OREMUS

5 NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

CZYTANIE i P 1, 18-21

Wiecie, że z waszego, odziedziczonego po przodkach, złego postępowania zostaliście wykupieni nie czymś przemijającym, srebrem lub złotem, ale drogocenną krwią Chrystusa, jako baranka niepokalanego i bez zmazy. On był wprawdzie przewidziany przed stworzeniem świata, dopiero jednak w ostatnich czasach się objawił ze względu na was. Wyści przez Niego uwierzyli w Boga, który wskrzesił Go z martwych i udzielił Mu chwały, tak że wasza wiara i nadzieja są skierowane ku Bogu.

PROŚBY

Chrystus stał się naszym nauczycielem, brałem i wzorem. Uwielbiajmy Go i błagajmy: Udzielaj życia swojemu ludowi.

Chryste, Ty stałeś się do nas podobny we wszystkim oprócz grzechu, daj, abyśmy umieli dzielić radość z tymi, którzy się cieszą, i smutek z tymi, którzy płaczą, aby z dnia na dzien wzrastała nasza miłość.

Dopomóż nam, abyśmy dzieląc się chlebem z głodnymi braćmi, służyli w nich Tobie i abyśmy Ci służyli podając napój spragnionym.

Panie ty zbudziłeś Łazarza ze snu śmierci, spraw, aby ci, którzy trwają w śmierci grzechu, wrócili do życia przez wiarę i pokutę.

Spraw, aby coraz więcej ludzi ochoczo i doskonałe wstępowało w Twoje ślady za przykładem Maryi Dziewicy i świętych.

Niechaj zmadi powstaną w Twojej chwale i na wieki cieszą się Twoja miłością.

Ojcze nasz.

Modlitwa

Prosimy Cię, Panie, nasz Boże, udziel nam łaski, abyśmy gorliwie naśladowali miłość Twojego Syna, * który oddał własne życie za zbawienie świata.. Przez naszego Pana.

I CZYTANIE

Z Listu do Hebrajczyków 1, I 2, 4

Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat. Ten Syn, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy majestatu na wysokościach. On o tyle stał się wyższym od aniołów, o ile odziedziczył wyższe od nich imię. Do którego bowiem z Aniołów powiedział kiedykolwiek: ,,Ty jesteś moim Synem, Jam Cię dziś zrodził. I znowu: ,,Ja będę Mu Ojcem, a On będzie Mi Synem". Skoro zaś znowu wprowadzi Pierworodnego na świat, powie: ,,Niech Mu oddają pokłon wszyscy Aniołowie Boży". Do Aniołów zaś powie: ,,Aniołów swych czyni wichrami, sługi swe płomieniami ognia". Do Syna zaś: ,,Tron Twój, Boże, na wieki wieków. Berło sprawiedliwości berłem Twego królestwa. Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość, dlatego namaścił Cię, Boże, Bóg Twój olejkiem radości bardziej niż Twych towarzyszy". oraz: ,,Tyś, Panie, na początku osadził ziemię. Dziełem też rąk Twoich są niebiosa. One przeminą, ale Ty zostaniesz ; wszystko jak szata się zestarzeje, i jak płaszcz je zwiniesz, jak odzienie, i odmienią sie. Ty zaś jesteś Ten sam, a Twoje lata się nie skończą". Do któregoż z aniołów kiedykolwiek powiedział: ,,Siądź po mojej prawicy, aż położę nieprzyjaciół Twoich jako podnóżek Twoich stóp". Czyż nie są oni wszyscy duchami przeznaczonymi do usług, posłanymi na pomoc tym, którzy mają posiąść zbawienie? Dlatego jest konieczne, abyśmy z jak największą starannością zwracali uwagę na to, cośmy słyszeli, abyśmy przypadkiem nie zeszli na bezdroża. Jeśli bowiem objawiona przez aniołów mowa była mocna, a wszelkie przekrocienie i nieposłuszeństwo otrzymało słuszną zapłatę, jakże my unikniemy kary, jeśli nie będziemy się troszczyć o tak wielkie zbawienie? Było one głoszone na początku przez Pana, a umocnione u nas przez tłych, którzy je słyszeli. Bóg zaś uwierzytelnił je cudami, znakami przedziwnymi, różnorakimi mocami i udzielaniem Ducha Swiętego według swej woli.

II CZYTANIE

List wielkanocny św. Atanazego, biskupa (List 14, 1-2)

Bardzo bliskie jest nam to Słowo, które dla nas stało się wszystkim, Pan nasz, Jezus Chrystus; który przyrzekł uroczyście, iż pozostanie na zawsze z nami. Dlatego wołał mówiąc: ,,Oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. On sam bowiem jest nie tylko pasterzem, najwyższym kapłanem, drogą i bramą, a równoczesme Tym, który się stał dla nas wszystkim. On również objawił się nam jako Swięto i uroczystość, bo jak mówi Apostoł: ,,Chrystus, na którego oczekiwano, ,,został złożony w ofierze jako nasza Pascha". Rozumiemy teraz słowa modlącego się Psalmisty: ,,Radości moja, wyrwij mię od tych, którzy mnie oblegli". To jest dopiero rzetelna radość i prawdziwe święto, gdy się odrzuci precz wszelkie zło. Aby dojść do takiej radości, trzeba być człowiekiem nieskazitelnie prawym i mieć umysł pogrążony w rozmyślaniu nad pokojem wynikającym z bojaźni Bożej. W taki właśnie sposób cieszyli się na ziemi święci, dla których każdy okres życia był jakby uroczystością. Jeden z nich, mianowicie błogosławiony Dawid, wstawał w nocy nie raz, ale siedem razy, aby zanosić do Boga błagania. Inny zaś - wielki Mojżesz cieszył się, śpiewając hymny i zanosząc pieśni pochwalne z okazji zwycięstwa nad faraonem i nad tym wszystkimi, którzy ciężką pracą uciskali Hebrajczyków. Jeszcze inni z nieustanną radością pełnili służbę Bożą, jak ów wielki Samuel czy błogosławiony Eliasz, którzy prawością swojego życia osiągnęli wolność i teraz świętują w niebie, radośnie wspominając swoją ziemską pielgrzymkę tam, gdzie już potrafią odróżnić rzeczywistość od figury.

