790
6. niedziela wielkanocńa
W tym objawiła się miłość
Bogu ku num, że zesłał Syna swego
Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu. W tym
przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.
—
Oto słowo Boże.
Śpiew przed Ewangelią J 14,23
Jeśli Mnie kto -miłuje, będzie zachowywał moją
naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i do niego przyjdziemy.
Ewangelia J 15,9—17
Przykazanie miłości.
—
W dzisiejszej Ewangelii Jezus prowadzi dalej swoją myśl z poprzedniej niedzieli O winnym krzewie i latroślach. Latorośle i winny krzew tworzą żywą
jedność:
podobnie jak soki w krzewie, tak strumień życia
i
miłości płynie od Ojca do Syna, od Syna do uczniów. W tej wspólnocie życia i miłości, do której włączeni zostaliśmy na chrzcie świętym, powinniśmy trwać. Znakiem naszego trwania w miłości Bożej jest zachowanie przykazań, danych nam przez Jezusa. A jednym z owoców tej miłości jest zjednoczenie wyznawców Chrystusa w atmosferze radości i zaufania.
Nasza wiara nie jest ruchem intelektualnym czy społecznym wywodzącym się od jakichś działaczy, ani prądem
politycznym związanym z jakimś ugrupowaniem,
ani sektą oderwaną od wcześniejszej religii. Istotę wiary stanowi spotkanie z Bogiem żywym i żywa z Nim więź: którą jest wiara, nadzieja i miłość.
+ Słowa Ewangelii według św. Jana:
Jezus powiedział
do
swoich uczniów: „Jak Mnie
umiłował
Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej!
