بود و از من می خواست که بوسه ها، نوازش ها و آغوش های او را به او پس بدهم.

بعداً فهمیدم که او می‌خواهد وارد دریای عظیم اراده او شوم تا در برابر دریای گناهان مخلوقات مستحکم شوم.

محکم بغلش کردم و بهش گفتم:

"عشق من، با تو می خواهم تمام اعمالی را که بشریت تو در اراده الهی انجام داده است، دنبال کنم.

آنچه شما به دست آورده اید، من نیز می خواهم انجام دهم

به طوری که در تمام اعمال خود، من را بیابید.

در اراده عالی شما، روح شما از تمام ارواح مخلوقات عبور می کند

- تقدیم جلال، افتخار و غرامت به پدر آسمانی در راه الهی برای هر فکر شیطانی موجودات.

تا هر یک را با نور و فیض   اراده خود مهر و موم کنید،

بنابراین، من نیز می‌خواهم هر فکری را که در مورد مخلوقات وجود دارد، از اول تا آخر، مرور کنم تا آنچه انجام داده‌اید تکرار کنم.

و در این کار من می خواهم   به مادر بهشتی خود بپیوندم.

که هرگز عقب نمی ماند و مرا با تو نگه می دارد. من هم می خواهم به    مقدسات شما ملحق  شوم  .»

سپس عیسی به من نگاه کرد و با مهربانی   به من گفت  :

"دخترمن،

در اراده ابدی من   ،

تمام کارهای من و تمام کارهای مادرم را مثل یک خرقه خواهی یافت   ،

که شامل اعمال تمام موجوداتی بود که وجود داشته یا خواهند بود.

در این کت دو قسمت وجود دارد:

یکی به آسمان برخاسته و به پدرم تسلیم شده است تا همه چیزهایی را که موجودات به او مدیون هستند، مانند عشق، جلال، جبران و رضایت به او بازگرداند.

- دیگری برای دفاع و کمک به موجودات باقی ماند.

اولیای من به وصیت من عمل کردند، اما وارد آن نشدند

در تمام فتوحات من شرکت کن و همه انسانها را از اول تا آخر با خود بیاور و آنها را بازیگر، تماشاگر و پیشگو بساز.

اگر   کسی به تنهایی اراده من را انجام دهد،

کسی برای تکرار تمام کارهایی که اراده ابدی من انجام می دهد، مناسب نیست. سپس فقط به صورت محدود در مخلوق فرود می آید، تا جایی که بتواند آن را در خود نگه دارد.

در عوض  او که وارد اراده من می شود

-در رشد ابدی آن شرکت می کند.

-اقدامات او مطابق با من و مادرم است.

به وصیت نامه من نگاه کن:

آیا شما نیز آن را تنها یک عمل انجام شده توسط موجودی (غیر از مادرم) می بینید که به من ملحق شده و تمام اعمالی را که روی زمین انجام می شود، پوشش می دهد؟

ببین هیچی پیدا نمیکنی

به این معنی که هیچ کس وارد اراده من نشده است.

برای دختر کوچکم رزرو شده بود

- برای باز کردن درهای اراده ابدی من

- اعمال خود را با من و مادرم یکی کند

-و بدین ترتیب همه اعمال خود را در پیشگاه حضرتعالی به نفع مخلوقات سه برابر می کنیم.

با باز بودن درها،

- موجودات دیگر می توانند وارد آن شوند،

- تا زمانی که چنین دارایی بزرگی دارید.

در جمع عیسی،

- در وصیت نامه او به سفر ادامه دادم

-هر کاری که انجام داد را انجام می دهد.

سپس به زمین نگاه کردیم:

- چه چیزهای زشتی در آنجا دیدیم.

- چقدر از آمادگی برای جنگ وحشت داشتیم! با لرز به بدنم برگشتم.

عیسی کمی بعد برگشت و

او مدام در مورد مقدس ترین وصیت نامه اش با من صحبت می کرد و می گفت:

"دخترمن،

اراده من در بهشت، اراده پدر، پسر و روح القدس است. او یک است.

اگرچه این سه شخص متمایز هستند، اما اراده آنها یکی است. از آنجایی که این تنها یک اراده است که در ما عمل می کند،

این شادی و برابری ما را در عشق، قدرت، زیبایی و غیره تشکیل می دهد.

اگر به جای یک اراده الهی، سه نفر وجود داشته باشند،

ما نمی توانیم خوشحال باشیم چه برسد به اینکه دیگران را خوشحال کنیم. علاوه بر این، ما از نظر قدرت، خرد و تقدس و غیره نابرابر خواهیم بود.

