230

Z komentarza św. Grzegorza Wielkiego, papieża, do Księgi Hioba (księga 23, 23-24) ,,Chciej słuchać, Hiobie, mej mowy, nadstaw ucho na wszystkie me słowa". Wiedza ludzi zarozumiałych tym się odznacza, iż kiedy nauczaja, nie umieją tego czynić z pokorą i nie potrafią przekazać w sposób wiarygodny prawdy, którą dobrze znają. Z samej ich mowy wynika, iż dzięki nauczaniu uważają siebie za bardzo wyścko postawionych, podczas gdy na swych uczniów patrzą jako na pozostających o wiele poniżej, nieomal w przepaści. Słusznie przeto mówi do nich Pan ustami proroka: ,,Sprawowaliście władzę nad nimi surowo i bezwzględnie". Istotnie, surowo i bezwzględnie rządzą ci, którzy nie starają się o poprawienie swoich podopiecznych spokojnym przekonywaniem, ale surowo postępując starają się ich ugiąć. Prawdziwa natomiast wiedza tym bardziej wystrzega się pychy, nawet w myśli, im gorliwiej strzałami słów godzi w tego, kto jest nauczycielem pychy. Zabiega, aby swoim wyniosłym zachowaniem nie przepowiadać tego, którego świętymi słowami zwalcza w sercach słuchaczy. Toteż stara się życiem i słowami ukazywać pokorę, nauczycielkę i matkę wszystkich cnót, tak aby uczniowie prawdy dostrzegali ją zachowywaną w życiu raczej niż głoszoną w słowach. Dlatego święty Paweł, zapominając niejako o wzniosłości swego apostolatu mówi: ,Staliśmy się jako dzieci pośrodku was. Podobnie też, kiedy apostoł Piotr powiada: ,,Bądźcie zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto domaga się od was uzasadnienia tej nadziei, która jest w was, zaraz dodaje, wskazując na sposób, w jaki należy nauczać: ,,Ale zachowujcie czyste sumienie z łagodnością, bojaźnią i w dobrej intencji". Kiedy zaś święty Paweł mówi do swego ucznia Tymoteusza: ,,Zachęcaj i nauczaj z cała powagą", nie zaleca rozkazywania, ale powagę, która wynika ze sposobu życia. Z powagą naucza się wówczas, kiedy wpierw spełnia się to, czego się naucza, gdy bowiem postępowanie przeszkadza słowom, wówczas nauczanie traci wiarygodność. Tak więc Apostoł nie zaleca wzniosłości w przepowiadaniu, ale wiarygodność płynącą z dobrego życia. Stąd też o Panu naszym napisano: ,,Uczył ich jako Ten, który ma władzę, nie zaś jak uczeni w Piśmie i faryzeusze". To właśnie Pan przede wszystkim przemawiał z mocą, ponieważ nie popełnił żadnego czynu zasługującego na naganę. Z mocy Bożej bowiem posiadał to, co nam przekazał za pośrednictwem świętości swego człowieczeństwa.

230