דער ספר פון הימל

 http://casimir.kuczaj.free.fr/Orange/jidysz.html

 באנד 11

אָ מיין יאָשקע, הימלישע אַרעסטאַנט,

די זון גײט אונטער, פֿינצטערניש טוט אַרײַן אין דער ערד, און איר בלײַבט אַלײן אין מִשכּן.

איך זעה דיך טרויעריג אין דער איינזאמקייט פון דער נאכט ווייל דו האסט נישט מיט דיר

-די קרוין פון דיין קינדער און דיין ווייך ווייבער

װע ר הא ט אי ר כאטש ן געקאנ ט פארמאכ ן אי ן דע ר דאזיקע ר פרײװיליקע ר תפיסה .

אָ געטלעך אַרעסטאַנט, איך בין האַרציק צו האָבן צו זאָגן גוט אָוונט צו איר.

הלוואי וואלט איך שוין נישט געדארפט זאגן גוטע נאכט, נישט האבן די מוט אייך צו לאזן אליין.

איך זאָג אַ גוטן אָװנט מיט די ליפּן, אָבער נישט מיט מײַן האַרצן. בעסער, איך לאָזן איר מיין האַרץ.

איך וועל ציילן דיין האַרץ קורס און גלייַכן מיין. איך וועל דיך טרייסטן, איך וועל דיך רוען אין מיינע געווער,

איך וועל זיין דיין וואך וועכטער, איך וועל מאַכן זיכער אַז גאָרנישט קומט צו טרויעריק איר.

ניט נאָר איך וויל ניט לאָזן איר אַליין, אָבער איך אויך ווילן צו טיילן אַלע דיין   ליידן.

אָ האַרץ פון מיין האַרץ, אָ ליבע פון ​​מיין ליבע, לאָזן דעם לופט פון ומעט און זיין טרייסט.

איך האב נישט קיין הארץ צו זען דיך ליידיג.

ווי איך זאג גוט נאכט מיט מיינע ליפן,

איך לאָזן איר מיין אָטעם, מיין ליבשאַפט, מיין געדאנקען, מיין תאוות און מיין מווומאַנץ  .

זיי וועלן פאָרעם אַ קייט פון ליבע אקטן

— ווער וועט דיך ארומנעמען ווי א קרוין און ווער וועט דיך ליב האבן אין אלעמען. ביסט ניט צופרידן, טאַקע יאָשקע? איר זאָגן יאָ, רעכט?

אָ אַרעסטאַנט פון ליבע, איך בין נישט פאַרטיק.

פארן אװעקגײן װיל איך אויך פארלאזן מײן קערפער פאר דיר.

איך ווילן צו מאַכן    פילע קליין ברעקלעך פון מיין פלייש און ביינער  ,

כּדי זיי זאָלן מאַכן אַזוי פֿיל לאָמפּן, ווי עס זענען סוכּות אין דער וועלט.

מיט מיין בלוט  וויל איך מאכן אסאך קליינע פלאמען וואס וועלן שייַנען אויף די לאמפן.

איך ווילן צו שטעלן מיין לאָמפּ אין יעדער משכן וואָס,

—מיט דעם הײליקטלעכן מנורה, װעט ער אײַך אױפֿקלערן און אײַך זאָגן:

"איך ליבע איר, איך אַדאָר איר, איך בענטשן איר, איך מאַכן ריפּערז און איך דאַנקען דיר   פֿאַר מיר און פֿאַר אַלץ  ."

אָ יאָשקע, לאָמיר מאַכן אַ פּאַקט, לאָמיר צוזאָג צו ליבע יעדער אנדערע מער און מער. איר וועט געבן מיר מער ליבע, איר וועט ייַנוויקלען מיר מיט דיין ליבע,

װעסט מיך מאַכן לעבן אין דײַן ליבע און װעסט מיך פֿאַרטינקען אין דײַן ליבע.

מיר פארשטארקן אונדזער קייטן פון ליבע. איך וועל זיין צופרידן נאָר אויב איר געבן מיר דיין ליבע

כּדי איך זאָל דיך טאַקע ליב האָבן.

ברוך מיר, בענטשן אונדז אַלע.

האַלט מיך אין דײַן האַרצן, אַרעסט מיך אין דײַן ליבשאַפֿט. איך לאָזן איר דורך שטעלן אַ קוש אויף דיין האַרץ.

גוט נאַכט, גוט נאַכט, טאַקע יאָשקע!

אָדער מיין יאָשקע, זיס אַרעסטאַנט פון ליבע, דאָ איך בין ווידער אין פראָנט פון איר.

איך האב דיך געלאזט ווינטשן א גוטע נאכט און יעצט קום איך צוריק צו געזעגענען זיך.

אי ך הא ב זי ך באזארגט

זאָגן איר מיין מערסט פאַרברענט תאוות ווידער   און

איך פאָרשלאָגן איר מיין לאַווינג האַרץ קלאַפּן, ווי געזונט ווי מיין גאנצע זייַענדיק. איך וויל זיך צונויפגיסן מיט דיר אלס א סימן פון מיין ליבשאפט צו   דיר.

אוי מיין שיינע ליבע,

— קומענדי ק גיב ן זי ך אינגאנצ ן צו דיר , אי ך געקומע ן אוי ך אײ ך אינגאנצ ן אויפנעמע ן .

זינט איך קען נישט עקסיסטירן אָן עס איז אַ לעבן אין מיר, איך ווילן אַז דאָס לעבן זאָל זיין דייַן.

אַלץ איז געגעבן צו דער איינער וואס גיט אַלץ, רעכט?

אזוי היינט,

איך וועל ליבע איר מיט דיין לייַדנשאַפטלעך ליבהאבערס כאַרטביט,

איך וועל אָטעמען מיט דיין טראָובינג אָטעם אין זוכן   פון נשמות,

איך פאַרלאַנג דיין כבוד און די גוטן פון נשמות מיט דיין   ינפאַנאַט תאוות,

איך וועל מאַכן די גאנצע האַרץ פון באשעפענישן לויפן אין דיין געטלעך האַרץ קלאַפּן.

צוזאַמען, מיר וועלן נעמען אַלע באשעפענישן און ראַטעווען זיי אַלע, לאָזן קיינער פון אונדז,

- אפילו אין די פּרייַז פון אַלע   קרבנות,

— אפיל ו װע ן אי ך הא ב געדארפ ט אויסטראג ן אל ע לײדן . אויב איר געוואלט צו האַלטן מיר אַוועק,

-איך וואָלט וואַרפן מער אין איר,

- איך וואָלט וויינען העכער צו בעטן ביי דיין זייַט די ישועה פון אַלע דיין קינדער, מיין ברידער.

אָ מיין יאָשקע  , מיין לעבן און מיין אַלע,

וויפיל זאכן וועקן אין מיר דיין פרייוויליגע תפיסה!

נשמות זענען די סיבה. עס איז ליבע וואָס בינדן איר אַזוי שטארק צו זיי. עס מיינט אַז די ווערטער נשמה און ליבע מאַכן איר שמייכל און וויקאַן איר צו די פונט פון געבן אין אויף אַלע פונקטן.

איך זען די יקסעסיז פון ליבע, איך וועל שטענדיק זיין מיט איר מיט מיין געוויינטלעך רעפרען:   אַנימע און ליבע  .

