OREMUS

6 NIEDZIELA WIELKANOCNA

CZYTANIE 1 J

To wam oznajmiamy, co było od początku, cośmy usłyszeli o słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce, bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o nim świadczymy i głosimy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione. Oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i usłyszeli, abyście i wy mieli współuczestnictwo z nami. A mieć z nami współuczestnictwo znaczy: mieć je z Ojcem i z Jego Synem Jezusem Chrystusem. Piszemy to w tym celu, aby nasza radość była pełna.

Nowina, którą usłyszeliśmy od Niego i którą wam głosimy jest taka: Bóg jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności. Jeśli mówimy, że mamy z Nim współuczestnictwo, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie postępujemy zgodnie z prawdą. Jeżeli zaś chodzimy w światłości, tak jak On sam trwa w światłości, wtedy mamą jedni z drugimi współuczestnictwo, a krew Jezusa, Syna Jego, oczyszcza nas i wszelkiego grzechu. Jeżeli mówimy, że nie mamy grzechu, to snmych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jako wierny i sprawiedliwy - odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości. Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, czynimy Go kłamcą i nie ma w nas Jego nauki.

PROŚBY

Bóg Ojciec wskrzesił Chrystusa z martwych i wywyższył Go po swojej prawicy. Zanośmy do Niego pokorne błagania: Przez chwałę Chrystusa strzeż swojego ludu.

Ojcze sprawiedliwy, spraw, aby Twój Syn, który na krzyżu został wywyższony ponad ziemię, pociągnał do siebie wszystkich ludzi.

Przez Syna, którego wywyższyłeś, żeślij Kościołowi Ducha Świętego; aby Kościół stał się sakramentem zjedneczenia całej ludzkości.

Ty przez wodę i Ducha Świętego zrodziłeś nowe potomstwo, daj aby ono przez wierność łasce chrztu osiągnęło życie wieczne.

Przez swego uwielbionego Syna ulżyj doli biednych, wybaw uwięzionych, obdarz zdrowiem chorych, swoimi dobrodziejstwam przywróć światu radość.

Ty karmiłeś naszych zmarłych Ciałem i Krwia uwielbionego Chrystusa dopuść ich do udziału w Jego zmartwychwstaniu.

Ojcze nasz.

WTOREK

I CZYTANlE Z Pierwszego Listu św. Jana apostoła.

Piszę do was, dzieci że dostępujecie odpuszczenia grzechów ze względu na Jego imię. Piszę do was, ojcowie, że poznaliście Tego, który jest od początku. Piszę do was, młodzi, że zwyciełyliście złego. Napisłem do was, dzieci, że znacie Ojca. Napisalem do was, ojcowie, że poznaliście Tego, który jest od początku. Napisalem do was, młodzi, że jesteście mocni i że nauka Boża trwa w was i zwyciężyliście złego. Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie. Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. Wszystko bowiem, co jest na świecie, a więc: pożądliwość ciała, pożądliwość ciała i pycha tego życia nie pochodzi od Ojca, lecz od świata. Świąt zaś przemija, a z nim jego pożądliwość, kto zaś wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki.

II CZYTANIE

Z komentarza św. Cyryla Aleksandryjskiego, biskupa,

Święty Paweł świadczy, że tworzymy jedno ciało z Chrystusem, ilekroć przyjmujemy Jego święte Ciało. Mówi on o tej tajemnicy pobożności: ,,Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha Świętym Jego apostołem i prorokom. To znaczy, że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami ciała. I współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie". Jeśli więc nawzajem między sobą stanowimy jedno ciało w Chrystusie, nie tylko między sobą, lecz szczególnie z Nim, który jest wśród nas przez swoje ciało, to dlaczego niż wszyscy nie stanowimy jedności pomiędzy sobą i w Chrystusie? Chrystus przecież jest więzią jedności, będąc zarazem Bogiem i człowiekiem.

