Paragraf piaty CREDO

NIEBO I ZIEMIA

325 Symbol Apostolski stwierdza, że Bóg jest ,,Stwórcą nieba i ziemi", a Symbol Nicejsko-Konstantynopolitański uzupełnia: ,,Wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych".

326 Wyrażenie ,,niebo i ziemia" w Piśmie Świętym oznacza to wszystko, co istnieje - całe stworzenie. Wskazuje również na więź, jaka wewnątrz stworzenia równocześnie jednoczy i rozdzieła niebo i ziemię: ,,Ziemia" jest światem ludzi,zaś ,,niebo" lub ,,niebiosa" mogą oznaczać firmament, ale także własne ,,miejsce" Boga: ,,Ojca naszego, który jest w niebie" (Mt 5, 16)161, a więc także ,,niebo", którym jest chwała eschatologiczna. Słowo ,,niebo" wskazuje w końcu ,,miejsce" stworzeń duchowych - aniołów - które otaczają Boga.

327 Wyznanie wiary Soboru Laterańskiego IV stwierdza, że Bóg ,,równocześnie od początku czasu stworzył z nicości jeden i drogi rodzaj stworzeń, stworzenia duchowe i materialne, to znaczy aniołów i świat ziemski, a na końcu człowieka, który złożony z duszy i ciała łączy w sobie świat duchowy i materialny".

I. Aniołowie

Istnienie aniołów - prawda wiary

328 Istnienie istot duchowych, niecielesnych, które Pismo Święte nazywa zazwyczaj aniołami, jest prawdą wiary. Świadectwo Pisma Świętego jest tak oczywiste, jak jednomyślność Tradycji.

Kim są Aniołowie?

329 Święty Augustyn mówi na ich temt: ,,«Anioł» oznacza funkcję, nie naturę. Pytasz, jak nazywa się ta natura? - Duch. Pytasz o funkcję? - Anioł.. przez to, czym jest, jest duchem, a przez to, co wypełnia, jest aniołem". W całym swoim bycie Aniołowie są sługami i wysławiającąmi Boga. Ponieważ zawsze kontemplują ,,oblicze Ojca... który jest w niebie" (Mt 18, 10), są wykonawcami Jego rozkazów, ,,by słuchać głosu Jego słowa" (Ps 103, 20).

330 Jako stworzenia czysto duchowe, Aniołowie posiadają rozum i wolę: są stworzeniami osobowymi i nieśmiertelnymi. Przewyższają doskonałe cią wszystkie stworzenia widzialne. Świadczy o tym blask ich chwały.

Chrystus ,,ze wszystkimi swoimi aniołami"

331 Chrystus stanowi centrum świata anielskiego. Aniołowie należą do Niego: ,,Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy Aniołowie z Nim. (Mt 25, 31). Należą do Niego, ponieważ zostali stworzeni przez Niego i dla Niego: ,,Bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, były widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone" (Kol 1, 16). W jeszcze większym stopniu należą do Niego, ponieważ uczynił ich posłańcami swojego zamysłu zbawienia: ,,Czyż nie są Oni wszyscy duchami przeznaczonymi do usług, posłanymi na pomoc tym, którzy mają posiąść zbawienie?" (Hbr 1, 14).

332 Aniołowie są obecni od chwili stworzenia i w ciągu całej historii zbawienia, zwiastując z daleka i z bliska to zbawienie oraz służąc wypełnieniu zamysłu Bożego. Oto niektóre przykłady: zamykają raj ziemski, chronią Lota, ratują Hagar i jej dziecko, powstrzymują rękę Abrahama, pośredniczą w przekazywaniu Prawa, prowadzą lud Boży, zwiastują narodziny i powołania, towarzyszą prorokom. Wreszcie anioł Gabriel zwiastuje narodzenie Poprzednika oraz narodzenie samego Jezusa.

