کتاب بهشت

http://casimir.kuczaj.free.fr/Orange/perski.html

جلد 18 

عیسی من، به من قدرت عطا کن، ای که تمام اکراهی را که می‌خواهم بنویسم، می‌بینی، تا جایی که

- اگر اطاعت مقدس و ترس از نارضایتی شما نبود،

-دیگر یک کلمه هم نمی نوشتم.

محرومیت های طولانی شما مرا احمق می کند و نمی توانم کاری انجام دهم. بنابراین من به کمک زیادی نیاز دارم تا آنچه اراده شما در گوش من زمزمه می کند را روی کاغذ بیاورم. دستت را به من بده و همیشه با من بمان.

من در اراده الهی ادغام می شدم و سعی می کردم خدا را شکر کنم.

-به خاطر تمام کارهایی که او در خلقت انجام داد

-برای عشق به موجودات

این فکر به ذهنم خطور کرد

-که این شیوه دعا باعث رضایت عیسی من نشد و

-این محصول ناب تخیل من بود.

عیسی همیشه مهربانم در حال حرکت در من به من گفت:

«دخترم، باید بدانی

- شکرگزاری خدا به خاطر همه چیزهایی که آفریده به دور از نارضایتی خداوند است.

- که این یک حق الهی و از اولین وظایف مخلوقات است.

آفرینش برای عشق به مخلوقات ساخته شده است. عشق ما به آنها آنقدر زیاد بود که

- در صورت لزوم،

- به اندازه موجودات، آسمان، خورشید، ستاره، زمین، دریا، گیاه و غیره خلق می کردیم.

تا هر کس جهان خود را داشته باشد.

در واقع، در آغاز، آدم تنها کسی بود که از مزایای خلقت برخوردار بود.

و اگر جهان ها را تکثیر نکرده باشیم، همینطور است

- زیرا در واقعیت،

-هر موجودی می تواند به طور کامل از خلقت لذت ببرد، گویی مال خودش است.

"کسی که نمی توانست بگوید

"خورشید مال من است" و هر قدر   می خواهید از نور آن لذت ببرید

یا «آب مال من است» و به اندازه   نیاز از آن استفاده کنید،

یا «زمین، دریا، آتش، هوا مال من است» و غیره   ؟

اگر بعضی چیزها   برای انسان کم است،

یا اگر گاه زندگی او   سخت است به خاطر گناهی است   که

- مانع از دسترسی به مزایای من،

- نمی گذارد چیزهایی که آفریده ام نسبت به موجودات ناسپاس بخشنده باشد.

«هر آفریده ای جلوه ای از محبت خداوند به مخلوقاتش است.

آنها موظفند محبت و سپاس خود را به خداوند نسبت به این نعمت بزرگ ابراز کنند. همچنین   اولین وظیفه آنها در قبال خالق است.

عدم انجام این وظیفه، تقلبی بزرگ از جانب آنان در برابر خالق خواهد بود.

«این وظیفه آنقدر مهم است که   مادر آسمانی من  ،

-کسی که شکوه، دفاع و منافع ما را در دل داشت،

- از همه مخلوقات از کوچک تا بزرگ گذشت تا به نام همه مخلوقات بر آنها مهر بگذارد.

از عشق،

از شکوه   و

با تشکر از   خالق

انسانیت من   نیز  با پیروی از مادرم  این وظیفه مقدس را انجام داد.

این باعث شده است که پدرم با انسانیت گناهکار مهربان باشد. پس دعاهای مادرم و من هستند.

آیا نمی   خواهید   این دعاها را هم تکرار کنید؟

در واقع، برای این شما را فراخوانده ام تا در اراده من زندگی کنید:

برای ارتباط با ما   و

تا شما   اعمال ما را تکرار کنید».

پس از این سخنان عیسی، من شروع به دنبال کردن همه چیزهای آفریده کردم تا بر هر یک مهر بگذارم.

از عشق،

از شکوه   و

 سپاسگزاری _ 

تقدیم به خالق از طرف همه مخلوقات.

فکر کردم آنجا فوک ها را دیدم.

-از ملکه مادرم و

- از عیسی محبوب من.

این مهرها

هارمونی باشکوهی بین بهشت ​​و   زمین ایجاد کرد

برای پیوند آفریدگار به   مخلوقات.

آنها مانند سونات های آسمانی شایان ستایش بودند.

عیسی شیرین من افزود:

"دخترم، همه چیزهای آفریده شده ناشی از اراده ماست. آنها نمی توانند جایگاه یا نقش خود را تغییر دهند.

آنها مانند آینه هایی هستند که صفات خداوند را منعکس می کنند:

اندکی از   قدرتش

دیگران   زیبایی او را

دیگران   خوبی او،

دیگران   بی نهایت آن،

دیگران نور آن   و غیره

آنها با صدای لال خود به مردان می گویند که خدا چقدر آنها را دوست دارد.

انسان نیز مانند سایر موجودات با اراده ما آفریده شده است.

با این حال، در مورد او، موارد بیشتری وجود دارد:

- تراوش سینه ماست،

- بخشی از خودمان

ما آن را با اراده آزاد آفریدیم،

تا در زیبایی، حکمت و فضیلت بیش از پیش رشد کند.

در تشبیه ما می تواند مال و فیض خود را چند برابر کند.

اوه اگر خورشید اختیار داشت و می توانست از یکی دو خورشید بسازد، از دو چهار خورشید بسازد، چه شکوهی،

- چه افتخاری به خالق خود نمی داد

-چه افتخاری به خودش نمی داد؟

"چقدر چیزهایی که اشیاء خلق شده قادر به انجام آنها نیستند

-چون آنها اراده آزاد ندارند

-زیرا آنها برای خدمت به انسان آفریده شده اند.

تمام عشق ما معطوف به انسان بوده است. ما تمام خلقت را در اختیار او قرار دادیم. ما همه چیز را طبق او سازماندهی کردیم،

تا بتواند از کارهای ما به عنوان سنگ پله استفاده کند

برای نزدیک شدن   ،

تا ما را بشناسد و دوست داشته باشد

 علاوه بر این، آنچه درد ما نیست 

-وقتی آن را در زیر اشیاء ایجاد شده می بینیم،

-وقتی روح زیبایش را زشت از گناه می بینیم، دیدن آن وحشتناک است!

انگار همه چیزهایی که خلق کردیم کافی نبودند

برای ارضای عشق خود به انسان و حفظ اراده آزاد او،

- گرانبهاترین هدیه را به او دادیم:

اراده ما

این هدیه را به عنوان اولین اصل به او دادیم

از زندگی اش   ه

از   اعمال او

او که باید از نظر لطف و زیبایی رشد کند، به این اراده عالی نیاز داشت. این

- این فقط در کنار اراده انسانی او نبود، بلکه

- مجبور شد او را جایگزین کند تا عمل او را هدایت کند.

Hélas, l'homme a méprisé ce grand cadeau! Il n'a même pas voulu le connaître.

Dans la mesure où l'homme accepte notre Volonté comme principe de sa vie,

-il croît continuellement en grâce، en lumière et en beauté،

-پاسخ au ma premier de la Création, et

-nous recevons par lui la gloire qui nous est due pour toute la Creation.

Je me fusionnais dans la Divine Volonté et، avec mon faible amour، je louais Jésus pour tout ce que، dans la Creation، il a fait pour la race humane.

برای اینکه به عشقم ارزش بیشتری بدهم، عیسی در درون من حرکت کرد و شروع کرد به همراهی من در کاری که انجام می دادم.

او به من گفت:

"دخترم،   همه چیزهای آفریده شده برای انسان ساخته شده اند  . این چیزها پا ندارند، اما کار می کنند.

آن ها حرکت می کنند

-یا برای یافتن مرد،

-یا اجازه دهید خود را توسط او پیدا کنید.