אָ מיין יאָשקע  , איך ווילן אַלץ פון דיר:

איך וויל אז דו זאלסט שטענדיק זיין מיט מיר

-אין תפילה, -אין אַרבעט,

— אין תענוגים און — אין צער,

- אין מיין עסן, - אין מיין באַוועגונג,

― אין מײַן שלאָף, בקיצור, אין אַלצדינג.

איך בין נישט ביכולת צו דערגרייכן עפּעס אַליין, איך בין זיכער אַז מיט דיר איך וועל האָבן עס אַלע.

אַז אַלץ וואָס מיר טאָן קאַנטריביוץ

- צו פאַרמינערן דיין צאָרעס,

- צו פאַרווייכערן דיין ביטערניש,

- צו זיין ריפּערד פֿאַר קריימז,

- צו צוריקצאָלן איר פֿאַר אַלץ,

- צו באַקומען אַלע קאַנווערזשאַנז,

אפילו אין שווער אָדער פאַרצווייפלט קאַסעס.

מיר וועלן גיין זוכן ליבע אין אַלע הערצער צו מאַכן איר כאַפּיער. איז דאָס ניט אמת, אָ יאָשקע?

טייערער ארעסטאַנט פון ליבע,

בינדן מיך מיט דיינע קייטן, פארחתמעט מיך מיט אייער ליבשאפט.

ביטע ווייַזן מיר דיין פּנים. ווי שיין דו ביסט! דיין בלאָנדע האָר הייליקט מיין געדאנקען.

דיין רויק און רויק שטערן אין צווישן פון אַזוי פילע עבירות

גיט מיר שלום   און

מאכט מיר רויק אין צווישן פון די גרעסטע   שטורעם,

פֿון מײַנע תּפֿילות פֿון דיר און פֿון דײַנע קאַפּריזן, װאָס האָבן מיך געקאָסט מײַן לעבן.

איך ווייס אז דו ווייסט דאס אלעס, אבער איך גיי ווייטער ווייטער.

דאָס איז מיין האַרץ וואָס דערציילט איר די זאכן, עס ווייסט בעסער ווי מיר ווי צו זאָגן זיי.

אָ ליבע, דיין בלוי אויגן שייַנען מיט געטלעך ליכט

― הײב מיך אױף צום הימל און מאַכט מיך פֿאַרגעסן די ערד.

אָבער, פֿאַר מיין גרעסטע ווייטיק, מיין גלות האלט. שנעל, שנעל, אָ יאָשקע!

אָ יאָשקע, יאָ איר זענט שיין!

איך ווי צו זען איר אין דיין משכן פון ליבע.

די שיינקייט און מאַדזשעסטי פון דיין פּנים פאַרפירן מיר און מאַכן מיר זען הימל.

יעדער מאָל,

דיין שיין מויל פאַקס מיר צערטלעך,

דיין זיס קול ינווייץ מיר צו ליבע יעדער מאָמענט, דיין ניז שטיצן מיר,

דײַנע אָרעמס אַרומרינגלען מיך מיט אומאָפּהענגיקע בונדן.

און איך וויל לייגן טויזנטער ברענענדיקע קושן אויף דיין שיינע פּנים. יאָשקע, יאָשקע,

— זאל אונדזער װילן זײן אײנער,

- זאל אונדזער ליבע זיין איינער,

― זאָל אונדזער גליק זײַן אײנער! קיינמאָל לאָזן מיר אַליין,

ווייַל איך בין גאָרנישט און

ווייַל גאָרנישט קענען זיין אָן די גאַנץ.

צי איר צוזאָג מיר, אָדער יאָשקע? דוכט זיך מיר אז דו זאגסט יא. איצט בענטשן מיר, בענטשן אונדז אַלע.

אין דער געזעלשאַפט פון מלאכים, הייליקע, די זיס מוטער און אַלעמען

באשעפענישן

איך זאָגן איר: "  גוט טאָג, טאַקע יאָשקע, גוט טאָג  ".

די צוויי תפילות וואָס פּריידיד איך געשריבן אונטער דער השפּעה פון יאָשקע.

ביי זונ - אונטערגאַנג , ער געקומען צוריק און דערציילט מיר ער איז געגאנגען צו האַלטן אַז גוט נאַכט און אַז גוט טאָג.

אין זיין האַרץ. האָט ער מיר געזאָגט:

״מיין טאכטער, באמת, די דאזיקע תפילות קומען ארויס פון מיין הארץ, ווער סע זאגט זיי מיט דער כוונה צו זיין מיט מיר.

ווי זיי זאָגן אין די תפילות,

איך וועל האַלטן עס מיט מיר און אין מיר צו טאָן אַלץ איך טאָן.

ניט נאָר איך וועל וואַרעם עס מיט מיין ליבע, אָבער, יעדער מאָל,

-איך וועל פאַרגרעסערן מיין ליבע צו אים,

יונייץ עס צו די געטלעך לעבן און צו מיין זעלביקער פאַרלאַנג צו ראַטעווען אַלע   נשמות.

איך וויל

- יאָשקע אין מיין מיינונג,

- יאָשקע אויף מיין ליפן,

- יאָשקע אין מיין האַרץ. איך וויל

- קוק נאָר אויף יאָשקע,

- הערן בלויז צו יאָשקע,

-צו שטופּן מיר בלויז קעגן יאָשקע

- טאָן אַלץ מיט יאָשקע:

- ליב מיט יאָשקע,

- צו פאָרשלאָגן מיט יאָשקע,

שפּיל מיט יאָשקע,

- וויינען מיט יאָשקע,

— שרייב מיט ישוע.

אָן יאָשקע, איך טאָן נישט וועלן צו אָטעמען.

איך גיי דא בלייבן טאן גארנישט ווי א פארשפרייט קינד,

אַזוי אַז יאָשקע זאָל קומען און טאָן אַלץ מיט מיר, צופרידן צו זיין זיין צאַצקע, פארלאזן מיר

- צו זיין  ליבע,

— צו זיינע  דאגות,

- צו זיין קאַפּריז פון ליבע,

ביז איך האָב אַלץ געטאָן מיט אים.

צי איר פֿאַרשטיין, אָ יאָשקע?

דאָס איז מיין וועט און איר וועט נישט מאַכן מיר טוישן מיין מיינונג! יעצט קום שרייב מיט מיר.

איך פארבליבן אין מיין געוויינטלעך שטאַט ווען מיין שטענדיק ליב יאָשקע געקומען. איך דערציילט אים:

"ווי איז עס, טאַקע יאָשקע,

אַז נאָך איר האָט צוגעגרייט אַ נשמה צו ליידן און אַז, וויסן די גוטס פון צאָרעס,

- זי לייקס צו ליידן און,

"גלויבנדיק אַז איר צוקונפט איז צו לייַדן, זי ליידט כּמעט מיט לייַדנשאַפט, איר האַלטן דעם אוצר אַוועק פון איר?"

יאָשקע האט געזאגט:

"מיין טאכטער,

מיין ליבע איז גרויס, מיין געזעץ איז אַנסערפּאַסט,

מייַן לערנונגען זענען הויך,

מיין אינסטרוקציעס זענען געטלעך, שעפעריש און ינימאַטאַבאַל.

אַזוי ווען

אַ נשמה טריינד צו ליידן  און

אַז קומט צו די פונט פון לאַווינג צאָרעס, דעריבער, אַז אַלע  זאכן,

- גרויס אָדער קליין,

- נאַטירלעך אָדער רוחניות,

- ווייטיקדיק אָדער אָנגענעם,

קענען האָבן אַ יינציק קאָליר און ווערט אין דעם נשמה,

איך מאך זיכער אז די יסורים זענען איינגעווארצלט אין זיין רצון ווי אויך אין זיין פארמעגן.