A na jakie my wejdziemy drogi obchodząc teraz wielkanocną uroczystość? Jakiego będziemy mieli przewodnika zbliżając się do tego święta? Zapewne nikogo innego, moi umiłowani, jak tylko Tego, którego wraz ze mną nazwiecie Panem naszym: Jezusa Chrystusa, który mówi: ,,Ja jestem drogą". On sam jest Tym, o którym św. Jan Chrzcielel powiedzial, że ,,gładzi grzech świata". On sam oczyszcza nasze dusze, jak mówi prorok Jeremiasz: ,,Stańcie na drogach i patrzcie; zapytajcie, jaka droga jest dobra, i idźcie po niej, a znajdziecie wytchnienie dla dusz waszych". Dawniej krew kozłów i popiół z cielca rozsypany nad nieczystymi mogły jedynie oczyścić ciało. Teraz zaś każdy dostępuje obfitego oczyszczenia przez łaskę Słowa Bożego. Jeżeli pójdziemy za Nim blisko, to już tu na ziemi będzie nam wolno kosztować radości wiecznego święta, jakbyśmy byli w przedsionkach niebieskiego Jeruzalem. Mistrzami tej łaski byli w przeszłości i są dla nas obecnie święci Apostołowie, którzy poszli za swoim wodzem -Zbawicielem. Powiedzieli przecież: ,,Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą". Idźmy i my za Panem i wypełnijmy Jego święto nie tylko słowami, lecz czynami.

CZYTANIE Kpł 23.4-7

Oto czasy święte dla Pana, zwołanie święte, na które wzywać ich bedziecie w określonym czasie. W pierwszym miesiącu, czternastego dnia miesiąca, o zmierzchu, jest Pascha dla Pana. A piętnastego dnia tego mieślaca jest Swięto Przaśników dla Pana; przez siedem dni bedziecie jedli tylko przaśne chleby. Pierwszego dnia będzie dla was zwołanie święte; nie bedziecie wykonywać żadnej pracy.

PROŚBY

Błogosławmy naszego Odkupiciela który łaskawie wysłużył nam ten czas zbawienia. Z pokorą zanośmy do Niego nasze prośby: Stwórz w nas, o Panie nowego ducha.

Chryste, nasze życie, Ty zechciałeś, abyśmy przez chrzest zostali pogrzebani z Tobą w śmierci, i z Tobą byli wskrzeszeni, dopomóż nam dzisiaj postępować w nowości życia.

Panie ty wszystkim dobrze czyniłeś, spraw, abyśmy troszczyli się o wspólne dobro wszystkich ludzi.

Daj, abyśmy zgodnie współpracowali w doczesnej społeczności, a zarazem zdążali do wiecznej ojczymy.

Chryste, lekarzu ciał i dusz, ulecz rany naszego serca, abyśmy stale korzystali z Twej pomocy na drodze świętości.

Ojcze nasz.

Modlitwa

Prosimy Cię, Panie, nasz Boże, udziel nam łaski, abyśmy gorliwie naśladowali miłość Twojego Syna, * który oddał własne życie za zbawienie świata. Przez naszego Pana.

CZYTANIE 2 Kor 4, 10-11

Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym ciele. Cięgle bowiem jesteśmy wydawani na śmierć z powodu Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym śmiertelnym ciele.

CZYTANIE I P 4, 13-14

Cieszcze się im bardziej jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, abyście się cieszyli i radowali przy objawieniu się Jego chwały. Błogosławieni jesteście, jeżeli złorzeczą wam z powodu imienia Chrystusa, albowiem Duch chwały, Boży Duch na was spoczywa.

CZYTANIE 1 P 5, 10-11

Bog wszelkiej łaski, Ten, który was powołał do wiecznej swojej chwały w Chrystusie, gdy trochę pocierpicie, sam was udoskonali, utwierdzi, umocni i ugruntuje. Jemu chwałą i moc na wieki wieków. Amen.

CZYTANIE Dz 13 26b-30

Bracia, nam została przekazana nauka o tym zbawieniu, bo mieszkańcy Jerozolimy i ich zwierzchnicy nie uznali Jezusa, i potępiając Go wypełnili głosy proroków, odczytywane co szabat. Chociaż nie znaleźli w Nim żadnej winy zasługującej na śmierć, zażądali od Pitata, aby Go stracił. A gdy wykonali wszystko, co było o Nim napisane, zdjęli Go z krzyża i złożyli w grobie. Ale Bóg wskrzesił Go z martwych dnia trzeciego.

PROŚBY

Oddajmy chwałę Bogu Ojcu, który zechciał odrodzić swój lud do nieskazitelnego życia przez swoje Słowo trwające na wieki. Ze czcią zanośmy do Niego nasze błagania: Okaż łaskawość swojemu ludowi.

Miłosierny Boże, usłysz błagania, które zanosimy za cały lud Twój, niech pragnie Twojego słowa bardziej niż pokarmu dla ciała.

Naucz nas prawdziwej i czynnej miłości do naszego narodu i wszystkich ludzi bez wyjątku: obdarz wszystkie narody pomyślnością i pokojem.

Wejrzyj na tych, którzy przez chrzest mają się odrodzić do nowego życia; niech jako żywe kamienie zostaną włączeni do duchowej budowli Kościoła.

Panie, Ty przez przepowiadanie Jonasza wezwłeś do pokuty mieszkanców Niniwy: mocą swego słowa zwróć ku Tobie serca grzeszników.

Spraw, aby zmarli wyszli z nadzieją na spotkanie Chrystusa Sędziego i radowali się na wieki oglądaniem Ciebie.

Ojcze nasz.

