I NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU
CZYTANIE 2 Kor 6, 1-4a
Napominamy was, abyście nie przyjmowali na próżno łaski Bożej. Mówi bowiem Pismo: W czasie pomyślnym wysłuchałem ciebie, w dniu zbawienia przyszedłem ci z pomocą. Oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia. Nie dając nikomu sposobności do zgorszenia, aby nie wyszydzono naszej posługi, przez wszystko okazujemy się sługami Boga.
PROŚBY
Chrystus stał się naszym nauczycielem, bratem i wzorem. Uwielbiajmy Go i błagajmy: Udzielaj życia swojemu ludowi.
Chryste, Ty stałeś się do nas podobny we wszystkim oprócz grzechu, daj, abyśmy umieli dzielić radość z tymi, którzy się cieszą, i smutek z tym którzy płaczą - aby z dnia na dzień wzrastaia nasza miłość.
Dopomóż nam, abyśmy dziełac się chlebem z głodnymi braćmi, służyli w nich Tobie i abyśmy Ci służyli podając napój spragnionym.
Panie, Ty zbudziłeś Łazarza ze snu śmierci. spraw, aby ci, którzy trwają w śmierci grzechu, wrócili do życia przez wiarę i pokutę.
Spraw, aby coraz więcej ludzi ochoczo i doskonale wstępowało w Twoje ślady za przykładem Maryi Dziewicy i świętych.
Niechaj zmarli powstaną w Twojej chwale i na wieki cieszą się Twoją miłością.
Ojcze nasz.
Modlitwa
Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy przez doroczne ćwiczenia wielkopostne postępowali w rozumiemu tajemnicy Chrystusa * i dzięki Jego łasce prowadzili święte życie.. Przez naszego Pana.
II CZYTANIE
Z komentarza św. Augustyna, biskupa, do Psalmów (Ps 61,2-3)
,,Wysłuchaj, Boże, mojego wołania, wejrzyj na modlitwę moją". Kto to mówi? Jakby jeden ; zobacz jednak czy jeden: ,,Od krańców ziemi wołałem do Ciebie, gdy było zatrwożone moje serce". A więc już nie jeden. Dlatego wszakże jeden, że jeden jest Chrystus, którego wszyscy jesteśmy członkami. Jakiż to bowiem ,,jeden" człowiek woła od krańców ziemi? Woła od tych krańców nie kto inny, lecz owo dziedzictwo, o którym powiedziano samemu Synowi: ,,Żądaj ode mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo i w posiadanie twoje krańce ziemi".
A zatem ta posiadłość Chrystusowa, to dziedzictwo Chrystusowe, to ciało Chrystusa, ten jeden Kościół Chrystusowy, ta jedność, którą my jesteśmy, woła od krańców ziemi. O co zaś woła? O to, o czym powiedziałem wyżej:
,,Wysłuchaj, Boże, mojego wołania, wejrzyj na modlitwe moją; od krańców ziemi wołałem do Ciebie". O to wołałem ,,od krańców ziemi", to znaczy zewsząd. Ale dlaczego o to wołałem? Bo ,,zatrwożone było moje serce". Oznacza to, że ciało Chrystusa, które tworzą na ziemi wszyscy ludzie, nie doznaje chwały, lecz poddane jest wielkiej pokusie. Zycie bowiem nasze w tym pielgrzymowaniu nie może trwać bez pokusy, ponieważ właśnie postęp duchowy dokonuję si przez pokusy. Ten, kto nie jest kuszony, nie może siebie poznać. Nikt też nie potrafi osiągnać wieńca chwały bez uprzedniego zwycięstwa. Zwycięstwo zaś odnosi się przez walkę, a walczyć można jedynie wówczas, gdy się stanie w obliczu pokus i nieprzyjaciela. Wołający z krańców ziemi jest wprawdzie strwożony, ale nie pozostawiony samemu sobie. Chrystus bowiem nas, którzy tworzymy Jego ciało na ziemi, zechciał przemienić na podobieństwo tego ciała, w którym umarł, zmartwychwstał i wstąpił do nieba, aby tam, dokąd podążyła głowa, miały nadzieję dostać się i członki.
Chrystus przemienił nas w siebie wówczas, gdy pozwolił się kusić szatanowi. Czytaliśmy przed chwilią w Ewangelii, że Jezus Chrystus był kuszony na pustkowiu. Tak, Chrystus był kuszony przez diabła! W Chrystusie bowiem ty byłeś kuszony, ponieważ On wziął od ciebie ciało, a tobie dał od siebie swoje zbawienie; z ciebie wziął dla siebie śmierć, a tobie dał z siebie życie; od ciebie przejął na siebie zniewagi, a tobie dał zaszczyty; a więc od ciebie wziąż pokusę, a tobie dał swoje zwycięstwo. Jeśli w Nim jesteśmy kuszeni, to i w Nim przezwyciężamy diabła. Widzisz, że Chrystus był kuszony, a nie dostrzegasz, że odniósł zwyciestwo? Uznaj, że to ty jesteś" w Nim kuszony i że w Nim odnosisz zwycięstwo. Chrystus mógł trzymać diabła z dala od siebie. Jeżeliby jednak nie był kuszony, nie nauczyłby cię sztuki zwyciężania w pokusie.
CZYTANIE Ne 8, 9b. 10b
Ten dzień jest poświecony Pana, Bogu waszemu. Nie bądźcie smutni i nie płaczcie. Nie bądźcie przygnębieni, bo radość w Pana jest waszą ostoją.
PROŚBY
Stwórz w nas, o Panie, nowego ducha!
Chryste, nasze życie, Ty zechciałeś, abyśmy przez chrzest zostali pogrzebani z Tobą w śmierci i z Tobą byli wskrzeszeni, dopomóż nam dzisiaj postępować w nowości życia.
Panie ty wszystkim dobrze czyniłeś - spraw, abyśmy troszczyli się o wspólne dobro wszystkich ludzi.
Daj, abyśmy zgodnie współpracowali w doczesnej społeczności, a zarazem zdążali do wiecznej ojczyzny.
