Wielka jest wzajemność duszy z Bogiem. Kiedy dusza wychodzi 772 [z] zatajenia, zmysły kosztują z tego, czym dusza się rozkoszowała, jednak i to jest wielką łaską Bożą, ale nie jest czysto duchową; w pierwszym rzędzie zmysły nie biorą udziału. Każda łaska daje duszy moc i siłę do czynu, odwagę do cierpień. Dusza dobrze wie, czego Bóg od niej żąda i pełni (186) Jego świętą wolę, pomimo przeciwności. Jednak dusza nie może w tych rzeczach postępować sama, musi iść za radą światłego spowiednika, bo 773 inaczej może zbłądzić albo nie odnieść żadnego pożytku.

+ Rozumiem to dobrze, o mój Jezu, że jak chorobę mierzy się termometrem, a silna gorączka mówi nam o wielkości choroby, tak w życiu duchownym cierpienie jest termometrem, który mierzy miłość Bożą w duszy.

+ Celem moim jest Bóg... A szczęściem moim jest spełnienie 775 woli Bożej i nic w świecie tego szczęścia zamącić mi nie zdoła, żadna potęga, żadna moc.

Dziś w celi był u mnie Pan i powiedział mi: Córko moja, już nie- 776 długo cię pozostawię w tym Zgromadzeniu. Mówię ci dlatego, abyś z większą pilnością korzystała z łask, których ci udzielam.

(187) 27X1 [1936]. Dziś w duchu byłam w niebie i oglądałam te 777 niepojęte piękności i szczęście, jakie nas czeka po śmierci. Widziałam, jak wszystkie stworzenia oddają cześć i chwałę nieustannie Bogu; widziałam, jak wielkie jest szczęście w Bogu, które się rozlewa na wszystkie stworzenia, uszczęśliwiając je, i wraca do Zródła wszelka chwała i cześć z uszczęśliwienia, i wchodzą w głębie Boże, kontemplują życie wewnętrzne Boga — Ojca, Syna i Ducha Swiętego, którego nigdy ani pojmą, ani zgłębią.

To Zródlo szczęścia jest niezmienne w istocie swojej, lecz zawsze nowe, tryskające uszczęśliwieniem wszelkiego stworzenia. Rozumiem teraz św.Pawła, który powiedział: Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani weszło w serce człowieka, co Bóg nagotował tym, którzy Go miłują. — I dal mi Bóg poznać jedną jedyną 778 rzecz, która ma w oczach Jego nieskończoną wartość, a tą jest miłość Boża, miłość, miłość i jeszcze raz miłość — i z jednym aktem czystej (188) miłości Bożej nie może iść nic w porównanie. 0, jakimi niepojętymi względami Bóg darzy duszę, która Go szczerze miłuje. 0, szczęśliwa dusza, która się cieszy już tu na ziemi Jego szczególnymi względami, a nimi są dusze małe i pokorne.

Ten wielki majestat Boży, który głębiej poznałam, który wielbią duchy niebieskie według stopnia łaski i hierarchii, na które się dzielą; widząc tę potęgę i wielkość Boga, dusza moja nie została

16 — Dzienniczek