88


339

Wniebowstąpienie Pańskie
Pierwsze czytanie Dz 1,1—11
Uniósł się w ich obecności w górę. — Św. Łukasz przekazał nam w Ewangelii wieść o tym, „co Jezus czynił i nauczał”, a w Dziejach Apostolskich opisał powstanie i rozwój Kościoła, ostatnie dni pobytu Jezusa na ziemi, pomiędzy zmartwychwstaniem i wniebowstąpieniem,spędzone na rozmowach o królestwie Bożym. Jezus poświęcił przygotowaniu uczniów do zadań, jakie ich czekały w przyszłości. Nadeszła chwila rozstania. Jezus wraca do Ojca, w niedostępną światłość Jego chwały. Ostatnie słowa Jezusa są obietnicą i przekazaniem poleceń: uzbrojeni mocą Ducha Świętego uczniowie mają iść na cały świat i głosić Ewangelię — być świadkami” Jezusa. Aż do Jego powrotu na końcu czasów Kościół będzie Kościołem misyjnym.


Czytanie z Dziejów Apostolskich:
Pierwszą książkę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale ocze kiwać obietnicy Ojca. Mówił: „Słyszeliście o niej ode Mnie: „Jan chrzcił wodę, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym”. Zapytywali Go zebrani: „Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraeła?” Odpowiedział im: „Nie wasza to rzecz znać czas i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judej, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”. Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu.

88