کتاب بهشت

 http://casimir.kuczaj.free.fr/Orange/perski.html

 جلد 8

تو حالت همیشگیم بودم عیسی مبارک نیامده بود. من تعجب کردم

چه عملی است که خداوند را بیشتر خشنود می کند و

-چه کسی بیشتر می تواند او را تشویق کند که بیاید:

پشیمانی از گناهان یا تسلیم صبر.

در حالی که به این افکار مشغول بودم، کوتاه آمد و   به من گفت  :

"دخترمن،

زیباترین کار و چیزی که من بیشتر دوست دارم این است

- رها شدن کامل در اراده من،

- رها شدن چون روح فراموش می کند که وجودش وجود دارد، در حالی که هر چه در آن است اراده الهی است.

حتی اگر درد برای گناهان باشد

قابل   ستایش است

وجود شخص را از بین نمی برد.

اما خود را کاملاً به اراده من بسپار

- وجود خود را از بین می برد و

- او را به تصرف مجدد وجود الهی سوق می دهد.

با تسلیم شدن در اراده من، روح به من افتخار بیشتری می بخشد زیرا

-او هر چیزی را که بتوانم از آن موجود بخواهم به من می دهد و

- به من این امکان را می دهد که آنچه را که از من بیرون آمده است را به درون خود بازگردانم.

بنابراین روح تنها چیزی را که باید داشته باشد، پیدا می کند، یعنی

-خداوند

-با همه چیزش.

تا زمانی که او به طور کامل در اراده خدا بماند،

- روح صاحب خداست.

اگر وصیت من را ترک کند، می یابد

- وجود شخصی او

- با تمام شرارت های فاسد طبیعت ".

امروز صبح احساس می کردم که متوقف شده ام، نمی توانم به جلو یا عقب بروم.

به عیسی گفتم:

"خداوندا، نمی توانم بگویم که چه احساسی دارم، اما این برای من عذاب نمی دهد. چه من آخرین نفر باشم، چه هنوزم یا جلوتر،

تا زمانی که من در اراده تو هستم، همیشه   خوب هستم.

هر جا که هستم،

اراده تو همیشه مقدس است و من همیشه خوبم.

در همین لحظه عیسی مبارک آمد و   به من گفت  :

«دخترم،   شجاعت!

اگر احساس آرامش می کنید نترسید. اما   مراقب باشید

- برای استراحت در وصیت من،

- بدون ترک آن در هر صورت.

من هم در تو استراحت می کنم، اما،

در   یک چشم به هم زدن،

من بیش از آنچه سال ها و سال ها انجام داده ام انجام می دهم.

می بینید، برای دنیا به نظر می رسد که من ایستاده ام

چون از آنجایی که او مستحق مجازات شدید است و من نه، به نظر نمی‌رسد حرکتی داشته باشم.

با این حال، اگر عصا را در دست بگیرم، خواهید دید که در تمام این توقف ها چه اتفاقی می افتد.

برای شما هم باید همینطور باشد: همیشه در اراده من باقی بمانید،

- اگر دیدی که او می خواهد جلوی تو را بگیرد، بس کن و به اراده من شادی کن.

- اگر دیدی که اراده من از تو می خواهد که راه بروی، در او قدم بزن

پس تو با من راه خواهی رفت و همان اراده من را خواهی داشت. پیوسته در نظم اراده من بمان،

- اگر ساکن هستید یا در حال حرکت هستید. و شما همیشه خوب خواهید بود.

داشتم در مورد یک قدیس می خواندم

- که همیشه به فکر گناهانش بوده و

- که از خداوند برایشان پشیمانی و آمرزش خواستند. فکر کردم:

«چه فرقی بین من و این قدیس!

من هرگز به گناهان خود فکر نمی کنم و این مقدس همیشه به گناهان خود فکر کرده است. بدیهی است که من اشتباه می کنم. "

در آن لحظه احساس کردم عیسی در درون من حرکت می کند. گویی از طریق نوری   به من گفت  :

"احمق، احمق! نمی‌خواهی بفهمی؟

چه زمانی اراده من باعث ایجاد گناه و نقص شد؟ اراده من همیشه مقدس است و روحی که در آن زندگی می کند قبلاً مقدس است.

او از اراده من لذت می برد، خود را با آن تغذیه می کند و به هر چیزی که در آن وجود دارد فکر می کند، حتی اگر این روح در گذشته اشتباه کرده باشد.

زیرا در زیبایی، قداست و بیکران اراده من یافت می شود،

- زشتی گذشته خود را فراموش کند

- او فقط به حال فکر می کند،

مگر اینکه اراده من را ترک کنی

در این مورد

-چون به وجود خود بازگشته است

- جای تعجب نیست که او گناهان و بدبختی های خود را به یاد می آورد.

به خاطر داشته باشید که،

- در وصیت نامه من،

-این افکار گناه و نفس نمی توانند وارد شوند.

اگر روح آنها را احساس کند، یعنی

که در من پایدار و به خوبی ثابت نیست   ،

اما بگذار گاهی مرا ترک کنم.

بعد از آن در حالت همیشگی خودم بودم. عیسی را برای مدت کوتاهی دیدم.

او به من گفت  :

"دخترم، حقیقت،

- حتی اگر مورد آزار و اذیت قرار گیرد،

-نمی تواند کمک کند اما آن را به عنوان چنین تشخیص دهد.

و زمانی خواهد رسید که حتی حقیقت جفا شده شناخته و محبوب خواهد شد.

در این روزهای غم انگیز،

-همه چیز دروغ و فریب است و

-برای اینکه حقیقت حکومت کند، انسان نیاز به ضرب و شتم و نابودی دارد.

بخشی از مجازات از طرف خود مردان خواهد بود

که یکدیگر را نابود خواهند کرد. مجازات های بیشتری از من خواهد آمد   ،

- به ویژه برای فرانسه

جایی که آنقدر مرگ و میر وجود خواهد داشت که تقریباً خالی از سکنه خواهد شد.»

فکر کردم:

چقدر حالم بد شد!

اما خداوند نه مرا ملامت می کند و نه اصلاح می کند.» در حالی که اینطور فکر می کردم، احساس کردم عیسی در درونم حرکت می کند و   به من گفت  :

دخترم، ادامه بده، ادامه بده! اگر مهربانی و مهربانی و رحمت باشند.

آنها همچنین عدالت، صلابت و قدرت هستند!

اگه دیدمت

-پسرفت یا

- تو پس از تمام لطف هایی که به تو داده ام، ارادی مرتکب اشتباه می شوی، تو مستحق ضربه ای هستی و در واقع، من تو را خواهم زد.

اگر این کار را نکنم، خودت می‌توانی دلیلش را بفهمی. به همین ترتیب، اگر من همیشه با شما صحبت نکنم،

برای این است که بتوانید در ذهن خود در مورد حقایقی که به شما آموخته ام تعمق کنید.

داخل خانه خود را وارد کنید، به من بپیوندید.

و من همیشه با تو خواهم بود تا در تو عمل کنم. "

تو حالت همیشگیم بودم

من خودم را با عیسی دوست داشتنی ام بیرون از بدنم دیدم.

با دیدن تاج خار او، تاجش را برداشتم و با دو دست روی سرم گذاشتم و محکم فشار دادم.

اوه! چقدر احساس کردم خارها در وجودم نفوذ کردند!

با این حال، از رنج کشیدن برای کاهش رنج عیسی احساس خوشحالی کردم.

به او گفتم:

"عیسی خوب من، به من بگو آیا هنوز زمان زیادی تا اینکه مرا به بهشت ​​ببری باقی مانده است."

او پاسخ داد  :   در واقع، بسیار کم است. تکرار می کنم:

"کوچولوی شما ممکن است فقط ده یا بیست سال داشته باشد. من قبلاً به چهل رسیده ام.

دو سال."

او گفت:

"این درست نیست.

سالهای شما شروع نشد تا اینکه قربانی شدید.

مهربانی من تو را صدا زد

می توان گفت که از آن لحظه به بعد، واقعاً زندگی را شروع کردید. همانطور که من تو را به زندگی بر روی زمین فراخواندم.

بنابراین، در یک زمان بسیار کوتاه، من شما را به زندگی من در بهشت ​​فرا خواهم خواند. "

در این زمان،

دو ستون از دست عیسی مبارک بیرون آمد که سپس یکی شد.

این ستون ها را محکم روی شانه هایم گذاشت.

جوری که نمیتونم از پایین بیرون بیام

وقتی مرا پیش خود صدا کرد،

-کسی نیامد که پشتش را زیر این ستون ها بگذارد و

- در دستانش آویزان ماند.

