परमेश्वराच्या द्राक्षमळ्यात असण्याचे माझे कारण

सोसायटी ऑफ क्राइस्ट 13 चे धार्मिक पुजारी काझीमिर्झ कुक्झाज यांनी सेंट युलाली 33000 बोर्डो, फ्रान्स

3 जुलै 2014 रोजी बोर्डोचे मुख्य बिशप कार्डिनल जीन-पियरे रिकार्ड यांच्यासमवेत एका श्रोत्यामध्ये, मी आमची मंडळी/ख्रिस्ट सोसायटीचा विस्तार म्हणून तिसऱ्या क्रमाच्या मिश्र बंधुत्वासाठी एक प्रकल्प सादर केला; सेंट जॉन पॉल II आणि सेंट फॉस्टिना यांच्या अध्यात्मानुसार, कार्डिनलने त्यास मान्यता दिल्यास, चर्चमध्ये आणि सध्याच्या जगात दैवी दयेचे रहस्य प्रसारित करणे हे या बंधुत्वाचे उद्दिष्ट असेल.

या प्रसंगी ऑफर केलेल्या विशेष चार्टरसह डायोसेसन मेजवानीच्या वेळी गेल्या पेन्टेकोस्टच्या आदल्या दिवशी मुख्य बिशपने सुरू केलेल्या मिशनसाठी स्प्रिंगबोर्ड. कार्डिनल या प्रस्तावावर जो पाठपुरावा करतील त्याची माहिती मी तुम्हाला देत राहीन. त्याची दखल घेतली जाईल अशी प्रार्थना करूया. फादर कासिमिर कुक्झाज SChr

माझा आध्यात्मिक प्रवास - बाप्तिस्मा

12 जुलै 2014 रोजी पहाटे 3:30 वाजता या क्षणापासून, मी दयाळू ख्रिस्ताच्या सोसायटीसाठी आध्यात्मिक करार लिहायला सुरुवात करतो ज्यांचे जीवन 3 जुलै रोजी कार्डिनल जीन-पियरे रिकार्ड, बोर्डोचे मुख्य बिशप यांच्या भेटीदरम्यान सुरू झाले. त्या दिवशी मी त्याला पवित्र ट्रिनिटीच्या चिन्हावर किंवा दैवी दयेच्या प्रतिमेवर स्मारक पत्र दिले. आम्ही इथे कसे पोहोचलो? आणि हे सर्व कधी सुरू झाले? हा माझ्या आध्यात्मिक जीवनाचा पन्नास वर्षांचा कालावधी आहे जो सुमारे बारा वर्षांपूर्वी जानेवारी १९५२ मध्ये माझ्या बाप्तिस्म्याच्या दिवशी सुरू झाला. होय, मी प्रथम देवाचे आभार मानतो: पवित्र ट्रिनिटी: पिता आणि पुत्र आणि पवित्र आत्मा, माझे प्रिय पालक, जेनिना आणि अँटोनी यांच्या नैसर्गिक सहभागाने मला निर्माण केल्याबद्दल, माझा निर्माणकर्ता आणि माझा प्रभु देव प्रत्येकासाठी स्थापित केलेल्या नियमांनुसार काही नऊ महिने आधीच. जेनिना हेब्डा आणि अँटोनी कुक्झाज यांचा विवाह 1949 मध्ये झाला होता आणि त्यांना एकूण आठ मुले होती. मी 3 जानेवारी 1952 रोजी त्यांच्या पहिल्या मुलाच्या दोन वर्षांनी आणि 1950 मध्ये माझा भाऊ Ignacy मुलगा झाल्यानंतर जगात आलो. इतर बंधू आणि भगिनींची नावे एकामागून एक या जगात त्यांच्या आगमनानुसार खालीलप्रमाणे आहेत: स्टॅनिस्लावा, जोझेफ, मारियन, तेरेसा, मारिया आणि आंद्रेज. आमच्या वडिलांनी स्वत: लाकडापासून बनवलेल्या त्यांच्या घरात त्यांनी आम्हाला वाढवले, त्यांचे सासरे, जान हेबडा आणि कॅटरझिना गोडोन यांनी देऊ केलेल्या कोठारातून, पोलंडच्या दुसर्‍या बाजूला असलेल्या बाल्टिक समुद्राच्या वर सुमारे 1300 मीटर उंचीवर असलेल्या प्रीहिबा किंवा प्रझेहिबा नावाच्या टेकडीच्या जवळ आणणार्‍या जवॉर्झिंका या छोट्या नदीच्या पलीकडे राहतात, जे आजपर्यंत तिचे पाणी तिच्या स्त्रोतांकडून घेऊन जाते. येथे माझ्या संकल्पनेचे आणि माझ्या जन्माचे गाव ज्याला गॅबॉन नाव आहे आणि प्रॅझ्का नावाचे गाव किंवा ठिकाण हे मोठ्या जंगलांच्या प्रवेशद्वारावर स्थित आहे जे डोंगर आणि वृक्षाच्छादित दऱ्यांमधून आम्हाला आमच्या दक्षिण-पूर्व शेजारी स्लोव्हाकियाच्या सीमेवर घेऊन जाते. प्रेह्यबाच्या पायथ्यापासून सुरू होणारा रस्ता आमच्या लाकडी घराजवळून 4 किमी पुढे जातो, ज्याला 1978 मध्ये माझ्या प्रिस्टली ऑर्डिनेशनच्या अगदी आधी निळा रंग दिला गेला होता. हा रस्ता आम्हाला शेजारच्या स्क्रोडझिना गावात घेऊन जातो. येथे माझ्या संकल्पनेचे आणि माझ्या जन्माचे गाव ज्याला गॅबॉन हे नाव आहे आणि प्रॅझ्का नावाचे गाव किंवा ठिकाण हे मोठ्या जंगलांच्या प्रवेशद्वारावर स्थित आहे जे डोंगर आणि वृक्षाच्छादित दऱ्यांमधून आम्हाला आमच्या दक्षिण-पूर्व शेजारी स्लोव्हाकियाच्या सीमेवर आणतात. प्रेह्यबाच्या पायथ्यापासून सुरू होणारा रस्ता आमच्या लाकडी घराजवळून 4 किमी पुढे जातो, ज्याला 1978 मध्ये माझ्या प्रिस्टली ऑर्डिनेशनच्या अगदी आधी निळा रंग दिला गेला होता. हा रस्ता आम्हाला शेजारच्या स्क्रोडझिना गावात घेऊन जातो. येथे माझ्या संकल्पनेचे आणि माझ्या जन्माचे गाव ज्याला गॅबॉन नाव आहे आणि प्रॅझ्का नावाचे गाव किंवा ठिकाण हे मोठ्या जंगलांच्या प्रवेशद्वारावर स्थित आहे जे डोंगर आणि वृक्षाच्छादित दऱ्यांमधून आम्हाला आमच्या दक्षिण-पूर्व शेजारी स्लोव्हाकियाच्या सीमेवर घेऊन जाते. प्रेह्यबाच्या पायथ्यापासून सुरू होणारा रस्ता आमच्या लाकडी घराजवळून 4 किमी पुढे जातो, ज्याला 1978 मध्ये माझ्या प्रिस्टली ऑर्डिनेशनच्या अगदी आधी निळा रंग दिला गेला होता. हा रस्ता आम्हाला शेजारच्या स्क्रोडझिना गावात घेऊन जातो.

