109
OKRES WIELKIEGO POSTU
SRODA
POPIELCOWA rok A-B-C
0d niepamiętnych czasów
popiół jest obrazem ułomności i przemijania człowieka, znakiem żałoby i pokuty. Nie tylko u Izraelitów, ale u Egipcjan, Arabów
i Greków posypywanie głowy popiołem wyrażało skargę,
smutek, skruchę, pokutę. Na tym tle
zrozumiałe
są starochrześcijańskie zwyczaje i formy pokutne:
rozpoczynając publiczną
pokutę wielcy grzeisznicy przywdziewali zgrzebne
szaty
i
włosiennice, posypywali sobie głowy popiołem, żyli o chlebie
i wodzie
(por. Ps 102,10;Iz 58,5; Mt 11,21). Począwszy od VII w. Środa Popielcowa była dniem rozpoczynającym liturgiczny okres pokuty. Za takie grzechy jak: morderstwo, nierząd, zaparcie się wiary
...
nakładano ciężkie praktyki pokutne
i wykluczano z liturgii eucharystycznej od Środy
Popielcowej aż do Wielkiego Czwartku. Praktykowanie pokuty publicznej traciło z czasem na znaczeniu, aż
wreszcie zanikło.
Przetrwał
jednak duch pokuty i
ceremonia posypywania popiołem. Papież Urban II
polecił
ją wszystkim wierzącym na rozpoczęcie
Wielkiego Postu, który jest czasem powszechnej pokuty.
W czasie Mszy św. święci się
popiół
przygotowany
z gałązek palm lub innych
drzew
poświęconych
w roku poprzednim i
posypuje
się nim głowy wiernych.
