3 NIEDZIELA WIELKANOCNA
CZYTANIE 1 P 2, 9-10
Wy jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem Bogu na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła; wy, którzyście byli nie-ludem, teraz zaś jesteście ludem Bożym, którzyście nie dostąpili miłosierdzia, teraz zaś jako ci, którzy miłosierdzia doznali.
PROŚBY
Chrystus jest naszym życiem i zmartwychwstaniem; wołajmy do Niego z ufnością: Miej nas w opiece, Synu Boga żywego.
Chryste, modlimy się za Twój Kościół powszechny, oświęcaj go, aby Twoje królestwo umacniało się między narodami.
Błagamy za tymi, których doświadcza choroba, smutek, niewola i wygnanie, bądź dla nich pocieszycielem i pomocą.
Modlimy się za błądzących, udziel im łaski przebaczenia i przywróć radość nowego życia.
Nasz Zbawicielu, Ty zostałeś ukrzyżowany i powstałeś z martwych ; Ty przyjdziesz, aby świat sądzić, miej litość nad nami grzesznymi.
Błagamy Cię za wszystkimi, którzy żyli na tym świecie i odeszli od nas z nadzieją zmartwychwstania.
Ojcze nasz.
Modlitwa
Boże, Ty przywróciłeś młodość ducha swoim wiernym, zachowaj ich w radości i spraw, aby ciesząc się z odzyskanej godności przybranych dzieci Bożych, z ufnością oczekiwali chwalebnego dnia zmartwychwstania.. Przez naszego Pana.
II CZYTANIE
Z pierwszej Apologii chrześcijan św. Justyna, męczennika. (rozdz. 66-67)
Tylko ten może brać udział w Eucharystii, kto wierzy, że prawdą jest, czego uczymy, kto także został ochrzczony w wodzie odradzającej i pruynoszącej odpuszczenie grtechów, i żyje tak, jak nauczał Chrystus. Albowiem nie przyjmujemy tego pokarmu jak zwkły chleb albo zwykły napój. Wię jak za sprawą słowa Bożego nasz Zbawiciel Jezus Chrystus stał się człowiekiem i przybrał ciało i krew dla naszego zbawienia; tak pokarm, który stał się Eucharystią przez modlitwę zawierającą Jego własne słowa, dzięki przemianie odżywia nasze ciało i krew naszą.
PROŚBY
Bóg Ojciec wskrzesił martwych Chrystusa, Dawcę życia. I nas wskrzesi swoją mocą, módlmy się więc i wołajmy: Chryste, Ty jesteś światłością, która w ciemnościach świeci, źródłem życia i naszego uświęcenia, pomóż nam przeżyć ten dzień ku Twojej chwale.
Panie, Ty przeszedłeś drogę męki i krzyża, spraw, abyśmy cierpiąc i umierając w zjednoczeniu z Tobą, z Tobą również zostali wskrzeszeni.
Jezu, Synu Ojca, nasz Nauczycielu i Bracie, Ty nas ustunowiłeś królestwem i kapłanami dla naszego Boga ; spraw, abyśmy radością składali Tobie ofiarę uwielbienia.
Królu chwały, oczekujemy dnia Twego objawienia, daj, abyśmy oglądali Twoje oblicze i byli podobni do Ciebie.
CZYTANIE Ef 2, 4-6
Bóg, będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia ; łaską bowiem jesteście zbawieni. Razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich w Chrystusie Jezusie.
PONIEDZIAŁEK
I CZYTANIE
Z Księgi Apokalipsy św. Jana Apostoła 7. 1-17
Ja, Jan, ujrzałem czterech aniołów stojących na czterech narożnikach ziemi, powstrzymujących cztery wiatry ziemi, aby wiatr nie wiał po ziemi ani po morzu, ani na żadne drzewo. I ujrzałem innego Anioła, wstępującego od wschodu słońca, mającego pieczęć Boga żywego. Zawołał on donośnym głosem do czterech aniołów, którym dano moc wyrządzić szkodę ziemi i morzu: ,,Nie wyrządzajcie szkody ziemi ni morzu, ni drzewom, aż opieczętujemy na czołach sługi Boga naszego".