نور خورشید   از بلندی های بهشت ​​خارج می شود تا به سوی انسان بیاید، او را روشن و گرم کند.

آب   در دسترس انسان قرار می گیرد تا او را شاداب کند، تشنگی او را رفع کند و حتی وارد باطن او شود.

دانه ها  خود را به خاک   القا می کنند   تا میوه خود را به نفع انسان تولید کنند.

هیچ آفریده‌ای وجود ندارد که جذبه، حرکتی به سوی موجودی که خالق برایش مقدر شده است، تجربه نکند.

اراده من بیدار است

-  نظم و هماهنگی در همه جای آفرینش حاکم است

- به نفع انسان.

با این حال، هر کس از اراده من تشکر کند که او

نور خورشید برای روشن و   گرم کردن آن،

آب برای رفع تشنگی

نان برای رفع   گرسنگی،

گل و میوه برای آرامش او،   ه

خیلی چیزهای دیگر برای   خوشبختی او؟

از آنجایی که اراده من همه چیز را برای انسان انجام می دهد،

آیا درست نیست که انسان برای تحقق اراده من دست به هر کاری بزند؟

"آه! اگر می دانستی چه عیدی در موجودات مخلوق وجود دارد که من برای خدمت به مخلوقی که در اراده من زندگی می کند می آیم!

اراده من در مخلوقات کار می کند و اراده من در چیزهای مخلوق کار می کند

بوسیدن عاشقانه   e

 برای اعجوبه بزرگ آفرینش ، سرود پرستش خالق را بخواند  .

چیزهای خلق شده وقتی به موجودی خدمت می کنند که در اراده ای زندگی می کند که به آنها جان می دهد احساس افتخار می کنند.

در عوض اراده من احساس رنج می کند.

-در مقابل همین چیزهای آفریده شده

- وقتی موجوداتی که در اراده من زندگی نمی کنند باید خدمت کنند.

این   توضیح می دهد که چرا گاهی عناصر با انسان مخالفت می کنند.

-به آن ضربه زدن e

-برای تنبیه او

این عناصر نسبت به انسان احساس برتری می کنند، زیرا انسان خود را زیر آنها قرار داده و اراده خالق را ترک کرده است.

آنها خودشان از آغاز خلقت به این اراده وفادار مانده اند.

پس از این سخنان عیسی، شروع به تفکر کردم

عید عروج مادر آسمانی ام  .

عیسی نازنینم با لحنی لطیف و تکان دهنده به من گفت:

دخترمن

نام اصلی این عید باید   عید اراده الهی  باشد.

این اراده انسان است که

-آسمان بسته

- پیوندها را با خالق شکست،

- باب بدبختی و رنج را باز کرد و

- به ضیافت آسمانی که مخلوق از آن لذت می برد پایان دهید.

ملکه مادر من،

- با انجام مداوم اراده یهوه

- می توان گفت زندگی او فقط اراده الهی بوده است.

-بهشت را باز کرد و جشن ها را با موجودات به بهشت ​​بازگرداند.

با هر عملی که در وصیت عالی انجام داد،

یک مهمانی در   بهشت ​​بود،

فقط برای تزئین این تعطیلات تشکیل شده است،   و

ملودی ها برای مسحور کردن   اورشلیم آسمانی ساخته شده اند.

علت واقعی این جشن ها این بود:

اراده ابدی که در مادر آسمانی من عمل می  کند.

این خواهد بود

- در شگفتی های خود کار کرد که آسمان و زمین را شگفت زده کرد.

- او را با پیوندهای ناگسستنی عشق به خداوند زنجیر کرد و

- کلمه را در رحم مادرش خوشحال کرد.

فرشتگان با طلسم تکرار کردند:

«این همه جلال و عزت و عظمت و شگفتی از کجا در این مخلوق آمده است؟

اما از تبعید می آید!»

آنها متحیر و لرزان دریافتند که اراده خالقشان در آن کار می کند و گفتند:

"مقدس، مقدس، مقدس! عزت و جلال به اراده پروردگار مقتدر ما! سه برابر مقدس است کسی که این اراده عالی را در او عمل می کند!"

مهمتر از همه، وصیت من است که در عید عروج والده مقدسم جشن گرفته می شود.

این اراده من بود که مادرم را به چنین ارتفاعی رساند. هر چیزی که می توانست برای او اتفاق بیفتد

- چیزی نبود

- بدون شگفتی که ویل من در آن عمل کرد.

این اراده من است که آن را به او می دهد

باروری الهی را اعطا   کرد

او را مادر   کلمه کرد.

اراده من بود که این کار را کرد

- همه موجودات را در بر می گیرد،

- مادر همه شوید و هر یک را با عشق مادری الهی دوست بدارید. این اراده من بود که او را ملکه همه مخلوقات کرد.

هنگامی که مادرم در روز رستاخیز وارد بهشت ​​شد،

- اراده من برای همه آفرینش بسیار مورد احترام و جلال قرار گرفت

-  و جشن بزرگی که از آن زمان تاکنون متوقف نشده است، در بهشت ​​آغاز شده است.

اگرچه بهشت ​​قبلاً توسط من باز شده بود

و اگرچه قبلاً مقدسین زیادی وجود داشتند،

زمانی که ملکه آسمانی، مادر عزیزم، به بهشت ​​رسید، این جشن بزرگ اراده من آغاز شد.

مادر من اولین عامل این جشن بود، او که در وصیت من بود

او شگفتی های بسیاری را انجام داده بود و

- که او را در طول زندگی زمینی اش به خوبی مشاهده کرده بود.

اوه چگونه تمام بهشت ​​اراده ابدی را ستود

- هنگامی که در میان بارگاه آسمان ظاهر شد

- این ملکه والا همه هاله نور خورشید اراده الهی!

ما او را دیدیم که تماماً به قدرت فیات عالی آراسته شده بود  ، زیرا یک ضربان قلب او وجود نداشت.

که این فیات روی آن چاپ نشده بود.

همه نیمه خداها با تعجب به او نگاه کردند و گفتند: «برو بالا، حتی بالاتر برو!

درست است که او که اینقدر به فیات عالی احترام گذاشت

که از طریق آن خود را در میهن بهشتی می یابیم،

- دارای بالاترین تاج و تخت e

- باشد که او ملکه ما باشد!

بزرگترین افتخاری که در آن روز نصیب او شد همین بود

مشیت الهی مورد احترام قرار گرفت».

روزهای من برای محرومیت عیسی نازنینم بیشتر و تلخ تر می شود.

آنچه باقی می ماند اراده اوست،

این میراث گرانبهایی که دیدارهای متعدد او بر روح بیچاره من گذاشته است.

اینجا من الان تنهام

فراموش شده توسط کسی که تمام زندگی من است.

با این حال به نظرم می رسد که او نمی تواند بدون من باشد و من نمی توانم بدون او باشم. پس اونی که اینقدر منو دوست داشت چی شد؟

چه کار کردم که او مرا ترک کرد؟ آه! عیسی، برگرد، برگرد، دیگر طاقت ندارم!

در حالی که من خیلی متاسف بودم

از دست دادن او که تمام امید و شادی من بود،

عیسی خودش را به من تحمیل کرد

که بتوانم اعمالم را در وصیت دوست داشتنی او ادامه دهم.

Il m'empêcha presque de me plaindre de sa privateion.

Ceci me laissa pétrifiée، sans le moindre réconfort، ni céleste ni   terrestre.

همانطور که به این حالت وحشتناک ادامه می دادم، به   رنج هایی که عیسی   در طول   مصائب خود متحمل شد فکر کردم  . کوتاه آمد و   به من گفت:

"دخترمن،

در رنج هایم همیشه همان بودم

نگاه من همیشه شیرین بود

- صورت من همیشه آرام

-کلام من همیشه آرام و با وقار است.