Chryste, lekarzu ciał i dusz, ulecz rany naszego serca, abyśmy stale korzystali z Twej pomocy na drodze świętości.
Ojcze nasz.
Modlitwa
Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy przez doroczne ćwiczenia wielkopostne postępowali w rozumiemu tajemnicy Chrystusa * i dzięki Jego łasce prowadzili święte życie.. Przez naszego Pana.
CZYTANIE I Tes 4.1.7
Bracia, prosimy i zaklinamy was w Pana Jezusie: według tego, coście od nas przejęli w sprawie sposobu postępowania i podobania się Bogu, jak już postępujecie, stawajcie się coraz doskonalszymi, bo nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości.
CZYTANIE
Tak mówi Pan Bóg, Święty Izraela: W nawróceniu i spokoju jest wasze ocalenie, w ciszy i ufności leży wasza siła. Lecz Pan czeka, aby wam okazać łaskę, i dlatego stoi, by się zlitować nad wami, bo Pan jest sprawiedliwym Bogiem. Szczęśliwi wszyscy, którzy w Nim ufają.
CZYTANIE Pwt 4.29-31
Wtedy będziecie szukali Pana, Boga waszego, i znajdziecie Go, jeżeli będziecie do Niego dążyli z całego serca i z całej duszy. W swym utrapieniu, gdy wszystko to was spotka, w ostatnich dniach nawrócicie się do Pana, Boga swego, i będziecie słuchać Jego głosu, gdyż Bogiem miłosiernym jest Pan, Bóg wasz, nie opuści was, nie zgładzi i nie zapomni o przymierza, które poprzysiągł waszym przodkom.
CZYTANIE I Kor 9, 24-25
Zawodnicy, którzy biegną na stadionie, wszyscy wprawdzie biegną, lecz tylko jeden otrzymuje nagrodę. Przeto tak biegnijcie, abyście ją otrzymali. Każdy, który staje do zapasów, wszystkiego sobie odmawia; oni, aby zdobyć przemijającą nagrodę, my zaś nieprzemijającą.
PROŚBY
Oddajmy chwałę Bogu Ojcu, który zechciał odrodzić swój lud do nieskazitelnego życia przez swoje słowo trwające na wieki. Ze czcią zanośmy do Niego nasze błagania: Okaż łaskawość swojemu ludowi.
Miłosierny Boże, usłysz błagania, które zanosimy za cały lud Twój, niech pragnie Twojego słowa bardziej niż pokarmu dla ciała.
Naucz nas prawdziwej i czynnej miłości do naszego narodu i wszystkich ludzi bez wyjątku; obdarz wszystkie narody pomyślnością i pokojem.
Wejrzyj na tych, którzy przez chrzest mają się odrodzić do nowego życia; niech jako żywe kamienie zostaną włączeni do duchowej budowli Kościoła.
Panie ty przez przepowiadanie Jonasza wezwałeś do pokuty mieszkańców Niniwy: mocą swego słowa zwróć ku sobie serca grzeszników.
Spraw, aby zmarli wyszli z nadzieją na spotkanie Chrystusa Sedziego i radowali się na wieki oglądaniem Ciebie.
PONIEDZIAŁEK
II CZYTANIE
Kazanie św. Grzegorza z Nazjanzu, biskupa.
Zastanów się, skąd masz to, że istniejesz i oddychasz, że myślisz i posiadasz zdrowe rozeznanie, a najwiecej to, że poznajesz Boga, spodziewasz się królestwa niebieskiego i kontemplacji chwały, którą teraz widzisz jakby w zwierciadle i niejasno, potem zaś będziesz ją oglądał w sposób bardziej czysty i doskonalszy. A skąd masz to, że jesteś synem Bożym i współdziedzicem Chrystusa, a odważę się nawet powiedzieć, że i Bogiem - skąd to wszystko wziąłeś i od kogo? Albo, jeśli już mam mówić o tych małych i widzialnych rzeczach, to z czyjejże to hojności i łaski oglądasz piękne niebo, bieg słońca, tarczę księżyca, mnóstwo gwiazd, a w tym wszystkim podziwiasz ład i harmonię tak wyraziście zachowaną, jak w lirze? Kto ci zsyła deszcz, uczy cię uprawy roli i darzy cię pokarmem? Kto wtajemnicza cię w różne sztuki, tworzy dla ciebie prawa i państwa pozwalając ci prowadzić życie spokojne i pełne wysublimowanej kultury? Kto daje ci się cieszyć przyjaźnią i zażyłością z tymi, którzy są z Tobą złaczeni więzami pokrewieństwa? Skąd masz to, że jedne spośród zwierząt, te oswojone, są ci ulegle, a inne zostały przeznaczone dla ciebie na pokarm? Kto cię ustanowił królem i panem wszystkich rzeczy, jakie są na ziemi? Któż, żebym już nie wyliczał szczegółowo, obdarował cię tak hojnie tym wszystkim, czym człowiek góruje nad innymi żywymi stworzeniami?
Nie jestże to Bóg, który przede wszystkim i za wszystko żąda od ciebie miłosierdzia? Czy więc nie będziemy się musieli wstydzić, że za to, co już otrzymaliśmy i czego się jeszcze spodziewamy, nie byliśmy zdolni nawet do tego jednego, by odwzajemnić się miłosierdziem? Jeżeli On, choć jest Bogiem i Panem, nie wstydzi się nazywać naszym Ojcem, to czyż my wyprzemy się tych, z którymi łączy nas wspólne pokrewieństwo? Nigdy, bracia i przyjaciele moi, nigdy nie dopuśćmy się tego, byśmy mieli źle szafować dobrami, jakie otrzymaliśmy z Bożej hojności. W przeciwnym bowiem razie moglibyśmy usłyszeć Piotra mówiącego: ,,Wstydzcie się wy, którzy zatrzymujecie sobie cudzą własność i naśladujcie sprawiedliwość Boga, a nikt nie będzie ubogi".
