প্ৰভুৰ আঙুৰৰ বাগিচাত থকাৰ মোৰ কাৰণ

ছ'চাইটি অৱ খ্ৰীষ্টৰ ধৰ্মীয় পুৰোহিত KAZIMIERZ KUCZAJ দ্বাৰা 13, স্থান Sainte Eulalie 33000 বৰ্ডো, ফ্ৰান্স

৩ জুলাই, ২০১৪ তাৰিখে বৰ্ডোৰ আৰ্চবিশ্বপ কাৰ্ডিনেল জিন-পিয়েৰ ৰিকাৰ্ডৰ সৈতে হোৱা এক দৰ্শকত মই আমাৰ কংগ্ৰেগেচন/ছ'চাইটি অৱ খ্ৰীষ্টৰ সম্প্ৰসাৰণ হিচাপে তৃতীয় ক্ৰমৰ মিশ্ৰিত ভ্ৰাতৃত্ববোধৰ বাবে এটা প্ৰকল্প উপস্থাপন কৰিলোঁ; চেন্ট জন পল দ্বিতীয় আৰু চেন্ট ফষ্টিনাৰ আধ্যাত্মিকতা অনুসৰি, এই ভ্ৰাতৃত্ববোধৰ লক্ষ্য হ'ব, যদি কাৰ্ডিনেলে ইয়াক অনুমোদন জনায়, তেন্তে গীৰ্জাত আৰু বৰ্তমানৰ জগতখনত ঈশ্বৰৰ দয়াৰ ৰহস্যৰ কাঠামোৰ ভিতৰত প্ৰচাৰ কৰা হ'ব

যোৱা পেন্টেকোষ্টৰ পিছদিনা ডাইচেচন ভোজৰ সময়ত আৰ্চবিশ্বপে এই উপলক্ষে আগবঢ়োৱা বিশেষ চনদৰ সৈতে আৰম্ভ কৰা মিছনৰ বাবে স্প্ৰিংবৰ্ড। এই প্ৰস্তাৱৰ বাবে কাৰ্ডিনেলে যি ফ’ল’-আপ দিব, সেই বিষয়ে মই আপোনালোকক অৱগত কৰি থাকিম। আহক আমি প্ৰাৰ্থনা কৰোঁ যাতে ইয়াৰ হিচাপ লোৱা হয়। পিতৃ কেচিমিৰ কুচজাজ SChr

মোৰ আধ্যাত্মিক যাত্ৰা - বাপ্তিস্ম

২০১৪ চনৰ ১২ জুলাইৰ এই মুহূৰ্তৰ পৰাই ৩:৩০ বজাৰ পৰা মই ৩ জুলাইত ‘বৰ্ডোৰ আৰ্চবিশ্বপ’ কাৰ্ডিনেল জিন-পিয়েৰ ৰিকাৰ্ডৰ সৈতে মোৰ সাক্ষাৎকাৰৰ সময়ত আৰম্ভ হোৱা দয়ালু খ্ৰীষ্টৰ সমাজৰ বাবে আধ্যাত্মিক নিয়ম লিখিবলৈ আৰম্ভ কৰিছো। সেইদিনা মই তেওঁক পবিত্ৰ ত্ৰিত্বৰ আইকন বা ঈশ্বৰীয় দয়াৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ ওপৰত স্মৃতি পত্ৰ উপহাৰ দিলোঁ। আমি ইয়ালৈ কেনেকৈ আহিলোঁ? আৰু এই সকলোবোৰ কেতিয়াৰ পৰা আৰম্ভ হৈছিল? এইটোৱেই মোৰ আধ্যাত্মিক জীৱনৰ পঞ্চাশ বছৰৰ সময়ছোৱা যিটো মোৰ বাপ্তিস্মৰ দিনটোৰ পৰা আৰম্ভ হৈছিল ১৯৫২ চনৰ জানুৱাৰী মাহত। হয়, মই প্ৰথমে ঈশ্বৰক ধন্যবাদ দিওঁ: পবিত্ৰ ত্ৰিত্ব: পিতৃ আৰু পুত্ৰ আৰু পবিত্ৰ আত্মা, মোৰ প্ৰিয় পিতৃ-মাতৃ জেনিনা আৰু এণ্টনিৰ স্বাভাৱিক অংশগ্ৰহণেৰে মোক সৃষ্টি কৰাৰ বাবে, মোৰ সৃষ্টিকৰ্তা আৰু মোৰ প্ৰভু ঈশ্বৰে সকলোৰে বাবে স্থাপন কৰা নিয়ম অনুসৰি প্ৰায় ন মাহ আগতেও। ১৯৪৯ চনত জেনিনা হেবডা আৰু এণ্টনি কুচজাজৰ বিবাহ হৈছিল আৰু তেওঁলোকৰ মুঠ আঠটা সন্তান আছিল। ১৯৫০ চনত তেওঁলোকৰ প্ৰথম সন্তান আৰু পুত্ৰ যি মোৰ ভাই ইগনেচিৰ দুবছৰ পিছত ১৯৫২ চনৰ ৩ জানুৱাৰীত মই পৃথিৱীলৈ আহিছিলো। আন ভাই-ভনীসকলৰ প্ৰথম নাম ইজনৰ পিছত সিজনকৈ পৃথিৱীলৈ অহা অনুসৰি তলত দিয়া ধৰণৰ: ষ্টেনিছলাৱা, জজেফ, মেৰিয়ান, টেৰেছা, মাৰিয়া আই আন্দ্ৰেজ। শাহুৱেক জান হেবদা আৰু কাটাৰ্জিনা গডনে আগবঢ়োৱা ভঁৰালৰ কাঠৰ পৰা আমাৰ দেউতা নিজে নিৰ্মাণ কৰা ঘৰত আমাক ডাঙৰ-দীঘল কৰিলে, তেখেতে পোলেণ্ডৰ সিপাৰে থকা বাল্টিক সাগৰৰ পৰা প্ৰায় ১৩০০ মিটাৰ ওপৰত থকা প্ৰেহাইবা বা প্ৰজেহিবা নামৰ পাহাৰটোৰ ওচৰলৈ লৈ যোৱা সৰু নদী জাৱৰজিংকাৰ সিপাৰে বাস কৰিছিল যিয়ে আজিলৈকে ইয়াৰ পানী কঢ়িয়াই লৈ ফুৰে। ইয়াত মোৰ গৰ্ভধাৰণ আৰু মোৰ জন্মৰ গাঁওখন যিয়ে গেবন নাম বহন কৰে আৰু প্ৰাচকা নামৰ গাঁওখন বা ঠাইখন ডাঙৰ অৰণ্যৰ প্ৰৱেশদ্বাৰত অৱস্থিত যিয়ে পাহাৰ আৰু বনাঞ্চলৰ মাজেৰে আমাক শ্লোভাকিয়াৰ সীমান্তলৈ লৈ যায় আমাৰ দক্ষিণ-পূব প্ৰতিবেশীসকলৰ সৈতে। ১৯৭৮ চনত মোৰ পুৰোহিতৰ পদত অধিষ্ঠিত হোৱাৰ ঠিক আগতে নীলা ৰং কৰা আমাৰ কাঠৰ ঘৰটোৰ কাষেৰে প্ৰায় ৪ কিলোমিটাৰ তললৈ পাৰ হৈ যায়। এই পথটোৱে আমাক চুবুৰীয়া গাঁও স্ক্ৰুডজিনালৈ লৈ যায় ইয়াত মোৰ গৰ্ভধাৰণ আৰু মোৰ জন্মৰ গাঁওখন যিয়ে গেবন নাম বহন কৰে আৰু প্ৰাচকা নামৰ গাঁওখন বা ঠাইখন ডাঙৰ অৰণ্যৰ প্ৰৱেশদ্বাৰত অৱস্থিত যিয়ে পাহাৰ আৰু বনাঞ্চলৰ মাজেৰে আমাক শ্লোভাকিয়াৰ সীমান্তলৈ লৈ যায় আমাৰ দক্ষিণ-পূব প্ৰতিবেশীসকলৰ সৈতে। ১৯৭৮ চনত মোৰ পুৰোহিতৰ পদত অধিষ্ঠিত হোৱাৰ ঠিক আগতে নীলা ৰং কৰা আমাৰ কাঠৰ ঘৰটোৰ কাষেৰে প্ৰায় ৪ কিলোমিটাৰ তললৈ পাৰ হৈ যায়। এই পথটোৱে আমাক চুবুৰীয়া গাঁও স্ক্ৰুডজিনালৈ লৈ যায় ইয়াত মোৰ গৰ্ভধাৰণ আৰু মোৰ জন্মৰ গাঁওখন যিয়ে গেবন নাম বহন কৰে আৰু প্ৰাচকা নামৰ গাঁওখন বা ঠাইখন ডাঙৰ অৰণ্যৰ প্ৰৱেশদ্বাৰত অৱস্থিত যিয়ে পাহাৰ আৰু বনাঞ্চলৰ মাজেৰে আমাক শ্লোভাকিয়াৰ সীমান্তলৈ লৈ যায় আমাৰ দক্ষিণ-পূব প্ৰতিবেশীসকলৰ সৈতে। ১৯৭৮ চনত মোৰ পুৰোহিতৰ পদত অধিষ্ঠিত হোৱাৰ ঠিক আগতে নীলা ৰং কৰা আমাৰ কাঠৰ ঘৰটোৰ কাষেৰে প্ৰায় ৪ কিলোমিটাৰ তললৈ পাৰ হৈ যায়। এই পথটোৱে আমাক চুবুৰীয়া গাঁও স্ক্ৰুডজিনালৈ লৈ যায়

