INDEX

Psalm 139, 1-18.23-24

Przenikasz i znasz mnie, Panie, * Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.

Z daleka spostrzegasz moje myśli, przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę, *

i znasz wszystkie moje drogi.

Zanim słowo się znajdzie na moim języku, * Ty, Panie, już znasz je w całości.

Ty ze wszystkich stron mnie ogarniasz * i kładziesz na mnie swą rękę.

Zbyt przedziwna jest dla mnie Twoja wiedza, *

tak wzniesła, że pojąć jej nie mogę.

Gdzie ucieknę przed duchem Twoim? * Gdzie oddalę się od Twego oblicza?

Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś, * jesteś przy mnie, gdy położę się w Otchłani.

Gdybym wziął skrzydła jutrzenki, * gdybym zamieszkał na krańcach morza,

Tam również będzie mnie wiedla Twa ręka * i podtrzyma mnie Twoja prawica.

Jeśli powiem: ,,Niech więc mnie ciemnosć zasłoni *

i noc mnie otoczy jak światło",

To nawet mrok nie będzie dla Ciebie ciemny, a noc jak dzień będzie jasna, *

bo mrok jest dla Ciebie jak światło.

II

Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze * i utkałeś mnie w łonie mej matki.

Sławię Cię, żeś mnie tak cudownie stworzył; godne podziwu są Twoje dzieła *

i duszę moją znasz do głębi.

Nie byłem dla Ciebie tajemnicą, kiedy w ukryciu nabierałem kształtów, *

utkany we wnętrzu ziemi.

Oczy Twoje widziały moje czyny * i wszystkie spisane są w Twej księdze dni przeznaczone dla mnie, * nim choćby jeden z nich nastał.

Jak bezcenne są dla mnie Twoje myśli, Boże, * jak niezmierzona jest ich liczba!

Gdybym chciał je zliczyć, więcej ich niż piasku; *

gdybym doszedł do końca, nadal jestem z Tobą.

Przeniknij mnie, Boże, i poznaj moje serce, *

doświadcz mnie i poznaj moje myśli.

I zobacz, czy idę drogą nieprawą, * a prowadź mnie drogą odwieczną.