आमच्या घरापासून 1 किमी आणि पुढे 1 किमी अंतरावर आम्ही असिसीच्या सेंट फ्रान्सिसच्या चॅपलजवळ आहोत जे काही वर्षांपूर्वी माझ्या प्राथमिक शाळेच्या जागेवर बांधले गेले होते जेथे आमचे संचालक वॅडिस्लॉ ओपोल्स्की त्यांच्या कुटुंबासह भाडेकरू म्हणून राहत होते. पोलंडचे मिलेनियम साजरे करण्यासाठी गेल्या शतकाच्या साठच्या दशकात एक नवीन शाळा बांधली गेली आणि गोल्कोविसमध्ये नवीन पॅरिश चर्च बांधण्यापूर्वी बिल्डिंग पुजारी काझीमीर्झ कोस्झिक यांनी तेथील रहिवाशांसह हे चॅपल पॅरिश चर्चपासून सुमारे 5 किमी या नावाने उभारले आणि पडुआच्या सेंट अँथनीचे संरक्षण. रस्ता आणि जवॉर्झिंका नदी दोन्ही आम्हाला आमच्या गोल्कोविस पॅरिशच्या या मुख्य गावात घेऊन जातात: काऊंटी रोडच्या स्टॉप साइनवर येण्यापूर्वीचा रस्ता जो Stary Sącz आणि Krościenko ला जोडतो त्यानंतर Szczawnica ला दुसरा रस्ता भेटतो जो त्याच्या मध्यवर्ती भागात असलेल्या Gaboń गावातून येतो जिथे माझ्या पुजारी आदेशानंतर एक नवीन पॅरिश तयार करण्यात आला आणि एक नवीन चर्च बांधले गेले. Częstochowa च्या पवित्र व्हर्जिन अवर लेडीला. माझे जन्मस्थान असलेल्या Gaboń गावाचा भाग, Praczka हे गाव जुने पॅरिश Gołkowice ला जोडलेले आहे जेथे आम्ही रस्ता आणि नदीजवळ आहोत. जावोर्झिंका शोध घेते आणि तिचा मार्ग छोटा करून दुनाजेक नदीत पाणी फेकून देते आणि शेवटी आमचा रस्ता ओलांडून ज्या घरातून मी फर्स्टफ्रुट्स मासच्या दिवशी माझी चुलत बहीण मारिया हिच्या घरी मिरवणुकीत निघालो होतो माझे गॉडफादर लिओन कुकझाज, माझ्या वडिलांचा धाकटा भाऊ. स्टॅनिस्लास, तिचा नवरा, जो इलेक्ट्रिशियनच्या व्यवसायातून मोस्झेनिका गावातून आला होता, त्याने अशा प्रकारे आपल्या विस्तारित कुटुंबात इतर अनेक लोकांसह आपली ओळख करून दिली, तेव्हापासून, माझ्या वडिलांचे भाऊ आणि बहिणी मोठ्या कुटुंबातून आलेले होते - आणि त्यापैकी सुमारे दहा होते - कायमचे. मोठ्या कुटुंबांची परंपरा. माझ्या वडिलांची एकच बहीण सध्या जिवंत आहे; तिचे नाव हेलेना आहे आणि ती स्क्रुडझिनाच्या शेजारी असलेल्या मोस्क्झेनिका गावात राहते, या जागेला डझियाली स्क्रुडझिन्स्की असेही म्हणतात. माझी आई जॅनिनाच्या बाजूने, माझ्या आजोबांच्या पहिल्या पत्नीपासून जन्मलेला तिचा सावत्र भाऊ फ्रान्सिसझेक त्याच्या मृत्यूपर्यंत गावाच्या त्या भागामध्ये राहत होता, ज्याला बचनाटे हे नाव होते, ज्याच्या पायापासून त्याच्या पृष्ठभागावर जाणारा रस्ता होता. Prehyba ते Gołkowice. माझ्या आईला तिचा सावत्र भाऊ फ्रँकोइस शिवाय पूर्ण भाऊ होता; त्याचे नाव जॅन होते आणि एकदा लग्न केले तेव्हा तो माझ्या मूळ प्रदेशातील मुख्य शहर असलेल्या नोव्ही साकझच्या मागे असलेल्या पिआत्कोवा येथे त्याच्या कुटुंबासह राहत होता, जे काही काळासाठी व्हॉईवोडशिप टाउन देखील होते परंतु पोलंडच्या नकाशाची पुनर्रचना झाल्यानंतर लगेचच क्राको शहर (क्राको) पोलंडच्या या प्रदेशाचे ऐतिहासिकदृष्ट्या मुख्य शहर म्हणून ज्याला मालोपोल्स्का नाव आहे याचा अर्थ: लिटल पोलंड, जे 1795 ते 1918 दरम्यान पोलंडच्या 123 वर्षांच्या राजकीय अस्तित्त्वात ऑस्ट्रोच्या शासनाखाली होते. - हंगेरियन साम्राज्य ज्याने प्रशिया आणि रशियासह मध्य युरोपमधील सर्वात मोठा देश सामायिक केला, माझा मूळ देश. माझा जन्म या सुंदर देशात आणि या प्रदेशात झाला, तर नवीन महायुद्ध आणि 1945 मध्ये मित्र राष्ट्रांच्या विजयानंतर ते पुन्हा सापडले - पहिल्या महायुद्धानंतर 1918 मध्ये पुन्हा स्वातंत्र्य मिळाले तरीही - पुन्हा दडपशाहीच्या अधीन पोलंडमार्गे बर्लिनमध्ये रेड आर्मीच्या मार्गाने स्टालिनिस्ट राजकीय व्यवस्थेचे जोखड आयात केले गेले जेथे सोव्हिएतशी सहयोग करणाऱ्या पोलिश सैन्याच्या विभागाला रशियन-सोव्हिएत मानकांच्या पुढे पांढरा-लाल पोलिश ध्वज प्रदर्शित करण्याची परवानगी होती. माझा जन्म झाला तेव्हा स्टॅलिन अजूनही जिवंत होता आणि काही दिवसांनी जानेवारी 1952 मध्ये बाप्तिस्मा झाला: एक वर्षानंतर तो मरण पावला आणि - मला सांगितल्याप्रमाणे - राष्ट्रीय शोक करण्याचा आदेश देण्यात आला होता; आम्हाला रडावे लागले पण आम्ही आनंदित झालो. परंतु आयात केलेल्या आणि लादलेल्या राजवटीने स्वातंत्र्य, स्वातंत्र्य आणि लोकशाहीला मार्ग दिला नाही तोपर्यंत मी जून 1989 मध्ये फ्रान्समध्ये सात वर्षे राहिलो होतो आणि आम्ही तेथे या कार्यक्रमाचा 25 वा वर्धापनदिन काही आठवडे साजरा केला: प्रथम या वर्धापनदिन 2014 मध्ये आम्ही आहोत जेथे जनरल Jaruzelski देखील मृत्यू झाला कोण कमांड अंतर्गत दडपशाही राज्य गेल्या वेळ अर्धा मुक्त निवडणुका. म्हणून माझा जन्म दडपशाहीच्या राजकीय राजवटीत झाला होता पण त्यानंतर माझा बाप्तिस्मा झाला आणि मी माझ्या आत्म्यामध्ये आणि विवेकबुद्धीच्या सर्व बंधनांपासून मुक्त होऊन देवाचे मूल झालो: आणि माझ्या पालकांचे आभार म्हणून मला याची जाणीव झाली; गॉडफादर माझ्यासाठी त्याच वेळी काका, माझ्या वडिलांचा भाऊ, लिओन, ज्यांचे नाव मी आधीच नमूद केले आहे, आणि मी थोड्या वेळाने त्याच्याकडे परत येईन कारण 1939-1945 च्या युद्धाने माझे वडील आणि त्यांच्यामध्ये एक खास खेळ निर्माण केला होता. मी गोल्कोविसच्या पॅरिश चर्चमध्ये माझ्या बाप्तिस्म्याबद्दल बोलतो, टार्नोच्या बिशपच्या अधिकारातील प्रदेश, 1913-1917 मध्ये लाकडापासून बनवलेला प्रदेशाचा हा भाग पोडेग्रोड्झीच्या पॅरिशपासून अलिप्त झाल्यामुळे, दुनाजेक नदीच्या बाजूला असलेले गाव. ; Kroscienko कडे जाणारा रस्ता घेऊन आम्ही ही नदी एका पुलाने ओलांडतो आणि नंतर Szczawnica आणि या शहरादरम्यानच्या काऊंटी रस्त्याने आम्ही Nowy Sącz कडे उजवीकडे जातो. या रस्त्यावर आम्ही पोडेग्रोड्झी येथे काही सहा/सात किलोमीटर नंतर पोहोचतो जिथे माझे प्रांतीय फादर जीन सियाग्लो यांचा जन्म आणि संगोपन झाले होते, सुट्टीवरून परत येताना एके दिवशी मला माझ्या कारमध्ये फ्रान्सला आणण्याचा मान मिळाला आणि पोडेग्रोड्झीचे जाणे त्याच्या स्वतःच्या पालकांच्या अश्रूंखाली घडले ज्यांनी त्यांचा मुलगा एका मिशनवर निघताना पाहिला, ज्याची सोसायटी ऑफ क्राइस्टने त्याला परवानगी दिली होती. आम्ही दोघे सदस्य आहोत, ज्याचा अंदाज या नावावरून लावता येतो: माझे प्रांतीय. चला माझ्या बाप्तिस्म्याकडे परत जाऊ या जिथे सर्व काही सुरू झाले आणि हा अध्यात्मिक करार तेथे त्याचा स्त्रोत शोधतो. माझी गॉडमदर फ्रान्सिस्का स्झक्झिप्टा होती, जिचा पणतू आता माझ्यासारख्याच गावातील टार्नोच्या बिशपच्या अधिकारातील पुजारी देखील आहे: गॉडमदर आमच्या कुटुंबाची शेजारी होती जॉवरझिंका नदीच्या पलीकडे जिच्या पाण्याने पाणी दिले. आपल्या बाप्तिस्म्याच्या दिवसापासून पवित्र आत्म्याने आत्म्याला जीवन दिले तसे शरीराला जीवन. माझ्या पालकांचे आभार, गॉडफादर आणि गॉडमदर हे माझ्यासाठी चर्च ऑफ गॉडकडून माझ्यासाठी या जगात माझ्या अस्तित्वाच्या सुरूवातीस मागतील जे काळाबरोबर निघून जात आहे. अमरत्व आणि शाश्वत जीवनाचे वचन आणि माझ्या शरीराचे पुनरुत्थान देखील मला भयंकर आणि खोलवर आनंदित करते. जेरुसलेमच्या मंदिरात ख्रिस्त येशूच्या प्रतिमेत मी बारा वर्षांचा असेन, तेव्हा माझ्या मनात खोल भावना जपल्या जातील की आधी आणि नंतर सर्वात महत्त्वाची गोष्ट म्हणजे पवित्र ट्रिनिटीवरील विश्वास ज्याच्या नावाने आपण बाप्तिस्मा घेतो आणि काय बनतो. आम्ही आहोत: देवाचे मूल आणि कॅथोलिक ख्रिश्चन. ते अद्भुत आहे! 12 जुलै 2014 रोजी सकाळी 7 वाजता आहे. मी माझ्या कथेत व्यत्यय आणतो आणि शनिवारी दिवसासाठी उठतो. अमरत्व आणि शाश्वत जीवनाचे वचन आणि माझ्या शरीराचे पुनरुत्थान देखील मला भयंकर आणि खोलवर आनंदित करते. जेरुसलेमच्या मंदिरात ख्रिस्त येशूच्या प्रतिमेत मी बारा वर्षांचा असेन, तेव्हा माझ्या मनात खोल भावना जपल्या जातील की आधी आणि नंतर सर्वात महत्त्वाची गोष्ट म्हणजे पवित्र ट्रिनिटीवरील विश्वास ज्याच्या नावाने आपण बाप्तिस्मा घेतो आणि काय बनतो. आम्ही आहोत: देवाचे मूल आणि कॅथोलिक ख्रिश्चन. ते अद्भुत आहे! 12 जुलै 2014 रोजी सकाळी 7 वाजता आहे. मी माझ्या कथेत व्यत्यय आणतो आणि शनिवारी दिवसासाठी उठतो. अमरत्व आणि शाश्वत जीवनाचे वचन आणि माझ्या शरीराचे पुनरुत्थान देखील मला भयंकर आणि खोलवर आनंदित करते. जेरुसलेमच्या मंदिरात ख्रिस्त येशूच्या प्रतिमेत मी बारा वर्षांचा असेन, तेव्हा माझ्या मनात खोल भावना जपल्या जातील की आधी आणि नंतर सर्वात महत्त्वाची गोष्ट म्हणजे पवित्र ट्रिनिटीवरील विश्वास ज्याच्या नावाने आपण बाप्तिस्मा घेतो आणि काय बनतो. आम्ही आहोत: देवाचे मूल आणि कॅथोलिक ख्रिश्चन. ते अद्भुत आहे! 12 जुलै 2014 रोजी सकाळी 7 वाजता आहे. मी माझ्या कथेत व्यत्यय आणतो आणि शनिवारी दिवसासाठी उठतो. ज्याच्या नावाने आपण बाप्तिस्मा घेतो आणि आपण जसे आहोत तसे बनण्यासाठी पवित्र ट्रिनिटीवर विश्वास ठेवणे हे आधी आणि नंतर महत्त्वाचे आहे या भावनेने मला पकडले जाईल: देवाचे मूल आणि कॅथोलिक ख्रिश्चन. ते अद्भुत आहे! 12 जुलै 2014 रोजी सकाळी 7 वाजता आहे. मी माझ्या कथेत व्यत्यय आणतो आणि शनिवारी दिवसासाठी उठतो. ज्याच्या नावाने आपण बाप्तिस्मा घेतो आणि आपण जसे आहोत तसे बनण्यासाठी पवित्र ट्रिनिटीवर विश्वास ठेवणे हे आधी आणि नंतर महत्त्वाचे आहे या भावनेने मला पकडले जाईल: देवाचे मूल आणि कॅथोलिक ख्रिश्चन. ते अद्भुत आहे! 12 जुलै 2014 रोजी सकाळी 7 वाजता आहे. मी माझ्या कथेत व्यत्यय आणतो आणि शनिवारी दिवसासाठी उठतो.