در آن لحظه قتل عام های مختلف در راه بود.

من فهمیدم که   این   ستون ها   نمایانگر   کلیسا و   جهان است  .

-که از مقدس ترین دستان عیسی بیرون آمد و

در زخم های مقدس او نگهداری می شوند.

آنها همیشه آنجا خواهند بود.

ولی

- اگر عیسی خوب نتواند آنها را کجا بگذارد،

- خیلی زود از گرفتن آنها در دستش خسته می شود. مراقب بدبختی های وحشتناکی باشید که اتفاق می افتد!

این بدبختی ها آنقدر زیاد است که فکر می کنم بهتر است در مورد آنها صحبت نکنم.

عیسی که در حالت همیشگی من بود، کوتاه آمد و بدون فکر کردن به او گفتم: «خداوندا، دیروز داشتم اعتراف می‌کردم، اگر می‌مردم و می‌دیدم که اعتراف گناهان را می‌بخشد، آیا مستقیماً مرا به بهشت ​​نمی‌بردی. ؟"

او به من گفت  :

«دخترم، درست است که اعتراف گناهان را می بخشد.

با این حال، مطمئن ترین و مطمئن ترین راه برای فرار از برزخ عشق است. عشق باید شور غالب روح باشد:

-عشق در افکار

-عشق در کلمات

-عشق در عمل

همه چیز، مطلقاً همه چیز، باید در عشق پیچیده شود!

بنابراین عشق مخلوق، با دریافت که روح کاملاً عشق است، عشق مخلوق را در خود جذب می کند.

در واقع   برزخ کاری جز این ندارد

برای پر کردن خلاءهای عشق موجود در روح

و وقتی این شکاف ها پر شد، روح تسلیم بهشت ​​می شود.

اگر چنین شکافی در روح نباشد، در برزخ کاری ندارد».

من در حالت همیشگی خود بودم که عیسی مبارک آمد و به من گفت:

دخترمن

نشانه واقعی این است که یک روح در اراده من زندگی می کند،

این است که در هر شرایطی در آرامش باقی می ماند.

اراده من بسیار کامل و مقدس است

که نمی تواند حتی سایه تحریک را ایجاد کند.

اگر در تناقضات، ناراحتی ها یا تلخی ها،

- روح احساس ناراحتی می کند،

او نمی تواند بگوید که در اراده من است.

اگر او احساس می کند که ناامید شده و در عین حال مشکل دارد،

او می تواند بگوید که حداکثر در سایه اراده من است.

روحی که خارج از اراده من است، این همه آشفتگی را احساس می کند،

اما نه روحی که در اراده من است.

وقتی با کسی در مورد اراده الهی صحبت کردم، تأیید می کردم که اگر شخصی در اراده الهی است و احساس خشکی می کند، باید آرامش خود را حفظ کند.

بعداً، در حالی که من در حالت عادی خود بودم، عیسی مرا اصلاح کرد و گفت:

دخترمن

وقتی از اراده من صحبت می کنید بسیار مراقب باشید.

زیرا اراده من آنقدر خوشحال است که سعادت ما را تشکیل می دهد.

از سوی دیگر اراده انسان بسیار ناگوار است

- اگر می توانست وارد اراده ما شود،

شادی ما را از بین می برد و علیه ما جنگ می کرد.

نه خشکی، نه وسوسه، نه نقص، نه تلاطم و نه سرما نمی توانند با اراده من همزیستی کنند.

چون سبک است و تمام طعم ها را در خود دارد.

اراده انسان چیزی نیست جز قطره کوچکی از تاریکی که پر از چیزهای ناپسند است  .

بنابراین اگر روحی در اراده من باشد، به محض ورود به آن، در تماس خودش،

- قطره کوچک تاریکی او توسط نور من حل شده است تا این نور بتواند در او ساکن شود.

گرمای اراده من سردی و خشکی آن را از بین برد. ذوق الهی من بی مزه ای آن را از بین برده است.

و شادی من او را از غم رها کرد.

از آنجایی که در حالت همیشگی خودم بودم، خودم را بیرون از بدنم در یک کلیسا دیدم،

و فکر کردم زنی بسیار زیبا را دیدم که سینه هایش چنان پر از شیر بود که به نظر می رسید در حال ترکیدن هستند.

بانو با من تماس گرفت و به من گفت:

دخترم، این نشان دهنده وضعیت کلیسا است.

همه اش سرشار از تلخی درونی است و علاوه بر این، در آستانه چشیدن تلخی بیرونی است.

شما کمی رنج بکشید که این تلخی ها کم شده است. "

پس از گفتن این سخن، سینه های خود را باز کرد و در حالی که با دستان خود گلدانی درست کرد، آنها را از شیری پر کرد که به من داد تا بنوشم.

خیلی تلخ بود و آنقدر عذابم داد که نمی دانم چطور بگویم.

در آن لحظه، من افرادی را دیدم که درگیر یک انقلاب بودند، وارد کلیساها می شدند، محراب ها را برمی داشتند، آتش می زدند، سعی می کردند کشیشان را بکشند.

شکستن مجسمه ها و هزاران توهین و توهین دیگر.

در حالی که آنها این کار را می کردند، خداوند مجازات های دیگری را از بهشت ​​فرستاد. بسیاری کشته شدند.

به نظر یک سرزنش عمومی علیه بود

کلیسا، دولت و در میان خود مردم. من ترسیده بودم.

به سوی بدنم برگشتم و خود را در حضور ملکه مادرمان با همراهی سایر مقدسین دیدم.

آنها به عیسی مسیح دعا کردند تا من را رنج دهد.

به نظر می رسید که عیسی به آنها توجهی نمی کند، اما آنها اصرار می کردند.

عیسی خجسته و مبارک گفت: "مرا اذیت نکن وگرنه آن را با خود خواهم برد!"

به نظر می رسد کمی رنج کشیده ام.

می توانم بگویم در مجموع در چند روز اخیر که در حالت همیشگی ام بودم، فقط انقلاب و مجازات دیده ام.

عیسی مبارک تقریباً همیشه کم حرف بود و گهگاه فقط چیزهایی از این قبیل می گفتم:

دخترم، به من خشونت مکن، وگرنه تو را وادار می‌کنم که این حالت را ترک کنی.

پس جواب دادم: «زندگی من و تمام زندگی من، اگر می خواهی آزاد باشی تا هر کاری را که می خواهی انجام بدهی، مرا با خود ببر.

بنابراین شما می توانید آنچه را که می خواهید انجام دهید."

این روزها برای رویارویی با حضرت عیسی صبر زیادی لازم است.

در حالی که در حالت همیشگی خود بودم، عیسی برای لحظه ای کوتاه آمد و   به من گفت  :

"دخترمن،

تا فیض من به روح دسترسی آزاد داشته باشد،

- باید در دنیا باشد

گویی چیزی جز خدا و خودش نبود.

زیرا هر فکر یا امر دیگری بین روح و خدا به وجود می آید و مانع می شود

- فیض وارد شدن به روح ه

روح برای دریافت فیض. "یک روز دیگر   به من گفت  :

«دخترم، چیزی که بیشتر شور و شوق من را تازه می کند، نداشتن عزم است.

آه! آنها کاملا شل از

نه تنها به تعهدات خود در بین خود عمل نکنند،

بلکه نسبت به   من

و تنها با من است که به این همه نامردی و ناسپاسی می رسند، حتی اگر بدانند که من از این بابت رنج زیادی می کشم.

یه وقتایی قول میدن و

لحظه بعد از عهد خود سرپیچی کردند.»

من روزهای بسیار تلخی را در محرومیت مداوم عیسی خود زندگی می کنم.

در بهترین حالت، به صورت سایه یا رعد و برق و تقریباً همیشه با تهدید به مجازات همراه است.

خدایا چه جهنمی! انگار دنیا تکان خورده همه در حالت شورش و کشتن یکدیگر هستند.

به نظر می رسد که خداوند فیض خود را پس می گیرد و انسان ها مانند حیوانات وحشی می شوند.

بهتر است سکوت کنم زیرا صحبت کردن در مورد این چیزها روح بیچاره من را که کاملاً پر از تلخی است تشدید می کند.

امروز صبح کوتاه آمد و   به من گفت  :

«همه کارهای خدا کامل است و کمال آنها معلوم است.

- گرد بودن آنها یا حداقل

-به ساخت آنها

بنابراین، هیچ سنگی در اورشلیم بهشتی یافت نمی شود.

- که گرد یا مربع نیست.

