438
XI. NIEDZIELA ZWYKŁA
Bóg po trzykroć Święty
jest tajemnicą, do której
żadne stworzenie nie może
się zbliżyć. Nie chciał jednak „zostać Bogiem dalekim, niedostępnym, zamkniętym w sobie., Objawił się
człowiekowi i udziela się w taki sposób i w takim stopniu, jaki jest właściwy każdemu
stworzeniu. Prawda ta zawarta jest w imieniu, któreBóg objawił Mojżeszowi: „Jahwe”
=
Bóg jest dla człowieka, idzie
razem z nim, jest Bogiem pomagającym
i zbawiającym.
Kogo Bóg powołuje do swej służby, tym samym nie
przeznacza go do uprzywilejowanego sposobu życia. Ciąży na nim wielka odpowiedzialność za innych. Każdy ochrzczony ma specjalne posłannictwo, które powinien starać się zrozumieć, i zadanie, które powinien wypełnić.
Chrystus pragnie być obecny dla innych w każdym chrześcijaninie.
Antyfona na wejście:
Usłysz, Panie, kiedy głośno wołam. Ty jesteś moją pomocą, więc mnie nie odrzucaj
*
i nie opuszczaj mnie, Boże, mój Zbawco (Ps 27(26),7.9).
Chwała na wysokości
Kolekta: Boże, mocy ufających Tobie, bez Ciebie
nic nie możemy uczynić, + wysłuchaj nasze błagania
i wspomagaj nas
swoją łaską, aby nasza wola i nasze czyny były poddane Twoim przykazaniom. Przez naszego Pana...
Pierwsze czytanie Wj 19,1—6a
Obietnice Boże dla ludu wybranego.
—
Wszystkie ludy
i narody ziemi należą do Boga.
Ale spośród nich
Wybrał jeden lud do szczególnych zadań. U stóp góry Synaj Izrael stał się szczególną
wiasnością” Boga, Jego „ludem świętym, królestwem kapłanów”. Oznacze to, że podobnie jak jedno
pokolenie zostało przeznaczone do
służby kapłańskiej w łonie narodu izraelskiego, tak cały ten naród miał spełniać funkcję kapłańską wobec
innych narodów. Wszystko, co
Bóg powierzył Izraelowi:
przymierze, prawo, kult, obietnice, ma stać na usługach
jego kaplańskiej misji. Poprzez dzieje tego jodnego ludu Bóg zbliżył się do wszystkich innych, a objawiając
mu swą wielkość, objawiał
ją
również innym ludom i narodom. Dzieje i los narodu izraelskiego unaoczniają
nam,
kim jest Bóg
i jakie ma plany względem całej
ludzkości.