278

Kazanie św. Augustyna, biskupa, O pasterzach (Kazanie 46, 18-19) ,,Rozproszyły się owce moje po wszystkich górach i pagórkach, po całej powierzchni ziemi". Co znaczą słowa: ,,Rozproszyły się po całej powierzchni ziemi?" Oznaczają ludzi przywiązanych do wszystkiego, co ziemskie, oznaczają ludzi, którzy miłują i cenia to, co błyszczy na zewnątrz. Tacy nie chcą umrzeć, aby ich życie było ukryte w Chrystusie. ,,Po całej ziemi", ponieważ miłują to, co ziemskie, i ponieważ owce błąkają się po całej powierzchni ziemi. Znajdują się na wielu miejscach, ale wszystkich zrodziła jedna matka, pycha, podobnie jak jedna mauka, Kościół katolicki, rodzi wszystkich wiernych chrześcijan rozproszonych po całym świecie. Nic więc dziwnego, jeżeli pycha rodzi rozdarcie, miłość jest matką jedności. Ta zatem matka, Kościół katolicki i jego Pasterz, szuka wszędzie zabłąkanych, umacnia słabych, leczy chorych, opatruje złamanych, troszczy się o tych i o tamtych. Nie znają się między sobą, ale Kościół zna wszystkich, bo jest ze wszystkimi. Kościół jest zatem jak owa winorośl, która się rozrasta i wszędzie rozprzestrzenia. Tamci zaś, jak bezuzyteczne latorośle, które z powodu swej bezpłodności słusznie zostały przez ogrodnika odcięte, aby winorosi została oczyszczona, a nie zniszczona. Gałązki pozostały w miejscu, w którym je odcięto. Winorośl jednak, rosnąc na wszystkie strony, zna swe latorośle; te, które w niej pozostaja, i te, które są poza nią, które zostały odcięte. Tym niemniej nawołuje błądzących, ponieważ o odciętych gałęziach mówi Apostoł; ,,Bóg ma moc wszczepić je ponownie". Czy to gdy mowa o zabłąkanych owcach, czy odciętych gałązkach, Bóg jako najwyższy Pasterz i prawdziwy Ogrodnik potrafi sprowadzić owce z powrotem i wszczepić na nowo gałązki. ,,Rozproszyły się owce moje po całej powierzchni ziemi, a nikt ich nie szukal ani nie wołał". Pomiędzy złymi pasterzami nie było nikogo, ,,kto by ich szukał".

278