माझे पालक

मला हे पालक दिल्याबद्दल मी परमेश्वर देवाचे आभार मानतो: जेनिना हेब्डा आणि अँटोनी कुक्झाज. ते एकाच गावातले होते आणि जवळपास पाचशे मीटर अंतरावरील शेजारी होते. माझी आई माझ्या विधवा आजोबांच्या दुस-या लग्नातील सर्वात लहान मुलगी होती जिने कटार्झिना गोडोनशी लग्न केले आणि आजूबाजूच्या जंगलात शोधण्यासाठी आणि शोधण्यासाठी आणि स्टॅरी सॅक मार्केटमध्ये विकण्यासाठी लहान लाकडाच्या फांद्यांपासून झाडू आणि त्याच सामग्रीच्या टोपल्या बनवण्याचे काम केले. किंवा इतरत्र. ते एका छोट्या जुन्या इमारतीत राहत होते जी माझ्या आजोबांच्या मृत्यूनंतर पाडण्यात आली होती; धान्याचे कोठार आधीच माझ्या वडिलांनी कौटुंबिक घराच्या बांधकामासाठी वापरले होते आणि माझ्या आजी-आजोबांच्या विस्कटलेल्या घराचे घटक आता गाय, डुक्कर यांच्यासाठी एक भक्कम बांधण्यासाठी वापरले जात होते. ससे आणि कोंबडीची पिल्ले आणि एक लहान धान्याचे कोठार आणि शेजारी एक नवीन मोठे धान्याचे कोठार उभे केले गेले, तरीही माझ्या वडिलांच्या कामामुळे, त्यांचे भाऊ लिओन, माझे गॉडफादर आणि जान यांनी मदत केली, जे एकदा माझ्या आजी-आजोबांच्या कुटुंबाच्या घरात राहिले. जेनिनाशी लग्न केले आणि माझ्या वडिलांप्रमाणे हाताने सुतार म्हणून काम केले; माझे वडील सुतार आणि गवंडी देखील होते आणि त्यांनी आसपासच्या लोकसंख्येला सेवा पुरवली, उदाहरणार्थ, चिमणी आणि कोठारे आणि इतर कामगारांसह संपूर्ण घरे बांधून ज्यांनी त्यांची क्षमता आणि प्रतिभा ओळखली. ते एक शिल्पकार आणि संगीतकार देखील होते. येशूच्या पवित्र हृदयाची लाकडी कोरीवकाम आणि धन्य व्हर्जिन मेरीचे पवित्र हृदय त्याने मला माझ्या पुरोहितपदाच्या दहा वर्षांसाठी देऊ केले हे याचा स्पष्ट पुरावा आहेत. त्याने एकॉर्डियन वाजवले, व्हायोलिन आणि अवयव; हे शेवटचे वाद्य देखील मला मोहित करते; ही प्रतिभा मला त्याच्याकडूनच मिळाली आहे. माझे वडील! मी माझे वडील आणि माझे गॉडफादर यांच्यातील कथेकडे परत येण्याचे वचन दिले. १९३९ मध्ये दुसरे महायुद्ध सुरू झाले तेव्हा ते दोघेही तरुण होते. माझे वडील अजून १८ वर्षांचे नव्हते पण माझे भावी गॉडफादर होते. आणि त्याला अनिवार्य कामासाठी जर्मनीला जाण्यासाठी बोलावण्यात आले आणि जान, बाबाचा दुसरा भाऊही. त्याला पोलंड सोडायचे नव्हते म्हणून आम्ही एक युक्ती आखली: अँटोनी, माझे भावी बाबा, पुरेसे वय नसल्यामुळे, लिओनच्या जागी दिसून येतील. आणि ते काम केले: या युद्धात काम करण्यासाठी तो ऑस्ट्रियाला ग्रॅट्झजवळील शेतात गेला; आमच्या लहानपणी आणि तरुण वयात आमच्या वडिलांच्या या ऐच्छिक पण विना मोबदला देशत्यागाच्या त्यांच्या कथा आम्ही अनेकदा ऐकायचो. वर्षांनंतर जेव्हा या बिनपगारी कामासाठी जर्मन लोकांकडून भरपाईची मागणी काही प्रमाणात यशस्वी झाली तेव्हा समस्या अशी होती की अँटोनी नसून लिओनला निर्वासित करण्यात आले होते. साक्षीदार शोधणे आवश्यक होते; परंतु आपण हे विसरू नये की ते अद्याप स्वतंत्र आणि स्वतंत्र पोलंड नव्हते तर सोव्हिएत कम्युनिस्ट जोखडाखाली होते. स्वातंत्र्य फक्त घरात आणि चर्चमध्ये होते. माझे आई-वडील आणि गॉडफादर आणि गॉडमदर यांची विनंती मान्य केल्याबद्दल आणि मातृत्वाच्या कुशीत माझे स्वागत केल्याबद्दल मी ख्रिस्ताच्या या चर्चचे आभार मानतो. माझ्या पालकांचा प्रतिसाद देखील होता ज्यांनी त्यांच्या लग्नाच्या दिवशी चर्चमध्ये या प्रश्नाला होय उत्तर दिले: तुमच्या मिलनातून जन्माला येणाऱ्या मुलांचे तुम्हाला देवाने दिलेली भेट म्हणून स्वागत करायचे आहे आणि त्यांना ख्रिश्चन पद्धतीने शिकवायचे आहे का? परदेशातून परतल्यानंतर अँटोनीने लग्न करण्याचा प्रयत्न केला आणि त्याला आठ मुले देणारा माणूस फार दूर सापडला नाही. त्यांच्यापैकी एक असण्याचा मला सन्मान आणि आनंद आहे माझ्या प्रिय आई, आम्हा आठही मुलांना जन्म देण्यासाठी तू किती कष्ट केलेस; आणि आम्हांला शिक्षण देण्यासाठी आमच्या बाबांनीही खूप दिवसरात्र काम केले. तुम्हाला कसे शिवायचे हे माहित होते म्हणून कापड तुमच्या हातातून आणि सिंगर पेडल मशीनमधून गेले आणि मग तुम्ही आमच्यासाठी कपडे बनवले कारण ते तयार विकत घेण्यासाठी पुरेसे पैसे नव्हते. आणि मग आपल्याला या संपूर्ण जगाला खायला द्यायचे होते जे वाढत होते आणि जिथे आपल्यापैकी प्रत्येकजण वयाने, कृपेने आणि शहाणपणाने वाढत होता, नाझरेथच्या येशूच्या पवित्र कुटुंबाशी संबंधित आहे. आम्ही त्यांच्यासारखे संत नव्हतो पण त्यांच्या चर्चचे आभार मानतो त्यांनी आम्हाला दिले आणि आम्हाला संस्कारांमध्ये हे पवित्रता परत दिले. मी त्यावर नंतर परत येईन. सर्व प्रथम, माझ्या प्रिय पालकांनो, मी तुम्हाला खूप मोठी श्रद्धांजली अर्पण करतो: होय, भौतिक गरीबी होती, हे खरे आहे की कधीकधी अन्नाची कमतरता देखील होती आणि भूक आपल्या शरीरात आली होती, परंतु माझ्या आत्म्याने त्याचा बाप्तिस्मा चांगला जगला आणि नंतर त्याचा पहिला कबुलीजबाब आणि त्याचा पहिला सहभाग. आमच्या घराच्या भिंतीवर टांगलेल्या मोठ्या प्रतिमांनी आम्हाला दोन आश्चर्यकारक हृदयांच्या या प्रेमाचा विचार करण्याची परवानगी दिली जिथे तुमचे पालकांचे त्यांच्या मुलांबद्दलचे प्रेम त्यांचे एकामागून एक स्वागत करून प्रतिबिंबित होते, सर्वांनी मदत केली, प्रेम केले आणि ख्रिस्ती शिक्षण दिले. पॅरिश याजकांच्या मदतीने. पॅरिश, मी त्यावर परत येईन: खाणींमध्ये काम करण्यासाठी आमच्या वडिलांच्या चेकोस्लोव्हाकियाला स्थलांतरित झाल्याच्या कालखंडाचा उल्लेख मी इथे करू इच्छितो. दर तीन किंवा त्याहून अधिक महिन्यांनी परत येणार्‍या वडिलांपासूनचे हे वेगळेपण आणि फक्त आईच आम्हाला हाताशी धरून आणि शिस्त लावत होती. बाबा थोडी रजा घेऊन घरी आले की तयार कपडे, शूज, भेटवस्तू आणायचे. पण तुम्हाला रीतिरिवाजातून जावे लागले. आणि एके दिवशी, सीमाशुल्क कार्यालयात त्याच्याकडून सर्व काही घेण्यात आले; जास्त प्रमाणामुळे. आमच्याकडे खूप मुले आहेत हे सांगण्यासारखे काही नाही... तो काहीही न घेता परत आला तेव्हा खूप कठीण होते; आम्ही सर्व रडत होतो आणि तो पुन्हा त्याच्या कुटुंबापासून विभक्त होण्यासाठी परत गेला नाही. त्याला प्रीहाइबा अंतर्गत कामासाठी आणि जावरझिंकावरील पूल बांधण्यासाठी ORB या छोट्या राज्य कंपनीने नियुक्त केले होते. त्यामुळे सदनाच्या अगदी जवळ, त्यामुळे आमचे बाबा रोज आमच्या घरी असायचे. जेव्हा तो कामावरून परत आला तेव्हा तो घरामध्ये सर्व प्रकारचे फर्निचर आणि अगदी शवपेटी बनवण्याचे काम करत असे, जेव्हा आवश्यक असेल तेव्हा गावातील मृतांना पुरण्यासाठी. आम्ही मुलांनी या कामात उपकरणे धरून किंवा शनिवारी पहारा ठेवून मदत केली जेणेकरून मध्यरात्री जास्त होऊ नये आणि रविवारच्या विश्रांतीचा आदर करा. आमच्या वडिलांनी खुर्चीवर कोपर टेकून प्रार्थना करण्यास सुरुवात केली आणि आम्हाला कुटुंब म्हणून एकत्र प्रार्थना करण्यासाठी आमंत्रित केले गेले: पालक आणि