522

WTOREK Łk 12, 35-38 Odzienie ze światła.  Ewangelia pełna jest paradoksów. Do takich należy scena, w której Pan staje się sługą a sługa panem. Pan przepasuje się i usługuje siedzącym przy stole sługom. Te wyrażenia paradoksalne spotykamy szczególnie wtedy, gdy ewangelista chce nam przekazać jakąś bardzo ważną, a równocześnie trudną prawdę chrześcijańską. 1. Powiedział Jezus swoim uczniom: Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. Uczeń Chrytusa winien być ciągle czujny i gotowy na przyjście swego Pana. Jest to wyraźny motyw eschatologiczny, który Chrystus od razu ilustruje przypowieścią. Pewien Pan domu wraca późno w nocy z uczty weselnej, zastaje swoieh ludzi czuwających z zapalonymi pochodniami w ręku, dzięki temu natychmiast, gdy Pan zakołacze, mogą otworzyc drzwi Panu i wprowadzić go do domu. 2. Zaprawdę powiadam wam przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc będzie im usługiwał. W przypowiesci występuje nowy motyw, zupełnie obcy ówczesnym zwyczajom Wschodu. Pan, zastaje swoje sługi czuwające, sam staje się dla nich sługą. Zupełna zamiana sytuacji; Pan sługą a sługa panem. W postaci Pana, ktory się przepasuje i służy przy stole, bez trudności rozpoznajemy Jezusa (J 13, 4-11). Dzięki temu przypowiesć odkrywa nam tajemnicę Syna Człowieczego, który nie przyszedł, żeby mu służono, ale żeby służyć (Mt 20, 12; Mk 10, 45). Służył w czasie ziemskiego życia; Chrystus swoją obecność eucharystyczną uważa za dalszy ciąg służby: Ja jestem pośród was, jako ten, kto służy. Dzięki temu w tzw. Czasie Kościoła: od zmartwychwstania do ponownego przyjścia w chwale, Chrystus jest wśród nas jako ten, który służy. Wreszcie dzisiejsza przypowiesć dodaje jeszcze nowy moment. Jezus jako Pan służy swoim wiernym sługom na eschatologicznej uczcie mesjańskiej (Lk 22, 30; Ap 3, 20). Za wierna służbę, czujność i pracę, Pan dopuszcza ich do swej chwały i chwały Królestwa. Sam im służy. Całe życie Chrystusa, we wszystkich fazach było i jest służbą. Całe życie ucznia Jezusa musi być służbą, pracą i czujnym oczekiwaniem. Za służbę wynagradza Pan własną służbą. 3. Przepsze się i ... będzie im usługiwał. To samo zdanie możemy powiedzieć jeszcze w czasie przeszłym i teraźniejszym. Teraz w czasie eucharystii nam usługuje; jest wśród nas jako ten, który służy. W czasie swej pierwszej Mszy na Ostatniej wieczerzy, usługując uczniom powiedział: Dałem wam bowiem przykład. (J 13, 15). To samo mówi do nas, usługując nam przy stole eucharystycznym, przypomiając nam, że cokolwiek czynimy jednemu z najmniejszych braci, Jemu samemu czynimy. W oczekiwaniu na przyjście Pana i ucztą eschatologiczną służymy Panu w Jego najmniejszych braciach.

522