Obyśmy się nie trudzili gromadzeniem i składaniem pieniędzy, podczas gdy inni cierpią niedostatek, bo wówczas słusznie mógłby z nas szydzić prorok Amos słowami cierpkimi i pełnymi grozby: ,,Dalejze, wy wszyscy, którzy mówicie: Kiedyż minie nów księżyca, abyśmy mogli sprzedawać, i szabat, byśmy otwarli spichrze?" Naśladujmy to pierwsze i najwyższe prawo Boga, który zsyła deszcz zarówno na sprawiedliwych, jak i na grzeszników, i sprawia, że słońce wschodzi jednakowo dla wszystkich. On udostępnia bogate obszary ziemi, źródła, strumienie i lasy wszystkim stworzeniem lądowym. Dla ptaków. przeznaczył powietrze, wodę zaś dla mieszkańców wód, a wszystkim udziela hojnie niezbędnych środków do życia, które nie podlegają niczyjej władzy, nie są określone żadnym prawem ani też porozdzielane granicami. Aby zaś okazać bogactwo swej dobroci i równością daru podkreślić równość natury, sprawił, że są one wspólne dla wszystkich i bardzo obfite, a przy tym nie wykazują żadnych braków.
CZYTANIE Wj 19, 4-6a
Wyżcie widzieli, jak niosłem was na orlich skrzydłach i przywiodłem was do Mnie. Teraz jeśli pilnie będziecie słuchać mego głosu i strzec mojego przymierza, będziecie moją szczególną własnością pośród wszystkich narodów, gdyż do Mnie należy cała ziemia. Lecz wy będziecie Mi królestwem kapłanów i ludem świętym.
PROŚBY
Niech będzie błogosławiony Jezus, nasz Zbawiciel, który przez swoją śmierć otworzył nam drogę zbawienia. Módlmy się do Niego: Prowadź nas, Panie, drogą zbawienia.
Miłosierny Boże, Ty przez chrzest obdarzyłeś nas nowym życiem, spraw, abyśmy ceraz bardziej upodabniali się do Ciebie.
Daj, abyśmy dzisiaj Jyczliwie pomagali potrzebującym, a czyniąc im dobrze, znaleźli w nich Ciebie.
Wspomagaj nas, abyśmy czynili to, co dobre, szlachetne i prawdziwe - i zawsze całym sercem Ciebie szukali.
Przebacz nam łaskawie grzechy popełnione przeciw brażniej miłości daj nam jedno serce i jednego ducha.
Ojcze nasz.
Modlitwa
Boże, nasz Zbawco, daj nam łaskę nawrócenia i otwórz nasze dusze na zrozumienie Twojego prawa, * aby okres pokuty odnowił nasze życie.. Przez naszego Pana.
PROŚBY
Zanośmy pokorne prośby do naszego Pana, Jezusa Chrystusa, który nas, jako swój lud, wybawił od grzechów: Synu Dawida, zmiłuj się nad nami.
Chryste, Ty ofiarowałeś samego siebie za Kościół, aby go uświęcić przez obmycie wodą i słowo życia, przez pokutę nieustannie go odnawiaj i oczyszczaj.
Dobry Nauczycielu, ukaż młodzieży drogę życia zgodnego z Twoją wolą, niechaj osiągnie na niej dobro i szczeście.
Ty okazywałeś litość wszystkim cierpiącym, umacniaj nadzieję chorych i obdarz ich zdrowiem, spraw, abyśmy śpieszyli im z troskliwą pomocą.
Daj, abyśmy szanowali godność, jaka nas obdarzyłeś we chrzcie świętym, i zawsze żyli dla Ciebie.
Obdarz zmarłych pokojem i chwała i dopuść nas kiedyś wraz z nimi do swego królestwa. Ojcze nasz.
WTOREK
II CZYTANIE
Z traktatu św. Cyprianu, biskupa i meczennika, O modlitwie Pańskiej (roz. 1-3)
Przykazania ewangeliczne, bracia najmilsi, nie są niczym innym, jak Bożym nauczaniem, fundamentem pod budowę nadziei, sklepieniem umacniającym wiarę, pokarmem krzepiącymi serce, przewodnikiem ukazującym drogę i pomocą dla osiągniecia zbawienia. Nakazy te, kierując na ziemi uległymi sercami wierzących, prowadzą ich do królestwa niebieskiego. Bóg zechciał wiele powiedzieć przez swoje sługi proroków i pragnął, aby Go słyszano. Większe jednak bez porównania jest to, o czym mówi Syn Boży. On bowiem własnym głosem potwierdza Słowa Boga powierzone prorokom. Już nie posyła, aby przygotowano drogę Temu, który przychodzi, ale sam przychodzi, wskazuje i otwiem drogę nam, którzy niegdyś byliśmy ślepi i żyliśmy beztrosko, błądząc w ciemnościach śmierci, abyśmy teraz oświeceni światłem łaski trzymali się szlaku życia, gdzie wodzem i przewodnikiem jest sam Pan. On między wieloma swoimi zbawczymi przestrogami i nakazami, w których ujawnia troskę o zbawienie swego ludu, podał nam również sposób modlitwy i nauczył nas, o co mamy prosić. Ten, który sprawił, że żyjemy, nauczył nas również, jak mamy się modlić. Uczynił to na mocy tej samej łaskawości, dzięki której obdarzył nas także innymi darami, abyśmy zanosząc do Ojca modlitewne prośby, jakich nauczył nas Syn, zostali łatwiej wysłuchani. Zapowiedział przecież, iż nadchodzi godzina, kiedy prawdziwi czcielele Ojca będą Go wielbić w duchu i prawdzie. To, co przedtem obiecał, teraz wypełnił, bo to właśnie myśmy otrzymali z Jego świętości Ducha oraz prawdę, abyśmy również według Jego pouczenia mogli prawdziwie i duchowo wielbić Boga. Jakaż bowiem modlitwa może być bardziej duchowa od tej, którą przekazał nam Chrystus? To On przecież zesłał dla nas Ducha Świętego! Jakaż modlitwa jest bardziej autentyczna od tej, która wyszła z ust Syna Bożego? Wszak on jest samą Prawdą! Modlić się inaczej, niż nauczył nas Chrystus, byłoby nie tylko ignorancją, ale i grzechem, zgodnie z tym, co on sam powiedział: ,,Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji". Módlmy się zatem, bracia, tak jak nas nauczył Mistrz nasz, Bóg. Dopiero wówczas modlitwa nasza będzie prawdziwie przyjacielska i pełna tkliwej zażyłości, gdy prosić będziemy Boga o Jego własne dary i gdy do Bożych uszu docierać będzie modlitwa samego Chrystusa. Niech Ojciec raczy uznać w naszej modlitwie słowa swego Syna, aby Ten, który mieszka we wnętrzu serca, był również w wypowiadanym zewnętrznie głosie. Skoro Chrystus jest naszym Orędownikiem u Ojca, wowczas kiedy zgrzeszymy i błagamy o odpuszczenie win, trzeba, abyśmy się o to modlili Jego własnymi słowami. On bowiem powiedział, że o cokolwiek prosimy Ojca w Jego imieniu, wszystko otrzymamy. O ileż zatem nasze błagania będą bardziej skuteczne wtedy, gdy prosząc Ojca w imię Chrystusa, modlić się będziemy Jego własną modlitwą!