PONIEDZIAŁEK

I CZYTANIE

Z Listu do Hebrajczyków 2, 5-18

Nie aniołom Bóg poddał przyszły świat, o którym mówimy. Ktoś to na pewnym miejscu stwierdził uroczyście, mówiąc: ,,Czym jest człowiek, że pamiętasz o nim, albo syn człowieczy, że się troszczysz o niego; mało co mniejszym uczyniłeś go od Aniołów, chwałą i czcią go uwieńczyłeś. Wszystko poddałeś pod jego stopy". Ponieważ zaś poddał mu wszystko, nic nie zostawił nie poddanego Jemu. Teraz wszakże nie widzimy jeszcze, aby wszystko było Mu poddane. Widzimy natomiast Jezusa, który mało od aniołów był pomniejszony, chwałą i czcią ukoronowanego za cierpienia śmierci, iż z łaski Bożej za wszystkich zaznał śmierci. Przystało bowiem Temu, dla którego wszystko i przez którego wszystko, który wielu synów do chwały doprowadza, aby przewodnika ich zbawienia udoskonalił przez cierpienie; tak bowiem Ten, który uświęca, jak ci, którzy mają być uświęceni, i jednego są wszyscy. Z tej to przyczyny nie wstydzi się nazywać ich braćmi swymi, mówiąc:

,,Oznajmię imię Twoje braciom moim, pośrodku zgromadzenia będę Cię wychwalał". I znowu: ,,Ufność w Nim pokładać będę". I znowu: ,,Oto Ja i dzieci moje, które Mi dał Bóg". Ponieważ zaś dzieci uczestniczą we krwi i ciele, dlatego i on także bez żadnej różnicy stał się ich uczestnikiem, aby przez śmierć pokonać tego, który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła i aby uwolnić tych wszystkich, którzy całe życie przez bojaźń śmierci podlegli byli niewoli. Zaiste bowiem nie aniołów przygarnia, ale przygarnia potomstwo Abrahamowe. Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem wobec Boga dla przebłagania za grzechy ludu. W czym bowiem sam cierpiał będąc doświadczany, w tym może przyjsć z pomocą tym, którzy są poddani próbom.

II CZYTANIE

Z komentaria św. Jana Fishera, biskupa i męczennika , do Psalmów.

Chrystus jest dla nas arcykapłanem, najdroższe zaś Jego ciało jest naszą żertwą, którą złożył w ofierze na ołtarzu Krzyża dla zbawienia wszystkich ludzi.

Krew wylana dla naszego odkupienia nie była krwią cielców i kozłów, jak w starym Prawie, lecz należącą do niewinnego Baranka, Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela. Swiątynia, w której nasz arcykapłan składał ofiarę, nie została zbudowana ręką ludzką, lecz wzniosła ją moc samego Boga. Chrystus bowiem wylał swoją krew w obliczu całego świata, który jest świątynią wzniesioną ręką Boga. Swiątynia ta ma dwie części; jedną z nich stanowi ziemia, którą zamieszkujemy. Druga część nie jest jeszcze znana nam śmiertelnym.

Pierwszą ofiarę złożył Chrystus tu na ziemi, gdy przyjął na siebie okrutną śmierć. Drugą zaś wówczas, kiedy odziany w nową szatę nieśmiertelności wszedł przez własną krew do miejsca świętego świętych, to znaczy do nieba. Tam też, przed tronem Ojca niebieskiego ofiarował tę krew niezmierzonej wartości, którą wyłał siedemkroć za wszystkich ludzi podległych grzechowi.

Jest to ofiara tak miła Bogu i przyjemna, że skoro tylko wejrzał na nią, zaraz zmiłował się nad nami, udziełając wszystkim szczerze pokutującym swego przebaczenia. Ofiara ta jest wieczna. Składa się ją nie tylko raz w roku, jak to miało miejsce u Zydów, lecz dla naszej pociechy, w każdy dzien, a nawet w każdej godzinie i minucie, aby radość nasza była jak najpełniejsza. Dlatego Apostoł powiada, że Chrystus ,,wszedł raz na zawsze do Miejsca świętego zdobywszy wieczne odkupienie". Uczestnikami tej świętej i wiecznej ofiary są wszyscy, którzy podjęli prawdziwą skruchę i pokutę za grzechy, postanowiając mocno i świadomie nie wracać już do poprzednich występków, lecz trwać niewzruszenie w gorliwym dążeniu do cnót, jakie w sobie zapoczątkowali.

A oto co na ten temat pisze św. Jan Apostoł: ,,Dzieci moje, piszę wam to dlatego, żebyście nie grzeszyli. Lecz, jeśliby nawet kto zgrzeszył, mamy Rzecznika wobec Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata"

CZYTANIE Jr 11, 19-20

Jak potulny baranek, którego prowadzą na zabicie, nie wiedziałem, że powzięli przeciw mnie zgubne plany: Zniszczmy drzewo razem z jego mocą, zgładźmy go z ziemi żyjących, a jego imienia niech już nikt nie wspomina. Lecz Pan zastępów jest sprawiedliwym sędzią, bada sumienie i serce. Chciałbym zobaczyć Twoją pomstę nad nimi, albowiem Tobie powierzam moją sprawę, Panie, mój Boże.

PROŚBY

Niech będzie błogosławiony Jezus, nasz Zbawiciel, który przez swoją śmierć otworzył nam drogę zbawienia. Módlmy się do Niego: Prowadź nas, Panie, drogą zbawienia.

Miłosierny Boże, Ty przez chrzest obdarzyłeś nas nowym życiem, spraw, abyśmy coraz bardziej upodabniali się do Ciebie.

Daj, abyśmy dzisiaj życzliwie pomagali potrzebującym, a czyniąc im dobrze znaleźli w nich Ciebie

Wspomagaj nas, abyśmy czymli to co dobre, szlachetne i prawdziwe, i zawsze całym sercem Ciebie szukali.

Przebacz nam łaskawie grzechy popełnione przeciw bratniej miłości, daj nam jedne serce i jednego ducha.

Ojcze nasz.

