812
Najśw. Serca Pana Jezusa
Dotyczy ona
odwiecznego planu zbawienia, który
jest
planem
miłości. Bóg powołał w Chrystusie wszystkich ludzi, zarówno
pogan, jak i Żydów, do
wiary
i wspólnoty z sobą. Ten, który stworzył wszechświat,
jest również jego Zbawicielem.
I dopiero w odkupionym stworzeniu objawić się może w pełni cały blask i majestat Stwórcy.
W drugiej części czytania wywody św. Pawła przechodzą
w
formę modlitwy. Apostoł prosi dla społeczności
chrześcijańskich
o taką wiedzę, która by sięgała głębin Bożych. Taka wiedza jest równocześnie wiarą i miłością. Przez nie Chrystus mieszka w sercach ludzi, a z Nim cała pełnia Bóstwa. Dzięki temu społeczność wierzących
jako całosc staje się zdolna przekazywać światu orędzie o Bożej miłości. Naszym rozumem nigdy nie ogarniemy Boga, ale
poprzez miłość jesteśmy w stanie
tak głęboko i w pełni Go posiąść, że możemy ze św. Teresą Wielką powiedzieć: „Bóg sam wystarczy”.
Czytanie z Listu
św.
Pawia Apostoła
do Efezjan:
Bracia: Mnie, zgoła najmniejszemu ze wszystkich świętych, została dana ta łaska: ogłosić poganom jako Dobrą Nowinę niezgłębione bogactwo Chrystusa i wydobyć na światło, czym jest wykonanie tajemniczego planu, uhrytego przed
wiekami
w Bogu, Stwórcy wszechrzeczy. Przez to teraz wieloraka
w przejawach mądrość Boga poprzez Kościół stanie się jawna Zwierzchnościom
i Władzom na wyżynach niebieskich, zgodnie z planem wieków, jaki powziął Bóg w Chrystusie Jezusie, Panu
naszym.
W Nim mainy śmiały przystęp do Ojca z ufnością dzięki wierze w Niego. Dlatego zginam kolana moje przed Ojcem, od którego bierze nazwę wszelki
ród
na niebie i na ziemi, aby według bogactwa swej
chwały sprawił w was przez Ducha swego wzmocnienie siły wewnętrznego człowieka.