मुले. प्रथम प्राथमिक शाळेत कॅटेचेसिस आणि नंतर शाळेतून काढून टाकण्यात आले आणि आम्हाला ते शिकवण्यासाठी पुजाऱ्याला तेथील रहिवाशांमध्ये जागा शोधावी लागली. वयाच्या सातव्या वर्षी आम्ही प्राथमिक शाळेचा पहिला वर्ग सुरू केला; पोलंडमध्ये पहिली ते सातवीपर्यंत वर्ग मोजले जातात; ते 1966 पर्यंत होते, 966 मध्ये पोलंडच्या बाप्तिस्म्याचे मिलेनियम प्रिन्स मिस्स्कोचे धर्मांतर आणि कॅथोलिक ख्रिश्चन असलेल्या चेक राजकुमारी डोब्राव्का यांच्याशी विवाह. दक्षिणेकडील शेजारच्या देशाच्या ख्रिश्चन धर्माच्या या स्वागताद्वारेच मिस्स्कोला जर्मन पश्चिम शेजारी यांच्या संबंधात स्वातंत्र्याची इच्छा दर्शवायची होती ज्यामुळे या पोलंडला इतिहासात या राजकीय निवडीच्या तक्रारींचा सामना करावा लागेल. - धार्मिक कोण त्यांना नाराज केले. जर्मनिक रोमन साम्राज्याने राजकारण आणि धर्म यांना 20 व्या शतकात स्वत: ला प्रकट करण्यापर्यंत गोंधळात टाकले, हिटलरच्या सैनिकांच्या शतकांवरील या निंदनीय लिखाणांमध्ये: Got mit uns! आमच्या वडिलांनी या तिसर्‍या रायशेमध्ये पाच वर्षे घालवली आणि आपली अँटोनी असल्याची ओळख उघड होणार नाही याची नेहमी काळजी घ्यावी लागते पण लिओन हे देखील शिकले, एकदा नवीन सोव्हिएत आक्रमणकर्त्याचा प्रतिकार करण्यासाठी त्याच्या देशात परत आले, अगदी आमच्या गावात आणि आजूबाजूच्या परिसरात त्यांचे सहकारी आहेत. स्क्रोडझिना येथील प्राथमिक शाळेचे संचालक जिथे आम्ही वाचन आणि लिहायला शिकायला गेलो होतो, ते वर्कर्स पार्टीचे पहिले सचिव होते आणि त्यांच्या पोलिश इतिहासाची आवृत्ती माझ्या वडिलांची नव्हती. पोलंड खरोखर अलीकडेच सुरू झाले आणि हजार वर्षांपूर्वी नाही, ते शाळेत आधीच म्हणाले आणि आम्ही लाल ध्वजांसह मोर्चा आयोजित केला. ते माझ्या वडिलांना म्हणाले: तुम्ही पक्षात का जात नाही? तुम्ही तुमच्या अनेक मुलांना खायला मदत करत असाल. माझ्या वडिलांनी या विषयांवर चर्चा केली नाही. तो म्हणाला: माझ्याकडे वेळ नाही. आपल्याला चर्चमध्ये जाण्याची गरज आहे, दर रविवारी आणि सुट्टीच्या दिवशी मास करण्यासाठी आणि या रस्त्यावरची सहा किलोमीटरची पायपीट जी आजच्यासारखी पक्की नव्हती. आणि मग अंगमेहनती आणि शिक्षेमुळे १९७१ पर्यंत आमच्या गावात वीज नाही. मध्ययुगीन काळातील लोकांना बाहेर काढण्यासाठी आम्ही वेळोवेळी प्रचार सभा घेतल्या, असे पुरोगामी लोकांमध्ये बोलले जात होते. एकदा - माझ्या वडिलांनी मला सांगितले - ज्ञानाच्या तत्त्वज्ञानाचे जाहिरात करणारे आले आणि आम्ही गावातील लोकांना नवीन आणि आधुनिक व्यवस्थेच्या वैधतेबद्दल पटवून देण्यासाठी एकत्र केले. काही क्षणी एक शेतकरी उभा राहिला आणि म्हणाला: सज्जनो, माझे ऐका! आपल्याला काय हवे आहे ते आम्ही समजतो! आम्ही यापुढे चर्च किंवा या वधस्तंभावर खिळलेल्या आणि पुनरुत्थित ख्रिस्ताला उपस्थित राहू नये अशी तुमची इच्छा आहे. म्हणून मी प्रस्तावित करतो, इथे लाकडाची कमतरता नाही, म्हणून तुमच्यापैकी कोणीतरी स्वयंसेवक म्हणून टीका होऊ द्या जी आम्ही आमच्या प्रभूवर खूप वर्षांपूर्वी केली होती! निरंकुश व्यवस्थेच्या या सहकार्यांना आव्हान देणाऱ्या या माणसाच्या धाडसाने सगळेच थक्क झाले. त्यांनी त्यांच्या टोप्या घेतल्या आणि रिकाम्या हाताने निघून गेले, परंतु आमच्या गावाला त्याचे परिणाम भोगावे लागले: या अविचल लोकांसाठी विजेचा दिवा नाही. माझा भाऊ जोझेफ आमच्या वडिलांचा धडा चांगला शिकला. जेव्हा तो सैन्यात होता आणि त्याने लोकप्रिय पक्षात सामील व्हावे अशी त्यांची इच्छा होती: तो म्हणाला: असे करण्यापेक्षा मी स्वतःला झाडावर टांगून ठेवतो. साहजिकच त्याच्या बोलण्याचं परिणाम त्याला भोगायला लावायचा आम्ही प्रयत्न केला. तो आजही तन-मनाने भोगतो; सुदैवाने त्याने लग्न केले नाही आणि तो त्याच्या प्रार्थनेने संपूर्ण कुटुंबाला आधार देतो, ज्या घरात तो एकटा राहतो त्या घरात शेवटपर्यंत आमच्या पालकांसोबत गेल्यावर आता शेजारी म्हणून त्याचा भाऊ आंद्रेझ बंधुत्वातील सर्वात धाकटा, शेजारच्या स्क्रुडझिना गावातील डॅनूटा सेझ्झिकशी विवाह केला आणि त्यांच्या सहा मुलांसह वाढवले. त्याची बहीण मारिया, स्टेरी सॅकच्या झ्बिग्निव्ह झेम्बुराशी विवाहित होती, ज्यांना सहा मुलेही होती आणि ते आजी-आजोबा देखील होऊ लागले, कारण त्यांच्या मोठ्या मुलीला त्यांच्या प्रेमाचे आणि लग्नाचे फळ मिळाले जे 13 ऑक्टोबर 2012 रोजी गोल्कोविस येथे झाले. ते त्यांच्या अभ्यासादरम्यान क्राकोमध्ये भेटले: टॉमाझ या रॉयल सिटीमध्ये राहत होते आणि आता ते दोघेही तिथे राहतात आणि काम करतात, खरं तर ते तिघेही. प्रभु, तू माझ्या पालकांच्या वंशजांना 26 लहान मुलांची संख्या गाठू दिली आहेस आणि तू त्यांच्यापैकी एकाला आधीच घेतले आहेस, जेमतेम जन्माला आले आहे: जरी मला कॅरोलिन सिस्लाच्या डोळ्यात अश्रू दिसले तरीही तुझ्या इच्छेचा गौरव होवो. या कार्यक्रमाच्या उल्लेखावर त्याची आई. तिने, माझ्या मेव्हण्याने मारियान, माझ्या भावासोबत लग्न केले होते, ज्याने तिला टार्नोजवळील ब्रझोझोवा येथे शोधून काढले होते, जिथे ते राहतात आणि जे आधीपासून अनेक वेळा आजी-आजोबा आहेत, होय तिला सहा मुलेही होती. मी माझ्या पालकांना त्यांच्या या पृथ्वीवरून गेल्याच्या आठवणी जागृत करणार आहे: माझ्या आईसाठी 23 सप्टेंबर 2002 रोजी आणि माझ्या वडिलांसाठी 5 ऑक्टोबर 2004. या दोन तारखांच्या दरम्यान माझ्या पुजारी पदाचा रौप्य महोत्सव आहे. त्यांना गोल्कोविस येथील पॅरिश स्मशानभूमीत पुरण्यात आले आहे आणि विभक्त होण्याच्या या वेदनादायक क्षणांना जगण्यास मदत केल्याबद्दल मी पॅरिश पुजाऱ्यांचे आभारी आहे: माझ्या पहिल्या फळ मासच्या काळापासूनचे वडील, फादर स्टीफन टोकार्झ, पौरोहित्याच्या सुवर्ण महोत्सवी आणि नवीन आणि सध्याचे, फादर काझिमीर्झ कोस्झिक, ज्यांच्याकडे सर्व पॅरिशयनर्सना स्वर्गात आणण्याचे आणि पुढील पिढ्यांसाठी लाकडी चर्चपेक्षा अधिक मजबूत नवीन चर्च बांधण्याचे दुहेरी काम आहे. माझ्या प्रिय पालकांच्या अंत्यसंस्कारात महत्त्वाच्या शिष्टमंडळांद्वारे त्यांची उपस्थिती जोरदारपणे प्रदर्शित केल्याबद्दल मी माझी मंडळी सोसिएटास क्रिस्टी यांचे आभार मानतो. ज्यांच्याकडे सर्व पॅरिशयनर्सना स्वर्गात आणण्याचे आणि पुढील पिढ्यांसाठी लाकडी चर्चपेक्षा अधिक मजबूत नवीन चर्च बांधण्याचे दुहेरी काम आहे. माझ्या प्रिय पालकांच्या अंत्यसंस्कारात महत्त्वाच्या शिष्टमंडळांद्वारे त्यांची उपस्थिती जोरदारपणे प्रदर्शित केल्याबद्दल मी माझी मंडळी सोसिएटास क्रिस्टी यांचे आभार मानतो. ज्यांच्याकडे सर्व पॅरिशयनर्सना स्वर्गात आणण्याचे आणि पुढील पिढ्यांसाठी लाकडी चर्चपेक्षा अधिक मजबूत नवीन चर्च बांधण्याचे दुहेरी काम आहे. माझ्या प्रिय पालकांच्या अंत्यसंस्कारात महत्त्वाच्या शिष्टमंडळांद्वारे त्यांची उपस्थिती जोरदारपणे प्रदर्शित केल्याबद्दल मी माझी मंडळी सोसिएटास क्रिस्टी यांचे आभार मानतो.

