107


358
Zesłanie Ducha Świętego-Wigilia

Czytanie z Listu św. Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia: Wiemy, że cale stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy oczekując przybrania za synów — odkupienia naszego ciała. W nadziei bowiem już jesteśmy zbawieni. Nadzieja zaś, której spełnienie już się ogląda, nie jest nadzieją, bo jak można się jeszcze apodzicwać tego, co się już oględa? Jeżeli jednak, nie oglądając, spodziewamy się czegoś, to z wytrwałością tego oczekujemy. Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami. Ten zaś, który przenika serca, zna zamiar Ducha, wie, że przyczynia się za świętymi zgodnie z wolą Bożą.

— Oto słowo Boże.

Śpiew przed Ewangelią
Alleluja.
Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych i zapal w nich ogień swojej miłości.

Ewangelia J 7,37—39

Strumienie wody żywej. — Jak Samarytance u studni Jakubowej, tak w ostatnim dniu Święta Namiotów Jezus objawia się jako źródło żywej wody narodowi zgromadzonemu w Jerozolimie. Jezus nawiązuje do symbolicznego obrzędu: corocznie w tym dniu kapłan czerpał wodę z sadzawki Siloe i wylewał ją na ołtarz całopalonia na wewnętrznym dziedzińcu świątyni. Woda, jak również tchnienie i wiatr, są symbolem Ducha Świętego.

107