Modlitwa

Boże, Ty z niewysłowioną hojnością napełniasz nas błogosławieństwami; spraw, abyśmy porzuciwszy złe przyzwyczajenia rozpoczęli nowe życie * i w ten sposób przygotowali się do udziału w chwale niebieskiej. Przez naszego Pana.

CZYTANIE Jn 5, 8-9

Bóg okazuje nam swoją miłość właśnie przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami. Tym bardziej więc będziemy przez Niego zachowani od karzącego gniewu, gdy przedtem przez krew Jego zostaliśmy usprawiedliwieni.

PROŚBY

Zanośmy pokorne prośby do naszego Pana, Jezusa Chrystusa, który nas, jako swój lud, wybawił od grzechów: Synu Dawida, zmiłuj się nad nami.

Chryste, Ty ofiarowałeś samego siebie za Kościół, aby go uświęcić przez obmycie wodą i słowo życia, przez pokutę nieustannie go odnawiaj i oczyszczaj.

Dobry Nauczycielu, ukaż młodzieży drogę życia zgodnego z Twoją wolą, niechaj osiągnie na niej dobro i szczęście.

Ty okazywałeś litość wszystkim cierpiącym, umacniaj nadzieję chorych i obdarz ich zdrowiem, spraw, abyśmy śpieszyli im z troskliwą pomocą.

Daj, abyśmy szanowali godność, jaką nas obdarzyłeś we chrzcie świętym, i zawsze żyli dla Ciebie.

Obdarz zmarłych pokojem i chwałą i dopuść nas kiedyś wraz z nimi do swego królestwa.

Ojcze nasz.

WTOREK

I CZYTANIE

Z Listu do Hebrajczyków 3, 1-19

Bracia święci, uczestnicy powołania niebieskiego, zwróćcie uwagę na Apostoła i Arcykapłana naszego wyznania, Jezusa, bo on jest wierny Temu, kto Go uczynił, jak i Mojżesz w całym Jego domu. O tyle nawet większej czci godzien jest od Mojżesza, o ile większą cześć od domu ma jego budowniczy. Każdy bowiem dom jest przez kogoś zbudowany, a Tym, który zbudował wszystko, jest Bóg. I Mojżesz wprawdzie był wierny w całym domu Jego, ale jako sługa na świadectwo tego, co miało być powiedziane; Chrystus zaś, jako Syn, był nad swoim dornem. Jego domem my jesteśmy, jeśli ufność i chwalebną nadzieję aż do końca wytrwale zachowamy. Dlatego postępujcie, jak mówi Duch Swięty: ,,Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych jak w buncie, jak w dzień kuszenia na pustyni, gdzie kusili Mnie ojcowie wasi przez wystawianie na próbę, chociaż widzieli dzieła moje przez czterdzieści lat. Rozgniewałem się przeto na to pokolenie i powiedziałem: Zawsze błądzą w sercu. Oni zaś nie poznali dróg moich, toteż przysiągłem w gniewie moim: Nie wejdą do mego odpoczynku". Uważajcie, bracia, aby nie było w kimś z was przewrotnego serca niewiary, której skutkiem jest odstąpienie od Boga żywego, lecz zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, poki trwa to, co ,,dziś się nazywa, aby żaden z was nie ulegi zatwardziałości przez oszustwo grzechu. Jesteśmy bowiem uczestnikami Chrystusa, jeśli pierwotną nadzieję do końca zachowamy silną. Jest bowiem powiedziane; ,,Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych jak w buncie". Kim rzeczywiscie są ci, którzy, gdy usłyszeli, zbuntowali sie? Czyż to nie wszyscy ci, którzy wyszli z Egiptu pod wodzą Mojżesza? Na kogo to gniewał się przez czterdzieści lat? Czy nie na tych, którzy zgrzeszyli, a których trupy porozrzucał po pustyni i którym to zaś złożył przysięgę, że nie wejdą do Jego odpoczynku, jeśli nie tym, którzy nie byli posłuszni? Widzimy zatem, iż nie mogli wejść z powodu niedowiarstwa.

II CZYTANIE

Kazanie św. Leona Wielkiego, papieża (Kazanie 8 o Męce Pańskiej, 6-8)

Umysł nasz oświecony Duchem prawdy przyjmuje czystym i szczerym sercem chwałę Krzyża jaśniejącą na niebie i na ziemi, a bystrym wzrokiem wewnetrznym dostrzega to, co powiedział Pan, mówiąc o zbliżającej się męce swojej; ,,Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy". I zaraz potem dodał: ,,Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny; Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę". ,,Ojcze, wsław Synu swego. A kiedy i nieba doszedł głos Ojca mówiący: ,,Już wsławiłem i jeszcze wsławię", Jezus rzekł do tych, którzy Go otaczali: ,,Głos ten rozległ się nie ze względu na Mnie, ale ze wząędu na was. Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie precz wyrzucony. A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie".

O przedziwna potęgo krzyża! O niewysłowiona chwało męki, w której kryje się i trybunał Pański i sąd nad światem, i moc Ukrzyżowanego!