CZYTANIE Iz 2.12-13
Nawróćcie się do Mnie całym swym serce przez post i płacz, i lament. Rozdzierajcie jednak wasze serca, a nie szaty. Nawróćcie się do Pana, Boga waszego. On bowiem jest łaskawy, miłosierny, nieskory do gniewu i wielki w łaskawości, a lituje się na widok niedoli.
PROŚBY
Błogosławmy Chrystusa, który oddał się nam jako chleb zstępujący z nieba. Skierujmy do Niego nasze prośby: Chryste, chlebie żywy, bądź naszą mocą.
Panie, spraw, abyśmy posileni na uczcie eucharystycznej mieli pełny udział w dobrach Twej paschalnej ofiary.
Wspomagaj nas, abyśmy ochoczym sercem zachowywali Twoje słowo i przynosili owoc przez wytrwałą współpracę z Twą łaską.
Daj nam współdziałać z Tobą w budowaniu doskonalszego świata, aby Twój Kościół łatwiej mógł szerzyć orędzie pokoju.
Panie, zgrzeszyliśmy przeciw Tobie, zgładź swoją łaską nasze nieprawości.
Ojcze nasz.
Modlitwa
Wszechmogący Boże, wejrzyj na zgromadzenie Twoich wiernych i spraw, aby nasze dusze oczyszczone przez umartwienie ciała * jaśniały pragnieniem posiadania Ciebie.. Przez naszego Pana..
CZYTANIE Jl 2.17
Między przedsionkiem a ołtarzem niechaj płaczą kapłani, słudzy Pańscy. Niech mówią: Przepuść, Panie twojemu ludowi i nie daj swego dziedzictwa na pohańbienie, aby poganie nie zapanowali nad nami.
CZYTANIE Jr 3, 25b
Zgrzeszyliśmy wobec Pana, Boga naszego, my i nasi przodkowie. Począwszy od młodości aż do dziś, nie słuchaliśmy głosu Pana, Boga naszego.
CZYTANIE Iz 58, 1-2
Krzycz na całe gardło, nie przestawaj. Podnieś głos twój jak trąba. Wytknij mojemu ludowi jego przestepstwa i domowi Jakuba jego grzechy. Szukają Mnie dzień za dniem, pragną poznać moje drogi, jak naród który kocha sprawiedliwość i nie opuszcza Prawa swego Boga.
CZYTANIE Jk 2, 14. 17. 18b
Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywal, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy sama wiara zdoła go zbawić? Wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. Pokaż mi swoją wiarę bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków.
PROŚBY
Chrystus Pan poiccił nam czuwać i modlić się, abyśmy nie ulegli pokusom. Zanieśmy do Niego nasze usilne prośby: Usłysz nas, Panie, i okaż swą litość.
Jezu Chryste, Ty obiecałeś, że będziesz z tymi, którzy w Twoim imieniu gromadzą się na modlitwę, spraw, abyśmy zawsze razem z Tobą w Duchu Świętym modlili się do Ojca.
Boski Oblubieńcze, oddal grzechy od swego umiłowanego Kościoła świętego.
Panie miłujący ludzi, spraw, byśmy zgodnie z Twoim przykazaniem troszczyli się o naszych bliźnich, aby światło Twego zbawienia żywiej zajaśniało wszystkim ludziom.
Królu pokoju, niech Twój pokój zapanuje na świecie, aby wszyscy ludzie dostrzegli Twoją zbawcza obecność.
Otwórz wszystkim zmarłym dostęp do wiecznego szczęścia, obdarz ich nieskazitelnością i chwałą.
Ojcze nasz.
ŚRODA
II CZYTANlE
Z Rozprawy Aftahata, biskupa.
Prawo i przymierze zostały całkowicie zmienione. I tak Bóg zmienił najpierw pakt zawarty z Adamem, wchodząc w inny układ z Noem. Odmienne też przymierze zawarł z Abrahamem, które znowu zmienił, aby nadać nowe Mojżeszowi. Ponieważ zaś przymierze Mojżeszowe nie było zachowywane, ostatniemu pokoleniu Bóg dał jeszcze inne Prawo przymierza, które już odtąd nigdy nie ulegnie zmianie. Adamowi Bóg nałożył przykazanie, aby nie spożywał z drzewa życia. Dla Noego znakiem przymierza był łuk teczy. Abrahamowi, wybranemu już uprzednio ze względu na jego wiarą, Bóg zlecił pózniej prawo obrzezania jako znak i pieczeć dla jego potomstwa. Mojżesz otrzymał baranka paschalnego jako przebłaganie za grzechy ludu.
