147
5. niedziela Wielkiego
Postu
Pierwsze czytanie Ez 37,12—14
Udzielę wam Mego ducha, byście ożyli.
—
Dzisiejsze czytanie jest interpretacją wizji Ezechiela:
widział on dolinę usianą kośćmi, które powstały do życia. Wizja ta była obrazem Izraelitów na wygnaniu: pobyt w Babilonii to jakby przebywanie w grobie, ich życie podobne było do śmierci. Bóg wydobędzie swój lud z grobów i poprowadzi do ojczyzny, jak niegdyś wywiódł go z niewoli egipskiej.
Dzisiejszej niedzieli proroctwo Ezechiela otrzymuje nową wymowę dzięki temu, że Kościół zestawia je z czytaniami Nowego Testamentu, w których mowa jest o wskrzeszeniu umarlego (Ew.) i o zmartwychwstaniu
(II czyt). We wszystkich tych wypadkach chodzi o to samo: o życie, które się odzyskuje powracając do Boga, i zachowuje trwając z Nim w przyjaźni. To przeprowadzenie ze śmierci do życia jest dziełem i darem Ducha Świętego. Wizja Ezechielowa jest również obrazem spustoszenia, jakie grzech czyni w duszy człowieka.
Czytanie z Księgi proroka Ezechiela:
Tak mówi
Pan Bóg: „Oto otwieram wasze groby i wydobywam was
z grobów, ludu mój,
i wiodę was do kraju Izraela, i poznacie, że Ja jestem Pan, gdy wasze groby otworzę i z grobów was wydobędę, ludu mój. Udzielę wam Mego ducha po to, byście ożyli, i powiodę was do kraju waszego, i poznacie, że Ja, Pan, to powiedziałem i wykonam”, mówi Pan Bóg.
Oto słowo Boże.