A gdy chodzi o jedność duchową, to idąc tą samą drogą należałoby stwierdzić, że przyjąwszy jednego i tego samego Ducha Świętego, jesteśmy w pewien sposób złączeni i pomiędzy sobą i z Bogiem. Chociaż jest nas wielu i każdemu z osobna jest dany Duch Święty, który jest Duchem Chrystusa i Ojca, jednak ten Duch jest jeden i niepodzielny, i dlatego zbiera on w jedno poszczególne duchy, z których każdy pozostaje sobą i sprawia, że w Nim stajemy się jednością. Moc świętego ciała Chrystusa czyni Jego współczłonkami tych wszystkich, w których ono jest. Uważam, że w ten sam sposób jeden i niepodzielny Duch Boży, zamieszkujący we wszystkich, wszystkich też zbiera w jedność duchową. Dlatego święty Paweł nas upomina: ,,Znosząc siebie nawzajem w miłości, usiłujcie zachować jedność ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani w jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich". Jeden Duch zamieszkuje w każdym z nas, a więc jeden Bóg i Ojciec wszystkich będzie w nas przez Syna. Stwarzając jedność pomiędzy tymi, którzy uczestniczą w Duchu Świętym, oraz ich jedność ze sobą. Ale i to także jest oczywisą, że przez uczestnictwo jesteśmy złączeni z Duchem Świętym. Pozostawiliśmy za sobą życie według ciała i staliśmy się posłuszni prawom Ducha. Czyż więc nie jest jasne dla wszystkich, że my, po opuszczeniu w jakiś sposób naszego życia i połączeniu się z nami Ducha Świętego, zostaliśmy przetworzeni na sposób niebiański i nasza natura została w jakiś sposób przemieniona. Nie jesteśmy więc już tylko ludźmi, lecz dziećmi Bożymi i ludźmi niebiańskimi, bo staliśmy się uczestnikami Boskiej natury.

A więc wszyscy jesteśmy jedno w Ojcu i Synu, i Duchu Świętym. Jesteśmy jedno, powtarzam, uczestnicząc w Boskiej naturze. Upodobnieni do Chrystusa w miłości i wspólnocie Jego świętego ciała i otrzymując jednego Ducha Świętego.

WNIEBOWSTAPIENIE PANSKIE

PROŚBY

Z radością wołajmy na cześć Chrystusa, który zasiada j prawicy Ojca:

Tyś Królem chwały, Jezu Chryste!

Królu chwały, Ty wyniosłeś na wyżyny niebios naszą śmiertelną naturę, aby w Tobie została uwielbiona, wybaw nas z dawnej przewrotności grzechu i przywróć nam pierwotną godność nieskalanego życia.

Ty zstąpiłeś do nas drogą miłości, daj nam tą samą drogą przyjść do Ciebie.

Ty obiecałeś, że wszystkich pociągniesz do siebie. Nie dopuść, aby ktokolwiek z nas 0dłączył się od Twojego Kościoła.

Ty przed nami wstąpiłeś do chwały Ojca, spraw, abyśmy myślą i sercem dążyli do Ciebie.

W tym życiu oczekujemy, aż przyjdziesz jako prawdziwy Bóg, aby sądzić żywych i umarłych, spraw, abyśmy kiedyś razem ze zmarłymi oglądali Ciebie w chwale, jako miłosiernego Zbawiciela.

Ojcze nasz.

Modliwa

Wszechmogący Boże, wniebowstąpienie Twojego Syna jest wywyższeniem ludzkiej natury, spraw, abyśmy pełni świętej radości składali Tobie dziękczynienie * i utwierdź naszą nadzieję, że my, członkowie Mistycznego ciała Chrystusa, połączymy się z Nim w chwale, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. 