Przyciągnąłeś, Panie, wszystko do siebie, aby to, co działo się kiedyś w jednej świątyni żydowskiej, okryte cieniem moków, mogły teraz czcić wszystkie narody w wypełnionej i ujawnionej tajemnicy. Oto bowiem dziś mamy znakomitszy zastęp lewitów, większa jest godność kapłanów i świętsze jest namaszczenie biskupów. Dzieje się tak dlatego, że krzyż Twój jest źródłem wszelkich błogosławieństw i przyczyną wszystkich łask. Dzięki niemu wierzący czerpią moc ze słaboici, chwałę ze wzgardy i życie ze śmierci. Z chwilą zaś, gdy ustała wielość starych ofiar, wszystkie rodzaje żertw zastępuje teraz ofiarny dar Twojego Ciała i Krwi, ponieważ Ty jesteś prawdziwym ,,Barankiem Bożym, który gładzi grzechy świata". W ten sposób urzeczywistniasz w sobie wszystkie zapowiedziane tajemnice, aby podobnie jak istnieje jedna ofiara w miejsce wszelkich innych, tak też nastało jedno Królestwo złożone z wszystkich narodów. Wyznajmy więc, najmilsi, prawdę, którą wypowiedział w tak wspaniałych słowach Nauczyciel Narodów, św. Paweł Apostoł, mówiąc: ,,Nauka to zasługująca ną wiarę i godna całkowitego uznania, że Chrystus Jezus przyszedł na świat zbawić grzeszników". Miłosierdzie Boże względem nas jest tym więcej godne podziwu, że Chrystus nie umarł za sprawiedliwych ani za świętych, lecz za grzesznych i bezbożnych. A ponieważ oścień śmierci nie może dosięgnąć samego Bóstwo, Pan rodząc się wśród nas, przyjął to, co mógł za nas ofiarować. Już dawno zresztą groził naszej śmierci potęgą śmierci swojej, mówiąc przez usta proroka Ozeasza: ,,Bedę śmiercią twoją, o śmierci, ukąszeniem twoim będę, o otchłani! Umierając bowiem poddał się prawu śmierci, które zniósł zmartwychwstając. W ten sposób przeciął wieczność śmierci i z wiekuistej przemienił ją na doczesną. ,, Jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni".

CZYTANIE Za 12, la

Na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalem wyleję Ducha pobożności. Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć bedą nad nim, jak się boleje nad jedynakiem, i płakać będą nad nim, jak się płacze nad pierworodnym. W owym dniu będzie wielki płacz w Jeruzalem.

PROŚBY

Błogosławmy Chrystusa, który oddał się nam jako chleb zstępujący z nieba. Skierujmy do Niego nasze prośby: Chryste, chlebie żywy, bądź naszą mocą.

Panie, spraw, abyśmy posileni na uczcie eucharystycznej mieli pełny udział w dobrach Twej paschalnej ofiary.

Wspomagaj nas, abyśmy ochoczym sercem zachowywali Twoje słowo i przynosili owoc przez wytrwałą współpracę z Twą łaską.

Daj nam współdziałać z Tobą w budowaniu doskonalszego świata, aby Twój Kościół łatwiej mógł szerżyć orędzie pokoju.

Panie, zgrzeszyliśmy przeciw Tobie, zgładź swoją łaską nasze nieprawości.

Ojcze nasz.

CZYTANIE 1 Kor 1, 18-19

Nauka krzyża głupstwem jest dla tych co idą na zatracenie, mocą Bożą zaś dla nas którzy dostępujemy zbawienia, napisane jest bowiem: Wytracę mądrość mędrców, a przebiegłość przebiegłych zniweczę.

CZYTANIE

Zydzi żądaja znaków a Grecy szukają mądrości: my głosimy Chrystusa Ukrzyżowanego który jest zgorszeniem dla Zydów, a głupstwem dla pogan, dla tych zaś, którzy są powołani, tak sposród Zydów, jak i spośród Greków, Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą.

CZYTANIE i Kor 1, 25. 27a

To, co jest głupstwem u Boga, przewyższa mądrościa ludzi, a co jest słabe u Boga, przewyższa mocą ludu. Bóg wybrał właśnie to, co głupie w oczach świata, aby zawstydzić mędrców.

CZYTANIE I Kor 1, 27-30

Bóg wybrał to, co niemocne, aby mocnych poniżyć: i to, co nie jest szlachetnie urodzone według świata i wzgardzone, i to, co nie jest, wyróżnił Bóg, by to, co jest, unicestwić, tak by się żadne stworzenie nie chelpiło wobec Boga. Przez Niego bowiem jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i uświęceniem, i odkupieniem.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Augustyna, biskupa, do Psalmów (Ps 86)

Bóg nie mógł udzielić ludziom większego daru niż ten, że Słowo swoje, przez które wszystko stworzył, uczynił dla nich Głową, a ich samych przybrał za członki dla Jego ciału. W ten sposób Chrystus stał się Synem Bożym i Synem Człowieczym; jeden Bóg wraz z Ojcem i jeden człowiek razem z ludźmi. Kiedy więc mówimy do Boga, zanosząc doń nasze modły, nie oddzielajmy od Niego Syna, a kiedy modli się ciało Syna, niech nie odłącza się od swej Głowy, aby był jeden Zbawiciel swojego ciała, Jezus Chrystus, Syn Boży, który modli się za nas i w nas, a my modlimy się do Niego. Modli się za nas jako nasz kapłan. Modli się w nas jako nasza Głowa. A wreszcie jako nasz Bóg jest Tym, do którego my zanosimy swoje modlitwy. Rozpoznajmy więc w Nim nasz głos, a Jego głos w nas. Jeżeli zaś mowi się coś o Panu Jezusie Chrystusie, szczególnie w proroctwach, co można by uważać za poniżenie niegodne Boga, nie wahajmy się Mu tego przypisać, skoro on sam nie zawahał się złączyć z nami. Przecież to Jemu służy całe stworzenie, gdyż wszystko zostało przezeń uczynione.

My zaś podziwiamy Jego godność i Boskość gdy słysłymy, że ,,na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. One było na początku o Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało". Wpatrując się w tę Boskość Syna Bożego przewyższającą nieskończenie wszystko, co jest wielkiego w stworzeniu, słyszymy Go rownież w niektórych częściach Pisma św. jak wzdycha, modli się i dziękuje. I wzdrygamy się Jemu przypisać te słowa jakie tam wypowiada ponieważ nasza myśl niechętnie schodzi od niedawnej kontemplacji Bóstwa Chrystusa do rozważaniu Jego uniżenia. Sądzimy, iż byłoby to dla Niego pewną zniewagą, gdybyśmy uznali, że słowa te wypowiedział człowiek, do którego przed chwilą kierowaliśmy nasze modlitwy jako do Boga. Trwając często w rozterce chcielibyśmy zmienić znaczenie tych słów. Ale w Pismie św. nie znajdujemy nic innego ponad to, co Jego dotyczy i od tego nie wolno nam odchodzić. Ocknijmy się więc i wzmóżmy nasze czuwanie w wierze, abyśmy mogli zobaczyć, że Ten, ktorego przed chwilą kontemplowaliśmy jako Boga, przyjął postać sługi. Stawszy się podobnym do ludzi i uznanym za człowieka uniżył się, będąc posłusznym aż do śmierci. Wisząc zaś na krzyżu, przyjął jako swoje słowa psalmu, gdy wołał: ,,Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił?"cGdy modlimy się do Chrystusa, zwracamy się do Niego jako do Boga, gdy On sam się modli, czyni to jako Sługa. Tam występuje jako Stwórca, tu jako stworzenie. Przyjąwszy jednak postać zmiennego stworzenia, sam pozostał niezmieniony, a nas uczynił ze sobą jednym Człowiekiem, w którym On jest Głową, a my ciałem. Modlimy się zatem do Niego przez Niego i w Nim. Mówimy z Nim, a on mówi z nami.

