W chwili kiedy uklękłam, aby przedkreślić wolę własną, jako mi Pan kazał, usłyszałam głos w duszy taki:
Od dziś nie lękaj się sądów Bożych, albowiem sądzona nie będziesz.
+
Od dziś, pełnię w o 1 ę B o ż
ą,
wszędzie, zawsze, we wszystkim ~
+
Wewnętrzna praca szczególna, czyli rachunek sumienia. O zaparciu siebie, woli własnej.
I.
|
Zaparcie rozumu, to jest przez poddanie go pod rozum tych,
|
tych, którzy mi na ziemi miejsce Boga zastępują.
II.
|
Zaparcie woli, to jest pełnić wolę Bożą, która mi się objawia w
|
woli tych, którzy mi miejsce Boga zastępują, i która zawarta jest w regułach naszego Zakonu.
III.
|
Zaparcie sądu, to jest
—
wszelki rozkaz dany mi przez tych,
|
którzy mi miejsce Boga zastępują, przyjmować natychmiast, bez zastanawiania się, rozbierania, rozumowania.
IV.
|
Zaparcie języka. Nie dam mu najmniejszej wolności; w jed
|
nym wypadku dam mu zupełną
—
to jest w głoszeniu chwały Bożej. Ile razy przyjmuję Komunię św., tyle proszę, aby Jezus raczył umocnić i oczyścić język mój, abym nim nie raniła bliźnich. Toteż regułę, która mi mówi o milczeniu, mam w największym szacunku.
Jezu mój, ufam, że łaska Twoja dopomoże mi do wykonania 376 tych postanowień. Chociaż powyższe punkty zawarte są w ślubie posłuszeństwa, to jednak pragnę w szczególniejszy sposób się w tym ćwiczyć, ponieważ jest to treść życia zakonnego. Miłosierny Jezu, proszę Cię gorąco, daj światło rozumowi mojemu, abym mogła lepiej poznać Ciebie, który jesteś bytem nieskończonym, i abym mogła lepiej poznać siebie, która jestem nicością samą.
(160) O spowiedzi św. Ze spowiedzi świętej powinniśmy odnosić dwie korzyści:
1. do spowiedzi przychodzimy po uleczenie;
2. po wychowanie
—
dusza nasza potrzebuje ciągłego wychowania, jak małe dziecko.