MISTERIA ŻYCIA CHRYSTUSA
512 Jeśli chodzi o życie Chrystusa, Symbol wiary mówi tylko o misteriach Wcielenia (poczęcie i narodzenie) i Paschy (męka, ukrzyżowanie, śmierć, pogrzeb, zstąpienie do piekieł, zmartwychwstanie, wniebowstąpienie). Nie mówi wprost o misteriach ukrytego i publicznego życia Jezusa, ale artykuły wiary dotyczące Wcielenia i Paschy wyjaśniają całe ziemskie życie Chrystusa. Wszystko, ,,co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym... został wzięty do nieba" (Dz 1, 1-2), trzeba widzieć w świetle misteriów Bożego Narodzenia i Paschy.
513 Zależnie od okoliczności katecheza powinna ukazywać całe bogactwo misteriów Jezusa. W tym miejscu wystarczy wskazać pewne elementy wspólne wszystkim misteriom życia Chrystusa (I), by zarysować potem główne tajemnice życia ukrytego (II) i życia publicznego (III) Jezusa.
I. Całe życie Chrystusa jest misterium
514 Ewangelie nie przekazują wielu informacji, które zaspokajałyby ludzką ciekawość dotyczącą Jezusa. Prawie nic nie zostało powiedziane o Jego życiu w Nazarecie, a nawet nie ma relacji o dużej części Jego życia publicznego. To, co znajduje się w Ewangeliach, zostało napiane, ,,abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego" (J 20, 31).
515 Ewangelie zostały napisane przez ludzi należących do pierwszych wierzących, którzy chcieli podzielić się wiarą z innymi. Poznawszy przez wiarę, kim jest Jezus, mogli oni zobaczyć i ukazać innym ślady Jego misterium w całym Jego ziemskim życiu. Wszystko w życiu Jezusa, od pieluszek przy Jego narodzeniu aż po ocet podany podczas męki i płótna pozostałe w grobie po Jego zmartwychwstaniu, jest znakiem Jego misterium.. Przez czyny, cuda i słowa zostało objawione, że ,, w Nim...mieszka cała pełnia: Bóstwo na sposób ciała" (Kol 2, 9). Człowieczenstwo Jezusa ukazuje się w ten sposób jako ,,sakrament", to znaczy znak i narządzie Jego Bóstwa i zbawienia, które przynosi. To, co było widzialne w Jego ziemskim życiu prowadzi do niewidzialnego misterium Jego Synostwa Bożego i Jego odkupieńcze posłania.
Wspólne cechy misteriów Jezusa
516 Całe życie Jezusa jest Objawieniem Ojca: Jego słowa i czyny, milczenie i cierpienia, sposób bycia i mówienia. Jezus może powiedzieć: ,,Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca" (J 14, 9), a Ojciec oznajmia: ,,To jest Syn mój, wybrany, Jego słuchajcie!" (Łk 9, 35). Ponieważ nasz Pan stał się człowiekiem, by wypełnić wolę Ojca, dlatego nawet najmniejsze szczegóły Jego misteriów ukazują ,,miłość Boga ku nam" (1 J 4, 9).
517 Całe życie Chrystusa jest misterium Odkupienia. Odkupienie przychodzi do nas przede wszystkim przez krew krzyża, ale to misterium jest obecne w dziele całego życia Chrystusa; jest już w Jego wcieleniu, przez które, stawszy się ubogim, ubogącił nas swoim ubóstwem; w Jego życiu ukrytym, w którym przez swoje poddanie naprawia nasze nieposłuszeńtwo; w Jego słowie, przez które oczyszcza słuchaczy; w Jego uzdrowieniach i egzorcyzmach, przez które ,,On wział na siebie nasze słabości i nosił nasze choroby" (Mt 8, 17)180; w Jego Zmartwychwstaniu przez które nas usprawiedliwił.
518 Całe życie Chrystusa jest misterium rekapitulacji w Nim jako Głowie. Wszystko, co Jezus uczynił, powiedział wycierpial, miało na celu na nowo skierować człowieka do jego pierwotnego powołania: Kiedy Syn Boży przyjął ciało i stał się człowiekiem, dokonał w sobie nowego zjednoczenia długiej historii ludzkiej i dał nam zbawienie. To więc, co utraciliśmy w Adamie, czyli bycie na obraz i podobieństwo Boże, odzyskujemy w Jezusie Chrystusie. Dlatego właśnie Chrystus przeszedł przez wszystkie okresy życia, przywracając przez to wszystkim ludziom komunię z Bogiem.