CZYTANIE Iz 50 5-7

Pan Bóg otworzył Mi ucho, a Ja się nie oparłem ani się cofnąłem. Poddałem grzbiet mój bijącym i moje policzki rwącym mi brodę. Ale zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i opluciem. Pan Bóg Mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi. Dlatego uczyniłem twarz moją jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam.

PROŚBY

Błogosławmy Boga, sprawcę naszego zbawienia, który postanowił, aby ludzie stali się przez Jego łaskę nowym stworzeniem, by przeminęio to, co stare, a wszystko stało się nowe. Z żywą wiarą, módlmy się do Niego.

Panie ty obiecałeś, że nastanie nowe niebo i nowa ziemia, zawsze nas odnawiaj przez swego Ducha, - abyśmy radowali się z Tobą w niebieskiej ojczyźnie.

Niech przez nasze współdziałanie z Tobą Duch Swięty przemienia tę ziemię, aby ludzka społeczność w sprawiedliwości, miłości i pokoju zdążała do swego ostatecznego celu.

Wspomagaj nas, abyśmy unikali zaniedbań i niewierności i kierowali nasze pragnienia ku wiecznym wartościom.

Wybaw nas od zła wszelkiego i nie dozwól, aby urok tego co przemija, przesłonił nam prawdziwe dobro.

Ojcze nasz.

CZYTANIE I Tm 2, 4-6

Bóg, nasz Zbawiciel, pragnie, by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy. Albowiem jeden jest Bóg, jeden też Pośrednik między Bogiem a ludźmi, Człowiek, Chrystus Jezus, który wydał siebie samego na okup za wszystkich jako Swiadectwo we właściwym czasie.

II CZYTANIE

Z konstytucji dogmatycznej o Kościele, Sob.Wat. II

,,Oto dni nadchodzą, mówi Pan, a zawrę z domem izraelskim i z domen judzkim przymierze nowe... Umieszczę swe Prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu. Będę ich Bogiem, oni zaś będą Mi ludem... Wszyscy bowiem od najmniejszego do największego poznają Mnie". Chrystus ustanowił to nowe przymierze, a mianowicie nowy testament we krwi swojej, powołując spośród żydów i pogan lud, który nie wedle ciała, lecz dzięki Duchowi zróść się miał w jedno i być nowym ludem Bożym.

Albowiem wierzący w Chrystusa, odrodzeni nie z nasienia skazitelnego, lecz z nieskazitelnego przez Słowo Boga żywego i nie z ciała, lecz z wody i Ducha Swiętego, ustanawiani są w końcu ,,rodzajem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym... Co niegdyś nie był ludem, teraz zaś jest ludem Bożym". Lud ów mesjaniczny ma za głowę Chrystusa, ,który został wydany za nasze grzechy i zmartwychwstał dla naszego usprawiedliwienia" a teraz, posiadłszy imię, które jest ponad wszelkie imię, chwalebnie panuje w niebie. Udziałem tego ludu stała się godność i wolność synów Bożych, w których sercach Duch Swięty mieszka jak w świątyni. Prawem jego stało się przykazanie nowe miłowania, jak Chrystus nas umiłował. Celem jego wreszcie - królestwo Boże, zapoczątkowane przez samego Boga i mające się dalej rozszerzać, aż na końcu wieków dopełnione zostanie również przez Boga, gdy objawi się Chrystus, życie nasze, a ,,samo stworzenie zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych. Toteż ów lud mesjaniczny, choć nie obejmuje aktualnie wszystkich ludzi, a nieraz nawet okazuje się małą trzódką jest przecież potężnym zalążkiem jedności, nadziei i zbawienia dla całego rodzaju ludzkiego. Ustanowiony przez Chrystusa dla wspólnoty życia, miłości i prawdy, używany jest równi przez Niego za narzędzie zbawienia wszystkich i posłany jest do całego świata jako światłość świata oraz sól ziemi. A jak Izrael według ciała, wędrując przez pustynię, nazwany już jest Kościołem Bożym, tak nowy lIzrael, który żyjąc w doczesności, szuka przyszłego i trwałego miasta, również nazywa się Kościołem Chrystusowym, jako że Chrystus nabył go za cenę swojej krwi, napełnił go swoim Duchem i wyposażył w stosowne środki widzialnego i społecznego zjednoczenia. Bóg powołał zgromadzenie tych, co z wiarą spoglądają na Jezusa, sprawcę zbawienia i źródło pokoju oraz jedności, i ustanowił Kościołem, aby ten Kościół był dla wszystkich razem i dla każdego z osobna widzialnym sakramentem owej zbawczej jedności.

CZYTANIE Hbr 2, 9b-11

Widzimy Jezusa chwałą i czcią ukoronowanego za cierpienia śmierci, iż z łaski Bożej za wszystkich zaznał śmierci. Przystało bowiem Temu, dla którego wszystko i przez którego wszystko, który wielu synów do chwały doprowadza, aby przewodnika ich zbawienia udoskonalił przez cierpienie.

PROŚBY

Chrystus Pan objawił się jako Swiatłość świata, abyśmy nie chodzili w ciemności, lecz mieli światło życia. Pokornie Go błagajmy: Niech Twoje Słowo oświeca nasze drogi.