چیزی نفهمیدم تا اینکه به طاق آسمانی نگاه کردم، متوجه شدم ستاره ها، خورشید و ماه شکلی گرد دارند.

زمین هم گرد است.

با این حال، من نمی توانستم معنای همه اینها را بفهمم.

عیسی افزود  :

"گردی در همه اجزای آن یکسان است، روح نیز برای کامل بودن،

باید در همه شرایط یکسان باشد،

- در رفاه یا بدبختی،

-در شیرینی یا تلخی

باید در همه چیز یکسان باشد تا مانند یک جسم گرد باشد. در غیر این صورت، اگر روح در همه چیز با خودش مساوی نباشد،

- او نمی تواند، زیبا و مهربان، به اورشلیم آسمانی وارد شود،

- او نمی تواند وطن مبارک را مانند ستاره آراسته کند.

پس هر چه نفس در همه چیز یکسان باشد به کمال الهی نزدیکتر می شود».

من در حالت همیشگی خود بودم و عیسی مبارک نمی آمد.

مضطرب بودم

-از غیبت او ه

-حتی از فکر

که حالت قربانی من دیگر نمی تواند خواست خدا باشد.

به نظرم می رسید که در پیشگاه خدا حالت تهوع آور شده بودم و فقط سزاوار وحشت بودم.

در حالی که فکر می کردم ناگهان آمد و   به من گفت  :

دخترم، هر که خودش را انتخاب کند، حتی برای یک لحظه،

- فیض را رد می کند،

-او استاد خودش است

-خداوند بنده اش را می کند».

سپس   افزود  :

«  اراده خدا   ما را وادار می کند که خدا را تصرف کنیم.

اطاعت   کلید   باز کردن در و تصرف آناست.» سپس او ناپدید شد.

در ادامه وضعیت محرومیت و در نتیجه با اندک رنجی با خود گفتم:

«من نه تنها از عیسی محرومم، بلکه از نعمت رنج نیز محرومم.

خدایا، تو می خواهی مرا تسلیم آتش و شمشیر کنی و دو چیز را که برای من عزیزترین است و زندگی واقعی من را تشکیل می دهد لمس کنی:

عیسی و صلیب  .

اگر برای عیسی، من برای ناسپاسی خود نفرت دارم، فقط این است که او نمی آید.

اما تو، کراس، من با تو چه کردم که اینقدر وحشیانه ترکم کردی؟ آه! مگه همیشه وقتی اومدی ازت استقبال خوبی نکردم؟

آیا همیشه با شما مانند یک همراه وفادار رفتار نکردم؟

آه! به یاد دارم که آنقدر تو را دوست داشتم که نمی دانستم چگونه بدون تو زندگی کنم و گاهی تو را به خود عیسی ترجیح می دادم. نمی دانم با من چه کردی که دیگر نتوانم بدون تو زندگی کنم.

به هر حال من را ترک کردی! درست است که تو به من خیر زیادی کردی:   تو راه، در، اتاق، راز و نوری بودی که می توانستم   عیسی را در آن بیابم  .

برای همین خیلی دوستت دارم. و اکنون همه چیز برای من تمام شده است! "در حالی که من چنین فکر می کردم،   عیسی مبارک   برای مدت کوتاهی آمد و   به من گفت  :

«دخترم،   صلیب بخشی از زندگی است.

فقط کسانی که زندگی خود را دوست ندارند صلیب را دوست ندارند. زیرا تنها از طریق صلیب بود که الوهیت را به انسانیت گمشده پیوند زدم.

تنها صلیب است که رستگاری را در جهان ادامه می دهد،

پیوند زدن به الوهیت هر   که آن را دریافت کند.

و اگر کسی آن را دوست ندارد، به این معنی است که او چیزی نمی داند.

-خواص،

-کاملا،

- به عشق خدا ه

-به زندگی واقعی

یک مرد ثروتمند را تصور کنید

- که ثروت خود را از دست داده است و

- که ما وسایلی را برای یافتن آن فراهم می کنیم - و بیشتر.

چقدر اینجوری دوست نداره؟

آیا او زندگی خود را در این وسیله سرمایه گذاری نمی کند تا زندگی خود را از طریق ثروت خود به دست آورد؟ در مورد صلیب هم همینطور  است.

انسان بسیار فقیر شده است. صلیب وسیله است

نه فقط برای نجات او

- بدبختی،

-اما آن را با همه کالاها غنی کنیم.

صلیب ثروت روح است.

سپس او ناپدید شد

و من تلخ تر از آن بودم که به چیزهایی که از دست داده بودم فکر کنم.

پس از گذراندن چندین روز در محرومیت و اشک، سرانجام عیسی امروز صبح آمد. او به من گفت :

. انگشت من  :

"آه! دخترم، تو هیچی نمی دانی که سال آینده چه اتفاقی خواهد افتاد. اوه! خیلی چیزها اتفاق می افتد! ببین!"

در آن لحظه خود را بیرون از بدنم در جمع عیسی دیدم.

میدان‌های فروریخته، شهرهای کاملا سوخته، مناطق سیل‌زده‌ای را دیدیم که هر آنچه در آنجا بود از بین رفته بود.

مکان های دیگر نیز متحمل زمین لرزه هایی شده بودند که خسارت و تلفات زیادی را به همراه داشت.

در جاهای دیگر انقلاب هایی رخ داد که برخی از آنها آنقدر خشونت آمیز بود که نمی توانست باشد

پاهای خود را بدون پا گذاشتن روی خون انسان بگذارید.

چه کسی می تواند تمام تراژدی هایی را که می بینیم بگوید!

سپس   عیسی خوب من به من گفت  :

"دیدی؟ آه! دخترم، شجاعت و صبر در حالتی که در آن هستی، زیرا در حالی که می خواهد خود را بر روی موجودات بریزد،

عدالت با ریختن بر   شما آرام می شود،

و تهی رنج های تو جای خالی   رنج هایشان را پر می کند.

بیایید عدالت را به راه بیندازیم!

این ضروری است، زیرا موجودات بیش از حد جسور می شوند. پس همه چیز تمام خواهد شد و من مثل قبل با تو خواهم بود.»

با قرار گرفتن در حالت همیشگی خود را خارج از بدنم دیدم. و من بچه عیسی را دیدم که روی تخت من بالا رفت.

او با دستانش به بدنم زد و حتی چند لگد به من زد. پس از ضربه زدن به من و پا گذاشتن روی من ناپدید شد.

بدنم را پر کردم، اما بدون اینکه دلیل این ضربات را بفهمم. اما من خوشحال بودم، زیرا زمانی که عیسی   مرا کتک می زد، بسیار به او نزدیک شده بودم.

هنوز کاملاً قرمز بودم، دوباره از عیسی مبارک تعجب کردم که:

- برداشتن تاج خار از سرش

با چنان قدرتی روی سرم ثابت کردم که خارها به درونم نفوذ کردند. بعد در حالی که خودش را در من جا می‌داد و انگار می‌توانست ادامه دهد،   به من گفت  :

"دخترم، حالت چطوره؟"

بیایید ادامه دهیم، در مجازات های دنیا جلوتر برویم!»

وقتی دیدم اراده من را با اراده خود یکی می کند ترسیدم تا بتوانیم عذاب های دنیا را بین خودمان ادامه دهیم.

وی افزود  : آنچه را که به شما می گویم، فراموش نکنید، یادتان باشد که چند وقت پیش آن را به شما نشان دادم

- مجازات های موجود ه

- اونایی که قرار بود بفرستم.

شما که خود را به عدالت من معرفی می کنید،

- تو خیلی برای بشریت التماس کردی که هر چیزی را تحمل کند،

-به شما اجازه داده شده که به جای ده مجازات، پنج تنبیه کنم.

برای همین امروز صبح تو را زدم

تا بتوانی آنچه را که می خواهی به خودت بدهی: به جای اینکه ده تا انجام دهم، پنج تا را انجام خواهم داد».

وی افزود  :

«دخترم، عشق چیزی است که روح را نجیب می‌بخشد و آن را در اختیار تمام ثروتهای من قرار می‌دهد.

عشق واقعی هیچ محدودیتی را نمی پذیرد، حتی اگر یکی از دیگری پایین تر باشد.

آنچه مال من است مال توست: زبان دو موجودی که واقعاً یکدیگر را دوست دارند. زیرا عشق واقعی دگرگون می شود.

بنابراین زیبایی یکی زشتی دیگری را از بین می برد و آن را زیبا می کند.

- اگر کسی فقیر باشد، او را   ثروتمند می کنم.