Wszystkie to przymierza różniły się jedne od drugiego, gdy zaś chodzi o obrzezanie to twórca owych przymierz uznaje jedynie takie, o którym mówił Jeremiasz: ,,Dokonajcie obrzezania waszego serca . Jeżeli więc prawomocne było przymierze, które Bóg ustanowił dla Abrahama, prawomocne i godne zaufania jest i to drugie (wynikające z obrzezania serca), tak że nie będzie można więcej nakładać prawa wywodzącego swój początek bądź to od tych, którzy są poza Prawem, bądź też od tych, co podlegają Prawu.
Mojżesz otrzymał od Boga Prawo ze wszystkimi jego przykazaniami i obrzędami. Ponieważ go jednak nie zachowywano, Bóg zniósł i samo Prawo, i jego nakazy. Obiecał jednak ustanowić nowe przymierze, o którym powiedział, że będzie inne od poprzedniego, chociaż twórcą obydwu jest On sam. A oto przymierze, które postanowił dać: ,,Wszyscy Mnie poznają od najmniejszego do największego spośród nich. W tym przymierzu nie ma już więcej obrzezania ciała jako znaku przynalezności do ludu.
Najdroższy, wiemy z całą pewnością, że Bóg ustanowiał prawa na przestrzeni wielu pokoleń i że te prawa trwały tak długo, jak Mu się podobało. Potem już stawały się przestarzałe, zgodnie ze słowami apostoła, który mówi ze ,,Królestwo Boże istniało niegdyś w różnych formach, zależnie od poszczególnych okresów czasu". Bóg jednak jest prawdomówny, a Jego przykazania są godne najwyższej wiary. Dlatego każde przymierze było w swoim czasie prawomocne, słuszne i prawdziwe, a ci, którzy są obrzezanego serca, zostają po raz drugi obrzezani nad prawdziwym Jordanem, którym jest chrzest na odpuszczenie grzechów. Jozue, Syn Nuna, obrzezal lud po raz drugi nożem kamiennym, kiedy wraz z tym ludem przekroczył Jordan. Jezus, Zbawiciel nasz, obrzezał po raz drugi obrzezaniem serca tych ludzi, którzy w Niego uwierzyli i zostali obmyci we chrzcie. Obrzezani zaś zostali ,,mieczem, którym jest Jego Słowo, przenikające bardziej niż wszelki miecz obosieczny"
Jozue, Syn Nuna, przeprowadził lud do ziemi obiecanej. Jezus, Zbawiciel nasz, obiecał ziemię życia tym wszystkim, którzy przekroczą prawdziwy Jordan i uwierzą, poddając obrzezaniu swoje serce. Błogosławieni są więc ci, którzy mają obrzezane serce i odrodzili się z wody powtórnego obrzezania. Oni posiądą dziedzictwo z Abrahamem, wiernym przewodnikiem i ojcem wszystkich narodów, ponieważ jego wiara została mu poczytanu ku sprawiedliwości.
CZYTANIE Pwt 7, 6b. 8-9
Ciebie wybrał pan, Bóg Twój, byś spośród wszystkich narodów, które są na powierzchni ziemi, był ludem będącym Jego szczególną własnością, ponieważ Pan was umiłował i chce dochować przysięgi danej waszym przodkom. Wyprowadził was mocną reką i wybawił was z domu niewoli, z ręki faraona, Króla egipskiego. Uznaj więc, że Pan, Bóg Twój, jest Bogiem; Bogiem wiernym, zachowującym przymierze i miłość do tysiącznego pokolenia względem tych, którzy co miłują i strzegą praw Jego.
PROŚBY
Błogosławmy Boga, sprawcę naszego zbawienia, który postanowił, aby ludzie stali się przez Jego łaskę nowym stworzeniem, by przeminęło to, co stare, a wszystko stało się nowe. Z żywą wiarą módlmy się do Niego: Przez swego Ducha daj nam nowe życie.
Panie ty obiecałeś, że nastanie nowe niebo i nowa ziemia, zawsze nas odnawiaj przez swego Ducha, abyśmy radowali się z Tobą w niebieskiej ojczyźnie.
Niech przez nasze współdziałanie z Tobą Duch Święty przemienia tę ziemię, aby ludzka społeczność w sprawiedliwości, miłości i pokoju zdążała do swego ostatecznego celu.
Wspomagaj nas, abyśmy unikali zaniedbań i niewierności i kierowali nasze pragnienia ku wiecznym wartościom.
Wybaw nas od zła wszelkiego, nie dozwól, aby urok tego, co przemija przeslonił nam prawdziwe dobro.
Ojcze nasz.
Modlitwa
Miłosierny Boże, wejrzyj łaskawie na gorliwość Twojego ludu, spraw, aby opanowując swoje ciało przez wstrzemiezliwość, * odnowił ducha przez pełnienie dobrych uczynków.. Przez naszego Pana.
CZYTANIE Ez 18, 30b-32
Nawróćcie się! Odstąpcie od wszystkich waszych grzechów, aby wam już więcej nie były sposobnością do przewiny. Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy, któreście popełniali przeciwko Mnie, i utwórzcie sobie nowe serce i nowego ducha. Dlaczego mielibyście umrzeć, domu Izraela? Ja nie mam żadnego upodobania w śmierci, mówi Pan Bog. Zatem nawróćcie się, a żyć będziecie.
PROŚBY
Uwielbiajmy Boga wszechmogącego, który rządzi świałem. On wie o wszystkim, co jest potrzebne Jego ludowi, ale pragnie, byśmy troszczyli się najpierw o Jego królestwo. Dlatego wołajmy do Niego: Niech przyjdzie Twe Królestwo!
Ojcze święty, Ty nam dałeś Chrystusa jako naszego Pasterza. Czuwaj nad pasterzami i nad ludem im powierzonym, aby owczarnia nie była pozbawiona opieki pasterzy, a pasterzom nie zabrakło posłuszeństwa owczarni.
Spraw, aby chrześcijanie z braterską troskliwością opiekowali się chorymi i świadczyli w nich przysługę Twojemu Synowi.
Niechaj ci, którzy teraz nie wierzą w Ewangelię, staną się członkami Twojego Kościoła i przez dobre czyny budują go w miłości.
