111
Środa Popielcowa rok A-B-C
„Może” się zlituje i odwróci grożące nieszczęścia. Człowiek, który
zawinił, nie
może wysuwać żadnych roszczeń, ale
zawsze może ufać Bogu, ponieważ jest On Bogiem łaskawym, miłosiernym, nieskorym do gniewu i wielkim w
łaskawości”. Istnieją dwa powody, które mogą skłonić Boga do oszczędzenia swego narodu: Jego miłość pełna
miłosierdzia i łaskawości oraz Jego własne dobre imię.
Poganie mogliby bowiem drwić, gdyby Bóg pozwolił,
aby Jego naród zginął.
Tak
rozumował
prosty lud. Oczywiście, podobne wyobrażenia
o motywach postępowania
Boga odbiegały
od wzniosłego orędzia wielkich proroków.
Czytanie z Księgi proroka Joela:
Tak
mówi Pan:
Nawróćcie się do mnie całym swym sercem, przez post i płacz, i lament. Rozdzierajcie jednak wasze serca, a nie szaty! Nawróćcie się do Pana, Boga waszego! On bowiem jest łaskawy, miłosierny, nieskory do gniewu i wielki w łaskawości, a lituje się na widok niedoli. Któż wie, czy się nie zastanowi, czy się nie zlituje i pozostawi
po sobie błogosławieństwo plonów na ofiarę z pokarmów i ofiarę płynną dla Pana, Boga waszego. Dmijcie w róg na Syjonie, zarządźcie
święty
post, ogłoście zgromadzenie. Zbierzcie lud, zwołajcie
świętą
społeczność, zgromadźcie starców, zbierzcie dzieci i ssących piersi; niech wyjdzie oblubieniec ze swojej komnaty,
a
oblubienica
ze
swego pokoju.
Między przedsionkiem a ołtarzem niechaj płaczą kapłani, słudzy Pana! Niech
mówią:
„Przepuść, Panie, ludowi Twojemu i nie daj dziedzictwa swego na pohańbienie, aby poganie nie zapanowali nad nami. Czemuż mówić mają między narodami:
Gdzież jest ich Bóg?” Pan zapalił się zazdrosną miłością ku swojej ziemi,
i zmiłował się nad swoim
ludem.
—
Oto słowo Boże.