من چنان برابری در راهم داشتم که مردان فقط با دیدن رفتارم می‌توانستند تشخیص دهند که من نجات دهنده آنها هستم.

اگرچه، از نظر شدت و تعداد،

رنج های من برای نابودی کامل من کافی بود، اینطور نبود.

در میان دشمنانم،

-من مثل یک خورشید باشکوه ساکن شدم

-با آرامش و رفتار مسالمت آمیز همیشگی ام.

دائماً با خود برابر بودن

از آن خدا و فرزندان راستین خداست.

این طرز بودن

-چاپ شخصیت الهی در روح e

- پاکی و قداست آن را آشکار می کند.

از سوی دیگر، وضعیت ذهنی ناپایدار

- دلی را آشکار می کند که توسط هوس ها ظالم شده است

- فرد را برای همه ناخوشایند می کند.

پس به شما  توصیه می کنم همیشه همینطور باشید:

-برای من هم همینطور،

-همینطور با شما و

- با دیگران هم همینطور،

- حتی در رنج هم همینطور،

حتی در رنج محرومیت من

حتی اگر این محرومیت در تو و اطرافت ابرهای درد شکل بگیرد. راه های برابر شما

این نور خواهد بود که این ابرها را پراکنده خواهد کرد   و

نشان خواهد داد که من در تو زندگی می‌کنم، اگرچه پنهان هستم   .»

پس از این سخنان عیسی شایان ستایش من،

با میخ محرومیتش در قلبم به فکر کردن رنج های او در طول مصائبش ادامه دادم.

او همه ساکت بود و آنقدر مضطرب بود که ترحم مرا برانگیخت. به او گفتم:

"عشق من، چرا ساکتی؟ به نظرم می رسد که دیگر نمی خواهی با من حرف بزنی یا حتی راز و دردهایت را به من بگو."

همه احسان، گرچه در رنج بود،   به من گفت  :

"دخترم، سکوت گاهی بیشتر از کلمات می گوید. سکوت کردن تصمیم است

- کسی که نمی خواهد ناامید شود،

-پدری که با پسری است که خیلی دوستش دارد

در میان بچه های دیگری که بی انضباط هستند و می خواهد آنها را اصلاح کند.

آیا فکر می کنید که

-وقتی نمیام ببینمت

-وقتی تو را در رنج من شریک نمی کنم معنی دارد؟

آه! دختر من، برعکس، این یک چیز بزرگ است! وقتی نمیام،

این است که عدالت من متهم به مجازات برای ضربه زدن به انسان است:

-همه بدی های گذشته

- زلزله،

- اجناس،

در مقایسه چیزهای کمی هستند

- مصیبت هایی که در راه است،

- از جنگ بزرگ و انقلاب هایی که در حال آماده شدن هستند.

مردها آنقدر گناه می کنند که لیاقتش را ندارند

- باشد که در رنج های من شریک شوی تا آنها را از مجازاتی که سزاوارشان است رها کنی.

بنابراین   صبور باشید:

اراده من فقدان حضور مشهود من را جبران خواهد کرد، حتی اگر در تو پنهان   باشم.

اگر این کار را نمی کردی، آرامش لازم برای ادامه دورهای معمول خود را در ویل من نداشتی.

در واقع این من هستم که پنهان در تو، این تورها را انجام می دهم و تو. آنها را با چیزی که نمی بینید درست می کنید.

وقتی عدالتم با مجازات ها تمام شد، مثل قبل می آیم.

پس شجاع باش، منتظر من باش و نترس.

در حالی که داشت با من صحبت می کرد،

من خود را بیرون از بدن خود در میان اقوام یافتم. تقریباً در همه قابل مشاهده بود

-آمادگی برای جنگ،

-اختراع تکنیک های جدید مبارزه که فقط برای دیدن آنها ترس را برمی انگیزد.

مسیر بزرگ خانه

-les amenait à act comme des bêtes et

-les empêchait de voir qu'en blessant les autres, ils se blessaient eux-mêmes.

Ensuite، tout effrayée، j'ai réintégré mon corps، sans mon Jésus et avec un clou dans mon cœur،

parce qu'il m'avait laissée toute seule.

Je me tordais de douleur. Mon doux Jesus bougea en moi.

Soupirant devant mon pitoyable état،   il me dit:

«ما فیله، سوئیس آرام، سوئیس آرام، je suis en toi، je ne t'ai pas laissée! D'ailleurs، نظر pourrais-je te laisser؟

با احترام، اما Volonté est partout.

Si tu es dans ma Volonté، je n'ai aucun endroit où aller pour me distancer de toi. Il me faudrait rendre ma Volonté limitée، ce qui est غیر ممکن است.

دونک،

-sois suree que je ne t'ai pas laissée et

- خودت را بیشتر و بیشتر در بی نهایت اراده من غوطه ور کن.»

طبق روش همیشگی من،

عیسی نازنینم را در   مصائب مصائب او همراهی کردم  ،

-من شکنجه محرومیت او را تقدیم کردم

به عنوان دلیلی بر عشق من به او و دلداری او.

خدای عزیزم حقش را از درون من بلند کرد.

او با انگشتانش خون و نور را بر روح بیچاره ام جاری کرد که تحت تأثیر عذاب محرومیتش قرار گرفته بود، تا جایی که عیسی متأثر شد.

برای دلداری از من  به من گفت:

«دخترم، شجاعت، نترس.

هر که در اراده من زندگی می کند در مرکز انسانیت من زندگی می کند.

چرا، به همان روش

خورشید در مرکز   کره خود است،

اراده الهی من در مرکز انسانیت من است.

و به همین ترتیب، بدون ترک کره خود در جایی که با شکوه نشسته است،

-خورشید نور خود را بر تمام زمین پخش می کند،

- اراده ی الهی من در انسانیت من بر هر شخص می تابد و

در هر جای زمین

چگونه انسان پیوند خود را با اراده الهی شکسته بود،

- مناسب است که از طرف او،

- من انسانیت اولین گام ها را برای انجام مجدد این ارتباط برمی دارد.

مثل این،

- با زندگی، سخنان و رنج هایش،

انسانیت من انسان را به سوی خالقش بازگردانده است

-به طوری که با ترتیبی که برای آن دوباره ایجاد شده مطابقت داشته باشد.

و

با توجه به اینکه روحی که در اراده من زندگی می کند در مرکز انسانیت من قرار دارد، هر آنچه انجام داده ام و رنج کشیده ام به سمت این روح است:

اگر ضعیف باشد به آن   نیرو می دهم،

اگر کثیف باشد، خون من   آن را می‌شوید و زینت می‌دهد،

دعاهای من   از او حمایت می کند،

بازوهای من او را ثابت نگه می دارند و او را با ثمره   زحماتم می پوشانند. به طور خلاصه، همه چیز برای دفاع و کمک به   این روح انجام می شود.

و به همین دلیل است که فکر رنج های من برای شما به همان اندازه طبیعی است:

- از آنجایی که تو در اراده من زندگی می کنی،

-مصائب من مثل ابرهای نور و لطف تو را احاطه کرده است.

اراده من در حوزه انسانیت من قرار می گیرد

- کارهایم، قدم هایم، حرف هایم، خونم، زخم هایم، دردهایم و

- هر کاری که انجام داده ام به عنوان در عمل برای به چالش کشیدن انسان و

کمک و وسایل لازم را به او بدهید

تا نجات یابد و به آغوش اراده من بازگردد.

اگر اراده من مستقیماً انسان را به چالش می کشید، او می ترسید. در عوض، جذب او را انتخاب کردم

از همه چیزهایی که به دست آورده ام و   رنج کشیده ام

مانند بسیاری از تشویق و   وسایل

تا او را در   آغوشم برگردانم

زندگی در مرکز انسانیت من،

روحی که در   اراده من زندگی می کند

از ثمره تمام کارهایی که انجام داده ام و   رنج کشیده ام نهایت استفاده را ببر.