I CZYTANIE Z Listu św. Pawła apostoła do Efejan 4, 1-24

Bracia! Zachęcam was, ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, i cierpliwością znosząc siebie nawzajeni w miłości. Usiłujcie zachować jedność ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. Każdemu zaś z nas została dana łaską według miary daru Chrystusowego. Dlatego mówi Pismo: ,,Wstąpiwszy do góry wziął do niewoli jeńców, rozdał ludziom dary. Słowo zaś ,,wstąpił - cóż oznacza, jeśli nie to, że również zstąpił do niższych części ziemi? Ten, który zstapił jest i Tym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko napełnić. I On ustanowił: jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia świętych do wykonywan posługi, celem budowania ciała Chrystusowego. Aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pelni Chrystusa. Chodzi o to, abyśmy już nie byli dziećmi, którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki, na skutek oszustwa ze strony ludzi i przebiegłości w sprowadzaniu na manowce fałszu. Natomiast żyjąc prawdziwie w miłości sprawmy, by wszystko rosło ku Temu, który jest Głową - ku Chrystusowi. Z Niego całe ciało, zespałane i utrzymywane w łączności dzięki całej więzi umacniającej każdy z członków stosownie do jego miary, przyczynia sobie wzrosłu dla budowania siebie w miłości.

II CZYTANIE

Kazanie św. Augustyna, biskupa(Kazanie o Wniebowstąpieniu Pańskim, 1-2)

W dniu dzisiejszym nasz Pan, Jezus Chrystus, wstąpił do nieba: podążajmy tam sercem razem z Nim. Posłuchajmy Apostoła, który mówi: ,,Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi". Chrystus wstąpił do nieba, ale nie odszdł od nas. Tak i my,już tam jesteśmy razem z Nim, choć jeszcze nie spełniło się w naszym ciele to, co jest nam obiecane. Chrystus już jest wyniesiony ponad niebiosa; cierpi jednak na ziemi, ilekroć my, jego członki, doznajemy utrapień. On sam daje tego dowód, gdy wola z niebios: ,,Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?", oraz: ,,Byłem głodny, a daliście, mi jeść". Czemu to i my tak nie wysilamy się tu na ziemi, aby dzięki wierze, nadziei i miłości, które łączą nas z Nim, z Nim też radować się pokojem niebios? On, który tam przebywa, jest również i z nami; a my, którzy tu jesteśmy, i tam razem z Nim jesteśmy. Chrystus jest w niebie w swoim Bóstwie, mocy i miłości: my nie możemy tam przebywać tak jak On, jednakże możemy tam być naszą miłością, ale w Nim. Nasz Pan nie opuścił niebios, gdy stamtąd przyszdł do nas: nie opuścił też i nas, kiedy znowu wstąpił do niebios. O tym, że tam przebywał, gdy był z nami tu na ziemi, On sam stwierdza tym słowami: ,,Nikt nie wstąpił do nieba oprócz Tego, który z nieba zstąpił - Syna Człowieczego, który jest w niebie". To zaś zostało powiedziane dla zaznaczenia jedności: On jest naszą Głową, a my Jego Ciałem. Tak więc nikt nie wstapił do nieba, jak tylko On, bo i my Nim jesteśmy dzięki temu, że stał się Synem Człowieczym dla nas, a my synami Bożymi przez Niego. Tak więc mówi Apostoł: ,,Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało: tak też jest i z Chrystusem". Nie jest powiedziane: ,,Tak też jest z Chrystusem", lecz: ,,Tak też jest i z Chrystusem. Chrystus więc ma wiele członków, ale jedno ciało. Chrystus zstąpił z nieba przez miłosierdzie i wstąpił tylko On sam, a my w Nim przez łaskę. I tak: tylko Chrystus zstąpił i tylko Chrystus wstąpił.. Przez to nie utożsamiamy bynajmniej Chrystusa, jako Głowy, z Jego Ciałem, lecz stwierdzamy nierozdzielną jedność Ciała z Jego Głową. 