333 Życie Słowa Wcielonego, od Wcielenia do Wniebowstąpienia, jest otoczone adoracją i służbą aniołów. Gdy Bóg ,,wprowadza Pierworodnego na świat, mówi: Niech Mu oddają pokłon wszyscy Aniołowie Boży" (Rbr 1, 6). Ich śpiew uwielbienia przy narodzeniu Chrystusa nie przestał rozbrzmiewać w uwielbieniu Kościoła: ,,Chwała Bogu..." (Łk 2, 14). Aniołowie strzegą Jezusa w dzieciństwie, służą Mu na pustyni, umacniają Go w agonii i mogliby ocalić Go z ręki nieprzyjaciół, jak kiedyś Izraela. Aniołowie także ,,ewangelizują", głosząc Dobrą Nowinę wcielenia i zmartwychwstania Chrystusa. Będą obecni w czasie powrotu Chrystusa, który zapowiadają, służąc Mu podczas sądu.

Aniołowie w życiu Kościoła

334 W taki sam sposób całe życie Kościoła korzysta z tajemniczej i potężej pomocy aniołów.

335 W liturgii Kościół łączy się z aniołami, by uwielbiać trzykroć świętego

Boga; przywołuje ich obecność ( - ,,Pokornie Cię prosimy..." z Kanonu rzymskiego, w ,,Niech Aniołowie zawiodę cię do raju...", w liturgii pogrzebowej lub w ,,Hymnie cherubinów" w liturgii bizantyjskiej) oraz czci szczególnie pamięć niektórych aniołów (św. Michała, św. Gabriela, św. Rafała, Aniołów Stróżów).

336 Życie ludzkie od dzieciństwa aż do śmierci jest otoczone opieką i wstawiennictwem aniołów. ,,Każdy wierny ma u swego boku anioła jako opiekuna i stróża, by prowadził go do życia". Już na ziemi życie chrześcijańskie uczestniczy - przez wiarę - w błogosławionej współnocie aniołów i ludzi, zjednoczonych w Bogu.

II. Świat widzialny

337 Bóg sam stworzył świat widzialny w całym jego bogactwie, jego różnorodności i porządku. Pismo święto przedstawia symbolicznie dzieło Stwórcy jako ciąg sze ciu dni Boskiej ,,pracy", która kończy się ,,odpoczynkiem" siódmego dnia (Rdz 1, i - 2, 4). Na temat stworzenia Pismo Święte naucza prawd objawionych przez Boga dla naszego zbawienia; pozwalają one ,,poznawać najgłębszą naturę całego stworzenia, jego wartość i przeznaczenie do chwały Bożej".

338 Nie istnieje nic, co nie zawdzięczałoby swego istnienia Bogu Stworcy. Świat zaczął się wtedy, gdy został wydobyły z nicości słowem Boga; wszystkie istniejące byty, cała natura, cała historia ludzka wkorzeniają się w tym pierwotnym wydarzeniu; ono jest początkiem, który tworzy świat i zapoczątkowuje czas.

339 Każde stworzenie posiada swoją własną dobroć i doskonałeść. O każdym z dzieł ,,szesciu dni" jest powiedziane: ,, widział Bóg, że było dobre". ,,Wszystkie rzeczy bowiem z samego faktu, że są stworzone, mają własną trwałeść, prawdziwość, dobroć i równocześnie własne prawa i porządek". Różne stworzenia, chciane w ich własnym bycie, odzwie ciedlają, każde na swój sposób, jakiś promień nieskończonej mądrości i dobroci Boga. Z tego powodu człowiek powinien szanować dobroć każdego stworzenia, by unikać nieporządkowanego wykorzystania rzeczy, które le ceważy Stwórcę oraz powoduje zgubne konsekwencje dla ludzi i ich środowiska.

340 Współzałeżość stworzeń jest chciana przez Boga. Słońce i księżyc, cedr i mały kwiatek, orzeł i wróbel: niezmierzona rozmaitość i różnorodność stworzeń oznacza, że żadne z nich nie wystarcza sobie samemu. Istnieją one tylko we wzajemnej zależności od siebie, by uzupełniać się służąc jedne drugim.

341 Piekno wszechświata: Porządek i harmonia świata stworzonego wynikają z różnorodności bytów oraz zwiąków, jakie istnieją między nimi. Człowiek odkrywa je stopniowo jako prawa natury. Budzą one podziw uczonych. Piękno stworzenia jest odbiciem nieskończonego piękna Stwórcy. Powinno ono budzić szacunek i zachęcać do poddania Bogu rozumu i woli człowieka.

