Jezus został uniesiony do nieba.
— Św. Łukasz opowiada o wszystkich wydarzeniach wielkanocnych w ramach jednego dnia: niewiasty u pustego grobu, spotkanie z uczniami z Entaus, ukazanie się Apostołom, ostatnie pouczenia i wniebowstąpienie. Zagowiedzi Pisma św. (Stary lestament) muszą się wypełnić nie tylko w śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, lecz również w przepowiadaniu Radosnej Nowiny wszystkim narodom (por. Iz 42,6; 49,6). Św. Łukasz opisuje w swej Ewangelii odejście Jezusa w sposób bardzo prosty i krótki: Jezus dokonał już dzieła i końrzy swą ziemską liturgię błogosławiąc uczniów. Nie ogarnia ich smutek z powodu udejścia Pana, lecz radość, że choć „uniesiony do nieba”, pozostał jednak z nimi.
± Zakończenie Ewangelii według św. Łukasza: Jezus powiedział do swoich uczniów: „Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpial i trzeciego dnia zmartwychwstanie: w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami
tego. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka”. Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce pobłogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.
—
Oto słowo Pańskie.