PROŚBY

Nasz Pan, Jezus Chrystus, wywyższony nad ziemię, wszystkich pociągnął do siebie. Wzywajmy Go z radością i wołajmy:

Panie Jeż Chryste, Królu chwały, Ty raz ofiarowałeś się za ludzkie grzechy i jako zwycięzca wstąpiłeś na prawicę Ojca, doprowadź zbawionych do pełnej świętości.

Wieczny Kapłanie i Pośredniku Nowego Przymierza, Ty zawsze żyjesz, aby się wstawiać za nami, zbaw lud, który do Ciebie zanosi błaganie.

Ty po swej męce ukazałeś się żywy i przez czterdzieści dni objawiałeś się uczniom, umocnij dzisiaj naszą wiarę.

Ty w dniu dzisiejszym obiecałeś Apostołom zesłać Ducha Świętego, aby byli Twoimi świadkami aż po krańce ziemi, mocą Ducha utwierdzaj nasze świadectwo.

Ojcze nasz.

Modlitwa

Wszechmogący Boże, Wniebowstąpienie Twojego Syna jest wywyższeniem ludzkiej natury, spraw, abyśmy pełni świętej radości składali Tobie dziękczynienie, * i utwierdź naszą nadzieję, że my członkowie Mistycznego ciała Chrystusa, połączymy się z Nim w chwale, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego * Bće, przez wszystkie wieki wieków.

CZYTANIE 1 P 3, 18.22

Chrystus raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia duchem. On jest po prawicy Bożej, gdyż poszedł do nieba gdzie poddani mu zostali Aniołowie i władze, i moce.

PROŚBY

Z radością wołajmy na cześć Chrystusa, który zasiada po prawicy Ojca:

Królu chwały, Ty wyniosłeś na wyżyny niebios naszą śmiertelną naturę, aby w Tobie została uwielbiona, wybaw nas z dawnej przewrotności grzech i przywróć nam pierwotną, godność nieskalanego życia.

Ty zstąpiłeś do nas drogą miłości, daj nam tą samą drogą przyjsć do Ciebie.

Ty obiecałeś, że wszystkich pociągniesz do siebie ; nie dopuść, aby ktokolwiek z nas odłączył się od Twojego Kościoła.

Ty przed nami wstąpiłeś do chwały Ojca, spraw, abyśmy myślą i sercem dążyli do Ciebie.

W tym życiu oczekujemy, aż przyjdziesz jako prawdziwy Bóg, aby sądzić żywych i umarłych, spraw, abyśmy kiedyś razem ze zmarłymi oglądali Ciebie w chwale, jako miłosiernego Zbawiciela.

Ojcze nasz.

OKRES WIELKANOCNY

PO WNIEBOWSTĄPIENIU PAŃSKIM 

PIĄTEK

CZYTANIE

Z Pierwszego Listu św. Jana apostoła J 4, 17

Umiłowani! Popatrzcie jaką miłością obdarzył nas Ojciec; zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego. Umiłowani! Obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest. Każdy zaś, kto pokłada w Nim tę nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest Święty. Każdy kto grzeszy dopuszcza się bezprawia ,ponieważ grzech jest bezprawiem. Wiecie, że On się objawił po to, aby zgładzić grzechy; w Nim zaś nie ma grzechu.

II CZYTANIE

Kazanie św. Leona Wielkiego. Papieża

Jak w czasie świąt wielkanocnych zmartwychhwstanie Pańskie było dla nas powodem do radości, tak Jego wstąpienie do nieba jest dla nas nową przyczyną wesela. Bo przecież czcimy pamiątkę owego dnia, w którym Chrystus wyniósł naszą słabą naturę ludzką na tron Ojca, ponad wszystkie wojska niebieskie, ponad chóry anielskie i wszystkie moce niebios.. Przez taki porządek dzieł Boga, zostaliśmy utwierdzeni i zbudowani, aby jeszcze cudowniej okazała się łaska Boża, która sprawiła, że nie zaginęła nasza wiara, nie zachwiała się nadzieja i miłość nie zgasła, kiedy sprzed naszych oczu zabrano to, co słusznie budziło nasze uwielbienie.

