321
IV NIEDZIELA WIELKANOCNA ROK A
|
Jesteśmy chrześcijanami dojrzałymi. Za takich chcemy też być uważani. Podajemy w wątpliwość wypowiedzi autorytatywne, nie przyjmujemy zbyt pochopnie głoszonych poglądów. Żądamy przekonywających argumentów. Takiej postawy nauczyliśmy się w szkole Chrystusowej. Jezus przestrzega nas przed tymi, którzy roszczą sobie prawo do kierowania nami. Bądź czujny! Badaj ich głos, słowa, podawaną naukę.
W sakramencie chrztu św. otrzymaliśmy Ducha Swiętego —Ducha rozeznania dobrego i złego. Weszliśmy do bezpiecznej owczarni Dobrego Pasterza, który umarł za nas i zmartwychwstał. Gdziekolwiek rozlegnie się Jego znajomy głos, powinienem się weń uważnie wsłuchiwać. Jeżeli On mnie poprowadzi — „choćby przez ciemną dolinę, zła się nie ulęknę”. Kiedy Ty jesteś ze mną”, mogę iść bezpiecznie. Osiągnę zbawienie.
Antyfona na wejście: Ziemia jest pełna łaski Pana, przez Jego słowo powstały niebiosa.
Alleluja (Ps 33(32),5—6).
Chwała na wysokości
Kolekta: Wszechmogący, wieczny Boże, prowadź nas do niebieskich radości, +
niech pokorny lud dojdzie do Ciebie, gdzie wyprzedził go zwycięski Pasterz. Który z Tobą żyje...
Pierwsze czytanie Dz 2,14a,36—41
|
Bóg uczynił Jezusa Mesjaszem.
— Przemówienie św. Piotra w dzień Pięćdziesiątnicy jest pierwszym kazaniem misyjnym pierwotnego Kościoła, znanym nam z Nowego Testamentu. Sw. Piotr stwierdza najpierw fakty: w uniżeniu i męce Jezusa spełniły się zapowiedzi o Słudze Pańskim; również Jego zmartwychwstanie było przepowiedziano w Piśmie św. Następnie św. Piotr razem z Apostołami daje świadectwo, że Bóg wskrzesił Jezusa. On żyje i jest wywyższonym „Panem i Mesjaszem”. Jest to centralna prawda Objawienia. Każdy, kto o niej słyszy, musi
zająć wobec niej stanowisko. Tym, którzy Jezusa ukrzyżowali, Bóg również ofiaruje swą przyjaźń i zbawienie. I nie tylko im, ale wszystkim, „którzy są daleko, a których powoła Bóg”.I nas Bóg powołał do siebie z bardzo daleka.