परगणा

बाप्तिस्मा घेतलेल्या मुलाचा अध्यात्मिक प्रवास नेहमीच त्याच्या नैसर्गिक कुटुंबात होतो परंतु त्वरीत या नवीन कुटुंबात सामील होतो जे चर्च ऑफ गॉड, अलौकिक कुटुंब आहे. बाप्तिस्मा घेतल्यापासून हे माझे प्रकरण होते जेव्हा मला पहिले नाव दिले गेले: काझीमीर्झ ज्याचे फ्रेंचमध्ये कॅसिमिर असे भाषांतर होते. माझा भाऊ इग्नेसी (इग्नेस) नंतर दुसरा मुलगा देखील स्वर्गातील महान संरक्षक प्राप्त करतो: पोलंड आणि लिथुआनिया 14 व्या शतकाच्या काळापासून, जेव्हा पोलंड आणि लिथुआनिया आजच्या खूप आधीपासून पहिल्या युरोपियन युनियनमध्ये जोडले गेले होते आणि चांगल्या पायावर स्थापित केले गेले होते, वॉलाडिस्लॉ जगिएलोच्या या विवाहाला पूर्वीपेक्षा जास्त ख्रिश्चन दिले गेले होते. आणि जडविगा या महिला लिंगाचा एकमेव पोलिश राजा याने या प्रदेशातील मूर्तिपूजकांच्या धर्मांतराच्या प्रगतीला परवानगी दिली ज्यांना हिटलरची पूर्वेकडे जागा उघडण्याची इच्छा असलेल्या जर्मनिक उत्पत्तीच्या ट्युटोनिक नाइट्सने स्वतःला झाकण्यास भाग पाडले. त्याच्याद्वारे घोषित: ड्रॅग ना ओस्टेन! स्वर्गातील माझा संरक्षक पुजारी किंवा धार्मिक नव्हता; पण तो ब्रह्मचारी होता, कोणी पवित्र असे म्हणू शकतो; धन्य व्हर्जिन मेरीद्वारे देवातील जीवनासाठी समर्पित. त्याची थडगी विल्नोमध्ये आहे आणि त्याचा प्रभाव जगभरात आहे, विशेषत: त्याच्या कॅनोनाइझेशनपासून. माझ्यासाठी ही निवड केल्याबद्दल माझ्या पालकांचे आभार! इतर काही कमी खराब झाले नाहीत: जोझेफ (जोसेफ), टेरेसा (थेरेस), मारियन, मारिया आणि आंद्रेज ज्याचे भाषांतर आंद्रेमध्ये होते. पॅरिश प्रत्येक नवीन बाप्तिस्म्याने वाढला होता; प्रथम आठ मुले आणि नंतर जनैना आणि अँटोनी यांची बारा नातवंडे. सुमारे वीस नवीन लोक या जगात येत आहेत आणि पाडुआच्या सेंट अँथनीच्या आमच्या पॅरिशमध्ये त्यांचे पूर्ण स्थान घेण्याचा प्रयत्न करीत आहेत. मी माझ्या मूळ रहिवाशापासून कधीही विभक्त झालो नाही कारण ते एक अलौकिक वास्तव आहे आणि मी त्यात सहभागी होण्यासाठी सर्व वर्षे परत येतो. शारीरिकदृष्ट्या त्याच्या जीवनात जिथे मानवी व्यक्ती निघून जातात परंतु पवित्र ट्रिनिटी कायमस्वरूपी राहते: पवित्र ट्रिनिटी एकच जिवंत आणि खरा देव. प्रिस्बिटरीच्या वर एक शिलालेख: Niech będzie Bóg uwielbiony, देवाची स्तुती करा! आणि मग पवित्र ट्रिनिटीचे हे चिन्ह किंवा दैवी दयेची प्रतिमा टॅबरनेकलच्या उजवीकडे मोठ्या घड्याळाच्या वर टांगलेली आहे आणि दुय्यम वेदीच्या पुढे पवित्र हृदयाच्या पुतळ्यासह, चर्चच्या दुसऱ्या बाजूला दुय्यम वेदी आहे. धन्य व्हर्जिन मेरीची पुतळा आणि तिचे निष्कलंक हृदय. ही दैवी दया, म्हणजे ही आयकॉन-इमेज, ती कधीपासून होती? मला नक्की माहित नाही आणि मी शोधण्याचा प्रयत्न करत नाही. तिथे लिहिलेल्या शब्दांनी माझ्या तरुण मुलाच्या हृदयात उत्तर शोधले: ते आधीच माझे तयार उत्तर होते: येशू, माझा तुझ्यावर विश्वास आहे! वेदी आणि तंबूच्या गूढतेशी परिपूर्ण सामंजस्य असलेल्या याजकांना प्रथम कॉल या आयकॉन-इमेजमधून माझ्याकडे आला आणि आजपर्यंत माझ्या आत्म्यामध्ये आणि माझ्या हृदयात प्रतिध्वनित आहे! माझा अध्यात्मिक प्रवास नेहमी या चर्चमध्ये परत येईल जिथे मी पाहिले आणि विश्वास ठेवला. मी बारा वर्षांचा होतो तेव्हापासून 2014 हे माझे सुवर्णमहोत्सवी वर्ष आहे; मी माझ्या प्रभु आणि माझ्या देवाच्या व्यवसायात असले पाहिजे, मी त्याच्या चर्चच्या व्यवसायात असले पाहिजे! पहिली कबुली; प्रथम सहभागिता; रविवार आणि इतर उत्सव; ते सर्व माझ्या मनात आणि हृदयातच नाही; पण माझ्या म्हातार्‍या शरीरात माझ्या पायांमुळे मला शक्य तितक्या वेळा सहा किलोमीटरचा मार्ग करता आला. मग सायकल आली आणि सायकलही; पण खूप नंतरची गोष्ट होती जेव्हा मी आधीच मारिया क्युरी-स्कॉडोव्स्का या नावाने पार्टिसन स्ट्रीटवरील स्टारी सॅकमधील लिसी येथे होतो. पॅरिश आणि माझ्या बालपणापासून आणि पौगंडावस्थेतील ख्रिस्ताच्या या सर्व साक्षीदारांचे आभार. माझ्या पालकांचे आभार आणि तुमचेही आभार मानून माझा व्यवसाय पुन्हा जागृत झाला. हिवाळ्यात कधी कधी उणे वीस अंश तापमान असले तरीही चर्च मानवी आणि ख्रिश्चन उबदारपणाने भरलेले असते. शाळेने, पॅरिशने लादलेल्या विचारसरणी असूनही, माझा विश्वास हिरावून घेता आला नाही आणि तरीही तिने मला पोलिशमध्ये लिहायला आणि वाचायला शिकवले आणि मी त्याचा आभारी आहे. गणित आणि भौतिकशास्त्रही; मनुष्याच्या जीवशास्त्राबद्दल मला आठवते की एके दिवशी दिग्दर्शकाने आम्हाला डार्विनच्या गॉस्पेलनुसार माकडापासून मनुष्याच्या उत्पत्तीबद्दल वाचण्याचा आदेश दिला. मजकूर वाचल्यानंतर: तो म्हणाला की सर्व नियमांप्रमाणे येथेही अपवाद आहे; ते तसे आले नाही ना माकडाकडून. काहींना समजले आणि मी त्यांच्यापैकी एक होतो! पॅरिशने माझ्या कामावर आनंद व्यक्त केला आणि पॉझ्नानमधील माझ्या सेमिनारमध्ये माझ्यासाठी प्रार्थना केली आणि ते माझ्यासाठी आणि पॅरिशमधील इतर याजकांसाठी आजपर्यंत प्रार्थना करते. तिने माझ्या कुटुंबासह आणि माझ्या गावासोबत माझा पहिला फ्रूट मास आयोजित केला होता जो आम्ही कधीही विसरणार नाही आणि आम्ही नेहमी परत येतो! खूप आभार! तिने माझ्या कुटुंबासह आणि माझ्या गावासोबत माझा पहिला फ्रूट मास आयोजित केला होता जो आम्ही कधीही विसरणार नाही आणि आम्ही नेहमी परत येतो! खूप आभार! तिने माझ्या कुटुंबासह आणि माझ्या गावासोबत माझा पहिला फ्रूट मास आयोजित केला होता जो आम्ही कधीही विसरणार नाही आणि आम्ही नेहमी परत येतो! खूप आभार!