Nasza komunia z misteriami Jezusa
519 Całe bogactwo Chrystusa ,, jest przeznaczone dla każdego człowieka, ono jest dobrem każdego człowieka". Chrystus nie żył dla siebie, ale dla nas, od chwili wcielenia ,,dla nas ludzi i dla naszego zbawienia" aż do swojej śnierci ,,za nasze grzechy" (1 Kor 15, 3) i zmartwychwstania ,,dla naszego usprawiedliwienia" (Rz 3, 25). Także teraz jeszcze jest On naszym ,,Rzecznikiem wobec Ojca" (1 J 2, 1), ,,bo zawsze żyje, aby się wstawiać" za nami (Hbr 7, 25). Ze wszystkim, co przeżył i wycierpiał za nas raz na zawsze, jest ciągle obecny ,,przed obliczem Boga", ,,aby teraz wstawiać się za nami" (Hbr 9, 24).
520 Jezus w całym swoim życiu ukazuje się jako nasz wzór : jest ,,człowiekiem doskonałym", który zaprasza nas, abyśmy się stali Jego uczniami i szli za Nim.. Przez swoje uniżenie dał nam wzór do naśladowania, przez swoją modlitwę pociąga do modlitwy, przez swoje ubóstwo wzywa do dobrowolnego przyjecia ogołocenia i prześladowań.
521 Wszystko, co Chrystus przeżył, czynił po to, abyśmy mogli przeżywać w Nim i aby On przeżywał to w nas; przez wcielenie swoje Syn Boży zjednoczył się jakoś żkażdym człowiekiem". Jesteśmy powołani do tego, by stawać się coraz bardziej jedno z Nim. Jako członkom swego Ciała daje On nam udział w tym, co przeżył w ludzkim ciele dla nas i jako nasz wzór.
Powinniśmy przedłużać i dopełniać w sobie zbawcze dzieło Chrystusa; powinniśmy prosić Go często, aby doprowadził je do ostatecznego wypełnienia w nas i w całym Kościele... Tymczasem Syn Boży pragnie przekazać nam, jakby rozwijać i przedłużać swe misteria w nas i w całym swoim Kościele przy pomocy łask, których chce nam udzielić, oraz skutków, których dzięki tym misteriom pragnie w nas dokonać. W takim znaczeniu Chrystus pragnie dopełnić w nas swoje misteria.
II. Misteria dziecięctwa i ukrytego życia Jezusa
Przygotowania
522 Przyjście Syna Bożego na ziemię jest tak wielkim wydarzeniem, że Bógzechciał przygotowywać je w ciągu wieków. Wszystkie obrzędy i ofiary, figury i symbole ,,Pierwszego Przymierza" Bóg ukierunkował ku Chrystusowi; zapowiada Go przez usta proroków, których posyła kolejno do Izraela. Budzi także w sercu pogan niejasne oczekiwanie tego przyjścia.
523 Święty Jan Chrzciciel jest bezpośrednim poprzednikiem Pana, posłanym, by przygotować Mu drogi. ,,Prorok Najwyższego" (Łk 1, 76) przerasta wszystkich proroków, jest ostatnim z nich, zapoczątkowuje Ewangelię, pozdrawia Chrystusa już w łonie matki i znajduje radość jako ,,przyjaciel oblubieńca" (J 3, 29), nazywając Go Barankiem Bożym, ,,który gładzi grzech świata" (J 1, 29). Poprzedzając Jezusa ,, w duchu i mocy Eliasza" (Łk 1, 17), świadczy o Nim swoim przepowiadaniem, swoim chrztem nawrócenia, a w końcu swoim męczeństwem.
524 Celebrując co roku liturgię Adwentu, Kościół aktualizuje to oczekiwanie Mesjasza; uczestnicząc w długim przygotowaniu pierwszego przyjścia Zbawiciela, wierni odnawiają gorące pragnienie Jego drugiego Przyjścia. Przez celebrację narodzin i męczeństwa Poprzednika Kościół jednoczy się z jego pragnieniem: ,,Potrzeba, by On wzrastal, a ja żebym się umniejszał" (J 3, 30).
Misterium Bożego Narodzenia
525 Jezus narodził się w nędznej stajni, w ubogiej rodzinie; prości pasterze są pierwszymi świadkami tego wydarzenia. Właśnie w tym ubóstwie objawia się chwała nieba. Kościół nie przestaje opiewać chwały tej nocy:
Dzisiaj Dziewica wydaje na świat Wiecznego,
A ziemia użycza groty Niedostępnemu.
Wysławiają Go Aniołowie i pasterze,
zbliżają się mędrcy, idąc za gwiazdą,
ponieważ narodziłeś się dla nas,
Małe Dzieciątko, wieczny Boże!