Okaż nam, grzesznym, swoje przebaczenie i pojednaj nas z Twoim Kościołem. Spraw, aby zmarli przeszli do życia wiecznego i obcowali z Tobą na zawsze.
CZWARTEK
II CZYTANIE
Homilia św. Asteriusza, biskupa Amazji.
Jeżeli pragniecie naśladować Boga, na którego podobieństwo zostaliście stworzeni, idźcie za Jego przykładem. Wy którzy jesteście chrześcijanami i samym imieniem wyznajecie otwarcie dobroć Chrystusa, naśladujcie Jego miłość. Rozważcie bogactwo Jego łaskawości. On, który miał przyjąć do ludzi jako człowiek, najpierw postał Jana, herolda pokuty i przewodnika, a jeszcze przed Janem wszystkich proroków, którzy nawoływali ludzi do opamiętania i do powrotu na właściwą drogę, aby mogli osiągnąć godne owoce nawrócenia.
Wkrótce i sam Chrystus przychodząc wołał osobiście własnymi ustami: ,,Pójdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście. A Ja was pokrzepię. A jak przyjął tych, którzy słuchali Jego głosu? Oto udzielił im chętnie odpuszczenia grzechów i uwolnił ich szyhko, w jednej chwili, od tego, co ich dreczyło. Słowo uświęciło ludzi, Duch Boży ich umocnił, stary człowiek został pogrzebany w wodzie chrztu, a narodził się nowy, kwitnacy łaską. I co z tego wynikło? Oto ten, który był nieprzyjacielem, stał się przyjacielem, obcy stał się synem, bezbożny stał się świętym i bogobojnym. Naśladujmy ten rodzaj troski duszpasterskiej, którym posługiwał się Pan. Kontemplujmy Ewangelię. Tam, jakby w zwierciadle, możemy oglądać przykłady rzetelności i dobroci, których winniśmy się uczyć. Oto w przypowieściach i alegoriach widzę człowieka, pasterza stu owiec, gdy jedna z nich odejdzie od stada i błądząc tuła się po nieznanym terenie, on nie pozostaje z tymi, które zachowując porządek pasą się spokojnie, lecz wyrusza na poszukiwanie zaginionej. Przemierząjąc doliny i wąwozy, pokonując strome góry i bezludne pustkowia, tak długo i usilnie szuka, aż znajdzie zabłąkaną. Odnalezionej zaś nie bije ani nie przynagla gwałtownie, by dołączyła do reszty owiec, lecz bierze ją na swoje ramiona i obchodzi się z nią łagodnie, cieszac się bardziej z tej jednej odzyskanej niż z całej mnogości pozostałych. Rozważmy teraz rzeczywistość osłoniętą mrokiem przypowieści. Owca bynajmniej nie oznacza owcy ani pasterz pasterza, lecz zupełnie co innego. W tych przykładach kryją się rzeczy swięte. Upominają nas one, abyśmy nie uważali ludzi za straconwch i bez nadziei ani żebyśmy nie zaniedbywali tych, którzy znajdują się w niebezpieczeństwie i byśmy nie byli leniwi w niesieniu im pomocy. Wszystkich bowiem, którzy błądzą i oddalają się od słusznego sposobu postępowania, winniśmy kierować na właściwą drogę i cieszyć się z ich powrotu, dołączając ich do grona wiernych, żyjących uczciwie i bogobojnie.
CZYTANIE por. 1 Krl 8, 51-53a
Jesteśmy Twoim ludem, Panie, i Twoim dziedzictwem. Niech więc Twoje oczy będą otwarte na błaganie Twego sługi i błaganie Twego ludu Izraela, abyś nas wysuchał, ilekroć wołać będziemy do Ciebie. Wszak Ty wybrałeś sobie nas na dziedzictwo spośród wszystkich ludów świata.
PROŚBY
Chrystus Pan objawił się jako światłość świata, abyśmy nie chodzili w ciemności, lecz mieli światło życia. Pokornie Go błagajmy: Niech Twoje słowo oświeca nasze drogi.
Synu Boży, dopomóż nam dzisiaj wiernie Ciebie naśladować i ulecz naszą naturę upadłą wskutek grzechu Adama.
Niechaj Twe słowo będzie pochodnią dla stóp naszych, abyśmy postępując zgodnie z prawdą, wzrastali w Tobi przez miłość.
Naucz nas czynić wszystkim dobrze ze wzgledu na Ciebie, aby Kościół się stawał coraz bardziej światłem dla całej ludzkiej rodziny.
Spraw, abyśmy przez szczere nawrócenie pogłębiali naszą przyjaźń z Tobą i wynagradzali za zniewagi wyrządzone Twojej mądrości i miłości.
Ojcze nasz.
Modlitwa
Wszechmogący Boże, bez Ciebie istnieć nie możemy, udziel nam stałej prawości w myśleniu i odwagi w działaniu, * abyśmy żyli zgodnie z Twoją wolą.. Przez naszego Pana.
CZYTANIE Iz 55, 6-7
Szukajcie Pana, gdy pozwala się znalezć, wzywajcie Go, dopóki jest blisko. Niechaj bezbożny porzuci swą drogę i człowiek nieprawy swoje knowania. Niech się nawróci do Pana, a Ten się nad nim zmiłuje, i do Boga naszego, gdyż hojny jest w przebaczaniu.
CZYTANIE
Hhr 10, 35-36
Nie pozbywajcie się waszej nadziei, która nią wielką zapłatę. Potrzebujecie bowiem wytrwałości, abyście spełniając wole Boża dostąpili obietnicy.
CZYTANIE Jk 4, 7-8. 10
Bądźcie poddani Bogu, przeciwstawiajcie się natomiast diabłu, a ucieknie od was. Przystąpcie bliżej do Boga, to i on zbliży się do was. Oczyśćcie rece, grzesznicy, uświęćcie serca, ludzie chwiejni. Uniżcie się przed Panem, a on was wywyższy.
PROŚBY
Błagajmy Chrystusa Pana, który dał nam nowe przykazanie wzajemnej miłości:
Urnocnij, Panie, miłość swego ludu.
