58
Narodzenie Pańskie
Antyfona na wejście: Dzisiaj poznacie, że Pan
przyjdzie, aby nas zbawić,
a rano ujrzycie Jego
chwałę (Por. Wj 16,6—7).
Chwała
na
wysokości
Kolekta:
Boże, Ty co
roku dajaaz nam
radość
z oczekiwania uroczystości Narodzenia Pańskiego, + spraw, abyśmy całym sercem przyjęli Twojego Syna, jako naszego Odkupiciela,
i bez
trwogi mogli
Go oglądać, gdy przyjdzie jako Sędzia.
Który
z
Tobą
żyje...
Pierwsze czytanie Iz 62,1—5
Bóg
miłuje
swój naród
i ześle Odkupiciela.
—
Prorok
mówiący w pierwszym czytaniu występuje
w
roli orędownika i
pocieszyciela narodu, który powrócił z niewoli
babilońskiej. Sytuacja powracających do ojczyzny wygnańców
jest ciężka. Bóg zdaje się milczeć. Ale
właśnie dlatego prorok nie może milczeć:
niezmordowanie przypomina
on
Bogu o nędzy swego ludu. I Bóg
go
wysłuchał,
ponieważ kocha swoje miasto: swój drogocenny skarb, klejnot i diadem, na
który z miłością
spogląda. Bóg sam
jest
„Budowniczzym” i
Oblubieńcem nowego miasta Bożego i Bożej wspólnoty. Zawiera z
nią
nowe przymierze.
Czytanie z Księgi
proroka Izajasza:
Przez
wzgląd
na Syjon nie umilknę, przez wzgląd na Jerozolimę
nie spocznę, dopóki jej sprawiedliwość nie błyśnie
jak zorza
i
zbawienie
jej nie zapłonie jak pochodnia. Wówczas narody
ujrzą twą
sprawiedliwość
i
chwalą twoją wszyscy królowie. I
nazwą cię
nowym imieniem, które usta Pana oznaczą.
Będziesz prześliczną
koroną
w
rękach Pana,
królewskim
diademem w dłoni twego Boga.