I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela: Z pokolenia Judy dwanaście tysiecy opieczętowanych, z pokolenia Rubena dwanaście tysięcy. Z pokolenia Gada dwanaście tysięcy, z pokolenia Asera dwanaście tysięcy, z pokolenia Neflatego dwanaście tysięcy, pokolenia Manussesu dwanaście tysięcy, pokolenia Symeonu dwanaście tysięcy, z pokolenia Lewiego dwanaście tysiecy, z pokolenia Issachara dwanaście tysięcy., z pokolenia Zabulona dwanaście tysięcy, z pokolenia Józefa dwanaście tysięcy,z pokolenia Beniamina dwanaście tysięcy opieczętowanych.
Potem ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w biate szaty, a w reku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: ,,Zbawienie u Boga naszego, zasiadającego na tronie i u Baranka".
A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu i starców, i czworga Zwierząt, i na oblicza swe padli przed tronem, i pokłon oddali Bogu, mówiąc: ,,Amen. Błogosławieńtwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęg Bogu naszemu na wieki wieków. Amen". A jeden to starców odezwał się do mnie tymi słowami: ,,Ci przyodziani w białe szaty kim są i skąd przybyli?" I powiedziałem do niego: ,,Panie ty wiesz". I rzekł do mnie: ,,To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i we krwi Baranka je wybielili. Dlatego są przed tronem Boga i w Jego świątyni cześć Mu oddają we dnie i w nocy. A zasiadzjący na tronie rotciągnie namiot nad nimi. Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć, i nie porazi ich słońce ani żaden upał, bo paść ich będzie Baranek, który jest pośrodku tronu, i poprowadzi ich do źródeł wód życia: i każdą łzę zetrze Bóg ich oczu".
II CZYTANIE
Z komentarza św. Bedy czcigodnego, kapłana, do Pierwszego Listu św. Piotra.
,,Wy jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem". Mojżesz niegdyś wypowiedział te słowa na chwałę dawnego ludu Bożego. Słusznie powtarza je Piotr Apostoł, dając w ten sposób świadectwo nawróconym z pogaństwa, bo uwierzyli w Chrystusa. On bowiem jak kamień węgielny zjednoczył pogan, dając im zbawienie, które było udziałem Izraela. ,,Plemię wybrane" to nazwa dana przychodzącym z pogaństwa z powodu ich wiary, w przeciweństwie do tych, którzy odrzucili kamien węgielny i sami zostali odrzuceni. Są też nazwani ,,królewskim kapłaństwem", bo złączyli się z Ciałem Tego, który jest największym królem i prawdziwym kapłanem: jako król daje swoim udział w Królestwie, a jako kapłan gładzi ich grzechy przez swoją krew przelaną w ofierze. Są oni nazwani ,,królewskim kapłaństwem", aby pamiętali, że mają wyczekiwać nieprzemijającego królestwa i zawsze składać Bogu w ofierze życie bez skazy. I są jeszcze nazwani ,,świątym narodem, ludem Bogu na własność przeznaczonym". Jest to zgodne z tym, co mówi apostoł Paweł, wyjaśniając zdanie proroka: ,, Mój sprawiedliwy z wiary żyje, jeśli się cofnie, nie upodoba sobie moja dusza w nim". ,,My zaś - powiada Paweł nie należymy do odstępców, którzy idą na zatracenie, ale do wiernych, którzy zbawiają swą duszę". Czytamy również w Dziejach Apostolskich: ,,Duch Święty ustanowił was biskupami, abyście kierowali Kościołem Boga, który on nabył własną krwią". A więc staliśmy się ,,ludem Bogu na własność przeznaczonym we krwi naszego Odkupiciela, podobnie jak niegdyś lud izraelski został wyzwolony z Egiptu dzięki krwi baranka. I dlatego w wierszu następnym, po wspomnieniu w sposób mistyczny dawnych dziejów, poucza, że one mają zostać wypełnione duchowo w nowym ludzie Bożym, mówiąc: ,,Abyście ogłaszali dzieła Jego potęgi".
CZYTANIE Rz 10, 8-10
Słowo jest blisko ciebie, na twoich ustach i w sercu twoim. A jest to Słowo wiary, którą głosimy. Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg wskrzesił Go martwych, osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwieni a wyznawanie jej ustami do zbawienia.
PROŚBY
Z radością, wzywajmy Chrystusa, którego człowieczeństwo, ożywione mocą Ducha Świętego, stało się źródłem życia: Odnów, Panie, wszystko i napełnij życiem.
Chryste, Zbawicielu świata, Królu nowego stworzenia, zwróć nasze pragnienia ku swojemu królestwu, w którym zasiadasz po prawicy Ojca.