526 ,,Stać się dzieckiem" wobec Boga - to warunek wejścia do królestwa. W tym celu trzeba się uniżyć, stać się małym; co wiecej, trzeba ,,się powtórnie narodzić" (J 3, 7), narodzić się ,, z Boga" (J 1, 13), by ,,się stać dzieckiem Bożym" (J 1, 12). Misterium Bożego Narodzenia wypełnia się w nas, gdy Chrystus ,,kszłałtuje się" w nas (Ga 4, 19). Boże Narodzenie jest misterium tej ,,przedziwnej wymiany": O przedziwna wymiano! Stwórca ludzkości przyjął duszę i ciało, narodził się z Dziewicy, a stając się człowiekiem bez udziału ziemskiego ojca, obdarzył nas swoim Bóstwem.
Misteria dziecięctwa Jezusa
527 Obrzezanie Jezusa w ósmym dniu po narodzeniu jest znakiem włączenia Go do potomstwa Abrahama i ludu Przymierza; jest znakiem Jego poddania się Prawu i uprawnienia Go do udziału w kulcie Izraela, w którym będzie uczestniczył przez całe życie. Jest ono figurą ,,obrzezania Chrystusowego", jakim jest chrzest (Kol 2, 11-12).
528 Objawienie (Epifania) jest ukazaniem się Jezusa jako Mesjasza Izraela, Syna Bożego i Zbawiciela świata. Wraz z chrztem Jezusa w Jordanie i godami w Kanie celebruje się w tym dniu pokłon oddany Jezusowi przez ,,mędrców" przybyłych ze Wschodu (Mt 2, 1). W tych ,,mędrcach", reprezentantach wyznawców sąsiednich religii pogańskich, Ewangelia widzi pierwociny narodów, które przyjmują Dobrą Nowinę zbawienia przez Wcielenie. Przybycie mędrców do Jerozolimy, by ,,oddać Królowi Judzkiemu pokłon" (Mt 2, 2), pokazuje, że szukają oni w Izraelu, w mesjańskim świetle gwiazdy Dawida, Tego, który będzie królem narodów. Ich przybycie oznacza, że poganie tylko wtedy mogą odkryć Jezusa i wielbić Go jako Syna Bożego i Zbawiciela świata, gdy zwrócą się do Żydów i przyjmą od nich obietnicę mesjańską, która jest zawarta w Starym Testamencie. Objawienie (Epifania) ukazuje, że ,,wielu pogan wchodzi do rodziny patriarchów" i uzyskuje godność izraelską.
529 Ofiarowanie Jezusa w świątyni pokazuje Go jako Pierworodnego, należącego do Pana. Wraz z Symeonem i Anną cały oczekujący Izrael wychodzi na spotkanie swego Zbawcy (tradycja biantyjska tak nazywa to wydarzenie). Jezus zostaje uznany za tak bardzo oczekiwanego Mesjasza, ,,Światło narodów" i ,,chwałę Izraela", a także za ,,znak sprzeciwu". Miecz boleści przepowiedziany Maryi zapowiada inną ofiarę, doskonałą i jedyną - ofiarę krzyża, która przyniesie zbawienie, jakie Bóg ,,przygotował wobec wszystkich narodów".
530 Ucieczka do Egiptu i rzeź niewiniątek ukazują, że ciemności przeciwstawiają się światłu: Słowo ,,przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli" (J 1, 11). Całe życie Chrystusa będzie przebiegało pod znakiem prześladowania. Ci, którzy należą do Niego, będą uczestniczyć z Nim w tym prześladowaniu. Jego powrót z Egiptu przypomia wydarzenie Wyjścia i przedstawia Jezusa jako ostatecznego wyzwoliciela.
Misteria ukrytego życia Jezusa
531 Przez większą część swego życia Jezus dzielił sytuację ogromnej większości ludzi: było to codzienne życie bez widocznej wielkości, życie z pracy rąk, ludzkie życie religijne poddane Prawu Bożemu, życie we wspólnocie. O całym tym okresie zostało nam objawione, że Jezus był ,,poddany" swoim rodzicom oraz ze ,,czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi" (Łk 2, 51-52).
532 Przez poddanie swojej Matce i swemu prawnemu ojcu Jezus doskonale wypełnia czwarte przykazanie. Poddanie to jest ziemskim obrazem Jego Synowskiego posłuszeństwa Ojcu niebieskiemu. Codzienne poddanie Jezusa Józefowi i Maryi zapowiadało i uprzedzało Jego poddanie z wielkiego Czwartku: ,,Nie moja wola. .." (Łk 22, 42). Posłuszeństwo Chrystusa w codzienności życia ukrytego zapoczątkowało już dzieło naprawy tego, co zniszczyło nieposłuszeństwo Adama.