דעריבער, ווען איך שיקן איר ליידן, זי איז גרייט צו אָננעמען און ליבע זיי.

עס איז ווי ער האט די גאנצע צייט, אפילו ווען ער האט נישט ווייטיק.

די נשמה קומט אַלץ צו טאָן אין הייליקער גלייכגילטיגקייט. פֿאַר איר, פאַרגעניגן איז טייער ווי ליידן.

דאַוונען, אַרבעט, עסן, שלאָפן, אאז"ו ו, האָבן די זעלבע ווערט פֿאַר איר.

ע ס זא ל אי ם דאכ ן א ז ע ר נעמ ט צוריק עטלעכ ע זאכ ן שוי ן מיר , אבע ר ע ר אי ז נישט . אין די אָנהייב, ווען די נשמה איז נאָך נישט געזונט טריינד, איר סענסיטיוויטי ינערווין ווען עס ליידן, דאַוונען אָדער ליב.

אבע ר װע ן ד י דאזיק ע זאכ ן זײנע ן מי ט פראקטי ק אריבערגעגאנגע ן אי ן זײ ן װיל ן װ י זײ ן אײגענעם , הא ט זײ ן סענסיטיוויטעט ן אויפגעהערט .

און ווען די געלעגנהייט ערייזאַז צו שטעלן   געטלעך באַזייַטיקונג אין קאַמף

# וואס איך האב זי געמאכט צו קריגן  ,   אייביג זי זיי מיט א פעסטע שריט און א פרידנעם הארץ  .

אויב ליידן גיט זיך, עס געפינט אין אים די שטאַרקייַט און לעבן פון ליידן. אויב ער מוז דאַוונען, געפינט ער אין זיך דאָס לעבן פון תפילה,

און אַזוי אויף פֿאַר אַלץ אַנדערש ".

פון וואָס איך פֿאַרשטיין, די זאכן זענען ווי גייט. שטעל ט זי ך מי ר א מתנה .

אַזוי, ביז איך האָבן באשלאסן וואָס איך וועל טאָן מיט דעם טאַלאַנט,

— איך קוק,

-איך אָפּשאַצן עס און

-איך פילן אַ זיכער סענסיטיוויטי צו ליבע דעם טאַלאַנט. אבער אויב איך שלאָס עס און טאָן ניט קוק אין עס, די סענסיטיוויטי   סטאַפּס.

דערמיט קען איך נישט זאגן אז די מתנה איז שוין נישט מיינס.

עס איז אויך פאַרקערט, ווייַל זייענדיק אונטער שלאָס און שליסל, קיין איינער קענען גאַנווענען עס פון מיר.

יאָשקע ממשיך  :

"  אין מיין וועט אַלע די זאכן

— האלט די הענט,

- זיי קוקן ענלעך און

- שטימען.

אזוי

צאָרעס גיט וועג צו פאַרגעניגן  אַזוי צו  זאָגן:

"איך האָבן געטאן מיין טייל אין די געטלעך וועט, און נאָר אויב יאָשקע וויל, איך וועל צוריקקומען."

פערוואָר קאָולדלי זאגט  : "איר וועט זיין מער פאַרברענט ווי מיר אויב איר זענט צופרידן צו בלייַבן אין דעם וועט פון מיין אייביק ליבע."

אויף אַן ענלעכן אופן,

- תפילה רעדט צו קאַמף  ,

— שלאָף רעדט אַ טאָג פריער  ,

-  די קרענק רעדט צו געזונט  , אאז"ו ו.

אין קורץ, אַלץ גיט וועג צו די אנדערע, כאָטש יעדער האט זייַן אייגן באַזונדער אָרט.

פֿאַר איינער וואס לעבט אין מיין וועט,

דו זאלסט נישט אַרומפאָרן צו טאָן וואָס איך ווילן. עס איז קעסיידער אין מיר און ריספּאַנדז ווי אַן עלעקטריש דראָט וואָס טוט וואָס איך ווילן."

איך פאָרזעצן אין מיין געוויינטלעך שטאַט. מייַן מין יאָשקע איז געקרייציקט,

באגלייט מיט א נשמה, וואס האט זיך אים פארגעשטעלט פאר א קרבן.

האָט ער מיר געזאָגט:

"מיין טאָכטער, איך אָננעמען איר ווי אַ ליידן קאָרבן.

וואָס איר ליידן, איר וועט לייַדן ווי אויב איר געווען מיט מיר אויף דעם קרייַז. דורך טאן אַזוי, איר וועט באַפרייַען מיר.

דער פאַקט אַז דיין צאָרעס גיט מיר רעליעף איז ניט שטענדיק פּעלץ צו איר.

אָבער וויסן אַז איך בין געווען אַ פרידלעך קרבן און אַ גאַסט.

אויך איר, איך טאָן ניט וועלן איר זאָל זיין אַן אונטערדריקט קרבן, אָבער   אַ פרידלעך און פריידיק קרבן  .

דו װעסט זײן װי א טײליכער לאם.

דיין בליטינג, דאָס איז, דיין תפילות, דיין ליידן און דיין אַרבעט וועט דינען צו היילן מיין ווונדז.

איך איז געווען אין מיין געוויינטלעך שטאַט. יאָשקע געקומען און   געזאגט צו מיר  :

"מיין טאָכטער, אַלץ וואָס איר פאָרשלאָגן מיר, אַפֿילו אַ איין זיפץ, איך באַקומען ווי אַ צוזאָג פון ליבע.

איך געבן איר מיין טאָקענס פון ליבע אין וועקסל.

אזוי, דיין נשמה קענען זאָגן: 'איך לעבן לויט די היסכייַוועס וואָס האָבן מיר געגעבן דורך מיין באליבטע' ".

האָט ער ווייטער געזאָגט:

"מיין באליבטע טאכטער, וויבאלד דו לעבסט פון מיין לעבן, קען מען זאגן אז דיין לעבן איז פארענדיגט, און וויבאלד עס לעבט שוין נישט דו, נאר איך,

וואָס מיר קענען טאָן צו איר וואָס איז אָנגענעם אָדער פּריקרע, איך באַקומען עס ווי אויב עס איז געווען געטאן צו מיר.

דאָס איז דער פאַקט אַז,

וואָס עס ווערט דיר געמאַכט ליב אָדער פּריקרע, פֿילט איר גאָרנישט  .

אַזוי עס איז עמעצער אַנדערש געפיל דעם פאַרגעניגן אָדער דיספּליזיז אין דיין פּלאַץ. דער מענטש איז גאָרניט אַנדערש ווי מיר, איך וואס לעבן אין איר און ליבע איר זייער, זייער פיל  ."

נאָך געזען עטלעכע נשמות מיט יאָשקע, אַרייַנגערעכנט אַ מער שפּירעוודיק איינער, יאָשקע דערציילט מיר:

"מיין טאכטער,

ווען אַ נשמה מיט אַ מער שפּירעוודיק טעמפּעראַמענט הייבט צו טאָן גוטס, עס פּראָגרעסיז פאַסטער ווי אנדערע.

ווייַל איר סענסיטיוויטי פירן איר צו ביגער און מער שווער ענטערפּריסעס ".