تنها اراده ما تنها خیر ماست  که دریاهای خوشبختی از آن جاری است.

با دیدن ارزش عظیمی که حاصل وحدت عمل ما در اراده الهی است،

اراده ما همچنین می خواهد متحد عمل کند

در سه شخص متمایز روی زمین: مادر، پسر و عروس.

از میان این سه نفر دریاهای شادی دیگری جاری خواهد شد و خیری عظیم برای همه مسافران به ارمغان می آورد».

با تعجب به او گفتم:

"عشق من که مادر، پسر و عروس هستند،

آن سه خوشبخت که تثلیثی را بر روی زمین تشکیل می دهند و اراده شما تنها در آنها یکی است؟ "

او پاسخ داد  : «نمی‌فهمی؟

دو نفر از این افراد قبلاً این افتخار را به دست آورده اند:   من و مادرم  ،

من که کلام ابدی هستم، پسر پدر ابدی و پسر مادر آسمانی هستم.

به موجب تجسم خود در رحم او، من واقعاً پسر او هستم.

-عروس فرزند وصیت من است.

من در مرکز هستم، مادرم در سمت راست من و عروس در سمت چپ من است. وقتی اراده من عمل می کند، به سمت راست و چپ طنین انداز می شود و یک اراده را تشکیل می دهد.

سپاس فراوانی که برای شما ریخته ام. من درهای اراده ام را به روی تو باز کردم

افشای اسرار و شگفتی هایی که مستلزم آن   است

راه های زیادی را برای تو باز کنم تا   پژواک اراده من به تو برسد.

با از دست دادن اراده خود، باید فقط در اراده من زندگی کنید. خوشحال نیستی؟ "

من جواب دادم:

"از تو متشکرم، ای عیسی، و لطفاً به من اجازه بده که همیشه از اراده تو پیروی کنم."

برای غیبت عیسی نازنینم احساس می کردم مرده ام. اگر در درونم حرکت کرد،

او خود را در این دریای هولناک گناهان مخلوق دید. دیگر طاقت نیاوردم، بلند و بلند ناله کردم. عیسی تکان خورده از این دریا بیرون آمد و در حالی که مرا محکم  گرفته بود   به من گفت  :

"دخترم، چه مشکلی دارد؟

ناله هایت را شنیدم

من همه چیز را کنار گذاشته ام تا به کمک شما بیایم.  صبور باش

من و تو برای خیر انسانیتی که در دریای گناهان غرق می شود می میریم  ، اگرچه عشق ما را نگه می دارد و ما را از مردن باز می دارد.»

این را که گفت، صدای امواج این دریا بود

هر دوی ما را تحت تأثیر قرار داد. چگونه می توان این رنج را توصیف کرد!

با دیدن مقدمات جنگ در این امواج، به عیسی گفتم:

"عشق من، چه کسی می داند این جنگ دوم چقدر طول می کشد؟ اگر جنگ اول اینقدر طول کشید،

در مورد دومی که به نظر می رسد ویرانگرتر هم باشد چطور؟

عیسی مضطرب   به من گفت  :

"مسلماً ویرانگرتر خواهد بود، اما این مدت طولانی نخواهد بود، زیرا   من از آسمان عذاب هایی خواهم فرستاد که عذاب   هایی را از زمین کوتاه می کند.

پس بیایید دعا کنیم. در مورد تو، هرگز اراده من را رها نکن.»

خوشحال بودم.

خیلی زود عیسی نازنین من ظاهر شد و   به من گفت  :

«شجاعت، دخترم!

وفادار و همیشه مراقب باشید،

زیرا وفاداری و توجه

تثبیت روح e

- به او آرامش و کنترل کامل بدهید تا به آنچه می خواهد برسد.

کسی که در اراده من زندگی می کند مانند خورشید است

-که هرگز تغییر نمی کند ه

-که در تولید نور و گرما ثابت می ماند. امروز یک کار و فردا کار دیگری نمی کند.

او همیشه به رسالت خود وفادار است.

اگرچه عمل آن یکی است،

این به مقدار بی شماری از مزایای زمین ترجمه می شود:

- اگر گلی بیابد که باز نباشد، آن را بگشاید و به آن رنگ و عطر بدهد.

- اگر میوه نارس پیدا کند می رسد و نرم می کند.

- اگر مزارع سبز پیدا کرد، آنها را به طلا برمی گرداند.

-اگر هوای آلوده پیدا کند با بوسیدن نورش آن را تصفیه می کند.

به طور خلاصه، خورشید هر آنچه را که برای وجودش نیاز دارد می دهد،

تا بتواند آنچه را که خداوند برایش در نظر گرفته است تولید کند.

