188

Z listu św. Ambroze go, biskupa (List 35, 4-6. 13)

Apostoł mówi, iż ten, kto przy pomocy Ducha zadaje śmierć uczynkom ciała, ten właśnie będzie zbawiony. I nic w tym dziwnego. Albowiem mając Ducha Swiętego staje się dzieckiem Boga, jako dziecko Boga nie otrzymuje ducha niewoli, ale ducha przybrania za synów, a sam Duch Swięty zaświadcza naszemu duchowi, że jesteśmy dziećmi Bożmi. Tym świadectwem jest wołanie Ducha w naszych sercach: ,,Abba, Ojcze", jak to napisane jest w Liście do Galatów. Także i to jest ważnym świadectwem Bożego dziecięctwa w nas, że jesteśmy ,,dziedzicami Boga i współdziedzicami Chrystusa". Współdziedzicem Chrystusa jest ten, kto ma udział w Jego chwale; w chwale zaś uczestniczy ten, kto współcierpi z Nim, cierpiąc za Niego.

Aby zachęcić nas do tego cierpienia, Apostoł dodaje, iż wszelka przykrość, którą znosimy, jest nieznaczna i nieporównywalna z nagrodą za podjęte trudy; objawi się ona w nas, kiedy odnowieni na obraz Boży, zasłużymy na oglądanie Jego chwały twarzą w twarz.

Aby podkreślić wspaniałość przyszłego objawienia, Apostoł dodaje, iż także stworzenie oczekuje objawienia się synów Bożych. Teraz jest ono poddane wbrew swej woli zniszczalności, ale nie pozbawione nadziei. Ufa bowiem, iż Chrystus łaską swego posługiwania wyswobodzi je od poddania zniszczeniu i obdarzy chwałą dzieci Bożych. W ten sposób, kiedy objawi się chwała dzieci Bożych, jedna i ta sama wolność będzie udziałem zarówno ich samych, jak i stworzenia. Teraz zaś, kiedy to objawienie jeszcze nie następuje, całe stworzenie wzdycha oczekując chwałą naszego przybrania i odkupienia. Pragnie wydać na świat owego ducha zbawienia i być uwolnionym od niewoli zniszczenia.

W sposób oczywisty oznacza to, iż ci, którzy mają pierwociny Ducha Swiętego, wzdychają oczekując przybrania za synów. To przybranie za synów jest odkupieniem całego ciała, kiedy jako przybrane dziecko Boże, twarzą w twarz zobaczy owo Boskie i wiekuiste Dobro. Owo przybranie za synów istnieje już w Kościele Pana, albowiem Duch wola ,,Abba - Ojcze", jak czytamy w Liście do Galatów. Będzie ono doskonałym, kiedy wszyscy, którzy zasłużą oglądać oblicie Boga, powstaną w nieskazielności, czci i chwale. Wtedy dopiero ludzkość poczuje się naprawdę odkupioną. Toteż Apostoł chlubi się mówiąc: ,, nadziei już jesteśmy zbawieni". Nadzieja bowiem zbawia nas rzeczywiście, podobnie jak wiara, o której powiedziano: ,,Twoja wiara cię wybawiła".

 

188