איך האב מתפלל געווען

-אַז ער רימוווז פון דעם נשמה זייַן רעשטן פון מענטש סענסיטיוויטי און

― אַז ער האַלט זי נענטער צו זיך, זאָגט איר, אַז ער האָט זי ליב.

ווייל ער וואלט זי אינגאנצן געכאפט ווי נאר ער האט זיך דערוואוסט אז ער האט זי ליב.

"איר וועט זען אַז איר וועט זיין געראָטן," האָב איך אים געזאָגט.

האסט מיך נישט אזוי געוואונען מיט'ן זאגן אז דו האסט מיך זייער, זייער ליב? "

יאָשקע דערציילט מיר:

"יא, יאָ, איך וועל, אָבער איך ווילן דיין מיטאַרבעט.

זאל זי אנטלויפן אזוי פיל ווי מעגליך פון די מענטשן וואס ציטערן איר סענסיטיוויטי — איך האב אים געפרעגט : — מיין ליבע , וואס איז מיין באַזוך , זאג מיר ?

האט ער געענטפערט:

"די נשמה וואס לעבט אין מיין וועט פארלירט זיין באַזייַטיקונג און אַקווייערז מייַן.

מיר געפֿינען אין איר אַ טעמפּעראַמענט

- אַטראַקטיוו,

— גענוג,

— דורכדרינגענדיק,

— בכבודיק און

—פון א קינדערישע פשטות.

בקיצור, ער קוקט אין אַלץ אויס ווי מיר.

בעל זיין געדולד ווי ער וויל און ווי דארף. זינט ער לעבט אין מיין רצון, ער פארמאגט מיין מאַכט.

אַזוי זי האט אַלץ און זיך.

דעפּענדינג אויף די צושטאנדן און די מענטשן וואָס ער באגעגנט, ער נעמט מיין געדולד און באַקומען באַפרייַען פון עס. ”

איך האב ווייטער געזאגט: "זאג ​​מיר, וועסטו מיר געבן א ערשטע פלאץ אין דיין צוואה?"

יאָשקע סמיילד  :

"יא, יאָ, איך צוזאָג דיר.

איך וועל קיינמאָל לאָזן איר אויס פון מיין וועט. און איר וועט נעמען און טאָן וואָס איר   ווילט."

איך האב צוגעלייגט:

— יאָשקע, איך װיל זײַן אָרעם, אָרעם, קלײן, קלײן, איך װיל גאָרנישט, אַפילו נישט דיינע זאַכן, עס איז בעסער אַז דו האַלט זײ.

איך וויל נאר דיר.

און אויב איך דאַרפֿן עפּעס, איר וועט געבן עס צו מיר, וועט ניט איר, אָדער יאָשקע? "

האָט ער געענטפערט: „בראַוואָ, בראַװאָ, מײַן טאָכטער!

עווענטועל האב איך געפונען איינעם וואס וויל גארנישט.

אַלעמען וויל עפּעס פון מיר, אָבער נישט די גאנצע, דאָס איז,   בלויז מיר  .

דו, ווילסט גאָרנישט, וויל אַלץ.

דאָס איז די סאַטאַלטי און כיטרע פון ​​אמת ליבע. ”איך סמיילד און ער פאַרשווונדן.

אויף מיין צוריקקומען, מיין אַלע און שטענדיק גוט יאָשקע דערציילט מיר:

"מיין טאָכטער, איך בין ליבע און איך געמאכט אַלע באשעפענישן פון ליבע.

זייער נערוועס, ביינער און פלייש זענען ינטערטוויינד מיט ליבע. נאָך זיי ינטערטוויינד מיט ליבע,

איך געמאכט די בלוט לויפן אין אַלע זייער פּאַרטיקאַלז צו פּלאָמבירן זיי מיט לעבן פון ליבע.

דער באַשעפעניש איז דעריבער גאָרנישט אַנדערש ווי אַ ליבע קאָמפּלעקס וואָס קענען נאָר מאַך אין ליבע.

עס קען זיין ווערייאַטיז פון ליבע, אָבער עס איז שטענדיק אין ליבע אַז זי באוועגט.

עס קען זיין:

- געטלעך ליבע,

- ליב צו זיך,

- די ליבע פון ​​באשעפענישן,

- ליב צו שלעכטס,

אָבער שטענדיק ליבע.

די באַשעפעניש קען נישט טאָן אַנדערש

ווייַל זיין לעבן איז ליבע, באשאפן דורך אייביק ליבע.

אזוי, זי איז געצויגן צו ליבע דורך אַ יריזיסטאַבאַל קראַפט.

אפילו אין בייז, אין זינד, עס איז אַ ליבע וואָס שטופּן די באַשעפעניש צו האַנדלען.

אַה! מײ ן טאכטער ​​, װ י ס׳אי ז ניש ט מײ ן צער , צ ו זען , א ז מי ט זידלען , פארשװעבט ט ד י באשעפעניש ן ד י ליבע , מי ט װעלכ ע אי ך הא ב אי ם באשענ ט !

צו היטן די דאזיקע ליבשאפט, וואס איז ארויסגעקומען פון מיר און מיט וועלכער איך האב זי אנגעפילט, בלייב איך ביי איר ווי אן ארעמער בעטלער.

ווען עס באוועגט, ברידז, אַרבעט, רעדט אָדער גייט,

איך בעט אַלץ פון איר, ביטע געבן מיר אַלץ דורך זאָגן: "מיין טאָכטער, איך בעט דיך פֿאַר גאָרנישט אָבער וואָס איך האָבן געגעבן איר.

עס איז פֿאַר דיין אייגן גוטן, טאָן ניט גאַנווענען וואָס איז מייַן פון מיר.

-  דער אָטעם איז מייַן  , אָטעמען נאָר פֿאַר מיר.

-  די כאַרטביט איז מייַן  , זאל דיין האַרץ קלאַפּן נאָר פֿאַר מיר,

"  די באַוועגונג איז מייַן  , עס באוועגט בלויז פֿאַר מיר." און אזוי ווייטער.

אבער, אין מיין גרעסטע ווייטיק, איך בין געצווונגען צו זען

— דער הארץ־קלאפ נעמט אײן ריכטונג, — דער אטעם אנדערן. און איך, נעבעך בעטלער,

איך בלייבן אויף אַ ליידיק מאָגן בשעת די באשעפענישן האָבן אַ פול מאָגן

- זייער זיך-ליבע און אפילו זייער תאוות. קען עס זיין אַ גרעסערע בייז ווי דעם?

מייַן טאָכטער, איך ווילן צו גיסן אויס מיין ליבע און מיין ווייטיק אין איר. בלויז די נשמה וואָס ליב מיר קענען סימפּאַטייז מיט מיר."

היינט אינדערפרי, ווען מיין גוטער יאָשקע איז געקומען, האָב איך צו אים געזאָגט:

"אָ מיין האַרץ, מיין לעבן און מיין אַלע, ווי קענען איינער וויסן אויב עמעצער ליב נאָר איר אָדער ליב אנדערע אויך?"

האט ער געענטפערט:

"מיין טאָכטער, אויב די נשמה איז פול מיט מיר ביז דעם שיעור, ביז עס פלאָוז איבער, דאָס איז, אויב זי איז

— טראכט נאר פון מיר,

— זוכ   מיך נאר,

― רעד נאָר פֿון מיר   און

— האט ניט ליב קיינעם אויסער מיר,

-אויב עס מיינט אַז פֿאַר איר עס איז גאָרנישט אָבער מיר און אַז אַלץ אַנדערש נודניק איר.