-اگر نادان باشد او را وادار می کنم یاد بگیرد

- اگر پست باشد، او را نجیب می کنم.

دو موجودی که همدیگر را دوست دارند یکی هستند

- در ضربان قلب آنها،

-در نفس هایشان،

- در اراده آنها

اگر ضربان‌های قلب یا نفس‌های دیگر بخواهند وارد آن شوند، احساس خفگی، صدمه و بیماری می‌کنند.

عشق واقعی سلامتی و تقدس  است.

با او هوای مومیایی شده را تنفس می کنی، هوای خود عشق. اما   در فداکاری   است که عشق از همه بیشتر است

- اصیل، تقویت، تایید و تشدید شد  .

عشق شعله است و چوبی را قربانی می کند که آن را تغذیه می کند.

اگر چوب بیشتر باشد شعله ها بیشتر می شود و آتش زیاد می شود.

فداکاری  چیست؟

داره تورو تخلیه میکنه

- عاشق و

-در وجود معشوق

هر چه بیشتر خود را تقدیس کنیم، بیشتر خود را در وجود آن عزیز مصرف می کنیم،

-از دست دادن وجود e

- کسب همه صفات و اشراف حق تعالی.

توجه داشته باشید که این مورد در جهان طبیعی است، البته بسیار ناقص.

کیست که نام، شرافت، قهرمانی به دست می آورد؟ این سرباز است که

- خود را قربانی می کند،

- درگیر جنگ می شود ه

- جان خود را به خاطر پادشاه به خطر می اندازد،

یا کسی که با دستانش روی باسنش ایستاده است؟

مطمئنا اولین. بنده هم همینطور. چه کسی می تواند امیدوار باشد که سر سفره ارباب خود بنشیند؟

او بنده مؤمن است

-کسی که می داند چگونه خود را فدا کند، زندگی خود را سرمایه گذاری کند، e

-کسی که سرشار از عشق به اربابش است یا بنده ای است که

- در انجام وظیفه خود تا زمانی که می توانید از قربانی کردن خود اجتناب کنید؟

مطمئنا اولین. این مورد است

- پسر با پدرش،

-دوست با دوستش و غیره

عشق نجیب و متحد می کند. او یکی است.

ایثار هیزمی است   که آتش عشق را رشد می دهد.  در مقابل،   اطاعت به همه اینها دستور می دهد  ».

امروز صبح که در حالت همیشگی خود بودم، احساس کردم عیسی در درون من حرکت می کند.

مدام به من می گفت  :

"ادامه دادن".

با شنیدن این حرف به خودم فشار آوردم و گفتم:

پروردگارا، چرا می گویی: "بیایید ادامه دهیم"؟ در عوض، بگویید: "من با مجازات ها پیش می روم."

من نگران دخالت اراده خود در این هستم.»

او ادامه داد  :

«دخترم، وصیت من و تو یکی است، و اگر بگویم: «بیا بر عقوبت‌ها پیش برویم».

من در مورد خوبی که به مخلوقات می کنم، همان چیزی را نمی گویم که از آن پیشی می گیرد - اوه! چقدر! - مجازات؟

همچنین آیا شما با من متحد نیستید؟

در مجازات های زیادی که نمی فرستم؟

کسانی که در خیر با من متحد هستند

- آنها هم نباید در مرتفیکیشن باشند؟ نباید بین من و تو تفرقه ای وجود داشته باشد.

تو چیزی جز یک تیغ کوچک علف نیستی

-کسی که خدا خواست فضیلت شگفت انگیزی به او عطا کند.

کسی که فضیلت محصور در این تیغه کوچک علف را نداند، آن را زیر پا می گذارد و حتی به آن نگاه نمی کند.

بنابراین، کسانی که نمی دانند

- هدیه ای که در تو گذاشتم و

فضیلت محصور در چمن کوچک من، نه تنها تو را زیر پا می گذارد،

ولی من متوجه نمی شوم

- چقدر دوست دارم برای کوچکترین چیزها ارزش قائل شوم."

بعد از آن انگار سرش را روی سر من خم کرد.

گفتم: "اوه! لطفاً بگذار خارهایت را حس کنم."

جواب داد می خواهی بزنمت؟ که من جواب دادم: بله!

در آن لحظه عصایی با گلوله های آتشین در دست داشت و با دیدن آتش گفتم:

"آقا من از آتش می ترسم، فقط با چوب دستی مرا بزن." وی ادامه داد: نمی خواهی کتک بخوری، من می روم!

بنابراین او بدون اینکه به من مهلت دهد ناپدید شد تا به او التماس کنم که هر طور که می خواهد با من بجنگد. اوه! چقدر متحیر و غمگین بودم!

اما او که همیشه اینقدر خوب است مرا خواهد بخشید.

عیسی سعادت که در حالت همیشگی خودم بود، برای مدت کوتاهی آمد و با دیدن او به او گفتم: «زندگی شیرین من، چقدر بد شده ام!

احساس می کنم به هیچ چیز کاهش یافته ام، دیگر چیزی احساس نمی کنم، همه چیز در من خالی است. چیزی جز طلسم در وجودم احساس نمی کنم

و در این افسون، منتظرم که تو مرا پر کنی.

اما بیهوده منتظرم برعکس، همیشه احساس می‌کنم که به هیچ بازگشته‌ام.»

عیسی به من گفت  :

آه!

در مورد این موضوع به شما خواهم گفت

هر چه یک موجود بیشتر به   هیچ تبدیل شود،

بیشتر از   کل پر می شود.

و اگر حتی سایه ای از خودش در او بماند، این سایه مانع از آن می شود که همه چیز را به   او بدهم.

بازگشت مداوم شما به نیستی خود به این معنی است

انسان خود را از دست بده تا خدا را بازیابی کنی.»

با یافتن خود در حالت همیشگی، با تأسیس به پروردگارمان پیوستم

 افکار من  ،

قلب من می تپد،

نفس های من   و

تمام حرکات من با   او،

با این نیت که به همه موجودات بروم تا همه اینها را به آنها برسانم.

علاوه بر این، از آنجایی   که من با عیسی در باغ زیتون متحد شدم،

من به هر موجودی داده ام و همچنین به ارواح در برزخ،

قطرات   خونش

 دعاهای او  ،

رنج او   و

تمام کارهای خوبی که انجام   داد

تمام حرکات، ضربان قلب و نفس هایشان ترمیم، تطهیر و   خدایی می شود.

علاوه بر این، رنج های او را به عنوان دارو برای همه تقسیم کرده ام. در حال انجام این کار،   عیسی مبارک   در درون من به من گفت:

"دخترم، با این نیت ها مدام مرا آزار می دهی. همانطور که اغلب انجام می دهی، یک تیر منتظر دیگری نمی ماند و همیشه برای من زخم های جدیدی ایجاد می کند."

به او گفتم: «چطور ممکن است که از من صدمه ببینی؟

-وقتی منو خیلی عذاب میکشی

- وادارم کنی بعد از اومدنت منتظر بمونم؟

این زخم ها چیست؟ آیا آنها با عشقی که به من داری مطابقت دارند؟"

او گفت  :

"در واقع، من چیزی نگفتم که باید به شما بگویم.

روحی که در زیارت است نمی تواند بفهمد

همه فواید و عشقی که بین خالق و مخلوقات در گردش است. نمی تواند   بفهمد

که اعمال، گفتار و رنج های او بخشی از زندگی من است،   و

که فقط با رفتار کردن مثل خودت می توانی به   همه خوبی کنی.

من فقط به شما می گویم

- افکار شما، ضربان قلب شما،

- حرکات، اندام و رنج های شما، همه نورهایی هستند که از شما می آیند.

وقتی به من می رسند،

-آنها را برای خیر هر کدام پخش کردم

در حالی که سه برابر نور و سپاس به شما باز می گردم. همچنین، در بهشت، تو را برای همه جلال خواهم داد.

همین بس که به شما بگویم در بهشت ​​چنین پیوند و قرب وجود دارد.

که

خالق اندام است و مخلوق   صدا،

خالق خورشید و مخلوق   پرتوها،

خالق گل و مخلوق   آن را معطر می کند.

آیا می توانیم بدون هم در آنجا زندگی کنیم؟ نه قطعا نه!

شما فکر می کنید او آن را در نظر نمی گیرد

-از تمام اعمال درونی شما ه

- از تمام رنج هایت؟

چگونه می توانم، زیرا آنها از من می آیند و با من یکی هستند؟ من همچنین اضافه می کنم که   هر بار که عشق من به یاد می آید  ،

این گنجی است که در دسترس همگان است، گویی آن را روی   توزیع کننده گذاشته ایم

آن را زیاد کن و به نفع همگان تقسیم کن   ».