برای وفاداری و ثبات او،

خورشید اراده الهی را در مورد همه موجودات انجام می دهد.

اوه اگر او همیشه وفادار نبود که نور خود را بفرستد، چه آشفتگی بر روی زمین حاکم می شد!

انسان نمی داند چگونه مزارع و محصولات خود را مدیریت کند.

می گفت: اگر خورشید نور و حرارتش را به من ندهد،

من نمی دانم چه زمانی برداشت می شود یا میوه ها کی می رسند."

پس برای روح مؤمن و توجهی است که در اراده من زندگی می کند. عملش یکی است ولی آثارش بی شمار است.

برعکس، اگر روح متزلزل و پریشان باشد،

نه من و نه شما نمی‌توانیم پیش‌بینی کنیم که چه چیزی تولید می‌کند.»

من ستایش همیشگی خود را در مقابل صلیب انجام دادم، کاملاً خود را به اراده شایان ستایش عیسی عزیزم رها کردم، در حالی که این کار را انجام می دادم، احساس کردم که او در درون من جلو آمد.

او به من گفت   :

"دخترم،   عجله کن  ،

وصیت   نامه من را وارد کنید

هر کاری را که بشریت من در اراده عالی انجام داده است انجام دهید تا بتوانید اعمال خود را با اعمال من و   مادرم یکی کنید.

چنین مقرر شد

اگر هیچ موجود دیگری (غیر از مریم) وارد اراده ابدی نشود و اعمال ما را سه برابر کند.

- اراده اعلی بر زمین نازل نمی شود

راه خود را در میان نسل های انسانی باز کند. او می خواهد مجموعه ای از اعمال سه گانه خود را نشان دهد.

پس عجله کن."

عیسی ساکت بود و من احساس کردم که به اراده ابدی پرتاب شده ام.

نمی دونم چطوری اتفاقی که برام افتاد رو توصیف کنم

جز اینکه به کارهای عیسی ملحق شدم و کارهایم را اضافه کردم.

بعداً   عیسی به من گفت  :

«دخترم، چند نفر هستند

کارهایی که بشریت من در اراده ابدی انجام داده است!

برای اینکه رستگاری کامل و کامل باشد، انسانیت من باید در اراده ابدی عمل کند.

اگر اعمال من در او انجام نمی شد، محدود و تمام می شد. اما در اراده ابدی،

نامحدود و بی نهایت بودند   و

آنها تمام خانواده بشری، از اولین تا   آخرین مرد را در آغوش گرفتند.

من همه نوع رنج را در خود جذب کرده ام. همه مخلوقات صلیب من را تشکیل دادند.

در اینجا این است که چگونه آنقدر بزرگ شد:

- طول تمام قرون ه

- وسعت همه نسل های بشری.

اینجا فقط صلیب کوچک کالواری نبود که یهودیان مرا به صلیب کشیدند. این فقط تصویری از صلیب بزرگ بود

- که اراده اعظم بر آن من را مصلوب کرد.

همه مخلوقات صلیب من را تشکیل دادند.

اگرچه او مرا بر روی این صلیب دراز کرد و در آنجا مصلوبم کرد، اما اراده الهی تنها در تشکیل صلیب من نبود. اما همه کسانی که بخشی از آن هستند به او کمک کردند.

برای این من به فضای ابدیت برای این صلیب نیاز داشتم. اندازه زمین برای مهار آن کافی نبود.

اوه وقتی موجودات یاد بگیرند چگونه مرا دوست خواهند داشت

- آنچه بشریت من در اراده الهی برای آنها انجام داده است

-و چقدر برای عشقشون زجر کشیدم!

صلیب من   از   چوب ساخته نشده بود. نه،   از روح ساخته شده بود.

احساس کردم که آنها در صلیب که اراده الهی من را بر آن قرار داده بود می لرزند.

من کسی را رد نکرده ام.

به همه جا دادم

به این ترتیب،

مجبور شدم دراز بکشم

-به طرز وحشتناکی و

-با چنین درد طاقت فرسایی

که در مقایسه، دردهای عشق من کوچک به نظر می رسند.

پس عجله کن

که اراده من می تواند آشکار کند

تمام آنچه اراده ابدی در انسانیت من به دست آورده است.

این معرفت در موجوداتی که تسلیم آن می شوند و اجازه می دهند که در وجودشان حکومت کند، محبت زیادی به وجود می آورد».