342 Hierarchia stworzeń jest wyrażona przez porządek ,,sze ciu dni", który przechodzi od tego, co mniej doskonałe, do tego, co bardziej doskonałe. Bóg kocha wszystkie swoje stworzenia, troszczy się o wszystkie, nawet o wróble. Niemniej Jezus mówi: ,,Jeste cie ważniejsi niż wiele wróbli" (Łk 12, 7), a także: ,, ileż ważniejszy jest człowiek niż owca?" (Mt 12, 12).

343 Człowiek jest szczytem Dzieła stworzenia. Opis natchniony wyraża tę prawdę, wyraźnie oddzielając stworzenie człowieka od stworzenia innych stworzeń.

344 Istnieje solidarność między wszystkimi stworzeniami, wynikająca z faktu, że wszystkie one mają tego samego Stwórcę i wszystkie są skierowane ku Jego chwale:

Pochwalony bądź, Panie,

Z wszystkimi Twoimi stworzeniami,

A przede wszystkim z naszym bratem słońcem,

Które dzień daje, a Ty przez nie świecisz,

Ono jest piękne i promieniste,

a przez swój blask

Jest Twoim wyobrażeniem, o Najwyższy...

Panie, bądź pochwalony

Przez naszą siostrę wodę,

Która jest wielce pożyteczna

I pokorna, i cenna, i czysta...

Panie, bądź pochwalony

Przez naszą siostrę - matkę ziemię,

Która nas żywi i chowa,

I rodzi różne owoce, barwne kwiaty i zioła...

Czcijcie chwałę i błogosławieństwo Pana

I składajcie Mu dzięki,

I służcie mu

Z wielką pokorą.

 

345 Szabat - koniec Dzieła ,,szesciu dni". Tekst święty mówi, że ,,Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował", i ,,w ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia", i że Bóg ,,odpoczął dnia siódmego", ,,pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym" (Rdz 2, 1-3). Słowa te są bogate w zbawczą naukę:

346 Bóg nadał stworzeniu podstawę i prawa, które pozostają trwałe, na których wierzący będzie mógł oprzeć się z ufnością i które będą dla niego znakiem i rękojmią niezachwianej wierności przymierza Bożego. Człowiek ze swej strony powinien pozostać wierny tej podstawie i szanować prawa, które Stwórca wpisał w swoje dzieło.

347 Stworzenie zostało powołane do istnienia ze względu na szabat, a więc kult i adorację Boga. Kult jest wpsany w porządek stworzenia. -,,Nic nie może być stawiane ponad służbę Bożą" - mówi reguła św. Benedykta, wskazując w ten sposób na poprawny porządek ludzkich zajęć.

348 Szabat znajduje się w centrum prawa Izraela. Zachowywanie przykaźń jest odpowiedzią na mądrość i wolę Boga wyrażoną w dziele stworzenia.

349 ósmy dzień. Dla nas jednak zajaśniał nowy dzień : dzień Zmartwychwstania Chrystusa. Siódmy dzień kończy pierwsze stworzenie; ósmy dzień zaczyna nowe stworzenie. W ten sposób dzieło stworzenia dochodzi do punktu kulminacyjnego w jeszcze większym dziele odkupienia. Pierwsze stworzenie odnajduje swej sens i swój szczyt w nowym stworzeniu w Chrystusie, którego blask przekracza pierwsze stworzenie.

W skrócie

350 Aniołowie są stworzeniami duchowymi, które nieustannie wielbią Boga i służą Jego zbawczym zamysłom wobec innych stworzeń: ,,Aniołowie współdziałają we wszystkim, co dla nas dobre".

351 Aniołowie otaczają Chrystusa, swego Pana. Służą Mu w szczególny sposób w wypełnianiu Jego zbawczej misji wobec ludzi.

352 Kościół czci aniołów, ktorzy pomagają mu w jego ziemskiej pielgrzymce i opiekują się wszystkimi ludźmi.

353 Bóg chciał, aby stworzenia były zróżnicówane, dobre, współzależne i uporządkowane.. Przeznaczył wszystkie stworzenia materialne dla dobra rodzaju ludzkiego. Człowiek, a przez niego całe stworzenie, jest przeznaczony dla chwały Bożej.

354 Poszanowanie praw wpisanych w stworzenie i związków wynikających z natury rzeczy jest zasadą mądrości i podstawą moralności.