533 Życie ukryte w Nazarecie pozwala każemu człowiekowi jednoczyć się z Chrystusem na najbardziej zwyczajnych drogach życia:
Nazaret jest szkołą, w której zaczyna się pojmować życie Jezusa: jest to szkoła Ewangelii... Najpierw lekcja milczenia. Niech się odrodzi w nas szacunek dla milczenia, tej pięknej i niezastąpionej postawy ducha... Lekcja życia rodzinnego. Niech Nazaret nauczy nas, czym jest rodzina, jej wspólnota miłości, jej surowe i proste piękno, jej święty i nierozerwalny charakter... Przekład pracy. O Nazaret, domu Syna cieśli, tu właśnie chcielibyśmy zrozumieć i umocnić surowe, a przynoszące zbawienie prawo ludzkiej pracy... Jakże byśmy chcieli pozdrowić stąd wszystkich pracujących całego świata i ukazać im wielki wzór ich boskiego Brata.
534 Odnalezienie Jezusa w świątyni jest jedynym wydarzeniem, które przerywa milczenie Ewangelii o ukrytych latach Jezusa. Jezus pozwala tu dostrzec tajemnicę swego całkowitego poświęcenia się posłaniu wypływającemu z Jego Bożego Synostwa: ,,Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?" (Łk 2, 49). Maryja i Józef ,,nie rozumieli" tych słów, ale przyjęli je w wierze, a Maryja ,,chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu" (Łk 2, 51). Przez wszystkie lata, gdy Jezus pozostawał ukryty w milczeniu zwyczajnego życia.
III. Misteria publicznego życia Jezusa
Chrzest Jezusa
535 Na początku publicznego życia Jezus przyjmuje chrzest od Jana w Jordanie. Jan ,,głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów" (Łk 3, 3). Tlum grzeszników - celnicy i zołnierze, faryzeusze i saduceusze oraz nierządnice - przychodzili, aby być ochrzczonym przez niego. ,,Wtedy przyszedł Jezus. Jan Chrzciciel waha się, Jezus nalega: przyjmuje chrzest.
701 Wówczas Duch Święty w postaci gołębicy zstępuje na Jezusa, o głos z nieba ogłasza: ,,Ten jest mój Syn umiłowany" (Mt 3, 13-17). Jest to objawienie się, ,,Epifania" Jezusa jako Mesjasza Izraela i Syna Bożego.
536 Chrzest Jezusa jest z Jego strony przyjęciem i zapoczątkowaniem Jego posłania Ciepiącego Sługi. Jezus pozwala zaliczyć się do grzeszników. Jest już,,Barankiem Bożym, który gładzi grzech świata" (J 1, 29); uprzedza już ,,chrzest" swojej krwawej śmierci, przychodzi już,,wypełnić wszystko, co sprawiedliwe" (Mt 3, 15), to znaczy poddaje się całkowicie woli swego Ojca. Jezus z miłości przyjmuje ten chrzest śnierci na odpuszczenie grzechów. Na to przyjęcie odpowiada głos Ojca, który upodobał sobie w Synu. Duch, którego Jezus posiada w pełni od chwili swego poczęcia, przychodzi ,,spocząć" na Nim (J 1, 32-33). Jezus będzie Jego źródłem dla całej ludzkości. Przy Jego chrzcie ,,otworzyły... się niebiosa" (Mt 3, 16), które zamknął grzech Adama; wody zostają uświecone przez zstąpienie Jezusa i Ducha - jest to zapowiedź nowego stworzenia.
537 Przez chrzest chrześcijanin zostaje sakramentalnie upodobniony do Chrystusa, który w swoim chrzcie uprzedza swoją śmierć i swoje zmartwychwstanie; powinien on wejść w to tajemnicę pokornego uniżenia się i skruchy, zstąpić do wody z Jezusem, aby wyjść z niej razem z Nim, odrodzić się z wody i Ducha, aby w Synu stać się umiłowanym Synem Ojca i ,,wkroczyć w nowe życie" (Rz 6, 4): Mamy pogrzebać się z Chrystusa przez chrzest, by z Nim zmartwychwstać; zstąpmy z Nim, abyśmy z Nim zostali wyniesieni; wznieśmy się z Nim w górę, abyśmy z Nim dostąpili chwały. Wszystko, co dokonało się w Chrystusie, pozwala nam poznać, że po Jego kąpieli w wodzie Duch Święty z nieba unosi się nad nami, a przybrani przez głos Ojca, stajemy się Synami Bożymi.