با شنیدن شخصی که به راحتی حواسش پرت می شود، در درون خود به عیسی گفتم:

«چگونه ممکن است در حین عشاق حواس پرت شود؟

بعداً که در حالت همیشگی ام قرار گرفتم، اعمال درونی معمولم را انجام دادم.

و انگار حواس پرتی ها می خواستند وارد من شوند.

اما عیسی مبارک دستان خود را در مقابل آنها قرار داد تا آنها را از ورود به من باز دارد.

او به من گفت:

«دخترم، اگر روح از حواس پرتی یا ناراحتی رنج می برد،

- نشانه آن است که او خود را کاملاً به من نداده است.

در واقع، اگر روح کاملاً خود را به من داده باشد،

- چون کاملاً مال من است،

من می دانم چگونه هدیه ام را در بند خوب نگه دارم.

اما، اگر او همه چیز را به من نمی داد،

- با اراده آزاد خود،

من نمی توانم آن درمان را به او بدهم.

و او مجبور می شود آن چیزهای ناخوشایندی را تحمل کند که اتحاد من با او را مختل می کند.

با این حال، وقتی روح کاملاً مال من است، هیچ تلاشی برای آرام ماندن ندارد.

مسئولیت کامل من است

برای جلوگیری از ورود هر چیزی که می تواند اتحادیه ما را مختل کند.

وقتی خود را در وضعیت همیشگی خود یافتم، به لحظه ای فکر کردم که حضرت عیسی با مادر مبارکش در راه کالواری ملاقات کرد.

و در حالی که من با آنها همدردی می کردم، عیسی شیرین   به من گفت  :

"دخترمن،

مادرم در روز مصائب من   فقط برای ملاقات و   زاییدن پسرش بیرون رفت  .

به همین ترتیب، در روحی که واقعاً عشق می ورزد، قصد او از همه اعمالش فقط دیدار معشوق و برافراشتن او از وزن صلیب است.

و از آنجا که زندگی انسان سلسله ای پیوسته از اعمال بیرونی و درونی است،   روح پیوسته با معشوق خود مواجه می شود.

آیا این روح فقط معشوق خود را ملاقات می کند؟ نهم!

او به او سلام می کند، او را می بوسد، او را دلداری می دهد و او را دوست دارد، اگر فقط یک یادداشت گذرا باشد. و معشوق او راضی و خوشحال است.

هر عملی شامل یک قربانی است.

اگر این عمل به قصد رویارویی با فداکاری که در آن وجود دارد انجام شود، در خدمت بلند کردن من از وزن صلیب است.

و چه لذتی از این روح که

-با اعمالش

آیا همیشه با من در تماس هستید؟

عشق من به او با هر برخورد جدید با من از طریق اعمال او افزایش می یابد.

با این حال، تعداد کمی هستند که از اقدامات خود برای کوتاه کردن راه استفاده می کنند

-بیا پیش من

- بچسب به من e

-تا مرا از رنج های فراوان موجودات رهایی بخشد!

وقتی آمد، م به من گفت که در این دیدارهای پروردگار ما،

من هیچ لیاقتی کسب نکرده ام و

که من فقط زمانی سزاوار چیزی بودم که فضیلت را انجام دادم.

او همچنین از من خواست که برای برخی از حاجاتش دعا کنم.

در طول روز، من با این مشاهدات به چالش کشیده شدم.

در تلاش برای روشن شدن این سوال، با خودم فکر کردم:

"خوب دوست داشتنی من، تو می دانی که من هرگز به مسئله شایستگی اهمیت نمی دادم، بلکه فقط به دوست داشتن تو اهمیت می دادم.

به نظرم می‌خواهند مرا در خانه شما خادم کنند، انگار به درآمد علاقه داشتم.

نه من نمی خوام خدمتکار باشم ولی دختر تو.

بهتر از این، من می خواهم که شما محبوب من باشید و می خواهم همه مال شما باشید. اما این فکر اغلب به ذهن خطور می کند. "

بعداً در حالی که در حالت عادی بودم، عیسی مبارک من آمد و   به من گفت  :

«دخترم، م. حقیقت را به شما نگفته است.

وقتی به روح می آیم، هرگز بیهوده نمی آیم. اما من برایش چیز مفیدی می آورم.

گاهی با او در مورد فضیلت ها صحبت می کنم،

گاهی اصلاحش   میکنم

گاهی زیبایی ام را به او می گویم تا هر چیز دیگری برایش زشت جلوه کند و   غیره.

و حتی اگر به این روح چیزی نگویم،

مسلم است که عشق همچنان در او رشد می کند:

- هر چه بیشتر مرا دوست داشته باشد،

- هر چه بیشتر دوستش دارم.

اضافه می کنم که محاسن عشق به قدری بزرگ، آنقدر شریف و الهی است که در مقایسه با سایر محاسن طلای ناب است، در حالی که اینها از سرب است.

م که به دیدار شما می آید، مجسمه نمی آید.

و بر این اساس، سعی می کند چیزهایی را به شما بگوید و به شما نیکی کند، اما به عنوان یک مخلوق این کار را انجام می دهد.

و من که آفریدگارم آیا کارهای بیهوده انجام دهم؟»

در آن لحظه به یاد نیاتی که م. به من توصیه کرده بود افتادم و از پروردگار خواستم که او را اجابت کند.

در حین انجام این درخواست به نظر می رسید که م را با

- یک لباس نقره ای رنگ e

-پرده سیاهی که از سرش پایین می آید و قسمتی از چشمانش را می پوشاند. و به نظر می رسید که آن حجاب به شخص دیگری در پشت سر او کشیده شده بود.

من هیچ یک از اینها را نفهمیدم و   عیسی مبارک به من گفت  :

«لباس نقره‌ای که بر او می‌بینی پاکی نیت اوست و حجاب سیاه انسان است که با آن آمیخته است.

مردی که با آن می آمیزد، مانند حجابی است که نور حقیقت را که در ذهنش می درخشد، می پوشاند.

گاهی باعث می شود او با ترس رفتار کند یا

او را وادار می کند که برای جلب رضایت دیگری عمل کند و نه بر اساس حقیقتی که لطف من در ذهن او می درخشد.»

به عیسی گفتم: «خداوندا، آنچه را که می‌خواهد به او عطا کن، زیرا این چیزی است که در جلال تو بسیار است.»

او پاسخ داد  :

"برای یک روح حل نشده،

- تعویق به روز بعد به دشمن فرصت می دهد تا در نبرد پیروز شود، در حالی که به او زمان نمی دهد و مصمم و تزلزل ناپذیر است.

-در را ببند و به روح خود این نفع را بده که حتی خود را در معرض جنگ قرار ندهد.

پس اگر م بخواهد سریع به هدفش برسد این راه درست است. من با او خواهم بود و پیروز خواهیم شد.

پس از آن، کسانی که بیشتر مخالفت کرده اند

کسانی خواهند بود که بیشتر مورد لطف او قرار می گیرند و او را بیشتر تحسین می کنند،

- چون از عقاید انسانی آنها چشم پوشی کرده است.»

عیسی مبارک که مرا در حالت همیشگی خود یافت، کوتاه آمد و   به من گفت  :

«دخترم، یک راه خوب برای اینکه بدانم آیا روحی در فیض من است یا نه، این است که وقتی فیض رسید روح آماده همکاری باشد.

گریس را می توان با جریان الکتریکی مقایسه کرد که تنها در صورتی عمل می کند که دستگاه برای عبور جریان آماده شده باشد.

اگر آماده‌سازی انجام نشده باشد یا سیم‌ها شکسته یا از بین رفته باشند، حتی اگر جریان اتفاق بیفتد، نور نمی‌تواند ارتباط برقرار کند.

سپس او ناپدید شد.

وقتی خودم را در وضعیت همیشگی ام یافتم، به وزن عظیمی که عیسی برکت داد،   زمانی که زیر صلیب  بود، فکر کردم و با خود فکر کردم:

«پروردگارا، حتی زندگی هم سنگین است، اما چه بار سنگینی! مهمتر از همه به این دلیل که تو ای خدای من، خیلی دوری.»

در همین لحظه   آمد و به من گفت  :

"دخترم، درست است که زندگی یک بار است. به هر حال

وقتی روح این وزن را با من حمل می کند   و

وقتی فکر می کند که در پایان این زندگی می تواند بار این   بار را خالی کند

در من،

او خواهد دید که این بار به گنجینه نقدی تبدیل خواهد شد

- مروارید، سنگ های قیمتی،

- الماس و تمام ثروتی که می تواند او را برای ابد خوشحال کند.