A więc to, co było widzialne w naszym Zbawicielu zostało teraz zawarte w sakramentach. Nasza wiara ma być doskonałą i mocniejszą, dlatego pouczenie zajęło miejsce widzenia, a jego autorytet mają przyjąć odtąd serca wiernych oświecone światłem z niebios. Tej wiary spotęgowanej wniebowstąpieniem Pana i umocnionej darem Ducha świętego, nie zdołały przerazić kajdany, więzienia, wygnania, głód, ogień, wydanie na pożarcie dzikim zwierzętom, ani też żadne inne wymyślne katusze zadawane przez okrutnych prześladowców. Bronili jej po całym świecie, aż do rezlewu krwi, nie tylko mężczyżni, lecz i kobiety, młodzieńcy i delikatne dziewice. Ta wiara wypędzała złe duchy, wyzwalala z chorób, wskrzeszała umarłych. Święci Apostołowie, choć byli utwierdzeni tyloma cudami i pouczeni tyloma mowami, to jednak przelękli się na widok strasznej męki Pana i po długich wahaniach przyjęli prawdę o zmartwychwstaniu. Odnieśli jednak korysć z wniebowstąpienia Pana, ponieważ oni, przedtem tak bojaźliwi zostali napełnieni wielką radością, bo wpatrywali się oczyma duszy w Bóstwo Chrystusa zasiadającego po prawie Ojca. Już nie zatrzymywali wzroku na ludzkim ciele Jezusa, ale duchem pojęli, że Ten, który do nich zstąpił, nie opuścił swego Ojca, a wstępując do Niego i nie opuścił swoich uczniów. Teraz więc, najmilsi, Syn Człowieczy dał się poznać doskonałej i w sposób bardziej święty jako Syn Boży, gdy powrócił do chwały majestatu Ojca. I tak wtedy, w niewysłowiony sposób stał się nam bardziej bliski jako Bóg, kiedy oddalił się od nas jako człowiek.

Odtąd wiara, bardziej oświecona, zaczęła lepiej poznawać równość natury Ojca i Syna, i już nie potrzebowała dotykania w Chrystusie tego, co cielesne, przez co był niższy od Ojca. To ciało, obecnie uwielbiene, zachowuje nadal swoją naturę, ale teraz Jednorodzonego Syna Bożego, równego Ojcu, dosięga się nie cielesną ręką, lecz duchowym zrozumieniem wiary.

CZYTANIE Dz 5, 30-32

Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa, którego straciliście, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wywyższył Go na prawicę swoją jako władcę i Zbawiciela, aby dać Izraelowi nawrócenie i odpuszczenie grzechów. Dajemy temu świadectwo, my właśnie oraz Duch Święty, którego Bóg udzielił tym, którzy są Mu posłuszni.

PROŚBY

Oddajmy chwałę Chrystusowi który został namaszczony Duchem Świętym. I módlmy się do Niego: Panie, wejrzyj na wszystkich, którzy noszą imię chrześcijan, mocą Ducha Świętego zgromadź ich w jedną wspólnotę.

Ześlij swe światło wszystkim, którzy dla Twego imienia cierpią prześladowanie, aby wiedzieli, co mają mówić wobec prześladowców.

Niechaj wszyscy poznają Ciebie, prawdziwy szczep winny i staną się latoroślami przynoszącymi owoce Ducha.

Chryste, Królu całej ziemi, Ty wśród radości wstąpiłeś do nieba, rozciągnij swe panowanie na wszystkie narody.

Spraw aby ci, którzy przez chrzest stali się uczestnikami Twej śmierci i zmartwychwstania, przeszli z Tobą ze śmierci do życia.