Kuszenie Jezusa
538 Ewangelie mówią o okresie samotności Jezusa na pustyni zaraz po przyjęciu przez Niego chrztu od Jana: ,,Duch wyprowadził" Go na pustynię. Jezus pozostaje tam przez czterdzieści dni, poszcząc żyje wśród dzikich zwierzat, a Aniołowie Mu usługują. Na końcu tego czasu trzykrotnie kusi Go Szatan, usiłując wystawić na próbę Jego Synowską postawę wobec Boga. Jezus odpiera te ataki, które jakby streszczają w sobie pokusy Adama w raju i Izraela na pustyni, a diabeł oddala się od Niego ,,do czasu" (Łk 4, 13).
539 Ewangeliści wskazują na zbawcze znaczenie tego tajemniczego wydarzenia. Jezus jest nowym Adamem, który pozostaje wierny tam, gdzie pierwszy Adam uległ pokusie. Jezus doskonale wypełnia powołanie Izraela, w przeciwieństwie do tych, którzy prowokowali niegdyś Boga przez czterdzieści lat na pustyni. Chrystus objawia się jako Sługa Boży całkowicie posłuszny woli Bożej. W tym Jezus jest zwycięzcą diabła; związał mocarza, aby odebrać mu jego zdobycz. Zwycięstwo Jezusa nad kusicielem na pustyni uprzedza zwycięstwo męki, w której Jezus okazał najwyższe posłuszeństwo swojej Synowskiej miłości do Ojca.
540 Kuszenie Jezusa ukazuje, w jaki sposób Syn Boży ma być Mesjaszem w przeciwieństwie do tego, co proponuje Mu Szatan i co ludzie pragną Mu przypisać. Dlatego właśnie Chrystus zwyciężył kusiciela dla nas: ,,Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz doświadczonego we wszystkim na nasze podobieństwo, z wyjątkiem grzechu" (Hbr 4, 15). Kościół co roku przez czterdzieści dni wielkiego Postu jednoczy się z tajemnicą Jezusa na pustyni.
,,Bliskie jest Królestwo Boże"
541 ,,Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił. «Czas się wypełnił i bliskie jest Królestwo Boże. Nawracajcie siebie i wierzcie w Ewangelię»" (Mk 1, 14-15). ,,Zeby wypełnić wolę Ojca, Chrystus zapoczątkował Królestwo niebieskie na ziemi". Teraz wolą Ojca jest ,,wyniesienie ludzi do uczestnictwa w życiu Bożym". Czyni to, gromadząc ludzi wokół swojego Syna, Jezusa Chrystusa. Zgromadzeniem tym jest Kościół, który na ziemi ,,stanowi zalążek oraz zaczątek tego królestwa".
542 Chrystus znajduje się w centrum tego zgromadzenia ludzi w ,,rodzinie Bożej". Zwołuje ich wokół siebie i przez swoje słowa i znaki, które ukazują Królestwo Boże, oraz przez posłanie swoich uczniów urzeczywistni przyjście swego królestwa przede wszystkim przez wielkie Misterium swojej Paschy: śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie. ,, Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie" (J 12, 32). ,,Wszyscy ludzie powołani są do tego zjednoczenia z Chrystusem".
Zapowiedź Królestwa Bożego
543 Wszyscy ludzie są powołani do królestwa. Królestwo mesjańskie, głoszone najpierw dzieciom Izraela, jest przeznaczone dla wszystkich narodów. Aby wejść do niego, trzeba przyjąć słowo Jezusa: Słowo (Pana) porównane jest do ziarna, które wsiewa się w rolę; ci, co słuchają go z wiarą i zaliczają się do małej trzódki Chrystusowej, otrzymali już samo królestwo; właśną mocą kiełkuje następnie ziarno i wzrasta aż do czasu żniwa.
544 Królestwo Boże należy do ubogich i do maluczkich, to znaczy do tych,którzy przyjęli je pokornym sercem. Jezus został posłany, by ,,ubogim niósł dobrą nowinę" (Łk 4,18)249. Ogłasza ich błogosławionymi, ponieważ ,,do nich należy Królestwo niebieskie" (Mt 5, 3). Właśnie ,,maluczkim" Ojciec zechciał objawić to, co pozostaje zakryte przed mądrymi i roztropnymi. Od żłóbka aż do krzyża Jezus dzieli życie ubogich, zna głód, pragnienie i ogołocenie. Co więcej, utożsamia się z wszelkiego rodzaju ubogimi, a aktywną miłość do nich czyni warunkiem wejścia do swojego królestwa.
545 Jezus zaprasza grzeszników do swego królestwa: ,,Nie przyszedłem, aby powołać sprawiedliwych, ale grzeszników" (Mk 2, 17). Zaprasza ich do nawrócenia, bez którego nie można wejść do królestwa, ale ukazuje im słowem i czynem bezgraniczne miłosierdzie Ojca wobec nich i ogromną ,,radość z jednego grzesznika, który się nawraca" (Łk 15, 7). Największym dowodem tej miłości będzie ofiara Jego własnego życia ,,na odpuszczenie grzechów" (Mt 26, 28).