पौगंडावस्थेतील चाचणी आणि पुष्टीकरण

द स्काय इन फायर हे परांडोव्स्कीच्या पुस्तकाचे शीर्षक आहे. मला त्याची सामग्री यापुढे आठवत नाही, परंतु हे शीर्षक माझ्या पौगंडावस्थेतील माझ्या ख्रिश्चन विश्वासाच्या दैवी प्रोव्हिडन्सच्या परवानगीने, सर्व प्रकारच्या परीक्षांच्या उत्तीर्ण झाल्यानंतर माझ्या स्मरणात स्थिर झाले. एके दिवशी कॅथोलिक धर्मगुरू बनण्याच्या आकांक्षेच्या आवाहनांना देशभरात तैनात केलेल्या सर्व प्रचाराचा प्रभाव पडला आणि माझ्या बालपणापासून माझ्या सोबत असलेल्या माझ्या विश्वासांना आव्हान दिले. प्राथमिक शाळेच्या पाचव्या, सहाव्या आणि सातव्या इयत्तांमध्ये आवश्यक वाचन आणि नंतर गोल्कोविसमधील धर्मनिरपेक्ष बाजूच्या संपूर्ण पॅरिशच्या स्तरावर आठव्या इयत्तेत प्रवेश आणि नंतर स्टारी सॅकमधील लिसेममध्ये मला देव आणि त्याच्या तारणापासून दूर करण्याचा प्रयत्न केला. . एके दिवशी शेजाऱ्याने मला तिच्या घरी काही कप चहा प्यायला बोलावले आणि कॅथोलिक धर्मगुरूंबद्दलच्या सर्व प्रकारच्या कथा सांगितल्या. मला कळले की आठव्या इयत्तेत गोल्कोविसमध्ये आम्हाला कॅटेचिज्म शिकवणारा पुजारी पौरोहित्य सोडून एका स्त्रीसोबत निघून गेला; स्टारी सॅक मधील लिसियम कालावधीत चार वर्षे आम्हाला धर्म शिकवणार्‍या दुसर्‍याचीही तीच गोष्ट. मला माझ्या सर्व कमकुवतपणाची जाणीव झाली आणि मी सलोख्याच्या संस्काराचा फारसा विश्वास न ठेवता अवलंबला. आणि मग एके दिवशी मला समजले की मी अजूनही पुष्टीकरणाचे संस्कार गमावत आहे आणि मी आधीच माझा अठरावा वाढदिवस जवळ येत आहे. मी नंतर Stary Sącz च्या पॅरिशमध्ये पुष्टी करण्यास सांगितले आणि बर्याच गोष्टी सुधारल्या. शेवटचा वर्ग, चौथा, हायस्कूल आले आणि आम्हाला पदवीधरची तयारी करावी लागली आणि प्रौढ जीवनासाठी निवड करावी लागली. कुटुंबाच्या घरी अजूनही वीज नाही, मी माझ्या पालकांना माझ्या पदवीधर परीक्षेची तयारी योग्य प्रकारे करता यावी म्हणून हायस्कूलच्या या शेवटच्या वर्षासाठी मला स्टारी साकझ येथील बोर्डिंग स्कूलमध्ये राहण्याची परवानगी देण्यास सांगितले. घरी हे खूप कठीण असेल कारण आपल्यापैकी अनेकांना संध्याकाळी एकच रॉकेलच्या दिव्याने सेवा करायची होती आणि निसर्गाच्या नियमानुसार शरद ऋतूतील आणि हिवाळ्यात दिवस खूप लहान असतात. माझ्या काही काकांनी त्वरीत काम करता यावे आणि माझ्या पालकांना संपूर्ण कुटुंबाच्या शिक्षण आणि भौतिक जीवनात मदत करण्यासाठी Lycée निवडले आहे आणि तांत्रिक शाळांपैकी एकही नाही अशी टीका केली तरीही मला ही परवानगी मिळाली. त्यांना वरवर पाहता मी काहीही उच्च शिक्षण घेऊ शकेन असे वाटत नव्हते. आत्मीयतेने, मी स्वतःला माझ्या भविष्याविषयी प्रश्न विचारले पण आणखी काही नाही, कारण खूप गोष्टी करायच्या होत्या. प्राथमिक शाळेपासून प्रत्येक सुट्टीत आणि हायस्कूलच्या काळात मला पुस्तके आणि नोटबुक आणि कपडे आणि बूट खरेदी करण्यासाठी पैसे कमवावे लागायचे; मी गावातील एका कुटुंबासोबत दोन महिने काम केले जेणेकरून ते मला सूट विकत घेतील: एक जाकीट आणि पॅंट; आणि तेच होते. मी कदाचित अकरा-बारा वर्षांचा होतो. त्यांच्या घराच्या बांधकामात विटा घेऊन जाणाऱ्या दुसऱ्या कुटुंबासोबत महिनाभर सुट्टी. मला मोठी रक्कम मिळण्याची अपेक्षा होती; फक्त दहा zlotych; माझी निराशा आणि तिरस्करणीय प्रतिसादाचा निषेध: पण एवढ्या वेळात आम्ही तुम्हाला खायला दिले आहे. Ora et labora. हे बेनेडिक्टाइन ब्रीदवाक्य माझ्या तरुण वयाचे अचूक वैशिष्ट्य आहे. ब्लूबेरी निवडणे आणि लहान झाडे वाढण्यास प्रतिबंध करणार्या कोणत्याही गोष्टीचे जंगल स्वच्छ करणे आणि गावातील शेतकऱ्यांसोबत शेतात काम करणे किंवा फक्त जनावरे, विशेषत: गायींची काळजी घेणे, जेव्हा आमच्या एकट्याला लहान, म्हणजे लहान, लहान सदस्यांना ठेवता येते आणि फिरता येते. माझे बंधुत्व: हे काम होते जे आम्हाला रविवारी दुपारी आवडत नव्हते. पण एकदा अधिक लोक होते: प्रत्येकाची पाळी आली आणि मग आम्ही एकाच गायीसोबत घालवलेल्या या वेळेत गाणे, वाचणे आणि प्रार्थना करू शकलो! ब्लूबेरी निवडणे आणि लहान झाडे वाढण्यास प्रतिबंध करणार्या कोणत्याही गोष्टीचे जंगल स्वच्छ करणे आणि गावातील शेतकऱ्यांसोबत शेतात काम करणे किंवा फक्त जनावरे, विशेषत: गायींची काळजी घेणे, जेव्हा आमच्या एकट्याला लहान, म्हणजे लहान, लहान सदस्यांना ठेवता येते आणि फिरता येते. माझे बंधुत्व: हे काम होते जे आम्हाला रविवारी दुपारी आवडत नव्हते. पण एकदा अधिक लोक होते: प्रत्येकाची पाळी आली आणि मग आम्ही एकाच गायीसोबत घालवलेल्या या वेळेत गाणे, वाचणे आणि प्रार्थना करू शकलो! ब्लूबेरी निवडणे आणि लहान झाडे वाढण्यास प्रतिबंध करणार्या कोणत्याही गोष्टीचे जंगल स्वच्छ करणे आणि गावातील शेतकऱ्यांसोबत शेतात काम करणे किंवा फक्त जनावरे, विशेषत: गायींची काळजी घेणे, जेव्हा आमच्या एकट्याला लहान, म्हणजे लहान, लहान सदस्यांना ठेवता येते आणि फिरता येते. माझे बंधुत्व: हे काम होते जे आम्हाला रविवारी दुपारी आवडत नव्हते. पण एकदा अधिक लोक होते: प्रत्येकाची पाळी आली आणि मग आम्ही एकाच गायीसोबत घालवलेल्या या वेळेत गाणे, वाचणे आणि प्रार्थना करू शकलो! जेव्हा आमची एकटीने काळजी घेतली जाऊ शकते आणि माझ्या बंधुभगिनीतील लहान, म्हणजे लहान सदस्य: असे काम होते जे आम्हाला रविवारी दुपारी आवडत नव्हते. पण एकदा अधिक लोक होते: प्रत्येकाची पाळी आली आणि मग आम्ही एकाच गायीसोबत घालवलेल्या या वेळेत गाणे, वाचणे आणि प्रार्थना करू शकलो! जेव्हा आमची एकटीने काळजी घेतली जाऊ शकते आणि माझ्या बंधुभगिनीतील लहान, म्हणजे लहान सदस्य: असे काम होते जे आम्हाला रविवारी दुपारी आवडत नव्हते. पण एकदा अधिक लोक होते: प्रत्येकाची पाळी आली आणि मग आम्ही एकाच गायीसोबत घालवलेल्या या वेळेत गाणे, वाचणे आणि प्रार्थना करू शकलो!