Nauczycielu dobry, daj nam miłować Ciebie w bliźnich, abyśmy w nich Tobie czynili dobrze.
Ty na krzyżu błagałeś Ojca o przebaczenie dla oprawców, - spraw, byśmy miłowali nieprzyjaciół i modlili się za tych, którzy nas prześladują.
Przez tajemnice Ciała i Krwi swojej umocnij naszą miłość, męstwo i nadzieję, wspieraj słabych, pocieszaj strapionych, wlej ufność w serca konających.
Jezu, światłości świata, Ty przywróciłeś wzrok niewidomemu od urodzenia, kiedy obmyl się w sadzawce, oświeć katechumenów.
Przez obmycie wodą i słowo życia napełnij zmarłych swą wieczną miłością wprowadź nas do grona Twoich wybranych.
PIĄTEK
II CZYTANIE
Z Dzieła Bernarda, opata. (księga 3, 5)
Nic nas tak nie pobudza do tego, byśmy kochali nieprzyjaciół, co stanowi szczyt miłości bratniej, jak wzruszające rozważanie przedziwnej cierpliwości Chrystusa, dzięki której ten ,,najpiękniejszy z synów ludzkich" wystawił swoje pełne wdzieku oblicze na oplwanie przez bezbożnych. Oczy zaś swoje, które władczym spojrzeniem ogarniają cały świat, wydał na zasłonięcie przez niesprawiedliwych. Plecy swe wystawił na biczowanie, a głowę budzącą trwogę wśród wrogich potęg i mocy poddał kłującym cierniom. Sam siebie skazał najpierw na zniewagi i obelgi, a potem zniósł cierpliwie krzyż, gwoździe, włócznię, żółć i ocet, we wszystkim łagodny, cichy i spokojny. A wreszcie ,, jak owca został poprowadzony na rzeź i jak baranek zamilkl przed strzygącymi go, a nie otworzył ust swoich". Któż słysząc ten cudowny gło s, pełen słodyczy, miłości i spokoju: ,,Ojcze, przebacz im", nie ogarnie zaraz całym uczuciem serca swoich nieprzyjaciół? ,,Ojcze" powiedział - ,,przebacz im". Czy można było dodać więcej łagodności i miłości tej modlitwie? On jednak dodał! Mało Mu było się modlić, chciał jeszcze usprawiedliwiać. ,,Ojcze mówił - przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią". Wielce bowiem grzeszą, ale mało rozumieją. Przybijają do krzyża, ale nie wiedzą, kogo przybijają, ,,gdyby bowiem wiedzieli, nigdy nie ukrzyżowaliby Pana chwały". Dlatego Jezus mówi: ,,Ojcze, przebacz im". Myślą, że On jest tym, który przestępował prawo, przypisywał sobie Boską godność i zwodził lud. Ukryłem przed nimi moje prawdziwe oblicze, nie rozpoznali mego majestatu, dlatego ,,Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią". Jeżeli człowiek chce miłować samego siebie, nie powinien się hańbić żadną niedozwołoną przyjemnością cielesną, aby zaś nie ulegać pożądliwości zmysłowej, należy zwrócić wszystkie uczucia ku słodyczy ciała Pańskiego. Lecz żeby spocząć doskonalej w słodyczy miłości bratniej, trzeba objąć ramionami prawdziwej miłości także i nieprzyjaciół. By jednak ten Boski ogień nie przygasł ostudzony trwaniem w nieprawościach, należy mieć ciągle utkwiony wzrok duszy w cichej cierpliwości umiłowanego Pana i Zbawiciela.
CZYTANIE Iz 53, 11b-12
Zacny mój Sługa usprawiedliwi wielu, ich nieprawości on sam dźwigać będzie. Dlatego w nagrodę przydziele Mu tłumy, i posiądzie możnych jako zdobycz za to, że siebie na śmierć ofiarował i policzony został pomiędzy przestępców. A on poniósł grzechy wielu i oręduje za przestępcami.
PROŚBY
Dzięki składajmy Chrystusowi Pana, który umierając na krzyżu, udzielił nam życia. Z całego serca zanośmy do Niego nasze błagania: Przez smierć Twoją, Panie, napełnij nas życiem.
Mistrzu nasz i Zbawicielu, Ty doprowadziłeś nas do wiary i przez swą chwalebną mękę dałeś nam nowe życie, spraw, abyśmy nie popadli w zatwardziałość grzechów.
Wspomóż nas, abyśmy potrafili dzisiaj ująć pożywienia naszemu ciału i mogli przyjść z pomocą naszym braciom potrzebującym.
Daj, abyśmy z pobożnością przyjęli od Ciebie ten dzień wielkopostny i poświęcili go Tobie przez uczynki miłosierdzia.
Przemien naszą oporna wolę i spraw, abyśmy wielkodusznie byli Ci oddani.
Ojcze nasz.
Modlitwa
Wszechmogący Boże, daj Twoim wiernym z takim usposobieniem przeżyć przygotowanie do świąt wielkanocnych, aby wspólnie podjęte umartwienia cielesne * przyniosły wszystkim odnowienie ducha.. Przez naszego Pana.
NIESZPORY
Wyznawajcie sobie nawzajem grzechy, módlcie się jeden za drugiego, byście odzyskali zdrowie. Wielką moc posiada wytrwała modlitwa sprawiedliwego. Bracia moi, jeśliby ktokolwiek z was zszedł z drogi prawdy, a drugi go nawrócił, niech wie, że kto nawrócił grzesznika z jego błędnej drogi, wybawi jego duszę od śmierci i zakryje liczne grzechy.
PROŚBY
Błagajmy Pana Jezusa, który uświęcił lud Boży własną krwią swoją:
Zmiłuj się, Panie, nad ludem swoim.
Nasz Odkupicielu, przez tajemnice swej męki wspomagaj wiernych w czynach umartwienia, podtrzymuj ich w walce ze złem i przeciwnościami, umacniaj ich nadzieję, aby godnie przygotowali się do uroczystości Twego zmartwychwstania.
