118

Z listu św. Cyprianą biskupa i męczennika (List 6, 1-2) Trwajcie niewzruszenie w wyznawaniu chwały niebios. Wstąpiliście na drogę łaski Bożej, podążajcie więc mocni duchem, by otrzymać nagrodę. Pan jest waszym wodzem i opiekunem. On bowiem mówi: ,,Oto Ja jestem z wam przez wszystkie dni aż do skończenia świata". O jakże szczęśliwe to więzienie, rozjaśnione waszą obecnością! O szczęśliwe więzienie, które posyła do nieba mężów Bożych! O ciemności, bardziej promienne niż słońce i jaśniejsze niż światło dnia! W nich teraz pozostajecie, światynie Boże, i uświęceni jesteście wyznaniem Boga. Teraz w waszych sercach rozważajcie wielkie Boże przykazania i naukę z niebios. O nich tylko mysicie, bo przez nie Duch Swięty pobudzi was zawsze do znoszenia cierpień. Nie myślcie o śmierci, lecz o nieśmiertelności; nie o czekającej was męce, lecz o chwale wiecznej. Napisane bowiem: ,,Cenna jest w oczach Boga śmierć Jego świętych", a także: ,,Ofiarą dla Bogu jest duch skwuszony; sercem skruszonym i pokornym Bóg nie wzgardzi". A na innym miejscu mówi Pismo Boże o mękach, które poświęcają męczenników Bogu, a ich samych uświęcają: ,,Choć nawet w ludzkim rozumiemu doznali kaźni, to ich nadzieja pełna jest nieśmiertelności. Będą sądzić ludy, zawładną narodami, a nad nimi Pan będzie królował na wieki". Gdy więc rozważacie o tym, że będziecie sądzić i królować wraz z Chrystusem Panem, to również i myśl o przyszłej chwale niech wam pomoże wzgardzić obecnymi cierpieniami. Od początku świata już tak jest, że zwalcza on sprawiedliwość i ją prześladuje. W pierwszych jego początkach został zabity sprawiedliwy Abel, a potem inni sprawiedliwi oraz prorocy i Apostołowie posłani przez Boga. Im wszystkim Pan dał przykład siebie samego i uczył, że do Jego królestwa mogą się dostać tylko ci, którzy idą tą samą drogą co i On. Powiedział bowiem: ,,Kto miłuje swoje życie, ten je straci, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne". I mówi także: ,,Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz duszy zabić nie rnogą. Bójcie się raczej tego, który duszę i ciało może zatracić w piekie". Także i święty Paweł nas upomina, że jeżeli pragniemy otrzymuć to, co Pan obiecał, musimy we wszystkim Go naśladowuć: ,,Jesteśmy - mówi - dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami Boga, a współdziedzicumi Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy, by też wspólnie mieć udział w chwale".

118