پس از عشای ربانی گفتم: «خداوندا، همیشه مرا به خودت نزدیک کن، زیرا کوچکتر از آن هستم و آنقدر کوچکم که ممکن است گم شوم».

او پاسخ داد  :

"من می خواهم به شما یاد بدهم که با من باشید.

"  اول  ، شما باید

- وارد من شو،

-تبدیل خودت به من و

- آنچه را در من یافتی برای خودت بگیر.

دوم  ،   زمانی که کاملا از من پر شدی،

- بیرون رفتن و با من کار کن که انگار من و تو یکی هستیم، به طوری که

-اگر من حرکت کنم، تو هم حرکت کن، e

-اگه فکر کنم تو هم مثل من فکر میکنی.

به عبارت دیگر، هر کاری که من انجام می دهم، شما نیز انجام دهید.

سوم،   با این اعمالی که با هم انجام دادیم،

-   یک لحظه کنار بکشید،

-  برو   در میان موجودات و

-   همه کارهایی را که با هم انجام داده ایم به همه ارائه می دهد  :

زندگی الهی من را   به همه بده

بلافاصله پس از آن، به سوی من بازگرد

تا به نام تمام جلالی که باید به من بدهند به من بدهند.

نماز خواندن

-متاسفم ازشون

-تعمیرات

-عشق، اوه بله،   مرا برای همه دوست بدار، مرا از عشق پر کن!

هیچ اشتیاق در من نیست.

با این حال، s'il pouvait y en avoir une, ce serait amaour.

En fait، amour en moi est plus qu'une passion، c'est ma vie.

Et si les passions peuvent être détruites، اما Vie ne le peut pas.

Vois combien il m'est nécessaire d'être هدف. Donc،   aime-Moi، aime-Moi l "

عیسی مبارک که مرا در حالت همیشگی خود یافت، کوتاه آمد و   به من گفت  :

«دخترم، حیا مانع لطف است و روح را آزار می دهد.

یک روح خجالتی هرگز نمی تواند از پس کارهای بزرگ برآید،

- نه برای خدا،

- نه برای بعدی،

- نه برای خودش

روح خجالتی طوری رفتار می کند که انگار پاهایش بسته است. نمی تواند آزادانه راه برود، چشمانش همیشه ثابت است

- در مورد خودش و

- در تلاش برای راه رفتن.

خجالتی باعث می شود که چشمانش را پایین نگه دارد، نه بالا. وقتی عمل می کند، قدرتش را می گیرد

-نه از خدا،

- اما تنها

و بنابراین، به جای به دست آوردن قدرت، قدرت خود را از دست می دهد.

اگر فیض در او بکارد، برای او مانند کشاورز فقیری اتفاق می‌افتد که پس از کاشت و کار در مزرعه کوچک خود، کم درو کرده یا چیزی درو نکرده است.

روح شجاع در یک روز همان کاری را می کند که روح ترسو در یک سال انجام می دهد.

در حالت همیشگی ام،

من تعجب می کردم که چرا فقط صلیب به ما اجازه می دهد مطمئن باشیم که خداوند را دوست داریم،

اگرچه برای مثال چیزهای دیگری وجود دارد

- فضیلت، دعا و عبادات،

که حتی ممکن است به ما اطلاع دهد

- اگر ما واقعاً خداوند را دوست داریم.

در حالی که من در این فکر بودم، عیسی مبارک آمد و   به من گفت  :

"دخترم، خوب است.

فقط صلیب می تواند مطمئن باشد که ما واقعاً خداوند را دوست داریم، اما صلیب با صبر و تسلیم حمل می شود.

اگر قبل از صلیب صبر و استعفا وجود دارد، به خاطر وجود محبت خداست.

در واقع از آنجایی که طبیعت در برابر رنج بسیار مقاوم است، اگر صبر باشد، طبیعی نیست بلکه الهی است.

یعنی روح نه تنها با محبت خود، بلکه با عشق الهی نیز پروردگار را دوست دارد.

پس چگونه شک کنیم که این روح واقعاً خدا را دوست دارد، اگر او را با همان عشق الهی دوست دارد؟

در مورد چیزهای دیگر، از جمله عبادات، روح نیز می تواند عشق الهی را در درون خود داشته باشد.

اما این چیزها نمی توانند یقینی را که صلیب می دهد به دست دهد.

عشق ممکن است به دلیل فقدان روحیه خوب وجود نداشته باشد.  ممکن است کسی به خوبی اعتراف کند  ، اما اگر خلق و خوی درستی نداشته باشد، نمی توان نتیجه گرفت که خدا را دوست دارد.

اگر کسي براي انس مي‌رود  ، حيات الهي را به خوبي دريافت مي‌کند، اما مي‌توان گفت اين حيات الهي تنها در صورتي در او باقي مي‌ماند که واقعاً تمايلات لازم را داشته باشد.

کسی می تواند عشاء ربانی کند یا به اعتراف برود، اما وقتی فرصت ها پیش می آید، اگر صبر کم است، عشق نیز کم است.

زیرا عشق تنها از طریق فداکاری شناخته می شود.

صلیب، صبر و استعفا   میوه هستند

فقط   با لطف و عشق تولید شده است. 

در حالی که در حالت همیشگی بودم. عیسی مبارک به طور مختصر آمد.

انگار خیلی به من نزدیک شد تا تپش قلبش را حس کنم. این ضربات بسیار قوی بود و هر کدام با چند ضربه کوچک همراه بود. عیسی به من گفت:

"دخترمن،

این حالتی است که   قلب من در طول مصائب من در آن بود  .

تمام زندگی انسانها در قلب من می تپید  .

همه با گناهانشان توانستند مرا بمیرانند. اما علیرغم ناسپاسی آنها، قلب من که از نیروی عشق به حرکت در آمده، به همه جان تازه ای بخشیده است.

به همین دلیل است که قلب من با این همه نیرو می تپد. ضربات من

-حاوی تمام ضربان های قلب انسان،

- تبدیل شدن آنها به ضربات محبت و لذت های الهی. "سپس او ناپدید شد.

من که در طول روز چندین بار ملاقات داشتم، احساس خستگی کردم و از درون به پروردگارمان شکایت کردم و گفتم:

«موجودات اطرافم را از خود دور کن، زیرا احساس ظلم و ستم می‌کنم، نمی‌دانم آنها از من چه می‌یابند و چه می‌خواهند.

به من رحم کن برای خشونتی که باید مدام انجام دهم تا در درون خود را با تو نگه دارم و با موجودات بیرونی باشم! "

در آن لحظه   مادر باکره  آمد  و در حالی که دست راستش را به سمت داخل نشان می داد، جایی که به نظر می رسید عیسی خوب من بود، به من گفت:

«دختر عزیزم افسرده نیست

زیرا موجودات به جایی می روند که گنج پیدا شود.

و از   آنجا که گنجینه رنج در توست

-که پسر نازنین من در آن است، آنها نزد شما می آیند.

و اما شما، در حالی که از آنها مراقبت می کنید،   از گنج خود غافل نشوید

صلیب و پسرم   -

اما کاری کن که همه دوستش داشته باشند سپس، شما همه آنها را   غنی شده پس خواهید فرستاد.

من در حالت همیشگی خود بودم که یک دیو در حال انجام کارهای عجیب ظاهر شد.

به محض اینکه ناپدید شد، دیگر به او و رفتار عجیبش فکر نکردم.

همه مشغول این بودم که با برترین و تنها خیرم بودم.

بعد فکری به ذهنم خطور کرد:

"من چقدر بد و بی مزه هستم: هیچ چیز مرا تحت تأثیر قرار نمی دهد!"

عیسی مبارک به من گفت:

"دخترم، مناطقی وجود دارد که گیاهان رام نمی شوند.

- سرما، یخبندان یا برف.

از این رو برگ و گل و میوه از آنها پاک نمی شود.

اگر استراحت کنند،

مدت کوتاهی پس از برداشت میوه های آنهاست. زمان برای رشد   دیگران وجود دارد.

در واقع گرمای خورشید آنها را به شکلی قابل تحسین بارور می کند. و در معرض تاخیر نیستند،

مانند گیاهان در مناطق سردسیر. این گیاهان فقیر، به دلیل سرما و برف

- برای چندین ماه خشمگین است،

- آنها مجبورند فقط چند میوه و برای مدت بسیار کوتاهی به بار آورند که تقریباً صبر کشاورز را که آنها را پرورش می دهد آزمایش می کند.