Spraw, aby chrześcijanie pełniąc swą proroczą misję, wszędzie rozszerzali znajomość Ciebie oraz potwierdzali ją świadectwem gorącej wiary, nadziei i miłości.
Umocnij Twoją mocą wszystkich zasmuconych, spraw, byśmy im nieśli pociechę z braterską troskliwością.
Naucz wiernych przeżywać cierpienia w zjednoczomu z Twoją męką, aby objawiła się w nich tajemnica Twojego zbawienia.
Dawco życia, pamiętaj o tych, którzy odeszli z tego świata, udziel im chwały zmartwychwstania.
SOBOTA
II CZYTANIE
Z konstytucji duszpasterskiej o kościele w świecie współczesnym, Gaudium et spes, Sob.Wat. II
Swiat dzisiejszy okazuję się zarazem mocny i słaby. Zdolny do najlepszego i do najgorszego: stoi bowiem przed nim otworem droga do wolności i do niewolnictwa, do postępu i do cofania sie. Do braterstwa i do nienawiści. Poza tym człowiek staje się świadomy tego, że jego zadaniem jest pokierować należycie siłami, które sam wzbudził, a które mogą go zmiażdżyć lub też mu służyć. Dlatego zadaje sobie pytania.
Zakłócenia równowagi, na które cierpi świat dzisiejszy, w istocie wiązą się z bardziej podstawowym zachwianiem równowagi, które ma miejsce w sercu ludzkim. W samym bowiem człowieku wiele elementów zwalcza się nawzajem. Będąc bowiem stworzeniem, doświadcza on z jednej strony wielorakich ograniczeń a z drugiej strony czuje się nieograniczony w swoich pragnieniach i powołany do wyższego życia. Przyciągany wielu ponetami, musi wciąż wybierać między nimi i wyrzekać się niektórych. Co więcej, będąc słabym i grzesznym, nierzadko czyni to, czego nie chce, nie zaś to, co chciałby czynić. Stąd cierpi rozdarcie w samym sobie, z czego z kolei tyle i tak wielkich rozdzwięków rodzi się w społeczeństwie.
Bardzo wielu ludzi, których życie skażone jest praktycznym materializmem, odwraca się od jasnego ujęcia tego dramatycznego stanu rzeczy. Natomiast uciskani nędzą, doznają przeszkody w zostanowieniu się nad nim. Wielu spodziewa się znaleźć spokój w różnorakim tłumaczeniu świata, jakie im się podaje. Niektórzy wreszcąc oczekują prawdziwego i pełnego wyzwolenia rodu ludzkiego od samego wysiłku człowieka i są przeświadczeni ze przyszłe panowanie człowieka nad ziemią zadowoli wszystkie pragnienia jego serca. Nie brak i takich którzy zwątpiwszy w sens życia, chwalą śmiałość tych którzy uważając egzysteneję ludzką za pozbawioną wszelkiego znaczenia, usiłują je nadać swojemu życiu w całości wedle własnego tylko pomysłu.
Mimo to, wobec dzisiejszej ewolucji świata, z każdym dniem coraz liczniejsi stają się ci, którzy bądź stawiają zagadnienia jak najbardziej podstawowe, bądź to z nową wnikliwością rozważają: czym jest człowiek; jaki jest sens cierpienia, zła, śmierci, które istnieją nadal, choć dokonał się tak wielki postęp? Na cóż te zwycięstwa, tak wielką okupione ceną; co może człowiek dać społeczeństwu, a czego się od niego spodziewać; co nastąpi po tym życiu ziemskim?
Kościół zaś wierzy, że Chrystus, który za wszystkich umarł i zmartwychwstał, może człowiekowi przez Ducha swego udzielić światła i sił, aby zdolny był odpowiedzieć najwyższemu swemu powołaniu; oraz ze nie dano ludziom innego pod niebem imienia, w którym by mieli być zbawieni. Podobnie też wierzy, że klucz, ośrodek i cel całej ludzkiej historii znajduję się w jego Panu i Nauczycielu. Kościół utrzymuje nadto, że u podłoża wszystkich przemian istnieje wiele rzeczy nie ulegających zmianie, a mających swą ostateczną podstawę w Chrystusie, który jest Ten sam wczoraj, dziś i na wieki.
CZYTANIE Iz 1, 16-18
Obmyjcie się, bądźcie czyści. Usuńcie zło waszych uczynków sprzed moich oczu. Przestańcie czynić zło. Zaprawiajcie się w dobrym. Troszczcie się o sprawiedliwość, wspomagajcie uciśnionego, oddajcie słuszność sierocie, stawajcie w obronie wdowy. Chodźcie i spór ze Mną wiedzcie - mówi Pan. Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, jak śnieg wybieleją; Choćby były czerwone jak purpura, staną się jak biała wełna.
PROŚBY
Uwielbiajmy Chrystusa Pana, który ustanowił obmycie odrodzenia, aby ludzie stali się nowym stworzeniem, oraz zostawił dla nich stół swego słowa i ciała. Błagajmy co i wołajmy: Niech Twoja łaska oczyści nas, Panie.
Jezu cichy i pokornego serca, napełnij nas miłosierdziem, łagodnością i pokorą; spraw, abyśmy cierpliwie odnosili się do wszystkich.
Naucz nas szczerej miłości wzgledem ubogich i strapionych, abyśmy naśladowali Ciebie, dobrego Samarytanina.
Niechaj błogosławiona Maryja, Dziewica i matka Twoja, oręduje za dziewicami Bogu poświeconymi, aby coraz gorliwiej były Tobie oddane.
Udziel nam daru swego miłosierdzia, odpuść nam grzechy i karę.
Ojcze nasz..
Modlitwa
Boże, wiekuisty Ojcze, zwróć ku sobie nasze serca, abyśmy szukając tego, co jedynie jest konieczne, i pełniąc uczynki miłości * oddawali Tobie należną chwałę.. Przez naszego Pana.
CZYTANIE Ap 3, 19-20
Wszystkich których kocham, karcę i ćwiczę. Bądź więc gorliwy i nawróć się. Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego będę z nim wieczerzał, a on ze Mną.