186

Z komentarza św. Cyryla Aleksandryjskiego, biskupa, Swięty Paweł świadczy, że tworzymy jedno ciało z Chrystusem, ilekroć przyjmujemy Jego święte Ciało. Mówi on o tej tajemnicy pobożności: ,,Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha świętym Jego apostołem i prorokom. To znaczy, że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami ciała. I współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie". Jeśli więc nawzajem między sobą stanowimy jedno ciało w Chrystusie, nie tylko między sobą, lecz szczególnie z Nim, który jest wśród nas przez swoje ciało, to dlaczego niż wszyscy nie stanowimy jedności pomiędzy sobą i w Chrystusie? Chrystus przecież jest więzią jedności, będąc zarazem Bogiem i człowiekiem. A gdy chodzi o jedność duchową, to idąc tą samą drogą należałoby stwierdzić, że przyjąwszy jednego i tego samego Ducha Swiętego, jesteśmy w pewien sposób złączeni i pomiędzy sobą i z Bogiem. Chociaż jest nas wielu i każdemu z osobna jest dany Duch Swięty, który jest Duchem Chrystusa i Ojca, jednak ten Duch jest jeden i niepodzielny, i dlatego zbiera on w jedno poszczególne duchy, z których każdy pozostaje sobą i sprawia, że w Nim stajemy się jednością. Moc świętego ciała Chrystusa czyni Jego współczłonkami tych wszystkich, w których ono jest. Uważam, że w ten sam sposób jeden i niepodzielny Duch Boży, zamieszkujący we wszystkich, wszystkich też zbiera w jedność duchową. Dlatego święty Paweł nas upomina: ,,Znosząc siebie nawzajem w miłości, usiłujcie zachować jedność ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani w jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich". Jeden Duch zamieszkuje w każdym z nas, a więc jeden Bóg i Ojciec wszystkich będzie w nas przez Syna. Stwarzając jedność pomiędzy tymi, którzy uczestniczą w Duchu Swiętym, oraz ich jedność ze sobą. Ale i to także jest oczywisą, że przez uczestnictwo jesteśmy złączeni z Duchem Swiętym. Pozostawiliśmy za sobą życie według ciała i staliśmy się posłuszni prawom Ducha. Czyż więc nie jest jasne dla wszystkich, że my, po opuszczeniu w jakiś sposób naszego życia i połączeniu się z nami Ducha Swiętego, zostaliśmy przetworzeni na sposób niebiański i nasza natura została w jakiś sposób przemieniona. Nie jesteśmy więc już tylko ludźmi, lecz dziećmi Bożymi i ludźmi niebiańskimi, bo staliśmy się uczestnikami Boskiej natury. A więc wszyscy jesteśmy jedno w Ojcu i Synu, i Duchu Swiętym. Jesteśmy jedno, powtarzam, uczestnicząc w Boskiej naturze. Upodobnieni do Chrystusa w miłości i wspólnocie Jego świętego ciała i otrzymując jednego Ducha Swiętego.

186