আমাৰ ঘৰৰ পৰা ১ কিলোমিটাৰ আৰু ১ কিলোমিটাৰ দূৰত আমি চেপেল অৱ চেণ্ট ফ্ৰান্সিছ অৱ আচিচিৰ ওচৰত আছো যিটো কেইবছৰমান আগতে মোৰ প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ ঠাইত নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল য'ত আমাৰ সঞ্চালক ৱলাডিছলাভ অপলস্কিয়ে তেওঁৰ পৰিয়ালৰ সৈতে ভাড়াতীয়া হিচাপে বাস কৰিছিল। পোলেণ্ডৰ সহস্ৰাব্দ উদযাপনৰ বাবে যোৱা শতিকাৰ ষাঠিৰ দশকত এখন নতুন বিদ্যালয় নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল আৰু গ'লকোভিচত নতুন পেৰিছ গীৰ্জা নিৰ্মাণ কৰাৰ আগতে বিল্ডিং পুৰোহিত কাজিমিৰজ ক'চিকে পেৰিচিয়ানসকলৰ সৈতে মিলি পেৰিছ গীৰ্জাৰ পৰা প্ৰায় ৫ কিলোমিটাৰ দূৰত্বত এই চেপেলটো উত্থাপন কৰিছিল আৰু নামেৰে পডুয়াৰ চেন্ট এন্থনীৰ পৃষ্ঠপোষকতা। ৰাস্তা আৰু Jaworzynka নদী দুয়োটাই আমাক আমাৰ Gołkowice প্যাৰিছৰ এই মূল গাঁওলৈ লৈ যায়: তাৰ পিছত শ্বাৱনিকাই আন এটা পথ লগ পায় যিটো ইয়াৰ কেন্দ্ৰীয় অংশৰ ভিলেজ গাবোনৰ পৰা আহে য'ত মোৰ পুৰোহিতৰ অৰ্ডিনেচনৰ পিছত এটা নতুন পেৰিছ সৃষ্টি কৰা হৈছিল আৰু এটা নতুনকৈ নিৰ্মাণ কৰা গীৰ্জা উৎসৰ্গা কৰা হৈছিল 'মোৰ জন্মস্থান অৱস্থিত গাঁৱৰ গাবোনৰ অংশটো, প্ৰাচকা গাঁওখন, পুৰণি পেৰিছ গ'লকোভিচৰ সৈতে সংযুক্ত হৈ থাকিল য'ত আমি ৰাস্তা আৰু নদীৰ সৈতে অৱস্থিত। জাৱ’ৰজিংকাই নিজৰ পানী ডুনাজেক নদীত পেলাবলৈ বিচাৰে আৰু সক্ষম হয়, তাৰ পথটো চুটি কৰি আৰু শেষত সেই ঘৰটোৰ কাষৰ আমাৰ পথটো পাৰ হৈ যায়, য’ৰ পৰা মই গম্ভীৰভাৱে প্ৰথম ফলৰ মিছৰ দিনটোত মোৰ খুলশালীয়েক মাৰিয়াৰ কন্যাৰ ঘৰত শোভাযাত্ৰা কৰি ওলাই আহিছিলো মোৰ গডফাদাৰ লিঅ’ন কুচজাজ, মোৰ দেউতাৰ সৰু ভাইটি। ইলেক্ট্ৰিচিয়ান ব্যৱসায়ৰ পৰা মস্কেনিকা গাঁৱৰ পৰা অহা তেওঁৰ স্বামী ষ্টেনিছলাছে এইদৰে আন ইমানবোৰ মানুহৰ সৈতে আমাৰ বহল পৰিয়ালটোৰ লগত পৰিচয় কৰাই দিলে কিয়নো, বৃহৎ পৰিয়ালৰ পৰা আহি মোৰ দেউতাৰ ভাই-ভনীসকলে - আৰু তেওঁলোকৰ প্ৰায় দহজন আছিল - স্থায়ী হৈ পৰিল বৃহৎ পৰিয়ালৰ পৰম্পৰা। এই মুহূৰ্তত দেউতাৰ এগৰাকী ভনীয়েকহে জীয়াই আছে; তেখেতৰ নাম হেলেনা আৰু তেখেতে স্ক্ৰুজিনাৰ কাষৰ ভিলেজ মচচেনিকাত থাকে, এই ঠাইখনৰ নাম ডিজিয়ালি স্ক্ৰুজিনস্কি। মোৰ মা জেনিনাৰ ফালৰ পৰা মোৰ মাতৃৰ ফালৰ পৰা দাদাৰ প্ৰথম পত্নীৰ পৰা জন্ম হোৱা তাইৰ আঢ়ৈ বছৰীয়া ভাতৃ ফ্ৰান্সিচেকে তেওঁৰ মৃত্যুৰ আগলৈকে ভিলেজ গাবোনৰ সেই অংশত বাস কৰিছিল যিটোৱে বাচনাটে নামটো বহন কৰিছিল য'ত ভৰিৰ পৰা তাৰ পৃষ্ঠলৈ যোৱা পথটোৰ পৰা অলপ দূৰৈত আছিল প্ৰেহাইবাৰ পৰা গ'লকোভিচেলৈ। মোৰ মাৰ আঢ়ৈ বছৰীয়া ভায়েক ফ্ৰান্সোৱাৰ বাহিৰেও এজন সম্পূৰ্ণ ভাইটি আছিল; তেখেতৰ নাম আছিল জান আৰু এবাৰ বিয়া কৰাই তেওঁ পৰিয়ালৰ সৈতে পিটকোৱাত মোৰ জন্মস্থান অঞ্চলৰ মূল চহৰ ন'ভি ছাচ্চ চহৰৰ পিছফালে বাস কৰিছিল, যিখন কিছুদিনৰ বাবে আনকি ভ'ইভ'ডেশ্বিপ চহৰ আছিল যদিও পোলেণ্ডৰ মানচিত্ৰ পুনৰ্গঠনৰ পিছত যথেষ্ট সোনকালে পোলেণ্ডৰ এই অঞ্চলৰ ঐতিহাসিকভাৱে মূল চহৰ হিচাপে ক্ৰাকো (ক্ৰাকোভ) চহৰখনক মালোপলস্কা নামেৰে নামাকৰণ কৰা হয় যাৰ অৰ্থ হৈছে: লিটিল পোলেণ্ড, যি ১৭৯৫ চনৰ পৰা ১৯১৮ চনৰ ভিতৰত পোলেণ্ডৰ ৰাজনৈতিক অস্তিত্বহীনতাৰ ১২৩ বছৰৰ সময়ছোৱাত অষ্ট্ৰ'ৰ শাসনৰ অধীনত আছিল -হাংগেৰী সাম্ৰাজ্য যিয়ে প্ৰুছিয়া আৰু ৰাছিয়াৰ সৈতে মধ্য ইউৰোপৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ দেশখন ভাগ কৰিছিল, মোৰ জন্মভূমি। এই ধুনীয়া দেশখনত আৰু এই অঞ্চলত মোৰ জন্ম হৈছিল, আনহাতে নতুন মহাবিশ্বযুদ্ধ আৰু ১৯৪৫ চনত মিত্ৰশক্তিৰ বিজয়ৰ পিছত ইয়াক পুনৰ বিচাৰি পোৱা গৈছিল - প্ৰথম মহাবিশ্বযুদ্ধৰ পিছত ১৯১৮ চনত পুনৰ স্বাধীনতা লাভ কৰাৰ পিছতো - পুনৰ অত্যাচাৰৰ বলি হোৱা ষ্টেলিনবাদী ৰাজনৈতিক ব্যৱস্থাৰ যোৰ আমদানি কৰা হয় আৰু ৰঙা সেনাবাহিনীয়ে পোলেণ্ডৰ মাজেৰে বাৰ্লিনলৈ যোৱাৰ লগে লগে আমদানি কৰা হয় য'ত ছোভিয়েটৰ সৈতে সহযোগিতা কৰা পোলেণ্ডৰ সেনাৰ বিভাগক ৰাছিয়ান-ছোভিয়েট মানদণ্ডৰ কাষত বগা-ৰঙা পোলেণ্ডৰ পতাকা প্ৰদৰ্শন কৰিবলৈ অনুমতি দিয়া হয়। ষ্টেলিন মোৰ জন্মৰ সময়ত জীয়াই আছিল আৰু কেইদিনমানৰ পিছত ১৯৫২ চনৰ জানুৱাৰী মাহত বাপ্তিস্ম লৈছিল: এবছৰৰ পিছত তেওঁৰ মৃত্যু হৈছিল আৰু - মোক কোৱাৰ দৰে - তাত জাতীয় শোকৰ বাবে দিয়া আদেশ আছিল; আমি কান্দিব লগা হৈছিল যদিও আমি আনন্দিত হৈছিলো। কিন্তু আমদানিকৃত আৰু জাপি দিয়া শাসন ব্যৱস্থাই বহু পিছলৈকে স্বাধীনতা, স্বাধীনতা আৰু গণতন্ত্ৰৰ ঠাই নিদিলে যেতিয়া মই ইতিমধ্যে ১৯৮৯ চনৰ জুন মাহত ফ্ৰান্সত সাত বছৰ ধৰি আছিলো আৰু আমি তাত কেইসপ্তাহমান এই অনুষ্ঠানৰ ২৫ বছৰীয়া জয়ন্তী উদযাপন কৰিলোঁ: প্ৰথম জেনেৰেল জাৰুজেলস্কিৰ কমাণ্ডত শেষবাৰৰ বাবে অত্যাচাৰৰ অৱস্থাৰ পিছত আধা মুক্ত নিৰ্বাচন যিয়ে এই বৰ্ষপূৰ্তি বছৰ ২০১৪ চনতো মৃত্যুবৰণ কৰে য'ত আমি আছো। সেয়েহে মই অত্যাচাৰী ৰাজনৈতিক শাসনৰ অধীনত জন্ম লৈছিলো কিন্তু তাৰ ঠিক পিছতেই মই বাপ্তিস্ম লৈছিলো আৰু মই মোৰ আত্মা আৰু বিবেকৰ সকলো বাধাৰ পৰা মুক্ত ঈশ্বৰৰ সন্তান হৈ পৰিছিলো: আৰু মই এই বিষয়ে যথেষ্ট সোনকালে সচেতন হৈছিলো মোৰ পিতৃ-মাতৃৰ কৃপাত; গডফাদাৰ মোৰ বাবে একে সময়তে আছিল ককা, মোৰ দেউতা লিঅ'নৰ ভাতৃ, যাৰ নাম মই ইতিমধ্যে উল্লেখ কৰিছো, আৰু মই তেওঁৰ ওচৰলৈ অলপ পিছত আহিম কাৰণ ১৯৩৯-১৯৪৫ চনৰ যুদ্ধই মোৰ দেউতা আৰু তেওঁৰ মাজত এক বিশেষ খেলৰ সৃষ্টি কৰিছিল। 1913-1917 চনত কাঠেৰে নিৰ্মিত টাৰ্ন'ৰ ডাইচৰ গ'লকোভিচৰ পেৰিছ গীৰ্জাত মোৰ বাপ্তিস্মৰ কথা কওঁ, যাৰ ফলত অঞ্চলটোৰ এই অংশটো প'ডেগ্ৰ'ড্জিৰ পেৰিছৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হোৱাৰ ফলত, যিখন গাঁওখন ডুনাজেক নদীৰ অন্য ঠাইত অৱস্থিত ; ক্ৰ'চিনকোৰ ফালে যোৱা পথটো লৈ আমি এই নদীখন এখন দলঙেৰে পাৰ হৈ যাওঁ আৰু তাৰ পিছত আমি Szczawnica আৰু এই চহৰখনৰ মাজৰ এটা কাউন্টি ৰোডৰ দ্বাৰা Nowy Sącz ৰ ফালে সোঁফালে যাওঁ। এই ৰাস্তাটোত আমি কেইটামান ছয়/সাত কিলোমিটাৰ যোৱাৰ পিছত পডেগ্ৰ'ডিত উপস্থিত হওঁ য'ত মোৰ প্ৰভিন্সিয়েল ফাদাৰ জিন চিয়াগলোৰ জন্ম আৰু ডাঙৰ-দীঘল হৈছিল, ছুটীৰ পৰা উভতি আহোঁতে এদিন মোৰ গাড়ীত ফ্ৰান্সলৈ অনাৰ গৌৰৱ পাইছিলোঁ আৰু প'ডেগ্ৰ'ড্জিৰ প্ৰস্থান তেওঁৰ নিজৰ পিতৃ-মাতৃৰ চকুলোৰ তলত হৈছিল যিয়ে তেওঁলোকৰ পুত্ৰক মিছনলৈ যোৱা দেখিছিল যিটো ছ'চাইটি অৱ ক্ৰাইষ্টে তেওঁক প্ৰদান কৰিছিল আমি দুয়োজন সদস্য, যিটো নামটোৰ দ্বাৰা অনুমান কৰিব পাৰি: মোৰ প্ৰভিন্সিয়েল। মোৰ বাপ্তিস্মলৈ উভতি যাওঁ য'ত সকলো আৰম্ভ হৈছিল আৰু এই আধ্যাত্মিক নিয়মে তাতেই ইয়াৰ উৎস বিচাৰি পায়। মোৰ গডমাদাৰ আছিল ফ্ৰান্সিস্কা শ্বিপ্টা, যাৰ প্ৰপৌত্ৰও এতিয়া মোৰ দৰে একেখন চহৰৰ পৰা কেইবাবছৰ ধৰি টাৰ্ন’ ডাইচৰ পুৰোহিত: গডমাদাৰ আছিল জাৱ’ৰজিনকা নদীৰ ঠিক সিপাৰৰ আমাৰ পৰিয়ালৰ প্ৰতিবেশী যাৰ পানীয়ে দিছিল আমাৰ বাপ্তিস্মৰ দিনৰ পৰা পবিত্ৰ আত্মাই আত্মাক জীৱন দিলে। মোৰ পিতৃ-মাতৃক ধন্যবাদ, গডফাদাৰ আৰু গডমাদাৰে মোৰ বাবে এই পৃথিৱীত মোৰ অস্তিত্বৰ আৰম্ভণিতে ঈশ্বৰৰ গীৰ্জাৰ পৰা বিচাৰিব যিটো সময়ৰ লগে লগে পাৰ হৈ যায় যিটোও পাৰ হৈ যায়। অমৰত্ব আৰু অনন্ত জীৱনৰ প্ৰতিজ্ঞা আৰু মোৰ শৰীৰৰ পুনৰুত্থানেও মোক ভয়ংকৰ আৰু গভীৰভাৱে আনন্দিত কৰে। যেতিয়া মই বাৰ বছৰ বয়সত জেৰুজালেমৰ মন্দিৰত খ্ৰীষ্ট যীচুৰ প্ৰতিমূৰ্তিত হ’ম, তেতিয়া মই এই গভীৰ অনুভৱত আৱদ্ধ হ’ম যে আটাইবোৰৰ আগত আৰু পিছত যিটো গুৰুত্বপূৰ্ণ সেয়া হ’ল পবিত্ৰ ত্ৰিত্বৰ ওপৰত বিশ্বাস যাৰ নামত আমি বাপ্তিস্ম লৈছো আৰু কি হ’বলৈ আমি: ঈশ্বৰৰ সন্তান আৰু কেথলিক খ্ৰীষ্টান। সেইটো আচৰিত কথা! ২০১৪ চনৰ ১২ জুলাইৰ পুৱা ৭ বজা।মই মোৰ কাহিনীৰ মাজত বাধা দি শনিবাৰে দিনটোৰ বাবে উঠো। অমৰত্ব আৰু অনন্ত জীৱনৰ প্ৰতিজ্ঞা আৰু মোৰ শৰীৰৰ পুনৰুত্থানেও মোক ভয়ংকৰ আৰু গভীৰভাৱে আনন্দিত কৰে। যেতিয়া মই বাৰ বছৰ বয়সত জেৰুজালেমৰ মন্দিৰত খ্ৰীষ্ট যীচুৰ প্ৰতিমূৰ্তিত হ’ম, তেতিয়া মই এই গভীৰ অনুভৱত আৱদ্ধ হ’ম যে আটাইবোৰৰ আগত আৰু পিছত যিটো গুৰুত্বপূৰ্ণ সেয়া হ’ল পবিত্ৰ ত্ৰিত্বৰ ওপৰত বিশ্বাস যাৰ নামত আমি বাপ্তিস্ম লৈছো আৰু কি হ’বলৈ আমি: ঈশ্বৰৰ সন্তান আৰু কেথলিক খ্ৰীষ্টান। সেইটো আচৰিত কথা! ২০১৪ চনৰ ১২ জুলাইৰ পুৱা ৭ বজা।মই মোৰ কাহিনীৰ মাজত বাধা দি শনিবাৰে দিনটোৰ বাবে উঠো। অমৰত্ব আৰু অনন্ত জীৱনৰ প্ৰতিজ্ঞা আৰু মোৰ শৰীৰৰ পুনৰুত্থানেও মোক ভয়ংকৰ আৰু গভীৰভাৱে আনন্দিত কৰে। যেতিয়া মই বাৰ বছৰ বয়সত জেৰুজালেমৰ মন্দিৰত খ্ৰীষ্ট যীচুৰ প্ৰতিমূৰ্তিত হ’ম, তেতিয়া মই এই গভীৰ অনুভৱত আৱদ্ধ হ’ম যে আটাইবোৰৰ আগত আৰু পিছত যিটো গুৰুত্বপূৰ্ণ সেয়া হ’ল পবিত্ৰ ত্ৰিত্বৰ ওপৰত বিশ্বাস যাৰ নামত আমি বাপ্তিস্ম লৈছো আৰু কি হ’বলৈ আমি: ঈশ্বৰৰ সন্তান আৰু কেথলিক খ্ৰীষ্টান। সেইটো আচৰিত কথা! ২০১৪ চনৰ ১২ জুলাইৰ পুৱা ৭ বজা।মই মোৰ কাহিনীৰ মাজত বাধা দি শনিবাৰে দিনটোৰ বাবে উঠো। মই এই গভীৰ অনুভৱত আবদ্ধ হৈ পৰিম যে আটাইবোৰৰ আগত আৰু পিছত যিটো গুৰুত্বপূৰ্ণ সেয়া হ’ল আমি যিজন হ’বলৈ আৰু আমি যি হ’বলৈ বাপ্তিস্ম লৈছো, তেওঁৰ নামত পবিত্ৰ ত্ৰিত্বত বিশ্বাস কৰা: ঈশ্বৰৰ সন্তান আৰু কেথলিক খ্ৰীষ্টান। সেইটো আচৰিত কথা! ২০১৪ চনৰ ১২ জুলাইৰ পুৱা ৭ বজা।মই মোৰ কাহিনীৰ মাজত বাধা দি শনিবাৰে দিনটোৰ বাবে উঠো। মই এই গভীৰ অনুভৱত আবদ্ধ হৈ পৰিম যে আটাইবোৰৰ আগত আৰু পিছত যিটো গুৰুত্বপূৰ্ণ সেয়া হ’ল আমি যিজন হ’বলৈ আৰু আমি যি হ’বলৈ বাপ্তিস্ম লৈছো, তেওঁৰ নামত পবিত্ৰ ত্ৰিত্বত বিশ্বাস কৰা: ঈশ্বৰৰ সন্তান আৰু কেথলিক খ্ৰীষ্টান। সেইটো আচৰিত কথা! ২০১৪ চনৰ ১২ জুলাইৰ পুৱা ৭ বজা।মই মোৰ কাহিনীৰ মাজত বাধা দি শনিবাৰে দিনটোৰ বাবে উঠো।