اراده من به طور کامل در آن هدفی را که برای آن خلق شده است، درک می کند.

در مورد کسی که در اراده من زندگی نمی کند،

- او ممکن است راهی برای نجات پیدا کند، اما

- از تمام ثمرات خلقت و رستگاری بهره نمی برد».

به دنبال این سخنان عیسی مهربانم، به او گفتم:

"عشق من، من گیج شدم:

به من بگو که من در اراده تو زندگی می کنم و سپس مرا ترک می کنی! آه! چه شهادت سختی بر من می آوری!

تنها تو نفس زندگی را در روح بیچاره ام حبس می کنی. به محض اینکه ترکم میکنی همه چیز عوض میشه

من دیگر خودم را نمی شناسم، همه چیز در من می میرد: نور می میرد، عشق می میرد.

اوه لطفا به من رحم کن و مرا رها مکن. من دیگر طاقت ندارم! "عیسی من در حالی که حرفم را قطع می کند و آه می کشد، به من  گفت   :

"دخترم، نگران نباش،

دست از این سخنانی که قلبم را آزرده خاطر کن

اوه چقدر دوست دارم این میخ را از دلت پاک کنم.

می دانم، برای کسانی که مرا دوست دارند، این میخ غیرقابل تحمل است: بی رحمانه می کشد.

این فکر را فراموش کن که ممکن است تو را ترک کنم. باید خودت را قانع کنی

-اینکه من تو را ترک نمی کنم، اما

-که بیشتر در تو فرو میروم و

-بگذار در کشتی جان تو سکوت کنم.

حقیقت این است که هیچ چیز در شما تغییر نکرده است:

هر چیزی که آنجا بود هنوز در نظم کامل وجود دارد.

فقط یک حرکت کوچک از من و من با شما هستم.

"و سپس، چگونه می توانم تو را ترک کنم؟"

هر که وصیت من را انجام دهد و در آن زندگی کند، همه در بند است

از لینک هایی که ضمیمه می کنند

- مخلوقات به خالق،

- ارواح نجات یافته در Redeemer، e

- ارواح تقدیس شده به تقدیس کننده.

اراده من بر همه این پیوندها مهر می زند و موجود را از من جدا نمی کند. بنابراین مطمئن باشید که عیسی شما هرگز شما را ترک نخواهد کرد.»

همانطور که او گفت،

من پرتوهای نور زیادی را دیده ام که به قلبم رسیده است.

-برخی مربوط به همه مخلوقات بودند،

-از همه آنچه که عیسی انجام داد و رنج کشید،   e

- دیگر به مقدسات.

باشد که همه چیز برای جلال خداوند، صلاح روح من و همه ارواح باشد! آمین

طبق معمول، من در مقدس ترین اراده خداوند ادغام شده ام، در حالی که در تلاش برای درج "دوستت  دارم"   روی همه چیزهای آفریده شده بودم، می خواستم این کار را انجام دهم.

-که عیسی من فقط اینها را می بیند و می شنود   من تو را دوست دارم  یا

- کسی که همه چیز را از این طریق می بیند و می شنود   من تو را دوست دارم  .

فکری به ذهنم خطور کرد:

"من مثل دختر بچه ای رفتار می کنم که جز هدیه کوچکش که از قلب آموخته است چیزی نمی تواند بگوید. این   دوستت دارم  مدام چه چیزی را تکرار می کند  ؟"

سپس، از درون من بیرون آمد، عیسی شایان ستایش من خود را نشان داد.

-با   من دوست دارم که   بر روی تمام شخصیت الهی او چاپ شده است:

- روی لب ها، روی صورت، روی پیشانی، روی چشم ها، روی سینه، روی دست ها، روی نوک انگشتان، خلاصه همه جا.

با مهربانی به من گفت:

"دخترم،   خوشحال نیستی؟

-که هیچکدام از   "دوستت دارم"هایت   گم نمی شود، اما

- بلکه   همه در من حک شده اند؟

و آیا همه خوبی هایی که با آن همراه است را می دانید؟

شما باید بدانید که یک روح چه زمانی تصمیم می گیرد

-خوبی کن،

- اعمال یک فضیلت،

او بذر این فضیلت را در دل خود می زاید.

متعاقبا،

- تکرار اعمال خود،

- تشکیل آب

برای آبیاری گیاه حاصل از این دانه.

-هرچه بیشتر کارهایش را تکرار کند،

- هر چه گیاه آب بیشتری دریافت کند از نظر سلامت و زیبایی رشد می کند و به سرعت میوه می دهد.

از سوی دیگر

- اگر روح در تکرار اعمال خود شور و شوق کمی نشان دهد، گیاه خفه می شود و

- اگر بتواند از زمین خارج شود، ضعیف است و میوه نمی دهد.

گیاه بیچاره ای که برای رشد بی آب است! خورشید من بر آن طلوع نمی کند

- برای بارور کردن آن،

- آن را بالغ کند ه

- آن را میوه خوبی به بار آورید.

اگر روح اعمال خود را بی وقفه تکرار کند،

- برای آبیاری گیاه خود آب زیادی تولید می کند

- هر بار که آب دریافت می کند، خورشید من بر او طلوع می کند.

من خوشحالم که او را پر از قدرت و رشد سریع می بینم. شاخه هایش را برایم بلند می کنم و

- با دیدن میوه های فراوان آن،

-با کمال میل انتخابشون میکنم.

و من دوست دارم در سایه آن استراحت کنم.

تکرار "  دوستت دارم" تو

- به شما آب می دهد

تا درخت عشق در تو رشد کند.

تکرار اعمال صبر درخت صبر را در شما ایجاد می کند.

تکرار کارهای تو در اراده من آب را تشکیل می دهد

تا درخت الهی و ابدی اراده من در تو رشد کنم.

هیچ چیز از یک عمل یا فقط چند عمل ساخته نمی شود. نیاز به اقدام مداوم و مکرر دارد.

فقط عیسی شما می تواند با یک عمل ساده چیزها را شکل دهد، حتی بزرگترین،

زیرا دارای قدرت خلاقیت است.

این به دلیل تکرار همان عمل است

که مخلوق می تواند کم کم خیری را که می خواهد شکل دهد.

از روی عادت، یک فضیلت طبیعی می شود  .

این مورد نظم طبیعی است.

-آدم بدون خواندن چندباره حروف صدادار و صامت نمی تواند معلم شود.

او باید خستگی ناپذیر تلاش کند تا ذهن، اراده و قلب خود را با تمام علوم مورد نیاز برای آموزش به دیگران اشباع کند.

-اگر انسان غذای مورد نیازش را لقمه به لقمه نخورد سیر نمی شود.

- کشاورز اگر مدت زیادی در مزرعه خود کار نکرده باشد، نمی تواند برداشت کند.

-در مورد خیلی چیزهای دیگر هم همینطور است.

تکرار مکرر یک عمل، نشانه آن است که فرد واقعاً می خواهد به هدف خود برسد. بنابراین،   بی وقفه تکرار کنید، هرگز خسته نشوید.»

سپس، بعد از اینکه خودم را خارج از بدنم دیدم. عیسی نازنین من

- مرا به همه جاهایی که

- وقتی روی زمین بود،

او عمل کرد، رنج کشید، دعا کرد و حتی گریه کرد. همه چیز در عمل بود، هر کاری که او انجام داد.

و خدای عزیزم به من فرمود:

«  دخترم، دختر وصیت عالی من، اراده من از تو می خواهد که در همه چیز شرکت کنی.

آنچه می بینید تمام اعمالی است که من روی زمین انجام داده ام.

