Wybór pierwszych diakon6w. W miarę rozwoju Kościoła w Jerozolimie, przybywało coraz więcej trudności
i kłopotów. Należeli do niego nie tylko Hebrajczycy”, ale i „helleniści”, ludzie pochodzenia nie żydowskiego,
którzy jako prozelici przyjmowali judaizm I następnie nawracali się na chrześcijaństwo. Istniała wśród nich pewna liczba wdów, które z pobożności zamieszkały w Jerozolimie. Konieczność niesienia im pomocy stała się okazją do stworzenia instytucji diakonów. Nie spełniali oni początkowo funkcji liturgicznych, które dopiero w póżniejszych wiekach im powierzono. Liturgia i diakonia byly to dwie różne funkcje, pierwszą spełniali Apostołowie, drugą diakoni. Ci ostatni byli to ludzie cie szący się zaufaniem wspólnoty chrześcijańskiej i Apostołów. Powierzono im troskę o doczesne potrzeby wiernych, zwłaszcza biednych, między innymi wdów.
Diakonie tego typu trwa nadal w Kościele. Spełniają ją różne zakony, instytucje I ludzie świeccy. Jest ona po
trzebna nawet w najlepiej zorganizowanych i bogatych społecznościach.
Czytanie z Księgi Dziejów Apostolskich:
Gdy liczba uczniów wzrastała, zaczęli helleniści szemrać przeciwko Hebrajczykom, że przy codziennym rozdawaniu jałmużny zaniedbywano ich wdowy. Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów, powiedziało: „Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbali słowo Boże, a obsługiwali stoły. Upatrzcież zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie, cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości.