546 Jezus wzywa do wejścia do królestwa, posługując się przypowieściami, które stanowią charakterystyczną cechę Jego nauczania. Przez nie zaprasza na ucztę Królestwa, ale wymaga także radykalnego wyboru: aby zyskać Królestwo, trzeba oddać wszystko; nie wystarczą słowa, potrzebne są czyny. Przypowieści są dla człowieka jakby zwierciadłami: Czy przyjmuje on słowo jak ziemia skalista czy jak ziemia żyzna? Co czyni z otrzymanymi talentami. Jezus i obecność Królestwa na tym świecie w tajemniczy sposób stanowią centrum przypowieści. Trzeba wejść do królestwa, to znaczy stać się uczniem Chrystusa, aby ,,poznać tajemnice Królestwa niebieskiego" (Mt 13, 11). Dla tych, którzy ,,są poza" (Mk 4, 11), wszystko pozostaje niejasne.
Znaki Królestwa Bożego
547 Słowom Jezusa towarzyszą liczne ,,czyny, cuda i znaki" (Dz 2, 22), które ukazują, że Królestwo jest w Nim obecne. Potwierdzają one, że Jezus jest zapowiedzianym Mesjaszem.
548 Znaki wypełniane przez Jezusa świadczą o tym, że został posłany przez 0jca. Zachęcają do wiary w Niego. Tym, którzy zwracają się do Jezusa z wiarą, udziela On tego, o co proszą. Cuda umacniają więc wiarę w Tego, który pełni Dzieła swego Ojca; świadczą one, że Jezus jest Synem Bożym. Mogą jednak także dawać okazje do ,,zwątpienia" (Mt 11, 6). Nie mają zaspokajać ciekawości i magicznych pragnień. Mimo tak oczywistych cudów Jezus jest przez niektórych odrzucany; oskarża się Go nawet o to, że działa mocą złego ducha.
549 Wyzwalając niektórych ludzi od ziemskich cierpień: głodu, niesprawiedliwości, choroby i śmierci, Jezus wypełnił znaki mesjańskie. Nie przyszedł On jednak po to, by usunąć wszelkie cierpienia na ziemi, ale by wyzwolić ludzi od największej niewoli - niewoli grzechu, która przeszkadza ich powołaniu do synostwa Bożego z powoduje wszystkie inne ludzkie zniewolenia.
550 Przyjście Królestwa Bożego jest porażką królestwa szatana: ,,Jeśli Ja mocą Ducha Bożego wyrzucam złe duchy, to istotnie przyszło do was Królestwo Boże" (Mt 12, 28). Egzorcyzmy Jezusa wyzwalają ludzi spod władzy złych duchów. Uprzedzają one wielkie zwycięstwo Jezusa nad ,,Władcą tego świata" (J 12, 31). Królestwo Boże będzie ostatecznie utwierdzone przez krzyż Chrystusa: - ,,Bóg zakrólował z krzyża".
,,Klucze Królestwa"
551 Już na początku życia publicznego Jezus wybiera dwunastu mężczyzn, aby byli razem z Nim i uczestniczyli w Jego posłaniu. Daje im udział w swojej władzy: ,, Wysłał ich, aby głosili Królestwo Boże i uzdrawiali chorych" Łk 9, 2). Zostają oni na zawsze złączeni z Królestwem Chrystusa, ponieważ przez nich kieruje on Kościołem: Przekazuję wam Królestwo, jak Mnie przekazał je mój Ojciec: abyście w Królestwie moim jedli i pili przy moim stole oraz żebyście zasiadali na tronach, sądząc dwanaście pokoleń Izraela (Łk 22, 29-30).
552 W kolegium Dwanastu pierwsze miejsce zajmuje Szymon Piotr. Jezus powierzył mu wyjątkową misję. Dzięki objawieniu otrzymanemu od Ojca, Piotr wyznał: ,,Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego". Nasz Pan powiedział wtedy do niego: ,,Ty jesteś Piotr [czyli skała, i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekiele go nie przemogą" (Mt 16, 18). Chrystus, ,,żywy kamień" (1 P 2, 4), zapewnia swemu Kościołowi zbudowanemu na Piotrze zwycięstwo nad mocami śnierci. Piotr z racji wyznanej wiary pozostanie niezachwianą skałą Kościoła; będzie strzegł tej wiary przed wszelką słabością oraz umacniał w niej swoich braci.
