745
2. niedziela Wielkiego Postu
Ewangelia
Mk 9,2—10
Przemienienie Pańskie.
—
Opowiadanie o przemienieniu na górze św. Marek poprzedza wyznaniem św. Piotra (Mk 8,29) oraz zapowiedzią męki i
zaproszeniem
do
naśladowania Jezusa na drodze krzyża. Krzyż i uwielbienie stanowią nierozerwalną całość, bez której nie
zrozumiemy tajemnicy
Jezusa. Głos z obłoku objawia, proklamuje, że jest On oczekiwanym Mesjaszem podobnie jak uczynił to przy Jego chrzcie. Jezus jest zapowiedzianym przez Mojżesza Prorokiem (Pwt 18,15).
Swoją godnością
i
posłannictwem przewyższa jednak
zarówno Mojżesza, jak i Eliasza.
Kim
jest w rzeczywistości,
o
tym
przekonają się
uczniowie dopiero po
Jego zmartwychwstaniu. Wtedy
będą również zdolni do
głoszenia tego wszystkiego, co słyszeli i
widzieli.
Wiara jest
w
stanie dostrzec jaśniejącą
w postaciach chleba i wina chwałę, którą oglądali Apostołowie na Górze Przpmienienia. Przyjniując Eucharystię,"spożywamy” własną nieśmiertelność i chwałę, gdyż Chrystus przemieni nas tak, że
staniemy się Jemu podobni.
+ Słowa Ewangelii według św. Marka:
Jezus wziął z
sobą Piotra, Jakuba
i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden wytwórca sukna na ziemi wybielić nie
zdoła. I ukazał
się im Eliasz z Mojżeszem, którzy
rozmawiali
z Jezusem. Wtedy Piotr rzekł do
Jezusa: „Rabbi, dobrze,
że tu jesteśmy; postawimy trzy
namioty: jeden dla Ciebie,
jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”. Nie wiedział bowiem, co należy mówić, tak byli przestraszeni. I zjawił się obłok, osłaniający ich, a
z obłoku odezwał się
głos: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”. I zaraz
potem, gdy się
rozejrzeli, nikogo już
nię
widzieli przy sobie, tylko samego
Jezusa.