اراده من ثمرات این اعمال را در حالت تعلیق نگه می دارد

-  چون موجودات حاضر به دریافت آنها نیستند،

-این تا حد زیادی به این دلیل است که آنها نمی دانند من چه کار کردم.

نمازهای شبانه پرشمار من را ببینید

- اشک های تلخ و - آه های سوزان برای نجات همه. آنها منتظرند تا میوه های خود را بر روی   موجودات بریزند.

دخترم، وارد آنها شو و بگذار وصیت من تو را از این   میوه ها غرق کند.

وصیت نامه من ذخیره می شود

تمام دردهای   کودکی ام

تمام اعمال درونی    زندگی  پنهان من

- که شگفتی های فیض و قداست هستند -،

تمام تحقیرها، شکوه ها و دردهای زندگی عمومی من،   ه

تمام دردهای پنهان   عشق من

ثمره آنها در انتظار است،

فقط تا حدی توسط موجودات جمع آوری شده است.

است

- در ارواح که در اراده من زندگی می کنند، و

-فقط در این روح ها،

که به طور کامل دانلود خواهد شد.

سپس وارد شوید

-در تمام اعمال من ه

-در دردهای من

تا اراده من تحقق کامل خود را در تو بیابد.

من نمی خواهم چیزی بین من و تو منتظر بماند.

همان طور که من می خواهم بتوانم هر آنچه را که می خواهم به تو بگویم.

من می خواهم اراده خودم را در تو پیدا کنم

به طوری که هیچ چیز مانع من نمی شود که هر آنچه را که می خواهم به تو بدهم.»

در حالی که عیسی با من اینگونه صحبت می کرد،

من هر یک از اعمال او را پشت سر گذاشتم و همه متحول شدم، پوشیده شدم.

اعمال او   ،

از   دعاهایش

از اشک هایش   و

از   جمله های آن

چه کسی می تواند تمام آنچه را که من از سر گذرانده ام بگوید؟

امیدوارم که عیسی عزیزم به من این فیض را عطا کند که کاملاً با اراده شایان ستایش او مطابقت کنم.

آمین

 تو حالت همیشگیم بودم 

ذهن فقیر من ناگهان خود را در یک روحیه بسیار بالا یافت. به نظر می رسید که الوهیت را می دیدم   و

-در دامان پدر آسمانی،

- ملکه مادر مرده، بی جان.

هر تعجبی داشته باشم به خودم می گویم:

"  مادر من مرده است، اما چه مرگ شگفت انگیزی: مردن در رحم خالقش!"

سپس، با بررسی دقیق تر، وصیت نامه مادر مریم را دیدم

- از بدنش جدا شد ه

-if trouvait dans les mains du Père celeste. Abasourdie, je n'arrivais pas à   comprendre.

Alors، une voix provenant du trône divin   dit:

«Elle est l'élue parmi tous les élus.

او   زیباست،

او تنها موجودی است که اراده خود را به ما داد و آن را   بی جان در شکم خود، در   دستان ما نهاد.

و اما ما در عوض، اراده خود را به او هدیه دادیم. ما نمی توانستیم به او هدیه ای بزرگتر بدهیم

زیرا کسب این اراده عالی به او قدرت داد

- آوردن کلمه به زمین ه

- برای آغاز رستگاری بشریت.

اراده انسان هیچ قدرتی برای جذب ما نخواهد داشت.

اما اراده ای الهی در این موجود بی نظیر ما را مسرور و تسخیر کرده است. قادر به مقاومت نیست،

- تسلیم التماس هایش شدیم و

ما کلمه را به زمین آوردیم.

"این را گفت، ما از شما انتظار داریم

بیا و روی زانوی دیگر پدر بمیر

همچنین وصیت خود را به ما بدهید

پس از آن، با دیدن مرده‌ات در دستانمان، گویی دیگر برای تو وجود ندارد،

- ما هدیه خود را به شما می دهیم و

- برای شما - یعنی برای اراده ما در شما - فیات ما دوباره روی زمین زندگی خواهد کرد.

ما به دو وصیت شما، وصیت مادر الهی و شما، به عنوان یک ودیعه گرانبها نگاه خواهیم کرد.

مناسب برای   باج دادن

- برای تمام اراده های انسانی دیگر.

سپس صدا دیگر   شنیده نشد.

من خودم را بر روی زانوی دیگر پدر در عمل بازدم آخرین نفسم دیدم.

سپس بدنم را دوباره پر کردم.

نمی توانم بگویم چه احساسی داشتم.

اما فقط می توانم بگویم که برای این کار با تمام وجودم دعا کردم

-اینکه مال من هیچوقت پیشم برنمیگرده

- باشد که فقط اراده خدا در من زندگی کند.

آه! این خواهد بود

مالک تمام اموال است،

عیسی را به خوبی در روح منعکس می کند،

همه چیز را در بر می گیرد و برای   کارهای آفرینش، رستگاری و   تقدیس او به سوی خدا باز می گردد.

می تواند هر کاری را انجام دهد، این ملکه است که بر همه چیز حکومت می کند.

بعداً   مادر بهشتی ام را با نوزادش عیسی در آغوش دیدم  . او را بوسید و روی سینه اش گذاشت تا از شیر خالصش به او شیر بدهد.

به او گفتم:

"مادر من، چیزی به من نمی دهی؟" اوه حداقل منو رها کن

- وقتی او را می بوسید، "من تو را دوست دارم" را بین دهان خود و عیسی قرار دهید،

- به طوری که "دوستت دارم" کوچک من هر کاری را که انجام می دهید همراهی می کند!"

او پاسخ داد:

"دخترم، این کار را بکن، "دوستت دارم" کوچکت را بپوش

- نه تنها روی لب های ما،

-اما در مورد هر چیزی که بین من و او اتفاق می افتد.

شما باید این را بدانید

- هر کاری که برای پسرم انجام داده ام،

- من این کار را برای ارواح که در اراده الهی زندگی می کردند نیز انجام دادم زیرا،

- در این اراده مقدس بودن،

- آنها می توانستند به اندازه عیسی از این چیزها لذت ببرند.

بنابراین وقتی پسرم را در آغوش گرفتم، همه این روح ها را در آغوش گرفتم. اگر می خواهید آنچه را که برای پسرم انجام داده ام برای شما تکرار کنم، مطمئن باشید که همیشه در اراده او باشید.

و من در حق شما سخاوتمند خواهم بود.»

پس از دو بازی دردناک که در محرومیت عیسی عالی من سپری شد، احساس کردم او در درونم حرکت می کند.

به نظرم می رسد که او درون من نشسته بود و سرش را روی شانه ام گذاشته بود و می توانست با من صحبت کند.

آن را روی خودم نگه داشتم و در کمال رها کردن، خودم را در نگرش گوش دادن قرار دادم.

انگار به من گفت:

"دخترمن،

اراده من چیزی بیش از غذای بدن است.

این

-به بدن نیرو می بخشد

- گرما را فراهم می کند،

- به اعضای خود حیات می بخشد،

- مقدار خون شما را افزایش می دهد،

- زنده ماندن هوش فرد ه

- او را به مشاغل جدید و فداکاری تشویق می کند.

کسانی که از تغذیه خوب بدن خود غافل هستند

- در تمام اندام خود احساس خستگی می کند،

-کمبود خون و گرما

- دارای هوشی است که تمایل به گیج شدن دارد،

- مستعد مالیخولیا و تنبلی است و خود را فدای چیزی نمی کند. بیچاره دلش برای زندگی تنگ شده!

این آنقدر درست است که

زمانی که فردی دچار یک بیماری کشنده است،

- تغذیه را متوقف می کند

- بدین ترتیب به سوی مرگ می رود.

همانطور که توسط حکمت ابدی مشخص شده است، روح نیز به غذا نیاز دارد  .

اراده الهی  برای او غذای   لذیذ است.