אין בעסטער, עס נאָר גראַנץ ברעקלעך צו וואָס איז נישט גאָט, פֿאַר בייַשפּיל צו זאכן נייטיק פֿאַר נאַטירלעך לעבן.

דאס טוען די קדושים.

אַזוי איך האט פֿאַר זיך און מיט די שליחים, געבן בלויז ינדיקאַטיאָנס אויף וואָס צו עסן אָדער

אויף ווו צו פאַרברענגען די נאַכט.

ביכייוו זיך אַזוי צו דער נאַטור

- עס טוט נישט שאַטן ליבע אָדער אמת קדושה און דאָס איז אַ צייכן אַז בלויז מיר איז ליב געהאט.

אבער אויב די נשמה גייט פון איין זאַך צו אנדערן,

טראכטן פון מיר אַמאָל און עפּעס אַנדערש ווייַטער,

גערעדט וועגן מיר אין איין פונט, דעמאָלט אין לענג וועגן עפּעס אַנדערש, און אַזוי   אויף,

דאָס איז אַ סימן אַז די נשמה האָט ניט ליב אַז איך און איך זענען נישט צופרידן מיט אים.

אויב נאָר זי וועט לאָזן מיר

— זײן לעצטער געדאנק,

— זײ ן לעצט ן װארט ,

— זײ ן לעצטע ר אקציע ,

ס'איז א סימן אז זי האט מיך נישט ליב.

אפילו אויב עס גיט מיר עטלעכע זאכן, עס איז נאָר קנאַפּ דעבריס. און אַזוי טאָן רובֿ באשעפענישן.

אַה! מייַן טאָכטער, די וואס ליבע מיר זענען פאַרייניקט מיט מיר ווי די צווייגן אויף דעם שטאַם פון אַ בוים.

עס קען זיין אַ חילוק,

אַ השגחה אָדער אַ אַנדערש עסן צווישן די צווייגן און דעם שטאַם? זיי האָבן דאָס זעלבע לעבן, די זעלבע צילן, די זעלבע פרוכטן.

בעסער נאָך, דער שטאַם איז די לעבן פון די צווייגן און די צווייגן זענען די כבוד פון דעם שטאַם.

זיי זענען די זעלבע זאַך. אזוי די נשמות וואס ליבע זענען אין באַציונג צו מיר ".

ווי איך איז געווען אין מיין געוויינטלעך שטאַט, מיין גוט יאָשקע געקומען און געזאגט צו מיר:

"מיין טאכטער,

די נשמה וואָס לעבט אין מיין וועט פארלירט איר באַזייַטיקונג און קריייץ מייַן.

אין מיין באַזייַטיקונג, עס זענען פילע ניגונים וואָס מאַכן דעם גן עדן פון די ברוך:

- מיין זיסקייט איז מוזיק,

- מיין גאָט איז מוזיק,

- מיין קדושה איז מוזיק,

- מיין שיינקייט איז מוזיק,

- מיין מאַכט, מיין חכמה, מיין יממענסיטי און אַלע די מנוחה זענען מוזיק.

מיטן באַטייליקן זיך אין אַלע מידות פֿון מײַן טעמפּעראַמענט, באַקומט די נשמה די דאָזיקע ניגונים. דורך אירע מעשים, אפילו די קלענסטע, גיט ער ארויס ניגונים פאר מיר.

הערנדיק די דאָזיקע ניגונים, דערקענען איך די מוזיק פֿון מײַן װילן, דאָס הײסט פֿון מײַן טעמפּעראַמענט.

און איך יאָג זיך צו הערן צו אים. איך ליבע איר אַזוי פיל אַז זי טוט

- מאכט מיר צופרידן ע

- טרייסט מיר פֿאַר אַלע די שאָדן וואָס אנדערע באשעפענישן טאָן מיר.

מייַן טאָכטער, וואָס וועט פּאַסירן ווען די נשמה קומט אין הימל? איך וועל עס שטעלן פאר מיר,

איר זענט אַ מוזיקאַליש און יעדער טאָג.

Nos melodies se croiseront et chacune וועט געפֿינען זון écho en l'Autre.

אַלע ברוכים וועלן וויסן אַז די נשמה איז

- די פרוכט פון מיין וועט,

- די יידל פון מיין וועט

און אַלע פון ​​הימל וועט הנאה אַ נייַ הימל.

צו די דאָזיקע נשמות חזר איך איבער תּמיד:

"אויב דער הימל וואָלט נישט געווען באשאפן, איך וואָלט מאַכן עס נאָר פֿאַר דיר." אין די נשמות איך שטעלן דעם הימל פון מיין וועט.

איך מאַכן איר מיין פאַקטיש בילדער

און איך גיין אין גן עדן אַלע פול פון פרייד און שפּיל מיט זיי.

איך חזר צו זיי:

"אויב איך האט נישט שטעלן זיך אין די סאַקראַמענט,

פֿאַר דיר אַליין איך וואָלט טאָן עס, אַזוי אַז איר זענט אַ אמת באַלעבאָס.

טאַקע, די נשמות זענען מיין אמת מחנות און,

ווי איך קען נישט לעבן אָן מיין   וועט,

איך קען נישט לעבן אָן די   נשמות.

זיי זענען נישט פשוט מיין אמת מחנות,   אָבער מיין אָרדעאַל און מיין זייער לעבן.

די דאָזיקע נשמות זײַנען מיר טײַערער פֿון סוכּות און מחנות מקודש אַלײן,

ווייַל, אין די אורח,

- מיין לעבן סיסיז ווען מינים זענען קאַנסומד,

-בשעת אין די נשמות מיין לעבן קיינמאָל אויפהער.

בעסער, די נשמות

- זיי זענען מיין מחנות אויף ערד און

- זיי וועלן זיין מיין אייביק מחנות אין הימל.

פֿאַר די נשמות איך לייגן:

"אויב איך האט נישט ינקאַרנייטיד אין מיין מוטער 'ס טראכט,

-איך וואָלט האָבן ינקאַרנייטיד נאָר פֿאַר איר און,

- פֿאַר דיר אַליין איך וואָלט האָבן געליטן מיין לייַדנשאַפט,

ווייַל איך געפֿינען אין דיר די אמת פרוכט פון מיין ינקאַרניישאַן און פון מיין לייַדנשאַפט.

היינט אינדערפרי האט זיך דער פאטער ג' אנגעבאטן פאר א קרבן פאר אונדזער האר. איך בעט יאָשקע צו אָננעמען דעם פאָרשלאָג.

מיין שטענדיק ליב יאָשקע דערציילט מיר:

"מיין טאָכטער, איך אָננעמען דיך מיט אַ גרויס האַרץ.

זאָג אים, אַז זײַן לעבן װעט שױן ניט צו אים געהערן, נאָר צו מיר

און אַז ער וועט זיין אַ קרבן ווי איך בין געווען בעשאַס מיין פאַרבאָרגן לעבן.

אי ך בי ן אי ן מײ ן באהעלטעני ש לעב ן געװע ן א קרבן , א ן דע ם גאנצ ן אינערלעכ ן פו ן מענטש ן דור ך פארריכט ן זײנ ע   בײז ע תאוות , געדאנקע ן או ן ליבשאפט .

וואָס דער מענטש טוט אויסערלעך איז גאָרנישט אַנדערש ווי דער אויסדרוק פון זיין ינלענדיש. אויב איר קענען זען אַזוי שלעכט אויף די אַרויס, וואָס וועגן די אינעווייניק?