মোৰ মা-দেউতা

মোক এই পিতৃ-মাতৃক দিয়াৰ বাবে প্ৰভু ঈশ্বৰক ধন্যবাদ জনাইছো: জেনিনা হেবডা আৰু এণ্টনি কুচজাজ। প্ৰায় পাঁচশ মিটাৰ দূৰত্বত একেখন গাঁৱৰ আৰু ওচৰ-চুবুৰীয়াৰ। মোৰ মা মোৰ বিধৱা দাদাৰ দ্বিতীয় বিবাহৰ সৰু ছোৱালী আছিল যিয়ে কাটাৰ্জিনা গডনক বিয়া কৰাইছিল আৰু সৰু কাঠৰ ডালৰ পৰা ঝাড়ু বনাই একে সামগ্ৰীৰে ঝুৰি বনাই চাৰিওফালৰ হাবিত বিচাৰি বিচাৰি বিচাৰিছিল আৰু ষ্টাৰী চেচ বজাৰত বিক্ৰী কৰিছিল বা আন ঠাইত। তেওঁলোকে এটা সৰু পুৰণি অট্টালিকাত বাস কৰিছিল যিটো মোৰ দাদাৰ মৃত্যুৰ পিছত ভাঙি পেলোৱা হৈছিল; ইতিমধ্যে ভঁৰালটো মোৰ দেউতাই পৰিয়ালৰ ঘৰটো নিৰ্মাণৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিছিল আৰু মোৰ মাতৃৰ ফালৰ পৰা ককা-আইতাহঁতৰ বিনিৰ্মিত ঘৰটোৰ উপাদানবোৰ এতিয়া গৰু, গাহৰিৰ বাবে এটা গোহালি নিৰ্মাণৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। শহাপহু আৰু কুকুৰা আৰু কাষতে এটা সৰু ভঁৰাল আৰু নতুন ডাঙৰ ভঁৰাল ডাঙৰ কৰা হৈছিল, এতিয়াও মোৰ দেউতাৰ কামত, তেওঁৰ ভাইটি লিঅ’ন, মোৰ গডফাদাৰ আৰু জানৰ সহায়ত, যিসকলে এবাৰ মোৰ পৈতৃক ককা-আইতাৰ পৰিয়ালৰ ঘৰত থাকিবলৈ বাকী আছিল জেনিনাৰ লগত বিয়া হৈছিল আৰু যিয়ে মোৰ দেউতাৰ দৰে হাতৰ কাঠমিস্ত্ৰীৰ কাম কৰিছিল; মোৰ দেউতাও এজন কাঠমিস্ত্ৰী আৰু ৰাজমিস্ত্ৰী আছিল আৰু তেওঁৰ সামৰ্থ্য আৰু প্ৰতিভাক স্বীকৃতি দিয়া আন শ্ৰমিকসকলৰ সৈতে, উদাহৰণস্বৰূপে, চিমনি আৰু ভঁৰাল নিৰ্মাণ কৰি চাৰিওফালৰ জনসাধাৰণক সেৱা আগবঢ়াইছিল। ভাস্কৰ্য শিল্পী আৰু সংগীতজ্ঞও আছিল। মোৰ পুৰোহিতৰ দহ বছৰৰ বাবে তেওঁ মোক আগবঢ়োৱা যীচুৰ পবিত্ৰ হৃদয় আৰু ধন্য কুমাৰী মেৰীৰ নিৰ্মল হৃদয়ৰ কাঠৰ খোদিত ছবিবোৰ ইয়াৰ স্পষ্ট প্ৰমাণ। তেওঁ একৰ্ডিয়ন বজাইছিল, ভায়লিন, আৰু অৰ্গেন; এই শেষৰ বাদ্যযন্ত্ৰটোৱেও মোক মোহিত কৰে; এই প্ৰতিভা মই তেওঁৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰী সূত্ৰে পাইছিলোঁ। মোৰ দেউতা! দেউতা আৰু গডফাদাৰৰ মাজৰ কাহিনীটোলৈ উভতি যাম বুলি প্ৰতিশ্ৰুতি দিলোঁ। ১৯৩৯ চনত দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধ আৰম্ভ হোৱাৰ সময়ত দুয়োজনেই সৰু আছিল। মোৰ দেউতাৰ বয়স এতিয়াও ১৮ বছৰ হোৱা নাছিল যদিও মোৰ হ’বলগীয়া গডফাদাৰৰ বয়স আছিল। আৰু তেওঁক বাধ্যতামূলক কামৰ বাবে জাৰ্মানীলৈ যাবলৈ মাতি অনা হৈছিল আৰু জান, দেউতাৰ দ্বিতীয় ভাতৃও। তেওঁ পোলেণ্ড এৰি যাব বিচৰা নাছিল যে আমি এটা কৌশল ৰচনা কৰিলোঁ: এণ্টনি, মোৰ ভৱিষ্যত দেউতা, বয়স নোহোৱা হোৱাৰ বাবে, লিঅ’নৰ ঠাইত দেখা দিব। আৰু ই কাম কৰিলে: এই যুদ্ধৰ সমগ্ৰ সময়ছোৱাত কাম কৰিবলৈ তেওঁ গ্ৰেটজৰ ওচৰৰ ফাৰ্মখনলৈ অষ্ট্ৰিয়ালৈ গৈছিল; আমি প্ৰায়ে তেওঁৰ শৈশৱ আৰু সৰু বয়সত আমাৰ দেউতাৰ এই স্বেচ্ছামূলক কিন্তু বিনা বেতনে প্ৰব্ৰজনৰ কাহিনী শুনিছিলো। বছৰ বছৰ পিছত যেতিয়া এই বিনা বেতনে কামৰ বাবে জাৰ্মানসকলৰ পৰা ক্ষতিপূৰণ দাবী কৰাৰ দাবী কিছু পৰিমাণে সফল হৈছিল তেতিয়া সমস্যাটো আছিল যে এণ্টনি নহয়, লিঅ’নকহে আপাত দৃষ্টিত নিৰ্বাসিত কৰা হৈছিল। সাক্ষী বিচৰাটো প্ৰয়োজনীয় আছিল; কিন্তু আমি পাহৰি নাযাওঁ যে ই এতিয়াও মুক্ত আৰু স্বাধীন পোলেণ্ড নাছিল বৰঞ্চ ছোভিয়েট কমিউনিষ্ট যোৰৰ অধীনত আছিল। স্বাধীনতা আছিল কেৱল ঘৰত আৰু গীৰ্জাত। মোৰ পিতৃ-মাতৃ আৰু গডফাদাৰ আৰু গডমাদাৰৰ অনুৰোধ পূৰণ কৰাৰ বাবে আৰু মোক ইয়াৰ মাতৃত্বৰ বুকুত আদৰণি জনোৱাৰ বাবে মই এই চাৰ্চ অৱ ক্ৰাইষ্টক ধন্যবাদ জনাইছো। মোৰ পিতৃ-মাতৃসকলৰো সঁহাৰি আছিল যিয়ে গীৰ্জাত বিয়াৰ দিনা এই প্ৰশ্নৰ উত্তৰত হয় বুলি দিছিল: আপোনাৰ সংঘৰ পৰা জন্ম হ’ব পৰা সন্তানসকলক আপুনি ঈশ্বৰৰ পৰা উপহাৰ হিচাপে আদৰি ল’ব বিচাৰেনে আৰু তেওঁলোকক খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ শিক্ষা দিব বিচাৰেনে? প্ৰব্ৰজনৰ পৰা উভতি অহাৰ পিছত এণ্টনীয়ে বিয়া হ’বলৈ চেষ্টা কৰিলে আৰু অলপ দূৰত তেওঁক আঠটা সন্তান দিব পৰাজনক বিচাৰি পালে। তেওঁলোকৰ মাজৰে এজন হোৱাৰ গৌৰৱ আৰু আনন্দ মোৰ আছে।মোৰ মৰমৰ মা, আপুনি কিমান কষ্ট কৰি আমাৰ আঠটাকে জন্ম দিলে; আৰু আমাক পঢ়াবলৈ যিহেতু আমাৰ দেউতাইও দিনে-ৰাতি বহুত কাম কৰিছিল। আপুনি চিলাই কৰিব জানিছিল গতিকে কাপোৰবোৰ আপোনাৰ হাত আৰু চিংগাৰ পেডেল মেচিনৰ মাজেৰে গৈছিল আৰু তাৰ পিছত আপুনি কাপোৰবোৰ আমাৰ বাবে বনাইছিল কাৰণ ৰেডিমেড কিনিবলৈ পইচা নাছিল। আৰু তাৰ পিছত আমি এই সমগ্ৰ পৃথিৱীখনক খুৱাব লাগিছিল যিখন বাঢ়ি আহিছিল আৰু য'ত আমাৰ প্ৰত্যেকৰে বয়স আৰু কৃপা আৰু প্ৰজ্ঞাৰ ক্ষেত্ৰতো বাঢ়ি আহিছিল, নাচৰতীয়া যীচুৰ পবিত্ৰ পৰিয়ালৰ বিষয়ে কোৱাৰ দৰে। আমি তেওঁৰ দৰে সন্ত নাছিলোঁ কিন্তু তেওঁৰ গীৰ্জাৰ বাবেই তেওঁ আমাক দিলে আৰু চেক্ৰেমেণ্টত এই পবিত্ৰতা ঘূৰাই দিলে। সেই কথালৈ পিছত আহিম। প্ৰথমতে আপোনালোকক বহুত শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনাইছো মোৰ প্ৰিয় পিতৃ-মাতৃসকল: হয়, বস্তুগত দৰিদ্ৰতা আছিল, সঁচা কেতিয়াবা খাদ্যৰ অভাৱো আছিল আৰু ভোক আমাৰ শৰীৰৰ কাষ চাপিছিল, কিন্তু মোৰ আত্মাই নিজৰ বাপ্তিস্মটো ভালদৰে জীয়াই আছিল আৰু তাৰ পিছত তেওঁৰ প্ৰথমটো স্বীকাৰোক্তি আৰু তেওঁৰ প্ৰথম ভোজন। আমাৰ ঘৰৰ দেৱালত ওলমি থকা ডাঙৰ ডাঙৰ ছবিবোৰে আমাক দুটা আচৰিত হৃদয়ৰ এই প্ৰেমৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিবলৈ অনুমতি দিলে য’ত তেওঁলোকৰ সন্তানৰ প্ৰতি আপোনাৰ পিতৃ-মাতৃৰ প্ৰেম প্ৰতিফলিত হৈছিল তেওঁলোকক এজন এজনকৈ, এজনৰ পিছত এজনকৈ আদৰণি জনাই, সকলোৱে খ্ৰীষ্টানভাৱে সহায় কৰিছিল, ভাল পাইছিল আৰু শিক্ষিত কৰিছিল। পেৰিছ পুৰোহিতসকলৰ সহায়ত। পেৰিছ, মই ইয়াৰ ওচৰলৈ উভতি আহিম: ইয়াত মই আকৌ এবাৰ উল্লেখ কৰিব বিচাৰিছো যে আমাৰ দেউতাই খনিবোৰত কাম কৰিবলৈ চেকোস্লোভাকিয়ালৈ প্ৰব্ৰজন কৰাৰ এটা সময়। এই বিচ্ছেদ দেউতাৰ পৰা যি মাত্ৰ তিনিমাহ বা তাতকৈ অধিক সময়ৰ মূৰে মূৰে ঘূৰি আহিছিল আৰু মায়েহে আমাক হাতত আৰু অনুশাসনত ৰাখিছিল। দেউতাই অলপ ছুটী লৈ ঘৰলৈ আহি ৰেডিমেড কাপোৰ, জোতা, উপহাৰ আদি লৈ আহিছিল। কিন্তু শুল্ক নিয়মৰ মাজেৰে যাব লাগিছিল। আৰু এদিন, শুল্ক অফিচত তেওঁৰ পৰা সকলো কাঢ়ি লোৱা হ’ল; অতিৰিক্ত পৰিমাণৰ বাবে। আমাৰ ইমানবোৰ ল’ৰা-ছোৱালী আছে বুলি ক’ব পৰা একো নাই... একো নোহোৱাকৈ ঘূৰি আহিলে বৰ কষ্ট হৈছিল; আমি সকলোৱে কান্দি আছিলো আৰু তেওঁ পৰিয়ালৰ পৰা পৃথক হ'বলৈ আৰু তালৈ উভতি নাহিল। প্ৰেহাইবাৰ অধীনত কামৰ বাবে আৰু জাৱৰজিংকাৰ ওপৰত দলং নিৰ্মাণৰ বাবে তেওঁক নিযুক্তি দিছিল সৰু ৰাজ্যিক কোম্পানী অ’ আৰ বিয়ে। সদনৰ অতি ওচৰত, গতিকে আমাৰ ঘৰত প্ৰতিদিনে আমাৰ দেউতাক আছিল। কৰ্মস্থলীৰ পৰা উভতি আহোঁতে তেওঁ এতিয়াও ঘৰতে কাম কৰিছিল সকলো ধৰণৰ আচবাব আৰু আনকি কফিন বনাই প্ৰয়োজন সাপেক্ষে গাঁৱৰ মৃতকক সমাধিস্থ কৰিবলৈ। আমি ল’ৰাবোৰে এই কামত সহায় কৰিছিলো শনিবাৰে সঁজুলিবোৰ ধৰি বা চোৱাচিতা কৰি যাতে মাজনিশাতকৈ বেছি নহয় আৰু দেওবাৰৰ বিশ্ৰামক সন্মান কৰিব পাৰো। আমাৰ দেউতাই চকী এখনত কঁকালত হেলান দি প্ৰাৰ্থনা কৰিবলৈ ধৰিলে আৰু আমাক পৰিয়াল হিচাপে একেলগে প্ৰাৰ্থনা কৰিবলৈ নিমন্ত্ৰণ কৰা হ’ল: পিতৃ-মাতৃ আৰু সন্তান। কেটেচিছ প্ৰথমে প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ত আৰু তাৰ পিছত বিদ্যালয়ৰ পৰা বহিষ্কাৰ কৰা হৈছিল আৰু পুৰোহিতে আমাক শিকাবলৈ বাসিন্দাসকলৰ মাজত ঠাই বিচাৰিবলগীয়া হৈছিল। সাত বছৰ বয়সত আমি প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ প্ৰথম শ্ৰেণী আৰম্ভ কৰিলোঁ; পোলেণ্ডত প্ৰথমৰ পৰা সপ্তমলৈকে শ্ৰেণী গণনা কৰা হয়; ১৯৬৬ চনলৈকে, ৯৬৬ চনত ৰাজকুমাৰ মিস্কোৰ ধৰ্মান্তৰিত হোৱা আৰু কেথলিক খ্ৰীষ্টান চেক ৰাজকুমাৰী ডব্ৰাউকাৰ সৈতে তেওঁৰ বিবাহৰ দ্বাৰা পোলেণ্ডৰ বাপ্তিস্মৰ সহস্ৰাব্দ। দক্ষিণৰ চুবুৰীয়া দেশখনৰ খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ এই অভ্যৰ্থনাৰ জৰিয়তেহে মিস্কোৱে জাৰ্মান পশ্চিম চুবুৰীয়া দেশৰ সম্পৰ্কত স্বাধীনতাৰ ইচ্ছা প্ৰদৰ্শন কৰিব বিচাৰিছিল যিয়ে এই পোলেণ্ডক এই ৰাজনৈতিক পছন্দৰ অভিযোগ ইতিহাসত ভোগ কৰিবলৈ বাধ্য কৰাব তেওঁলোকক অসন্তুষ্ট কৰিলে। জাৰ্মানিক ৰোমান সাম্ৰাজ্যই ৰাজনীতি আৰু ধৰ্মক ইমানেই বিভ্ৰান্ত কৰিছিল যে ২০ শতিকাত হিটলাৰৰ সৈন্যৰ শতিকাবোৰৰ ওপৰত লিখা এই নিন্দাসূচক লেখাবোৰত নিজকে প্ৰকাশ পাইছিল: গট মিট উন্স! আমাৰ দেউতাই এই থাৰ্ড ৰাইচেত পাঁচ বছৰ কটালে আৰু সদায় সাৱধান হ’বলগীয়া হ’ল যাতে তেওঁৰ এণ্টনি হোৱাৰ পৰিচয় প্ৰকাশ নকৰে কিন্তু লিঅ’নেও শিকিলে, তেখেতে তেখেতৰ দেশলৈ উভতি আহি নতুন ছোভিয়েট আক্ৰমণকাৰীক প্ৰতিহত কৰিছিল আনকি আমাৰ নিজৰ গাঁও আৰু ইয়াৰ আশে-পাশে থকা অঞ্চলতো তেওঁৰ সহযোগী। আমি পঢ়া-শুনা শিকিবলৈ যোৱা স্ক্ৰুডজিনাৰ প্ৰাথমিক বিদ্যালয়খনৰ পৰিচালকজন আছিল ৱৰ্কাৰছ পাৰ্টিৰ প্ৰথম সম্পাদক আৰু তেওঁৰ পোলেণ্ডৰ ইতিহাসৰ সংস্কৰণ মোৰ দেউতাৰ নাছিল। পোলেণ্ড সঁচাকৈয়ে শেহতীয়াকৈ আৰম্ভ হৈছিল আৰু হাজাৰ বছৰৰ আগতে নহয়, তেওঁলোকে কৈছিল ইতিমধ্যে স্কুলত আৰু আমি ৰঙা পতাকা লৈ সমদলৰ আয়োজন কৰিছিলো। তেওঁলোকে মোৰ দেউতাক ক’লে: আপুনি পাৰ্টিত কিয় যোগদান নকৰে? আপুনি আপোনাৰ বহু সন্তানক খুৱাবলৈ সহায় কৰি থাকিব পাৰে। দেউতাই এই বিষয়বোৰ আলোচনা কৰা নাছিল। তেওঁ ক’লে: মোৰ সময় নাই। আমি গীৰ্জালৈ যাব লাগিব, প্ৰতি দেওবাৰ আৰু বন্ধৰ দিনত মিছলৈ আৰু আজিৰ দৰে পকী নহোৱা এই পথটোত ছয় কিলোমিটাৰ খোজ কাঢ়িব লাগে। আৰু তাৰ পিছত হাতৰ শ্ৰম আৰু শাস্তিৰ বাবে ১৯৭১ চনলৈকে আমাৰ গাঁৱত বিদ্যুৎ নাথাকিল। মধ্যযুগৰ সময়ৰ পৰা মানুহক উলিয়াই আনিবলৈ আমি সময়ে সময়ে অপপ্ৰচাৰ সভাৰ আয়োজন কৰিছিলো, প্ৰগতিশীল মানুহৰ মাজত কোৱা হৈছিল। এবাৰ - দেউতাই মোক কৈছিল - জ্ঞানলাভৰ দৰ্শনৰ বিজ্ঞাপনদাতা আহিছিল আৰু আমি গাঁৱৰ মানুহক গোটাই লৈছিলোঁ নতুন আৰু আধুনিক ব্যৱস্থাৰ বৈধতাৰ কথা বুজাবলৈ। এটা নিৰ্দিষ্ট মুহূৰ্তত এজন খেতিয়কে থিয় হৈ ক’লে: ভদ্ৰলোকসকল, মোৰ কথা শুনা! আপুনি কি বিচাৰে আমি বুজি পাওঁ! আপুনি বিচাৰে যে আমি আৰু গীৰ্জা বা এই ক্ৰুচত দিয়া আৰু পুনৰুত্থান হোৱা খ্ৰীষ্টক নাযাওঁ। গতিকে মই প্ৰস্তাৱ দিছো, ইয়াত কাঠৰ অভাৱ নাই, গতিকে আপোনালোকৰ মাজৰ এজন হ’লেও স্বেচ্ছাই সমালোচনা হওক যেনেকৈ আমি বহু আগতে আমাৰ প্ৰভুৰ লগত সমালোচনা কৰিছিলোঁ! সৰ্বাত্মক ব্যৱস্থাৰ এই সহযোগীসকলক প্ৰত্যাহ্বান জনোৱা এই মানুহজনৰ সাহসত সকলোৱে আচৰিত হৈছিল। তেওঁলোকে নিজৰ টুপী লৈ খালী হাতেৰে গুচি গ’ল, কিন্তু আমাৰ গাঁওখনে তাৰ পৰিণাম ভোগ কৰিলে: এই বিদ্ৰোহীসকলৰ বাবে বৈদ্যুতিক লাইট নাথাকিল। মোৰ ভাইটি জোজেফে আমাৰ দেউতাৰ পাঠটো ভালদৰে শিকিলে। যেতিয়া তেওঁ সেনাবাহিনীত আছিল আৰু তেওঁলোকে বিচাৰিছিল যে তেওঁ জনপ্ৰিয় দলত যোগদান কৰক: তেওঁ কৈছিল: মই তেনে কৰাতকৈ গছত ওলমি থকাটোৱেই ভাল পাম। আমি স্পষ্টভাৱে তেওঁক তেওঁৰ কথাৰ পৰিণাম ভুগিবলৈ চেষ্টা কৰিছিলো। আজিও তেওঁ নিজৰ দেহ-মনতে দুখ ভোগ কৰি আছে; ভাগ্য ভাল যে তেওঁ বিয়া কৰা নাছিল আৰু তেওঁ নিজৰ প্ৰাৰ্থনাৰে গোটেই পৰিয়ালটোক পোহপাল দিয়ে, তাৰ পিছত তেওঁ অকলে থকা ঘৰটোত আমাৰ পিতৃ-মাতৃৰ লগত শেষলৈকে যোৱাৰ পিছত এতিয়া তেওঁৰ ভাতৃ আন্দ্ৰজেজক চুবুৰীয়া হিচাপে লৈছে, চুবুৰীয়া ভিলেজ স্ক্ৰুডজিনাৰ ডানুটা চেভচিকক বিয়া কৰাইছে আৰু তেওঁৰ সৈতে তেওঁলোকৰ ছয়টা সন্তান আৰু কাষৰ আন আনক ডাঙৰ-দীঘল কৰিছিল তেখেতৰ ভগ্নী মাৰিয়াই ষ্টাৰী ছাচৰ পৰা অহা জিবিগনিউ জেম্বুৰাৰ সৈতে বিবাহপাশত আবদ্ধ হৈছিল আৰু তেওঁলোকৰো ছটা সন্তান আছিল আৰু তেওঁলোকে আনকি ককা-আইতাও হ'বলৈ আৰম্ভ কৰিছিল, যিহেতু তেওঁলোকৰ ডাঙৰ ছোৱালীয়ে তেওঁলোকৰ প্ৰেম আৰু বিবাহৰ সন্তান জন্ম দিছিল যিটো ২০১২ চনৰ ১৩ অক্টোবৰত গ'লকোভিচত হৈছিল। পঢ়াৰ সময়ত ক্ৰাকোত তেওঁলোকৰ লগ হৈছিল: টমাছ এই ৰয়েল চিটিত বাস কৰিছিল আৰু এতিয়া তেওঁলোক দুয়ো তাতেই থাকে আৰু কাম কৰে, আচলতে তিনিওজনেই। প্ৰভু, আপুনি মোৰ পিতৃ-মাতৃৰ বংশধৰক ২৬টা সৰু ল’ৰা-ছোৱালীৰ সংখ্যা হ’বলৈ দিছে আৰু আপুনি ইতিমধ্যে ইয়াৰে এটাক আপোনাৰ পিছত লৈছে, কষ্টেৰে জন্ম হোৱা: মই সদায় কেৰ’লিন চিয়েছলাৰ চকুত চকুলো দেখা পালেও আপোনাৰ ইচ্ছাৰ মহিমামণ্ডিত হওক, এই অনুষ্ঠানৰ উল্লেখত তেওঁৰ মাতৃক। তাইৰ আছিল, মোৰ ভনীয়েকে মেৰিয়ান, মোৰ ভাইটিৰ লগত বিয়া হৈছিল, যিয়ে তাইক টাৰ্ন’ৰ ওচৰৰ ব্ৰজ’জ’ৱাত পাইছিল, য’ত তেওঁলোক থাকে আৰু যিসকল ইতিমধ্যে কেইবাগুণো বেছি ককা-আইতা, হয় তাইৰো ছটা সন্তান আছিল। মই মোৰ পিতৃ-মাতৃৰ মনত এই পৃথিৱীৰ পৰা তেওঁলোকৰ বিদায়ৰ স্মৃতিবোৰ উদগনি দিম: ২০০২ চনৰ ২৩ ছেপ্টেম্বৰত মোৰ মাৰ বাবে আৰু ২০০৪ চনৰ ৫ অক্টোবৰত মোৰ দেউতাৰ বাবে।এই দুটা তাৰিখৰ মাজত মোৰ পুৰোহিতৰ পদবীৰ ৰূপালী জয়ন্তী। তেওঁলোকক গ’লকোভিচৰ পেৰিছ কবৰস্থানত সমাধিস্থ কৰা হৈছে আৰু মই পেৰিছৰ পুৰোহিতসকলক ধন্যবাদ জনাইছো যে তেওঁলোকে আমাক এই বিচ্ছেদৰ কষ্টদায়ক মুহূৰ্তবোৰ জীয়াই থাকিবলৈ সহায় কৰিছে: মোৰ প্ৰথম ফলৰ মিছৰ সময়ৰ পৰাই এলডাৰ, ফাদাৰ ষ্টেফান টোকাৰজ, পুৰোহিতৰ সোণৰ জয়ন্তী আৰু নতুন আৰু বৰ্তমানৰ ফাদাৰ কাজিমিয়ৰ্জ ক'চিক, যিয়ে সকলো পেৰিচিয়ানক স্বৰ্গলৈ আনি পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মৰ বাবে কাঠৰ গীৰ্জাতকৈ অধিক কঠিন নতুন গীৰ্জা নিৰ্মাণ কৰাৰ গধুৰ দ্বৈত কাম আছে। মোৰ প্ৰিয় পিতৃ-মাতৃৰ অন্ত্যেষ্টিক্ৰিয়াত গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰতিনিধি দলৰ জৰিয়তে তেওঁলোকৰ উপস্থিতি শক্তিশালীভাৱে প্ৰদৰ্শন কৰাৰ বাবে মোৰ কংগ্ৰেগেচন ছ’চিয়েটাছ ক্ৰীষ্টিকো ধন্যবাদ জনাইছো। যিয়ে সকলো পেৰিচিয়ানক স্বৰ্গলৈ আনি পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মৰ বাবে কাঠৰ গীৰ্জাতকৈ অধিক কঠিন নতুন গীৰ্জা নিৰ্মাণ কৰাৰ গধুৰ দ্বৈত কাম কৰে। মোৰ প্ৰিয় পিতৃ-মাতৃৰ অন্ত্যেষ্টিক্ৰিয়াত গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰতিনিধি দলৰ জৰিয়তে তেওঁলোকৰ উপস্থিতি শক্তিশালীভাৱে প্ৰদৰ্শন কৰাৰ বাবে মোৰ কংগ্ৰেগেচন ছ’চিয়েটাছ ক্ৰীষ্টিকো ধন্যবাদ জনাইছো। যিয়ে সকলো পেৰিচিয়ানক স্বৰ্গলৈ আনি পৰৱৰ্তী প্ৰজন্মৰ বাবে কাঠৰ গীৰ্জাতকৈ অধিক কঠিন নতুন গীৰ্জা নিৰ্মাণ কৰাৰ গধুৰ দ্বৈত কাম কৰে। মোৰ প্ৰিয় পিতৃ-মাতৃৰ অন্ত্যেষ্টিক্ৰিয়াত গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰতিনিধি দলৰ জৰিয়তে তেওঁলোকৰ উপস্থিতি শক্তিশালীভাৱে প্ৰদৰ্শন কৰাৰ বাবে মোৰ কংগ্ৰেগেচন ছ’চিয়েটাছ ক্ৰীষ্টিকো ধন্যবাদ জনাইছো।