این غذا درست میکنه

قوی در تعقیب خیر   ه

سرشار از عشق به   خدایش

روح را پر از نشاط می کند و آن را هل می دهد

رشد در همه   فضایل،

انجام کارهای جدید   ه

 فداکاری های بزرگ  انجام دهید

در هوش فرد منعکس می شود.

او را به شناخت بهتر خالق خود و شباهت بیشتر به او سوق می دهد.

خون الهی در این روح فراوان است و حیات الهی را در آن رشد می دهد.

«همچنین   این غذا موجود است

- در هر زمان  ،

- با هر نفس،

- روز و شب، در همه چیز،

-هروقت که بخواهی.

برخلاف غذای بدن،

ما نباید ترس داشته باشیم که اگر زیاد مصرف کنیم، ممکن است اذیت شویم.

برعکس،   هر چه بیشتر می گیریم  ،

به علاوه یک مستحکم است   و

 هر چه بیشتر به تشبیه خالق  خود ایمان بیاوری  .

کسی   که هرگز   این غذا را نمی خورد

- برای همیشه در معرض مرگ  است.

در مورد   کسی که به ندرت آن را مصرف می کند  ،

او در خوبی ضعیف و متزلزل، در عشق سرد، در خون الهی فقیر است.

-زندگی الهی در او کم خون است.

- نور هوش او به قدری کمرنگ است که تقریباً هیچ چیز از خالق خود نمی داند

و بنابراین شباهت او به او ضعیف است.

- عدم نشاط در جستجوی خیر: گاهی صبر کم است، گاهی صدقه، گاهی دوری از همه چیز.

خلاصه، محروم از غذای اراده ام،

فضائل گویی در این شخص خفه شده است.

آه! اگر می‌توانستیم ببینیم روح از این غذای بهشتی محروم است، بر آن‌ها گریه می‌کردیم که بسیارند

- بدبختی ها ه

- زباله

که با آن پوشیده شده است!

درست است که   با موجودی عاری از تغذیه جسمانی همدردی کنیم  ،   زیرا به طور کلی،

این نتیجه کمبود پول برای بدست آوردن آن است.

اما روحی که خود را از غذای اراده من محروم می کند، مستحق محکومیت  است، زیرا از غذایی امتناع می ورزد.

-که به آن جان می دهد و

-که به صورت رایگان به او پیشنهاد می شود.

اندکی بعد، عیسی نازنینم با شنیدن مخالفت، تحقیر و غیره به من گفت:

«دخترم،   وقتی بدن حاوی خون بدی باشد که خوب را آلوده کند  ، لازم است

- استفاده از سوراخ ها،

- استفاده از زالو یا خون‌ریزی برای تخلیه خون بد.

در غیر این صورت این خطر وجود دارد که فرد تا پایان عمر فلج بماند.

به همین ترتیب  روحی که به طور مداوم از اراده من تغذیه نمی شود.

خطر ابتلا به انواع تمایلات بد.

توسل لازم است

به داروی   تحقیر   برای آشکار کردن تمایل بد عشق به خود،

نیش زالو برای آشکار کردن   تمایل  بد  شکوه بیهوده  ،

به خونریزی برای رهایی از   وابستگی های کوچک   به افراد خاصی که کار   نیک انجام می دهند.

در غیر این صورت، این روندهای بد می تواند ریشه دار شود.

همه خوبی هایی را که شخص انجام می دهد آلوده کند و

او را تا آخر عمر فلج کند   .

سوراخ کردن همیشه خوب است.

آنها نگهبانان قلبی هستند که نگه می دارند

خون پاک و - نیات روح به   راه درست.

اگر همه چیز   فقط به قصد انطباق با اراده من خوب  بود، سوراخ کردن لازم نبود.

زیرا اراده من محافظ در برابر همه گرایشات بد است.

نیش هم نقش تنبیه را بازی می کند

برای کسی که خود را به اندازه کافی از اراده من تغذیه نمی کند.»

امروز صبح، وقتی او آمد، عیسی نازنینم به من گفت:

دخترمن

بوسه تمام بهشت ​​را برایت می‌آورم. منو بوسید و ادامه داد:

"بهشت با ماندن در اراده من پژواک تمام اعمال من است، یعنی هر کاری را که انجام می دهم تکرار می کند."

سپس او ناپدید شد.

چند ساعت بعد   برگشت   و  افزود  :

«دخترم، بوسه ای را که به تو دادم به من پس بده.

در سرتاسر بهشت، مادر من، پدر آسمانی و روح القدس در انتظار این بازگشت هستند. در واقع، از آنجا که به اراده من یک عمل آنها موجودی را در تبعید متحد کرده است، آنها آرزوی بازگشت از این موجود را دارند، برای همین اراده».

با گفتن این حرف، دهانش را به دهانم نزدیک کرد و در حالی که تقریبا میلرزید، بوسیدمش.

این صدایی هماهنگ تولید کرد که قبلاً شنیده نشده بود،

-که خیلی بالا رفته و

- روی همه چیز و موجودات پخش شود. سپس با عشقی غیر قابل بیان به من گفت:

«چه زیباست عملی که در وصیت من انجام شده است! چه قدرت، چه عظمت، چه شگفتی!

به همه چیز در بهشت ​​و زمین و به همه آفرینش می رسد. ملائکه و اولیا به او ملحق می شوند.

چنین عملی باید بازگشت داشته باشد، در غیر این صورت،

- همه رنج خواهند برد

- دريافتند كه فعل الهي كه در آن شركت داشته اند بازنگشته است.

مانند صدای بلند، عملی که در وصیت من انجام شده است

ابتدا توجه همه را جلب کنید،

سپس تکرار می کند و به   آرامی خود را تکرار می کند. از طریق   او،

همه روحی را کشف می کنند که در اراده من عمل می   کند

آنها جلال و افتخار یک فعل الهی را دریافت می کنند.»

سپس او ناپدید شد.

در مورد من، من در اراده الهی ادغام شده ام.

- درد برای هر یک از ظلم هایی که مردم به عیسی من کردند، از اولین انسانی که به زمین آمد تا آخرین کسی که به آنجا خواهد آمد.

- درخواست بخشش برای این جرایم.

همینطور که این کار را می کردم با خودم گفتم:

«عیسی من، عشق من، برای من کافی نیست

-برای ناراحت کردن من و

- برای همه این تخلفات طلب بخشش کنید،

اما من دوست دارم همه گناهان را از بین ببرم

تا دیگر هرگز خودت را آزار ندهی». عیسی من در حال حرکت در درون من   به من گفت:

"دخترمن،

من برای هر گناهی که انسان مرتکب می‌شد، مجازات خاصی احساس می‌کردم و برای هر کدام یک بخشش برای مجرمان قائل بودم.

این   بخششها در وصیت من معلق  است و وقتی گناهکار از گناهی که مرتکب شده احساس درد کند،   درد من به او می پیوندد و فوراً به او عفو می کنم.

با این حال، چه تعداد به من توهین می کنند و هیچ دردی احساس نمی کنند!

ممنون دخترم

به اراده من بیای تا با دردها و بخشایشم همراهی کند. به اراده من سرازیر شوید و

- حفظ دردها و بخشش من،

- برای هر جرم "درد، بخشش" فریاد می زند، به طوری که

-من نه تنها عذاب می کشم و می بخشم، بلکه این

"فرزند اراده ام همراه من است."

در حالت همیشگی ام،

این احساس را داشتم که عیسی نازنینم در اندوه درونم خوابیده است.

احساس کردم نفسش مرده و شروع کردم به رنج کشیدن با او. بعد از مدتی رنج کشیدن با هم،

او به من گفت: دخترم، آن شخص

 به علاقه من فکر کن 

دلسوزی برای رنج هایم به من آرامش می دهد   :

احساس همراهی با یک شخص

- که من برای آن بسیار رنج کشیده ام و

-این که من خیلی دوستش دارم، رنجم را تسکین می دهد   .

