566
Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata
Pierwsze czytanie Ez 34,11-12.15-17
Chrystus zna swoje owce.
—
Pasterze Izraela, tzn.
królowie
i
przywódcy narodu, zawiedli i sprzeniewierzyli
się
swemu powołaniu. Zamiast troszczyć się o dobro podwładnych, zwłaszcza o słabych i biednych, myśleli
o uczcie, uciechach i bogactwach (Ez 34,1—6).
Dlatego
nadszedł dla nich dzień sądu i kary, ponury i złowieszczy.
Odtad sam Bóg będzie pasterzem swego narodu. Postanawia
go zgromadzić i przyprowadzić z powrotem do kraju.
Szczególną opieką otoczy słabych, chorych i zbłąkanych.
W ostatnim zdaniu zwraca się do swoich owiec, do narodu wybranego. Bóg, dobry pasterz, będzie chronił praw ludzi
słabych, którzy są przez mocniejszych wyzyskiwani i krzywdzeni. W dalszym ciągu Bóg zapowiada, że ustanowi nad swym narodem jednego pasterza i zawrze nowe przymierze (Ez 24,23—25). Prorok nie określa dokładnie, kiedy i jak się to spełni. My dziś już wiemy, że w całej pełni urzeczywistniły się te słowa w osobie Jezusa Chrystusa, Dobrego Pasterza.
Czytanie z Księgi proroka Ezechiela:
To mówi Pan Bóg: „Oto ja sam będę szukał moich owiec i będę
miał o nie pieczę. Jak pasterz dokonuje przeglądu swojej trzody, wtedy gdy znajdzie się wśród rozproszonych owiec, tak Ja dokonam przeglądu moich owiec i uwolnię je ze wszystkich miejsc, dokąd się rozproszyły w dni ciemne i mroczne.