ריפּערינג די אינעווייניק פון מענטש קאָס מיר טייער. עס האָט מיר גענומען דרײַסיק יאָר דאָס צו טאָן.

מיינע מחשבות, מיין הארץ קלאפ,

מיין אָטעם און תאוות זענען שטענדיק געווען אַטאַטשט צו געדאנקען,

— הארץ־קלאפ,

- אָטעמען אין און

- צו די תאוות פון מענטש

צו פארבעסערן פאר זײן שולד און זײ צו הײליקן.

איך קלייַבן אים ווי אַ קאָרבן לינגקט צו דעם פאַרבאָרגן אַספּעקט פון מיין לעבן און איך ווילן אַלע זיין ינער לעבן צו זיין פֿאַראייניקטע מיט מיר און געפֿינט צו מיר.

מיט דער כוונה צו באַפרידיקן די ינער חסרונות פון אנדערע באשעפענישן.

איך טאָן עס אויף אייביק.

ווייל אלס כהן ווייסט ער בעסער ווי אלע אנדערע די אינעווייניקסטע נפשות און די גאנצע ראפט וואס איז דא.

אזוי וועט ער בעסער פארשטיין וויפיל מיין קרבנות האט מיר געקאסט, דעם מצב אין וועלכן איך וויל אז ער זאל זיך באטייליגן, און נישט נאר אים, נאר אויך אנדערע וואס   ער וועט צוקומען.

מיין טאכטער

זאָג אים דעם גרויסן חן, וואָס איך גיב אים דורך אָננעמען אים ווי אַ קרבן.

ווייַל   ווערן אַ קרבן איז עקוויוואַלענט צו באַקומען אַ צווייט באַפּטיזאַם, און מער  . ווייַל אין דעם וועג איך כאַפּן עס צו דער מדרגה פון מיין אייגן לעבן.

זינט די קאָרבן האט צו לעבן מיט מיר און פון מיר  , איך מוזן וואַשן איר פון אַלע שמוץ.

—גיבנדיק אים א נײעם בטוב ה

— פארשטארקן אים אין חן.

אַזוי, פֿון איצט אָן, וועט ער מוזן באַטראַכטן אַלץ וואָס ער טוט ווי מייַן און נישט ווי זיין.

צי איר דאַוונען, רעדן אָדער אַרבעט, ער וועט זאָגן אַז דאָס איז מייַן.

און יאָשקע סימד צו קוקן אַרום און איך געזאגט צו אים:

— אויף וואס קוקסטו, אוי ישוע, מיר זענען נישט אליין?

האט ער געענטפערט:

"ניין, עס זענען מענטשן, איך קלייַבן זיי אַרום איר צו האָבן זיי מיט מיר." איך האב צוגעגעבן: — האסט זיי ליב?

האט ער געענטפערט:

"יא, אָבער איך וואָלט ווי זיי

מער רילאַקסט, זיכער  ,

מער בראַווע,   מער אָנווינקען מיט מיר  ,   און

# אן קיין מחשבה פאר   זיך  .

זיי דאַרפֿן צו וויסן אַז די וויקטימס זענען נישט אין קאָנטראָל פון זיך.

אַנדערש זיי וואָלט באָטל מאַכן זייער קאָרבן סטאַטוס ".

דערנאָך, איך דאַרף אַ ביסל הוסט, איך זאָגן:

— יאָשקע, לאָז מיך שטאַרבן פֿון טובערקולאָסיס, שנעל, שנעל, נעם מיך, נעם מיך מיט   !

ער האט געזאגט, "דו זאלסט נישט ווייַזן זיך ומגליקלעך, אַנדערש איך וועל לייַדן, יאָ, איר וועט שטאַרבן פון טובערקולאָסיס, נאָר זיין געדולדיק אַ ביסל מער.

און אויב איר שטאַרבן ניט פון גשמיות טובערקולאָסיס, איר וועט שטאַרבן פון ליבע טובערקולאָסיס.

ביטע גיי נישט ארויס פון מיין צוואה. ווייַל מיין וועט וועט זיין דיין גן עדן.

בעסער נאָך, איר וועט זיין דער גן עדן פון מיין וועט.

ווי פילע טעג וועט איר לעבן אויף ערד, ווי פילע גן עדן וועט איך געבן איר צו הימל.

יאָשקע געצויגן צו רעדן צו מיר וועגן קרבן, דערציילט מיר:

"מיין טאכטער,

באַפּטיזאַם ביי געבורט איז געגעבן דורך וואַסער.

עס האט די מעלה פון רייניקן, אָבער נישט צו פאָר אַוועק טענדענץ און תאוות.

אויף די אנדערע האַנט, די באַפּטיזאַם פון די קאָרבן איז אַ באַפּטיזאַם פון פייַער. עס האט נישט בלויז די מייַלע פון ​​רייניקן,

אָבער אויך אַז פון קאַנסומינג בייז און מאַליגנאַנט תאוות.

איך אַליין באַפּט די נשמה ביסלעכווייַז:

מיינע מחשבות שמירן זיינע מחשבות;

מיין האַרץ קלאַפּן זיין האַרץ קלאַפּן, מיין תאוות זיין תאוות,

און אזוי ווייטער.

די דאזיקע טבילה קומט פאר צווישן מיר און דער נשמה אזוי ווי זי גיט זיך מיר אן צוריקנעמען וואס זי האט מיר געגעבן.

דערפֿאַר, מײַן טאָכטער,

איר טאָן ניט פילן שלעכט טענדענץ אָדער עפּעס ווי אַז. דאָס קומט פֿון דיין קאָרבן סטאַטוס.

איך זאָגן איר דאָס צו טרייסטן איר.

זאג דעם פאטער ג. ער זאל זיין זייער פארזיכטיג, ווייל

- דאָס איז די מיסיע פון ​​​​די מישאַנז,

— דער שליח פון די שליחים.

איך שטענדיק ווילן עס מיט מיר און אַלץ וואָס איז אַבזאָרבד אין מיר ".

איך האב זיך געפונען.

איך פּעלץ אַ גרויס פאַרלאַנג צו טאָן די מערסט הייליק וועט פון יאָשקע ברוך.

ער איז געקומען און האָט מיר געזאָגט:

"מיין טאָכטער, דאָס לעבן אין מיין רצון איז די קדושה פון קדושה, די נשמה וואָס לעבט אין מיין רצון,

- ווי קליין, ומוויסנדיק אָדער אומבאַקאַנט עס קען זיין, לאָזן די אנדערע הייליקע הינטער,

אפילו מיט זייער וואונדער, קאַנווערזשאַנז און סענסיישאַנאַל מיראַקאַלז.

אין דער אמתן זענען די נשמות מלכּות, עס איז ווי אַלע אַנדערע זענען געווען אין זייער דינסט.

זיי ויסקומען צו טאָן גאָרנישט, אָבער, אין פאַקט, זיי טאָן אַלץ.

ווייַל זיי בלייבן אין מיין צוואה, זיי האַנדלען געטלעך אויף אַ פאַרבאָרגן און חידוש וועג.

איך בין

-אַ ליכט וואָס לײַכט, -אַ ווינט וואָס רייניקט,

— א פײע ר װא ס ברענט , — א נס , װא ס מאכ ט װאונדער .

די וואס אַרבעט מיראַקאַלז זענען טשאַנאַלז, אָבער די מאַכט ריזיידז אין די נשמות.

