121
1. niedziela Wielkiego Postu
Jeżeli bowiem przez przestępstwo jednego
śmierć zakrólowała
z powodu jego jednego, o ileż
bardziej ci, którzy otrzymują
obfitość łaski i daru
sprawiedliwości, królować będą w życiu z powodu
Jednego
—
Jezusa Chrystusa. A zatem, jak przestępstwo jednego sprowadziło
na wszystkich ludzi wyrok potępiający, tak czyn sprawiedliwy Jednego sprowadza na wszystkich ludzi usprawiedliwienie dające życie. Albowiem jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka
wszyscy stali się grzesznikami,
tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy
staną się
sprawiedliwymi.
—
Oto słowo Boże.
Śpiew przed Ewangelią
Aklamacja:
Chwała Tobie, Słowo Boże.
Mt 4,4b
Nie samym chlebem żyje czlowiek,
lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.
Ewangelia Mt 4,1—11
Jezus przez czterdzieści dni pości i jest kuszony. Jezus przyszedł, aby wypełnić wszystko co
sprawiedliwe
(Mt 315): nad Jordanem, gdy prosił o chrzest, oraz na pustyni, gdzie pościł i był kuszony przez diabła. Adam uległ pokusie. Podobnie i lud izraelski wystawiony przez Boga na próbę w czasie wędrówki na pustyni
(Pwt 8,2—3)
nie wytrzymał jej. W Jezusie Izrael i
ludzkość wracają
z powrotem na drogę wierności Bożemu słowu i poddania się Bożemu królowaniu. Pogoń
za chlebem, zaszczytami
i wiedzą
—
to potrójna
pokusa, której stale ulegamy. Tego potrójnugo głodu:
chleba, czci i władzy oraz związanych z nimi pokus
doświadczył
Jezus jako człowiek i przezwyciężył je.