दैवी प्रॉव्हिडन्सची चिन्हे

एका भयंकर वर्षाच्या हिवाळ्यात घरातून आणीबाणी घेण्यात आली जेव्हा आम्ही जवळजवळ सर्व आजारी होतो. फ्लूवर खराब उपचार केले गेले आणि नंतर तापाचा प्रतिकार करण्यासाठी आम्ही शाळेतून घरी जाताना बर्फ खाल्ला. माझा भाऊ, माझ्यापेक्षा दोन वर्षांनी मोठा, नोव्ही सॅकच्या हॉस्पिटलमध्ये संपला, त्याची प्रकृती बिघडली होती आणि त्याला क्राको येथील विशेष रुग्णालयात नेण्यात आले. तो बेशुद्ध पडला आणि रोगनिदान चिंताजनक होते. तीन आठवडे कोमात असताना, आमच्या वडिलांनी कदाचित शेवटच्या वेळी जिवंत असताना त्यांना भेटण्यासाठी स्टारी सॅक येथून ट्रेन पकडली; पण तो एका स्टेशनवर ट्रेनमधून उतरला जिथे अवर लेडी ऑफ तुचो येथे टार्नोवच्या डायोसीजचे मारियन मंदिर आहे, रेडमोटोरिस्ट फादर्स येथे त्याने आमचा भाऊ इग्नेशियससाठी मास मागितला. त्याला एक चित्र देण्यात आले ज्यामध्ये त्याच्या मरण पावलेल्या मुलासाठी साजरा केला जाणारा मासचा दिवस आणि वेळ नोंदवली गेली होती. त्याने पुन्हा ट्रेन पकडली, क्राको येथील रुग्णालयात गेला आणि नंतर घरी परतला. या मासाच्या दिवशी आणि त्या दिवशी आमच्या भावाचे डोळे उघडले आणि अस्तित्वाचे भान परत आले हे जाणून घेण्याचा आनंद काय होता. त्यांच्या फुफ्फुसांची स्थिती नाट्यमय झाली होती आणि या कोमॅटोज अवस्थेतून बाहेर आल्यानंतर त्यांना रबका सेनेटोरियममध्ये बराच वेळ घालवावा लागला. घरी आल्यावर तो मला माझ्या वर्गात सामील झाला आणि या आजारामुळे दोन वर्षांची शाळा गेली. परंतु त्याच्यासाठी आणि संपूर्ण कुटुंबासाठी ही परीक्षा म्हणजे देव चमत्कार करू शकतो हे पाहण्याची संधी होती आणि सर्वात महत्त्वाचे म्हणजे आम्हाला पवित्र मासची भव्यता आणि महत्त्व समजले. आम्ही त्यावर विश्वास ठेवला आणि आम्हाला ते माहित आहे, पण जेव्हा ही कथा मनात आली तेव्हा आम्हाला माहित होते की कोणत्याही किंमतीशिवाय आपण रविवार आणि मेजवानीचा मास चुकवू नये आणि आम्ही आठवड्यात उपस्थित राहून देवाला संतुष्ट करत आहोत, विशेषत: बाहेरून सहा किलोमीटर पायी जाणे नेहमीच आवश्यक असल्याने. परतीसाठी समान. मला सांगण्यात आले की मी लहान असताना मला माझ्या घशातील शरीराच्या आतून एक ढेकूळ बाहेर येण्याची गंभीर समस्या होती. माझ्यावर आजपर्यंत त्याचे परिणाम आहेत आणि मला विश्वास आहे की परमेश्वराने मला माझ्या जीवनासाठी या धोकादायक परिस्थितीतून शस्त्रक्रियेने नाही तर बाहेर काढले - मला जे सांगितले होते त्यानुसार साप वेळोवेळी निघून जातात. निसर्गाचे नियम त्यांना परवानगी देतात. आम्हा मुलांना सर्व प्रकारच्या आजारांनी ग्रासले होते पण देवाचे आभार मानतो की आम्ही आठही जण आतापर्यंत जिवंत आहोत. मी वयाच्या 14 व्या वर्षी झालेल्या स्कीइंग अपघाताविषयी सांगणार आहे जिथे माझा पाय जवळजवळ स्वतःभोवती गेला आणि मी त्याला परत आणले. सुदैवाने त्याच्या जुन्या स्थितीकडे परत येण्याद्वारे आणि चालू न ठेवता त्या क्षणी माझे डोळे आत्मसंरक्षणाच्या अश्रूंनी भरले होते कारण मला वेदना जाणवल्या नाहीत की काही वेळाने धक्का बसल्यानंतर आणि कित्येक आठवडे मी अक्षम होतो. चालणे मला दवाखान्यातही नेले नाही; शेजारच्या गावातील एका शहाण्या माणसाने फक्त हे सत्यापित केले की काहीही तुटलेले नाही आणि शक्तींचा समतोल पुनर्संचयित करण्यासाठी आपल्याला फक्त निसर्गाची प्रतीक्षा करावी लागेल. दुसर्‍या वेळी सायकलवर जाताना मी जवळजवळ स्वतःला दुसर्‍या जगात सापडले; काही सेकंदांची बेशुद्धी आणि नंतर सर्व काही ठीक झाले; स्क्रुडझिना येथे रस्त्याच्या कडेला चालत असताना ब्रेक निकामी झाल्यावर मी पाण्याच्या बादलीला स्पर्श केलेल्या एका महिलेने दुसरी बादली माझ्या अंगावर ओतली. पॉझ्नानमधील सेमिनरी फिरून परतताना कदाचित माझ्यावर ट्राम धावली असेल पण मला विश्वास आहे की माझ्या संरक्षक देवदूताने मला या भयंकर धोक्यापासून वाचवले. हे पाहणारा मी एकटाच असतो, तर मी ही अविश्वसनीय साक्ष लिहिली नसती; पण माझ्या सहकाऱ्यांसोबत आणि भावांसोबत आम्ही अनेकजण होतो. मला ट्रामची सवय नव्हती, हे उघड आहे; मला ते येताना दिसले नाही आणि मी उत्स्फूर्तपणे उडी मारली पण अडचण अशी आहे की मी ते सामान्यपणे केले नाही, म्हणजे माझ्या सहकाऱ्यांनी मला जे सांगितले त्यानुसार पुढे पण मागे असे म्हणायचे आहे. होय, मी नंतर ते करण्याचा प्रयत्न केला, स्पष्टपणे ट्राम लाइनच्या बाहेर, परंतु मला नेहमी आढळले की ते माझ्यासाठी अशक्य आहे. मला असे जिवंत ठेवल्याबद्दल मी परमेश्वराचे आभार मानतो. संभाव्य मृत्यूच्या धोक्यापासून या मुक्तीबद्दल सर्व काही सांगण्यासाठी, मी शेवटी 1996 मध्ये चर्चमधील रूबेक्समध्ये माझ्यासोबत घडलेला अपघात सांगेन; मी पाच मीटर उंचीवर लाऊडस्पीकर टांगत होतो; शिडी घसरली आणि मी Tabenacles समोर गुडघ्यावर पडलो आणि गुडघ्यांपैकी एकाचे सहा तुकडे झाले; मी एकटा होतो आणि सर्व नाट्यमय परिस्थिती असूनही मी आलो, सर्व काही दूर ठेवण्यासाठी देवाच्या मदतीने, पुढील काही दिवस रुग्णालयात घालवण्याची तयारी करा आणि रुग्णवाहिका कॉल करा. चर्चच्या अंगणात येणाऱ्या परिचारिकांनी मला हा प्रश्न विचारला: अपघातग्रस्त कोठे आहे? मीच आहे, मी उत्तर दिले आणि मी एक पाऊलही टाकू शकलो नाही, त्यांना मला स्ट्रेचरवर घेऊन जावे लागले आणि नंतर एक वर्षासाठी गुडघ्याच्या कॅपच्या फ्रेमिंगसह ऑपरेशन केले गेले आणि नंतर त्यांना संरक्षक जाळी काढावी लागली आणि मी परमेश्वराचे आभार मानतो. माझे आयुष्य आणखी वाढवल्याबद्दल. इतर परिस्थिती त्याच्या माहितीत आणि फक्त काही अंशी माझ्याकडे आहे. अपघातग्रस्त कोठे आहे? मीच आहे, मी उत्तर दिले आणि मी एक पाऊलही टाकू शकलो नाही, त्यांना मला स्ट्रेचरवर घेऊन जावे लागले आणि नंतर एक वर्षासाठी गुडघ्याच्या कॅपच्या फ्रेमिंगसह ऑपरेशन केले गेले आणि नंतर त्यांना संरक्षक जाळी काढावी लागली आणि मी परमेश्वराचे आभार मानतो. माझे आयुष्य आणखी वाढवल्याबद्दल. इतर परिस्थिती त्याच्या माहितीत आणि फक्त काही अंशी माझ्याकडे आहे. अपघातग्रस्त कोठे आहे? मीच आहे, मी उत्तर दिले आणि मी एक पाऊलही टाकू शकलो नाही, त्यांना मला स्ट्रेचरवर घेऊन जावे लागले आणि नंतर एक वर्षासाठी गुडघ्याच्या कॅपच्या फ्रेमिंगसह ऑपरेशन केले गेले आणि नंतर त्यांना संरक्षक जाळी काढावी लागली आणि मी परमेश्वराचे आभार मानतो. माझे आयुष्य आणखी वाढवल्याबद्दल. इतर परिस्थिती त्याच्या माहितीत आणि फक्त काही अंशी माझ्याकडे आहे.