553 Jezus powierzył Piotrowi specjalną władzę: ,,Tobie dam klucze Królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie" (Mt 16, 19). ,,Klucze" oznaczają władzę zarządzania domem Bożym, którym jest Kościół. Jezus, ,,Dobry Pasterz (J 10, 11), potwierdził to zadanie po swoim zmartwychwstaniu: ,,Paś baranki moje!" (J 21, 15-17). ,,Wiązanie i rozwiązywanie" oznacza władzę odpuszczania grzechów, ogłaszania orzeczeń doktrynalnych i podejmowania decyzji dyscyplinarnych w Kościele. Jezus powierzył tą władzę Kościołowi przez posługę Apostołów, a w sposób szczególny Piotrowi. Samemu zaś Piotrowi powierzył wyraźnie klucze Królestwa.
Antycypacja Królestwa: Przemienienie
554 Począwszy od dnia, w którym Piotr wyznal, że Jezus jest Chrystusem, Synem Boga żywego, nauczyciel ,,zaczął...wskazywać swoim uczniom na to, że musi iść do Jerozolimy i wiele cierpieć... że będzie zabity i trzeciego dnia zmartwychwstanie" (Mt 16, 21). Piotr protestuje przeciw tej zapowiedzi, a inni uczniowie jej nie rozumieją. W tym kontekście sytuuje się tajemnicze wydarzenie Przemienienia Jezusa na wysokiej górze, wobec trzech świadków wybranych przez Niego: Piotra, Jakuba i Jana. Oblicze i szaty Jezusa jaśnieją olśniewającym światłem; ukazuję się Mojżesz i Eliasz, którzy mówią ,,o Jego odejsciu, którego miał dokonać w Jerozolimie" (Łk 9, 31). Okrywa ich obłok, a głos z nieba mówi: ,,To jest Syn mój, wybrany, Jego słuchajcie" (Łk 9, 35).
555 Jezus przez chwilę ukazuje swoją Boską chwałę, potwierdzając w ten sposób wyznanie Piotra. Wskazuje także, że aby ,,wejść do swej chwały" (Łk 24, 26), musi przejsć przez krzyż w Jerozolimie. Mojżesz i Eliasz widzieli chwałę Boga na górze; Prawo i prorocy zapowiedzieli cierpienia Mesjasza. Męka Jezusa jest właśnie wolą Ojca: Syn działa jako Sługa Boży. Obłok wskazuje na obecność Ducha Świętego: ,,Ukazała się cała Trójca: Ojciec w głosie , Syn jako człowiek, Duch w świetlistym obłoku": "Przemieniłeś się na górze, a Twoi uczniowie, na ile byli do tego zdolni, kontemplowali Twoją chwałę, Chryste Boże, by gdy zobaczą Cię na krzyżu, zrozumieli, że Twoja męka była dobrowolna, i aby głosili światu, że Ty prawdziwie jesteś promieniowaniem Ojca."
556 Na początku życia publicznego znajduje się chrzest, a na początku Paschy Przemienienie. Przez chrzest Jezusa ,,ukazała się tajemnica naszego pierwszego odrodzenia": nasz chrzest. Przemienieme ,, jest sakramentem powtórnego odrodzenia": zapowiada nasze zmartwychwstanie. Już teraz uczestniczymy w Zmartwychwstaniu Pana przez Ducha Świętego, który działa w sakramencie Ciała Chrystusa. Przemienienie daje nam przedsmak chwalebnego przyjścia Chrystusa, ,,który przekształci nasze ciało poniżone na podobne do swego chwalebnego ciała" (Fip 3, 21). Przypomina nam również, że , przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego" (Dz 14, 22). Piotr jeszcze tego nie rozumiał, skoro pragnął żyć z Chrystusem na górze. Dostąpisz tego, Piotrze, dopiero po śmierci. Ale teraz Chrystus mówi: Zejdź z góry, by trudzić się na ziemi, by służyć na ziemi, byś był pogardzany i ukrzyżowany na ziemi. Życie zstępuje, aby dać się zabić; Chleb zstepuje, aby doznawać głodu, Droga zstępuje, aby męczyć się w drodze, Zródło zstepuje, aby odczuwać pragnienie, o ty nie chcesz się trudzić?
Droga Jezusa do Jerozolimy
557 ,,Gdy dopełniał się czas Jego wzięcia z tego świata, (Jezus) postanowił udać się do Jerozolimy" (Łk 9, 51). Przez to postanowienie Jezus zaznaczył, że szedł do Jerozolimy gotowy na śmierć. Trzykrotnie zapowiadał swoją mękę i swoje zmartwychwstanie. Zmierzając do Jerozolimy, mówi: ,,rzecz niemożliwa, żeby prorok zginął poza Jerozolimą" (Łk 13, 33).
