(1) *

1 O Miłości wiekuista, każesz malować obraz swój święty”

I odsłaniasz nam zdrój miłosierdzia niepojęty,

Błogosławisz, kto się zbliży do Twych promieni,

A dusza czarna w śnieg się zamieni.

By cieszyć i wspomagać człowieka grzesznego,

Z otwartego Serca, jak ze zdroju czystego,

Płynie pociecha dla duszy i serca skruszonego.

Niech dla obrazu tego cześć i sława

Płynąć z duszy człowieka nigdy nie ustawa,

Niech z serca każdego cześć miłosierdziu Bożemu płynie

Teraz i na wieki wieków i w każdej godzinie,

Gdy patrzę w przyszłość, ogarnia mnie trwoga,

Ale po cóż zagłębiać się w przyszłości?

Dla mnie jest tylko chwila obecna droga,

Bo przyszłość może w duszy mojej nie zagości.

Czas, który przeszedł, nie jest w mojej mocy,

By coś zmienić, poprawić lub dodać,

Bo tego nie dokazał ani mędrzec, ani prorocy,

A więc co przeszłość w sobie zawarła, na Boga zdać.

wewnątrz tekstu, oznacza odpowiednią stronicę w rękopisie tekstu Dzienniczka.

Natomiast teksty ujęte w nawias kwadratowy []pochodzą od Wydawcy. Mają za zadanie ułatwić zrozumienie tekstu.

Na marginesie tekstu Dzienniczka umieszczono kolejne cyfry dla ułatwienia Czytelnikowi odnalezienia poszczególnych tematów, zawartych w indeksie rzeczowym oraz osób i miejscowości. — Red.