پس با گفتن، آنقدر مهربانی و محبت نشان داد که متحیر به او گفتم:

"عشق من، چرا وقتی از اراده خود صحبت می کنی این همه عشق نشان می دهی؟ برای این عشق بزرگ به نظرم می رسد که خودت می خواهی دیگران  را خلق کنی  .

وقتی در مورد چیزهای دیگر صحبت می کنید، چرا این مازاد عشق را نشان نمی دهید؟ "

عیسی ادامه داد:

"دخترم، می خواهی بدانی چرا؟"

وقتی از اراده ام برای آشکار کردن آن به مخلوقات صحبت می کنم،

می‌خواهم الوهیت خود را به شما تزریق کنم و بدین ترتیب دیگران را از خود بیافرینم. عشق من برای این منظور تا حد زیادی آشکار می شود.

من عاشق موجوداتی مثل خودم هستم

اینجا چون،

- وقتی از اراده ام صحبت می کنم،

عشق من به نظر می رسد فراتر از محدودیت های خود است

تا شالوده اراده ام را در دل مخلوقات تشکیل دهم. وقتی در مورد چیزهای دیگر صحبت می کنم، این فضایل من است که القا می کنم.

سپس من موجودی را مانند یک دوست دارم

خالق او، پدرش،   نجات دهنده اش،

استادش، دکترش    و غیره

این همان شور و نشاط عشق نیست که وقتی می‌خواهم دیگران را خودم خلق کنم.»

من خیلی ناراحت بودم که وضعیت من می تواند یک توهم بزرگ باشد.

این فکر من را عمیقاً آزار می داد و حالم را بدتر از بدترین مردم و حتی نفرین شدگان می کرد.

روحی منحرف تر از روح من تا به حال وجود داشته است!

چیزی که بیش از همه مرا غمگین کرد این بود که نتوانم از این وضعیت واهی بیرون بیایم، هر چند به گناهم اعتراف کردم و برای این کار جانم را می دادم.

برای این منظور، من صمیمانه از خیر و رحمت بی‌پایان عیسی، که بدترین روح از همه بود، استفاده کردم.

پس از طوفان، عیسی عزیزم بر من ظاهر شد و به او گفتم:

"عیسی عزیزم، اینها چه افکار بدی هستند! آه! اجازه نده اینقدر منحرف باشم!

بجاش بذار بمیرم

از اینکه به من اجازه بدهی با زشت ترین بدی ها یعنی فریب تو را آزار بدهم.

مرا می ترساند، درهم می شکند، نابودم می کند،

مرا از شیرین ترین آغوشت جدا کن   و

مرا زیر پای همه می گذارد، حتی   لعنتی ها.

عیسی من، تو به من می گویی که من را خیلی دوست داری.

با این حال اجازه بده روح من از تو دریده شود. قلبت چگونه می تواند در برابر درد من مقاومت کند؟ "

او پاسخ داد  :

«دخترم، شجاعت، ناامید نشو.

هر که باید از همه بالاتر برود، باید از همه پایین تر فرود آید.

در مورد   مادر من، ملکه همه، که از همه فروتن تر بود، می گویند  .

با شناختی که از خداوند خالقش داشت و مخلوق او بود.

او تا آنجا متواضع بود که

- به اندازه تواضعش

ما آن را از هر موجود دیگری بالاتر برده ایم.

برای شما باید اینگونه باشد:

مهمتر از همه بزرگ کردن فرزند اراده ام

- و به او مقام اول را در وصیت نامه ام بدهم،

باید عمیقاً تحقیرش کنم، پایین تر از همه.

هر چه فروتن تر باشد،

بیشتر می توان آن را بلند کرد و جای خود را در اراده الهی گرفت.

اوه وقتی موجودی را می بینم چقدر   خوشحال می شوم

-که بیش از هر چیز باید تعالی یابد،

- از همه آنها پست تر باشید!

من می دوم، به سوی تو پرواز می کنم

-تا تو را در آغوشم بگیرم و

-برای گسترش مرزهای خود در اراده من.

همچنین   من همه چیز را به نفع شما دور می کنم

برای برآورده شدن عزیزترین آرزوهایم برای شما

با این حال، نمی‌خواهم وقت خود را با فکر کردن به این موضوع تلف کنیم. وقتی تو را در آغوشم گرفتم،   همه چیز را کنار بگذار و به اراده من عمل کن  .»

احساس می کردم دارم می میرم چون از عیسی نازنینم جدا شده ام.

اگر آمد، وقت فلش بود. از آنجایی که دیگر نمی‌توانستم همه اینها را تحمل کنم، عیسی در درون من پر از شفقت جلو آمد.