Synu Boży, dopomóż nam dzisiaj wiernie Ciebie naśladować i ulecz naszą naturę upadłą wskutek gratchu Adama.

Niechaj Twoje słowo będziee pochodnią dla stóp naszych, abyśmy postępując zgodnie z prawdą, wzrastali w Tobie przez miłość.

Naucz nas czynić wszystkim dobrze ze względu na Ciebie, aby Kościół się stawał coraz bardziej światłem dla całej ludzkiej rodziny.

Spraw, abyśmy przez szczere nawrócenie pogłębiali naszą przyjazń z Tobą i wynagradzali za zniewagi wyrządzone Twojej mądrości i miłości.

Ojcze nasz.

Modlitwa

Wszechmogący Boże, przyjdź z pomocą Twoim wiernym, którzy zanoszą prośby do Ciebie pokładując ufność w Twoim miłosierdziu; spraw, aby oczyszczeni ze zmazy grzechów trwali w świętym życiu * i otrzymali obiecane dziedzictwo. Przez naszego Pana.

CZYTANIE Hbr 4.14-15

Mając arcykapłana wielkiego, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trwajmy mocno w wyznawaniu wiary. Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słubościom, lecz doświadczonego we wszystkim na nasze podobieństwo, z wyjątkiem grzechu.

CZYTANIE Hbr 7, 26-27

Takiego potrzeba nam było arcykapłana: świętego i niewinnego i nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyższonego ponad niebiosa, takiego który nie jest obowiązany, już inni arcykapłani, do składania codziennej ofiary najpierw za swoje grzechy, a potem za grzechy ludu. To bowiem uczynił raz na zawsze, ofiarując samego siebie, nasz Pan, Jezus Chrystus.

CZYTANIE Hbr 9, 11-12

Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką, to jest nie na tym świecie, uczyniony przybytek ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Swiętego, zdobywszy wieczne odkupienie.

CZYTANIE Hbr 13, 12-15

Jezus, aby krwią swoją uświęcić lud, poniósł mękę poza miastem. Również i my wyjdźmy do Niego poza obóz, dzieląc z Nim Jego urągunia. Nie mamy tutaj trwałego miasta, ale szukumy tego, które ma przyjść. Przez Niego więc składajmy Bogu ofiarę czci ustawicznie, to jest owoc warg, które wyznają jego imię.

PIĄTEK

II CZYTANIE

Z Dzieła św. Fulguncjusza, biskupa Ruspe.

W żertwach ze zwierząt ofiarnych, jakie Trójca Swieta, Jeden Bóg Starego i Nowego Testamentu, nakazywała składać ojcom naszym, wyobrażona była ta najwdzięczniejsza ofiara, w której miał za nas złożyć miłosiernie samego siebie Bóg Syn według ciała. On bowiem, jak mówi nauka apostolska. .,wydał samego siebie za nas w ofierze i dani na wdzięczną wonność Bogu". On prawdziwy Bóg i prawdziwy Arcykapłan, który nie przez krew wołów i kozłów, lecz przez własną krew wszedł za nas do miejsca świętego świętych. W Starym Przymierzu czynił to symbolicznie arcykapłan, który co roku wchodził z krwią do miejsca świętego świętych. Chrystus jest Tym, który przygotował w sobie samym to wszystko, o czym wiedział, że jest niezbędne dla naszego zbawienia. Dlatego jest on rownocześnie kapłanem i ofiarą, Bogiem i świątynią. Ofiarą, przez ktorą zostaliśmy pojednani; świątynią, w której zostaliśmy pojednani; Bogiem, z którym zostaliśmy pojednani. Kapłanem, ofiarą i świątynią jest jednak tylko on sam, gdyż to wszystko posiada w sobie jako Bóg, który przyjął postać sługi. Nie sam jednak jest Bogiem, ponieważ jest Nim razem z Ojcem i Duchem Swiętym przez wspólnotę Boskiej natury. Wierz zatem z całej siły i żadną miarą nie wątp, iż samo jednorodzone Słowo Boże, stawszy się ciałem, złożyło za nas siebie w ofierze i dani na wdzięczną woń Bogu. czasach Starego Przymierza Jemu oraz Ojcu i Duchowi świętemu patriarchowie, prorocy i kapłani składali ofiary ze zwierzat. Obecnie zaś, to jest w czasach Nowego Przymierza, również Jemu wraz z Ojcem i Duchem Swiętym, z którymi ma wspólne Bóstwo, Kościół katolicki w wierze i miłości składa nieustannie na całej ziemi ofiarę chleba i wina. Starotestamentalne ofiary ze zwierzat wyobrażały bowiem ofiarę z Chrystusowego ciała, ktore miał wydać za nasze grzechy On, który sam był bez grzechu, i ofiarę z Jego krwi, którą miał przelać na odpuszczenie naszych win. Ofiara zaś Nowego Testamentu jest dziękczynieniem i pamiątką ciała Chrystusa, ktore za nas wydał i krwi, którą tenże sam Bóg za nas wylał. Mówi o tym św. Paweł w dziejach Apostolskich: , Uważajcie na samych siebie I na całe stado, nad którym Duch Swięty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią. A zatem ofiary starotestamentalne zwiastowały w figurach to, co myśmy mieli dopiero otrzymać. Ta zaś ofiara jasno ukazuje nam to, co już otrzymaliśmy. Tamte ofiary zapowiadały Syna Bożego, który miał zostać zabity za bezbożnych. Ta natomiast ofiara obwieszcza nam Baranka zabitego za bezbożnych. Zgodnie ze świadectwem apostoła mówiącego, że ,.Chrystus umarł za nas, jako za grzeszników, w oznaczonym czasie, gdyśmy jeszcze byli bezsilni i że ,,bedąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna.

PROŚBY

Dzięki składajmy Chrystusowi Panu, który umierając na krzyżu, udzielił nam życia. Z całego serca zanośmy do Niego nasze błagania:

Przez śmierć Twoją, Panie, zbaw nas!

