822
3.niedziela zwykła
Nawrócenie Niniwitów. Księga Jonasza nie opowiada ściśle historycznych dziejów proroka,
aczkolwiek jest on postacią historyczną, a niektóre wydarzenia mogę być prawdziwe. Autor tej Księgi posłużył się legendą, aby w sposób udramatyzowany wyrazić prawdy
religijne, że Bóg nie jest tylko Bogiem Izraela, że pragnie On zbawienia wszystkich ludzi, że miłością swą obdarza każdy naród i każdego człowieka. Szczególnym przejawem Bożej miłości jest
Jego miłosierdzie
i gotowość
przebaczenia. W Księdze Jonasza Niniwa reprezentuje wszystkie narody pogańskie.
Podczas gdy Jeremiasz bezskutecznie nawoływał Jerozolimę do nawrócenia (por. Jr 36,25), Jonaszowi udało
się skłonić całą
Niniwę do pokuty. Księga Jonasza uświadamia nam też tę prawdę,
że chociaż nawrócenie
jest darem i łaską Boga, to jednak, gdy dar ten zostanie przyjęty, Bóg pozwała przejednać się, a Jego gniew przemienia się we współczucie, gotowość zaś do wymierzenia słusznej kary ustępuje przebaczeniu (por. Jr 10,7n oraz Jon 3,10).
Czytanie z Księgi proroka Jonasza:
Pan przemówił do Jonasza po raz drugi tymi słowami: „Wstań, idź do Niniwy, wielkiego miasta, i głoś jej upomnienie, które Ja ci zlecam”. Jonasz wstał i poszedł do Niniwy, jak Pan powiedział. Niniwa była miastem bardzo rozległym
—
na trzy dni drogi. Począł więc Jonasz iść przez miasto jeden dzień drogi i wołał i głosił: „Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zosta nie zburzona”. I uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bo gu, oglosili post i oblekli się w wory od największego do najmniejszego. Zobaczył Bóg czyny ich, że
odwrócili się od
swojego złego postępowania. I ulitował się Bóg nad niedolą, którą postanowił
na nich sprowadzić, i nie zesłał jej.
—
Oto słowo Boże.
