9
|
|
9 | |
|
252 |
|
0, zaiste błogosławiona noc, w której się łączy niebo z ziemią, sprawy boskie ze sprawami ludzkimi. W tę noc pełną łaski przyjmij, Ojcze Święty, wieczorną ofiarę tego światła, którą Ci składa Kościół święty, uroczyście ofiarując przez ręce swoich sług tę świecę, owoc pracy pszczelego roju. Prosimy Cię przeto, Panie, niech ta świeca poświęcona na chwałę Twojego imienia, nieustannie płonie, aby rozproszyć mrok tej nocy. Przyjęta przez Ciebie jako woń przyjemna, niechaj się złączy ze światłami nieba. Niechaj jej płomień doczeka się wschodu słońca, tego słońca, które nie zna zachodu, Chrystusa, Syna Twojego, który wróciwszy z otchłani pogodnie zajaśniał ludzkości, który żyje i króluje przez wszystkie wieki wieków. W. Aman. Na tę Wigilię, która jest matką wszystkich wigilii, lekcjonarz podaje dziewieć czytań z Pisma swietego: siedem ze Starego Testamentu i dwa z Nowego (epistola i ewangelia). Jeśli wymagają tego okoliczności, można zmniejszyć liczbę czytań ze Starego Testamentu. Należy zawsze pamiętać o tym, że czytanie słowa Bożego stanowi podstawową część Wigilii Paschalnej. Powinny więc być przynajmniej trzy czytania ze Starego Testamentu; a w przypadku naglącym przynajmniej dwa, Nigdy jednak nie wolno opuścić czytania z 14. rozdziału Księgi Wyjścia (III czyt.). Po zakończeniu orędzio wielkanocnego wszyscy gaszą świece i siadają. Przed rozpoczęciem czytań kapłan zwraca się do ludu w tych lub podobnych słowach: |
|
|
9 | |