558 Jezus przypomia męczeństwo proroków, którzy ponieśli śmierć w Jerozolimie. Niemniej jednak nieustannie wzywa Jerozolimę, by zgromadziła się wokół Niego: ,,Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swe pisklęta zbiera pod skrzydła, a nie chcieliście" (Mt 23, 37b). Gdy widzi przed sobą Jerozolimę, płacze nad tym miastem i raz jeszcze wyraża pragnienie swego serca: ,, gdybyś i ty poznało w ten dzień to, co służy pokojowi! Ale teraz zostało to zakryte przed twoimi oczami" (Łk 19, 41-42).
Mesjański wjazd Jezusa do Jerozolimy
559 W jaki sposób Jerozolima przyjmie swego Mesjasza? Jezus, który zawsze uchylał się wobec usiłowań ludu, aby uczynić Go królem, wybiera czas i przygotowuje szczegóły swojego mesjańskiego wjazdu do miasta ,,Jego praojca Dawida" (Łk 1, 32). Zostaje obwołany synem Dawida, Tym, który przynosi zbawienie (,,Hosanna" oznacza ,,zbaw więc!", ,,daj zbawienie!"). Oto ,,Król chwały" (Ps 24, 7-10) wchodzi do swojego Miasta, ,,jedzie na osiołku" (Za 9, 9). Nie zdobywa Córy Syjonu, która jest figurą Jego Kościoła, podstępem czy przemocą, lecz pokorą, która świadczy o ,, prawdzie" (J 18, 37). Dlatego poddanymi Jego królestwa w tym dniu są dzieci i ,,ubodzy Boga", którzy pozdrawiają Go, jak obwieścili Go Aniołowie pasterzom. Kościół podejmuje ich wołanie: ,,Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie" (Ps 118, 26) w Sanctus liturgii eucharystycznej, rozpoczynając wspomnienie Paschy Pana.
560 Wjazd Jezusa do Jerozolimy ukazuje przyjście Królestwa, które Król -Mesjasz idzie wypełnić przez Paschę swojej Smierci i swojego Zmartwychwstania. Uroczystą celebracją tego wydarzenia w Niedzielę Palmową Kościół rozpoczyna wielki Tydzień.
W skrócie
561 ,,Zycie Chrystusa było nieustannym nauczaniem: Jego milczenie, cuda, czyny, modlitwa, miłość do ludzi, szczególna troska o poniżonych i biednych, całkowite przyjęcie ofiary krzyżowej dla odkupienia ludzi, samo wreszcie zmartwychwstanie - są urzeczywistnieniem Jego słów i wypełnieniem Objawienia".
562 Uczniowie Chrystusa powinni upodabniać się do Niego, aż On ukszłałtuje się w nich. ,,Dlatego też dopuszczeni jesteśmy do misteriów Jego życia, z Nim współukształtowani, wespół z Nim umarli i wespół z martwych wskrzeszeni, aż wespół z Nim panować będziemy".
563 Pasterz lub mędrzec może tu na ziemi zbllżyć się do Boga, klękając przed żłóbkiem betlejemskim i adorując Go ukrytego w słabości dziecka.
564 Jezus przez swoje poddanie się Maryi i Józefowi, a także przez swoją pokorną pracę w ciągu długich lat w Nazarecie, daje nam przykład świętości w codziennym życiu rodziny i w pracy.
565 Od początku swojego życia publicznego, to jest od przyjecia chrztu, Jezus jest ,,Sługą" całkowicie poświęconym dziełu Odkupienia, ktore wypełni się przez ,,chrzest" Jego męki.
566 Kuszenie na pustyni ukazuje Jezusa, pokornego Mesjasza, który odnosi zwycięstwo nad Szatanem przez całkowite przylgnięcie do zamysłu zbawienia zamierzonego przez Ojca.
567 Królestwo Boże zostało zapoczątkowane na ziemi przez Chrystusa. ,,Królestwo to zalaśniało ludziom w słowie, czynach i w obecności Chrystusa". Kościoz jest zalążkiem i początkiem tego królestwa. Jego klucze zostały powierzone Piotrowi.
568 Przemienienie Chrystusa ma na celu umocnienie wiary Apostołów ze względu na przyszłą męke: wyjście na ,,wysoką górę" jest przygotowaniem do wejścla na Kalwarię. Chrystus, Głowa Kościoła, ukazuje to, co zawiera Jego Ciało i czym promieniuje w sakramentach: ,,nadzieję chwały".
569 Jezus dobrowolnie udał się do Jerozolimy, wiedząc, że umrze tam bolesną śmiercią z powodu sprzeciwu grzesznikow.
570 Wjazd Jezusa do Jerozolimy ukazuje przyjscle Królestwa, które Król-Mesjasz, przyjęty w swoim mieście przez dzieci i pokornych sercem, idzie wypełnić przez Paschę swojej śmierci i swojego Zmartwychwstania.