পেৰিছ

বাপ্তিস্ম লোৱা শিশুৰ আধ্যাত্মিক যাত্ৰা সদায় তেওঁৰ স্বাভাৱিক পৰিয়ালত অনুসৰণ কৰে কিন্তু সোনকালে এই নতুন পৰিয়ালত যোগদান কৰে যিটো হৈছে ঈশ্বৰৰ গীৰ্জা, অলৌকিক পৰিয়াল। বাপ্তিস্মৰ পিছৰে পৰা মোৰ এইটোৱেই আছিল যেতিয়া মোক প্ৰথম নামটো দিয়া হৈছিল: কাজিমিৰ্জ যিটো ফৰাচীলৈ অনুবাদ হয় কেচিমিৰ। মোৰ ভাই ইগনেচি (ইগনেচ)ৰ পিছত দ্বিতীয় ল’ৰাটোৱেও স্বৰ্গত মহান পৃষ্ঠপোষকক গ্ৰহণ কৰে: 14 শতিকাৰ সময়ৰ পৰা পোলেণ্ড আৰু লিথুৱেনিয়াই আজিৰ বহু আগতেই প্ৰথম ইউৰোপীয় সংঘত মিত্ৰতা কৰিছিল আৰু উন্নত ভেটিত প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল, আগৰ তুলনাত অধিক খ্ৰীষ্টান ধৰ্মৰ এই বিবাহ ৱলাডিছলাভ জাগিল'ৰ আৰু নাৰী লিংগৰ একমাত্ৰ পোলেণ্ডৰ ৰজা জাডৱিগাই এই অঞ্চলৰ পৌত্তলিকসকলৰ ধৰ্মান্তৰকৰণৰ অগ্ৰগতিৰ অনুমতি দিছিল যিসকলেও জাৰ্মানিক উৎপত্তিৰ টিউটনিক নাইটসকলেও নিজকে ঢাকি ৰাখিবলৈ বাধ্য হৈছিল যিয়ে ইতিমধ্যে হিটলাৰৰ মুকলিকৈ পূব দিশত সেই স্থান মুকলি কৰিব বিচাৰিছিল তাৰ দ্বাৰা ঘোষণা কৰা: Drag nah Osten! স্বৰ্গত মোৰ পৃষ্ঠপোষক কোনো পুৰোহিত বা ধৰ্মীয় নাছিল; কিন্তু তেওঁ বৈবাহিক আছিল, কোনোবাই পবিত্ৰ বুলি ক’ব পাৰে; ধন্য কুমাৰী মেৰীৰ যোগেদি ঈশ্বৰত জীৱনৰ প্ৰতি উৎসৰ্গিত। তেওঁৰ সমাধি ভিলনোত আৰু সমগ্ৰ বিশ্বতে তেওঁৰ প্ৰভাৱ, বিশেষকৈ তেওঁক কেননীকৰণৰ পিছৰে পৰা। মোৰ বাবে এই বাছনি কৰাৰ বাবে মোৰ পিতৃ-মাতৃক ধন্যবাদ! বাকীবোৰো কম নষ্ট হোৱা নাছিল: জোজেফ (জোচেফ), টেৰেছা (থেৰেছ), মেৰিয়ান, মাৰিয়া আৰু আন্দ্ৰেজ যিটো আন্দ্ৰেলৈ অনুবাদ কৰা হয়। প্ৰতিটো নতুন বাপ্তিস্মৰ লগে লগে পেৰিছখন বৃদ্ধি পাইছিল; প্ৰথমে আঠটা সন্তান আৰু তাৰ পিছত জনৈনা আৰু এণ্টনিৰ বাৰটা নাতি। এই পৃথিৱীলৈ প্ৰায় বিশজন নতুন লোক আহি আমাৰ পডুৱাৰ চেন্ট এন্থনী প্যাৰিছত নিজৰ সম্পূৰ্ণ স্থান ল'ব বিচাৰিছে শাৰীৰিকভাৱে তেওঁৰ জীৱনত য'ত মানৱ ব্যক্তিসকল পাৰ হৈ যায় কিন্তু পবিত্ৰ ত্ৰিত্ব স্থায়ীভাৱে থাকে: পবিত্ৰ ত্ৰিত্ব একক জীৱন্ত আৰু সত্য ঈশ্বৰ। প্ৰেছবিটেৰীৰ ওপৰত এটা শিলালিপি: Niech będzie Bóg uwielbiony, ঈশ্বৰৰ প্ৰশংসা কৰক! আৰু তাৰ পিছত এই আইকন অফ দ্য পবিত্ৰ ত্ৰিত্ব বা ডিভাইন মেৰ্চিৰ প্ৰতিমূৰ্তিটো টাবাৰ্নেকলৰ সোঁফালে আৰু গৌণ বেদীৰ কাষত ওলমি আছে য'ত চেক্ৰেড হাৰ্টৰ মূৰ্তি আছে, গীৰ্জাৰ সিটো পাৰে গৌণ বেদী আছে ধন্য কুমাৰী মেৰীৰ মূৰ্তি আৰু তেওঁৰ নিৰ্মল হৃদয়। এই ঐশ্বৰিক দয়া, মানে এই আইকন-ইমেজ, কেতিয়াৰ পৰা আছিল? মই ঠিক নাজানো আৰু জানিবলৈও চেষ্টা কৰা নাই। তাত লিখা শব্দবোৰে মোৰ সৰু ল’ৰাটোৰ হৃদয়ত উত্তৰ পালে: ইতিমধ্যে মোৰ প্ৰস্তুত উত্তৰ আছিল: যীচু, মই তোমাৰ ওপৰত বিশ্বাস ৰাখোঁ! বেদী আৰু আবাসৰ ৰহস্যৰ সৈতে নিখুঁতভাৱে মিল থকা পুৰোহিতৰ পদলৈ প্ৰথম আহ্বান এই আইকন-চিত্ৰৰ পৰা মোৰ ওচৰলৈ আহিছিল আৰু আজিলৈকে মোৰ আত্মা আৰু মোৰ হৃদয়ত অনুৰণন ঘটাইছে! মোৰ আধ্যাত্মিক যাত্ৰা সদায় এই গীৰ্জালৈ ঘূৰি আহিব এই ঠাইত য'ত মই দেখিছিলো আৰু বিশ্বাস কৰিছিলো। বাৰ বছৰ বয়সৰ পৰা এই বছৰ ২০১৪ মোৰ সোণালী জয়ন্তী; মই মোৰ প্ৰভু আৰু মোৰ ঈশ্বৰৰ ব্যৱসায়ৰ বিষয়ে হ’ব লাগিব, তেওঁৰ গীৰ্জাৰ ব্যৱসায়ৰ বিষয়ে হ’ব লাগিব! প্ৰথম স্বীকাৰোক্তি; প্ৰথম ভোজন; দেওবাৰ আৰু অন্যান্য উদযাপন; মোৰ সেই সকলোবোৰ কেৱল মোৰ মন আৰু হৃদয়তে নহয়; কিন্তু মোৰ বয়সীয়াল শৰীৰতো মোৰ ভৰিৰ বাবেই যিয়ে মোক ছয় কিলোমিটাৰ পথটো যিমান পাৰি সঘনাই কৰিবলৈ সুবিধা কৰি দিলে। তাৰ পিছত চাইকেল আৰু আনকি চাইক্লো; কিন্তু বহু পিছৰ কথা যেতিয়া মই ইতিমধ্যে পাৰ্টিছান ষ্ট্ৰীটৰ ষ্টাৰী ছাচৰ লাইচেত মাৰিয়া কিউৰি-স্ক্ল'ড'স্কা নামেৰে আছিলো। ধন্যবাদ পেৰিছ আৰু মোৰ শৈশৱ আৰু কৈশোৰৰ পৰা খ্ৰীষ্টৰ এই সকলো সাক্ষীক। মোৰ বৃত্তিটো মোৰ পিতৃ-মাতৃৰ কৃপাত আৰু আপোনালোকৰ বাবেও পুনৰ জাগ্ৰত হ’ল। শীতকালত কেতিয়াবা মাইনাছ বিশ ডিগ্ৰী হ’লেও গীৰ্জাখন মানুহ আৰু খ্ৰীষ্টান উষ্ণতাৰে ভৰি পৰিছিল। বিদ্যালয়খনে পেৰিছে জাপি দিয়া মতাদৰ্শৰ সত্ত্বেও মোৰ বিশ্বাস কাঢ়ি নিব নোৱাৰিলে আৰু তথাপিও ই মোক পোলিছ ভাষাত পঢ়া-শুনা শিকাইছিল আৰু মই ইয়াৰ প্ৰতি কৃতজ্ঞ। গণিত আৰু পদাৰ্থ বিজ্ঞানও; মানুহৰ জীৱবিজ্ঞানৰ কথা ক’বলৈ গ’লে মোৰ মনত আছে যে এদিন পৰিচালকে আমাক বান্দৰৰ পৰা মানুহৰ উৎপত্তিৰ বিষয়ে পঢ়িবলৈ আদেশ দিছিল, ডাৰভিনৰ শুভবাৰ্তা অনুসৰি। এবাৰ লিখনীটো পঢ়া হ’লে: তেওঁ ক’লে যে সকলো নিয়মৰ দৰেই ইয়াতো ব্যতিক্ৰম আছে; সেইফালে বা বান্দৰৰ পৰাও অহা নাছিল। কিছুমানে বুজি পাইছিল আৰু মইও তেওঁলোকৰ মাজৰ এজন আছিলোঁ!পেৰিছে মোৰ বৃত্তিত আনন্দিত হৈছিল আৰু পজনানত মোৰ চেমিনাৰৰ সময়ত মোৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল আৰু ই মোৰ আৰু পেৰিছৰ আন পুৰোহিতসকলৰ বাবে আজিলৈকে প্ৰাৰ্থনা কৰে। তাই মোৰ পৰিয়াল আৰু মোৰ গাঁৱৰ সৈতে মোৰ প্ৰথম ফলৰ গণ আয়োজন কৰিছিল যিটো আমি কেতিয়াও পাহৰি নাযাওঁ আৰু আমি সদায় ঘূৰি আহোঁ! ডাঙৰ ধন্যবাদ! তাই মোৰ পৰিয়াল আৰু মোৰ গাঁৱৰ সৈতে মোৰ প্ৰথম ফলৰ গণ আয়োজন কৰিছিল যিটো আমি কেতিয়াও পাহৰি নাযাওঁ আৰু আমি সদায় ঘূৰি আহোঁ! ডাঙৰ ধন্যবাদ! তাই মোৰ পৰিয়াল আৰু মোৰ গাঁৱৰ সৈতে মোৰ প্ৰথম ফলৰ গণ আয়োজন কৰিছিল যিটো আমি কেতিয়াও পাহৰি নাযাওঁ আৰু আমি সদায় ঘূৰি আহোঁ! ডাঙৰ ধন্যবাদ!