Ojcze nasz.

SOBOTA

CZYTANIE

Z komentaeja św. Augustyna biskupa.

Kościół zna dwojakie życie głoszone mu i polecane przez Pana. Jedno jest w wierze, drugie w widzeniu; jedno jest pielgrzymowaniem, drugie wiekuistym trwaniem. Pierwsze w trudzie, drugie w spoczynku: pierwsze w drodze, drugie w ojczyżnie: pierwsze polega na działaniu drugie zaś jest nagrodą i kontemplacją. Obrazem tego pierwszego rodzaju życia jest św.Piotr, drugiego zaś św. Jan. Rzekł Pan do Piotra: Ty pójdź za mną, dźwigając za moim przykładem zło tego świata. Rzekł Pan o Janie: On niech tak pozostaje, aż przyjdę i dam mu w posiadanie wiekuiste dobra. Można to powiedzieć jeszcze jaśniej: niech doskonały czyn idzie za mną ukształtowany przykładem mojej męki, niech trwa rozpoczęta kontemplacja, dopóki nie przyjdę, aby ją udoskonalić. Naśladować Chrystusa idąc za nim aż do śmierci, to pełnia cierpliwości; trwać aż przyjdzie Chrystus to pełnia wiedzy, która pozwoli go poznać. Zło tego świata znosimy na ziemi umierających, tam zaś ujrzymy dobra Pana w krainie żyjących. Jezus powiedział o Janie: ,,Chcę aby pozostał, aż przyjdę". Nie należy tego rozumieć, jak gdyby chodziło o zwykłe pozostanie i przetrwanie, lecz chodzi o wyczekiwanie, ponieważ życie, którego Jan jest obrazem, spełni się nie teraz, lecz dopiero gdy przyjdzie Chrystus. Natomiast życie wyobrażone w Piotrze do którego Pan powiedział: ,Ty pójdź za mną", musi się urzeczywistnić w tym świecie, jeżeli chce dojść do tego, czego wyczekuje. Wszakże niech nikt nie rozdziela owych dwóch sławnych Apostołów, obaj bowiem żyli tym życiem, którego obrazem był Piotr, obaj także mieli wejsć w to życie, które wyobrażał Jan. Piotr wyobrażał naśladowanie Chrystusa, Jan trwanie w Nim. Obaj z wiarą znosili trudy życia doczesnego, obaj też wyczekiwali przyszłych dóbr wiekuistej szczęśliwości. I nie tylko oni, bo czyni to cały Kościół święty. Oblubienica Chrystusowa oczekująca wyzwolenia z czasu próby i wprowadzenia do przyzsłej szczęśliwości. Przed-stawicielami każdego z tych sposobów życia byli Piotr i Jan. Jednakże obaj na równi pielgrzymowali w wierze tu na ziemi; obaj też będą się cieszyć Bogiem widząc Go na wieki. Piotr, pierwszy z Apostołów, otrzymał klucze Królestwa niebios dla związywania i rozwiązywania grzechów ze względu na świętych należących niepodzielnie do Ciała Chrystusowego, aby nimi pokierować na wzburzonych falach tego świata. Ze względu na wszystkich świętych Jan Ewangelista spoczywał na piersi Chrystusa aby poznali głęboki pokój życia ukrytego. Bo nie tylko Piotr, ale cały Kościół odpuszcza lub zatrzymuje grzechy. I nie tylko Jan czerpał z serca Pana, głosił i szerzył te wzniosłe prawdy o Słowie, które było na początku i było w Bogu i było Bogiem: o Bóstwie Chrystusa i o Bogu jedynym; prawdy, które teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno, a które zobaczymy twarzą w twarz, gdy przyjdzie Pan, bo sam Pan sprawił że Jego Ewangelia ogarnęła cały świat. Tak jak rozlewają się wody, a każdy może czerpać i poić się, ile tylko zdoła.