به محض اینکه دیدمش بهش گفتم:

"عشق من، چه رنجی! بدون تو به نظر می رسد که می میرم، اما از مرگی که واقعاً از آن نمی میرم، که از خود مرگ دردناک تر است.

نمی دانم چگونه می توانم خوبی های دلت را تحمل کنم که تنها بمانم و در این حالت مرگ به خاطر تو ادامه یابد.»

او به من گفت  :

«دخترم، دلت را از دست نده!

تو در تحمل این درد تنها نیستی،

-چون من قبل از تو تجربه کردم

- همینطور مادر عزیزم.

اوه درد من از تو بدتر بود!

چند بار انسانیت ناله من احساس تنهایی کرده است

گویی خدای من او را رها کرده است، حتی اگر از او جدایی ناپذیر باشد!

دلیل این بود

در انسانیت من جایی بساز

- برای کفاره ه

- برای رنج،

که برای الوهیت من ممکن نبود.

اوه چه تلخ این ویرانی را حس کردم با این حال، لازم بود.

باید بدانید که وقتی الوهیت من کار خلقت را آغاز کرد،

او نیز راه اندازی کرد

تمام شکوه،

مزایا   و

سعادتی که هر موجودی باید داشته   باشد،

نه تنها در این زندگی، بلکه در میهن بهشتی.

سهمیه ارواح از دست رفته به حالت تعلیق باقی ماند زیرا کسی برای اهدای آن وجود نداشت.

چرا مجبور شدم

 همه چیز را در من کامل و جذب کنم  ،

من دچار ویرانی شده ام که خود لعنتی ها در جهنم تجربه می کنند.

اوه چقدر این رنج برای من دردناک بود! این یک مرگ بی رحم بود.

با این حال، همه اینها لازم بود.

از آنجایی که باید هر چیزی را که در خلقت از ما بیرون می‌آمد (جلال، برکت، سعادت و...) در خود جذب می‌کردم.

تا آن را به نفع کسانی که از آن منتفع می شوند، دفع کنیم،

مجبور شدم جذب کنم

تمام رنج   و

همچنین محرومیت از   الوهیت من.

اکنون که تمام فواید خلقت در من جذب شده است و   من   سر آن هستم که همه فواید از آن سرچشمه می گیرد  .

که بر همه نسل ها فرود می آید  ،

من به دنبال روح هایی هستم که شبیه من هستند

- از رنج آنها و

-از آثارشان برای   مشارکت آنها

- با شکوه و عظمت و

-خوشبختی

آنچه انسانیت من به ارمغان می آورد.

از آنجایی که همه آنها روح نیستند

-که می خواهند از این و

-که از خود و از چیزهای زمین تهی شده اند، به دنبال آن هستم

- که می توانم با آن صمیمی شوم و

-که در آن می توانم رنج محرومیت از حضورم را ایجاد کنم.

روحی که دچار این مهجوریت خواهد شد برای کسب جلال خواهد آمد

-که انسانیت من مستلزم و

- طرد شده توسط دیگران

اگر تقریباً همیشه با شما نبودم، مرا نمی شناختید و دوست نداشتید و آن وقت نمی توانستید درد این مهجوریت را تجربه کنید.

از آنجایی که برای شما غیر ممکن بود.

شما اساس این رنج را نداشتید.

اوه چه بسیار جانهایی که از من جدا شده و حتی مرده اند!

این ارواح اگر از اندک لذت یا هر تمایل دیگری محروم شوند، غمگین می شوند.

اما در مورد محرومیت از من،

- ذره ای پشیمان نباشید

- آنها حتی به ما فکر نمی کنند.

بنابراین رنج شما باید شما را تسلی دهد زیرا نشانه ای مطمئن است

-که اومدم پیشت

-که شما خانم می دانید و

-که عیسی شما می خواهد به شما بدهد

جلال، برکت و سعادتی که دیگران آن را رد می کنند».

همه را به اس اس تسلیم کردم. وصیت نامه عیسی نازنینم. از غیبت او ناراحت شدم، در خودم فکر کردم:

«چرا اگر اکنون مرا رها کند، این همه از اراده ابدی خود به من گفت؟

به راستی که سخنان او قلبم را سوراخ کرد و آن را پاره کرد.

اگرچه من استعفا داده ام و این زخم های حاد را نیز در آغوش گرفته ام

همانطور که او مرا سوراخ می کرد، احساس مشخصی دارم که همه چیز برای من تمام شده است.

دستاشو دور گردنم انداخت و   بهم گفت  :

"دخترم، دخترم، نترس. هیچ چیز بین من و تو به پایان نرسیده است. عیسی تو همیشه "عیسی تو" است.