কৈশোৰ আৰু নিশ্চিতকৰণৰ পৰীক্ষা

দ্য স্কাই ইন ফায়াৰ হৈছে পেৰাণ্ডোস্কিৰ এখন কিতাপৰ শিৰোনাম। ইয়াৰ বিষয়বস্তু মোৰ আৰু মনত নাই, কিন্তু এই শিৰোনামটোৱে মোৰ স্মৃতিত থিতাপি লৈছিল সকলো ধৰণৰ অধ্যায়ৰ পাৰ হোৱাৰ পিছত যিয়ে মোৰ কৈশোৰ কালত ডিভাইন প্ৰভিডেন্সৰ অনুমতি সাপেক্ষে মোৰ খ্ৰীষ্টান বিশ্বাসক আক্ৰমণ কৰিছিল। এদিন কেথলিক পুৰোহিত হোৱাৰ আকাংক্ষাৰ আহ্বানসমূহে সমগ্ৰ দেশতে নিয়োজিত সকলো অপপ্ৰচাৰৰ প্ৰভাৱৰ সন্মুখীন হৈছিল আৰু মোৰ শৈশৱৰ পৰাই মোৰ লগত অহা মোৰ বিশ্বাসক প্ৰত্যাহ্বান জনাইছিল। প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ পঞ্চম, ষষ্ঠ আৰু সপ্তম শ্ৰেণীত প্ৰয়োজনীয় পঢ়া আৰু তাৰ পিছত গলকোভিচৰ ধৰ্মনিৰপেক্ষ দিশৰ সমগ্ৰ প্যাৰিছৰ পৰ্যায়ত অষ্টম শ্ৰেণীত প্ৰৱেশ আৰু তাৰ পিছত ষ্টাৰী ছাচৰ লাইচিয়ামত মোক ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ পৰা আঁতৰাই ৰাখিবলৈ চেষ্টা কৰা . এদিন ওচৰ চুবুৰীয়াই মোক তাইৰ ঘৰত চাহ কাপমান খাবলৈ মাতিলে আৰু কেথলিক পুৰোহিতৰ সকলো ধৰণৰ কাহিনী ক’লে। মই গম পালোঁ যে অষ্টম শ্ৰেণীত গ’লকোভিচত আমাক কেটেচিজম শিকোৱা পুৰোহিতজনে পুৰোহিতৰ পদ এৰি এগৰাকী মহিলাৰ সৈতে গুচি গ’ল; ষ্টাৰী চেচত লাইচিয়ামৰ সময়ছোৱাত আমাক চাৰি বছৰ ধৰি ধৰ্ম শিকোৱা আনজনৰ ক্ষেত্ৰতো একেই কথা। মই মোৰ সকলো দুৰ্বলতা উপলব্ধি কৰিলোঁ, আৰু মই বিশেষ প্ৰত্যয় নোহোৱাকৈয়ে মিলনৰ চেক্ৰেমেণ্টৰ আশ্ৰয় ল’লোঁ। আৰু তাৰ পিছত এদিন মই বুজিলোঁ যে মই এতিয়াও চেক্ৰেমেণ্ট অৱ কনফাৰ্মেচনক হেৰুৱাই পেলাইছো আৰু মই ইতিমধ্যে মোৰ অষ্টাদশ জন্মদিনৰ ওচৰ চাপি আহিছো। তাৰ পিছত মই ষ্টাৰী ছাচৰ পেৰিছত কনফাৰ্ম হ’বলৈ ক’লোঁ আৰু বহু কথাৰ উন্নতি হ’ল। শেষ শ্ৰেণী, চতুৰ্থ, হাইস্কুল আহিল আৰু আমি বেকল’ৰেটৰ বাবে প্ৰস্তুতি চলাবলগীয়া হ’ল আৰু প্ৰাপ্তবয়স্ক জীৱনৰ বাবে বাছনি কৰিবলগীয়া হ’ল। পৰিয়ালৰ ঘৰত এতিয়াও বিদ্যুৎ নথকাৰ বাবে মই মোৰ মাক-দেউতাকক ক’লোঁ যে হাইস্কুলৰ এই শেষৰ বছৰটোৰ বাবে মোক ষ্টাৰী ছাচৰ বৰ্ডিং স্কুলত থাকিবলৈ অনুমতি দিয়ক যাতে মোৰ বেকল’ৰেটৰ বাবে সঠিকভাৱে প্ৰস্তুতি চলাব পাৰো। ঘৰত বৰ কষ্টকৰ হ’ব যিহেতু আমাৰ বহুতেই সন্ধিয়া এটা কেৰাচিন লেম্পেৰে পৰিবেশন কৰিব বিচাৰিছিল আৰু প্ৰকৃতিৰ নিয়ম অনুসৰি পতন আৰু শীতকালৰ দিনবোৰ অতি কম আছিল। মোৰ কিছুমান ককাকে মোক সমালোচনা কৰিলেও মই এই অনুমতি লাভ কৰিলোঁ যে মই যথেষ্ট সোনকালে কাম কৰিব পৰাকৈ আৰু গোটেই পৰিয়ালটোৰ শিক্ষা আৰু বস্তুগত জীৱনত মোৰ পিতৃ-মাতৃক সহায় কৰিব পৰাকৈ কাৰিকৰী বিদ্যালয়সমূহৰ ভিতৰত এখন নহয়, লাইচিখন বাছি লৈছিলো। তেওঁলোকে আপাত দৃষ্টিত ভবা নাছিল যে মই কোনো ধৰণৰ উচ্চ শিক্ষা কৰিব পাৰিম। অন্তৰংগভাৱে মই নিজকে মোৰ ভৱিষ্যতৰ বিষয়ে প্ৰশ্ন কৰিলোঁ কিন্তু তাতকৈ বেছি একো নাছিলো, কাৰণ কৰিবলগীয়া কাম বহুত আছিল। প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ পৰা আৰু হাইস্কুলৰ সময়ছোৱাত প্ৰতিটো ছুটীতে মই কিতাপ আৰু বহী আনকি কাপোৰ-কানি আৰু জোতাও কিনিবলৈ টকা উপাৰ্জন কৰিবলগীয়া হৈছিল; গাঁৱৰ এটা পৰিয়ালৰ সৈতে দুমাহ কাম কৰিলোঁ যাতে শেষত তেওঁলোকে মোক এটা চুট কিনি দিব: জেকেট আৰু পেণ্ট; আৰু সেইটোৱেই আছিল। মোৰ বয়স হয়তো এঘাৰ বা বাৰ বছৰ। ঘৰ নিৰ্মাণৰ কামত ইটা কঢ়িয়াই আন এটা পৰিয়ালৰ সৈতে গোটেই এমাহ ছুটী। মই আশা কৰিছিলোঁ যে বৃহৎ ধন পাম; মাত্ৰ দহটা ঝ্লটিচ; মোৰ হতাশা আৰু তীব্ৰ সঁহাৰিৰ প্ৰতিবাদ: কিন্তু আমি এইখিনি সময়ত তোমালোকক খুৱাই দিছো। অৰা আৰু লেবৰা। এই বেনেডিক্টাইন মূলমন্ত্ৰ মোৰ সৰু বয়সৰ এক সঠিক বৈশিষ্ট্য। ব্লুবেৰী ছিঙি সৰু গছবোৰ গজিব নোৱাৰা যিকোনো বস্তুৰ পৰা হাবি পৰিষ্কাৰ কৰা আৰু গাঁৱৰ খেতিয়কৰ সৈতে পথাৰত কাম কৰা বা কেৱল জীৱ-জন্তু, বিশেষকৈ গৰু চোৱাচিতা কৰা, যেতিয়া আমাৰ অকলেই সৰু, অৰ্থাৎ সৰু, সদস্যসকলে ৰাখিব আৰু খোজ কাঢ়িব পাৰে মোৰ ভ্ৰাতৃত্ববোধ: এই কামটো আছিল যিটো আমি দেওবাৰে বিয়লি বিশেষভাৱে অপছন্দ কৰিছিলোঁ। কিন্তু এবাৰ মানুহ বেছি হ’ল: সকলোৰে পাল আহিল আৰু তাৰ পিছত আমি এটা মাত্ৰ গৰুৰ সৈতে কটোৱা এই সময়খিনিত গান গাব পাৰিলোঁ, পঢ়িব পাৰিলোঁ আৰু প্ৰাৰ্থনা কৰিব পাৰিলোঁ! ব্লুবেৰী ছিঙি সৰু গছবোৰ গজিব নোৱাৰা যিকোনো বস্তুৰ পৰা হাবি পৰিষ্কাৰ কৰা আৰু গাঁৱৰ খেতিয়কৰ সৈতে পথাৰত কাম কৰা বা কেৱল জীৱ-জন্তু, বিশেষকৈ গৰু চোৱাচিতা কৰা, যেতিয়া আমাৰ অকলেই সৰু, অৰ্থাৎ সৰু, সদস্যসকলে ৰাখিব আৰু খোজ কাঢ়িব পাৰে মোৰ ভ্ৰাতৃত্ববোধ: এই কামটো আছিল যিটো আমি দেওবাৰে বিয়লি বিশেষভাৱে অপছন্দ কৰিছিলোঁ। কিন্তু এবাৰ মানুহ বেছি হ’ল: সকলোৰে পাল আহিল আৰু তাৰ পিছত আমি এটা মাত্ৰ গৰুৰ সৈতে কটোৱা এই সময়খিনিত গান গাব পাৰিলোঁ, পঢ়িব পাৰিলোঁ আৰু প্ৰাৰ্থনা কৰিব পাৰিলোঁ! ব্লুবেৰী ছিঙি সৰু গছবোৰ গজিব নোৱাৰা যিকোনো বস্তুৰ পৰা হাবি পৰিষ্কাৰ কৰা আৰু গাঁৱৰ খেতিয়কৰ সৈতে পথাৰত কাম কৰা বা কেৱল জীৱ-জন্তু, বিশেষকৈ গৰু চোৱাচিতা কৰা, যেতিয়া আমাৰ অকলেই সৰু, অৰ্থাৎ সৰু, সদস্যসকলে ৰাখিব আৰু খোজ কাঢ়িব পাৰে মোৰ ভ্ৰাতৃত্ববোধ: এই কামটো আছিল যিটো আমি দেওবাৰে বিয়লি বিশেষভাৱে অপছন্দ কৰিছিলোঁ। কিন্তু এবাৰ মানুহ বেছি হ’ল: সকলোৰে পাল আহিল আৰু তাৰ পিছত আমি এটা মাত্ৰ গৰুৰ সৈতে কটোৱা এই সময়খিনিত গান গাব পাৰিলোঁ, পঢ়িব পাৰিলোঁ আৰু প্ৰাৰ্থনা কৰিব পাৰিলোঁ! যেতিয়া আমাৰ অকলে মোৰ ভ্ৰাতৃত্ববোধৰ সৰু, অৰ্থাৎ সৰু সদস্যসকলে চোৱাচিতা আৰু খোজ কাঢ়িব পাৰিছিল: এই কামটো আছিল যিটো আমি দেওবাৰৰ বিয়লি বিশেষভাৱে অপছন্দ কৰিছিলোঁ। কিন্তু এবাৰ মানুহ বেছি হ’ল: সকলোৰে পাল আহিল আৰু তাৰ পিছত আমি এটা মাত্ৰ গৰুৰ সৈতে কটোৱা এই সময়খিনিত গান গাব পাৰিলোঁ, পঢ়িব পাৰিলোঁ আৰু প্ৰাৰ্থনা কৰিব পাৰিলোঁ! যেতিয়া আমাৰ অকলে মোৰ ভ্ৰাতৃত্ববোধৰ সৰু, অৰ্থাৎ সৰু সদস্যসকলে চোৱাচিতা আৰু খোজ কাঢ়িব পাৰিছিল: এই কামটো আছিল যিটো আমি দেওবাৰৰ বিয়লি বিশেষভাৱে অপছন্দ কৰিছিলোঁ। কিন্তু এবাৰ মানুহ বেছি হ’ল: সকলোৰে পাল আহিল আৰু তাৰ পিছত আমি এটা মাত্ৰ গৰুৰ সৈতে কটোৱা এই সময়খিনিত গান গাব পাৰিলোঁ, পঢ়িব পাৰিলোঁ আৰু প্ৰাৰ্থনা কৰিব পাৰিলোঁ!