Panie, Ty zawsze żyjesz w swoim Kościele, przez Ducha Świętego prowadź go do poznania wszelkiej prawdy.
Okaż swe miłosierdzie chorym, cierpiącym i konającym, niechaj Twa dobroć będzie dla wszystkich podtrzymaniem i mocą.
Chryste, nieprzemijająca światłości, gdy ten dzień chyli się ku zachodowi, zanosimy do Ciebie nasze modlitwy i błagamy, abyś oświecił naszych zmarłych blaskiem Twego zmartwychwstania.
Ojcze nasz.
WTOREK
II CZYTANIE
Kazanie św. Augustyna, biskupa. (Kazanie 34, 1-3.5-6)
,;Śpiewajcie Pana pieśń nową; chwała Jego niech zabrzmi w zgromadzeniu świętych". Oto wezwanie, aby zaśpiewać Panu pieśń nową. Nowy człowiek umie zaśpiewać pieśń nową. Śpiew to wyraz radości, a ściśle mówiąc - wyraz miłości. Kto potrafi miłować życie nowe, ten umie śpiewać pieśń nową, a czym jest życie nowe, daje nam poznać pieśń nowa. Do jednego bowiem królestwa odnosi się to wszystko: nowy człowiek, nowa pieśń i nowe przymierze. A więc nowy człowiek będzie śpiewał pieśń nową i będzie należał do przymierza nowego. Nie ma człowieka, który by nie kochał, lecz wolno spytać, co kocha? Nie każe się nam porzucić miłości, ale wybrać przedmiot naszej miłości. Lecz cóż możemy wybrać, jeśli nie zostaliśmy wybrani? O tym, że nie miłujemy, jeżeli wpierw nie zostaliśmy umiłowani, mówi nam Apostoł Jan: ,,My miłujemy, ponieważ Bóg sam pierwszy nas umiłował". Spytaj, skąd bierze się w człowieku miłość do Boga, a nie znajdziesz innej odpowiedzi niż ta, że Bóg pierwszy go umiłował. Samego siebie dał nam Bóg do umiłowania, dał nam także to, przez co możemy Go miłować. Czym jest jednak to, przez co Go miłujemy, mówi nam jasno święty Paweł: ,, Miłość Boża jest rozlana w naszych sercach". A kto ją tam rozlał? Może my sami? O nie! A więc, skąd pochodzi? ,,Przez Ducha Świętego, który został nam dany". Mając więc tę obecność, miłujemy Boga Jego miłością. Posłuchajmy, co o tym jeszcze jaśniej mówi Jan Apostoł; ,,Bóg jest miłością, kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim". ,,Śpiewajcie Panu pieśń nową". Oto śpiewam, mówisz. Owszem, śpiewasz i słyszę twój głos. Uważaj jednak, aby życie nie świadczyło przeciw słowom.
Śpiewajcie głosem, śpiewajcie sercami, śpiewajcie ustami, śpiewajcie swoim życiem: ,,Śpiewajcie Panu pieśń nową. Pytacie, co macie śpiewać o Tym, którego miłujecie, bo na pewno chcesz śpiewać o Tym, którego kochasz. Śpiewajcie Panu pieśń nową". Szukacie pieśni pochwalnej? ,,Chwała Jego niech zabrzmiw zgromadzeniu świętych! Sam śpiewak jest pochwałą swojego śpiewu.
Chcecie wyśpiewywać chwałę Boga? Sami bądźcie tym, co śpiewacie. A jesteście Jego pieśnią pochwalną, gdy wasze życie jest dobre.
PROŚBY
Wysławiajmy Chrystusa, który własną mocą odbudował zburzoną świątynię swojego ciała. Skierujmy do Niego pokorne prośby: Udziel nam, Panie, owoców Twego zmartwychwstania.
Chryste Zbawicielu, Ty oznajmiłeś kobietom i Apostołom radosną nowinę o swoim zmartwychwstaniu, które przyniosło zbawienie całemu światu, spraw, abyśmy byli Twoimi świadkami.
Ty obiecałeś wszystkim ludziom, że powstaną z martwych do nowego życia, uczyń nas głosicielami Twojej Ewangelii.
Ty się ukazywałeś Apostołom i udzieliłeś im Duchu Świętego, odnów w nas moc Ducha Stworzyciela.
Ty zapewniłeś swoich ucznićw, że z nimi pozostaniesz aż do skończenia świata, pozostań z nami dzisiaj i na zawsze.