माझा धार्मिक व्यवसाय

मी माझी पदवी घेण्याची तयारी करत होतो; हायस्कूलचं शेवटचं वर्ष होतं, चौथीचं. मी बोर्डिंग स्कूलमध्ये स्टारी सॅक मधील चर्च ऑफ सेंट जेनेव्हिव्हच्या शेजारी राहत होतो. त्यामुळे दररोज मी धन्य संस्कारात उपस्थित असलेल्या येशूला भेट देऊ शकलो. मी, पूर्वी माझ्या कामाच्या चर्चपासून सहा किलोमीटर अंतरावर राहत होतो, मला ते आश्चर्यकारक वाटले आणि मी आमच्या फ्रेंच शिक्षिका मिस अॅना हसको यांना अनेकदा पाहिले. ती आधीच म्हातारी झाली होती पण तिने लग्न केले नाही. तिने आमच्यावर, तिच्या विद्यार्थ्यांवर प्रेम केले आणि आम्हाला फ्रेंच खूप चांगले शिकवले आणि त्याच वेळी फ्रान्सवर प्रेम करायला शिकले जेथे तिने पॅरिसमध्ये सॉर्बोन येथे शिक्षण घेतले होते. काही काळापूर्वी माझे तिच्याशी थोडेसे अफेअर होते. यासाठी आम्हाला नेहमीच फ्रेंच भाषेतील नवीन शब्द शिकणे आणि त्यांचा अर्थ काय आहे हे जाणून घेणे आवश्यक होते. माझ्या बाबतीत असे घडले की मी धड्यासाठी तयार नव्हतो आणि त्या दिवशी मला ब्लॅकबोर्डवर बोलावण्यात आले; त्यांची विनंती पूर्ण करण्यात मी कमकुवत होतो आणि माफी मागण्याऐवजी मी हे वाक्य व्यक्त केले: मॅडम, मी पोलिश आहे आणि मी पोलंडमध्ये राहण्याची योजना आखत आहे, मला वाटते की मला फ्रेंचची गरज नाही. मी काहीतरी मूर्खपणाचे बोललो होतो, हे उघड आहे; अनवधानाने हे माझे लक्ष वेधून घेतले होते आणि मला सर्वात वाईट अपेक्षित होते. बरं, अजिबात नाही! माझी पोर, ती तिच्या प्रेमाने भरलेल्या नजरेने माझ्याकडे पाहत म्हणाली, तू असं कसं बोलू शकतोस की तुला तुझ्या आयुष्याची आधीच कल्पना आहे; तुम्हाला ते कळू शकत नाही; तुम्हाला काय होऊ शकते हे माहित नाही. एका संदेष्ट्याचे वचन! मला माहीत आहे की त्या क्षणी माझ्या भविष्याविषयी पवित्र आत्मा बोलला होता. मी संपूर्ण वर्गासमोर माफी मागून माझ्या शब्दांबद्दल पश्चात्ताप केला आणि मला आता माहित आहे की हे फ्रेंच धडे माझ्या भविष्यासाठी किती महत्त्वाचे होते एकदा मला माझे खरे व्यवसाय सापडले. 1970 च्या ख्रिसमसच्या आसपासचा व्यवसाय. मी माझ्या जीवनात काय करावे हे जाणून घेण्यासाठी, मी प्रभू येशूला माझ्या बोर्डिंग स्कूलच्या शेजारी असलेल्या चर्चच्या टॅबरनेकलला भेटी देताना प्रार्थना केली. . मी या हजेरीसाठी खूप समर्पित आहे हे जाणून सहकाऱ्यांनी माझी एकदा टिंगलही केली. त्यांनी माझ्या घड्याळात फेरफार केला आणि मध्यरात्री मला उठून पहायला मदत केली की उठून सकाळच्या मासला जाण्याची वेळ आली आहे. जेव्हा मी दारापाशी पोहोचलो तेव्हा मला दिसले की पहाटे पहाटे मासला जाण्याची माझी इच्छा पहारेकऱ्याला माहित असूनही तो अजूनही बंद आहे: त्याने आवाज ऐकला आणि तो मला सांगून बाहेर आला की किती वाजले आहेत; तेव्हा मला समजले की हा एक विनोद होता आणि सकाळी मी खूप छान झोपलो होतो आणि यावेळी माझी मास चुकली नाही. ही फार मोठी गोष्ट नव्हती! याआधीही माझ्या गावात आठवडाभरात सामान्यपेक्षा जास्त उपस्थितीची लोकांनी खिल्ली उडवली होती. ख्रिसमसच्या अगदी आधी तेथील रहिवासी पुजारी माझ्याकडे आला आणि मी टार्नोवच्या डायोसीजने हायस्कूलच्या विद्यार्थ्यांसाठी आयोजित केलेल्या आठवडाभराच्या रिट्रीटसाठी सिझकोविसला जाण्याची सूचना केली. तुम्ही तुमच्या कुटुंबासमवेत सुटी घालवाल आणि नंतर ट्रेनने Ciężkowice ला जाल. मी तुम्हाला साइन अप करावे? ठीक आहे का प्रयत्न करून पाहू नका? म्हणून मी तिथे गेलो.पण पूर्ण गोंधळातच परत आलो. नाही, मला डायोसेसन पुजारी व्हायचे नाही. मला कॅसॉक आवडतो पण इथे नसून इतरत्र जायला आहे; मिशनरी होण्यासाठी! हो पण कुठे आणि कसे! मला प्रार्थना करायची आणि परमेश्वराला काही संदर्भ विचारायचे राहिले. प्रभूने मला पटकन ऐकले! हे असेच घडले. ख्रिसमस नंतर 1971 च्या नवीन वर्षाच्या सुरुवातीला हायस्कूलचे संचालक, बोगदान लिस आमच्या वर्गात आले की पोलिश आणि साहित्याच्या शिक्षिका श्रीमती बाराबारा क्रुझेक आजारी आहेत आणि आम्हाला आमंत्रित केले आहे. शांत राहणे आणि कोणताही गृहपाठ शांतपणे करणे. मी काझीमीर्झ कोटलार्झच्या शेजारी बसलो होतो आणि माझ्या लक्षात आले की त्याने त्याच्या स्कूलबॅगमधून काही लिफाफे काढले होते. तो आपली पत्रे कोणाला संबोधित करणार आहे हे पाहण्याची कल्पना मला आली. आणि काही मिनिटांनंतर मी त्याला लिहिले: पॉझ्नानमधील ख्रिस्ताची सोसायटी. ब्रेकच्या वेळी ही सोसायटी काय आहे हे विचारून मी त्याच्याकडे गेलो. त्याची प्रतिक्रिया होती: कसे? मी जे लिहिलंय ते तू विचारपूर्वक बघितलंस! तुम्ही जे केले ते बरोबर नाही! ते एक करू नये! त्याचा राग दूर करा आणि मी त्याच्याकडे परत आलो आणि मी पुन्हा प्रश्न विचारला पण त्याने मला एक नैतिक धडा दिला: तुम्ही जे केले ते तुम्हाला एका सेमिनारबद्दल माहिती देण्यास अपात्र ठरते हे तुम्हाला दिसते का? पण माझे ऐका! तू बरोबर आहेस, मी बरोबर नव्हतो पण त्यात मला रस आहे; मी असे काहीतरी शोधत आहे. ते खरं आहे का? तसेच होय! आज दुपारी कुठे आहेस? येथे शाळेमध्ये बोर्डिंग स्कूलने अतिरिक्त क्रियाकलापांसाठी शाळा व्यापली आहे. बरं, मी माहितीसह तुम्हाला परत कळवीन. आणि तो सोसायटी ऑफ क्राइस्टची पत्रिका घेऊन आला. लेखांपैकी एक माझ्यावर उडी मारली: शीर्षक: पोलिश आत्मे परदेशात हरवले आहेत...मी रडलो आणि मला या प्रसंगात कळले की प्रभु येशूच माझ्याशी या शब्दांद्वारे बोलतो: ये, आणि माझ्यामागे ये, कारण मला तुझी गरज आहे! त्यानंतर मी पॉझ्नान येथील सोसायटी ऑफ क्राइस्टच्या सेमिनरीला एक पत्र लिहिले आणि बाकीचे काम झाले. गेट टू बॅक येत आहे. 14 ऑगस्ट 1971 रोजी स्टॅरी सॅक स्टेशनवर पॉझ्नानसाठी ट्रेन पकडणारे आम्ही तिघे होतो: काझीमीर्झ कोटलार्झ, जोझेफ मिगाक आणि मी.