403
4. Niedz. zwykła
Śpiew przed Ewangelią Mt 5,12a
Alleluja
Cieszcie
się i
radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie.
Ewangelia Mt 5,1—12a
Błogosławieni ubodzy duchem.
—
W
Kazaniu na
Górze
(Mt 5—7) Jezus występuje jako nowy
Mojżesz ogłaszający nowe, doskonalsze Prawo, które prowadzi do większej świętości. Gdy chodzi o formę, błogosławieństwa są życzeniami szczęścia, natomiast ich treść określa warunki, od
których zależy udział w królestwie Bożym. Błogosławieństwa
są
równocześnie obietnicę i żądaniem. Takich słów jak; „ubogi”, głodny”,
tzn. „którzy łakną i pragną”, nie należy rozumieć wyłącznie w sensie socjologicznym, jako określenie pewnych klas społecznych, lecz oznaczają
one ludzi, którzy wiedzą
i zgadzają się z tym, że w sprawach
zbawienia niczego
nie
posiadają od siebie, są bezsilni i dlatego polegają tylko na Bogu. Dlatego św. Mateusz dodaje: „ubodzy
w duchu”, którzy „łakną... sprawiedliwości”. A jednak zbawienie
i
królestwo Boże nie jest obiecane bezczynnym, lecz tym, którzy
aktywnie
budują pokój i sprawiedliwość. Stąd
znana zasada;
ufać
Bugu tak jak gdyby wszystko od Niego zależało, a pracować tak, jak
gdyby wszystko zależało od nas.