Ojcze nasz.
Modlitwa
Boże, Ty otwierasz bramy swojego królestwu dla odrodzonych z wody i Ducha Świętego, umocnij w łasce swoich wiernych, * aby oczyszczeni z wszystkich grzechów, osiągnęli dobra przez Ciebie obiecane.. Przez naszego Pana.
CZYTANIE
Teraz ratuje was chrzest nie przez obmycie brudu cielesnego, ale przez zwróconą do Boga prosbę o dobre sumienie, dzięki zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa, który jest po prawicy Bożej.
CZYTANIE Kol 3, 1-2
Jeśliście razem z Chrystusem powstali z martwych szukajcie tego, co jest w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi.
CZYTANIE 1 P 2, 4-5
Zbliżając się do Pana, który jest żywym kamieniem, odrzuconym wprawdzie przez ludzi, ale a Boga wybranym i drogocennym, wy również niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo, dla składania duchowych ofiar, przyjemnych Bogu przez Jezusa Chrystusa.
II CZYTANIE
Z pierwszej Apologii chrześcijan św. Justyna, męczennika (rozdz. 61)
Przedstawimy teraz, w jaki sposób zostaliśmy poświęceni Bogu my, których Chrystus odrodził do życia. Ci wszyscy, którzy przekonali się i uwierzyli, że prawdziwa jest nasza nauka i to, co głosimy, przyrzekają, że według niej będą żyli. Wtedy pouczamy ich, by się modlili i poszcząc błagali Boga o przebaczenie im grzechów i my też razem z nimi modlimy się i pościmy.
Następnie prowadzimy ich tam, gdzie jest woda, i tam, w ten sam sposób, w jaki zostaliśmy odrodzeni, oni również dostępują odrodzenia. Albowiem zostają obmyci w wodzie w imię Boga Ojca i Pana wszechrzeczy, i Jezusa Chrystusa naszego Zbawiciela, i Ducha Świętego. Chrystus bowiem powiedział: ,,Jeżeli nie narodzicie się powtórnie, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego". A przecież jest rzeczą jasną, że ci, którzy się już narodzili, nie mogą powrócić do łona swojej matki. Ale i prorok Izajasz powiedział, w jaki sposób pozbędą się swoich grzechów ci, którzy zgrzeszyli, lecz czynili pokutę, bo tak mówi: ,,Obmyjcie się, bądźcie czyści, wyrzućcie zło z dusz waszych, uczcie się czynić dobrze. Oddajcie słuszność sierocie, stawajcie w obronie wdowy. Chodźcie i spór ze Mną wiedźcie, mówi Pan. Nawet jeśliby wasze grzechy były jak szkarłat, sprawię, że staną się białe jak wełna i jeśli byłyby jak purpura, sprawię, że staną się białe jak śnieg. Ale jeślibyście mnie nie słuchali, miecz was wytępi. Albowiem usta Pana to wyrzekły". Obmycie zaś, o którym tu mowa, jest nazwane oświeceniem, bo umysły tych, którzy uczą się tych prawd, zostają oświecone. A ten, który doznaje oświecenia, jest obmyty również w imię Jezusa Chrystusa, ukrzyżowanego pod Poncjuszem Pitatem, oraz w imię Ducha Świętego, który przez proroków przepowiedział wszystko, co się tyczy Jezusa.
CZYTANIE I J 5, 5-ba
Kto zwycięża świat, jeśli nie ten, kto wierzy, że Jezus jest Synem Bożym? Jezus Chrystus jest tym, który przyszedł przez wodę i krew, i Ducha; nie tylko w wodzie, lecz w wodzie i we krwi.
PROŚBY
Chrystus powstał z martwych i zasiada po prawicy Ojca. Zanośmy do Niego pokorne błagania i wołajmy:
Pamiętaj, Panie, o wszystkich, którzy pełnią Twoją służbę, niech dają Twemu ludowi przykład świętego życia.
Udziel ducha sprawiedliwości i pokoju tym, którzy rządzą państwem, abyśmy mogli zgodnie żyć w ludzkiej społeczności.
Obdarzaj nas zdrowiem w życiu doczesnym, niech ziemia wyda obfite owoce dla dobra tych, którzy cierpią niedostatek.
Chryste Zbawicielu, Ty opromieniłeś swym światłem całą ziemię i wszystkich ludzi poddanych śmierci obdarzyłeś nowym życiem, udziel naszym zmarłym wiekuistego światła.