از طرفی اگر تنها بمانم، بدون کسی

- حکمم را به چه کسی بسپارم ه

- که میوه رنج هایم را در آن بریزم،

من از رنج و عشقم احساس ظلم می کنم.

پس وقتی عشق من دیگر ماندگار نیست، به سراغت می آیم

- عشق من را e

- برای تکرار تمام آنچه در انسانیت خود انجام داده ام و رنج کشیده ام.

باشد که موجودی شور و شوق من را زنده کند

که دیگری تنها با همدردی با رنج من به علاقه من می اندیشد،

برای من تفاوت وجود دارد

* در حالت اول من موجود را حس می کنم

-واقعاً آنچه را که تجربه کرده ام زندگی می کند و

- زندگی الهی را به من باز می گرداند و

* در دومی، من به سادگی همراهی یک موجود را احساس می کنم.

اما آیا می دانید   واقعاً در چه کسانی می توانم عشق خود را تکرار کنم؟ در فردی که اراده من را مرکز زندگی خود قرار داده است.

«  وصیت من یک عمل ساده است   و نه توالی اعمال.

این عمل ساده گویی در نقطه ای ثابت است که هرگز حرکت نمی کند: ابدیت.

- محیط آن آنقدر زیاد است که هیچ چیز نمی تواند از آن فرار کند.

او اولین عمل است، فعل ابدی.

-همه چیز از او می آید.

-با یک آغوش همه چیز و همه را در آغوش بگیر.

خلقت، رستگاری و تقدیس عملی برای اراده من است.

او این قدرت را دارد که همه اعمال را از آن خود کند، گویی که یکی هستند.

«  موجودی که در اراده من زندگی می کند، این عمل ساده را در اختیار  دارد.

-بنابراین جای تعجب نیست که شما در مصائب مصائب من شرکت می کنید.

او از طریق همین عمل ساده خود را با خالق خود در عمل   آفرینش متحد می کند.

یکی شدن با خدای خود،

او با او می آفریند و بدین ترتیب در شکوه خلقت و   خالق مشارکت می کند.

او همه   چیزهای آفریده شده را مانند خود دوست دارد.

با هجوم عشق به   خدایش گفت:

"آنچه مال توست مال من است و آنچه از آن من است مال توست. جلال و عزت و عشق برای خالق من!"

با این عمل ساده، این موجود رستگاری را از آن خود می کند.

- رنج هایم را چنان بر تن او نهاد که گویی مال اوست.

با هر کاری که انجام داده ام مرتبط است: دعاهایم، حرف هایم و کارهایم. او سرشار از عشق به من است، با رنج و ترمیم من همدردی می کند. با همین عمل ساده همه چیز را پیدا می کند، همه چیز را تصاحب می کند و «دوستت دارم» خود را همه جا می گذارد.

به همین دلیل است که زندگی در اراده من اعجوبه عجایب  است.

خدا و همه بهشت ​​از دیدن موجودی کوچک که در همه چیز خالقش شنا می کند خوشحال می شوند.

مثل پرتوی از آفتاب در همه جا و در همه جا پخش می شود.

در نتیجه

- حتی به قیمت جانت، هرگز این عمل ساده وصیت من را ترک نکن،

مثل این

-که از طریق تو می توانم انجام دهم

آفرینش، رستگاری و تقدیس.

حتی   در طبیعت  ، چیزهایی وجود دارد که این عمل ساده را تقلید می کند.

- در بهشت  ​​از آنجایی که خدا آفریده است  ،   خورشید   همیشه همان کار ساده را انجام می دهد.

نور و گرمای آن چنان به هم مرتبط هستند که جدایی ناپذیرند. او دائماً در حال تقسیم منافع خود به موجودات است.

اگرچه به نظر می رسد که فقط یک عمل ساده انجام می دهد، اما محیط نور آن به حدی است که تمام زمین را در بر می گیرد.

در آغوش خود اثرات بی شماری ایجاد می کند که زندگی و شکوه همه چیزهای آفریده شده را می سازد.

او مراقب همه گیاهان است:

برای یکی رشد را تضمین می کند، برای دیگری رسیدن میوه ها، برای دیگری شیرینی،

به عطر دیگری

می توان گفت   که تمام زمین روی خورشید زندگی می کند   و هر گیاهی، حتی کوچکترین تیغ ​​علف، رشد و میوه خود را دریافت می کند.

با این حال

-  هرگز تغییر نمی کند

-بیمار شکوه خود را از یک عمل ساده ای که دائما انجام می دهد به دست می آورد.

انسان   نیز چیزی شبیه به یک عمل ساده دارد:

ضربان قلبش  .

اینها یک عمل ساده را تشکیل می دهند:

قلب چیزی جز تپیدن بلد نیست

زندگی انسان با ضربان قلب آغاز می شود.

اثرات ضربان قلب بیشمار است:

- قلب با ضربان، خون را در سراسر بدن از جمله دورترین نقاط آن به گردش در می آورد.

 قدرت می  بخشد

پاها تا بتوانند راه بروند، دستها تا بتوانند کار کنند، دهان تا او بتواند صحبت کند،

به مغز تا بتواند فکر کند؛

به کل   فرد گرما و نیرو می بخشد.

همه چیز به ضربان قلب بستگی دارد.

- اگر دچار کمبود شوند،

فرد انرژی خود را از دست می دهد و میل به کار کردن، هوش او ضعیف می شود،

پر از مشکلات است: بی حالی عمومی.

و اگر قلب از تپیدن باز ایستاد، خود زندگی نیز   متوقف می شود.

قدرت تکرار مداوم عمل   بسیار عالی است.

این به ویژه در مورد خدای ابدی صادق است که همه چیز را به موجب یک عمل ساده انجام داده است.

این عمل ساده گذشته، حال و آینده ای ندارد. کسی که در اراده من زندگی می کند آنجاست.

همچنین،

- در انسان قلب دائما می تپد،

-  اراده من بی وقفه در اعماق روح می تپد، اما فقط یک ضرب.

بنابراین او اراده من را به روح منتقل می کند

- زیبایی او، - تقدس او، - قدرت او، - عشق او، - خوبی او، - خرد او.

این عمل اراده من بهشت ​​و زمین را محصور می کند. همانطور که در مورد گردش خون،

- اثرات آن به همه چیز می رسد،

-از جمله بلندترین و دورافتاده ترین مکان ها.

این عمل با نشاط عمل می کند و بر همه چیز حکمرانی می کند: اعجوبه ای که فقط یک خدا می تواند آن را انجام دهد.

این عمل باعث می شود ما کشف کنیم

- آسمان های جدید،

- اعماق فیض جدید، e

- حقایق شگفت انگیز

اگر کسی از روح بپرسد که این همه از کجا می آید، او پاسخ می دهد:

"دوست داشته باش

- خورشید با نور و گرمای خود،

- ضربان قلب در انسان، ه

- عمل ساده خدای ابدی،

من فقط یک کار را انجام می دهم: مدام

- من اراده خدا را برآورده می کنم

- من در این ویل زندگی می کنم.

این راز و رضایت من است.» پس از این سخنان، عیسی ناپدید شد.

مدت کوتاهی پس از آن که با عیسی کوچک در آغوش خود را بیرون از بدنم دیدم.

او بسیار رنگ پریده بود و می لرزید،

- لب هایش آبی بود،

- سرد و بسیار خسته بود، تا حد ترحم.

انگار به آغوش من پناه برده بود تا از او محافظت کنم. آن را روی قلب فشار دادم تا گرم شود.

-دست کوچولو و پاهای کوچولوشو تو دستام گرفتم و

-آنها را فشار دادم تا دیگر تکان نخورند.

