KATECHIZM KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO

Wstęp. CREDO

,,OJCZE. . To jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa" (J 17, 1.3). Zbawiciel nasz, Bóg ,,pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy" (1 Tm 2, 3-4). ,,Nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni", jak tylko imię JEZUS.

I. Zycie człowieka - znać i kochać Boga

1 Bóg nieskończenie doskonały i szczęśliwy zamysłem czystej dobroci, w sposób całkowicie wolny, stworzył człowieka, by uczynić go uczestnikiem swego szczęśliwego życia. Dlatego w każdym czasie i w każdym miejscu jest On bliski człowiekowi. Powołuje go i pomaga mu szukać, poznawać i miłować siebie ze wszystkich sił. Wszystkich ludzi rozproszonych przez grzech zwołuje, by zjednoczyć ich w swojej rodzinie - w Kościele. Czyni to przez swego Syna, którego posłał, jako Odkupiciela i Zbawiciela, gdy nadeszła pełnia czasów. W Nim i przez Niego Bóg powołuje ludzi, by w Duchu Świętym stali się Jego przybranymi dziećmi, a przez to dziedzicami Jego szczęśliwego życia.

2 Aby to Boże wezwanie zabrzmiało na całej ziemi, Chrystus posłał Apostołów, których wybrał, dając im nakaz głoszenia Ewangelii: ,,Idźcie... Nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przekazałem. A oto Ja jestem z wam przez wszystkie dni, aż do skończenia świata" (Mt 28, 19-20). Umocnieni tym posłaniem, Apostołowie ,,poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszły" (Mk 16, ).

3 Ci, którzy z pomocą Bożą przyjęli wezwanie Chrystusa i odpowiedzieli na nie dobrowolnie, sami z kolei, przynaglani miłością Chrystusa, głosili wszędzie na świecie Dobrą Nowinę. Skarb otrzymany od Apostołów został wiernie zachowany przez ich następców. Wszyscy wierzący w Chrystusa są powołani do przekazywania go z pokolenia na pokolenie, głosząc wiarę, przeżywając ją we wspólnocie braterskiej oraz celebrując ją w liturgii i w modlitwie.

II. Przekazywanie wiary - katecheza.

4 Bardzo wcześnie nazwano katechezą całość wysiłków podejmowanych

w Kościele, by formować uczniów i pomagać ludziom wierzyć, że Jezus jest

Synem Bożym, ażeby przez wiarę mieli życie w Jego imię, by wychowywać ich

i kszłałtować w tym życiu i w ten sposób budować ciało Chrystusa.

5 ,,Katecheza jest wychowywaniem w wierze dzieci, młodzieży i dorosłych.

Obejmuje przede wszystkim wyjaśnianie nauki chrześcijańskiej, podawanej na

ogół w sposób systematyczny i całe ciowy w celu wprowadzenia wierzących

w pełnię życia chrześcijańskiego".

6 Katecheza łączy się z niektórymi elemtami pasterskiej misji Kościoła, chociaż się z nimi nie utożsamia. Mają one aspekt katechetyczny, przygotowują do katechezy lub z niej wynikają. Są to: pierwsze głoszenie Ewangelii, czyli przepowiadanie misyjne w celu wzbudzenia wiary; poszukiwanie racji wiary; doświadczenie życia chrześcijańskiego; celebracja sakramentów, umacnianie wspólnoty oklezjalnej; świadectwo apostolskie i misyjne.

7 ,,Katecheza... jest ściśle złączona i związana z całym życiem Kościoła.

Od niej bowiem w największej mierze zależy nie tylko rozprzestrzenianie się

Kościoła w świecie i jego wzrost liczebny, ale jeszcze bardziej jego rozwój

wewnętrzny i jego zgodność z zamysłem Bożym".

8 W okresach odnowy Kościoła kładzie się także nacisk na katechezę. Rzeczywiście, w wielkiej epoce Ojców Kościoła święci biskupi poświęcają katechezie znaczną część swojej posługi. Należą do nich: św. Cyryl Jerozolimski i św. Jan Chryzostom, św. Ambroży i św. Augustyn oraz inni Ojcowie, których dzieła katechetyczne nadal mają charakter wzorcowy.

9 Posługa katechetyczna czerpie wciąż nową moc z soborów. Sobór Trydencki stanowi pod tym względem przykład zasługujący na podkreślenie. W swoich konstytucjach i dekretach postawił on katechezę na pierwszym miejscu; z jego inicjatywy powstał Katechizm Rzymski, który nosi także jego imię i stanowi dzieło o wielkim znaczeniu jako kompendium nauki chrześcijańskiej. Sobór Trydencki zainicjował w Kościele wspaniałą organizację katechezy; dzięki takim świętym biskupom i teologom, jak św. Piotr Kanizjusz, św. Karol Boromeusz, św. Turybiusz z Mongrowejo i św. Robert Bellarmin, pociągnął za sobą publikację wielu katechizmów.

10 Nie powinna więc budzić zaskoczenia, że w dynamicznym ożywieniu wywołanym przez Sobór Watykański II (który papież Paweł VI uważał za wielki katechizm naszych czasów); katecheza Kościoła na nowo zwrócia na siebie uwagę.

III. Cel i adresaci Katechizmu

II Katechizm ma na celu przedstawienie organicznego i syntetycznego wykładu istotnych i podstawowych treści nauki katolickiej, obejmujących zarówno wiarę, jak i moralność w świetle soboru watykańskiego II i całe ci Tradycji Kościoła. Jego podstawowymi źródłami są: Pismo Święte, Święci Ojcowie, liturgia i urząd Nauczycielski Kościoła. Jest przeznaczony do tego, by stać się ,,punktem odniesienia dla katechizmów lub kompendiów, które są opracowywane w różnych krajach".

12 Katechizm jest przeznaczony przede wszystkim dla odpowiedzialnych za katechezę: na pierwszym miejscu dla biskupów jako nauczycieli wiary i pasterzy Kościoła. Zostaje im przekazany jako narządzie w wypełnianiu ich misji nauczania Ludu Bożego.. Przez biskupów jest odresowany do redaktorów katechizmów, do kapłanów i katechetów. Będzie także pożyteczną lekturą dla wszystkich innych wiernych chrześcijan.

Dział pierwszy.

,,WIERZĘ" - ,,WIERZYMY"

26 Gdy wyznajemy naszą wiarę, zaczynamy od słów: ,,Wierzę" lub ,,Wierzymy". Dlatego wykład wiary Kościoła wyznawanej w Credo, celebrowanej w liturgii oraz przeżywanej w praktykowaniu przykaźń i w modlitwie, zaczynamy od pytania, co to znaczy ,,Wierzyć". Wiara jest odpowiedzią człowieka daną Bogu, który mu się objawia i udziela, przynosząc równocześnie obfite światło człowiekowi poszukującemu ostatecznego sensu swego życia.