Ojcze nasz.
CZWARTEK
II CZYTANIE
św. Ireneusza, biskupa, przeciw herezjom.
Jeżeli ciało ludzkie nie ma dostąpić zbawienia, to i Pan nie odkupił nas swoją Krwią, a kielich błogosławieństwa nie jest udziałem w Jego krwi, ani też chleb, króry łamiemy nie jest udziałem w Jego Ciele, bo przecież krew jest składnikiem ciała, do niego należy i płynie w jego żyłach. Otóż Słowo Boże prawdziwie stało się ciałem i odkupiło nas swoją krwią. Tak bowiem pisze Apostoł:
,, W nim mamy odkupienie przez Jego krew, odpuszczenie grzechów".
Jesteśmy Jego członkami, a nasze pożywienie czerpiemy ze świata, który on stworzył i pozwolił nam z niego korzystać, bo z Jego woli wschodzi słońce i on zsyła deszcz. Również z tego, co stworzone, dał nam kielich i powiedział, że to jest Jego krew, przez którą umacnia naszą krew: także chleb, który należy do rzeczy stworzonych, uczynił swoim własnym Ciałem i przez Nie umacnia nasze ciało. Tak więc kielich ze zmieszanym winem i chleb gotowy do spożycia przyjmują w siebie słowo Boga i stają się Eucharystią Krwi i ciała Chrystusa, a nasze ciało żywi się nimi i sobie je przyswają. Jakże więc niektórzy mogą odmawiać temu ciału zdolności przyjęcia daru Bożego, jakim jest życie wieczne, skoro jest one karmione Ciałem i Krwią Chrystusa i jest Jego członkiem? Dlatego też błogosławiony Apostoł pisze w liście do Efezjan, że ,jesteśmy członkami ciała Chrystusa - z Jego ciała i Jego kości". Nie mówi on tu o jakimś człowieku duchowym i niewidzialnym, ,,bo duch nie ma ciała ani kości" - ale o człowieku prawdziwym, z krwi i kości, i obleczonym w ciało, który żywi się z kielicha Krwi Jego a umacnia się chlebem, którym jest Jego Ciało. Winna latorośl zasadzona w ziemi przynosi owoc w swoim czasie, a ziarno pszeniczne w ziemię wrzucone obumiera i przynosi plon obfity mocą Ducha Bożego, który wszystko ogarnia. To wszystko dzięki Bożej mądrości, obraca się na pożytek człowieka, a przyjmuąc słowo Boże staje się Eucharystią, to jest Ciałem i Krwią Chrystusa. Tak samo i nasze ciała, nimi żywione, spoczną kiedyś w ziemi i w niej się rozpadną, lecz w swoim czasie słowo Boże da im zmartwychwstanie na chwałę Boga Ojca. Albowiem to, co śmiertelne, Bóg obleka nieśmiertelnością i w swej łaskaweści czyni niezniszczalnym to, co zniszczalne, bo moc Boża w słabości się doskonali.
PROŚBY
Oddajmy cześć Chrystusowi, który powstał z martwych i zasze jest obecny w swoim Kościele. Wołajmy do Niego: Pozostań z nami, Panie.
Panie Jezu, Ty odniosłeś zwycięstwo nad grzechem i śmiercią i żyjesz na wieki, pozostań wśród nas zgodnie z Twoją obietnicą.
Przybądź do nas ze swoją niezwyciężoną mocą i okaż nam Bożą łaskawość.
Pośpiesz na pomoc światu dręczonemu niezgodą, bo tylko Ty możesz przynieść ludziom nowe życie i pojednanie.
Umocnij naszą wiarę w Twoje ostateczne zwycięstwo, podtrzymuj w nas nadzieję Twego przyjscia w chwale.
Ojcze nasz.
Modlitwa
Wszechrnogący, wieczny Boże, w tych dniach lepiej poznaliśmy Twoją ojcowską dobroć; spraw, abyśmy gorliwiej korzystali z Twojej łaski * i uwolnieni z mroków błędu całym sercem przylgnęli do prawdy.. Przez naszego Pana.
PIATEK
II CZYTANIE
Kazanie św. Efrema, diakona.