Mistrzu nasz i Zbawicielu, Ty doprowadziłeś nas do wiary i przez swą chwalebną mękę dałeś nam nowe życie, spraw, abyśmy nie popadli w zatwardziałeść grzechów.

Wspomóż nas, abyśmy potrafili dzisiaj ująć pożywienia naszemu ciału i mogli przyjsć z pomocą naszym braciom potrzebującym.

Daj, abyśmy z pobożnością przyjęli od Ciebie ten dzień wielkopostny i poświęcili go Tobie przez uczynki miłosierdzia.

Przemień naszą oporną wolę, spraw, abyśmy wielkodusznie byli Ci oddani. Ojcze nasz.

Modlitwa

Wszechmogący i miłosierny Boże, odpuść nam nasze winy i wyzwól nas z więzów grzechu, * w które popadliśmy wskutek naszej słabości.. Przez naszego Pana.

CZYTANIE Iz 53, 2-3

On wyrósł przed nami jak młode drzewo i jakby korzeń z wyschniętej ziemi. Nie miał on wdzięku ani też blasku, aby na Niego popatrzeć, ani wyglądu, by się nam podobał. Wzgardzony i odepchnięty przez ludzi, mąż boleści, oswojony z cierpieniem, jak ktoś, przed kim się twarze zakrywa, wzgardzony tak, że mieliśmy Go za nic.

CZYTANIE Iz 53, 4-5

On się obarczył naszym cierpieniem, on dźwigał nasze boleści, a myśmy Go za skazańca uznali, chłostanego przez Boga i zdeptanego. Lecz on był przebity za nasze grzechy, zdruzgotany za nasze winy. Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas, a w Jego ranach jest nasze zdrowie.

CZYTANIE Iz 53, 6-7

Wszyscyśmy pobłądzili jak owce, każdy z nas się obrócił ku własnej drodze, a Pan zwalił na Niego winy nas wszystkich. Dręczono Go, lecz sam dał się gnębić, nawet nie otworzył ust swoich, jak baranek na rzeź prowadzony, jak owca niema wobec strzygących ją, tak on nie otworzył ust swoich.

CZY1ANIE 1 P 2, 21-24

Chrystus cierpiał za was i zostawił wam wzór, abyście szli za Nim Jego śladami. On grzechu nie pepełnił, w Jego ustach nie było podstępu. On, gdy Mu złorzeczono, nie złorzeczył, gdy cierpiał, nie groził, ale oddawał się Temu, który sądzi sprawiedliwie. On sam, w swoim ciele poniósł nasze grzechy na drzewo, abyśmy przestali być uczestnikami grzechów a żyli dla sprawiedliwości: krwią Jego zostaliście uzdrowieni.

PROŚBY

Błagajmy Pana Jezusa, który uświęcił lud Boży własną krwią swoją:

Zmiłuj się, Panie, nad ludem swoim!

Nasz Odkupicielu, przez tajemnicę swej męki wspomagaj wiernych w czynach umartwienia, podtrzymuj ich w walce ze złem i przeciwnościami. Umacniaj też nadzieję, aby godnie przygotowali się do uroczystości Twego zmartwychwstania.

Spraw, aby chrześcijanie pełniąc swą proroczą misję wszędzie rozszerzali znajomość Ciebie oraz potwierdzali ją świadectwem gorącej wiary, nadziei i miłości.

Umocnij Twoją męką wszystkich zasmuconych, spraw, byśmy im nieśli pociechę z braterską troskliwością.

Naucz wiernych przeżywać cierpienia w zjednoczeniu z Twoją męką, aby objawiła się w nich tajemnica Twojego zbawienia.

Dawco życia, pamiętaj o tych, którzy odeszli z tego świata;udziel im chwały zmartwychwstania.

Ojcze nasz.

SOBOTA

I CZYTANIE

Z Listu do Hebrajczyków 8. 1-13

Bracia: Sedno wywodów stanowi prawda: takiego mamy arcykapłana który zasiadł po prawicy tronu majestatu w niebiosach, jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku zbudowanego przez Pana, a nie przez człowieka. Każdy bowiem arcykapłan ustanowiany jest do składania darów i ofiar, przeto potrzeba, aby Ten także niał coś, co by ofiarował. Gdyby więc był na ziemi, to nie byłby kapłanem, gdyż są tu inni, którzy składają ofiary według postanowień Prawa. Usługują oni obrazowi i cieniowi rzeczywistości niebieskich, gdy bowiem Mojżesz miał zbudować przybytek, to w ten sposób został pouczony przez Boga: ,,Patrz zaś, mówi, abyś uczynił wszystko według wzoru, jaki ci został ukazany na górze". Teraz zaś otrzymał w udziale o tyle wznieślejszą służbę, o ile stał się pośrednikiem lepszego przymierza, które oparte zostało na lepszych obietnicach, gdyby bowiem owo pierwsze było bez nagany, to nie szukano by miejsca na drugie przymierze.

Albowiem ganiąc ich, zapowiada: ,,Oto nadchodzą dni, mówi Pan, a zawrę z domem Izraela i z domem Judy przymierze nowe. Nie takie jednak przymierze, jakie zawarłem z ich ojcami, w dniu, gdym ich wziął za rękę, by wyprowadzić ich z ziemi egipskiej, ponieważ oni nie wytrwali w moim przymierzu, przeto i Ja przestałem dbać o nich, mówi Pan. Takie jest przymierze, które zawrę z domem Izraela w owych dniach, mówi Pan: Dam prawo moje w ich myśli, a na sercach ich wypiszę je. I będę im Bogiem, a oni będą Mi ludem. I nikt nie będzie uczył swojego rodaka ani nikt swego brata, mówiąc: Poznaj Pana. Bo wszyscy Mnie poznają, od małego aż do wielkiego, ponieważ ulituję się nad ich nieprawością i nie wspomnę więcej na ich grzechy". Ponieważ zaś mówi o nowym, pierwsze uznał za przestarzałe: a to, co się przedawnia i starzeje, bliskie jest zniszczenia.