ঈশ্বৰীয় প্ৰভিডেন্সৰ চিন

ভয়ংকৰ বছৰৰ শীতকালত ঘৰৰ পৰা লোৱা জৰুৰীকালীন অৱস্থা যেতিয়া আমাৰ প্ৰায় সকলোৱে অসুস্থ হৈ আছিল। ফ্লুৰ চিকিৎসা বেয়া হৈছিল আৰু তাৰ পিছত জ্বৰ প্ৰতিহত কৰিবলৈ আমি স্কুলৰ পৰা ঘৰলৈ অহাৰ পথত কেৱল বৰফ খাইছিলো। মোতকৈ দুবছৰ ডাঙৰ মোৰ ভাইটিৰ শেষত ন’ভি ছাচৰ চিকিৎসালয়ত ভৰ্তি হ’ল, তেওঁৰ অৱস্থা বেয়া হৈ গ’ল আৰু তেওঁক ক্ৰাকোৰ বিশেষ চিকিৎসালয়লৈ লৈ যোৱা হ’ল। তেওঁ অচেতন হৈ পৰিল আৰু পূৰ্বাভাস চিন্তনীয় হৈ পৰিল। তিনি সপ্তাহ ক’মাত থাকি আমাৰ দেউতাই ষ্টাৰী ছাচৰ পৰা ৰে’লত উঠি হয়তো শেষবাৰৰ বাবে জীৱিত অৱস্থাত তেওঁক চাবলৈ গৈছিল; কিন্তু তেওঁ ৰেলৰ পৰা নামিছিল এটা ষ্টেচনত য'ত আৱাৰ লেডী অৱ টুচ'ত টাৰ্ন'ৰ ডাইচৰ মেৰিয়ান মন্দিৰ আছে, ৰেডেম'টৰিষ্ট ফাদাৰছত য'ত তেওঁ আমাৰ ভাই ইগনেচিয়াছৰ বাবে মিছ বিচাৰিছিল। তেওঁক এখন ছবি দিয়া হৈছিল য’ত তেওঁৰ মৃত্যুমুখত পৰা পুত্ৰৰ বাবে উদযাপন হ’বলগীয়া মিছৰ দিন আৰু সময় লক্ষ্য কৰা হৈছিল। আকৌ ট্ৰেইনত উঠি ক্ৰাকোৰ চিকিৎসালয়লৈ গ’ল আৰু তাৰ পিছত ঘৰলৈ উভতি আহিল। এই মিছ উদযাপনৰ দিনটোত আৰু সময়ত আমাৰ ভাইটিয়ে চকু মেলি অস্তিত্বৰ চেতনা ঘূৰাই পাইছিল বুলি জানি কি আনন্দ হৈছিল। তেওঁৰ হাওঁফাওঁৰ অৱস্থা নাটকীয় আছিল আৰু এই ক’মা অৱস্থাৰ পৰা ওলাই আহি তেওঁ বহু সময় ৰাবকা চেনেটৰিয়ামত কটাবলগীয়া হৈছিল। ঘৰলৈ আহি এই বেমাৰৰ বাবে দুবছৰ স্কুল হেৰুৱাই মোৰ ক্লাছত যোগ দিলে। কিন্তু তেওঁৰ বাবে আৰু সমগ্ৰ পৰিয়ালটোৰ বাবে এই অধ্যায় আছিল ঈশ্বৰে যে অলৌকিক কাম কৰিব পাৰে সেয়া চাবলৈ আৰু সৰ্বোপৰি আমি পবিত্ৰ মিছৰ ভৱিষ্যৎ আৰু গুৰুত্ব বুজি পাইছিলোঁ। আমি বিশ্বাস কৰিছিলো আৰু আমি জানিছিলো, কিন্তু যেতিয়া এই কাহিনীটো মনলৈ আহিল আমি জানিলোঁ যে কোনো মূল্য নোহোৱাকৈ আমি দেওবাৰ আৰু ভোজৰ মিছ মিছ কৰিব নালাগে আৰু আমি সপ্তাহটোৰ ভিতৰত উপস্থিত থাকি ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰি আছো, বিশেষকৈ যিহেতু সদায় ছয় কিলোমিটাৰ বাহিৰলৈ খোজকাঢ়ি আৰু ঠিক... ৰিটাৰ্ণৰ বাবেও একেই। মোক কোৱা হৈছিল যে সৰুতে মোৰ ডিঙিৰ ওচৰৰ শৰীৰৰ ভিতৰৰ পৰা এটা গোট ওলাই অহাৰ গুৰুতৰ সমস্যা হৈছিল। আজিলৈকে মোৰ আফটাৰ ইফেক্ট আছে আৰু মই বিশ্বাস কৰোঁ যে প্ৰভুৱে মোক মোৰ জীৱনৰ বাবে এই বিপদজনক পৰিস্থিতিৰ পৰা উলিয়াই আনিলে উপায়েৰে অস্ত্ৰোপচাৰ নহয় কিন্তু - মোক কোৱা মতে সাপে মাজে মাজে এৰি যোৱা ছালখন কি অনুসৰি ৰাখি প্ৰকৃতিৰ নিয়মে সেইবোৰ অনুমতি দিয়ে। আমি ল'ৰা-ছোৱালীবোৰে নানা ধৰণৰ বেমাৰত ভুগিছিলো কিন্তু ভগৱানক ধন্যবাদ আমি আঠজনেই এতিয়ালৈকে জীয়াই আছো।মই ১৪ বছৰ বয়সত হোৱা স্কিইং দুৰ্ঘটনাৰ কথা ক'ম য'ত মোৰ ভৰিখন তেওঁৰ প্ৰায় গোটেই বাটটো ঘূৰি গৈছিল আৰু মই তেওঁক ঘূৰাই আনিছিলো তাৰ পুৰণি অৱস্থালৈ ভাগ্য ভাল দিশলৈ ঘূৰি আহি আৰু আগবাঢ়ি যোৱা নাছিল যদিও সেই মুহূৰ্তত মোৰ চকু দুটা আত্মৰক্ষাৰ চকুলোৰে ভৰি পৰিছিল কাৰণ মই বিষ অনুভৱ কৰা নাছিলো যে কিছু সময়ৰ পিছত শ্বক হোৱাৰ পিছত আৰু কেইবা সপ্তাহ ধৰি মই কৰিব নোৱাৰিলোঁ খোজকঢ়া; মোক হস্পিতাললৈও লৈ যোৱা হোৱা নাছিল; চুবুৰীয়া গাঁৱৰ এজন জ্ঞানী মানুহে কেৱল পৰীক্ষা কৰিলে যে একোৱেই ভাঙি যোৱা নাই আৰু আমি কেৱল প্ৰকৃতিয়ে নিজেই শক্তিৰ ভাৰসাম্য ঘূৰাই আনিবলৈ অপেক্ষা কৰিব লাগিব। আন এবাৰ চাইকেলত উঠি মই প্ৰায় নিজকে আন এখন পৃথিৱীত পাইছিলোঁ; কেইছেকেণ্ডমান অচেতন হৈ পৰিল আৰু তাৰ পিছত সকলো ঠিকেই হ’ল; ব্ৰেক বিকল হোৱাৰ সময়ত স্ক্ৰুজিনাত ৰাস্তাৰ কাষত খোজ কাঢ়ি গৈ থাকোঁতে কঢ়িয়াই নিয়া পানীৰ বাল্টি এটা স্পৰ্শ কৰা এগৰাকী মহিলাই দয়া কৰি আনটো বাল্টিটো মোৰ ওপৰত ঢালি দিলে পোজনানৰ চেমিনাৰীত হয়তো খোজ কাঢ়ি উভতি অহাৰ সময়ত মোৰ ওপৰেৰে ট্ৰাম এখন দৌৰিছিল কিন্তু মোৰ বিশ্বাস যে মোৰ গাৰ্ডিয়ান এঞ্জেলেই মোক এই ভয়ংকৰ বিপদৰ পৰা ৰক্ষা কৰিছিল। যদি মই একমাত্ৰ দেখা হ’লোহেঁতেন তেন্তে এই অবিশ্বাস্য সাক্ষ্যটো লিখা নাছিলোঁ; কিন্তু মোৰ সহকৰ্মী আৰু ভাই-ভনীৰ সৈতে আমাৰ কেইবাজনো আছিল। মই ট্ৰামৰ লগত অভ্যস্ত নাছিলোঁ, সেয়া স্পষ্ট; আহি থকা দেখা নাপালোঁ আৰু স্বতঃস্ফূৰ্তভাৱে যেন জপিয়াই পৰিলোঁ কিন্তু সমস্যাটো হ’ল মই স্বাভাৱিকভাৱে কৰা নাছিলো, অৰ্থাৎ আগলৈ কিন্তু পিছলৈ মোৰ সহকৰ্মীসকলে কোৱা মতে সকলোৱে আচৰিত হৈ। হয়, মই পিছত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলোঁ, স্পষ্টভাৱে ট্ৰামৰ লাইনৰ বাহিৰত, কিন্তু মই সদায় দেখিলোঁ যে মোৰ বাবে সেয়া অসম্ভৱ। মোক এনেকৈ জীয়াই ৰখাৰ বাবে প্ৰভুক ধন্যবাদ জনাইছো। সম্ভাৱ্য মৃত্যুৰ বিপদৰ পৰা এই মুক্তিৰ বিষয়ে সকলো ক’বলৈ গ’লে শেষত ক’ম যে ১৯৯৬ চনত গীৰ্জাৰ ৰ’বাইক্সত মোৰ লগত ঘটা দুৰ্ঘটনাটো; পাঁচ মিটাৰ উচ্চতাত লাউডস্পীকাৰ এটা ওলোমাই আছিলো; জখলাখন পিছলি গ’ল আৰু মই টেবেনাকলৰ সন্মুখত আঁঠু লৈ পৰিলোঁ আৰু আঁঠুৰ এটা টুপি ছটা টুকুৰা হৈ গ’ল; মই অকলে আছিলো আৰু সকলো নাটকীয় পৰিস্থিতিৰ মাজতো মই আহি পালোঁ, ঈশ্বৰৰ সহায়ত সকলো থৈ দি, অহা কেইদিনমান হস্পিতালত কটাবলৈ সাজু হওক আৰু এম্বুলেন্স মাতিব। গীৰ্জাৰ চোতাললৈ অহা নাৰ্ছসকলে মোক এই প্ৰশ্নটো সুধিলে- দুৰ্ঘটনাগ্ৰস্তজন ক’ত? মই, মই উত্তৰ দিলোঁ আৰু মই এখোজো আগবঢ়াব নোৱাৰিলোঁ, তেওঁলোকে মোক ষ্ট্ৰেচাৰত কঢ়িয়াই নিব লগা হ’ল আৰু তাৰ পিছত এবছৰ ধৰি আঁঠুৰ ঠেংৰ ফ্ৰেমিংৰ সৈতে অপাৰেচন আৰু তাৰ পিছত তেওঁলোকে সুৰক্ষামূলক জালখন আঁতৰাব লাগিব আৰু মই প্ৰভুক ধন্যবাদ জনাইছো মোৰ জীৱন আৰু অধিক দীঘলীয়া কৰাৰ বাবে। আন পৰিস্থিতিবোৰ তেওঁৰ জ্ঞাতসাৰে আৰু আংশিকভাৱেহে মোৰ জ্ঞাত। দুৰ্ঘটনাগ্ৰস্ত ক'ত? মই, মই উত্তৰ দিলোঁ আৰু মই এখোজো আগবঢ়াব নোৱাৰিলোঁ, তেওঁলোকে মোক ষ্ট্ৰেচাৰত কঢ়িয়াই নিবলগীয়া হ’ল আৰু তাৰ পিছত এবছৰৰ বাবে আঁঠুৰ ঠেংৰ ফ্ৰেমিংৰ সৈতে অপাৰেচন আৰু তাৰ পিছত তেওঁলোকে সুৰক্ষামূলক জালখন আঁতৰাব লাগিব আৰু মই প্ৰভুক ধন্যবাদ জনাইছো মোৰ জীৱন আৰু অধিক দীঘলীয়া কৰাৰ বাবে। আন পৰিস্থিতিবোৰ তেওঁৰ জ্ঞাতসাৰে আৰু আংশিকভাৱেহে মোৰ জ্ঞাত। দুৰ্ঘটনাগ্ৰস্ত ক'ত? মই, মই উত্তৰ দিলোঁ আৰু মই এখোজো আগবঢ়াব নোৱাৰিলোঁ, তেওঁলোকে মোক ষ্ট্ৰেচাৰত কঢ়িয়াই নিবলগীয়া হ’ল আৰু তাৰ পিছত এবছৰৰ বাবে আঁঠুৰ ঠেংৰ ফ্ৰেমিংৰ সৈতে অপাৰেচন আৰু তাৰ পিছত তেওঁলোকে সুৰক্ষামূলক জালখন আঁতৰাব লাগিব আৰু মই প্ৰভুক ধন্যবাদ জনাইছো মোৰ জীৱন আৰু অধিক দীঘলীয়া কৰাৰ বাবে। আন পৰিস্থিতিবোৰ তেওঁৰ জ্ঞাতসাৰে আৰু আংশিকভাৱেহে মোৰ জ্ঞাত।

মোৰ ধৰ্মীয় বৃত্তি

মই মোৰ বেকল’ৰেট ল’বলৈ সাজু হৈ আছিলো; হাইস্কুলৰ শেষ বছৰ আছিল, চতুৰ্থ বছৰ। মই বৰ্ডিং স্কুলৰ ষ্টাৰী চেচৰ চাৰ্চ অৱ চেণ্ট জেনেভিভৰ কাষতে বাস কৰিছিলো। গতিকে প্ৰতিদিনে মই ধন্য চেক্ৰেমেণ্টত উপস্থিত যীচুক লগ কৰিব পাৰিলোঁ। আগতে মোৰ কামৰ গীৰ্জাৰ পৰা ছয় কিলোমিটাৰ দূৰত্বত বাস কৰা মই ইয়াক আচৰিত বুলি পাইছিলোঁ আৰু তাত আমাৰ ফৰাচী শিক্ষয়িত্ৰী মিছ আন্না হাস্কোক কেইবাবাৰো দেখিছিলোঁ। ইতিমধ্যে তাইৰ যথেষ্ট বয়স হৈছিল যদিও তাই বিয়া কৰাই দিয়া নাছিল। তাই আমাক, তাইৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলক ভাল পাইছিল আৰু আমাক ফৰাচী ভাষা বহুত ভালকৈ শিকাইছিল আৰু একে সময়তে তাই পেৰিছত ছৰবনত পঢ়া ফ্ৰান্সক ভাল পাবলৈ শিকিছিল। কিছুদিনৰ আগতে তাইৰ লগত মোৰ অলপ প্ৰেম আছিল। ইয়াৰ বাবে আমাক সকলো সময়তে ফৰাচী ভাষাত নতুন নতুন শব্দ শিকিব লাগিছিল আৰু ইয়াৰ অৰ্থ কি তাক মুখস্থ কৰি জনাব লাগিছিল। মোৰ লগত এনেকুৱা হ’ল যে মই পাঠটোৰ বাবে ভালদৰে প্ৰস্তুত নহ’লোঁ আৰু সেইদিনা ব্লেকবৰ্ডলৈ মাতি অনা হ’ল; তেওঁৰ অনুৰোধ পালন কৰাত মই দুৰ্বল হৈ পৰিছিলো আৰু ক্ষমা বিচৰাৰ পৰিৱৰ্তে মই এই বাক্যটো প্ৰকাশ কৰিলোঁ: মেডাম, মই পোলেণ্ডৰ আৰু মই পোলেণ্ডত থকাৰ পৰিকল্পনা কৰিছো, মই ভাবো মোক ফৰাচী ভাষাৰ প্ৰয়োজন নাই। মই কিবা এটা মূৰ্খ কথা কৈছিলোঁ, স্পষ্ট; এইটো মোৰ দৃষ্টিৰ পৰা যেন অজানিতে সাৰি গৈছিল আৰু মই আটাইতকৈ বেয়া আশা কৰিছিলোঁ। বাৰু, একেবাৰেই নহয়! মোৰ সন্তান, তাই মোক মৰমেৰে ভৰা চাৱনিৰে স্থিৰ কৰি ক’লে, আপুনি কেনেকৈ এনেকুৱা কথা ক’ব যেনেকৈ আপুনি আগতীয়াকৈ নিজৰ জীৱনটো জানিছিল; সেইটো আপুনি জানিব নোৱাৰে; আপুনি নাজানে আপোনাৰ কি হ’ব পাৰে। এগৰাকী ভাববাদীৰ বাক্য! মই জানিছিলোঁ যে সেই মুহূৰ্তত পবিত্ৰ আত্মাই মোৰ ভৱিষ্যতৰ বিষয়ে কৈছিল। গোটেই ক্লাছৰ সন্মুখত ক্ষমা বিচাৰি মোৰ কথাৰ বাবে অনুতাপ কৰিলোঁ আৰু মোৰ প্ৰকৃত Vocation আৱিষ্কাৰ কৰাৰ পিছত এতিয়া মই জানো যে এই ফৰাচী পাঠবোৰ মোৰ ভৱিষ্যতৰ বাবে কিমান গুৰুত্বপূৰ্ণ আছিল। 1970 চনৰ খ্ৰীষ্টমাছৰ সময়ৰ আশে-পাশে ভোকেচন। মোৰ জীৱনটোক কি কৰা উচিত সেই বিষয়ে জানিবলৈ মই মোৰ বৰ্ডিং স্কুলৰ ঠিক কাষৰ গীৰ্জাৰ তম্বুলৈ যোৱাৰ সময়ত এডভেণ্টৰ বতৰ বজাই ৰখাৰ অতি সোনকালে মিছলৈ গৈ প্ৰভু যীচুক প্ৰাৰ্থনা কৰিছিলোঁ . আনকি সহকৰ্মীসকলে মোক এবাৰ প্ৰেংক কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল এই উপস্থিতিৰ প্ৰতি মই ইমানেই উৎসৰ্গিত বুলি জানি। তেওঁলোকে মোৰ ঘড়ীটো হেঁচা মাৰি ধৰিলে আৰু মাজনিশা মোক সাৰ পাই উঠি চাবলৈ সহায় কৰিলে যে ইতিমধ্যে উঠি ৰাতিপুৱাৰ মিছলৈ যোৱাৰ সময় হৈছে। দুৱাৰখনত উপস্থিত হোৱাৰ লগে লগে মই দেখিলোঁ যে দুৱাৰখন এতিয়াও বন্ধ হৈ আছে যদিও চকীদাৰজনে মোৰ ৰাতিপুৱাই মিছলৈ যোৱাৰ ইচ্ছাৰ কথা জানিছিল: তেওঁ শব্দ শুনিলে আৰু তেওঁ মোক ক’বলৈ ওলাই আহিল যে কিমান বাজিছে; মই তেতিয়া বুজিলোঁ যে ই এটা কৌতুক আৰু ৰাতিপুৱা মই বহুত ভালকৈ শুইছিলো যে এইবাৰ মোৰ মিছ মিছ কৰিব নোৱাৰিলোঁ। ডাঙৰ কথা নাছিল! আগতে মোৰ গাঁৱতো সপ্তাহটোত গণত মোৰ স্বাভাৱিকতকৈ অধিক উপস্থিতিক মানুহে ঠাট্টা কৰিছিল। খ্ৰীষ্টমাছৰ ঠিক আগতে পেৰিছৰ পুৰোহিতজনে মোৰ ওচৰলৈ আহি টাৰ্ন’ৰ ডাইচৰ দ্বাৰা হাইস্কুলীয়া ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ বাবে আয়োজন কৰা এসপ্তাহজোৰা ৰিট্ৰিটৰ বাবে চিজকোভিচলৈ যাবলৈ পৰামৰ্শ দিলে। আপুনি পৰিয়ালৰ সৈতে ছুটী কটাব আৰু তাৰ পিছত ৰেলত উঠি Ciężkowice লৈ যাব। মই আপোনাক চাইন আপ কৰিব লাগেনে? ঠিক আছে কিয় চেষ্টা নকৰি চাব? সেয়ে মই তালৈ গলো।কিন্তু সম্পূৰ্ণ বিভ্ৰান্তিত হৈ উভতি আহিলোঁ। নাই, মই ডাইচেচনৰ পুৰোহিত হ’ব নিবিচাৰো। মোৰ কেচক ভাল লাগে কিন্তু ইয়াত নাথাকি আন ঠাইলৈ যাবলৈ; মিছনেৰী হ'বলৈ! হয় কিন্তু ক’ত কেনেকৈ! মই প্ৰাৰ্থনা কৰিবলৈ আৰু প্ৰভুৰ পৰা কিছুমান ৰেফাৰেন্স পইণ্ট বিচাৰিবলৈ বাকী থাকিলোঁ। প্ৰভুৱে মোৰ কথা যথেষ্ট সোনকালে শুনিলে! এইটোৱেই হ'ল।১৯৭১ চনৰ নতুন বছৰৰ আৰম্ভণিতে বৰদিনৰ পিছত হাইস্কুলৰ সঞ্চালক বগডান লিছে আমাৰ শ্ৰেণীলৈ আহি ক'লে যে পোলেণ্ড আৰু সাহিত্যৰ শিক্ষয়িত্ৰী মিচেছ বাৰাবাৰা ক্ৰুচেক অসুস্থ আৰু আমাক নিমন্ত্ৰণ কৰা হৈছে শান্ত হৈ থাকিবলৈ আৰু যিকোনো ঘৰুৱা কাম নীৰৱে কৰিবলৈ। মই কাজিমিৰজ কোটলাৰ্জৰ কাষত বহি আছিলো আৰু মই লক্ষ্য কৰিলোঁ যে তেওঁ স্কুলবেগৰ পৰা খাম কিছুমান উলিয়াই লৈছে। মোৰ মনলৈ আহিল যে তেওঁ নিজৰ চিঠিবোৰ কাক সম্বোধন কৰিবলৈ ওলাইছে চাম। আৰু কেইমিনিটমানৰ পাছত মই তেওঁক লিখি থকা দেখিলোঁ: দ্য ছ’চাইটি অৱ ক্ৰাইষ্ট ইন প’জনান। বিৰতিৰ সময়ত মই এই ছ’চাইটি কি বুলি সুধি তেওঁৰ ওচৰলৈ গ’লোঁ৷ তেওঁৰ প্ৰতিক্ৰিয়া আছিল: কেনেকৈ? মই লিখা কথাবোৰ আপুনি বিবেচনাৰে চালে! আপুনি যি কৰিলে সেয়া ঠিক নহয়! সেইটো এটা কৰিবলৈ নহয়! তেওঁৰ খংটো পাছ কৰি মই তেওঁৰ ওচৰলৈ উভতি আহোঁ আৰু মই আকৌ প্ৰশ্নটো সুধিলোঁ কিন্তু তেওঁ মোক এটা নৈতিক শিক্ষা দিলে: আপুনি দেখিছেনে যে আপুনি যি কৰিলে সেয়া আপোনাক অযোগ্য কৰি তুলিছে যে মই আপোনাক এটা চেমিনাৰৰ বিষয়ে এই তথ্য দিবলৈ? কিন্তু মোৰ কথা শুনা! আপুনি ঠিকেই কৈছে, মই শুদ্ধ নাছিলোঁ কিন্তু ই মোৰ আগ্ৰহৰ বিষয়; এনেধৰণৰ কিবা এটা বিচাৰিছোঁ। সঁচা নেকি? বাৰু হয়! আজি দুপৰীয়া ক'ত আছা? ইয়াত স্কুলত বৰ্ডিং স্কুলে পাঠ্যক্ৰমৰ বাহিৰৰ কামৰ বাবে বিদ্যালয়খন দখল কৰে। বাৰু মই আপোনালোকক তথ্যৰ সৈতে ৰিপৰ্ট দিম। আৰু তেওঁ ছ’চাইটি অৱ খ্ৰীষ্টৰ পমফ্লেট লৈ আহিল। এটা লেখা মোৰ ওপৰত জপিয়াই উঠিল: শিৰোনামটো: পোলেণ্ডৰ আত্মাবোৰ বিদেশত হেৰাই গৈছে...মই কান্দিলোঁ আৰু এই দৃষ্টান্তত মই জানিলোঁ যে প্ৰভু যীচুৱেই মোৰ লগত এই কথাবোৰৰ জৰিয়তে কথা পাতে: আহক, আৰু মোক অনুসৰণ কৰক, কাৰণ মোক তোমাৰ প্ৰয়োজন! তাৰ পিছত মই প’জনানৰ ছ’চাইটি অৱ ক্ৰাইষ্টৰ চেমিনাৰীলৈ এখন চিঠি লিখিলোঁ আৰু বাকীবোৰ ঠাইতে পৰিল। গেট টু বেক আহি আছে। ১৯৭১ চনৰ ১৪ আগষ্টত ষ্টাৰী ছাচ ষ্টেচনত ৰেলত উঠি প’জনানলৈ যোৱা আমাৰ তিনিজন আছিল: কাজিমিয়াৰ্জ কটলাৰ্জ, জ’জেফ মিগাচ আৰু মই।