روح هایی که به   من پیوسته اند

آنها مانند دسته اول   گیاهان هستند:

گرمای پیوند من سرمای تمایلات انسانی آنها را از بین می برد

که دوست دارند آنها را عقیم کنند و از برگها و میوه های الهی خود تهی کنند.

یخبندان هوس ها و برف آشفتگی ها دوست دارند که ثمرات فیض را در آنها تجلی نکنند.

اما اتحاد آنها با من از آنها محافظت می کند.

هیچ چیز واقعاً آنها را تحت تأثیر قرار نمی دهد.

و چیزی وارد باطن آنها نمی شود که به اتحاد و استراحت ما آسیب برساند. کلیت زندگی آنها حول من می چرخد.

لذا تمایلات و تمایلات آنان برای خداست و اگر گاهی اندکی مکث می شود.

- این چیزی نیست جز غیبت لحظه ای حضور من در آنها،

-تا بتونم

سپس به آنها تعجب تسلی بزرگتر بدهید و ثمرات بیشتری از صبر و قهرمانی درو کنید

-که در غیاب من بالغ شده است.

در نفوس ناقص کاملاً برعکس است.

آنها شبیه گیاهان مناطق سردسیر هستند که به همه حساس هستند

اختلالات

زندگی آنها بیشتر بر اساس برداشت ها است

نه بر عقل و   فضایل

تمایلات، اشتیاق، وسوسه ها، گرفتاری ها و تمام اتفاقات زندگی برای آنهاست

- مانند سرما، برف، یخبندان و تگرگ

که مانع توسعه اتحاد من با   آنها می شود.

و وقتی به نظر می رسد که گلدهی خوبی داشته اند، یک عقبگرد کافی است، چیزی که   آنها را آزار می دهد

-به طوری که این شکوفه زیبا پژمرده می شود و به زمین می افتد.

مثل این

-من همیشه در آغاز هستم،

-تولید میوه بسیار کم e

- صبر من را در حین رشد آنها آزمایش کنید.

امروز صبح به خاطر محرومیت از خیر عالی و یگانه ام بیش از همیشه احساس ظلم کردم.

با این حال، در عین حال، آرام بودم و بدون آن اضطرابی که معمولاً باعث می‌شود بین بهشت ​​و زمین راه بروم تا آن را پیدا کنم.

گفتم: «چه تغییری!

از درد نبودنت متحجرم و در عین حال گریه نمی کنم و آرامش عمیقی را احساس می کنم که کاملاً در من وجود دارد. دم از مخالفت وارد من نمی شود».

در همین لحظه   عیسی مبارک آمد و به من گفت  :

دخترم نگران نباش باید بدانی وقتی طوفان شدیدی در دریا می آید این طوفان فقط ظاهری است.

دریای عمیق کاملا آرام است،

-آب هایش آرام است

و ماهی ها وقتی طوفان را تشخیص می دهند در اعماق آب جمع می شوند تا ایمن تر باشند.

طوفان واقعاً آنجا را فرا گرفته است

- جایی که آب کم است،

جایی که می تواند آن را از سطح به پایین تکان دهد و حتی آب آن را به نقاط دیگر دریا منتقل کند.

این چیزی است که در مورد روح اتفاق می افتد.

هنگامی که آنها کاملاً از خدا پر می شوند تا حدی که لبریز شوند، طوفان به هیچ وجه نمی تواند آنها را تکان دهد.

زیرا هیچ نیرویی نمی تواند خدا را به چالش بکشد.

در بهترین حالت روح می تواند طوفان را به صورت سطحی احساس کند.

همچنین وقتی روح طوفان را احساس می کند، فضایل خود را مرتب می کند و می دود تا در اعماق خدا بپیچد.

بنابراین، حتی اگر در ظاهر طوفانی وجود داشته باشد، این فقط یک ظاهر است.

آن وقت است که روح بیشترین لذت را می برد

- آرامش، استراحت، آرامش در رحم خدا، مانند ماهی در ته دریا.

برای ارواح برعکس است

که از خدا خالی هستند یا اندکی او را در بر می گیرند:

طوفان آنها را کاملاً تکان می دهد.

اگر اندکی از خدا داشته باشند، اندکی را که دارند از دست می دهند.

به علاوه، طوفان بزرگی برای تکان دادن آنها لازم نیست. کوچکترین باد برای از بین رفتن آمدن آنها کافی است.

حتی بیشتر، همان چیزهای مقدس،

- که غذای لذیذی برای ارواح پر از خدا تشکیل می دهند، برای این روح ها تبدیل به طوفان می شوند.

آنها را همه باد می زند. هرگز آرامش در آنها وجود ندارد

زیرا منطقاً در جایی که کلیت خداوند یافت نمی شود، حتی ارث صلح هم نیست».

با قرار گرفتن در حالت همیشگی خود را خارج از بدنم دیدم. به نظر می رسید که M. و دیگر کشیشان را دیدم.

جوانی با جمال الهی به من نزدیک شد و به من غذا داد.

از او خواستم که این غذا را به م و دیگران نیز تقدیم کند.

سپس مرد جوان با نزدیک شدن به م.، موقعیت خوبی به او داد و به او گفت: من غذای خود را با تو تقسیم می‌کنم و به سهم خود گرسنگی مرا برطرف می‌کنی.

به من روح می دهد».

این را با نشان دادن کاری که م می خواهد انجام دهد گفت.

همچنین انگیزه ها و الهامات قوی درونی به او داده است. بعد به بقیه غذا داد.

در این هنگام زنی ارجمند حاضر شد و کسانی که طعام گرفته بودند دور او جمع شدند و از حال من پرسیدند.

زن پاسخ داد:

«وضعیت این روح دعای مستمر، ایثار و اتحاد با خداست، علاوه بر این، در حالی که در این حالت، در معرض تمام رویدادهای کلیسا، جهان و عدالت خداوند است.

سپس دعا می کند، تعمیر می کند، خلع سلاح می کند و تا آنجا که می تواند از مجازات هایی که عدل خدا می خواهد برای موجودات بفرستد جلوگیری می کند.

پس از آن همه چیز به حالت تعلیق درآمده است.»

با شنیدن این جمله با خودم فکر کردم:

"من خیلی بد هستم! اما آنها می گویند این وضعیت من است."

در همین حال، خود را نزدیک پنجره کوچک و بسیار مرتفعی دیدم که از طریق آن می‌توانستم همه آنچه را که در کلیسا و در جهان اتفاق می‌افتد و مجازات‌هایی که در شرف سقوط بود ببینم. چه کسی می تواند همه آنها را توصیف کند؟

من تسلیم می شوم تا زیاد طولانی نشود. اوه! چقدر ناله کردم و دعا کردم! برای مقابله با این همه می خواستم خودم را پاره کنم.

سپس همه چیز فوراً ناپدید شد و من خودم را در بدنم یافتم.

اگر اشتیاق وجود داشته باشد، دیو قدرت بیشتری دارد.

در حالی که در حالت همیشگی بودم. عیسی کوتاه آمد و   به من گفت  :

«دخترم، وسوسه به راحتی قابل غلبه است.

زیرا شیطان پست ترین موجودی است که می تواند وجود داشته باشد.

یک عمل مخالف، یک تحقیر یا یک دعا برای فرار او کافی است.

این اعمال در واقع او را بیشتر می ترساند و برای اینکه مجبور نباشد سردرگمی را تحمل کند، به محض اینکه متوجه شد روح مصمم است به پیشنهادات او توجه نکند، وحشت زده فرار می کند.

با این حال، اگر روح نتواند به راحتی آزاد شود، به این معنی است

-این فقط یک وسوسه نیست،

- اما شوری که در روح ریشه دارد و همراه با وسوسه، آن را ظلم می کند.

بنابراین روح قادر به رهایی خود نیست.

آنجا که شور و شوق وجود دارد، شیطان قدرت بیشتری برای فریب روح دارد.

امروز صبح، وقتی عیسی مبارک آمد، به نظر می رسید که خرقه سیاه پوشیده بود. با نزدیک شدن به من، انگار مرا زیر این عبا گذاشت و به من گفت:

«پس همه موجودات را مانند خرقه سیاه می‌پیچم». سپس او ناپدید شد.

به دلیل برخی تنبیهات احساس چالش کردم.

به او التماس کردم که برگردد، زیرا دیگر نمی توانم بدون حضور او انجام دهم. اما من همچنان با چشم اندازی که به تازگی دیده بودم به چالش کشیده می شدم.