Śmierć rzuciła Chrystusa do swoich nóg, on jednak ją podeptał, jak depce się drogę. Z własnej woli przyjął śmierć i jej się poddał, aby wbrew niej samej ją unicestwić. Wyszedł nasz Pan nieść krzyż, bo śmierć tego chciała. On na krzyżu zawołał głosem wielkim i wywiódł umarłych z Otchłani, wbrew woli śmierci; śmierć zabiła Pana w Jego ludzkim ciele, ale tą samą bronią On odniósł nad nią zwycięstwo. Ukryło się Bóstwo pod zasłoną człowieczeństwa i tak stanęło przed śmiercią, Ona zaś zabiła i sama została zabita: zabiła życie przyrodzone, ale ją szamą zabiło życie nadprzyrodzone.
Ponieważ śmierć nie mogła Go pożreć bez ciała. Ani też otchłań nie mogła pochłonąć Go bez ciała, zstąpił Pan w łono dzicwicy, aby wzięte z niej człowieczeństwo mogło zaprowadzić Go do Otchłani. Zeszedł tam w przyjętym przez siebie ciele. I śmierć się przybilzyła, niczego nie przeczuwając, aby jak zwykle odebrać to, co do niej należy. Ale w owocu, który miała zerwać, było ukryte życie nowe niszczące śmierć. Gdy więc śmierć bez żadnej obawy pochłonęła Pana, wyzwoliła życie. A wraz z nim wielu ludzi. Jakże On wielki, ten Syn cieśli. Krzyż swój zatknął nad pożerającą wszystko Otchłanią, a ludzkosć przeprowadził do domu życia. Za sprawą drzewa upadła ludzkeść aż do dna piekła: za sprawą drzewa wzniesła się do domu życia.
PROŚBY
Wysławiajmy Chrystusa, który jest drogą, prawdą i życiem, i wołajmy do Niego: Syna Bogu żywego, błogosław lud swój.
Prosimy Cię, aby wszyscy słudzy Twojego Kościoła, którzy rozdają braciom chleb życia, sami czerpali z niego pokarm i siłę.
Prosimy Cię, aby cały lud chrześcijański postępował w sposób godny swego powołania i żyjąc w pokoju zachowywał jedność ducha.
Prosimy Cię niech ci, którzy sprawują nad nami rządy, kierują się sprawiedliwością i miłosierdziem, aby wszystkie narody cieszyły się zgodą i pokojem.
Prosimy Cię, abyśmy zasłużyli na wychwalanie Ciebie we wspólnocie świętych razem z naszymi zmarłymi, których polecamy Twojej dobreci.
SOBOTA
II CZYTANIE
Z komentarza św. Cyryla Aleksandryjskiego. Bishupa do Ewangelii św. Jana
Umieram za wszystkich - mówi Pan, aby wszystkim dać życie, a w moimciele odkupiłem ciała wszystkich. W mojej śmierci znajdzie śmierć zagładę, a wraz ze Mną zmartwychwstanie upadła natura ludzka. Stałem się do was podobny. Stałem się człowiekiem z rodu Abrahama, aby we wszystkim upodobnić się do braci. Zrozumiał to dobrze święty Paweł i tak pisze: ,,Ponieważ zaś dzieci uczestniczą we krwi i ciele, dlatego i on także stał się ich uczestnikiem, aby przez śmierć pokonać tego, który dzierżył władzę nad śmiercią to jest diabła".
Nie mógłby inaczej zostać pokonany ten który włada śmiercią, a także i sama śmierć, gdyby Chrystus nie wydał siebie samego, jako odkuoienie za wszystkich. Jest On bowiem ponad wszystkimi. Dlatego mówi w jednym z psalmów, siebie samego składając w ofierze czystej Bogu i Ojcu: ,,Nie chciałeś ofiary i daru, lecz utworzyłeś mi ciało. Całopaleń i żertwy za grzech nie żądałeś, wtedy pewiedziałem: Oto przychodzę". Pan został ukrzyżowany za wszystkich i z powodu wszystkich. Jeden umarł za wszystkich, abyśmy wszyscy w Nim żyli. Bo Ten, który z natury jest życiem, nie mógł ulegnąć śmierci ani zniszczeniu. Sam Chrystus mówi, że wydaje siebie za życie innych: .,Ojcze święty zachowaj ich. I dalej: ,, za nich Ja poświęcam w ofierze samego siebie". ,,Poświęcam w ofierze, to znaczy wydaję siebie na ofiarę nieskalaną i wieczną. Świętym, lub poświęconym w ofierze, zwano w Pismie to, co składano na ołtarzu. Chrystus więc złożył siebie w ofierze, aby wszystkim dać życie, i w ten sposób im je przywrócił.