মোৰ বৃত্তি - মই এজন মানুহ-১

মোৰ আধ্যাত্মিক যাত্ৰাত লিখা সকলো কাম মই এদিনতে কৰিলোঁ: কালি, ২০১৪ চনৰ ১২ জুলাই। মোৰ গৰ্ভধাৰণৰ পৰা ১৯ বছৰ বয়সলৈকে, যেতিয়া মোৰ কলেজে চেমিনাৰৰ ঠিকনা লিখাটো চোৱাৰ অবিবেচকতাৰ জৰিয়তে মই গুৰুত্বপূৰ্ণ লাভ কৰিলোঁ আজিৰ পিছত আৰু আজিলৈকে মোৰ গোটেই জীৱনৰ বাবে তথ্য। মই এতিয়া শিশু, কিশোৰ আৰু যুৱক হিচাপে মোৰ জীৱনটো পুনৰ পঢ়িব বিচাৰিছো, যিদৰে ই মোৰ সন্মুখত নিজকে উপস্থাপন কৰিছিল যেতিয়া মই মানৱীয় আৰু খ্ৰীষ্টানভাৱে ডাঙৰ হৈ আহিছো। গতিকে মোৰ পৰিচয়ৰ দুটা দিশ: এজন মানুহ আৰু এজন খ্ৰীষ্টান, মই কালি যি কৰিলোঁ তাতকৈ অধিক লাহে লাহে বৰ্ণনা কৰিম। মই ভৱিষ্যতৰ পৰা কোনো বস্তু আমদানি কৰিব নালাগে, সম্ভৱ হ’লে, বিষয়বস্তু বা পদ্ধতিৰ ক্ষেত্ৰত হওক। মোক নিখুঁতভাৱে চিনি পোৱা পবিত্ৰ আত্মাইহে মোক মনত ৰাখিবলৈ সহায় কৰক যে ১৯৫২-১৯৭১, ১৯৭১ চনৰ ভিতৰত মই জীৱন আৰু জগতখনক কেনেদৰে দেখিছিলো। বাহিৰত, আৰু তাৰ পিছত মোৰ ভিতৰত মোৰ মানৱীয় আৰু আধ্যাত্মিক জীৱন। ইতিমধ্যে লিখিছো যে দুটা শব্দ মোৰ মনলৈ আহিল: মোৰ জীৱনৰ এই পৰ্যায়ৰ আৰু মোৰ সমগ্ৰ পৰিয়ালৰ বিশেষকৈ মোৰ পিতৃ-মাতৃ এণ্টনি আৰু জেনিনাৰ জীৱনৰ বৈশিষ্ট্য হিচাপে কাম আৰু প্ৰাৰ্থনা। আমি কাম নকৰো? গতিকে আমি কি খাম? মাত্ৰ কেইবিঘামান ভূখণ্ডত গছ ৰোপণ কৰা হৈছিল আৰু শাক-পাচলি খেতি কৰা হৈছিল; কিন্তু পৰিয়ালটোক সৰ্বোপৰি নিজকে খুৱাব পৰা আৰু তাৰ পিছত নিজকে কাপোৰ পিন্ধোৱাৰ প্ৰয়োজন আছিল। উদাহৰণটো আহিছিল আমাৰ পিতৃ-মাতৃৰ পৰা; তেওঁলোকে অবিৰতভাৱে কাম কৰিছিল; কোনো সঞ্চয় নাছিল, মানে জমা পুঁজি। ইয়াৰ বিপৰীতে: এনেকুৱা হ’ল যে দেউতাই সেই মানুহবোৰৰ বাবে কাম কৰিবলৈ যাবলগীয়া হ’ল যিসকলে ইতিমধ্যে তেওঁক চুক্তিবদ্ধ হোৱা বস্তুৰ এটা বৃহৎ অংশ দিছিল। আমি ডেডলাইনৰ পিছত খেদি ফুৰিছিলো আৰু ঋণে ঘৰটো আক্ৰমণ কৰিছিল। সকলোৱে কামবোৰ ভাল কৰিবলৈ কিবা নহয় কিবা এটা কৰা উচিত। পোলেণ্ডত এইবোৰ আছিল কঠিন বছৰ: যুদ্ধলৈ মাত্ৰ প্ৰায় দহ বছৰ বাকী আছিল আৰু দেশখনৰ ওপৰত জাপি দিয়া শাসন ব্যৱস্থাই তথাকথিত শীতল যুদ্ধৰ নিয়ম অনুসৰি আচৰণ কৰিছিল। আমাৰ অঞ্চলৰ জলবায়ু বেছিভাগেই আছিল তীব্ৰ আৰু ঠাণ্ডা শীতকালত, বহুত বৰফ আছিল। স্লেজ আৰু স্কিৰ আনন্দ আছিল আমাৰ সৰুতে আনন্দ আৰু তাৰ পিছত গ্ৰীষ্মকালত আমি মজাৰ বাবে উদ্ভাৱন কৰা সকলো ধৰণৰ খেল। দেওবাৰে আমি কাম কৰা নাছিলো, জিৰণি লৈ খেলিছিলো। স্কুলে আমাৰ বাবে সতীৰ্থতা আৰু বৈজ্ঞানিক আৰু মানৱীয় জ্ঞানত অগ্ৰগতি লাভ কৰাৰ সন্তুষ্টি কঢ়িয়াই আনিছিল; কিন্তু এই সাৱধানতাৰে: ঘৰত আৰু গীৰ্জাত আমাক কোৱা কথা আৰু স্কুলত পোলেণ্ডৰ ইতিহাসৰ বিষয়ে কোৱা কথাবোৰৰ লগত অসঙ্গতিপূৰ্ণ কথা আছে; যুদ্ধ আৰু শান্তিৰ ওপৰত; ব্যক্তিৰ ভূমিকা আৰু সমাজৰ ওপৰত; প্ৰগতিৰ ওপৰত আৰু মূল্যবোধৰ ওপৰত; এটা মাৰ্ক্সবাদী মতাদৰ্শই যিকোনো মূল্যতে নিজৰ বাৰ্তাসমূহ প্ৰচাৰ কৰিব বিচাৰিছিল; চহৰতকৈ গ্ৰাম্য অঞ্চলত এইটো কম; হাইস্কুলৰ সময়ছোৱাত মই এই সকলোবোৰৰ প্ৰতি আগৰ তুলনাত অধিক সচেতন হৈ পৰিলোঁ। তেওঁলোকে আমাক সমাজবাদী যুৱ আন্দোলনত নামভৰ্তি কৰা দেখিব বিচাৰিছিল, তাৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ মই স্কাউটৰ বাবে ছাইন আপ কৰিলোঁ। কিন্তু ইয়াতো সকলো স্পষ্ট নাছিল। ১ মে’ৰ বিক্ষোভত আমি ৰঙা পতাকা কঢ়িয়াই নিবলগীয়া হৈছিল; যদি আমি নাকচ কৰো তেন্তে আচৰণ সম্পৰ্কীয় বিষয়বোৰৰ গ্ৰেড কমি আহিছিল। মোৰ দেউতাই আমাক পোলেণ্ডৰ প্ৰকৃত ইতিহাস শিকাইছিল; গীৰ্জাতো, সমাজৰ দৰেই, মানুহে সন্দেহ কৰা সহযোগীসকলৰ চোৰাংচোৱাগিৰি আছিল আৰু আমি আত্মবিশ্বাসৰ মাজত ইজনে সিজনক এই আৰু সেইটো কৈছিলোঁ। বিদ্যালয়ৰ সঞ্চালকজনো দেওবাৰৰ মিছলৈ গৈছিল, সদায় শেষ আৰু পিছত প্ৰথমে গুচি গৈছিল। আমি কি ভাবিম নাজানিলোঁ। তেওঁ বিশ্বাসী নেকি? অৱশ্যে চুবুৰীয়া ভিলেজৰ প্ৰথমজন পাৰ্টি সম্পাদক। স্কুলত দেশপ্ৰেমক অনুকূলভাৱে চোৱা হোৱা নাছিল; সমাজবাদী আন্তৰ্জাতিক দিশত বিকশিত হোৱাটো প্ৰয়োজনীয় আছিল। আমি স্বাধীনতা আৰু গণতন্ত্ৰৰ পৰা বহু দূৰত। কাম আৰু ৰাজনীতিৰ প্ৰশ্ন দুয়োটাই মোৰ মানুহজনৰ আগত অতি কম বয়সৰ পৰাই নিজকে উত্থাপন কৰিছিল: আমি তেনেকৈয়ে ক’ব পাৰো। চৰকাৰী পক্ষৰ যুক্তিবোৰো ন্যায্য হোৱাত ব্যৰ্থ নহ’ল; উদাহৰণ স্বৰূপে: আপোনাৰ মাক-দেউতাকৰ মাত্ৰ দুটা বা তিনিটা গ্ৰেড আছিল, আৰু আপুনি? চাওক আপুনি ইতিমধ্যে পঞ্চম শ্ৰেণীত আছে আৰু ই বিনামূলীয়া! আগতে পুঁজিপতিসকলেহে শাসন কৰিছিল তেতিয়া নিৰক্ষৰতাই ৰাজত্ব কৰিছিল আৰু এতিয়া বৃহৎ অগ্ৰগতি হৈছে নহয়নে? প্ৰাচীন যুগৰ মালিক আৰু মেগনেটক উপহাস কৰিবলৈ শ্ব’ প্ৰস্তুত কৰা হৈছিল। এবাৰ মোক তেওঁলোকৰ এজনক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিবলৈ নিৰ্বাচিত কৰা হৈছিল আৰু এই শ্ব’টোত মোক বলিদানৰ ছাগলী বুলি উপহাস কৰা হৈছিল আৰু এজন ধনী ব্যক্তিৰ এই লেবেলটো মোক দিয়া হৈছিল; গাঁৱৰ আটাইতকৈ দুখীয়া বৃহৎ পৰিয়ালৰ এটাৰ শিশু হোৱাৰ বাবেই কথাটো আৰু অদ্ভুত আছিল। মোৰ মৰ্যাদাৰ প্ৰতি সচেতন মানুহ হিচাপে এই খেলখন মই অতি বিকৃত আৰু অন্যায় বুলি পাইছিলোঁ। হয়, সেইটোৱেই শব্দ: দুখীয়াৰ মৰ্যাদা। মই ইতিমধ্যে এটা অন্যায় দৰমহাৰ গোচৰটো উল্লেখ কৰিছো যিটো মই পাইছিলোঁ আৰু যিটো লেডীয়ে মোক কৈছিল: কিন্তু তুমি আমাৰ লগত কাম কৰি থাকোঁতে আমি তোমাক খুৱাই দিলোঁ! সঁচা আছিল, কিন্তু একে সময়তে: তেওঁলোকে মোক দহটাতকৈও অধিক ঝ্লটিচ দিব লাগে, মই নিশ্চিত হৈছিলোঁ। সৰু বয়সৰ পৰিস্থিতি আৰু কাম বিচাৰি পোৱাৰ অভাৱৰ সুযোগ আমি লৈছিলো। মোৰ খুড়া আছিল অৰণ্যৰ ৰক্ষক আৰু মই তেওঁক স্কুলৰ বাবে বস্তু ক্ৰয় কৰাটো নিশ্চিত কৰিবলৈ টকা উপাৰ্জন কৰিব পৰাকৈ দুমাহৰ ছুটীত মোক দিবলৈ ক’লোঁ। তেওঁ মোক ঠিকা অবিহনে ভাড়াত লৈছিল আৰু মই অকলে হাবিত মাটি চাফা কৰি কাম কৰিছিলো যাতে সৰু সৰু গছবোৰ অগোছালি নোহোৱাকৈ গজিব পাৰে। ইয়াতো মই আশা কৰা নাছিলো যে প্ৰদান কৰা কামৰ তুলনাত ইমান কম লাভ হ’ব; মোৰ প্ৰয়োজনৰ সম্পৰ্কত কি আছিল কোৱা নাই! এইদৰে মই আভ্যন্তৰীণভাৱে হ’লেও মোৰ মানৱীয় মৰ্যাদা ৰক্ষা কৰিবলৈ শিকিলোঁ। মই বিদ্ৰোহ কৰিছিলো কিন্তু মই জানিছিলোঁ যে আভ্যন্তৰীণ অসন্তুষ্টিৰ বাহিৰে সেইটো সলনি কৰাটো অসম্ভৱ। মোৰ লগত অন্যায় কৰা মানুহৰ লগত কথা পাতিবলৈ চেষ্টা কৰিলোঁ। আৰু এইটো সৃষ্টিকৰ্তাই মোক দিয়া এক স্বাভাৱিক অনুগ্ৰহ: মোৰ বাবে অন্যায় যেন লগা কথাটোক বুদ্ধিমানৰূপে প্ৰত্যাহ্বান জনোৱা। মই এজন দাৰ্শনিক মানুহ! ইয়াৰ বাবে মোক কেতিয়াবা সমালোচনা কৰা হয় আৰু মই সদায় ইয়াক ভগৱানৰ কৃপা বুলি গণ্য কৰি আহিছো। চিন্তা কৰিব পৰা, নিজৰ মনৰ কথা প্ৰকাশ কৰিব পৰা; বিৰোধিতা আৰু প্ৰত্যাহ্বান: যুক্তিৰ বিৰুদ্ধে যুক্তি; ঐশ্বৰিক অধিকাৰৰ ভিত্তিত সকলো মানৱ অধিকাৰ পতিয়ন নিয়াবলৈ চেষ্টা কৰা। 13 জুলাইৰ আজি পুৱা মই এজন পোলেণ্ডৰ পৰা এটা হতাশাজনক বাৰ্তা পাইছিলোঁ যে তেওঁলোকে বাস কৰা আৰেছত ব্লুবেৰী ছিঙি পোলেণ্ডৰ শ্ৰমিকসকলৰ বাবে মিছ উদযাপন কৰিবলৈ যোৱাটো অসম্ভৱ কাৰণ জাৰ্মান চেফজনৰ হাতত এতিয়াও এইটো আছে। দেওবাৰে কাম কৰিবলৈ নিৰ্দেশ দিলে। কেইদিনমানৰ আগতে এই চাইটত পোষ্ট কৰা আধুনিক দাসত্বৰ ওপৰত মোৰ সাক্ষ্য পঢ়ক, তেতিয়া আপুনি ভালদৰে বুজিব যে মই শৈশৱৰ পৰাই ডিভাইন প্ৰভিডেন্সৰ দ্বাৰা কি যুঁজৰ বাবে সাজু আছিলো। আমাৰ যি মানৱীয় মৰ্যাদা আছে, আৰু মই পুৰুষ আৰু নাৰী দুয়োটা লিংগৰ হৈ কথা কওঁ, সেয়া গণতান্ত্ৰিক মানৱ ইচ্ছাৰ জৰিয়তে বা অন্য কোনো ধৰণে আমাৰ ওচৰলৈ নাহে, বৰঞ্চ ই আমাৰ ওচৰলৈ পোনপটীয়াকৈ সৃষ্টিকৰ্তা ঈশ্বৰৰ পৰা আহে আৰু এইটো তেওঁৰ কৃপাৰ জৰিয়তে। হয়, মই ঈশ্বৰৰ স্বাভাৱিক কৃপাত মানুহ। আমি বহুদিনৰ পৰাই বিচাৰি আহিছো, আৰু জ্ঞানলাভৰ যুগৰ পৰাই ঈশ্বৰক বিশুদ্ধ অলৌকিক ডমেইনলৈ ঠেলি দিয়া, যাক আমি লগে লগে অবাস্তৱ, ভাৰ্চুৱেল, দুৰ্বলসকলৰ বাবে এক প্ৰকাৰৰ আফিং বুলি গণ্য কৰোঁ; আৰু আমি ঈশ্বৰৰ উপস্থিতিৰ সৈতে যুঁজ দিওঁ য’তেই তেওঁৰ বিষয়ে ধাৰণাবোৰৰ বীজ বুলি ধৰি লওঁ। ফেচিষ্ট, মাৰ্ক্সবাদী, ডাৰউইনবাদী, কমিউনিষ্ট, সমাজবাদী আদিৰ একেখন যুঁজ;আমি এই মতাদৰ্শৰ বাবে আলোকজ্জ্বলতাৰ নাম লৈছিলো, কিন্তু আমি যিহেতু বিদ্ৰোহী দেৱদূত আৰু পতিত ভালুক বুলি বিশ্বাস নকৰো গতিকে আমি নকওঁ বাইবেলত লুচিফাৰৰ নাম যাৰ অৰ্থ হৈছে: পোহৰ।তাত আমি তেওঁক মুখা খুলিম আৰু সৰুবোৰে বুজিব যে তেওঁ কি যুঁজৰ কথা কৈছে। মই যিজন মানুহ, তেওঁৰ অধিকাৰ আছে আৰু ঈশ্বৰে প্ৰথমে সেইবোৰ ৰক্ষা কৰে আনকি কেতিয়াবা নিজৰ বিৰুদ্ধেও। আদম, তোমাৰ অধিকাৰ ক’ত আছা? ঈশ্বৰেই প্ৰথমে মানুহক তেওঁৰ পাপৰ পিছত বিচাৰিছে আৰু তেওঁক এই প্ৰশ্নটো সুধিছে: আপুনি ক’ত আছে? এই তিনিটা শব্দ যোগ কৰিলোঁ: আপোনাৰ অধিকাৰৰ সৈতে। ই মোৰ ভাল বেয়াৰ অভিজ্ঞতাৰ ফল, সৰুৰে পৰা। আমি মিছাকৈ ভাবো, আমাৰ অধিকাৰ সম্প্ৰসাৰণৰ বাবে ঈশ্বৰীয় কৰ্তৃত্বৰ অতি সৰু চিনটো অতিক্ৰম কৰিবলৈ প্ৰলোভিত হওঁ! কি উন্মাদনা? আমি দেখিছোঁ - আমাৰ বিবেকেৰে যে আমি ভুল হৈছিলোঁ - আৰু ঈশ্বৰে তেওঁৰ পোহৰৰ দ্বাৰা যোগ কৰে, যে আমি প্ৰতাৰিত হৈছিলো, আৰু তেওঁ লগে লগে আমাক সুস্থ কৰিবলৈ আমাৰ অনুতাপ বিচাৰি আহে: আদম, আপুনি আপোনাৰ অধিকাৰৰ সৈতে ক’ত আছে? আৰু কোনে কৈছিল যে তুমি মোক ভয় কৰিবলৈ উলংগ হৈ আছা? স্বাভাৱিক অনুগ্ৰহৰ বাবে আমাৰ ভুলবোৰ চিনি পাই আৰু ক্ষমা বিচাৰি নিজকে নম্ৰ কৰিব লাগে।আৰু যেতিয়া আদমে তেওঁৰ পাপৰ বিষয়ে তেওঁক প্ৰশ্ন কৰে তেতিয়া আদমে কি কৰে? তেওঁ নিজৰ পত্নীক নিন্দা কৰে! তাই দোষী! আৰু তাই? তাই কি কয়? এই প্ৰশ্নৰ উত্তৰ তেওঁৰ কি: কিয় কৰিলে? তাইও বিচাৰি আছে দোষীক! তাই সাপটোলৈ আঙুলিয়াই দিয়ে আৰু তাই নিজৰ প্ৰচেষ্টাৰে নিজকে অপৰাধবোধৰ পৰা মুক্ত কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে। ই নাটকীয় কিন্তু ঈশ্বৰ শান্ত হৈ থাকে আৰু লুচিফাৰৰ বিৰুদ্ধে মানুহৰ পক্ষ লয়। তেওঁ মানুহৰ দ্বাৰা অভিশপ্ত নহয়, মানুহৰ কাৰণে পৃথিৱীখন অভিশাপৰ অধীন; মানুহৰ আৱৰণ আৰু নাৰী বনাম পুৰুষৰ অনুভূতিৰ লগত আপোচ কৰা হ'ব, কিন্তু ঈশ্বৰে তেওঁ প্ৰথমে দিয়া কোনো অধিকাৰ কাঢ়ি নিদিয়ে; ই নতুন অধিকাৰ যোগ কৰে; অনুতাপ, ধৰ্মান্তৰকৰণ, ক্ষমা আৰু মুক্তিৰ অধিকাৰ! কিন্তু এই নতুন অধিকাৰবোৰ কেৱল ঈশ্বৰে নিজৰ মাজত সৃষ্টি কৰা নতুন জগতখনতহে প্ৰয়োগ কৰা হয় যিহেতু তেওঁ পবিত্ৰ ত্ৰিত্ব আৰু ই এক অলৌকিক জগত: কেৱল অদৃশ্যই নহয়, আন প্ৰতিটো প্ৰকাৰ আৰু প্ৰজাতিৰ; পবিত্ৰ ত্ৰিত্বত বিশ্বাস কৰা জনেহে প্ৰৱেশ কৰে। পিতৃ আৰু পুত্ৰ আৰু পবিত্ৰ আত্মা। বিশ্বাস, আশা আৰু দান-বৰঙণি হৈছে মূল দুৱাৰ। আৰু যীচুৰ নামটোৰ বাহিৰে আন কোনো পাছৱৰ্ড দিয়া হোৱা নাই। স্বৰ্গ আৰু পৃথিৱীত সকলো অধিকাৰ আৰু শক্তি থকা কেৱল মুক্তিদাতা।