איך בין

- די פֿיס פון מישאַנז, - די שפּראַך פון פּריידערז,

-די שטאַרקייט פון די שוואַך, -די געדולד פון די קראַנק,

- די אויטאָריטעט פון סופּיריערז, - די פאָלגעוודיקייַט פון סאַבדזשעקץ,

- טאָלעראַנץ פון באַשמוצונג, - געפאַר פאַרזיכערונג,

-די העלדישקייט פון העלדן, -די מוט פון מאַרטערז,

— די קדושה פון די קדושים וכדומה.

זיין אין מיין רצון,

זיי ביישטייערן צו אַלע די גוטס וואָס קענען עקזיסטירן אין הימל און אויף ערד.

דערפאר קען איך זאגן

- ווער זענען מיין פאַקטיש מחנות,

—לעבעדיקע , אומאדעד ע געסט .

די אַקסאַדאַנץ וואָס פאָרעם די סאַקראַמענטאַל מחנות

- זיי זענען נישט פול פון לעבן און

- טאָן ניט ווירקן מיין לעבן.

בשעת די נשמה איז פול פון לעבן

טאן מיין וועט ינפלואַנסיז און קאַנטריביוץ צו אַלץ איך טאָן.

דעריבער, די מחנות קאַנסאַקרייטיד דורך מיין וועט זענען טייער צו מיר ווי די סאַקראַמענטאַל מחנות, און אויב איך האָבן סיבה צו עקסיסטירן אין די סאַקראַמענטאַל באַלעבאָס, עס איז צו פאָרעם די מחנות פון מיין וועט.

מיין טאכטער

איך פילן אַזוי פיל פאַרגעניגן אין מיין וועט אַז, נאָר צו הערן עס גערעדט, איך סאָובעד מיט פרייד און איך רופן אַלע פון ​​הימל צו די סעודה. ימאַדזשאַן וואָס וועט פּאַסירן מיט די נשמות וואס לעבן אין מיין וועט:

-אין זיי איך געפֿינען אַלע מיין גליק און

— איך פיל זיי מיט גליק.

זייער לעבן איז די פון די ברוך.

זיי זוכן בלויז צוויי זאכן  :   מיין וויל און מיין ליבע.

זיי האָבן ווייניק צו טאָן און נאָך זיי טאָן אַלץ.

איינגענומען זייערע מעלות פון מיין רצון און פון מיין ליבשאפט, דארפן די דאזיקע נשמות זיך שוין מער נישט זארגן וועגן זיי, ווייל מיין רצון פארמאגט אלעס אויף א געטלעכן און אומענדלעכן אופן.

דאָס איז דער לעבן פון די ברוך ».

איך געפונען זיך אין מיין געוויינטלעך שטאַט, מיין שטענדיק ליב יאָשקע איז געווען טרויעריק און געזאגט צו מיר:

״מיין טאכטער, זיי ווילן נישט פארשטיין אז אלעס איז פארפאסט

— גיב זיך מיר און

- טאָן מיין וועט אין אַלץ און שטענדיק.

ווען איך האָב דאָס באַקומען, האָב איך רעספּעקט די נשמה און זאג איר:

"מיין טאָכטער, נעמען דעם פרייד, דעם טרייסט, דעם רעליעף, דעם דערפרישן." אָבער, אויב די נשמה נעמט די זאכן ערשטער

― אַז ער האָט זיך מיר גאָר געגעבן און

- טאָן מיין וועט אין אַלץ און שטענדיק,

זיי זענען מענטשלעך אקטן, בשעת זיי זענען געטלעך אקטן.

וויבאלד דאס זענען מיינע זאכן, בין איך שוין נישט מקנא און איך זאג צו מיר: "אויב דו האסט א לעגיטימע פארגעניגן, איז דאס ווייל איך וויל עס;

אויב ער פארהאנדלט מיט מענטשן, אויב ער שמועסט לאַדזשיטאַמאַט, איך ווילן צו טאָן עס.

װען איך װאלט נישט געװאלט, װאלט זי געװען גרײט דאס אלץ אפצושטעלן. אויך, איך שטעלן אַלץ צו דיין באַזייַטיקונג,

זינט אַלץ וואָס ער טוט איז ווירקונג פון מיין וועט און ניט זיין.

זאג מיר, מיין טאכטער,   וואס האסטו געפעלט זינט דו האסט זיך   מיר אינגאנצן געגעבן?

איך האָב דיר געגעבן מיין געשמאַק, מיין פאַרגעניגן און אַלץ פון מיר פֿאַר דיין צופֿרידנקייט.

דאס אין סופּערנאַטוראַל סדר. אָבער אויך אין דער נאַטירלעך סדר

כ׳האב גארנישט געפעלט: מודים, קהילות וכדומה.

דערצו, זינט איר נאָר געוואלט מיר, איר האָט נישט געוואלט אַ מודה אַזוי אָפט.

אבער זינט איך געוואלט אַלץ אין שפע פֿאַר דער איינער וואס געוואלט צו צונעמען זיך פון אַלץ פֿאַר מיר,

איך האב דיר נישט געהערט.

מייַן טאָכטער, וואָס ווייטיק איך פילן אין מיין האַרץ ווען איך זען אַז נשמות וועלן נישט פֿאַרשטיין דעם, אַפֿילו די וואס זענען געהאלטן די בעסטער!"

דעם מאָרגן מיין שטענדיק ליב יאָשקע געקומען און דערציילט מיר:

"מיין טאָכטער, מיין וויל איז דער צענטער, בשעת די מעלות זענען די אַרומנעם. ימאַדזשאַן אַ ראָד אין די מיטן פון וואָס אַלע די ספּייקס זענען קאָנצענטרירט.

וואס וואלט געשעהן אויב איינער פון די שטראלן וואלט זיך געוואלט אפטיילן פונעם צענטער? ערשטנס,   װאָלט דער דאָזיקער שטראַל געמאַכט אַ שלעכטן אײַנדרוק, און  צװײטנס,   װאָלט עס נישט געמאַכט.

װאָרום, אָפּגעטײלט פֿון צענטער, װאָלט ער מער נישט באַקומען לעבן און װעט שטאַרבן. דערצו, אין זייַן באַוועגונג, די ראָד וואָלט באַפרייַען זיך פון אים.

דאָס איז מיין רצון פֿאַר די נשמה. מיין וויל איז דער צענטער. אַלע זאכן

וואָס זענען נישט געמאכט אין מיין וועט און בלויז צו קאַנפאָרם צו אים,

אפילו אויב זיי זענען הייליק זאכן, מעלות אָדער גוט מעשים, זיי זענען ווי שטראַלן אפגעשיידט פון   דעם צענטער.

איך בין לייבל.

זיי קענען נישט ביטע מיר.

איך טאָן אַלץ צו אָפּזאָגן און באַשטראָפן זיי. ”

איך איז געווען אין מיין געוויינטלעך שטאַט און, ווי באַלד ווי איך געקומען, יאָשקע האט געזאגט צו מיר:

"מיין טאָכטער, די נשמות וואָס וועלן שייַנען מער

ווי טייערע שטיינער אין דער קרוין פון מיין רחמנות - זיי זענען די זיכערסטע נשמות.

ווייַל

- די מער זיכער זיי זענען,

- מער פּלאַץ, זיי געבן פּלאַץ צו מיין רחמנות צו גיסן אין זיי אַלע די חסד וואָס עס וויל.

