100

Z Dzieła św. Augustyna, biskupa, O Państwie Bożym (księga 10, 6) Prawdziwą ofiarą jest każde działanie prowadzące do zjednoczenia w świętej wspólnocie z Bogiem, a zatem skierowane ku dobru, którego osiągnięcie zapewnia nam prawdziwe szczęście. Z tego powodu nawet miłosierdzie świadczone człowiekowi nie jest ofiarą, jeżeli nie jest pełnione ze względu na Boga. Ofiara zatem, chociaż dokonywana i składana przez człowieka, jest dziełem Bożym, i dlatego starożytni Latynowie nadali jej miane sacrificium - święte dzieło. Toteż każdy człowiek poświęcony i oddany Bogu, gdy umiera dla świata, aby żyć dla Boga, jest ofiarą. To właśnie jest owym miłosierdziem, które każdy powinien świadczyć sobie samemu. Dlatego napisane jest: ,,Zmiłuj się nad duszą swoją podobając się Bogu". Skoro więc prawdziwymi ofiarami są czyny miłosierdzia świadczone sobie albo bliźniemu ze względu na Boga i celem takich czynów jest uwolnienie nas od nieszczęścia i uczynienie szczęśliwymi (to zaś dokonuję się dzięki owemu dobru, o którym powiedziano: ,,Mnie zaś dobrze jest być blisko Boga"), wynika stąd jasno, że całe to odkupione Państwo, to jest cała wspólnota i zgromadzenie świętych, ofiaruje się Bogu jako powszechna ofiara za pośrednictwem Najwyższego kapłana, który w swej męce ofiarował siebie samego pod postacią sługi, abyśmy mogli stać się ciałem tak doskonałej głowy. Tę bowiem postać ofiarował, w niej został ofiarowany, według niej jest pośrednikiem, w niej jest kapłanem, w niej Ofiarą. Dlatego skoro Apostoł zachęcił, abyśmy wydali nasze ciała ,,na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną jako wyraz naszej rozumnej służby Bożej", abyśmy nie upodabniali się do świata, ale przemieniali przez odnawianie umysłu dla poznania, jaka jest wola Boża, co jest dobre, co Bogu przyjemne, a co doskonałe, jako że sami stanowimy jedną wielką ofiarę, z kolei powiada: ,,mocą łaski, jaka została mi dana, mówię każdemu z was: Niech nikt nie ma o sobie wyższego mniemania, niż należy, lecz niech sądzi o sobie trzeźwo; według miary, jaka Bóg każdeniu w wierze wyznaczył, jak bowiem w jednym ciele mamy wiele członków, a nie wszystkie członki spełniają tę sama czynność; podobnie wszyscy razem tworzymy jedno ciało w Chrystusie. A każdy z osobna jesteśmy dla siebie nawzajem członkami, mając różne dary według udzielonej nam łaski". Oto ofiara chrześcijan: ,,Wszyscy jednym ciałem w Chrystusie". Tę właśnie ofiarę Kościół powtarza w dobrze znanym wiernym Sakramencie ołtarza, który poucza go, iż w tym, co ofiaruje, sam jest ofiarowany.

100