پس از مدت ها اصرار، در حالی که یک فنجان مایع در دست داشت، آمد. به من آب داد و   گفت  :

"دخترمن،

روح‌های آرام سر سفره‌ی من می‌خورند و از جام من می‌نوشند

و علاوه بر این، کماندار الهی هنوز تیرهای روی آنها را تیک نمی زند. هیچ کدام از این تیرها گم نمی شوند.

همگی روح عزیز را آزار می دهند.

و در حالی که کماندار با تیرهایش ادامه می دهد، از حال می رود.

-گاهی باعث می شوند که او از عشق بمیرد،

گاهی اوقات او را به زندگی جدید   عاشقانه برمی گرداند.

از سوی دیگر، از زخم هایش،

روح تیرهای خود را پرتاب می کند تا به کسی که آنقدر آزارش می دهد آسیب برساند.

این گونه است که روح آرام، خوشی ها و لذت های خداوند را انجام می دهد.

در مورد ارواح بی قرار، اگر کماندار الهی برای آنها تیر بفرستد، از روح گم می شوند.

-که کماندار الهی را تلخ می کند، اما شیطان را سرگرم می کند.

وقتی در حالت همیشگی ام بودم، خودم را بیرون از بدنم در باغی دیدم که   ملکه مادر  را دیدم  که روی تختی بسیار بلند نشسته بود.

از آرزوی بلند شدن تا اوج عرش برای بوسیدن دستش می سوختم.

و در حالی که سعی می کردم به آنجا برسم، او به طبقه پایین رفت و صورتم را محکم بوسید.

با نگاه کردن به آن، مانند چراغی در داخل آن دیدم که کلمه   "فیات" در آن نوشته شده بود   .

از این کلمه دریاهای بی نهایت نازل می شوند

- فضیلت، شکر، عظمت، شکوه، شادی، زیبایی، e

- از همه چیزهایی که ملکه مادر ما دارد. تمام این دارایی ها از فیات به دست آمد.

آه چقدر این فیات قدرتمند، پربار و مقدس است، چه کسی می تواند آن را درک کند؟

آنقدر بزرگ است که در مورد آن سکوت می کنم. بنابراین، من در اینجا توقف می کنم.

مات و مبهوت نگاهش کردم و   بهم گفت  :

"دخترمن،

تمام قداست من از کلمه فیات به من رسید  . من هرگز کوچکترین حرکت نکرده ام،

-حتی نفس هم نکشیدم

- جز به خواست خدا یک قدم برنداشته و هیچ عمل دیگری انجام نداده است.

زندگی من، غذای من، همه چیزم خواست خدا بود، در من دریاها پدید آورد

- تقدس، ثروت، شکوه و افتخار! همه چیز خدایی بود نه انسانی.

هر چه روح بیشتر با اراده خداوند متحد و یکسان شود، بیشتر می توان آن را مقدس و مقدس گفت

او بیشتر مورد محبت خداوند قرار می گیرد.

و هر چه بیشتر مورد محبت خداوند قرار گیرد، مورد لطف او قرار می گیرد.

زیرا حیات روح چیزی جز محصول اراده خداوند نیست.

چگونه خدا این روح را دوست نداشته باشد، زیرا او از آن اوست؟

بنابراین، شما نباید نگران دانستن باشید

- اگر زیاد یا کم انجام دهیم،

- بلکه به خواست خدا باشد یا نه.

در واقع، خداوند بیشتر به چیزهای کوچک نگاه می کند.

- اگر به وصیت او انجام شود

که بزرگان برای اراده او انجام می دهند.

من را ناراحت می کرد که نمی توانم هر روز عشاء ربانی داشته باشم. عیسی خوب من آمد و به من گفت:

"دخترمن،

نمیخوام چیزی اذیتت کنه

درست است که اشتراک چیز بزرگی است، اما پیوند نزدیک روح و من چقدر طول می کشد؟

حداکثر یک ربع ساعت

آنچه شما باید بیش از همه نگه دارید، چشم پوشی کامل از اراده خود به نفع من است.

زیرا برای کسی که در اراده من زندگی می کند یک اتحاد نزدیک نه تنها برای یک ربع ساعت، بلکه همیشه، همیشه وجود دارد!

اراده من ارتباط مستمر با روح است  . فقط یک بار در روز نیست،

-اما هر ساعت،

-هر زمان

که روحی که اراده من را انجام می دهد در ارتباط نزدیک با من است.»

روزهای خیلی تلخی داشتم

- برای محرومیت از خیر عالی و یگانه من و همچنین

-به دلیل این فکر مداوم که ممکن است وضعیت من فقط یک پرده دود باشد.

رنج من با الزام من به ماندن مداوم در رختخوابم اضافه شد،

- بدون تحرک یا اشغال،

- منتظر اعتراف کننده ام.

از خواب آلودگی همیشگی ام هم محروم شدم.

همه اینها همراه با اشک های بی وقفه ام مرا عذاب می داد تا اینکه مریض شدم.

بارها به اعتراف کننده ام دعا کرده ام

- به من اجازه دهد طبق عادتم در رختخوابم بنشینم.

-و کار گلدوزی معمولی ام را انجام دهم

زمانی که من خواب نبودم و عیسی مرا به عنوان یک   قربانی در راز عشق خود شریک نکرد.

اما اعتراف کننده من کاملاً از آن برای من دفاع کرد.

او گفت که این حالت، حتی اگر از خیر متعالی من محروم باشد، باید قربانی درد محرومیت عیسی و نیز به واسطه اطاعت باشد.

من همیشه اطاعت کرده ام، اما قلب شهیدم مدام به من می گفت:

"آیا این فقط یک مد گذرا نیست؟

خواب آلودگی شما کجاست، حالت قربانی شما؟

برخیز، برخیز! دنبال بهانه نباش! کار کار! آیا نمی بینید که ادعاهای شما شما را به لعنت می کشاند؟ نمی ترسی؟

آیا به قضاوت وحشتناک خدا فکر نمی کنید؟

آیا نمی‌بینی که برای این همه سال فقط پرتگاهی حفر کرده‌ای که تا ابد در آن محبوس می‌مانی؟»

نفرت! چه کسی می تواند بگوید شکنجه ظالمانه ای که روحم را تسخیر کرد، من را در هم کوبید و در دریایی از درد فرو برد؟

اما  اطاعت ظالمانه  حتی یک ذره از اراده خودم برایم باقی نگذاشته است. اراده خدا انجام شود  

اونی که میخواد اینجوری بشه!

دیشب که در حالت همیشگی و در میان این عذاب ظالمانه بودم، خود را در محاصره افرادی دیدم که می گفتند:

"به افتخار سان فرانچسکو دی پائولا یک Pater، یک Ave و یک Gloria بخوانید. این درد شما را کمی تسکین می دهد."

در حالی که این کار را می کردم، آن حضرت بر من ظاهر شد و ساندویچی را برایم آورد که به من داد و گفت: بخور.

من آن را خوردم و احساس قدرت کردم. سپس به او گفتم:

"قدیس عزیز، می خواهم چیزی به شما بگویم."

خیلی مهربون جواب داد: چی میخوای بهم بگی؟

من ادامه دادم:

«می ترسم حالم مطابق خواست خدا نباشد.

در سالهای اول ابتلا به این بیماری، که در آن زمان در فواصل زمانی آن را تجربه می کردم، احساس می کردم که خداوند ما را فراخوانده است تا خود را قربانی کنم.

و چنان رنج ها و زخم های درونی مرا گرفت که از بیرون در وضعیت بحرانی به نظر می رسید.

اما اکنون می ترسم این تخیل من بود که باعث این بیماری ها در من شد."

در مورد آنچه   مقدس به من گفت  :

«البته نشانه ای برای دانستن اینکه آیا حالتی مطابق اراده خداوند است یا خیر:

این است که اگر روح بداند که اراده   خدا دیگر این حالت را نمی‌خواهد، آماده است که در غیر این صورت عمل کند».

اما چون قانع نشدم اضافه کردم:

"قدیس عزیز، من همه چیز را به شما نگفته ام. با دقت گوش کنید. ابتدا متناوب بود.

سپس خداوند مرا به خودسوزی مداوم فراخواند و به مدت 21 سال مدام در بستر بودم. چه کسی می تواند تمام مصیبت های من را بگوید؟ به نظر من گاهی خدا مرا تنها می گذارد و از رنج محرومم می کند، تنها دوست وفادار دولتم   .

و من کاملاً مچاله می‌مانم، بدون خدا و بدون پشتوانه رنج، از این رو شک و ترس دارم که ممکن است وضعیت من مطابق خواست خدا نباشد.»

قدیس سرشار از مهربانی   به من گفت: