78


329

5. niedziela wielkanocna

Drugie czytanie 1 P 2,4—9

Powszechne kapłaństwo. — Jakież w drugim czytaniu bogactwo myśli i obrazów, które się wzajemnie przenikają i wyjaśniają: Chrystus kamieniem węgielnym; na Nim Bóg zbudował Kościół jako świątynię; jej zywymi kamieniami sa, poszczególni wierzący, którzy razem stanowią „wybrane plemię, królewskie kapłaństwo, naród święty”. —
Chrystus jest „żywym kamieniem”, który został wprawdzie odrzucony — zabity — ale żyje nadal. Kto w Niego wierzy, ten żyje również, a Ojciec uczci go i uwielbi w wieczności razem z Chrystusem. Chrystus złożył siebie na krzyżu jako żywą i duchową ofiarę; we wszystkim spełnił wolę Ojca.
Teraz i my możemy przez Chrystusa składać duchowe ofiary Bogu, które On przyjmie z upodobaniem: naszą wiarę, służbę, miłość, a nawet ofiarę z życia w takiej formie, jaką Bóg dla nas wybierze. Do naszej funkcji kapłańskiej należy również składanie Bogu dziękczynienia, szczególnie za to, że nas uczynił swoim świętym, kapłańskim i królewskim ludem.

Czytanie z Pierwszego Listu św. Piotra Apostola:

Najmilsi: Zbliżając się do Pana, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale u Boga wybranym i drogocennym, wy również niby żywe kamienie jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa. To bowiem zawiera się w Piśmie: „Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, drogocenny, a kto wierzy w niego, na pewno nie zostanie zawiedziony”. Wam zatem, którzy wierzycie, cześć. Dla tych zaś, co nie wierzą, właśnie ten kamień, który odrzucili budowniczy, stał się głowicą węgla — i kamieniem upadku, i skalą zgorszenia. Ci, nieposłuszni słowu, upadają, do czego zresztą są przeznaczeni.

78