פֿון דער אַנדערער זײַט, נשמות, וואָס האָבן ניט קיין אמתן צוטרוי

זעץ מיינע   חסדים,

בלײב ן ארעמע ר או ן   שוואך־איצט

בשעת מיין ליבע בלייבט וויטדראָן און סאַפערז אַ פּלאַץ.

כד י ניש ט אזו י פי ל לײדן , או ן צ ו קענע ן פרײע ן אויסגיסן , מײ ן ליב ,

איך זאָרגן מער וועגן צוטרוי נשמות ווי וועגן אנדערע.

אין די נשמות,

-איך קענען גיסן אויס מיין ליבע, האָבן שפּאַס און מאַכן ליבע קאַנטראַס,

- זינט איך בין נישט דערשראָקן אַז זיי וועלן פילן באליידיקטער אָדער דערשראָקן. אלא, זיי ווערן העלדיש און נוצן אַלץ צו ליבע מיר מער.

בקיצור  , זיכערע נשמות   זענען

די ווו איך אויסדריקן מיין ליבע די מערסט,

די וואָס באַקומען די מערסט חסד און וואָס זענען די   ריטשאַסט ".

איך פארבליבן אין מיין געוויינטלעך שטאַט און, ווי באַלד ווי איך געקומען, יאָשקע האט געזאגט צו מיר:

"מייַן טאָכטער, מענטש נאַטור טענדז צו גליק מיט יריזיסטאַבאַל קראַפט און דאָס איז רעכט אַזוי זינט עס איז באשאפן צו זיין צופרידן מיט אייביק און געטלעך גליק.

אבער צו זייער גרויס   שאָדן,

- עטלעכע פאָקוס אויף אַ איין טעם,

- אנדערע אין פּערז,

- אנדערע מיט דריי אָדער פיר,

בשעת די רעשט פון זייער נאַטור בלייבט אָדער ליידיק און אָנ אַ טאַם, אָדער ביטער און באָרד.

אין פאַקט, מענטש טייסץ, אַפֿילו די וואס רופן זיך הייליק,

- זיי זענען געמישט מיט מענטש שוואַכקייַט און ניט געקענט צו דערגרייכן זייער פול פּאָטענציעל.

דערצו, זאָג איך צו מאַכן די דאָזיקע מענטשלעכע טעמים ביטערער, ​​כּדי בעסער איבערצוגעבן מײַנע אומצאָליקע טעמים צו דער נשמה, וואָס האָבן די כּוח אויפֿצונעמען אַלע מענטשלעכע געשמאַקן.

מיר קענען געבן גרעסערע ליבע:

-צו קענען געבן די מאַקסימום איך נעמען אַוועק די מינימום.

― צו קענען אַלצדינג געבן נעם איך גאָרניט!

אָבער, דעם וועג פון אַפּערייטינג איז נישט געזונט באקומען דורך באשעפענישן ".

איך איז געווען אין מיין געוויינטלעך שטאַט. ברוך יאָשקע געקומען בעקיצער און געזאגט צו מיר:

"מיין טאכטער,

מאל איך לאָזן די חסרונות אין אַ נשמה וואָס ליב צו קענען צו האַלטן זיי נעענטער צו מיר

און מאַכן אים טאָן גרעסערע זאכן פֿאַר מיין כבוד.

די טעותים פירן מיר

- גרעסער רחמנות פֿאַר זיין צאָרעס,

- ליב אים מער און פאַרגרעסערן זיין קעריזאַמז,

וואָס מאכט די נשמה צו טאָן גרעסערע זאכן פֿאַר מיר. דאס זענען יקסעסיז פון מיין ליבע.

מייַן טאָכטער, מיין ליבע צו באשעפענישן איז גרויס. קוק בייַ די זונשייַן.

אויב איך קען עקסטראַקט אַטאָמס פון עס,

פון יעדן איינעם וואָלט איר הערן מיין ניגון קול זאָגן דיר:

"איך האָב דיך ליב, איך האָב דיך ליב, איך האָב דיך ליב   "

דו האסט נישט געקענט ציילן די וואס איך האב דיר ליב. איר וואָלט זיין דערטרונקען געווארן אין ליבע.

כ 'זאג דיר

"איך ליבע איר, איך ליבע איר, איך ליבע איר  " אין די ליכט וואָס פילז דיין אויגן,

"איך ליבע איר"   אין די לופט איר אָטעמען,

"  איך האָב דיך ליב  " אין די שיסן פון דעם ווינט וואָס לויפט דיין געהער,

"  איך ליבע איר  " אין די היץ אָדער קעלט פּעלץ דורך דיין פאַרבינדן,

"איך ליבע איר  " אין די בלוט פליסנדיק דורך דיין וועינס.

מיין כאַרטביט זאגט   "איך ליבע איר  " צו דיין כאַרטביט.

איך איבערחזרן עס

"איך ליבע איר  " מיט יעדער געדאַנק אין דיין מיינונג,

"איך ליבע איר  " מיט יעדער האַווייַע פון ​​דיין הענט,

"איך ליבע איר  " מיט יעדער שריט פון דיין פֿיס;

"איך ליבע איר  " מיט יעדער וואָרט איר זאָגן.

גאָרנישט כאַפּאַנז ין אָדער אַרויס פון איר אָן אַ אַקט פון מיין ליבע פֿאַר איר.

אַ   "איך ליבע איר  " טוט נישט וואַרטן פֿאַר די אנדערע.

און דיין   'איך ליבע איר'   צו איר, ווי פילע זענען דאָרט פֿאַר מיר?

איך איז געווען צעמישט און סטאַנד ינעווייניק און ויסווייניק אונטער דעם לאַווינע פון   ​​"איך ליבע איר  " פון מיין יאָשקע, בשעת מיין "  איך ליבע איר  " פֿאַר אים זענען אַזוי זעלטן.

און איך געזאגט: "אָ מיין באליבטע יאָשקע, ווער קען פאַרגלייַכן דיך צו דיר?"

איך קען קוים שטאַמלען עטלעכע ווערטער, קאַמפּערד צו וואָס יאָשקע געמאכט מיר פֿאַרשטיין.

ער האָט צוגעגעבן: "  אמת קדושה פאָדערט צו טאָן מיין וועט דורך ריאָרדערינג אַלץ אין   מיר  . "

ווי איך האַלטן אַלע זאכן סדר פֿאַר די באַשעפעניש, אַזוי די באַשעפעניש מוזן סדר אַלץ פֿאַר מיר און אין מיר.

מייַן וועט האלט אַלע די טינגז אין סדר ».

דעם מאָרגן, געפונען זיך אין מיין געוויינטלעך שטאַט, איך איז געווען טראכטן וועגן ווי צו פאַרנוצן זיך אין ליבע. מייַן ברוך יאָשקע געקומען און דערציילט מיר:

"מיין טאכטער,

- אויב   דער וועט   נאָר וויל מיר,

-אויב   סייכל   איז בלויז אינטערעסירט אין וויסן מיר,

— אויב   דער זכּרון   געדענקט נאָר מיר,

דאָס איז דער וועג צו זיין קאַנסומד אין ליבע דורך די   דריי פיייקייַט פון דער נשמה  .

די זעלבע זאַך פֿאַר   די סענסיז  : אויב אַ מענטש

―  רעדט   נאָר פֿון מיר,

—   הער  נאר  צו וואס מיר זארגן,

—  פרײעט זיך נאר מיט   מיינע זאכן,