মোৰ বৃত্তি - মই এজন মানুহ-২

আমি প্ৰাকৃতিক দাৰ্শনিক।নাই? ইতিমধ্যে যিকোনো প্ৰশ্ন সুধি আমাক আমন্ত্ৰণ জনোৱা হয় বা আমি আনজনক দৰ্শন কৰিবলৈ আমন্ত্ৰণ জনাইছো! প্ৰজ্ঞাৰ প্ৰেমৰ পৰা (পিলো-প্ৰেম, ছফিয়া-জ্ঞান) ক্ৰিয়াটো আহিছে। মানুহৰ স্বভাৱত: প্ৰেম কৰাটো স্বাভাৱিক আৰু প্ৰেম নকৰাটো অস্বাভাৱিক! প্ৰজ্ঞাই সৃষ্টিকৰ্তা আৰু জীৱক সংযোগ কৰে। অন্যথা ই একেবাৰেই প্ৰজ্ঞা নহয় বৰঞ্চ এটা ভণ্ড। ভণ্ডজন হ’ল এনে এজন ব্যক্তি যিয়ে নিজকে জ্ঞানী বুলি ভাবি নাস্তিক বুলি আৰম্ভ কৰি বিভিন্ন ধৰণে নিজৰ সৃষ্টিকৰ্তাক অৱজ্ঞা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে। তেওঁ হয়তো ক’ব বিচাৰিব যে তেওঁ অৰাজনৈতিক বা ৰাজনৈতিকভাৱে শুদ্ধ, কিন্তু কথাটো একেটা কথাতে নামি আহে: তেওঁ ঈশ্বৰৰ বিৰোধিতা কৰিব বিচাৰে। ইয়াৰ অস্তিত্ব বা নথকাৰ প্ৰশ্নটো তেওঁৰ বাবে গৌণ। তেওঁৰ ঘনিষ্ঠ মিত্ৰসকল হৈছে অজ্ঞানীসকল! আমি নাজানো, আমি জানিব নোৱাৰো, কোনেও নাজানে ইত্যাদি। এইটো কোনেও নাজানে যে তেওঁলোকেই নাজানে আৰু যিয়ে বিচাৰিব যে সকলোৱে এই বিষয়টোৰ বিষয়ে একো নাজানে আৰু শান্তি হ'লহেঁতেন, নহ'লে এইবোৰেই ফল: ধৰ্মৰ যুদ্ধ। গতিকে সকলোৱে দাৰ্শনিক কিন্তু কিছুমান বিকৃত। তেওঁলোকে সত্য, সৌন্দৰ্য্য আৰু ভাল বিচাৰিবলৈ আৰু বিচাৰিবলৈ নিবিচাৰে। এই তিনিটা প্ৰাকৃতিক মূল্যবোধ দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে প্ৰভু ঈশ্বৰে বিচৰা ধৰণে একমত নহয়: পিতৃ আৰু পুত্ৰ আৰু পবিত্ৰ আত্মা: পবিত্ৰ ত্ৰিত্ব। তেওঁলোকো এক। মানৱ মূল্যবোধৰ সৰু ত্ৰিত্ব মহান আৰু অতি পবিত্ৰ ত্ৰিত্বৰ প্ৰতিফলন। প্ৰথম ঐশ্বৰিক সৃষ্টি এই মূল্যবোধসমূহৰ বিষয়ে। মানুহ পিছত আহে আৰু নিজৰ মৰ্যাদাৰ ভেটি হিচাপে তেওঁলোকৰ অধীনত থাকে। সত্য তেওঁৰ কাৰণত, সৌন্দৰ্য্য তেওঁৰ স্মৃতিৰ বাবে আৰু তেওঁৰ ইচ্ছাৰ বাবে ভাল। আদম (আদম) এই সকলোবোৰ লৈ ক'ত আছা? কাহিনীটোৰ প্ৰথম প্ৰশ্ন আৰু ইও সকলোৰে বাবে শেষ প্ৰশ্ন হ’ব! চিন্তাৰ সত্যটোৱে ডেকাৰ্টে বিচৰা ধৰণে মানুহৰ অস্তিত্ব ৰক্ষা নকৰে। মই ভাবো সেয়েহে মই, ই মানৱতাৰ ইতিহাসৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ প্ৰতাৰণা! আধুনিক আৰু আধুনিকতাবাদী যুগে ইয়াক বহু লোকক বিনাশৰ দিশে লৈ যাবলৈ গৌৰৱে আৰু গৌৰৱেৰে উল্লেখ কৰে!নিজকে প্ৰগতিৰ লেবেল দিয়া সকলো সৰ্বাত্মক আৰু গণতান্ত্ৰিক মতাদৰ্শ ডেকাৰ্টছৰ এই বিকৃত ঘোষণাৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি গঢ় লৈ উঠিছে: মই ভাবো আৰু সেয়েহে মই। যদি তেওঁ কয়: মই ভাল পাওঁ সেয়েহে মই, সেয়া বেয়া নহ’ব আৰু ই মানুহক প্ৰতাৰণা নকৰিব যেনেকৈ দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে! ডেকাৰ্টে আৰু তেনেকৈ নাভাবে যে তেওঁ আৰু নাই: ই মৃত্যুৰ মতাদৰ্শ। আৰু তেওঁলোকে ফৰাচী বিপ্লৱৰ পিছৰে পৰা এই মতাদৰ্শসমূহৰ পৰা বহু মৃত্যু আমদানি কৰি আহিছে। আৰু তেওঁলোকে বিষ বীজ সিঁচা বন্ধ নকৰে, সৰু ল’ৰা-ছোৱালী আৰু স্কুলৰ কাৰ্যসূচীৰ পৰা আৰম্ভ কৰি। শৈশৱত মই ইতিমধ্যে এই সকলোবোৰৰ সন্মুখীন হৈছিলোঁ আৰু মই জানো মই কি কথা কৈছো! ইতিমধ্যে ডাৰউইনৰ তত্ত্ব আৰু আমাৰ ডাইৰেক্টৰৰ কথা উল্লেখ কৰিছো যিয়ে আমাক বান্দৰৰ পৰা মানুহৰ উৎপত্তিৰ বিষয়টো পঢ়িবলৈ বাধ্য কৰাইছিল। তেওঁলোকে আমাক পঢ়িবলৈ বাধ্য কৰাইছিল আৰু তেওঁ নিজেই বিশ্বাস কৰা নাছিল যিহেতু তেওঁ যিবোৰ ব্যতিক্ৰমৰ কথা কৈছিল, সেইবোৰৰ কথা কৈছিল; কিন্তু ল’ৰা-ছোৱালীৰ কণমানি মনৰ ক্ষতি? তাৰ বাবে সেইটোৱেই গুৰুত্বপূৰ্ণ নাছিল নেকি? আজি এই সকলোবোৰ কোনে চোৱাচিতা কৰে? ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষামন্ত্ৰী? আপুনি ভাবিছেনে? ডেকাৰ্টছ আদিৰ দৰে তথাকথিত দাৰ্শনিকসকল হিটলাৰ, ষ্টেলিন, মাও, নেপোলিয়ন আদিৰ দৰেই মানৱতাৰ ক্ষতিৰ বাবে দায়ী: ঈশ্বৰে তেওঁলোকক এই একেটা প্ৰশ্নই সুধিব: আপুনি পবিত্ৰ ত্ৰিত্বৰ সৈতে ক'ত আছে?বিগ: পিতৃ আৰু পুত্ৰ আৰু পবিত্ৰ আত্মা আৰু আপুনি ক’ত আছে সৰু প্ৰাকৃতিক ত্ৰিত্বৰ সৈতে: সত্য আৰু সৌন্দৰ্য্য আৰু ভাল? তেন্তে দাৰ্শনিক ডেকাৰ্টছৰ ভণ্ড কিহৰ মাজত গঠিত আছিল? তেওঁ মৌলিক হ’ব বিচাৰিছিল আৰু তেওঁ বনাই এটা আধা সত্যক নিৰপেক্ষ কৰি তুলিছিল