-بارها و بارها بوسیدمش و

-بهش گفتم خیلی دوستش دارم.

در حالی که من این کار را انجام می دادم،

- رنگ ها را پس گرفت و از لرزش دست کشید.

- کاملاً بهبود یافتم و بیشتر به من فشار آورد.

سپس، همانطور که فکر می کردم همیشه با من خواهد ماند،

با تعجب دیدم که از زانوهایم پایین می آید.

پس در حالی که بازویش را گرفته بودم شروع به گریه کردم و گفتم:

"عیسی، کجا می روی؟ چگونه ممکن است؟ آیا مرا ترک می کنی؟" گفت: من باید   بروم.

تکرار کردم: کی برمیگردی؟ گفت: سه سال دیگر. سپس شروع به   دور شدن کرد.

درد من شدید بود در میان گریه ها و تشنج هایم با خودم تکرار کردم:

"من تا سه سال دیگر او را نخواهم دید! وای خدای من، چه کار کنم؟"

اما peine était si grande que j'en perdis connaissance et je ne pouvais plus rien entendre.

Par la suite، ayant repris connaissance، les yeux à peine ouverts، je vis qu'il était revenu et qu'il remontait sur mes genoux.

Se blottit sur moi et me caressa avec ses petites mains, m'embrassa et me répéta:

"کالم توئی، آرام توئی، ماشین نه ته کویته پس."

آویز qu'il me disait cela، je sentis que je revenais à la vie. اتاق خواب، je réintégrai mon corps،

mais avec une telle peur que je me sentais mourir.

Privée de mon doux Jésus، je vivais des jours très amers.

La pensée de ne plus le revoir hantait cruellement mon cœur:

"آه! عیسی، تو به من می گوییم که واقعاً به آن علاقه دارم! Mes peines از même celles de l'enfer پیشی می گیرد،

étant donné que، n'ayant pas en eux la semence de amour، les damnés te fuient.

Ils n'aspirent pas à t'embrasser puisque leurs souffrances seraient aggravées par ta presence.

Quand on hait d'amore, on ne recherche pas la present de la personne que l'on hait.

Ainsi, pour les damnés, the private de toi est plus tolérable.

"Mais, pour moi, malheureuse que je suis, c'est tout le contraire:

je t'aime، je sens la semence de amour jusque dans mes os، mes nerfs et mon sang.

- بیش از چهل سال زندگی مشترک،

-یادت نمیاد تمام وجودم رو پر از حضورت کرده باشم؟ از تو محرومم، از همه چیز خالی می شوم:

-استخوانم، اعصابم و خونم پشت سرت آه می کشند.

در من ناله ای مداوم است که مرا عذاب می دهد:

تمام وجودم می خواهد کسی را پیدا کند که آن را پر کرده است.

«آیا دلشکستگی بی رحمانه ای را نمی بینی که وجود بیچاره من بر آن سنگینی می کند؟

آه! در جهنم، وجود ندارد

- این دردهای وحشتناک،

-از این دلشکستگی های بی رحمانه،

- از این غیبت یک خدای صاحب و دوست داشتنی!

آه! عیسی، به سوی کسانی برگرد که تو را دوست دارند، به بدبخت ترین بدبخت ها برگرد. به کسی که فقط برای تو ناراضی است، فقط برای تو.

آه! می توانم بگویم: تنها تو مرا ناراضی کردی. من هیچ بدبختی دیگری نمی دانم!»

همانطور که در این دریای غم انگیز محرومیت شنا کردم

مکث کردم تا به   رنج های قلب عیسی خود فکر کنم

تا آنها را با قلب بیچاره خود مقایسه کنم.

اما به جای اینکه در فکر مصائب عیسی ام آرامش پیدا کنم، رنج های خودم بیشتر شد.

این باعث شد فکر کنم که رنج های من بیشتر از رنج های عیسی من است، زیرا،

- اگرچه بسیار بزرگ است، اما رنج های او توسط موجودات محدودی بر او وارد می شود.

- در حالی که مال من برای یک موجود نامتناهی است، یک خدا.

در واقع

عیسی نمی تواند رنج رها شدن از سوی خدا را تحمل کند،

و نه می تواند خودش را رها کند. بنابراین، نمی تواند   آسیب ببیند

رنجی که بر همه   رنج ها غلبه می کند،

از خدایی محروم شدن

حتی قلب سوراخ شده او نیز نتوانست این رنج را تحمل کند.

به علاوه، هر چقدر هم که رنجی که مخلوقات بر او تحمیل کرده اند،

- از حاکمیت او کم نکن،

- فی نفسه آن را کاهش ندهید، e

- او را از باقی ماندن موجودی ابدی، عظیم، نامتناهی، دوست‌داشتنی و دوست‌داشتنی که هست بازدارید.

در مورد من، من هیچ حاکمیت یا سلطه‌ای ندارم و با محرومیت از عیسی، احساس می‌کنم کوچک و نابود شده‌ام:

«پس، یا عیسی، می‌بینی که چقدر رنج‌های من از تو بیشتر است.

آه! بدانید که موجودات رنج آور باعث شما می شوند. اما تو رنج را نمی دانی

که یک خدا می تواند برای   مخلوقاتش ایجاد کند،

 چقدر محرومیت شما می تواند برای آنها دردناک  باشد!»

آنچه در بالا نوشتم ایده خوبی از افکار احمقانه ای است که ذهن فقیر من را سرگرم کرده است.

با خود فکر کردم که هیچ رنجی را نمی توان با رنج محرومیت از عیسی مقایسه کرد: رنجی بی اندازه، بدون آغاز و پایان. هر چقدر عیسی بزرگ باشد، رنج غیبت او بزرگ است.

در نتیجه این افکار، قلب بیچاره من بی جان شد.

برای اینکه به این افکار احمقانه ادامه ندهم، سعی کردم از مقایسه رنج های خود با عیسی دست بردارم و ادامه دهم.

به او التماس کردم که قدرتش را به من بدهد.

رنج محرومیت از عیسی

لهجه ای اسرارآمیز و الهی دارد که رنج های دیگر ندارند،

باری سنگین تر از تمام رنج های دیگر   دارد،

پس به عیسی دعا کردم که

به خیر او رنج مرا بپذیر و آن

او از طریق او بزرگترین فیض ها را به من عطا می کند:

"مقدس ترین وصیت او را به همه بشناسان، و

"که با لهجه اسرارآمیز و الهی خود،

- در همه دل ها طنین انداز می شود و آنها را به زندگی در آن فرا می خواند،

- با سنگینی خود اراده، امیال و گناهان انسان را درهم می شکند، به طوری که

- همه می توانند آن را بشناسند و دوست داشته باشند، و

- معنی از دست دادن خدا را درک کنید.

اما چگونه می توانم تمام آنچه را که در ذهنم می گذرد یادداشت کنم؟

خیلی طولانی می شد و به علاوه ترجیح می دادم ساکت باشم. اما اطاعت غالب شد و مجبور شدم   ادامه دهم.

با این حال، در نهایت احساس خستگی و ناتوانی در ادامه کار داشتم.

سپس   عیسی نازنین من از درون برخاسته است.

او همه از پا افتاده بود و دهانش پر از خون بود.

خون آنقدر زیاد بود که به سختی می توانست صحبت کند. با نگاهی غمگین از من کمک خواست. در مواجهه با رنج او، رنج خود را فراموش کردم - در واقع چون او با من بودم، دیگر عذاب نمی کشیدم - و از او التماس کردم که مرا با او عذاب دهد.

پس از مدتی رنج کشیدن، خون از دهانش ناپدید شد.

وقتی دیدم نبودش چقدر به دلم نشست،

او مرا در آغوش گرفت و درونم را دراز کرد تا مرا از خودش پر کند.

او به من گفت:

«بیچاره دختر چقدر ضعیف شدی!