283

Z Dzieła św. Grzegorza z Nyssy, biskupa, O życiu chrześcijańskim (PG 46, 295-298) ,,Jeśli ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem; to, co dawne. minęło". Na innym miejscu Apostoł nazywa ,,nowym stworzeniem" zamieszkiwanie Ducha Swiętego w duszy czystej, nie skażonej grzechem, wolnej od jakiegokolwiek zła, bezbożności i niegodziwości, gdy bowiem dusza znienawidziła grzech, całkowicie powierzyła się kierownictwu cnoty, i odmieniwszy postępowanie, przyjęła łaskę Ducha Swiętego, wtedy się staje w pełni odnowiona, umocniona i pokrzepiona. Wszak powiedziano: ,,Wyrzućcie stary kwas, abyście się stali nowym ciastem", oraz: ,,Odprawiajmy nasze święto nie przy użyciu starego kwasu, lecz przaśnego chleba czystości i prawdy". Niewątpliwie, nieprzyjaciel gotuje naszej duszy wiele zasadzek. Tymczasem ludzka natura sama z siebie jest zbyt słaba, by nad nim zatryumfować. Dlatego właśnie Apostoł nakazuje nam przywdziać zbroję niebieską. ,,Przywdziejcie pancerz sprawiedliwości, na stopy nałóżcie gotowość głoszenia Ewangelii pokoju i opaszcie biodra wasze prawdą". Czy widzisz, jakie środki ratunku wskazuje ci Apostoł? Prowadzą ku jednej drodze, do jednego celu. Przy ich pomocy z łatwością podąża się drogą życia aż ku szczytom wypełnienia Bożych przykazan. Na innym miejscu ten sam Apostoł powiada: ,,Biegnijmy wytrwałe w wyznaczonych nam zawodach, patrząc na Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją udoskonala". Dlatego ten, kto gardzi wielkościami doczesnego życia, kto się wyrzeka wszelkiej chwały ziemskiej, powinien wraz ze swym życiem wyrzec się także swej własnej duszy. Wyrzec się własnej duszy oznacza nie szukać nigdy własnej woli, ale woli Boga i według niej postępować; oznacza ponadto nie posiadać niczego poza tym, co zwyczajne. Wtedy łatwiej jest spełniać zalecenia przełożonych z przyjemnością, zaufaniem i ochotą, jak przystało słudze Chrystusowemu i temu, który został odkupiony dla wspólnego dobra braci. Właśnie tego pragnie Pan, kiedy zachęca: ,,Kto chce być pierwszy i większy wśród was, niech będzie ostatnim i sługą wszystkich". Tego rodzaju służba ludziom powinna być bezinteresowna; kto się jej podjął, powinien być oddany wszystkim i służyć braciom, jak gdyby był ich dłużnikiem. Z kolei trzeba, aby ci, którzy są przełożonymi, przyjęli na siebie większy trud niż inni, byli bardziej skromni niż ich poddani i dawali innym wzór posługiwania w przeświadczeniu, że ci, których im powierzono, stanowią Bożą własność. Przełożeni zatem winni się troszczyć o braci, tak jak sumienni i pilni wychowawcy troszczą się o dzieci, które im powierzyli rodzice. Jeśli zatem w ten sposób będziecie się wzajemnie miłować, tak uczniowie jak i nauczyciele, jedni z radością okazując posłuszeństwo, drudzy ze szczerą ochotą prowadząc braci do doskonałości, a także, jeśli nawzajem wyprzedzać się będziecie w okazywaniu wzajemnego szacunku, będziecie wieść na ziemi życie godne aniołów.

283