1630 Jezu mój, wzmocnij me siły duszy, aby nic nie zyskał nieprzyjaciel. Bez Ciebie jestem słabością samą, bez łaski Twojej czym jestem, jak nie (23) otchłanią nędzy mojej. Nędza jest moją własnością.

1631 O Rano Miłosierdzia, Serce Jezusa, ukryj mnie w swej głębi jako jedną kropelkę krwi własnej i nie wypuszczaj mnie z niego na wieki. Zamknij mnie w swych głębiach i naucz mnie sam kochać Ciebie. Miłości wieczna, urabiaj sam moją duszę, aby była zdolna do wzajemnej miłości Ciebie. O żywa Miłości, uczyń mnie zdolną do wiecznego kochania Ciebie. Chcę wiecznie odpowiadać wzajemnością na Twoją miłość. O Chryste, jedno spojrzenie Twoje droższe mi jest niżeli światów tysiące, niżeli niebo całe. Ty możesz, Panie, uczynić mą duszę tak, aby umiała zrozumieć Ciebie w całej pełni, jakim jesteś. Wiem i wierzę, że Ty wszystko możesz; jeżeli raczyłeś mi się tak hojnie udzielić, to wiem, że możesz jeszcze być hojniejszy; wprowadź mnie do zażyłości ze sobą tak daleko, dokąd natura ludzka wprowadzona być może...

+

Tak niepojęte i wielkie są mego serca pragnienia,

Ze nic otchłani mego serca wypełnić nie może.

Choćby zebrane z całego świata najpiękniejsze istnienia

Nie zastąpiłyby mi ani na chwilę Ciebie, o Boże.

Jednym spojrzeniem przeniknęłam na wskroś świat cały,

I nie znalazłam podobnej miłości do serca swego,

Dlatego spojrzałam w świat wiekuisty — bo ten jest mi za mały,

Me serce zapragnęło miłości Nieśmiertelnego.

Poczuło me serce, że jestem dzieckiem królewskim,

Ze znalazłam się na wygnaniu, na obczyźnie,

Poznałam, że dom mój to pałac niebieski,

Tam się dopiero czuć będę jako we własnej ojczyźnie.

Pociągnąłeś sam ku sobie mą duszę, o Panie.

Dając mej duszy siebie samego głębsze poznanie.

Oto tajemnica miłości, dla której żeś mnie stworzył.

Miłość czysta uczyniła mnie silną i odważną,

Nie lękam się ani Serafinów, ani Cherubina stojącego z mieczem

I przechodzę swobodna tam, gdzie inni drżą,