120

Z dekretu o działalności misyjnej Kościoła, Soboru watykańskiego II Pan Jezus, zanim dobrowolnie oddał swe życie za świat, ustanowił apostolskie posługiwanie oraz przyrzekł zesłać Ducha Swiętego, aby był z Nim zespolony w dziele zbawienia, które wszdzie i zawsze miało być uskuteczniane. Duch Swięty przez wszystkie czasy cały Kościół jednoczy we wspólnocie i w posłudze, uposaża go w rozmaite dary hierarchiczne oraz charyzmatyczne, ożywiając instytucje kościelne, jakby ich dusza, i wszczepiając w serca wiernych tego ducha misyjnego, jakim wiedziony był sam Chrystus. Niekiedy nawet w sposób widoczny uprzedza działalność apostolską, tak samo, jak na różny sposób nieprzerwanie jej towarzyszy i nią kieruje. Pan Jezus na samym początku ,,Przywołał do siebie tych, których sam chciał.. I ustanowił Dwanastu, aby z Nim przebywali i aby mógł ich wysyłać na głoszenie nauki". W ten sposób byli Apostołowie zasiewem nowego Izraela i równocześnie zaczątkiem nowej misji. Następnie, kiedy Chrystus raz na zawsze przez swoją śmierć i zmartwychwstanie dopełnił w sobie samym tajemnic naszego zbawienia i odnowienia wszystkiego, osiagnąwszy jako Pan wszelką władzę na niebie i na ziemi, zanim został wzięty do nieba - założył swój Kościół jako sakrament zbawienia. Apostołów posłał na cały świat, podobnie jak Jego posłał Ojciec, polecając im: ,,Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem". Dlatego na Kościele spoczywa obowiązek rozkrzewiania wiary i zbawienia Chrystusowego, na mocy wyraźnego rozkazu, który po Apostołach odziedziczył stan biskupi, otoczony kapłanami, razem z Następcą Piotra, najwyższym Pasterzem Kościoła; a także na mocy życia, które Chrystus przekazuje swoim członkom. Posłannictwo więc Kościoła uskutecznia się działalnością, przez którą Kościół, posłuszny rozkazowi Chrystusa, poruszony łaską i miłością Ducha Swiętego, staje się w pełni obecny dla wszystkich ludzi czy narodów, aby ich doprowadzić do wiary, wolności i pokoju Chrystusowego przez przykład życia, głoszenie Słowa oraz przez sakramenty święte i inne środki łaski, tak aby stała dla nich otworem wolna i pewna droga do pełnego uczestnictwa w misterium Chrystusa.

120